Κατά τους περίφημους στίχους του Τάκιτου, Ρωμαίου ιστορικού, «Το να ρημάζουν, να σφάζουν, να σφετερίζονται με ψεύτικους τίτλους, το ονομάζουν αυτοκρατορία -και όπου δημιουργούν μιαν έρημο, το ονομάζουν ειρήνη».
Στην εποχή μας, είναι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ που δημιουργούν μια έρημο και την ονομάζουν «ειρήνη».
Η ιστορία είναι απλή. Σε πλήρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι υπουργοί του διεκδικούν το δικαίωμα να κυβερνούν επτά εκατομμύρια Παλαιστίνιους Άραβες. Όταν η κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ οδηγεί σε μαχητική αντίσταση, το Ισραήλ χαρακτηρίζει την αντίσταση «τρομοκρατία» και καλεί τις ΗΠΑ να ανατρέψουν τις κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής που υποστηρίζουν τους «τρομοκράτες». Οι ΗΠΑ, υπό την κυριαρχία του ισραηλινού λόμπι, προχωρούν σε πόλεμο για λογαριασμό του Ισραήλ.
Η σημερινή πτώση της Συρίας είναι το αποκορύφωμα της εκστρατείας Ισραήλ -ΗΠΑ κατά της Συρίας που ξεκινά από το 1996 με την άφιξη του Νετανιάχου στο αξίωμα του πρωθυπουργού. Ο πόλεμος Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας κλιμακώθηκε το 2011 και το 2012, όταν ο Μπαράκ Ομπάμα ανέθεσε μυστικά στη CIA την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης στην επιχείρηση Timber Sycamore. Η προσπάθεια αυτή τελικά «καρποφόρησε» αυτή την εβδομάδα, μετά από περισσότερους από 300.000 θανάτους στον πόλεμο της Συρίας από το 2011.
Η πτώση της Συρίας ήρθε γρήγορα εξαιτίας μιας δεκαετίας και πλέον συντριπτικών οικονομικών κυρώσεων, των βαρών του πολέμου, της κατάσχεσης του πετρελαίου της Συρίας από τις ΗΠΑ, των προτεραιοτήτων της Ρωσίας όσον αφορά τη σύγκρουση στην Ουκρανία και, πιο άμεσα, των επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, η οποία ήταν το βασικό στρατιωτικό στήριγμα της συριακής κυβέρνησης. Χωρίς αμφιβολία, ο Άσαντ συχνά δεν έπαιζε σωστά τα δικά του χαρτιά και αντιμετώπιζε σοβαρή εσωτερική δυσφορία, αλλά το καθεστώς του ήταν στο στόχαστρο της κατάρρευσης για δεκαετίες από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Πριν αρχίσει σοβαρά η αμερικανοϊσραηλινή εκστρατεία για την ανατροπή του Άσαντ το 2011, η Συρία ήταν μια λειτουργική, αναπτυσσόμενη χώρα μεσαίου εισοδήματος. Τον Ιανουάριο του 2009, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ είχε να πει τα εξής:Οι Εκτελεστικοί Σύμβουλοι χαιρέτισαν τις ισχυρές μακροοικονομικές επιδόσεις της Συρίας τα τελευταία χρόνια, όπως εκδηλώνονται στην ταχεία αύξηση του ΑΕΠ εκτός του πετρελαίου, το άνετο επίπεδο των συναλλαγματικών αποθεμάτων και το χαμηλό και μειούμενο δημόσιο χρέος. Οι επιδόσεις αυτές αντανακλούσαν τόσο την ισχυρή περιφερειακή ζήτηση όσο και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες των αρχών να στραφούν προς μια οικονομία περισσότερο βασισμένη στην αγορά.
Από το 2011, ο αέναος πόλεμος Ισραήλ-ΗΠΑ κατά της Συρίας, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών, των τζιχαντιστών, των οικονομικών κυρώσεων, της κατάσχεσης των πετρελαιοπηγών της Συρίας από τις ΗΠΑ και άλλων, έχει βυθίσει τον συριακό λαό στη δυστυχία.
