Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό

Του Λευτέρη Ριζά

      Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ κ. Άντρος Κυπριανού έτρεξε πρώτος-πρώτος στην Αθήνα να συναντήσει τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να ανταλλάξει απόψεις για τις εξελίξεις του Κυπριακού. Συγκεκριμένα τι πρέπει να γίνει ή να κάνουν ώστε οι συνομιλίες, διαπραγματεύσεις, που σκάλωσαν στην Ελβετία, στο Μον Πελεράν, να μην καταρρεύσουν εντελώς. 

       Αλλά γιατί έσπευσε για συνομιλίες ο Γ,Γ. του ΑΚΕΛ; Μα γιατί το κόμμα του προσφέρεται ανέκαθεν για λύση του Κυπριακού που δεν θα θίγει τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού στην περιοχή και βέβαια δεν θα διαταράσσει την φιλία των δύο «κοινοτήτων»: της ελληνοτουρκικής και τουρκοκυπριακής. Κατ’ επέκταση δεν θα εναντιώνεται και σε αυτά της Τουρκίας. 

       Το ΑΚΕΛ ουδέποτε ως κόμμα – είτε στο παρελθόν ως Κομμουνιστικό είτε με τη νέα ονομασία του – δεν πρωτοστάτησε σε αγώνα κατά της βρετανικής κυριαρχίας στο νησί – δηλαδή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Ούτε το 1931, στα γνωστά «Σεπτεμβριανά», ούτε και αργότερα στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Ανάμεσα στα θύματα του αντιαποικιακού αγώνα δεν υπάρχει στέλεχος ή οργανωμένο μέλος του ΑΚΕΛ. Ό,τι έχει να θυμάται και να λέει μέχρι σήμερα είναι μόνοι όσοι έπεσαν από τα πυρά της ΕΟΚΑ – που καλώς ή κακώς τους θεωρούσε προδότες – ή αργότερα από αυτά της ΜΙΤ. Των μυστικών και τρομοκρατικών υπηρεσιών της Τουρκίας. 

Σήκω Κάστρο να τον δεις…

Της Μαίρης Ηλιάδη

Ο Τσίπρας σε ένα ντελίριο υποκρισίας.  Δεν θα υπήρχε πρόβλημα αν οποιοσδήποτε Έλληνας πρωθυπουργός, και φυσικά ο Αλ. Τσίπρας, έσπευδε να αποτίσει με σεμνότητα και κυρίως με ειλικρίνεια, χωρίς διάθεση φτηνής εκμετάλλευσης και φτηνού αντιπερισπασμού, φόρο τιμής στον εκλιπόντα μεγάλο επαναστάτη Φιντέλ.
Ο Τσίπρας, όμως, έσπευσε στην Αβάνα με περισσή θρασύτητα και αλαζονεία και ιδιαίτερα με διάθεση ευτελούς καπηλείας του Φιντέλ για λόγους κυνικής εσωτερικής κατανάλωσης.
Δεν είναι δυνατόν ο Αλ. Τσίπρας να λέει στις δηλώσεις του από την Αβάνα ότι ο Φιντέλ ενέπνευσε την επαναστατική φλόγα όχι μόνο στον Κουβανέζικο λαό, όχι μόνο στη Λατ. Αμερική αλλά και σε όλο τον κόσμο και αυτή η επαναστατική φλόγα που ενέπνευσε  ο Φιντέλ να μεταφράζεται από τον ίδιο, με την πρώτη δυσκολία και πίεση, σε μια ταπεινωτική και εξευτελιστική μνημονιακή συνθηκολόγηση.

