Tου Αντώνη Σκαμνάκη*
Αυτό που συμβαίνει εδώ και λίγες ημέρες με τα ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά Μέσα έχει σοκάρει όχι μόνο την ελληνική κοινωνία αλλά και μεγάλο μέρος της πανεπιστημιακής κοινότητας, η οποία διδάσκει και ερευνά το εν λόγω πεδίο. Πρόκειται για μία συντεταγμένη και οργανωμένη από ό,τι φαίνεται υιοθέτηση του «ΝΑΙ» από επικοινωνιακούς και ενημερωτικούς οργανισμούς, οι οποίοι έχουν καθήκον να υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και τον πλουραλισμό στην πληροφόρηση.
Δεν πρόκειται επίσης για μία απλή επιλογή τοποθέτησης στη πολιτική γεωγραφία, κάτι το οποίο ήταν ο κανόνας στην σύγχρονη ιστορία των σχέσεων πολιτικής εξουσίας και ΜΜΕ στην Ελλάδα. Ούτε πρόκειται περί μίας συμπάθειας ή προσανατολισμού ενός Μέσου ενημέρωσης προς ένα κομματικό σχηματισμό όπως μπορεί να συμβαίνει σε άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα, τα τηλεοπτικά ΜΜΕ μετατράπηκαν σε προπαγανδιστικούς μηχανισμούς των κομμάτων που υποστηρίζουν το «ΝΑΙ», παραβιάζοντας όμως ταυτόχρονα το δικαίωμα της άλλης άποψης. Πρόκειται για μία εκτροπή από κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και τήρησης των στοιχειωδών κανόνων πολυφωνίας.
