«Θετική η επιστολή Πομπέο», «θετική η επίσκεψη Χαφτάρ στην Αθήνα», «θετική η Διάσκεψη του Βερολίνου», «θετική η ευρύτατη συναίνεση στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας», «θετικό το γεγονός ότι εκλέχθηκε γυναίκα». Και αν συνεχίσουμε το ψάξιμο, θα βρούμε κι άλλα «θετικά». Ας πούμε, «θετικό που έστω συναντήθηκαν οι τέσσερις πρόεδροι των ΠΑΕ».
Με τόσα «θετικά», δεν μπορεί, κάτι γίνεται προς τη σωστή μεριά, κάτι θα μας μείνει. Οι Αμερικάνοι μας αγαπάνε, ο Κυριάκος ομιλεί τις ξένες γλώσσες πολύ καλά (και αγγλικά και γερμανικά, ντουμπλ φας), οι επενδυτές τρέχουν να επενδύσουν και δεν προλαβαίνουν, η Τουρκία μας τρέμει και όλοι μας σέβονται. Το τσιγάρο κόπηκε στα μαγαζιά και ήδη μπαίνουν πρόστιμα στις «λέσχες καπνιστών». Έχουμε κράτος και διεθνή υπόσταση. Τώρα όλοι καταλαβαίνουν πως είμαστε μέρος της λύσης όλων των προβλημάτων στη Ν.Α. Μεσόγειο.
Αυτό που δε λένε είναι πως θα υποστούμε τη μεγαλύτερη «αναδιάταξη» του προηγούμενου στάτους κβο. Ότι ως «λύση» σε κάθε περίπτωση εννοείται η συρρίκνωση εδαφικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.
Αυτή η συνείδηση που ψάχνει να εντοπίσει θετικά σε μια δραματική πορεία και σε περίπου προδιαγεγραμμένα σενάρια ακρωτηριασμού τμημάτων του ελληνισμού, όταν δεν είναι φτηνή απολογητική, είναι σίγουρα συγκάλυψη της πραγματικότητας.
Από τα νησιά εγείρεται μια κραυγή αγωνίας από το άτσαλο και επικίνδυνο γκριζάρισμά τους δια του προσφυγικού και της κατάπτυστης συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας. Οι κυβερνήτες, σημερινοί και χθεσινοί, ψεύδονται υποσχόμενοι μια «αποσυμφόρηση» που δεν θα γίνει αφού η Ελλάδα ολόκληρη με πρώτα τα νησιά προορίζεται για χώρος-φράγμα των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη. Τα σχέδια που υπάρχουν εδώ και καιρό το μαρτυρούν. Ο διχασμός του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό θα οδηγήσει πλήθος νησιών σε τουρκική περικύκλωση. (βλ. σχετικό χάρτη). Για τα νησιά που περικλείονται πέραν του 25ου μεσημβρινού η Τουρκία έχει τη λύση έτοιμη: Αυτά έχουν τουρκική κυριότητα αλλά με τη Συμφωνία της Λωζάννης παραχωρήθηκε η κυριαρχία τους στην Ελλάδα. Μένει να αποκατασταθεί η προηγούμενη κατάσταση. Ας μην παραξενευόμαστε λοιπόν αν η Τουρκία λέει σήμερα πως στην Κρήτη, μόνο τα Χανιά είναι ελληνικά. Ότι η Κρήτη δεν έχει υφαλοκρηπίδα αλλά μόνο έξι μίλια αιγιαλίτιδα ζώνη. Ότι η Γαύδος δεν ανήκει στην Ελλάδα.
Αχ πόσο θετικό είναι που οι Αμερικάνοι συνιστούν να έχουμε διαπραγματεύσεις υπό διαιτησία. Ίσως κάτι να γλυτώσουμε οι καημένοι… Για να έχουμε όμως την εύνοια των Αμερικάνων πρέπει να είμαστε προβλέψιμοι και υπάκουοι σε ό,τι μας ζητήσουν. Θα γλυτώσουμε μόνο αν πιούμε το πικρό ποτήρι. Δε γίνεται αλλιώς. Ευτυχώς υπάρχουν και τα «θετικά». Και ο ακρωτηριασμένος θλίβεται αλλά επιζεί. Θα κάνουμε τα πάντα για να επιζήσουμε…
Κατά τα άλλα, προχωρούν οι προετοιμασίες για να γιορταστούν όπως πρέπει τα 200 χρόνια ύπαρξης του νέου ελληνικού κράτους, για να βγουν τα κατάλληλα συμπεράσματα. Η επιτροπή που καταρτίστηκε είναι ταλαντούχα και η πρόεδρός της πετυχημένη στα ιβέντς με χορηγούς και συμβόλαια, όπως στην Ολυμπιάδα του 2004. Επιτροπή συμβατή με αυτά που γίνονται κι αυτά που έρχονται. Ίσως όμως να χρειαστεί να γράψουν χειρότερα πράγματα και να εκφωνήσουν άλλου τύπου πανηγυρικούς από αυτά που γράφτηκαν για τον «συνωστισμό στην Σμύρνη» και την θεώρηση της Επανάστασης σαν γνήσιου αποτελέσματος του Διαφωτισμού. Μην την ανακηρύξουν και ως «λάθος» μέχρι τότε…
 |
| Χάρτης που δείχνει από πού περνά ο 25ος μεσημβρινός που χωρίζει στην μέση το Αιγαίο. (Από αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA, 1984) |
Λαχανάκια Βρυξελών και αμερικάνικο Χάλογουιν…
Η συντριπτική πλειοψηφία όλων αυτών δεν μπορεί διόλου την εθνολαϊκότητα, τον πατριωτισμό και την απαίτηση για κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν μπορούν την πραγματική δημοκρατία, τις πορείες, τους αγώνες, την αξιοπρέπεια.