Καλά, δε ντράπηκε;

Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη

Καταλαβαίνω πολύ καλά την επιθυμία του πρωθυπουργού να πάει στην κηδεία του Κάστρο στην Κούβα. Ήταν στην παιδική και εφηβική του φαντασία ένας επαναστάτης ίνδαλμα. Ένα πρότυπο. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι ένα: Δε ντράπηκε;
Εγώ θα ντρεπόμουν να πάω να σταθώ μπροστά στα λείψανα του ανθρώπου που θαύμαζα, που ορκιζόμουν ότι θα μοιάσω, που μ’ εμπιστεύτηκε με τα μηνύματά του και που εγώ στην πράξη τον πρόδωσα στα πάντα. Σημασία δεν έχει αν ο Φιντέλ είχε δίκιο ή άδικο σε όσα έκανε. Σημασία έχει η συνέπεια, τι έλεγε και τι είναι ο ένας και ο άλλος.
Εκείνος, ήταν ένας πολύ καλός μαθητής και φοιτητής, ένας δικηγόρος των φτωχών. Εγώ ένας κακός μαθητής, ηγέτης μιας μαθητείας για λιγότερη μόρφωση και ένας κακός φοιτητής, χωρίς έργο στην επιστήμη μου.

Να λείπει το βύσσινο…

Του Μάριου Διονέλλη
Ωραίο το κόλπο παιδιά.
Φρέσκα, δροσερά κορίτσια και αγόρια θα αναλάβουν να περάσουν ή να υποστηρίξουν στο πόπολο τις πιο μπαγιάτικες πολιτικές. Αυτές τις ίδιες, που κάποτε και αυτά τα παιδιά κατέκριναν.
Τα κοινωνικά αντανακλαστικά της Αριστεράς και η ζύμωση των αριστερών στις μάχες του φεμινιστικού κινήματος ασφαλώς μας κατατάσσουν στους επικριτές όσων επιτέθηκαν στην κυρία Αχτσιόγλου για την ηλικία, την απειρία, ακόμα και για το ίδιο το φύλο ή την συμπαθητική εμφάνισή της. Μέχρι εκεί όμως.
Εφόσον είναι η συμπαθής νεαρά που θα κληθεί να εφαρμόσει τα πιο επαχθή μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης τότε καμία μα καμία προστασία δεν της αξίζει από την κοινωνική κατακραυγή.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Το πάθος για το Ευρώ σε κάνει... Γιάννη Μηλιό (!) και η δικαίωση για όσα του καταλογίζονται...

Του φιλαλήθη

Πρόεδρος στο Φεστιβάλ Αθηνών, μετά από απόφαση της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου  ορίσθηκε ο Γιάννης Μηλιός!    

Με αφορμή το διορισμό αυτό (έναν στους χιλιάδες της κυβέρνησης Τσιπροκαμμένων) να υπενθυμίσω πως πρόσφατα, κατά την τελευταία συνέντευξη-εμφάνιση του Γιάννη Μηλιού όπου αντιπολιτευόταν την κυβέρνηση Τσίπρα (αλλά δήλωνε επίσης ΥΠΕΡ του Ευρώ και της ΕΕ) είχα γράψει το αρθράκι "Το απύθμενο θράσος του Γιάννη Μηλιού και μια απάντηση" στον ισχυρισμό του ότι "ηττηθήκαμε" ενώ στην πραγματικότητα απλώς "προδοθήκαμε" από το αφεντικό του, Τσίπρα και τη συμμορία του στην οποία ο Γιάννης Μηλιός κατείχε νευραλγικό πόστο έως την απομάκρυνσή του για διάφορους λόγους ανάμεσά τους και το προκλητικό για τις εποχές μας λάιφσταιλ δημόσιο ξεσάλωμα της κόρης του, διορισμένης σε νομική εταιρεία που συμβουλεύει το δημόσιο στο μνημονιακό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Τότε είχα απευθύνει στο Γ. Μηλιό τα εξής 5 ερωτήματα που φυσικά ουδέποτε απάντησε:

Έκκληση Γιούνκερ – Μη κάνετε δημοψηφίσματα για έξοδο από την Ε.Ε. γιατί θα κερδίσει η επιλογή της εξόδου

Ο Ζαν Κλόντ Γιούνκερ απηύθυνε σήμερα έκκληση στους ηγέτες της Ε.Ε. να μην κάνουν δημοψηφίσματα με ερώτημα την συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση αφού το πιθανότερο είναι οι ψηφοφόροι να επιλέξουν την αποχώρηση από το μπλοκ.
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είπε επίσης πως η παροχή μιας τέτοιας επιλογής στον κόσμο «δεν είναι σοφή» καθώς είναι πιθανό να μιμηθούν την επιλογή των Βρετανών στο δημοψήφισμα.

