Πόσα από τα λαμόγια του ΟΠΕΚΕΠΕ ψήφισαν ΝΑΙ πριν δέκα χρόνια;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Κατά πάσα πιθανότητα όλα. Όλες μα όλες οι λέρες που οργάνωναν τις υπεξαιρέσεις, μηδεμιάς εξαιρουμένης. Μία μία οι λέρες, που με τις πλάτες του Μαξίμου έκλεβαν τις επιδοτήσεις, δέκα χρόνια πριν, έδιναν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Διότι άμα δεν έμενε η Ελλάδα στο ευρώ, πώς θα μπορούσαν αυτές οι λέρες να κάθονται στις Καγιέν και στις Μερσέντες και οι λογαριασμοί τους να φουσκώνουν; Χωρίς να κοπιάζουν, χωρίς να δουλεύουν, χωρίς να αγχώνονται.

Αν η Ελλάδα ερχόταν σε ρήξη με την Ευρωζώνη, οι λέρες θα έπρεπε να δουλέψουν για να ζήσουν. Ενώ αν επικρατούσε το ΝΑΙ ή αν το ΟΧΙ ο Τσίπρας το μετέτρεπε σε ΝΑΙ (όπως και τελικά έγινε), οι λέρες θα μπορούσαν να ζουν από επιδοτήσεις, ΕΣΠΑ, δημόσιες συμβάσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι διάφορες λέρες που πρωταγωνιστούν στο σκάνδαλο έχουν διακομματική προέλευση. Αγροτοπατέρας του ΠΑΣΟΚ ο ένας, κομματάρχης της ΝΔ ο άλλος, αλλά σε κάθε περίπτωση υπήρξαν σημαίνοντα στελέχη του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Αντι-ΣΥΡΙΖΑ με την έννοια της χολερικής επίθεσης στο δημοψήφισμα και στο ΟΧΙ.

Μία μία οι λέρες που έκλεβαν εκατομμύρια από τον ΟΠΕΚΕΠΕ με τις ευλογίες Μητσοτάκη και την ενορχήστρωση Βορίδη – Αυγενάκη, προτού βάψουν την Κρήτη μπλε το 2019 και το 2023, έδιναν ιερό αγώνα υπέρ του ΝΑΙ τον Ιούλιο του 2015.

Καταπίνοντας τα μνημόνια, διυλίζοντας τον Κασσελάκη

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Επαληθεύοντας όλα τα προγνωστικά ο Στέφανος Κασσελάκης πέτυχε ευρεία νίκη στις εκλογές για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και πλέον είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Τα στελέχη και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ που απορούν με την εκτόξευση προς την προεδρία ενός μέχρι πρόσφατα άσχετου με το κόμμα και την ιστορία του, κακώς απορούν. Το ένα και μοναδικό κριτήριο του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην εξαϋλωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση, να μην επιστρέψει στο 3%, και -ίσως-  να μπορέσει να ξαναχτυπήσει την πόρτα της εξουσίας. Αυτή την προοπτική μπορεί να τη δώσει ένας νεότερος και ωραιότερος Μητσοτάκης, δεν μπορούν να τη δώσουν πρόσωπα και στελέχη που ταυτίστηκαν με τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση – και ακόμα περισσότερο – με τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση. 

Απορούν και εξίστανται σχολιαστές και δημοσιογράφοι για τη μετεωρική άνοδο του Στέφανου Κασσελάκη, για τη μεταπολιτική και τη μεταδημοκρατία, για την αμερικανική πρεσβεία και την πλήρη επικράτηση των ιδεολογημάτων της αριστείας και της προσωπικής επιτυχίας. 

