Φώτο: 4 Μαρτίου 1955: Τα φέρετρα 172 ελλήνων στρατιωτών που πολέμησαν στην Κορέα φτάνουν
στο λιμάνι του Πειραιά.
Το μετεμφυλιακό Ελληνικό
Κράτος, αποζητούσε διακαώς να γίνει δεκτό
στο νεοσυσταθέντα Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου - ΝΑΤΟ
Για την επίσπευση του στόχου
αυτού, η κυβέρνηση Νικολάου Πλαστήρα και Σοφοκλή Βενιζέλου αποφάσισε μεταξύ άλλων, την συμμετοχή του Eλληνικού Eκστρατευτικού Σώματος
(ΕΚΣΕ) στον πόλεμο της Κορέας (Δεκέμβρης
1950 – Δεκέμβρης 1955). Ο φόρος
αίματος για το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα ήταν 187 νεκροί και 614 τραυματίες.
Η πολυπόθητη έγκριση δόθηκε και στις 18 Φλεβάρη 1952 η ελληνική Βουλή συζητά και εγκρίνει το σχετικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που
επικύρωνε την προσχώρηση της Ελλάδας στο
ΝΑΤΟ.
Στον απόηχο της μέθης της παραπάνω επιτυχίας και μόλις 40 ημέρες αυτή την επικύρωση, ο Ν. Μπελογιάννης καταδικάζεται από έκτακτο στρατοδικείο σε θάνατο και εκτελείται….
Στην ομιλία του λοιπόν εκείνη την μέρα στη Βουλή ο πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας εξήγησε με σαφήνεια γιατί η Ελλάδα οφείλει να βρίσκεται στην "σωστή" πλευρά της Ιστορίας:
«Η κυβέρνησις είναι ευτυχής σήμερον, διότι με την ψήφισιν, σχεδόν ομοφώνως, από τη Βουλήν του νομοσχεδίου περί εισόδου της Ελλάδος εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον, επικυρώνεται γεγονός χαρμόσυνον και πολύ σοβαρόν... Δεν πρέπει να γίνεται λόγος, ότι η Ελλάς ημπορεί να ακολουθήση άλλην πολιτικήν... Δεν ημπορεί κανείς να μην παραδεχτεί, ότι όταν η Ελλάς συμμετέχει εις το Ατλαντικόν Σύμφωνον μετά των Μεγάλων Δυνάμεων αι οποίαι κατοικούνται από ελεύθερους δημοκρατικούς λαούς, αισθάνεται εαυτήν ασφαλεστέρα...Είχε προηγηθεί στις 20 Σεπτέμβρη του 1951, το συμβούλιο της Ατλαντικής Συμμαχίας, όπου στη συνοδό του στην Οτάβα του Καναδά, αποφάσισε να κάνει δεχτή την ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ είσοδο στην συμμαχία, Ελλάδας και Τουρκίας.
Ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ντιν Άτσεσον, μιλώντας στην αμερικανική Γερουσία εξηγούσε από την πλευρά της Αμερικής πως ερμηνεύεται η "σωστή" πλευρά της Ιστορίας:
«Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη, για να καταλάβουμε ποία είναι η στρατηγική σημασία των δύο χωρών για
τη δυτική άμυνα: φρουρούν τις
ανατολικές προσβάσεις από τη Μαύρη
Θάλασσα προς την Κεντρική Μεσόγειο. Επιπλέον,
η Τουρκία πλευροκοπεί τις χερσαίες οδούς, οι οποίες οδηγούν από τη Ρωσία προς τις πλούσιες πετρελαιοπηγες
της Μέσης Ανατολής. Είναι δε γνωστή η απόφαση της Ελλάδας και της Τουρκίας
να διατηρήσουν την ελευθερία και ανεξαρτησία τους και να αναπτύξουν περαιτέρω τη δύναμή τους ως αποφασιστικό
φράγμα εναντίον του επιθετικού κομμουνισμού, ιδιαιτέρως στην Μέση Ανατολή».