Απελευθέρωση της Αθήνας - 1944

Απάθεια και συλλογική δράση

Της Φωτεινής Μαστρογιάννη

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ενώ η κρισιμότητα της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα (που εξελίσσεται δυστυχώς και σε εθνική κρίση) είναι τόσο μεγάλη, οι Έλληνες παρ'όλα αυτά δεν αντιδρούν. Είναι όμως έτσι; Υπάρχει συλλογική απάθεια ή έρχεται ο καιρός της συλλογικής δράσης;


Σύμφωνα με μελέτες, πριν ξεκινήσει η  συλλογική δράση, οι άνθρωποι διανύουν μία περίοδο που μοιάζει κάπως με τη σημερινή. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι ανταλλάσσουν απόψεις, ακούν τους άλλους και εκφράζουν τη δική τους άποψη. Είναι μία περίοδος όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Κάποια άτομα ξεχωρίζουν από το πλήθος και είναι αυτά που προτείνουν με σαφή τρόπο την ανάληψη δράσης. Από τη στιγμή που τα άτομα καταλάβουν τι συμβαίνει τότε καταλήγουν στη συλλογική δράση, η οποία συμφωνεί με την άποψη ενός από τους ανθρώπους που ξεχώρισαν από το πλήθος.

Γιάννης Μηλιός: Ο αμοραλισμός ενός πρώην «αριστεριστή»…

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις…».

Καβάφης


Αυτοί οι στίχοι του Καβάφη ταιριάζουν απόλυτα στον παλιό «αριστεριστή» και μανιακά αυτό-εξευτελιζόμενο, Γιάννη Μηλιό…
Ο Γιάννης Μηλιός ξεκίνησε την πολιτική του… καριέρα από τη Β΄ Πανελλαδική ( αριστερό ρεύμα του ΚΚΕεσ.).


  Μια πτέρυγα του «ρεύματος» δημιούργησε το «Σχολιαστή»: Η μαγιά των διαβόητων «Ιών»…

Ο Γιάννης Μηλιός συνέχισε «μοναχικός» με το τριμηνιαίο περιοδικό «Θέσεις»…

Πολύ γρήγορα απόκτησε προσβάσεις στο ΠΑΣΟΚ: Δρούσε στα «μετόπισθεν» του Άκη και του Αρσένη…

Σωστή vs λανθασμένης πλευράς της ιστορίας

Η «λανθασμένη» πλευρά της ιστορίας αμείβει τον Παπαδημούλη 16.000 ευρώ τον μήνα

Ανάρτηση από: Γκόρτσος

Το θέμα είναι να χωθείς

Του πιτσιρίκου

Ο Γιάννης Μηλιός ορίστηκε, με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου, πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου Αθηνών και Επιδαύρου.
Ο Γιάννης Μηλιός ήταν ο υπεύθυνος της Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε παραιτηθεί, κατηγορώντας τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα πως δεν διαπραγματεύτηκε με βάση το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, και επιμένοντας πως υπήρχε εναλλακτική λύση από τη συνθηκολόγηση.
Καθαρή και έντιμη στάση.
Γιατί λοιπόν ο Γιάννης Μηλιός δέχεται να διοριστεί πρόεδρος του Φεστιβάλ Αθηνών αυτής της κυβέρνησης;
Ο Γιάννης Μηλιός έγραψε στο Facebook -ως δικαιολογία για την αποδοχή του διορισμού του- πως ο πολιτισμός είναι το πνευματικό αντίβαρο στις δυσκολίες που περνούν οι λαοί.