Πρόσφατα, οι καλοί μας εφοπλιστές προχώρησαν σε ένα μνημόνιο χορηγίας έξι εκατομμυρίων ευρώ για ανακαίνιση στις τουαλέτες των δημόσιων νοσοκομείων της Αττικής και την αγορά κλινοσκεπασμάτων.
Το «μνημόνιο χορηγίας» υπογράφηκε μεταξύ της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών και του υπουργείου Υγείας. Το καλό μας κράτος και το ακόμα καλύτερο πολιτικό προσωπικό φροντίζουν να περικόπτουν τις κοινωνικές δαπάνες για υγεία και παιδεία και κάνουν ό,τι μπορούν για ελαφρύνσεις προς τους εφοπλιστές, αφού με τη δωρεά τους θα τύχουν πολλών φοροαπαλλαγών. Δεν ομιλούμε για μια εθνική ενότητα όλων αυτών.
Σε τούτο τον τόπο υπάρχει πλούσια ιστορία, θετική και αρνητική. Οι στιγμές της σύμπτωσης του εθνικού και του κοινωνικού αγώνα ήταν οι καλύτερες σελίδες της ιστορίας και σήμερα, μπροστά σε μια μεγάλη εθνική κρίση που πλησιάζει, σε μια κρίση που βοά και φέρνει σημάδια πολέμου και ακρωτηριασμού, είναι επιβεβλημένη μια εθνική ενότητα που δεν θα αφεθεί στα χέρια ενός πολιτικού κόσμου που νοιάστηκε και νοιάζεται πρωτίστως για την αναπαραγωγή του και τη νομή της όποιας εξουσία στον τόπο αυτό.
Όσοι ντρέπονται ή δεν αισθάνονται καλά μέσα στα πλαίσια μιας εθνικής ενότητας ή ακόμα χειρότερα όσοι την καταπολεμούν, δεν χρειάζεται να τα βάζουν με αυτούς που νοιώθουν καλά σε ένα πατριωτικό, δημοκρατικό, αναγεννητικό πλαίσιο. Αν θέλουν να είναι συνεπείς ας τα βάλουν με τον «ελληνικό ιμπεριαλισμό», ας τα βάλουν με το «ελληνικό κεφάλαιο» και τους καπιταλιστές κι ας πορευτούν όπως τους φωτίσει ο πανάγαθος. Κυρίως να πάψουν να βρίζουν όσους κινητοποιούνται για τα νησιά ή για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ειδικά οι Συριζαίοι και οι φίλοι τους ας μην παριστάνουν τους άγριους αντιεθνικιστές και αντικαπιταλιστές: Μια χαρά συστημικοί έχουν γίνει. Τα καλύτερα παιδιά των Βρυξελών και της Πρεσβείας. Ο Δραγασάκης δεν καταλαβαίνει πόσο γελοίος γίνεται όταν παρομοιάζει το «έργο» του ΣΥΡΙΖΑ με αυτό του Λένιν. Και να δούμε τι ανοησίες θα πει ο φιλόσοφος Δουζίνας ή ο μαοϊκός Μπαλτάς.
Αντίστροφη λογική
Έχουμε ανάγκη από μια άλλη, αντίστροφη λογική, που να μην αναλώνεται στο να ψάχνει για «θετικά», μέσα ή γύρω από τη στρούγκα του πολιτικού κόσμου και των ισχυρών της περιοχής. Μια λογική που θα επικεντρώσει στην αδιαχώριστη ενότητα του εθνικού και κοινωνικού περιεχομένου του αγώνα, για εθνική και λαϊκή κυριαρχία, για πραγματική Δημοκρατία. Μια λογική που δεν θα αναγνωρίζει «τετελεσμένα». Μια λογική που με θάρρος θα προβάλλει την ανάγκη αδελφοποίησης Ελλάδας και Κύπρου σαν απαραίτητη πράξης επιβίωσης των δύο κρατών. Μια λογική που θα αναζητήσει μια ενεργητική ελληνική εξωτερική πολιτική που σήμερα δεν εκφωνείται από κανέναν και που για να υπάρξει χρειάζεται η παρεμβολή και η ενεργοποίηση του λαού.
Η σφυρηλάτηση μιας νέας συνείδησης-υπόσχεσης και αφιέρωσης για τον τόπο είναι το ζητούμενο απέναντι στις μυλόπετρες των γεωπολιτικών απειλών και του τουρκικού επεκτατισμού!
Ανάρτηση από; https://edromos.gr/
