Χρόνια τώρα προσπαθώ να πείσω τους ήδη πεισμένους. Έχω πολλές εκατοντάδες διαδικτυακούς φίλους. 50–100 από αυτούς σταθερά κάνουν “like” στις πολιτικές και κοινωνικές αναρτήσεις μου στο Facebook και αλλού (μιλάμε πλέον με τα μικρά μας ονόματα!) και μετά εγώ κλείνω τον υπολογιστή ικανοποιημένος, πιστεύοντας ότι έχω κάνει το καθήκον μου απέναντι στους αδικημένους, ενάντια στο Σύστημα και προχωρώντας ένα βήμα τον Σοσιαλισμό.
Το μόνο θετικό που έχω καταφέρει, είναι να ανταλλάξω επιχειρήματα και να εφοδιάσω με πληροφορίες και σκέψεις το πνευματικό οπλοστάσιό τους και αυτοί το δικό μου. Κάποιοι άλλοι βγάζουν στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης την πίκρα τους ή ξεσπάνε τον πανικό τους, βλέποντας την ζωή τους να διαλύεται από τον αδυσώπητο καπιταλισμό (εντελώς σεβαστή η αντίδρασή τους). Η κοινωνία μας, θυμίζει χύτρα ταχύτητας και το Facebook βαλβίδα διαφυγής του ατμού: Η χύτρα θα καταφέρει να μας βράσει έτσι κι’ αλλιώς και εμείς βγάζουμε τσιρίδες και τον πόνο μας από το κάψιμο, μέσω της βαλβίδας…
Σκεφθείτε τα εκατομμύρια ανθρώπων που βλέπουν μόνο το δηλητήριο των κρατικών και ιδιωτικών καναλιών. Τις ψεύτικες ειδήσεις, τους ξεφτιλισμένους αλλά προβεβλημένους αστούς ηγέτες, τις κατασκευασμένες δημοσκοπήσεις, τον ειδυλλιακό παράδεισο του Άδωνη που λέγεται Ελλάδα, τον ρατσισμό, την “σοβαρή” Χρυσή Αυγή, τα πρωινάδικα και τις “κωμικές” σειρές για κλάμματα. Σκεφθείτε τα σχολικά βιβλία, την ταξική Δικαιοσύνη και Εκκλησία.