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Σήμερα η Κύπρος, αύριο όλη η Ελλάδα

Η επιχειρούμενη «λύση» στο Κυπριακό θα σημάνει την απαρχή ενός ‘νεο-οθωμανικού μνημονίου’
Άρδην 
Μια σύντομη εξιστόρηση της μνημονιακής μας περιπέτειας από το 2011 κι έπειτα θα μπορούσε να είναι και η εξής: Πιαστήκαμε στο δόκανο μιας σχέσης φτηνού χρήματος/ακριβού χρέους (που ουσιαστικά αποτέλεσε την μέγιστη συνέπεια της εισόδου μας στην ΟΝΕ), και περιπέσαμε σε οικονομική δουλεία με το να ανοίξουμε διάπλατες όλες τις κερκόπορτες της κατασπατάλησης δημόσιας και ιδιωτικής, της πολιτικής μόχλευσης μιας κίβδηλης ευημερίας για το κράτος, τα κόμματα, τα νοικοκυριά και τα άτομα. Τώρα πληρώνουμε το τίμημα με το να εισπράττουμε ως ‘εξυγίανση’ μια πολιτική διαρπαγής του φυσικών και ανθρώπινων πόρων, του δημόσιου πλούτου, και ένα βίαιο ξεπάτωμα της οικονομικής και κοινωνικής φυσιογνωμίας της χώρας – μικρομεσαίας, με ήπιες ανισότητες, και υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας των πολιτών της.

Το συγκλονιστικό αντίο του Ντιέγκο Μαραντόνα στον Φιντέλ Κάστρο

Ο συγκλονιστικός αποχαιρετισμός του Μαραντόνα στον Φιντέλ Κάστρο κάνει τον γύρο του πλανήτη.

Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστος μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιντέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.
Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μπορεί o καθένας να χαμηλώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.
Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.

Όχι στην τουρκοποίηση της Κύπρου

Του Απόστολου Διαμαντή  
Το ναυάγιο των συνομιλιών για το Κυπριακό ήταν αναμενόμενο. Παρά τις προσπάθειες του ΔΗΣΥ και του ΑΚΕΛ να εμφανίσουν ως περίπου τετελεσμένο γεγονός τη συμφωνία, ώστε να μανιπουλάρουν ανάλογα την κοινή γνώμη σε Κύπρο και Ελλάδα, εν τούτοις η σκληρή πραγματικότητα επέβαλε τη λογική της.
Δεν πρέπει να διέλαθε της κυβερνητικής προσοχής πως η ΚΕ του ΚΚΕ- το μόνο κόμμα, μαζί με το Άρδην, που έχει ολοκληρωμένη θέση για το κυπριακό- από τον Οκτώβριο είχε επισημάνει πως “οι προσδοκίες για δίκαιη και βιώσιμη λύση, που καλλιεργούνται από την κυπριακή και την ελληνική κυβέρνηση, δεν πηγάζουν από πραγματικά στοιχεία: Η ίδια η κοινή ανακοίνωση Αναστασιάδη – Ερογλου (Φλεβάρης 2014) και η βασική θέση για τα Δύο Συνιστώντα Κράτη κινούνται στην κατεύθυνση συνομοσπονδιακής, διχοτομικής λύσης”.
Για την κυβέρνηση Συριζα, αλλά και για τους ΑΝΕΛ, δεν υπήρχε καμία πολιτική δυνατότητα να πάνε πέρα από αυτή τη θέση, και να υποκύψουν σε φιλοτουρκικές μερίδες ή σε εξωτερικούς εκβιασμούς. Ο μεν Συριζα θα φορτωνόταν- πέραν του μνημονίου και του προσφυγικού- και ταπείνωση στο Κυπριακό, ο δε Καμμένος θα διέλυε ουσιαστικά το κόμμα του.

«Να ένα ελάφι!»

Δεν είναι ελάφι, είναι ο τουρκικός επεκτατισμός  και οι έμποροι των εθνών αυτοπροσώπως
Του Ρούντι Ρινάλντι
Ο τουρκικός χάρτης που κυκλοφορεί και από επίσημους φορείς της γείτονος χώρας και στον οποίο οριοθετούνται τα «σύνορα της καρδιάς» του Σουλτάνου. Απ΄ ό,τι φαίνεται, «αισθάνονται» τα σύνορα στο Αιγαίο κατά μήκος του 35ου μεσημβριν
Τα όσα συμβαίνουν επί δύο μήνες, με τις απανωτές δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ερντογάν που αμφισβητεί ευθέως τη Συνθήκη της Λωζάννης και τις πρόσφατες απειλές ότι θα πλημμυρίσει η Ευρώπη με 3 εκατομμύρια πρόσφυγες (μέσω βέβαια κυρίως των νησιών του Αιγαίου), δείχνουν πως έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο κλιμάκωσης και έντασης με απρόβλεπτες συνέπειες στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας.

