Του Βασίλη Λάμπογλου
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης ...θέλω να σας πω ότι είμαι ένας από αυτούς που τον έλεγαν πριν 200 χρόνια κλέφτη και αρματωλό.
Είμαι αυτός που έδωσε όλη του τη περιουσία για την επανάσταση, ξεκληρίστηκε όλη του η οικογένεια, πέρασε από στημένα δικαστήρια, έχασε αγαπημένους του, λαβώθηκε σε σώμα και ψυχή, προδόθηκε από τους κοτζαμπάσηδες, ζητιάνεψε για μια μπουκιά ψωμί και θάφτηκε άγνωστος και άγνωρος...
Για να έλθετε εσείς να μοιραστείτε τα δάνεια που σας πρόσφεραν οι Εγγλέζοι για να σας ελέγχουν, εσείς που πάντα ήσασταν πιστοί στους Σουλτάνους, εσείς που στήσατε 2 εμφυλίους σε Μωριά και Ρούμελη, εσείς που δεχόσασταν βασιλιάδες που βόλευαν τα αφεντικά σας.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που μαζί με τον λαό στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 στο ίδιο μέρος που σήμερα κείμαι, απαίτησαν το ελάχιστο απ' όσα μου στερούσαν Βασιλείς, Δραγομάνοι, "ευεργέτες "...
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που πολέμησε Βρετανούς στη Ζάκυνθο, Οθωμανούς στη Δομοκό, Βούλγαρους στον Αξιό, Τούρκους στην Ανατολική Θράκη.
Και σαν εγώ παρέμενα άταφος και "ανέστιος" εσείς κάνατε 2 κυβερνήσεις και χωρίζατε την Ελλάδα, Γάλλοι στρατιωτικοί σας λοιδορούσαν στον Πειραιά και στα Ανάκτορα, πληρώνατε αποζημιώσεις και ζητάγατε συγγνώμη από Βρετανούς διπλωμάτες, στρέφατε τη πλάτη στις εκκλήσεις των Ελλήνων της Μακεδονίας, στέλνατε αθώους να αφήσουν τα κόκαλα τους στη Κριμαία, ανεχόσασταν Βασιλικά τερτίπια που οδηγούσαν τη χώρα σε ήττες και συρρίκνωση των εδαφών.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που με στείλατε μέσα στο Εσκιι Σεχίρ γιατί έτσι σας είπαν οι "Σύμμαχοι σας", μα σαν χρειάστηκε να οπισθοχωρήσουμε, μας εγκαταλείψατε σε άγνωστα εδάφη, βορρά στα στίφη του Τοπάλ Οσμάν.
Και 'σεις βγάζατε Βασιλικά διατάγματα για την απαγόρευση εισόδου στη Πατρίδα Ελλήνων που σφαγιάζονταν μαζί μας.
Και απολαμβάνατε "Οίκαδε" τα βαλς και τα Φοξ τροτ που ακούγονταν από τα συμμαχικά σας πλοία, που χτυπούσαν με κουπιά τους απελπισμένους πρόσφυγες Έλληνες της Ιωνίας, προκειμένου να παραμείνουν εκεί, που δεν θα ενοχλούσαν τις "ορέξεις σας".
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που κρατάγατε φυλακισμένο στην Ακροναυπλία και παραδώσατε στους Γερμανούς, αυτός που στείλατε να πολεμήσει στα Αλβανικά βουνά τους Ιταλούς και γύρισε ξυπόλητος και εγκαταλελειμμένος, που εντάχθηκε στο ΕΑΜ και 'συ τον αποκάλεσε προδότη, τον εκτέλεσες ανάπηρο στις φυλακές Χατζηκώστα, τον έστησες στα Σκοπευτήρια, τον έστειλες να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, του πήρες το σπίτι, του έκαψες τα χωριά, τον είπες συμμορίτη, του έστειλες τα παιδιά του στην Αμερική με τη καλή σου βασίλισσα.
Και 'σεις... εσείς καλωσορίζατε τον στρατηγό σας, τρώγατε χαστούκια από πρέσβεις όπως τρώγατε την Αμερικανική βοήθεια μεταξύ σας, κλείνετε συμφωνίες για άρσεις διώξεων σε εγκληματίες πολέμου, εκτελούσατε "εχθρούς της πατρίδας", φυλακίζατε σε ερημονήσια, δικάζατε τους λεύτερους και στήνατε το κράτος σας που λαφυραγωγούσε συνειδήσεις και Πατρίδα με δοσίλογους, εγκληματίες και εχθρούς της Ελλάδας
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης που πήγα για να μείνω για πάντα στα εδάφη της Κύπρου μας, στο Ριζοκάρπασο και στη Κερύνεια όταν εσείς στήνατε με Χίτες πραξικοπήματα, δηλώνατε υποταγή στους Αμερικανούς και αποσύρατε μεραρχίες, επιστρέφατε με άλλο επίθετο απ' όταν φεύγατε για να δηλώσετε πως "κείται μακράν".
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης που σας παρακολουθώ άταφος ακόμη στην Ιωνία, στη Βόρεια Ήπειρο, στη Κύπρο γιατί δεν είχατε ποτέ τη δύναμη να ζητήσετε την εύρεση και επιστροφή μου ... εσείς που στο όνομα της Δημοκρατίας (σας) ψηφίζετε όπως σας βολεύει.
Αυτό κάνατε 204 χρόνια τώρα.
Πάντα με τους εξωγχώριους τοποτηρητές, αγαστοί προεστοί των συμφερόντων τους, πιστοί δημογέροντες της άρχουσας τάξης .
Και ήλθατε χθες το βράδυ, 159 ...159 ψήφοι σαν αυτούς που με καταδίκαζαν να είμαι Άγνωστος και ενίοτε και Στρατιώτης όλα αυτά τα χρόνια, να ενδιαφερθείτε για μένα.
Μα εγώ, ποτέ δεν ήμουν ένας από εσάς...
Εγώ ήμουν ο λαός...
Δεν νομιμοποιείστε να μιλάτε στο όνομα μου πλέον. Είστε η πολιτική φύτρα των τυμβωρύχων, και των αλαστόρων της Πατρίδας μου.
Αποσυναγωγοί του λαού, πατριδέμποροι, καπηλευτές εξουσιών, χειραγωγοί θεσμών...ένας εσμός που η συναίνεση του - έμμεση ή άμεση - δολοφονεί αθώες ψυχές.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης δηλώνω την αποστροφή μου στη "Δημοκρατία σας" και ενώνομαι με αυτούς από τους οποίους και προέρχομαι, μέχρι τη τελική απελευθέρωση της Πατρίδας μου.
Όμως η κορυφαία στιγμή για μένα και ίσως η μοναδική που έπαψα να νιώθω Άγνωστος, ήταν η 12η Οκτωβρίου του 1944.
Τη μέρα όπου απελευθερώθηκε η Αθήνα από τους Γερμανούς, εκεί όπου ο λαός, απόδωσε τιμές όπως μόνο αυτός ξέρει... γονυπετώς.
Και είμαι σίγουρος πως δεν θα αργήσει ξανά αυτή η στιγμή...
"Θα σε ξαναβρώ στους μπαξέδες,
3 του Σεπτέμβρη να περνάς"
Καλή Λευτεριά...
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης...
Ανάρτηση από: http://www.dromosanoixtos.gr/