Αυτή η επιλογή των Ηνωμένων Πολιτειών για ταυτόχρονη
ένταξη στο ΝΑΤΟ Ελλάδας και Τουρκίας , και η παραπάνω αναφορά του Άτσεσον για τον ξεχωριστό γεωπολιτικά ρόλο της Τουρκίας μας παρέχει τα εργαλεία για να κατανοήσουμε αυτά που θα ακολουθήσουν τα επόμενα 70 χρόνια μέχρι της μέρες μας:
Οι ΗΠΑ λοιπόν όλα τα επόμενα χρόνια, θα αντιμετωπίζουν με ανοχή, έως και θα παρέχουν την ενεργητική
τους στήριξη, στην πάγια κεμαλικής σφραγίδας
αναθεωρητική και βίαιη στρατηγική του Τουρκικού κράτους σε Αιγαίο και
Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και εις βάρος των ιστορικών λαών της Μικράς Ασίας.
Αντίστοιχα, την ίδια περίοδο, ο Ελληνισμός θα βιώνει συνεχή αμφισβήτηση
και ληστρική υφαρπαγή ιστορικών και κατακτημένων με αγώνες και θυσίες δικαιωμάτων, ακόμη και απώλεια εθνικών εδαφών στην Κύπρο.
Ας θυμηθούμε λοιπόν συνοπτικά τι ακολούθησε, με την Ελλάδα πάντα να βρίσκεται με τη "σωστή" πλευρά της Ιστορίας.
Το απόγευμα της 6ης
Σεπτεμβρίου 1955 ξεσπά οργανωμένο
πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης (και δευτερευόντως των Αρμενίων)
από τον καθοδηγούμενο τουρκικό όχλο τα γνωστά
«Σεπτεμβριανά». Σπίτια, περιουσίες, εκκλησίες, μοναστήρια
και νεκροταφεία που η ιστορία τους χανόταν στα βάθη των αιώνων εκθεμελιώθηκαν.
Άνθρωποι, προπηλακίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, βιάστηκαν, βασανίστηκαν, θανατώθηκαν.
Τρεις μέρες μετά, ο πρέσβης
των Ηνωμένων Πολιτειών στην Άγκυρα Άβρα Γουόρεν έστειλε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ
έκθεση αναφορικά με τα όσα διαδραματίστηκαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου μεταξύ
άλλων ανέφερε τα εξής:
«Η Πρεσβεία πιστεύει ότι
αιτία ήταν ο υπερβάλλων ζήλος!!! μεταξύ κάποιων ανεύθυνων στοιχείων της
δημοφιλούς οργάνωσης “Η Κύπρος είναι τουρκική”»!!!
Τελικό αποτέλεσμα, με αυτά
και πολλά άλλα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν, όπως οι μαζικές απελάσεις του
1964, ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης
να αριθμεί σήμερα 2000 άτομα από 100.000 που ήταν το 1955, με παράλληλη
υφαρπαγή των περιουσιών των Ελλήνων
Αντίστοιχες καταστάσεις
βίωσε και ο ελληνισμός της Ίμβρου και της Τενέδου
Και όλα αυτά, φυσικά αποτελούσαν κατάφωρη παραβίαση της συνθήκης της Λωζάννης, όμως η "σωστή" πλευρά της Ιστορίας απλά κώφευε.