Μα αν έχεις υιοθετήσει το σύνολο της πολιτικής και της ιδεολογίας, γιατί να μην υιοθετήσεις και τον τρόπο με τον οποίο αυτή η πολιτική και αυτή η ιδεολογία επιλέγει τους εκφραστές της;

Αυτοί που κατάπιναν αμάσητα τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποίησεις, την υποθήκευση για δεκαετίες του δημόσιου πλούτου, την ολόψυχη προσχώρηση στον αμερικανονατοϊκό άξονα, την αποδοχή του μονόδρομου λιτότητας των Βρυξελλών, αυτοί που υπηρέτησαν (με πόνο καρδιάς αλλά και μέχρι κεραίας) ό,τι ζήτησε ο ευρωατλαντισμός και η εγχώρια άρχουσα τάξη, γιατί διαμαρτύρονται;

ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ: όχι ίδιοι, αλλά όμοιοι (η περίπτωση των συντάξεων)

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Με αφορμή τον ξεσηκωμό των Γάλλων εργαζομένων ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση Μακρόν που αυξάνει τα όρια της συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64, πικρή συζήτηση γίνεται στην Ελλάδα για τα δικά μας όρια συνταξιοδότησης που ανέβηκαν εδώ και μια δεκαετία στα 67 χρόνια, και σήμερα όχι μόνο δεν κουνιέται φύλλο για το συνταξιοδοτικό, αλλά ορισμένοι κύκλοι προετοιμάζουν περαιτέρω αύξηση του ορίου ηλικίας επισείοντας το δημογραφικό πρόβλημα. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ, υποκριτικά, στηρίζει εκ του ασφαλούς τις κινητοποιήσεις στη Γαλλία, την ώρα που επί κυβέρνησής του, με τον νόμο Κατρούγκαλου, οι συντάξεις μειώθηκαν δραματικά. Η λαθροχειρία που γίνεται εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ισχυρισμός ότι ο νόμος Κατρούγκαλου δεν αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης. Πράγματι, ο νόμος 4387/2016, δεν αύξησε τα όρια συνταξιοδότησης. Δεν χρειάστηκε, καθώς αυτά είχαν ήδη αυξηθεί με τους νόμους 3863/2010 και 3865/2010 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, και εφαρμόστηκαν με τον νόμο 4093/2012 της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου.

Πέραν όμως του ότι η ασφαλιστική μεταρρύθμιση ΣΥΡΙΖΑ δεν ακύρωσε τις προηγούμενες αυξήσεις των ορίων συνταξιοδότησης, ο νόμος Κατρούγκαλου ήταν κυριολεκτικά λαιμητόμος για τις συντάξεις και τους συνταξιούχους. 

Πιο συγκεκριμένα, παραθέτουμε σχετική ανάρτηση του Γιάννη Καραχάλιου στο facebook: 

Ευρώπη δεν θέλατε; Φάτε τώρα υποκλοπές και αντιδημοκρατικές εκτροπές.

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Τρικυμία στο ακραίο κέντρο επικρατεί μετά τη δημοσιοποίηση εκδήλωσης στην οποία συμμετέχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κατεξοχήν πολιτικός και συνταγματικός εκπρόσωπος του μνημονιακού παροξυσμού που κυριάρχησε στη χώρα από το 2010 και μετά. Η εκδήλωση διοργανώνεται από τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου, με χαιρετισμό του κοσμήτορά της, Δημήτρη Χριστόπουλου (πρώην υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ), και συμμετοχή των Αλιβιζάτου, Καμτσίδου, Κοντιάδη. 

Η εκδήλωση είναι μια ακόμα απόπειρα γεφύρωσης του χάσματος ανάμεσα στον ακραίο μνημονιακό βενιζελισμό που πρωτοστάτησε στο αντι-Σύριζα μέτωπο το 2015 και στον ΣΥΡΙΖΑ του 2023. Άθελά του, αρχιτέκτονας αυτής της γέφυρας είναι ο ίδιος ο Μητσοτάκης που πήρε τοις μετρητοίς τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του αστικού πολιτικού προσωπικού επί της χώρας, θεωρώντας ότι μπορεί να παρακολουθεί δημοσιογράφους και πολιτικούς, να παραβιάζει κάθε λέξη του Συντάγματος και να βάζει κι από πάνω τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να γνωμοδοτεί υπέρ του κρατικού παρακράτους που έχει στήσει.  

Ο τίτλος “Μένουμε Ευρώπη;” (με ερωτηματικό) δεν θέτει σε αμφισβήτηση τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό των διοργανωτών. Το αντίθετο. Θεωρεί -αδίκως- ότι κίνδυνος για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι οι αλλεπάλληλες αντισυνταγματικές πρακτικές του Μητσοτάκη. 

