«Ανομία στα Πανεπιστήμια είναι οι εργασιακές συνθήκες γαλέρας»: Η πραγματικότητα των νέων ερευνητών/τριών

Παράγουν ερευνητικό έργο, δουλεύουν με εξαντλητικά ωράρια και με αυστηρές προθεσμίες, ενώ καλύπτουν ακόμα και κενά που έχουν να κάνουν με την έλλειψη καθηγητών στα ΑΕΙ, παραδίδοντας ακόμα και αυτoδύναμη διδασκαλία. Την ίδια στιγμή, η ερευνητική τους εργασία καταλήγει να θεωρείται ακόμα και «χόμπι», σαν να είναι «κάποιοι ιδιόμορφοι τύποι που τους αρέσει να διαβάζουν», δουλεύουν βράδια, Σαββατοκύριακα, συχνά βρίσκονται με μπλοκάκι, πληρώνονται πιθανόν ανά τρίμηνο ή ακόμα και μήνες αφότου έχουν παραδώσει το έργο τους, πληρώνουν μόνοι/ες τα έξοδα για τα απαραίτητα Συνέδρια. Είναι η καθημερινότητα για χιλιάδες νέες ερευνήτριες και νέους ερευνητές, επιστήμονες/ισσες, Υποψήφιους Διδάκτορες/ισσες που εργάζονται στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα της χώρας. Ένας κλάδος κατακερματισμένος, που ενώνεται με αιτήματα γύρω από το αυτονόητο τρίπτυχο «Μισθός-Ωράριο-Ασφάλιση», ζητώντας Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Των Γεωργίας Κριεμπάρδη και Θάνου Καμήλαλη

Tα εξοντωτικά ωράρια, η εργασιακή επισφάλεια, η κάλυψη επιπλέον αναγκών που προκύπτουν στα ΑΕΙ λόγω της υποχρηματοδότησης, η έντονη κινητικότητα, οι καθυστερήσεις μηνών στη μισθοδοσία και η εξάρτηση από την προκήρυξη νέων προγραμμάτων σκιαγραφούν την καθημερινότητα της πλειοψηφίας των εργαζομένων στην Έρευνα & Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Εδώ και έναν χρόνο, εργαζόμενες και εργαζόμενοι έχουν συστήσει το Πανελλαδικό τους Σωματείο και την περασμένη εβδομάδα, στις 17 Μαΐου, πραγματοποίησαν, με μεγάλη επιτυχία, την πρώτη κλαδική απεργία. Ένα σημαντικό βήμα, δεδομένου ότι πρόκειται για έναν κλάδο κατακερματισμένο, «με συναδέλφισσες/ους με διαφορετικούς ρόλους (Υποψήφιοι/ες Διδάκτορες/σσες, postdoc, τεχνικό προσωπικό, συμβασιούχοι σε project, έκτακτο διδακτικό προσωπικό κ.α.) και εργασιακές σχέσεις (συμβασιούχοι, υπότροφοι, “μπλοκάκια”, αμισθί) το έργο των οποίων όμως είναι απαραίτητο για ερευνητική και διδακτική διαδικασία των Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Κέντρων».

Ένα χρόνο από την έναρξη της περσινής απεργίας πείνας, ο Δημήτρης Κουφοντίνας μιλάει στο TPP

Φωτογραφία: Nikos Libertas / SOOC

«Το σύστημα δεν μπορούσε να αντέξει έναν θάνατο. Μπορούσε όμως να διαχειριστεί, με αγαλλίαση, μια σοβαρή ανήκεστη βλάβη, και το φάσμα του ανήκεστου σήμαινε ότι θα φόρτωνα στους δικούς μου έναν ανάπηρο και στο κίνημα ένα σύμβολο - φυτό. Το βάρος της απόφασης ήταν αποκλειστικά δικό μου».

Συνέντευξη στους Λαμπρινή Θωμά, Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, Γεωργία Κριεμπάρδη

Πριν έναν ακριβώς χρόνο, την 8η Ιανουαρίου 2021, ο Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκινούσε απεργία πείνας. Γράφαμε τότε: «Με δήλωσή του από τις φυλακές Δομοκού ο Δημήτρης Κουφοντίνας ανακοινώνει πως ξεκινά απεργία πείνας, καταγγέλλοντας πρωτοφανή μεθόδευση προς το πρόσωπό του και πλήρη εξευτελισμό του κράτους δικαίου, ενώ ζητά την επιστροφή του στις φυλακές Κορυδαλλού, όπως προβλέπει ο νόμος» – νόμος που στην περίπτωσή του αποτελεί και αποτελούσε πάντα λεπτομέρεια, αφού δεν συμμορφώνεται προς τας υποδείξεις.