Τις αμέσως επόμενες δύο ημέρες μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης, το Ισραήλ πραγματοποίησε περίπου 480 επιθέσεις σε όλη τη Συρία και κατέστρεψε πλήρως τον συριακό στόλο στη Λατάκια. Ακολουθώντας την επεκτατική του ατζέντα, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου διεκδίκησε παράνομα τον έλεγχο της αποστρατιωτικοποιημένης νεκρής ζώνης στα Υψίπεδα του Γκολάν και δήλωσε ότι τα Υψίπεδα του Γκολάν θα αποτελούν μέρος του κράτους του Ισραήλ «εις αιώνας αιώνων» .
Η φιλοδοξία του Νετανιάχου να μεταμορφώσει την περιοχή μέσω του πολέμου, η οποία χρονολογείται εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίες, εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Σε συνέντευξη Τύπου στις 9 Δεκεμβρίου, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός καυχήθηκε για μια «απόλυτη νίκη», δικαιολογώντας τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα και την κλιμάκωση της βίας σε ολόκληρη την περιοχή:
Δεν θα είχαμε εισέλθει στη Ράφα, δεν θα είχαμε καταλάβει τον διάδρομο της Φιλαδέλφειας, δεν θα είχαμε εξουδετερώσει τον Σινουάρ, δεν θα είχαμε αιφνιδιάσει τους εχθρούς μας στον Λίβανο και ολόκληρο τον κόσμο με μια τολμηρή επιχείρηση -στρατήγημα, δεν θα είχαμε εξουδετερώσει τον Νασράλλα, δεν θα είχαμε καταστρέψει το υπόγειο δίκτυο της Χεζμπολλά και δεν θα είχαμε εκθέσει την αδυναμία του Ιράν. Οι επιχειρήσεις που έχουμε πραγματοποιήσει από την αρχή του πολέμου διαλύουν τον άξονα κομμάτι κομμάτι.
Η μακρά ιστορία της εκστρατείας του Ισραήλ για την ανατροπή της συριακής κυβέρνησης δεν είναι ευρέως κατανοητή, ωστόσο τα ντοκουμέντα είναι ξεκάθαρα. Ο πόλεμος του Ισραήλ κατά της Συρίας ξεκίνησε από τους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ το 1996, οι οποίοι διαμόρφωσαν μια στρατηγική «καθαρής ρήξης» (CleanBreak) για τη Μέση Ανατολή για τον Νετανιάχου όταν ανέλαβε την εξουσία. Ο πυρήνας της στρατηγικής της «καθαρής ρήξης» καλούσε το Ισραήλ (και τις ΗΠΑ) να απορρίψουν το «γη για ειρήνη», την ιδέα ότι το Ισραήλ θα αποσυρόταν από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη με αντάλλαγμα την ειρήνη. Αντ’ αυτού, το Ισραήλ θα διατηρούσε τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη, θα κυβερνούσε τον παλαιστινιακό λαό σε ένα κράτος Απαρτχάιντ, θα καθάριζε σταδιακά το κράτος εθνοτικά και θα επέβαλε τη λεγόμενη «ειρήνη για την ειρήνη» ανατρέποντας τις γειτονικές κυβερνήσεις που αντιστέκονταν στις εδαφικές διεκδικήσεις του Ισραήλ.
Η στρατηγική Clean Break διαβεβαιώνει: «Η διεκδίκηση της γης -στην οποία προσκολληθήκαμε για να ελπίζουμε εδώ και 2000 χρόνια- είναι νόμιμη και ευγενής» και συνεχίζει: «Η Συρία προκαλεί το Ισραήλ στο έδαφος του Λιβάνου. Μια αποτελεσματική προσέγγιση, και με την οποία οι Αμερικανοί μπορούν να συμφωνήσουν, θα ήταν αν το Ισραήλ καταλάμβανε τη στρατηγική πρωτοβουλία κατά μήκος των βόρειων συνόρων του, εμπλέκοντας τη Χεζμπολάχ, τη Συρία και το Ιράν, ως τους κύριους φορείς της επίθεσης στο Λίβανο…».
