Και τώρα, ως πρωταθλητές, είμαστε ότι ήταν η Νάπολη επί Μαραντόνα. Εμείς, που μας έβλεπαν υπάνθρωπους, Βούλγαρους (γειά σου ρε Μπαμπινιώτη με τα ωραία σου!), εμείς που, όπως οι οπαδοί της Νάπολης είμασταν οι φτωχοί, αμόρφωτοι, οι μανάβηδες, οι πρόσφυγες με τη βαριά προφορά, τώρα είμαστε η Νάπολη επί Μαραντόνα – πρωταθλητές με το σπαθί μας και το κεφάλι ψηλά. Γιατί, δεν είναι ούτε θα είναι ποτέ ο Σαββίδης ο ΠΑΟΚ – ο Σαββίδης υπηρετεί τον ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ ήταν και είναι κίνημα από τα κάτω, δεν είναι χουντο-νομο-επεμβάσεις από τα πάνω. Ο ΠΑΟΚ είμαστε ο λαός μας. Και παραμένουμε η πρώτη γραμμή άμυνας του γένους. Του Γένους – είμαστε πολύ παλιότεροι από τα έθνη για να τρώμε παραμύθι, ερχόμαστε από τον Ιππόδρομο, παίζαμε σφαλιάρες με τους Βένετους και τρώγαμε αυτοκράτορες για πρωινό.
Και είμαστε η απόδειξη ότι η Αθηναϊκή εξουσία παραμένει αποκομμένη από το λαό – δεν ξέρει καν ποιά χώρα κυβερνάει.
Αν το διακρατικό ποδόσφαιρο είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα, όπως είχε πει ο Όργουελ, το εσωτερικό πρωτάθλημα κάθε χώρας παραμένει ο τρόπος να αναδειχθούν αντιθέσεις και αντιφάσεις. Η Ελλάδα, λοιπόν, δε χωρίζεται στα Τέμπη, η Ελλάδα χωρίζεται στην Αθήνα και την περιφέρεια. Κι αυτή περιφέρεια υποφέρει, είτε γιατί αποφασίζει το υδροκέφαλο κράτος των Αθηνών εξορύξεις αγνοώντας τις τοπικές κοινωνίες, είτε γιατί κάνει ότι νομίζει με την αρχαία κληρονομιά του τόπου, είτε γιατί αγνοεί πλήρως τη λαϊκή θέληση και βαφτίζει «φασισμό» τη δίκαιη λαϊκή ανησυχία. Οχι, για το μετρό δε θα πω τίποτε (δεν ψήφιζα ακόμη όταν άνοιξε η διαβόητη «τρύπα του Κούβελα», τι άλλο…). Η περιφέρεια υποφέρει και ο ΠΑΟΚ είναι η αντίστασή της.
Όπως έγραψε ο συνάδελφος Παντελής Σαββίδης, το Αθηναϊκό κράτος «λειτουργεί αποικιοκρατικά ως προς την περιφέρειά του. Η υπόθεση με τον ΠΑΟΚ έχει και μια άλλη διάσταση. Δεν μπορούν να ανεχθούν επενδυτή τον οποίο δεν θα ελέγχουν και θα επιλέγει να επενδύσει εκτός Αθηνών. Άντε Αττικής». Εκτός αν είναι ξένος κι αφεντικό του μικρού μας προτεκτοράτου, και του ξεπουλάμε σχεδόν τζάμπα φυσικό πλούτο, καταστρέφοντας τον τόπο μας, ας συμπληρώσω.
O Εδουάρδο Γαλεάνο, ο συγγραφέας του βιβλίου- σημείου αναφοράς για την Ιστορία της Λατινικής Αμερικής «Οι ανοικτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», είχε κάποτε μιλήσει για τη σχέση ποδοσφαίρου και λαού, γι’ αυτήν την πίστη την αναλλοίωτη. Η φράση του, που έγινε λαϊκή ρήση, ήταν «Στη ζωή σου μπορεί να αλλάξεις συζύγους, πολιτικά κόμματα, θρησκείες, όμως ομάδα ποδοσφαίρου δεν αλλάζεις». Γιατί η ομάδα είναι έκφραση της ταξικής σου προέλευσης, της πολιτισμικής σου ταυτότητας και του στρατοπέδου που ανήκεις. Ο ΠΑΟΚ είναι εργατιά, προσφυγιά, ρωμιοσύνη, Ανατολή και Βαλκάνια και πρώτη γραμμή αντίστασης του Γένους.
Η δήλωση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, ως επίλογος:
«Το πλήγμα δεν είναι μόνο κατά του ΠΑΟΚ.
Κατά της ομάδας που κατακτά τίτλους και πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια.
Κατά του ελληνικού ποδοσφαίρου που πασχίζει να βρει την χαμένη αξιοπιστία του.
Το πλήγμα είναι και κατά της πόλης που αρχίζει να νιώθει περηφάνια και αυτοπεποίθηση.
Η διαφορά σήμερα είναι ότι η οικογένεια του ΠΑΟΚ είναι δυνατή, η Θεσσαλονίκη μετράει επιτυχίες και το χαίρεται!
Εύχομαι οι όποιες σκέψεις και μεθοδεύσεις που θα επιχειρήσουν να πλήξουν τον ΠΑΟΚ, αλλά και κάθε ομάδα της πόλης μου, να ακυρωθούν χωρίς δεύτερη σκέψη.
Οι τίτλοι κερδίζονται στο γήπεδο με αγωνιστική υπεροχή και αξία».-
Ανάρτηση από: http://geromorias.blogspot.com/
