Του Γιώργου Παπαδόπουλου - Τετράδη
Ενώ η προσοχή του κόσμου είναι στραμμένη στις εκλογές, οι Αμερικανοί σπεύδουν να προλάβουν να ρυθμίσουν τα θέματα του Αιγαίου, ευνοώντας καταφανώς την Τουρκία, με όχημα την πάντα πρόθυμη yes men ελληνική κυβέρνηση, πριν αλλάξει και πριν έρθει άλλη που θα ακολουθεί την μέχρι προ 5 ετών σταθερά ανυποχώρητη στάση στα εθνικά θέματα. Η ελληνική κυβέρνηση προωθεί τις αμερικανικές απαιτήσεις, όπως με τα Σκόπια!
Η πρεμούρα της αμερικανικής πλευράς έφτασε στο αποκορύφωμα με την απαίτησή της να καθίσει η Αθήνα στο τραπέζι με την Τουρκία για συνέχιση των συνομιλιών για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Πράγμα που αποδέχτηκε χωρίς αντίρρηση η εύκαμπτη ελληνική κυβέρνηση και ο επίσης εύκαμπτος υπουργός Άμυνας κ. Αποστολάκης.
Αποτέλεσμα αυτής της υποχωρητικής στάσης, που είναι επικίνδυνη για τα ελληνικά συμφέροντα στο Αιγαίο, ήταν η προ 10ημέρου παραίτηση του αρμόδιου επικεφαλής της αρμόδιας ελληνικής αντιπροσωπείας για τα ΜΟΕ αντιστράτηγου εν αποστρατεία κ. Ζαχαριάδη.
Η αμερικάνικη απαίτηση συνεχίστηκε με το ταξίδι του κ. Αποστολάκη στις ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα, χωρίς να έχει γίνει γνωστό τι ακριβώς συζήτησε και αν κατέληξε σε δεσμεύσεις της χώρας που αφορούν και στις επόμενες κυβερνήσεις. Δεδομένου ότι η παρούσα κυβέρνηση είναι η μόνη στα χρονικά που διαβουλεύεται για τα εθνικά θέματα χωρίς να ενημερώνει τη Βουλή ή, τουλάχιστον, κατ’ ιδίαν, την αξιωματική αντιπολίτευση. Έχει νοοτροπία Τσαουσέσκου.
Ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας, παρά το γεγονός ότι είναι οιονεί υπηρεσιακός, έχει δώσει εντολή για συνέχιση των συνομιλιών και με το τουρκικό υπουργείο Άμυνας με απευθείας επαφές στελεχών!
Όλα αυτά δεν γίνονται για να υποστηριχθούν οι ελληνικές θέσεις. Το αντίθετο! Η σχετική δήλωση της Αμερικανίδας αρμόδιας διευθύντριας του Στέητ Ντηπάρτμεντ για θέματα Νοτίου Ευρώπης Γιούρι Κιμ την περασμένη βδομάδα είναι πέρα απλό σαφής για την υποχώρηση της Ελλάδας που ζητάει η Αμερική. Είπε επί λέξει η κ. Κιμ:
«Οι ΗΠΑ έχουν τη δυνατότητα και θα προσπαθήσουν να μην έρθουν δύο σύμμαχοι σε μια μεγάλη σύγκρουση…. Οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει τα βήματα που κάνουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για προσέγγιση με την Άγκυρα». Και εξαίροντας την προθυμία Αποστολάκη τόνισε για τα ΜΟΕ: «Παρά το γεγονός ότι υπάρχει σκεπτικισμός θα πρέπει να συνεχιστούν οι προσπάθειες και οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να πιέζουν και τις δύο πλευρές.»