Στο βιβλίο του Fighting Terrorism του 1996, ο Νετανιάχου παρουσίασε τη νέα στρατηγική. Το Ισραήλ δεν θα πολεμούσε τους τρομοκράτες -θα πολεμούσε τα κράτη που υποστηρίζουν τους τρομοκράτες. Πιο συγκεκριμένα, θα έβαζε τις ΗΠΑ να πολεμήσουν το Ισραήλ για λογαριασμό του. Όπως σημείωνε το 2001:
Το πρώτο και πιο κρίσιμο πράγμα που πρέπει να καταλάβουμε είναι αυτό: Δεν υπάρχει διεθνής τρομοκρατία χωρίς την υποστήριξη κυρίαρχων κρατών… Αφαιρέστε όλη αυτή την κρατική υποστήριξη και ολόκληρη η σκαλωσιά της διεθνούς τρομοκρατίας θα διαλυθεί στη σκόνη.
Η στρατηγική του Νετανιάχου ενσωματώθηκε στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η εξουδετέρωση της Συρίας αποτελούσε πάντα βασικό μέρος του σχεδίου. Αυτό επιβεβαιώθηκε στον στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Του είπαν, κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο Πεντάγωνο, ότι «θα επιτεθούμε και θα καταστρέψουμε τις κυβερνήσεις σε επτά χώρες μέσα σε πέντε χρόνια -θα ξεκινήσουμε με το Ιράκ και στη συνέχεια θα προχωρήσουμε στη Συρία, τον Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και το Ιράν». Το Ιράκ θα ήταν το πρώτο, μετά η Συρία και τα υπόλοιπα. (Η εκστρατεία του Νετανιάχου για τον πόλεμο στο Ιράκ περιγράφεται λεπτομερώς στο νέο βιβλίο του Ντένις Φριτζ (Dennis Fritz), Deadly Betrayal. Ο ρόλος του Ισραηλινού λόμπι διευκρινίζεται στο νέο βιβλίο του Ιλάν Παπέ (Ilan Pappé), Lobbying for Zionism on Both Sides of the Atlantic). Η εξέγερση που έπληξε τα αμερικανικά στρατεύματα στο Ιράκ ανέβαλε το χρονοδιάγραμμα των πέντε ετών, αλλά δεν άλλαξε τη βασική στρατηγική.
Οι ΗΠΑ έχουν μέχρι τώρα ηγηθεί ή χρηματοδοτήσει πολέμους εναντίον του Ιράκ (εισβολή το 2003), του Λιβάνου (χρηματοδότηση και εξοπλισμός του Ισραήλ από τις ΗΠΑ), της Λιβύης (βομβαρδισμός από το ΝΑΤΟ το 2011), της Συρίας (επιχείρηση της CIA κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2010), του Σουδάν (υποστήριξη των ανταρτών για τη διάσπαση του Σουδάν το 2011) και της Σομαλίας (υποστήριξη της εισβολής της Αιθιοπίας το 2006). Ένας ενδεχόμενος πόλεμος των ΗΠΑ με το Ιράν, που επιδιώκει διακαώς το Ισραήλ, εκκρεμεί ακόμη.
Όσο παράξενο κι αν ακούγεται, η CIA έχει επανειλημμένα στηρίξει ισλαμιστές τζιχαντιστές για να πολεμήσουν αυτούς τους πολέμους, και οι τζιχαντιστές μόλις ανέτρεψαν το συριακό καθεστώς. Η CIA, άλλωστε, βοήθησε να δημιουργηθεί εξαρχής η Αλ Κάιντα εκπαιδεύοντας, εξοπλίζοντας και χρηματοδοτώντας τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 και μετά. Ναι, ο Οσάμα μπιν Λάντεν στράφηκε αργότερα εναντίον των ΗΠΑ, αλλά το κίνημά του ήταν μολαταύτα ένα αμερικανικό δημιούργημα. Κατά ειρωνικό τρόπο, όπως επιβεβαιώνειο Σίμουρ Χερς (Seymour Hersh), ήταν οι μυστικές υπηρεσίες του Άσαντ που «ειδοποίησαν τις ΗΠΑ για μια επικείμενη βομβιστική επίθεση της Αλ Κάιντα στο αρχηγείο του πέμπτου στόλου του αμερικανικού ναυτικού».