Έχουμε δηλαδή το εξής παράδοξο: Όσοι κατηγορούνταν ότι το καλοκαίρι του 2015 ήθελαν να βγάλουν τη χώρα από την Ευρώπη και να την κάνουν χώρα των Κικόνων και των Λαιστρυγόνων, σήμερα εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας. 

Τι θα έγραφε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Νεοελληνική Γλώσσα αν έδινε Πανελλήνιες Εξετάσεις;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Το ερώτημα είναι εντελώς υποθετικό. Καταρχήν επειδή η ευρύτερη οικογένεια Μητσοτάκη ουδεμία σχέση έχει με τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Το κυβερνών σόι και η άρχουσα τάξη δεν έχουν ανάγκη εξετάσεων – η αριστεία ρέει στο αίμα τους. Δεν έχουν χρεία συνωστισμού με τους κοινούς θνητούς για μια θέση στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. Τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες το Χάρβαρντ και το Γέιλ. Λόγω ονόματος, περιουσίας, ισχύος και διασυνδέσεων, όλοι μα όλοι οι γόνοι θα αποφοιτούν ντε φάκτο από τα κλασάτα ιδρύματα του εξωτερικού, κι ας είναι «αχαΐρευτοι» – κατά την ευφυή διατύπωση της Μαρίκας Μητσοτάκη για τον εγγονό της.

Το κείμενο του Ραϋμόνδου Αλβανού που κλήθηκαν να σχολιάσουν οι εξεταζόμενοι μαθητές στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας πριν μία εβδομάδα μιλά για την αξία της ιστορίας. 

Για την αξία της ιστορίας έχει ήδη τοποθετηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας για τη δολοφονία Λαμπράκη: “Το παιδί των 17 ετών δεν το ενδιαφέρει τι έγινε το 1963”. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης τοποθετείται λίγο χειρότερα από τους φοιτητές του Ραϋμόνδου Αλβανού οι οποίοι, σύμφωνα με το απόσπασμα που παρατέθηκε στις εξετάσεις, του έλεγαν: «Γιατί, κύριε, να πρέπει να μαθαίνουμε ιστορία; Εμείς κοιτάμε μπροστά. Κοιτάμε στο μέλλον». 

Κινδυνεύει η ευρωπαϊκή δημοκρατία με τη Λεπέν; Πλάκα κάνετε;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Η Ευρώπη είναι σε βαθιά υπαρξιακή κρίση, το μεταπολεμικό σύστημα πολιτικής αντιπροσώπευσης έχει διαρραγεί, και οι γαλλικές εκλογές το επιβεβαίωσαν για μια ακόμα φορά. Η Γαλλία, όπως και κάθε ευρωπαϊκή χώρα, αλλά ίσως με πιο εκφραστικό τρόπο, δείχνει το θυμό, την απογοήτευση και την οργή της. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. 

Ούτε ο Διαφωτισμός κινδυνεύει, ούτε η Δημοκρατία. Έχουν άλλωστε ήδη εκτελεστεί εν ψυχρώ, από όσους σήμερα παριστάνουν τους ανήσυχους και καλούν σε συσπείρωση γύρω από τον Μακρόν. Η σημερινή Δύση δεν έχει αφήσει τίποτα σώο από την προοδευτική κληρονομιά των περασμένων αιώνων. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο για να το γκρεμίσει η Λεπέν. Η δουλειά έχει γίνει. 

Ανησυχούν μήπως η ακροδεξιά Λεπέν αναιρέσει τις δημοκρατικές κατακτήσεις, αυτοί, που στην Ουκρανία πριμοδότησαν, εξέθρεψαν και νομιμοποίησαν τα ναζιστικά τάγματα της εθνικιστικής καθαρότητας. Μα τι εκλεκτικισμός είναι αυτός;

Πρώτα, εξίσωσαν τον κομμουνισμό με τον ναζισμό. Μετά, αναθεώρησαν την ιστορία. Ενοχοποίησαν ή και απαγόρευσαν κάθε αναφορά στο σοσιαλιστικό παρελθόν. Εξέθρεψαν το νεοναζιστικό φαινόμενο στο όνομα της αποκομμουνιστικοποίησης. Και σήμερα υιοθετούν, χειροκροτούν, χρηματοδοτούν και εξοπλίζουν τα ναζιστικά τάγματα. Για αυτούς, μπροστά στον Πούτιν, ο Χίτλερ είναι πταίσμα. 