Λίγο νωρίτερα, την 1η
Απριλίου 1955, ο Κυπριακός Ελληνισμός είχε ξεκινήσει απελευθερωτικό αγώνα, με διακηρυγμένο
στόχο την αυτοδιάθεση του νησιού, την απαλλαγή του από τη βρετανική
αποικιοκρατία και εν τέλει την Ένωσή του
με την Ελλάδα. Κυρίαρχο σύνθημα γραμμένο παντού στους κυπριακούς τοίχους: "Την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν
πέτρες"
Απέναντι σε αυτόν τον ηρωικό αγώνα των αδελφών Ελληνοκυπρίων το ελλαδικό κράτος, με πρωθυπουργό των Κωνσταντίνο Καραμανλή και υπουργό εξωτερικών τον Ευάγγελο Αβέρωφ, προωθεί για μια ακόμη φορά τις υποδείξεις της "σωστή" πλευράς της Ιστορίας και αντί για Ένωση οδηγεί την Κύπρο στις προδοτικές συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης (19 Φεβρουαρίου 1959), που όρισαν ως συνεγγυήτριες δυνάμεις στο νησί την Τουρκία!!! και την Μ. Βρετανία.
Με την "σωστή" πλευρά της Ιστορίας ήταν βέβαια ολόψυχα και η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών, που βοήθησε να ενεργοποιηθούν οι παραπάνω συμφωνίες, μέσω του καθοδηγούμενου πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974, για την ανατροπή του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακάριου.
Έτσι και με ‘’συμμαχική
έγκριση και καθοδήγηση, οδηγηθήκαμε στην εισβολή της εγγυήτριας Τουρκίας και
την κατοχή του 40% της Μεγαλονήσου μέχρι και σήμερα.
Με την "σωστή" πλευρά της Ιστορίας βεβαίως παρατάχθηκε και ο ‘’εθνάρχης’’ Κωνσταντίνος Καραμανλής, που άρτι αφιχθής εκ Παρισίων, αποφασίζει ως υπηρεσιακός Πρωθυπουργός, πως η Κύπρος ‘’κείται μακράν’’, επιτρέποντας έτσι την ολοκλήρωση του δράματος της εισβολής με τον Αττίλα 2 τον Αύγουστο του 1974.
Με την σωστή πλευρά της Ιστορίας ήταν απαρέγκλιτα και ο Κώστας Σημίτης όταν
από βήματος της βουλής μετά την κρίση
των Ιμίων έλεγε: “Θέλω να ευχαριστήσω την κυβέρνηση των ΗΠΑ
για τη βοήθειά τους”... εννοώντας προφανώς την γκριζοποίηση του Αιγαίου , κάτι που απεδέχθη και επικύρωσε άλλωστε, λίγους
μήνες αργότερα με τη συμφωνία της Μαδρίτης.
Με την σωστή πλευρά της Ιστορίας επίσης προφανώς ήταν και η επιλογή παράδοσης στην τουρκική ΜΙΤ, στις ζούγκλες της Κένυας, του
ικέτη Αμπτουλάχ Οτσαλάν τον Φλεβάρη του 2000 από την
κυβέρνηση Σημίτη επίσης.
Όπως και το 2004 με το
‘’συμμαχικό’’ σχέδιο Ανάν, όπου η
πλειοψηφία του ελλαδικού πολιτικού κόσμου και άπαντες οι ‘’σύμμαχοι’’, εκβίαζαν
’τους ελληνοκύπριους να αποδεχθούν
ουσιαστικά, την πλήρη παράδοση της Κυπριακής Δημοκρατίας,
σχέδιο που ευτυχώς το μεγαλειώδες ΟΧΙ
των ελληνοκυπρίων απέτρεψε.
Και βέβαια δεν ξεχνάμε, πως αυτή η "σωστή" πλευρά της Ιστορίας, καθοδήγησε τρείς κυβερνήσεις , όλου του πολιτικού φάσματος να αποδεχθούν την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και του ΔΝΤ, που επέφεραν την ληστρική υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας και την οικονομική εξαθλίωση του ελληνικού λαού.