Η επιχείρηση Timber Sycamore ήταν ένα μυστικό πρόγραμμα της CIA αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων που ξεκίνησε ο Ομπάμα για την ανατροπή του Μπασάρ αλ Άσαντ. Η CIA χρηματοδοτούσε, εκπαίδευε και παρείχε πληροφορίες σε ριζοσπαστικές και ακραίες ισλαμιστικές ομάδες. Η προσπάθεια της CIA περιλάμβανε επίσης μια γραμμή τροφοδοσίας για τη διακίνηση όπλων από τη Λιβύη (που δέχθηκε επίθεση από το ΝΑΤΟ το 2011) στους τζιχαντιστές στη Συρία. Το 2014, ο Seymour Hersh περιέγραψε την επιχείρηση στο άρθρο του «The Red Line and the Rat Line»:
Ένα άκρως απόρρητο παράρτημα της έκθεσης, που δεν δημοσιοποιήθηκε, περιέγραφε μια μυστική συμφωνία που επιτεύχθηκε στις αρχές του 2012 μεταξύ των κυβερνήσεων Ομπάμα και Ερντογάν. Αφορούσε τη γραμμή τροφοδοσίας [rat line]. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, η χρηματοδότηση προερχόταν από την Τουρκία, καθώς και από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ -η CIA, με την υποστήριξη της MI6, ήταν υπεύθυνη για τη μεταφορά όπλων από τα οπλοστάσια του Καντάφι στη Συρία.
Αμέσως μετά την έναρξη του Timber Sycamore, τον Μάρτιο του 2013, σε κοινή διάσκεψη του προέδρου Ομπάμα και του πρωθυπουργού Νετανιάχου στον Λευκό Οίκο, ο Ομπάμα δήλωσε «Όσον αφορά τη Συρία, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να εργάζονται με συμμάχους και φίλους και τη συριακή αντιπολίτευση για να επισπεύσουν το τέλος της διακυβέρνησης του Άσαντ».
Για την αμερικανοϊσραηλινή σιωνιστική νοοτροπία, η έκκληση για διαπραγμάτευση από έναν αντίπαλο εκλαμβάνεται ως ένδειξη αδυναμίας του αντιπάλου. Όσοι ζητούν διαπραγματεύσεις από την άλλη πλευρά συνήθως καταλήγουν νεκροί-δολοφονημένοι από το Ισραήλ ή τα αμερικανικά μέσα. Το είδαμε αυτό να διαδραματίζεται πρόσφατα στο Λίβανο. Ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου επιβεβαίωσε ότι ο Χασάν Νασράλα, πρώην γενικός γραμματέας της Χεζμπολάχ, είχε συμφωνήσει σε κατάπαυση του πυρός με το Ισραήλ λίγες ημέρες πριν από τη δολοφονία του. Η προθυμία της Χεζμπολάχ να αποδεχθεί μια ειρηνευτική συμφωνία σύμφωνα με τις επιθυμίες του αραβοϊσλαμικού κόσμου για λύση δύο κρατών είναι μακροχρόνια. Ομοίως, αντί να διαπραγματευτεί για τον τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, το Ισραήλ δολοφόνησε τον πολιτικό επικεφαλής της Χαμάς, Ισμαήλ Χανίγιε, στην Τεχεράνη.
Ομοίως και στη Συρία, αντί να επιτρέψουν την ανάδειξη μιας πολιτικής λύσης, οι ΗΠΑ αντιτάχθηκαν πολλές φορές στην ειρηνευτική διαδικασία. Το 2012, ο ΟΗΕ είχε διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία στη Συρία, η οποία μπλοκαρίστηκε από τους Αμερικανούς, οι οποίοι απαίτησαν να φύγει ο Άσαντ από την πρώτη ημέρα της ειρηνευτικής συμφωνίας. Οι ΗΠΑ ήθελαν αλλαγή καθεστώτος, όχι ειρήνη. Τον Σεπτέμβριο του 2024, ο Νετανιάχου μίλησε στη Γενική Συνέλευση με έναν χάρτη της Μέσης Ανατολής χωρισμένο μεταξύ «Ευλογίας» και «Κατάρας», με τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν να αποτελούν μέρος της «κατάρας»για τονΝετανιάχου. Η πραγματική κατάρα είναι η πορεία του Ισραήλ προς το χάος και τον πόλεμο, που έχει πλέον καταλάβει τον Λίβανο και τη Συρία, με την διακαή ελπίδα του Νετανιάχου να παρασύρει τις ΗΠΑ σε πόλεμο και με το Ιράν.
