Ζούμε σε μια περίοδο όπου τεράστιου ενδιαφέροντος και σημασίας ερωτήματα σχετικά με το μέλλον του πλανήτη και την επιβίωση του ανθρώπου στη Γη συνδέονται και σχετίζονται άμεσα με επιχειρηματικές δραστηριότητες μεγάλης κλίμακας και πλανητικού εύρους.
Η παγκόσμια συζήτηση περί της κλιματικής αλλαγής και των συνεπειών της συμβαδίζει απόλυτα, όχι άδικα, με τη συζήτηση για την παραγωγή και την κατανάλωση της ενέργειας. Συμβαδίζει απόλυτα με ερωτήματα για τις συνέπειες από τη συνέχιση της χρήσης ορυκτών υδρογονανθράκων, την επιτάχυνση της αξιοποίησης Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε βιομηχανική κλίμακα, την επαναφορά στο προσκήνιο της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας για «ειρηνικούς σκοπούς».
Από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο μέρος των επιχειρημάτων αυτής της συζήτησης παράγεται ή χρηματοδοτείται από τις πολυεθνικές εταιρείας της παραγωγής ενέργειας. Πρόκειται για εταιρείες-κολοσσούς που, έχοντας αναπτύξει ένα πολυδαίδαλο σχέδιο αλληλεξαρτώμενων ενεργειακών δραστηριοτήτων, βρίσκονται σε στενή σύμφυση με τα ισχυρότερα κράτη του πλανήτη ή πολυεθνικές ενώσεις κρατών και δεν διστάζουν να επιβάλλουν τις πιο αποκρουστικές επεμβάσεις σε βάρος του περιβάλλοντος και της φύσης για να υπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Πόλεμοι, εκτοπίσεις πληθυσμών, καταστροφή δασών, ερημοποιήσεις περιοχών, δηλητηρίαση οικοσυστημάτων ακόμα και ολόκληρων πόλεων αποτελούν τις πιο συνηθισμένες πρακτικές τους. Και δίπλα σε αυτά η ασφυκτική επιβολή ενός θεσμικού και νομικού πλαισίου που κουρελιάζει κάθε έννοια προστασίας της φύσης και του ανθρώπου για την προστασία της οικονομικής και πολιτικής ισχύος τους.
