Δεν ήταν δύσκολο να μαντέψει κανείς το πνεύμα της σερβικής κοινής γνώμης. Το είχε εκφράσει πολύ καλά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, λέγοντας στους δημοσιογράφους: δε θυμάμαι να μιλάτε τόσο όταν το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη χώρα μου…
Χτες ήταν η σειρά των οπαδών του Ερυθρού Αστέρα, στο Βελιγράδι, στη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους με την σκωτσέζικη Ρέιντζερς, για το Europa League. Άναψαν στην κερκίδα χιλιάδες κεράκια, άρχισαν να τραγουδάνε (ειλικρινά, αλλά πολύ πιθανόν και με αρκετή δόση ειρωνείας) το εμβληματικό αντιπολεμικό τραγούδι του Τζον Λένον “Give Peace A Chance” και την ίδια στιγμή είχαν πλακάτ που έδειχναν 20 και πλέον χώρες και τη χρονιά κατά την οποία υπέστησαν ιμπεριαλιστική επέμβαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Νατοϊκούς συμμάχους της. Τι έκανε τότε η… ευαίσθητη και φιλειρηνική κοινή γνώμη του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου; Εποίησε τη νήσσα, κοινώς την πάπια, με μεγάλη επιτυχία και υποκριτικές ικανότητες που θα ξεγελούσαν και τον πιο έμπειρο κροκόδειλο…
Το θέαμα είναι αν μη τι άλλο υποβλητικό, όχι μόνο γιατί οι έδρες στη Σερβία είναι… “γνήσια βαλκανικές” και καυτές, αλλά πρωτίστως για το αντι-ιμπεριαλιστικό μήνυμα που περνάνε οι οπαδοί, δείχνοντας τη δύναμη που έχει η κερκίδα στον αθλητισμό.