Η αγάπη για την πατρίδα



Κωμικοτραγικό φλασμπάκ: Αυτά ήταν τα 10 πρώτα μέτρα που έπαιρνε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση!

Του Άρη Δημοκίδη

Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα -για γέλια και για κλάματα, επίσης- την εκ των υστέρων ανάγνωση πομπωδών δηλώσεων. Όταν ξέρεις με κάθε λεπτομέρεια τι συνέβη μετά, 'διαβάζεις' πολύ διαφορετικά όσα συνέβησαν. Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα, που πλασάρονταν ως η απόλυτη αλήθεια αλλά σύντομα διαψεύστηκαν, που δεν ξέρεις από πού να πρωτοαρχίσεις.   

Φανταστείτε όμως να υπάρχει ένα Παράλληλο Σύμπαν και όσα διαψεύστηκαν στο δικό μας να έγιναν εκεί κανονικά. Βασισμένοι σε αληθινά φλασμπάκ, αυτή είναι η νέα μικροστήλη που εξετάζει τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ… 

Τα 10 πρώτα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ για την κοινωνική δικαιοσύνη: 

Τα δέκα πρώτα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την κοινωνική δικαιοσύνη, όπως είχαν ανακοινωθεί από τον βουλευτή Γ. Μιχαλογιαννάκη και εφαρμόστηκαν ήδη απ' τους πρώτους μήνες διακυβέρνηση:    
- Επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. 
- Αποκατάσταση συλλογικών συμβάσεων, τριετιών, επεκτασιμότητας, μετενέργειας διαιτησίας.   
- Μέτρα φραγμού των μαζικών απολύσεων.   
- Δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας.   
- Δωρεάν ρεύμα για 300.000 νοικοκυριά.   
- Εξασφάλιση στέγης.   
- Επαναφορά 13 σύνταξης σε όσους παίρνουν κάτω από 700 ευρώ.   
- Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.   
- Ειδική κάρτα μετακίνησης.   
- Κατάργηση ειδικού φόρου πετρελαίου θέρμανσης.  

Από γερμανοντυμένοι ταγματασφαλίτες βουλευτές στο αστικό κοινοβούλιο. Από δολοφόνοι να βασανιστές του λαού μας στελέχη του κυβερνητικού μηχανισμού

Πριν απ’ αυτό όμως και θέλοντας να δώσουμε το κλίμα της εποχής θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το υπόμνημα που έστειλε το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στις 14 Μάρτη 1947 στην εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ.
Απ’ αυτό διαπιστώνει κανείς ότι τα Γερμανοντυμένα καθάρματα που συνεργάστηκαν με τις δυνάμεις κατοχής του άξονα, μετά την απελευθέρωση, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν για τα εγκλήματά τους σε βάρος του Ελληνικού λαού, αλλά στελέχωσαν τον κρατικό μηχανισμό με ορισμένα πρωτοκλασάτα τομάρια απ’ αυτούς να γίνονται και βουλευτές στο αστικό κοινοβούλιο τους. 

Εχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στα δοσιλογικά καθάρματα –βλέπε το βιβλίο του Τάσου Κωστόπουλου «Η αυτολογοκριμένη Μνήμη. Τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική Εθνικοφροσύνη» , Εδώ να θυμίσουμε τον ρόλο που έπαιξαν οι «προστάτες» τους οι Αγγλοι.

Ας δούμε τι έγραφε ο ιστορικός και συγγραφέας Περικλής Ροδάκης.

