Την περασμένη Τετάρτη, στην καθιερωμένη συνάντησή του
με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων
και στις εξελίξεις που αφορούν στα Γλυπτά του Παρθενώνα και στις σχετικές
συζητήσεις που έχουν ξεκινήσει (ακόμη μια φορά) με τη Βρετανία. Είναι αν μη τι
άλλο εντυπωσιακό (αν και θα μπορούσαμε να βρούμε πολλά άλλα επίθετα) να
χρησιμοποιείται τόσο ξεδιάντροπα το θέμα της ανάκτησης των γλυπτών για
προεκλογικούς λόγους. Και αυτό δεν προκύπτει ως συμπέρασμα, αφού ειπώθηκε
ξεκάθαρα από τα πρωθυπουργικά χείλη: «Εφόσον ο λαός θα μας εμπιστευτεί ξανά,
πιστεύω ότι αυτόν τον στόχο θα μπορέσουμε να τον πετύχουμε με απόλυτο σεβασμό
στις προφανείς “κόκκινες” γραμμές που έχουν θέσει όλες οι κυβερνήσεις».
Ποιες είναι όμως αυτές οι «κόκκινες» γραμμές οι οποίες γίνονται σεβαστές; Υποτίθεται πως βασική προϋπόθεση οποιωνδήποτε συνομιλιών είναι η μη αναγνώριση νόμιμης κατοχής των Γλυπτών από το Βρετανικό Μουσείο. Παρόλα αυτά, όλα τα δημοσιεύματα αφορούν συζητήσεις που εμπλέκουν δανεισμό, προσωρινή επιστροφή, ανταλλάγματα ή άλλες μορφές. Και όταν λέμε δημοσιεύματα, αναφερόμαστε στα βρετανικά Μέσα, αφού από τα εγχώρια δεν προκύπτει καμία πραγματική πληροφορία, κανένα ρεπορτάζ. Είτε μιλάμε για φίλα προσκείμενα ΜΜΕ ή αντιπολιτευτικά.