Από τις παραπάνω δηλώσεις τα συμπεράσματα είναι εξαιρετικά ανησυχητικά:
1. Η κ. Κιμ είπε ότι οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να μην έρθουν Ελλάδα-Τουρκία σε ΜΕΓΑΛΗ σύγκρουση. Όχι σε μικρή. Ο Κ. Σημίτης, παθών με τα Ίμια τις πρώτες μέρες της θητείας του, έγραψε χτες στην «Καθημερινή» ότι ανησυχεί για νέο επεισόδιο τύπου Ιμίων από την Τουρκία. Γιατί, έμαθε εκ των υστέρων, ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται κάθε κενό εξουσίας στην Ελλάδα σε αλλαγές κυβερνήσεων ή ηγεσιών (Κύπρος ’74, ΝΑΤΟ ‘74-75, Β. Αιγαίο ’87, Ίμια ’96) για να αρπάξει κάτι από την Ελλάδα. Και συνήθως, με εξαίρεση το ’87, το πετυχαίνει.
2. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ζει σε μια μεταβατική περίοδο από την απόλυτη δουλικότητα απέναντι σε Αμερικανούς και Τούρκους προς μια, ας ελπίσουμε, πιο πατριωτική στάση. Αυτό είναι ένα τοπίο που δεν το επιθυμούν ούτε οι ΗΠΑ ούτε ο Έρντοαν. Οι οποίοι είχαν εδώ έναν πρωθυπουργό που δεν ξέρει ούτε καν γεωγραφία, πολύ περισσότερο διεθνές δίκαιο και διπλωματία. Και μια κυβέρνηση αντιπατριωτική, η οποία ξεπούλησε τη Μακεδονία, δεν θα κολλούσε στο Αιγαίο. Επομένως, η στιγμή της μετάβασης είναι επικίνδυνη για ένα διπλό τραμπούκικο χτύπημα και από τους δύο. Για να δείξουν στους επόμενους «ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο» και «ποια είναι η γαλάζια πατρίδα»
2. Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ζει σε μια μεταβατική περίοδο από την απόλυτη δουλικότητα απέναντι σε Αμερικανούς και Τούρκους προς μια, ας ελπίσουμε, πιο πατριωτική στάση. Αυτό είναι ένα τοπίο που δεν το επιθυμούν ούτε οι ΗΠΑ ούτε ο Έρντοαν. Οι οποίοι είχαν εδώ έναν πρωθυπουργό που δεν ξέρει ούτε καν γεωγραφία, πολύ περισσότερο διεθνές δίκαιο και διπλωματία. Και μια κυβέρνηση αντιπατριωτική, η οποία ξεπούλησε τη Μακεδονία, δεν θα κολλούσε στο Αιγαίο. Επομένως, η στιγμή της μετάβασης είναι επικίνδυνη για ένα διπλό τραμπούκικο χτύπημα και από τους δύο. Για να δείξουν στους επόμενους «ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο» και «ποια είναι η γαλάζια πατρίδα»
3. Η δεύτερη φράση της κ. Κιμ, που είναι ανησυχητική για τη χώρα, είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν υποστηρίξει «τα βήματα που έχουν κάνει οι ελληνικές κυβερνήσεις για προσέγγιση με την Άγκυρα»! Προσέξτε. Δεν καλείται η Άγκυρα να «προσεγγίσει». Η Ελλάδα καλείται. Και επειδή οι λέξεις έχουν τη σημασία τους, προσέγγιση σημαίνει υποχώρηση. Η Ελλάδα, λοιπόν, καλείται ευθέως από την Ουάσιγκτον την περασμένη βδομάδα να υποχωρήσει στα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
4. Ποιες είναι οι υποχωρήσεις που ζητάνε οι ΗΠΑ και η Τουρκία; Το εύρος του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, δηλαδή η κυριαρχία της Ελλάδας στο εύρος των 10 μιλίων που έχει αναγνωρίσει η Τουρκία από τη δεκαετία του ’30 και το οποίο Τουρκία και ΝΑΤΟ θέλουν να αλλάξουν. Το δικαίωμα να αγνοούν ως ελληνικό διαχειριστικό δικαίωμα στο FIR Αθηνών και η απαίτηση να μην υποβάλλουν σχέδια πτήσης τα πολεμικά που μπαίνουν σε όλο το FIR. Οι Αμερικανοί έχουν εμπράκτως ευτελίσει τους κανόνες του FIR! Οι Τούρκοι δεν αναγνωρίζουν επίσης εθνικό εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα στα 100 ελληνικά νησιά που αμφισβητούν και θέλουν να μην παρενοχλούνται όταν αγνοούν αυτά τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο, θεωρώντας τα διεθνή.
