Του Μανώλη Μούστου
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν παραιτήθηκε προχθές από την ηγεσία της αριστεράς. Είχε παραιτηθεί ήδη από το καλοκαίρι του 2015.
Γιατί αριστερά και μνημόνια, αριστερά και ξεπούλημα, αριστερά και υποταγή στα θέλω των δανειστών είναι (θα έπρεπε να είναι) έννοιες ασύμβατες.
Όμως, η συριζαία εξουσία με επικεφαλής τον Τσίπρα κατάφερε το ακατόρθωτο. Στον τόπο του ΕΑΜ, του Άρη, του Γλέζου και του Πολυτεχνείου η αριστερά ταυτίστηκε με το ψέμα, την κωλοτούμπα, την καρέκλα και τον αμοραλισμό.
Ακόμα παραπέρα ταύτισε την αριστερή ταυτότητα με τον εθνομηδενισμό, τον ατομικό δικαιωματισμό επιπέδου νέτφλιξ και τις σκληρές νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Οι φίλοι που θρηνούν για την απώλεια του "ηγέτη" ας έχουν κατά νου το εξής:
οι αλλεπάλληλες αυτοδυναμίες Μητσοτάκη αλλά και τα ακροδεξιά φρούτα της τρέχουσας Βουλής είναι παραπροϊόντα αυτού ακριβώς του κατορθώματος.
Το θλιβερό στην περίπτωση Τσίπρα είναι ότι ενώ ο ίδιος έκανε ό,τι περνάει από το χέρι του για να εξανεμιστεί/ενσωματωθεί/αλλοτριωθεί ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός που εμφανίστηκε το 2011 και που απείλησε το σάπιο πολιτικό σύστημα, αποχωρεί λοιδορούμενος από το μιντιακό σύμπλεγμα και την διαπλοκή.
Να έχεις συμβάλλει τα μέγιστα στην σταθεροποίηση της εξουσίας της εγχώριας ελίτ μετά την αποσταθεροποιητική τομή των μνημονίων και αυτοί μετά να σε φτύνουν και να μην σου λένε ούτε ένα ευχαριστώ.
Ακόμα και τώρα που αποχωρεί από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί την νατοϊκή συμφωνία των Πρεσπών ως την μεγαλύτερη συμβολή του στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Κλείνοντας την ύστατη στιγμή ουσιαστικά το μάτι στην αμερικανική πρεσβεία δηλώνοντας "παρών" σε ό,τι προκύψει.
Τι να πει κανείς...
Σε κάθε περίπτωση ας μην θρηνούν οι φίλοι. Προσωπικότητες σαν τον Τσίπρα όντως δεν χάνονται. Θα βρεθεί ένα πόστο και για αυτόν. Γκουρού της κεντροαριστεράς στο πλαίσιο του κόμματος ή και σε κάποιο think tank, κανέναν όμιλο, καμία ΜΚΟ, σε τίποτα ευρωενωσιακές επιτροπές σαν την Δαμανάκη.
Κανένα δάκρυ λοιπόν για τον Αλέξη.
Ούτε βέβαια και χαρά.
Μόνο περισυλλογή και προβληματισμός για τα δύσκολα που έχουμε ως λαός μπροστά μας.
Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.com/