Αυτή η "σωστή" πλευρά της Ιστορίας, υποτάσσει εντέλει το ελληνικό κράτος στους σχεδιασμούς υπερεθνικών κέντρων και ταυτόχρονα επιβάλλει μια συνεχή υποχωρητικότητα του Ελληνισμού απέναντι στην σαφώς κατατεθειμένη ,τόσο διπλωματικά όσο και στο πεδίο, στρατηγική της Τουρκίας για αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Έτσι σήμερα δεν
υπάρχει τίποτα σχεδόν που το τουρκικό αφήγημα της γαλάζιας πατρίδας να μην αμφισβητεί: Γεωτρήσεις εντός Κυπριακής ΑΟΖ. Έρευνες 3
μίλια από το Καστελόριζο και 6 από την Κρήτη. Αμφισβήτηση κυριαρχίας ακόμη και κατοικημένων νησιών.
Διαρκείς παραβιάσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων σε αέρα και θάλασσα, έδαφος και υπέδαφος. Οι ελληνικές
κυβερνήσεις πάντως πράττουν το καθήκον τους, παρακαλώντας την σωστή πλευράς της Ιστορίας
να επιβάλει κυρώσεις…
Και φτάνουμε στο σήμερα . Στην πρόσφατη συζήτηση που έγινε
στην Ελληνική βουλή σχετικά με την
ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία ο έλληνας
πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης σημείωνε: «Η στάση της πατρίδας μας σε αυτή την κρίση είναι προϊόν των δικών μας
ιστορικών βιωμάτων, αλλά είναι προϊόν και των μεγάλων γεωπολιτικών μας
επιλογών. Γιατί ήμασταν πάντα στη σωστή
πλευρά της Ιστορίας και το ίδιο κάνουμε και τώρα. Θα το ξαναπώ, ο
Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει από αυτό το βήμα ότι “Ανήκομεν εις την Δύσιν”. Εγώ θα προσέθετα, είμαστε και εμείς
Δύση και ανήκουμε στην ελευθερία, στη δημοκρατία, στη διεθνή νομιμότητα» και
παρακάτω, «Αν δεν δείξουμε έμπρακτη αλληλεγγύη σήμερα σε μία χώρα που δέχεται
ένοπλη επίθεση από έναν εχθρό της δημοκρατίας και των ελευθεριών, με ποιο ηθικό
ανάστημα θα ζητήσουμε αύριο αν, ο μη γένοιτο, χρειαστεί αλληλεγγύη από τον
δυτικό κόσμο;»
Ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για παρεξηγήσεις. Η "σωστή" πλευρά της Ιστορίας για την Ελλάδα οφείλει πάντα να προσδιορίζεται από τις αρχές που επιβάλει το αξίωμα “Ανήκομεν εις την Δύσιν”, μια Δύση που έχει εξ ορισμού και εργολαβικά αναλάβει να εκπροσωπεί «την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη διεθνή νομιμότητα»
Η παραπάνω θέση δε,
σύμφωνα πάντα με τον Έλληνα πρωθυπουργό, είναι «προϊόν των δικών μας ιστορικών
βιωμάτων»!!!!
Προφανώς αναφέρεται στα βιώματα των Ελλήνων της πόλης, της Ίμβρου
και της Τενέδου, στα βιώματα του Κυπριακού ελληνισμού που προέκυψαν , όπως αναφέραμε παραπάνω, από τις
ενέργειες μιας ‘‘συμμάχου ‘’ νατοϊκής
χώρας, με την ανοχή και ενθάρρυνση των
υπολοίπων συμμάχων. Λογικό ακούγεται…
Επιπλέον είπε πως η "σωστή" πλευρά της ιστορίας «είναι προϊόν και των μεγάλων γεωπολιτικών μας επιλογών»
Λογικό και πάλι, καθώς είναι γνωστό πως γεωπολιτικά η
Ελλάδα, επιβουλεύεται διαρκώς όχι από την
‘’σύμμαχο’’ Τουρκία, αλλά από
διαφόρους κατά καιρούς, κομμουνιστές, Ρώσους, Σέρβους, Κινέζους, Άραβες
και άλλους μη δυτικούς
ανελεύθερους αντιδημοκρατικούς και διεθνώς παρανομούντες λαούς.
