Ο τρόπος που αντιμετωπίζεται από κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, ΜΜΕ και πολίτες η υπόθεση με τον σερβιτόρο σε beach bar στη Ρόδο που μπαίνει μέχρι τους ώμους μέσα στο νερό για να σερβίρει τους τουρίστες δείχνει πόσο καμμένα είναι τα μυαλά των ανθρώπων σε ό,τι έχει να κάνει με την δουλειά.
Στο θέμα παρενέβησαν ο υπουργός Εργασίας, ο υπουργός Ναυτιλίας, ο εισαγγελέας, ο ΣΥΡΙΖΑ που κάνει λόγο για εργασιακό Μεσαίωνα, πολλοί δημοσιογράφοι των ΜΜΕ των ολιγαρχών -που είναι πάντα μπουκωμένοι με τα αρχίδια των αφεντικών τους αλλά θεωρούν προσβλητικό και αναξιοπρεπές ένας σερβιτόρος να σερβίρει μέσα στο νερό- και χιλιάδες πολίτες στα social media.
Εν τω μεταξύ, ενώ όλοι χτυπιούνται, βγαίνει ο σερβιτόρος από τη Ρόδο και δηλώνει ικανοποιημένος γιατί βγάζει μέχρι και 200 ευρώ την ημέρα μόνο από τα tips.
“Όχι, φίλε, δεν έχεις δικαίωμα να είσαι ικανοποιημένος, εμείς θα σου πούμε τι είναι σωστό. Μπορεί εμένα να έχουν καταστραφεί τα γόνατά μου από τα καθημερινά και ολοήμερα τσιμπούκια στο αφεντικό μου αλλά δεν ανέχομαι να σερβίρεις εσύ μέσα στο νερό και να χάνεις την αξιοπρέπειά σου”.
Η φάση μου θυμίζει τα αριστερά κόμματα που δεν ήθελαν να ασχοληθούν με τα εργασιακά δικαιώματα των ιερόδουλωv, γιατί θεωρούσαν πως δεν πρέπει καμία γυναίκα να γίνεται πόρvη. Ναι, αλλά αφενός υπάρχουν πόρvες και αφετέρου υπάρχουν άνθρωποι -γυναίκες και άνδρες- που γουστάρουν να πουλάνε το κορμί τους. Ξέρετε, δεν είναι όλες οι πουτάvες δυστυχισμένες. Υπάρχουν και ευτυχισμένες πουτάvες.
Εν τω μεταξύ, οι πάντες αποθεώνουν το χρήμα -το χρήμα είναι ο μόνος θεός στην εποχή μας- αλλά έχουν μεγάλο πρόβλημα όταν βλέπουν ανθρώπους να κάνουν τα πάντα για το χρήμα.
Από την άλλη, έχεις ανθρώπους που πανηγυρίζουν επειδή έχουν δουλειά και είναι δούλοι.
Διαβάζουμε στο επίσημο σάιτ του ΚΚΕ πως εργαζόμενοι επέστρεψαν στην δουλειά τους μετά από έξι χρόνια περήφανου αγώνα και είναι περήφανοι που θα χτυπάνε κάρτα. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Μαρξ. Από περηφάνια.
Καλά, το ΚΚΕ δεν έχει ένα εμβληματικό σύνθημα που λέει “… εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”;
Ναι, εντάξει, έτσι φωνάζουμε στις διαδηλώσεις -λέμε και καμιά μ@λακία να περνάει η ώρα- αλλά, βασικά, είμαστε περήφανοι που έχουμε αφεντικά και δεν μπορούμε χωρίς αφεντικά. Γιατί και τα αφεντικά μας είναι περήφανα.
Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει τον Ιούλιο του 2012, όταν διάβασα πως Ισπανοί ανθρακωρύχοι περπάτησαν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι τη Μαδρίτη για να αγωνιστούν για το δικαίωμά τους να είναι …ανθρακωρύχοι. Έγραφα τότε:
Ποτέ δεν κατάλαβα πώς κατάφεραν τόσοι λίγοι άεργοι άνθρωποι να πείσουν τόσα δισεκατομμύρια ανθρώπους πως η δουλειά είναι καλό πράγμα. Τουλάχιστον εμείς οι Έλληνες ξέρουμε από την Ιστορία μας πως οι ελεύθεροι άνθρωποι δεν δούλευαν. Οι δούλοι δούλευαν. Το λέει και η λέξη.
Φίλες και φίλοι, η δουλειά δεν είναι ντροπή. Η δουλειά είναι ντροπή και αίσχος.
Στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης, δεν χρειάζεται να δουλεύουμε. Αν πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχουν δούλοι, ας είναι δούλοι τα ρομπότ.
Πλήρης ανακατανομή εισοδήματος. Αν γίνει αυτό, όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη είναι εκατομμυριούχοι. Και θα μπορούν να απολαμβάνουν τις ηδονές της ζωής.
Και επειδή δεν σας βλέπω να το έχετε με την επανάσταση και δεν επιθυμείτε να είστε ελεύθεροι γιατί -κατά βάθος γουστάρετε να είστε σκλάβοι-, απαιτήστε τουλάχιστον το Βασικό Εισόδημα.
Βασικό εισόδημα για όλους τώρα.
(Η Αριστερά επιμένει στην κλαψομουvίαση, τους φτηνούς συναισθηματισμούς και τα μεγάλα λόγια. Τίποτα δεν έμαθαν. Πιο δογματικοί και από τις θρησκείες.)
(Ξέρω πως πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται οικονομικά. Αλλά όσοι πάτε διακοπές, να ξέρετε πως πολλά από τα κορίτσια και τα αγόρια που δουλεύουν σκυλίσια σε beach bar, εστιατόρια, ξαπλώστρες κλπ, μαζεύουν χρήματα για τις σπουδές τους ή για ένα μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Αν κάνετε τον κόπο να τους μιλήσετε, θα σας το πουν. Οπότε, αντί να τους τραβάτε φωτογραφίες για να τις ανεβάζετε στα social media, δώστε τους ένα καλό φιλοδώρημα.)
Ανάρτηση από: https://pitsirikos.net