Πούτιν και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Τα παρακάτω είναι όλα σωστά: 

• Κάθε πολεμική αναμέτρηση φέρνει όλεθρο και καταστροφή στους λαούς και επομένως είμαστε με την ειρήνη.
• Η ρωσική ηγεσία έχει αντικομμουνιστικό και αντιδραστικό χαρακτήρα και δεν έχει την παραμικρή σχέση με τα προτάγματα της κοινωνικής προόδου και του κομμουνισμού.
• Όταν παραβιάζουν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας σου, η αντίσταση στον εισβολέα είναι δίκαιη. 
• Κάθε χώρα έχει δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. 
• Είναι κίνδυνος για την παγκόσμια ειρήνη να θέτει μια υπερδύναμη τις πυρηνικές της δυνάμεις σε ετοιμότητα.

Πράγματι, τον πόλεμο τον ξεκίνησε η Ρωσία, ο Πούτιν δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σοβιετικό παρελθόν, η Ρωσία παραβίασε την εδαφική κυριαρχία της Ουκρανίας, η Ουκρανία (δια της κυβέρνησής της) ζήτησε να μπει στο ΝΑΤΟ, ενώ η ρωσική ηγεσία έθεσε τα πυρηνικά της όπλα σε κατάσταση συναγερμού. 

Αλλά και τα παρακάτω είναι όλα σωστά:

• Μια χώρα οφείλει να σέβεται τη ζωή, την περιουσία, τη γλώσσα και τον πολιτισμό όλων των πολιτών της.
• Μια κυβέρνηση δεν μπορεί να διεξάγει πογκρόμ ενάντια σε αντιφρονούντες, να οργανώνει τάγματα θανάτου ενάντια σε πολιτικούς αντιπάλους, να εξαπολύει εθνοκαθαρτικές διώξεις ενάντια σε μειονότητες.
• Μια χώρα που υπογράφει μια διεθνή συνθήκη δεν μπορεί να την κουρελιάζει, ειδικά όταν αυτή η συνθήκη συνιστά οδικό χάρτη εξόδου από έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο. 
• Μια κυβέρνηση που εκλέχτηκε σε συνθήκες κατατρομοκράτησης αντιπάλων, απαγόρευσης πολιτικών κομμάτων, αποκλεισμού μειονοτήτων, δεν μπορεί να επικαλείται τη δημοκρατική της νομιμοποίηση.
• Τέλος, μια χώρα που γειτονεύει με τη δεύτερη μεγαλύτερη πυρηνική δύναμη του κόσμου, δεν μπορεί να μην παίρνει υπόψη της τις δικαιολογημένες ανησυχίες για την ασφάλεια και την περικύκλωσή της, από την πρώτη πυρηνική δύναμη του κόσμου. 

Για τη Σακελλαροπούλου και τον Μητσοτάκη, η Κύπρος κείται μακράν, η Ουκρανία κοντά

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Η πρόεδρος της Δημοκρατίας, χωρίς περίσκεψη και αιδώ δήλωσε στον πρωθυπουργό ότι “η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η πρώτη τόσο σημαντική επίθεση εναντίον ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο”. Ακόμα και αν αγνοήσουμε τον εξοντωτικό βομβαρδισμό επί τρεις μήνες της Σερβίας από το ΝΑΤΟ πριν από 23 χρόνια, δεν γίνεται να αγνοήσουμε τον Αττίλα και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το να υποτιμούν οι δύο ανώτεροι πολιτικοί και πολιτειακοί παράγοντες της χώρας την κυπριακή τραγωδία για να εξυψώσουν την ουκρανική, επιβεβαιώνει για μια ακομα φορά ότι οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης περισσότερο ζορίζονται για τις σκοτούρες των ΗΠΑ, παρά για τα εθνικά θέματα της χώρας τους. 