Ας πάμε όμως στο δεύτερο και πιο σοβαρό ζήτημα που ανέδειξε
ο Έλληνας Πρωθυπουργός, με την τοποθέτηση του στην Βουλή. Ο Έλληνας πρωθυπουργός λοιπόν έθεσε το ζήτημα
της ηθικής στάσης που οφείλει να επιδείξει η Ελλάδα απέναντι σε ένα ανήθικο
γεγονός, όπως είναι η εισβολή ενός
κράτους σε ένα άλλο ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος . Είναι θέμα ηθικής η έμπρακτη
επίδειξη αλληλεγγύης είπε, για να
μπορείς και εσύ στο μέλλον να ζητήσεις κάτι ανάλογο.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός
θέτει λοιπόν ξεκάθαρα το ζήτημα της αναγκαιότητας συμπόρευσης της
Ελλάδας με την ΗΘΙΚΗ πλευρά της Ιστορίας. Αυτή δε η θέση φαίνεται
βρίσκει ευήκοα ώτα σε ολόκληρο το
πολίτικό φάσμα ακόμη και σε άτομα
του αριστερού πατριωτικού χώρου …
Η παραπάνω επί της αρχής αυτονόητη θέση του Πρωθυπουργού θα
μπορούσε να εκληφθεί ως ειλικρινής αν η
Ιστορία ξεκινούσε στις 24/2/20022 ημέρα που ο Ρωσικός στρατός εισέβαλε στην Ουκρανία. Όμως δυστυχώς για αυτόν και για όσους άλλους
συντάσσονται μαζί του αυτό φυσικά δεν ισχύει. Η επιλογή της ηθικής πλευράς της
Ιστορίας δεν μπορεί να γίνεται a la
carte και ανάλογα με το αν αυτή η επιλογή εξυπηρετεί συγκυριακούς σχεδιασμούς
δικούς σου ή των συνασπισμών που
εντάσσεσαι. Δικαιούσαι και οφείλεις να καταγγείλεις μια ανήθικη πράξη, όπως η εισβολή σε ένα
ανεξάρτητο κράτος, αν προηγουμένως και
εσύ δεν είχες στηρίξει ή και συμμετάσχει
σε αντίστοιχες ή και χειρότερες μη ηθικές ενέργειες .
Αν είχες καταγγείλει το
πραξικόπημα και την ανατροπή της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της Ουκρανίας το
2014. Είχες αντιδράσει στις
συντονισμένες προσπάθειες εθνοκάθαρσης
των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας
από ναζιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, που έχουν οργανικά ενταχθεί στον
Ουκρανικό στρατό. Αν αντιδρούσες στην στρατηγική Νατοποίησης και της Ουκρανίας, που η
υλοποίηση της θα ολοκλήρωνε την περικύκλωση της Ρωσίας από τις χώρες του
Βορειαντλαντικού συμφώνου.
Και αν πάμε πιο πίσω, αν αντιδρούσες και αν κατήγγειλες τις απρόκλητες και
παράνομες δυτικές επεμβάσεις στη Συρία, το Ιράκ τη Σερβία τη Λιβύη κλπ…
Όμως όπως προαναφέραμε οι Ελληνικές κυβερνήσεις, ουδέποτε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, επέλεγαν πλευρά της Ιστορίας με κριτήριο την ηθική και το διεθνές δίκαιο. Επέλεγαν πάντα την "σωστή" πλευρά της Ιστορίας: την Δυτική. Ακόμη και αν αυτό κατά κανόνα, απέβαινε εις βάρος των εθνικών συμφερόντων ….
Έτσι αυτή η επιλεκτική καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στη Ουκρανία δεν προσφέρει στην Ελλάδα οποιοδήποτε ηθικό
πλεονέκτημα. Αντιθέτως επικυρώνει την άνευ όρων πρόσδεσή της στο δυτικό, κυρίως
αμερικανοκίνητο, ιμπεριαλιστικό σχέδιο για
διατήρηση και επέκταση των όρων παγκόσμιας ηγεμονίας. Την κάνει
μέρος μιας σύγκρουσης που δεν την αφορά, με απρόβλεπτες συνέπειες στο μέλλον.