4. Ποιες είναι οι υποχωρήσεις που ζητάνε οι ΗΠΑ και η Τουρκία; Το εύρος του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, δηλαδή η κυριαρχία της Ελλάδας στο εύρος των 10 μιλίων που έχει αναγνωρίσει η Τουρκία από τη δεκαετία του ’30 και το οποίο Τουρκία και ΝΑΤΟ θέλουν να αλλάξουν. Το δικαίωμα να αγνοούν ως ελληνικό διαχειριστικό δικαίωμα στο FIR Αθηνών και η απαίτηση να μην υποβάλλουν σχέδια πτήσης τα πολεμικά που μπαίνουν σε όλο το FIR. Οι Αμερικανοί έχουν εμπράκτως ευτελίσει τους κανόνες του FIR! Οι Τούρκοι δεν αναγνωρίζουν επίσης εθνικό εναέριο χώρο και χωρικά ύδατα στα 100 ελληνικά νησιά που αμφισβητούν και θέλουν να μην παρενοχλούνται όταν αγνοούν αυτά τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο, θεωρώντας τα διεθνή.
5. Από τις δύο συμφωνίες Παπούλια-Γιλμάζ του 1988 που ισχύουν, και από τη συμφωνία του 2.000, που είναι σε ισχύ, καλύπτεται όλο το φάσμα των 29 στρατιωτικών ΜΟΕ, που μπορούν να μετατραπούν σε συμφωνίες χωρίς να θιγούν τα κυριαρχικά δικαιώματα των δύο χωρών. Εδώ, όμως, υπάρχει το αδύνατο σημείο των συνομιλιών και συμφωνιών. Κι αυτό είναι ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί καμιά ειρηνική συνύπαρξη. Επιθυμεί αλλαγή συνόρων σε βάρος της Ελλάδας. Και το δηλώνει ξεκάθαρα σε κάθε ευκαιρία. Επιθυμεί αρπαγή κυριαρχικών δικαιωμάτων, αέρα, θαλάσσης και ξηράς. Και οι ΗΠΑ επιθυμούν να υπάρχει η ένταση (ελεγχόμενη, «ακόμα κι αν αλλάξει χέρια κανένα παλιονησάκι») για να διατηρούν το status του ρυθμιστή, άρα του ουσιαστικού κυρίαρχου στην περιοχή.
6. Σ' αυτό το τοπίο, η οιονεί υπηρεσιακή κυβέρνηση των προθύμων, όχι μόνο δεν αφήνει τη συνέχιση της διαδικασίας στην κυριαρχική δικαιοδοσία της επόμενης κυβέρνησης, αλλά, αντιθέτως, συνομιλεί και διαπραγματεύεται με Τούρκους και Αμερικανούς, υπακούοντας πειθήνια στις εντολές των ΗΠΑ, και οδηγώντας τη χώρα σε μειονεκτικότερη, πιο αδύναμη θέση από αυτή που ήταν. Σε μια ναρκοθετημένη διαδικασία Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, τα οποία δεν είναι παρά παραχωρήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο.
Αυτή η κυβέρνηση, που θεωρεί τα σύνορα επιβλαβή και διδάσκει στα σχολεία τον πατριωτισμό ως ισάξιο του φασισμού και που με προθυμία παραχώρησε στους Αμερικάνους τα Σκόπια ως Μακεδονία, μπας και κάτσει στην καρέκλα για λίγο ακόμα, συζητάει με τους Τούρκους για υποχωρήσεις στο Αιγαίο, με απαίτηση των Αμερικανών. Όπως μας πληροφορούν οι ίδιοι οι Αμερικάνοι επισήμως!
Ίσως δεν είναι τυχαίο που διόρισε άρον-άρον τους «δικούς της» δικαστές στην κορυφή της Δικαιοσύνης. Μήπως και γλιτώσει ηγεσία και στελέχη από ειδικά δικαστήρια.
Ανάρτηση από: https://www.liberal.gr
