1. Εδώ και εβδομάδες έχει ενταθεί η διένεξη μεταξύ της Τουρκικής ελίτ του Ερντογάν, που μετά το πραξικόπημα της CIA εναντίον του εκφράζει εθνικά συμφέροντα, και της Ελληνικής ελίτ των καρπαζοεισπρακτόρων της Δύσης, είτε λέγονται Μητσοτάκηδες, είτε Τσίπρες-Παπαδημούληδες κλπ.
2. Η διένεξη δεν αφορά βέβαια την κατανομή εδαφικών ή θαλάσσιων χώρων κυριαρχίας που έχουν καθοριστεί από διεθνείς συνθήκες, αλλά απλά την κατανομή των θαλάσσιων ζωνών εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου που θα μεταφέρεται με αγωγούς στην Ευρώπη (πέρα βέβαια από την εκμετάλλευση τυχόν κοιτασμάτων πετρελαίου κλπ που θα βρεθούν στο μέλλον). Οι Αμερικανικές πολυεθνικές (και οι Ισραηλινές από πίσω τους) έχουν στόχο το φυσικό αέριο της Ευρώπης να το προμηθεύουν αυτές έστω και αν είναι πανάκριβο σε σχέση με το Ρωσικό φυσικό αέριο, αφού μεταφέρεται υγροποιημένο από την Αμερική ή από μακρινές αποστάσεις (Αζερμπαϊτζάν κλπ). Γι αυτό και μποϊκοτάρουν με κάθε τρόπο τον Ρωσικό αγωγό (NordStream) στη Βόρεια θάλασσα. Οι Γερμανικές όμως, Βρετανικές και άλλες πολυεθνικές, με βάση την Ευρώπη, δεν δέχονται να παίξουν το ρόλο του νεροκουβαλητή των Αμερικανικών πολυεθνικών. Για πρώτη δηλαδή φορά παρουσιάζεται μια ρωγμή στην Υπερεθνική Ελίτ που φαίνεται θα λυθεί σε βάρος των λαών-καρπαζοεισπρακτόρων στην ΕΕ. Δηλαδή η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και άλλες χώρες της κεντρικής και νότιας Ευρώπης (που είναι και οι πιο φτωχές!) θ’ αναγκαστούν ν’ αγοράσουν το ακριβότερο Αμερικανικό φυσικό αέριο, ενώ οι αναπτυγμένες χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά θ’ αγοράζουν το σημαντικά φθηνότερο Ρώσικο!
3. Η Τουρκία και οι δορυφόροι της, όπως το σημερινό Λιβυκό καθεστώς, επιδιώκουν να μετάσχουν στη μοιρασιά των εσόδων από τον Μεσογειακό αγωγό EastMed, σε ίσους όρους με το Ισραήλ (πράγμα βέβαια που δεν διανοούνται να δεχτούν οι υπερεθνικές ελίτ), παρά το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μεσογειακή χώρα εδώ και αιώνες ενώ βέβαια το Ισραηλινό κράτος έχει ιστορία μερικών δεκαετιών μόνο, η οποία στηρίζεται στην εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων. Ελλάδα και Κύπρος που είναι καθαρά δυτικά προτεκτοράτα θ’ αρκεστούν βέβαια σε μερικά ψίχουλα που θα τους δώσουν οι πολυεθνικές.