Η υποτελής χώρα, που επισήμως μάλιστα δηλώνει την υπαγωγή
της σε ξένα δόγματα ασφαλείας, έχει ταυτόχρονα απολέσει ή ίδια το δικαίωμα να
επικαλείται την ηθική πλευρά της Ιστορίας. Και αυτό ισχύει και για την Ουκρανία
και την Ελλάδα.
Και βεβαίως μονό ως ανιστόρητη και αφελής και άρα επικίνδυνη , μπορεί να χαρακτηριστεί η
θέση του Έλληνα πρωθυπουργού, πως με την ενεργητική συμμετοχή της η Ελλάδα
υπέρ της Ουκρανίας, θα μπορέσει
να ζητήσει ‘’αύριο αν, ο μη γένοιτο,
χρειαστεί αλληλεγγύη από τον δυτικό κόσμο’’. Παρεμπιπτόντως το ‘’ο μη γένοιτο’’
του Πρωθυπουργού ήδη έχει συμβεί στη Μεγαλόνησο αλλά η αλληλεγγύη ποτέ δεν
ήρθε. Αλλά ας πάμε παρακάτω.
Η πάγια πρόσδεση του επίσημου Ελληνικού κράτους ως υποτελές
παρακολούθημα ιμπεριαλιστικών επίλογων,
όχι αλληλεγγύη αν την χρειαστεί δεν θα
του αποφέρει, αλλά αντιθέτως έχει μετατρέψει την Ελλάδα ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΧΩΡΑ ΣΕ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ
ΧΩΡΟ ΛΑΦΥΡΟ.
Η Ουκρανική κρίση και
η επιτήδεια ουδετερότητα, που για μια ακόμη φορά επιλέγει η Τουρκία, αναβαθμίζει περαιτέρω την γεωπολιτική της θέση και της επιτρέπει να
διαπραγματεύεται με ανταλλάγματα, τον όποιο βαθμό συμμετοχής της στους νατοϊκούς σχεδιασμούς. Έτσι εκμεταλλεύεται άριστα τις ανασφάλειες και τα οφέλη που προκαλεί αυτή της η στάση στους δύο
κύριους πόλους της σύγκρουσης Αμερική και Ρωσία
Όταν φτάσει η ώρα της μοιρασιάς, η Τουρκία θα κάθεται στο
τραπέζι της διαπραγμάτευσης, αλλά Ελλάδα
και Ουκρανία θα υπάρχουν σε αυτό μόνο ως λάφυρα.
Ο Ελληνισμός πέρυσι γιόρτασε τα 200 χρόνια από την εθνική
παλιγγενεσία, αλλά σήμερα 201 χρόνια μετά το αίτημα της αυτοδιάθεσης
του Ελληνικού Έθνους, όπου αυτό
κατοικεί, παραμένει ενεργό και ανολοκλήρωτο.
Ο Ελληνισμός οφείλει να βρεθεί και να πρωταγωνιστεί στην ΗΘΙΚΗ πλευρά της Ιστορίας , απορρίπτοντας επιτέλους την άνευ όρων πρόσδεση του με την ‘’σωστή‘’ πλευρά της, που όλοι σχεδόν οι Έλληνες πρωθυπουργοί υπηρέτησαν. Να συναντηθεί και να αναδείξει εκ νέου τις αρχές που αποτύπωσε η ιστορική του διαδρομή στην ανθρωπότητα. Να αξιοποιήσει το σύνολο των πλεονεκτημάτων που του παρέχει η Ιστορία, η γεωγραφική θέση, ο φυσικός του πλούτος. Γιατί μόνο έτσι θα επιβιώσει.
Βύρωνας 28/3/2022