Οι ΗΠΑ και το Ισραήλ πανηγυρίζουν ότι κατάφεραν να καταστρέψουν με επιτυχία έναν ακόμη αντίπαλο του Ισραήλ και υπερασπιστή της παλαιστινιακής υπόθεσης, με τον Νετανιάχου να διεκδικεί «τα εύσημα για την έναρξη της ιστορικής διαδικασίας». Το πιθανότερο είναι ότι η Συρία θα υποκύψει τώρα σε συνεχή πόλεμο μεταξύ των πολλών ένοπλων πρωταγωνιστών, όπως συνέβη και στις προηγούμενες επιχειρήσεις αλλαγής καθεστώτος μεταξύ ΗΠΑ και Ισραήλ.
Εν ολίγοις, η αμερικανική ανάμειξη, κατ’ εντολή του Ισραήλ του Νετανιάχου, έχει αφήσει τη Μέση Ανατολή σε ερείπια, με πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς και ανοιχτούς πολέμους να μαίνονται στη Λιβύη, το Σουδάν, τη Σομαλία, το Λίβανο, τη Συρία και την Παλαιστίνη, και με το Ιράν στα πρόθυρα ενός πυρηνικού οπλοστασίου, να ωθείται ενάντια στις δικές του ιδανικές προτιμήσεις προς αυτό το ενδεχόμενο.
Όλα αυτά είναι στην υπηρεσία ενός βαθιά άδικου σκοπού: να αρνηθούν οι Παλαιστίνιοι τα πολιτικά τους δικαιώματα στην υπηρεσία του σιωνιστικού εξτρεμισμού που βασίζεται στο βιβλικό κείμενο Ιησού του Ναυή του 7ου αιώνα π.Χ. Είναι αξιοσημείωτο ότι, σύμφωνα με αυτό το κείμενο -το οποίο επικαλούνται οι ίδιοι οι θρησκευτικοί ζηλωτές του Ισραήλ- οι Ισραηλίτες δεν ήταν καν οι αρχικοί κάτοικοι της γης. Αντίθετα, σύμφωνα με το κείμενο, ο Θεός δίνει εντολή στον Ιησού του Ναυή και τους πολεμιστές του να διαπράξουν πολλαπλές γενοκτονίες για να κατακτήσουν τη γη.
Σε αυτό το πλαίσιο, τα αραβοϊσλαμικά έθνη και σχεδόν όλη η υφήλιος έχουν επανειλημμένα ενωθεί στην έκκληση για λύση δύο κρατών και ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης.
Αντί της λύσης των δύο κρατών, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ έχουν κάνει μια έρημο και την αποκαλούν ειρήνη.
*Ο Jeffrey D. Sachs είναι καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Columbia, διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ίδιου πανεπιστημίου και πρόεδρος του Δικτύου Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ.Πρόκειται για διεθνώς διάσημο οικονομολόγο με σημαντικό αντίκτυπο στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη και βιωσιμότητα. Ως ηγετική φυσιογνωμία στον τομέα της διεθνούς ανάπτυξης, ο Sachs έχει συμβουλεύσει κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς όπως τα Ηνωμένα Έθνη, υποστηρίζοντας τη μείωση της φτώχειας, την ελάφρυνση του χρέους και τις πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης. Ο ρόλος του ως διευθυντή του Ινστιτούτου Γης στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και η ηγεσία του στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης (ΣΒΑ) του ΟΗΕ έχουν εδραιώσει τη φήμη του ως βασικού αρχιτέκτονα των διεθνών προσπαθειών για την αντιμετώπιση προκλήσεων όπως η κλιματική αλλαγή, η δημόσια υγεία και η οικονομική ανισότητα.
**Η Sybil Fares είναι ειδική και σύμβουλος σε θέματα πολιτικής της Μέσης Ανατολής και βιώσιμης ανάπτυξης στο Δίκτυο Λύσεων Βιώσιμης Ανάπτυξης (Sustainable Development SolutionsNetwork, SDSN)που δημιουργήθηκε το 2012 από τα Ηνωμένα Έθνη.
Εικονογράφηση: Antonio Rodríguez (Μεξικό)
Ανάρτηση από: https://kosmodromio.gr/