Το σύνολο του ελληνικού αστικού κόσμου στέκεται απέναντι στην ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πιο εξαγριωμένο από όλη την ευρωπαϊκή ηγεσία. Ο Μητσοτάκης δήλωσε ότι “η απάντηση της Ε.Ε. πρέπει να είναι ανάλογη της ρωσικής πρόκλησης”. Επειδή κανείς μάλλον δεν τον παίρνει στα σοβαρά, ουδείς τον ρώτησε αν εννοεί ότι πρέπει η Ε.Ε. να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία. Και πάλι καλά. 

Τα δε ελληνικά ΜΜΕ συναγωνίζονται σε αντιρωσική υστερία και βλακώδη προπαγάνδα τους πιο κυνικούς προπαγανδιστικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας. 

Άνοιγμα σχολείων: Και τώρα μπορείτε να πα’ να… μολυνθείτε

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Η απόφαση για άρον άρον άνοιγμα των σχολείων αύριο, η ανικανότητα να εξασφαλιστούν επαρκείς ποσότητες σελφ τεστ για τους μαθητές, η ανεμελιά για τον υψηλό διψήφιο αριθμό καθημερινών θανάτων, η αδιαφορία για τα διαδοχικά αρνητικά ρεκόρ απωλειών και κρουσμάτων που καταγράφει η χώρα, και η πεισματική άρνηση της κυβέρνησης να ενισχύσει το σύστημα υγείας, θεμελιώνει τη στρατηγική Μητσοτάκη απέναντι στην πανδημία: Ανοσία της αγέλης, όσο το δυνατόν νωρίτερα, ανεξαρτήτως θυμάτων. 

Εκφρασμένο με τη γηπεδική κραυγή που απευθύνουν οι νικητές στους ηττημένους: “Και τώρα μπορείτε να πα’ να … ”

Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, αλλά χυδαίοι άνθρωποι και χυδαίες πολιτικές. Μια τέτοια χυδαία πολιτική είναι η πλήρης παράδοση της χώρας σε όσα φέρνει η τύχη. Κυριολεκτικά, η πολιτική της κυβέρνησης απέναντι στην πανδημία είναι το “όσα έρθουν κι όσα πάνε”. 

Η ανοσία της αγέλης, λένε πολλοί, δεν είναι μια στρατηγική, αλλά το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα μιας πανδημικής κρίσης. Ας μην τη φοβόμαστε λοιπόν. 

Τον Οκτώβρη του 44 οι κομμουνιστές γιόρταζαν με τον λαό την απελευθέρωση. Η αστική τάξη πού ήταν;

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Σαν σήμερα, 77 χρόνια πριν, η Αθήνα έβγαινε στους δρόμους γιορτάζοντας την απελευθέρωσή της από το φασιστικό ζυγό. Πρωτοπόροι στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, έχοντας ήδη δώσει ποτάμια αίματος για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Εκτελέσεις, βασανιστήρια, φυλακές, μάχες στις πόλεις και στα βουνά, είναι ο βαρύς τίτλος τιμής που έφερε και φέρει η παράταξη της Αριστεράς για τη δράση της στη δεκαετία του 40. Ο λαός αναγνώρισε στους κομμουνιστές τους φυσικούς ηγέτες του, τους επικεφαλής των αγώνων και των προσδοκιών του και συμπύκνωσε τις ελπίδες του για την επόμενη μέρα στο αίτημα της λαοκρατίας και της νέας Ελλάδας.

Σε αντίθεση με τους κομμουνιστές, η άρχουσα τάξη, η αστική τάξη της χώρας, ήταν εκκωφαντικά απούσα από τον αγώνα της Αντίστασης. Το πιο ισχυρό τμήμα της βρέθηκε καθόλη τη διάρκεια της Κατοχής εκτός Ελλάδας, υπό τις προστατευτικές φτερούγες των Άγγλων, στο Κάιρο και στη Μέση Ανατολή. Ο βασιλιάς, οι πολιτικοί της Δεξιάς και του Κέντρου, οι ισχυροί φιλο-αγγλικοί πολιτικοί και επιχειρηματικοι κύκλοι βούτηξαν τα αποθέματα σε χρυσό της Τράπεζας της Ελλάδας και δραπέτευσαν, αφήνοντας το λαό να πεθαίνει από την πείνα και τις κακουχίες.