Η υπαρξιακή αμφισβήτηση του ελληνισμού και η ανοιγόμενη άβυσσος

Του Σωτήρη Δημόπουλου

Στρέφοντας το βλέμμα στο πρόσφατο παρελθόν, σ’ αυτήν την μακρά μεταπολιτευτική περίοδο, η οποία ψυχορραγεί εδώ και έξι-επτά χρόνια, παρατηρούμε δύο  βασικές μεταλλάξεις που συνέβησαν στην Ελλάδα. Η μία αφορούσε στον ανθρωπολογικό τύπο του Έλληνα, ο οποίος μεταμορφώθηκε σχεδόν ως τον πυρήνα του. Ο γενικά εργατικός, λιτοδίαιτος άνθρωπος, αντικαταστάθηκε από τον ατομιστή, αμοραλιστή κι άπληστο νεοέλληνα. Ο Έλληνας της μεταπολίτευσης εμφανίζεται περισσότερο μορφωμένος, πολύ πιο πλούσιος, πολυταξιδεμένος, αλλά, ταυτοχρόνως, «κενός περιεχόμενου». Κι αυτό γιατί επιδόθηκε στην πρόσληψη δάνειων στοιχείων εκ δυσμάς, τα οποία ουδέποτε αφομοίωσε, καθώς διαμόρφωσαν μόνον την εξωτερική του εικόνα, επιβάλλοντας τη βασιλεία του «δήθεν». Για να πετύχει τη μεταπήδησή του στην νέα εποχή, ο Έλληνας της μεταπολίτευσης «ξεφορτωνόταν» γοργά την περιττή πραμάτεια της βαριάς παράδοσης, με αντίτιμο το «πινάκιο φακής» μιας τυφλής προοδευτικότητας. Έτσι, έφτασε στην ώρα της κρίσης να χάσκει τον νέο άγριο κόσμο που ανατέλλει, περίτρομος, απαράσκευος και άστεγος, κλαυθμηρίζοντας ως νήπιο για τον παράδεισο που εχάθη δια παντός.
Παράλληλα, με την εσωτερική, ψυχοπνευματική του αλλαγή, και συνδεόμενη στενά με αυτήν, έλαβε χώρα και η μετάλλαξη της σχέσης του Έλληνα της μεταπολίτευσης προς την πατρίδα και το κράτος του.

Στην δημοσιότητα απόσπασμα απ' τον "φιλτραρισμένο" "απόρρητο φάκελο" του Χ. Φλωράκη

Του Γ.Γ.

Εμείς το έχουμε ξαναγράψει. Ηταν μεγάλο λάθος της κυβέρνησης συνεργασίας Ν.Δ και του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου να προχωρήσει στην καταστροφή περίπου 17.500.000 φακέλων πολιτικών φρονημάτων, στο όνομα «της παγίωση της εθνικής συμφιλίωσης», όπως είχε πει στην βουλή στις 6 Ιούλη 1989 ο τότε πρωθυπουργός Τζανής Τζανετάκης.

Με την σύμφωνη γνώμη όλων των τότε κοινοβουλευτικών κομμάτων υπερψηφίζεται το απόγευμα της 29ης Αυγούστου,  ο νόμος για την «άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου» ενώ την ίδια μέρα το πρωί ένα πολύτιμο αρχειακό υλικό για τους ιστορικούς αλλά και σημαντικά ντοκουμέντα του κομμουνιστικού κινήματος -ο τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης Ιωάννης Κεφαλογιάννης υπολόγιζε τον αριθμό των φακέλων που κάηκαν στο διπλάσιο αριθμό απ’ ότι είχε ανακοινωθεί αρχικά- έγινε στάχτη. 

Καραμπινάτη απάτη είναι ο ισχυρισμός ότι με την διάσωση περίπου 2.100 φακέλων για λόγους «έντονου ιστορικού ενδιαφέροντος», «εξασφαλίζεται η μελέτη της πρόσφατης ιστορίας μας» όπως μας έλεγαν οι υπέρμαχοι της καταστροφής των φακέλων πολιτικών φρονημάτων.