4. Τα περί κινδύνου της εθνικής μας υπόστασης είναι επομένως παραμύθια της Χαλιμάς που χρησιμοποιεί η δυτική προπαγάνδα δηλ. η Υπερεθνική και Σιωνιστική Ελίτ (με τη συμπαράσταση βέβαια των ντόπιων παρασιτικών τάξεων της Ελλάδας, αλλά και προθύμων “αριστερών”, «Μαρξιστών» και… άλλα παραμύθια), για να περάσει τα σχέδιά της για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Μεσογείου…
Η «τουρκική προκλητικότητα» ή ο «επεκτατισμός της Τουρκίας» δεν θα ήταν βέβαια στην ημερήσια ατζέντα των ΜΜΕ αν και η Τουρκία υποστήριζε τα συμφέροντα των πολυεθνικών των ΗΠΑ. Τότε όλα θα ήταν «καλά» και «ειρηνικά» και σύμφωνα με τη «διεθνή νομοθεσία»… και οι «κουμπαριές» θα έπαιρναν και θα έδιναν…
Ακόμα και αν πάρουμε όμως ως δεδομένο ότι η Τουρκία έχει εδαφικές διεκδικήσεις (που δεν αποτελούν απλά διαπραγματευτικό «χαρτί» για την αντίθεσή της στις διεκδικήσεις των αμερικανικών πολυεθνικών), το ερώτημα είναι ποιος θα επιλύσει αυτές τις διαφορές και με τι τρόπο.
Η προφανής απάντηση που δίνουν οι κάθε είδους βολεμένοι και τα ΜΜΕ που ελέγχουν (δηλ. το δικαστήριο της Χάγης και «ισχυρές» συμμαχίες με τα κράτη που είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την αποσταθεροποίηση και των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής) είναι σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα και σε μια πραγματική ειρηνευτική πορεία.
Και αυτό διότι οι αποφάσεις της Χάγης είναι αποτέλεσμα των εντολών που θα πάρουν από τις πολυεθνικές, και από την άλλη αν οι τελευταίες κρίνουν ότι θα πρέπει να μας οδηγήσουν σε σύγκρουση με την Τουρκία δεν θα έχουν κανένα ενδοιασμό να το κάνουν και το κόστος θα βαραίνει αποκλειστικά την Ελλάδα.
Γι αυτό η μόνη λύση θα ήταν η Ελλάδα να ξεκινήσει να μπαίνει σε μια διαδικασία για την ανάκτηση της εθνικής της κυριαρχίας, αφού μόνο ως εθνικά κυρίαρχο κράτος –και όχι ως άθλιο Ευρω-νατοϊκό προτεκτοράτο που είναι σήμερα– θα μπορούσε να επιλύσει παρόμοιες καλλιεργούμενες αντιθέσεις απευθείας με την ίδια την Τουρκία και μάλιστα σε ένα πλαίσιο νέων συμμαχιών εθνικά κυρίαρχων χωρών με πυρήνα τη Ρωσία, όπου τέτοιες διαφορές δεν θα επιλύονταν με βάση τα οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών, αλλά τα συμφέροντα των χωρών-μελών.
Άλλωστε το ρόλο των «ισχυρών μας συμμάχων» τον είδαμε και πρόσφατα στη παραχώρηση του ονόματος της «Μακεδονίας» στους νατοϊκούς και φίλο-ευρωπαϊκούς λιγούρηδες της κυβέρνησης των Σκοπίων.
5. Συνεπώς, οι Μεσογειακοί λαοί, όπως άλλωστε και κάθε λαός στη Νέα Διεθνή Τάξη, δεν έχει άλλο δρόμο από τον αγώνα για την εθνική και οικονομική κυριαρχία. Στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής συνομοσπονδίας κυριάρχων κρατών- εθνών, έξω από τους θεσμούς της Παγκοσμιοποίησης (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΠΟΕ κλπ), οι λαοί θα μπορούσαν να λύσουν ειρηνικά το θέμα της κατανομής των πόρων στο υπέδαφός τους, χωρίς την παρέμβαση των πολυεθνικών και της εγκληματικής Υπερεθνικής ελίτ που είναι ικανές να δημιουργήσουν κάθε είδους έκρυθμη κατάσταση στη περιοχή, στον αγώνα για την καλύτερη (γι’ αυτές) μοιρασιά της πίτας…
ΜΕΚΕΑ – ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – 5/1/2020
Ανάρτηση από: https://www.mekea.org/