Ένα άλλο τμήμα της άρχουσας τάξης, βρέθηκε στο πλευρό των Γερμανών, εκδηλώνοντας ανοικτά τον δοσιλογισμό της. Συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, είτε φορώντας την κουκούλα για να καταδώσουν τους αγωνιστές, είτε στελεχώνοντας τον κατοχικό μηχανισμό σε υπουργεία, κεντρική κυβέρνηση, τοπικές διοικήσεις.

Κυνηγώντας την απόδειξη από την τυρόπιτα μπορούμε να ξεχάσουμε τις 57 φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Ιστορικό ήταν το «κίνημα αποδείξεων» που εξαπέλυσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου. Ο πρωτομάστορας της οικονομικής χρεοκοπίας, πρωτεργάτης του μνημονίου και παραχαράκτης της λίστας Λαγκάρντ, είχε βρει στο πρόσωπο του φοροδιαφεύγοντα υδραυλικού τον ένοχο για τα δεινά του νεοελληνικού κράτους. Το "κίνημα αποδείξεων" επιχείρησε να εδραιώσει και να δικαιώσει την έμμεση φορολογία, να βγάλει από το κάδρο τις νόμιμες φοροαπαλλαγές προς τους πλούσιους και να περιορίσει το πρόβλημα της μαύρης οικονομίας στον επαγγελματία και στον έμπορο. Από τότε μέχρι σήμερα πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι, αλλά αυτή η βαθιά υστερόβουλη και κουτοπόνηρη αφήγηση παραμένει. 

Ο σουπερστάρ Γ. Βαρουφάκης, ανάμεσα στα άλλα θα αφήσει εποχή και για την ευφυή σύλληψη των φοιτητών ή των τουριστών που ως εποχιακά απασχολούμενοι θα καταδίδουν τον φοροφυγά επαγγελματία ή μικρέμπορα. Όσο κι αν η στρατιά των κομματικών υπερασπιστών σπεύδει να βρει ανήκουστα –για την Αριστερά- επιχειρήματα για να στηρίξει την κυβερνητική μετάλλαξη, καλό είναι να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα:

Χρυσή Αυγή: Τζάμπα μάγκες, αλλά όχι στους πολιτικούς που τα φάγανε...

Του Πάσχου Λαζαρίδη

Έχετε δει κάτι μικρά σκυλιά που γαυγίζουν απο μακρυά και μόλις πλησιάσει το μεγάλο βάζουν την ουρά κάτω απο τα σκέλια και φεύγοντας γαυγίζουν κοιτώντας πίσω; Τσάμπα μάγκες λέμε και γελάμε. Είδατε ποτέ Χρυσαυγίτη να χτυπά τον Βουλγαράκη, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον Τσοχατζόπουλο, τον Μαγγίνα ή τον Ρουσόπουλο; Μόνο κάτι φουκαράδες σκελετωμένους χτυπάνε. Γιατί; Μήπως γιατί "κόρακας, κοράκου μάτι" δεν βγάζει;
Τσάμπα μάγκες και αυτοί, εκτός αν θεωρηθεί γροθιά στο κατεστημένο να χτυπάς 2 γυναίκες σε ένα πάνελ, αλλά όχι τον Παύλοπουλο που έφερε μερικούς απο τους πιο ανόητους νόμους στην Ελλάδα και ήταν βασικός υπουργός μιας κάκιστης κυβέρνησης!

Ψευτόμαγκες...
Πρέπει να σταματήσει αυτός ο μύθος και η καραμέλα που μασάνε αρκετοί, ότι η Χ.Α θα ξεβρομίσει τον τόπο απο το σάπιο σύστημα. Αν περιμένουμε απο μπράβους και ανθρώπους του υποκόσμου να μας ξεβρομίσουν τότε έχουμε πάρει λάθος δρόμο.

Ο πρόεδρος της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκος μιλώντας σε συγκέντρωση στα Mέγαρα εκθείαζε το έργο του δικτάτορα Παπαδόπουλου λέγοντας ότι "οι δημοκρατικές εκλογές δεν κάνανε ποτέ καλό στην Ελλάδα"!!!. Μπορείτε να ακούσετε την εμετική ομιλία του στο you tube.

Αυτό θέλουμε; Μια νέα δικτατορία που θα αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς; Ή θέλουμε τραμπούκους και μπράβους των μπουζουξίδικων να μας βάλουν στον σωστό δρόμο;