Έχει νόημα μια παρέμβαση στις ερχόμενες εκλογές με ένα νέο εκλογικό σχήμα που θα έχει διακηρυγμένο στόχο να επιτύχει την ανεξαρτησία της χώρας, αποδεσμεύοντάς την από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ;
Ο χρόνος προετοιμασίας νέου σχήματος για εκλογές τον Ιούνιο είναι πράγματι ασήμαντος.
Πέρα από αυτό όμως (γιατί το πρόβλημα θα παραμείνει και μετά από αυτές τις εκλογές) η δημιουργία πολιτικού φορέα με τον παραπάνω στόχο έχει και παραέχει νόημα. Γιατί οι δυνάμεις που αναμένεται να κατέβουν στις εκλογές, αποδέχονται σε γενικές γραμμές το πλαίσιο υποτέλειας της χώρας όπως προσδιορίζεται από την ένταξή της στις βασικές οργανώσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, και δευτερευόντως ( τον ΠΟΕ κ.α.
Στις συστημικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνεται και το ΚΚΕ που χρησιμοποιεί υποκριτικά συνθήματα και κριτική κατά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, παραπέμποντας όμως την αποχώρηση από αυτές τις οργανώσεις σε κάποιο αόριστο σοσιαλιστικό μέλλον ενώ προς το παρόν είναι υπέρ της παραμονής στην ευρωζώνη ( άραγε η εξάρτηση από μια νομισματική ολοκλήρωση δεν είναι απώλεια κυριαρχίας και της εσωτερικής αλλαγής της ΕΕ όταν … θα δυναμώσουν τα ευρωπαϊκά ΚΚ.
Όμως δεν έχει νόημα να κάνουμε κριτική στα κόμματα του πολιτικού συστήματος ούτε στις εξωκοινοβουλευτικές γκρούπες που άσχετα από τις όποιες θέσεις τους έχουν μείνει επί 10ετίες στο πολιτικό περιθώριο και πλέον δεν μπορούν (θέλουν;) να βγουν από αυτό.
Το ΠΟΛΙΤΙΚΌ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ενός νέου εκλογικού σχήματος πρέπει να είναι:
Να γίνουμε ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος". Εδώ και τώρα. [όχι στο λαμπρό, σοσιαλιστικό αλλά άδηλο μέλλον].
Το ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ που πρέπει να αποδίδεται στην έννοια της ανεξαρτησίας να είναι η άμεση αποχώρηση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους υπόλοιπους νεοφιλελεύθερους και ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και "άξονες".
Το νέο σχήμα πρέπει να τονίζει ότι η ανεξαρτησία είναι ωφέλιμη για τα λαϊκά στρώματα γιατί ο εθνικός έλεγχος πάνω στην οικονομία και στις ένοπλες δυνάμεις προστατεύει και αναπτύσσει τις παραγωγικές και αμυντικές ικανότητες της χώρας.
Αντίθετα δεν είναι ωφέλιμο για την αστική τάξη που επί δύο αιώνες έχει δομηθεί σαν εξάρτημα των δυτικών δυνάμεων και του δυτικού κεφαλαίου. Στην Ελλάδα η ανεξαρτησία είναι ταξικό ζήτημα, δεν ήταν ποτέ και δεν θα γίνει ποτέ κοινός στόχος λαϊκών στρωμάτων και ελίτ.
Προπαντός είναι πλέον και εφικτό στο πλαίσιο του σημερινού κόσμου που τείνει να πάρει πολυπολικά χαρακτηριστικά, δηλαδή το ερώτημα με ποιούς θα συνεργαστούμε από πού θα αγοράσουμε όπλα φάρμακα, τεχνολογία κλπ, επιδέχεται πλέον απαντήσεις και μάλιστα πολύ φθηνότερες από αυτές που διαθέτουμε σήμερα που είμαστε δυτικό προτεκτοράτο.
Το ΟΝΟΜΑ του εκλογικού σχήματος πρέπει να εκφράζει τον κεντρικό πολιτικό του στόχο (κάτι σαν «Πόλος Ανεξαρτησίας» ή « Μέτωπο για την Ανεξαρτησία και την κοινωνική χειραφέτηση» ή κάτι παραπλήσιο).
Το νέο εκλογικό σχήμα δεν πρέπει να πλατυάσει σε μια προσπάθεια παρουσίασης ερασιτεχνικών θέσεων για καθένα μικρό η μεγάλο πρόβλημα, αλλά να επικεντρώσει στο κύριο, την επίλυση του ζητήματος της ανεξαρτησίας και κρατικής κυριαρχίας της χώρας που είναι προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των ζητημάτων των λαϊκών στρωμάτων.
Μεθοδολογία
Για να έχει αποτέλεσμα, δηλαδή να πείσει και μακροπρόθεσμα να δημιουργήσει το πολιτικό ρεύμα της ανεξαρτησίας το πολιτικό πρόταγμα του νέου φορέα πρέπει να τεθεί επιθετικά, με συγκρουσιακό τρόπο, δηλαδή χωρίς αναζήτηση "συγκλίσεων", μέσων όρων, γιά να... επιτευχθεί "ευρύτερη" συσπείρωση κοκ.
Κίνδυνοι
Φυσικά οι φορείς μιάς τέτοιας επιθετικής πρωτοβουλίας πρέπει να έχουν σαφές ότι θα αντιμετωπίσουν κόστος -ίσως και δυσανάλογο- σε διάφορα επίπεδα.
Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com
