Οι
μεγάλοι πόλεμοι μοιάζουν σε τούτο με τους μεγάλους σεισμούς: είναι πολύ δύσκολο
να προβλέψει κανείς τον χρόνο στον οποίο θα συμβούν. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για
τέτοιου είδους γεγονότα, άσχετα αν το ένα το γεννούν οι δυνάμεις της φύσης και
το άλλο οι δυνάμεις των ανθρώπινων κοινωνιών. Οι φιλοδοξίες όμως των ανθρώπων,
των επιστημόνων ειδικά, στρέφονταν πάντοτε προς το ακατόρθωτο: να προβλέψουν τα
επερχόμενα.
Για να υπηρετήσουν τον στόχο αυτό μελετούν επίμονα τα όσα προηγούνται ενός σεισμού ή ενός πολέμου. Πρόκειται για τις πρόδρομες ενδείξεις, τα “σημεία” όπως έλεγαν σε χρόνους λιγότερο επιστημονικούς, όλα όσα γεννούν υποψίες ότι κάτι το μεγάλο και σημαντικό επέρχεται. Άλλοτε κατέβαιναν στον Άδη, διέσχιζαν τα κοσμικά επίπεδα, τον άνω και τον κάτω κόσμο για να βρουν τις ενδείξεις αυτές. Σήμερα, εποχές όπου ο θρησκευτικός άνθρωπος έχει υποκατασταθεί από τον επιστημονικό αντίστοιχο, οι πολυπόθητες ενδείξεις αναζητούνται στο μοναδικό εργαστήριο όπου μπορούν να εξεταστούν τα προσερχόμενα: το εργαστήριο της Ιστορίας. Μέσα σε αυτό, τα προσερχόμενα του χθες μπορούν, ίσως, να παραβληθούν με τα αντίστοιχα του σήμερα.
Τί κυοφορούν οι πόλεμοι που δεν μπορούν να τελειώσουν