Να αποκρούσουμε την επαναφορά του σχεδίου Ανάν.Για ένα αντιϊμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο του Ελληνισμού

Του Παύλου Τουμανίδη

Από τον περασμένο Μάρτη, συμπυκνώνοντας μια πείρα ετών γύρω απ΄το Κυπριακό ζήτημα, με πρωτοβουλία του ΔΗΚΚΙ-Κ.Ε, μελών και στελεχών της ΛΑ.Ε και, ευρύτερα, πολιτών του δημοκρατικού-πατριωτικού αντιϊμπεριαλιστικού χώρου συλλέξαμε υπογραφές (Επιτροπή Ελλάδα-Κύπρος) και τον Απρίλη οργανώσαμε εκδήλωση με βάση το παρακάτω κείμενο, που διατηρεί ατόφια την επικαιρότητά του:

Να αποκρούσουμε την επαναφορά του σχεδίου Ανάν
Για ένα αντιϊμπεριαλιστικό δημοκρατικό μέτωπο του Ελληνισμού


''Αν η Κύπρος χαθεί και η Ελλάδα θα χαθεί'' Ανδρέας Παπανδρέου
Αρέσει ή όχι, η ιστορική ρήση του αείμνηστου εθνικού ηγέτη Τάσσου Παπαδόπουλου ''Παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο, δεν θα παραδώσω κοινότητα σε αναζήτηση κηδεμόνα'' κατά την απόρριψη του νεοαποικιοκρατικού σχεδίου Ανάν το 2004, λαμβάνει στις σημερινές συνθήκες δραματική επικαιρότητα.

και ο Έλληνας...


Ανάρτηση από: https://geromorias.blogspot.gr

Πισω από το “ναυαγιο” της Γενευης. Κινδυνος-θανατος ο εφησυχασμος για Κυπρο

Του Δημήτρη Κωνατανταντακόπουλου


Μερικοί Κύπριοι φίλοι (που δεν έζησαν από κοντά το έγινε στην Ελλάδα το 2015) υποστηρίζουν ότι υποτίμησα στο τελευταίο άρθρο μου για το κυπριακό ( http://www.konstantakopoulos.gr/) την απόφαση Τσίπρα-Κοτζιά να “αντισταθούν”. Μακάρι νά έχουν αυτοί δίκιο κι εγώ άδικο. Αν έχουν δίκιο μικρό το κακό. Αν έχουν άδικο, κινδυνεύουμε με νέα μεγάλη απάτη (όπως κυπριακές τράπεζες 2013, τρίτο μνημόνιο 2015, πάλι με Αναστασιάδη και Τσίπρα).  Στη δεύτερη περίπτωση,  οι ‘Ελληνες απειλούνται με νέες, ακόμα μεγαλύτερες καταστροφές!
Το αν θα “λυθεί” το κυπριακό, δηλαδή αν θα διαλυθεί το κυπριακό κράτος (όπως η Ελλάδα υπογράφοντας τα μνημόνια και ακόμα χειρότερα), δεν εξαρτάται από Αναστασιάδη, Ακιντζί, Κοτζιά, Τσίπρα. Εξαρτάται:
α) από το τι θα πράξουν οι Κύπριοι πολίτες, μόνοι σε θέση να υπερασπιστούν το κράτος τους, σε τυχόν νέο δημοψήφισμα
β) από το αν θα τα βρουν αυτοί που όντως διαπραγματεύονται την Κύπρο, δηλαδή Ερντογάν, Νούλαντ, διάφορες ομάδες της Ουάσιγκτων, Νετανιάχου, στα πλαίσια ευρύτερων διακανονισμών. Μπορεί να μην τα βρούνε και να γλυτώσουμε. Αν τα βρούνε όμως, θάταν θανάσιμη αυταπάτη να βασιστούμε για να σωθούμε στις ανύπαρκτες “αντιστασιακές” ικανότητες/διαθέσεις Αθήνας-Λευκωσίας.

Hasta la victoria siempre!


Ανάρτηση από: ΑΝΤΙ- ΥΛΗ

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Το τέλος της κρίσης...


Ανάρτηση από: http://tsiolakis.blogspot.gr

Ο Φιντέλ Κάστρο για πατρίδα, εθνικό ύμνο και σημαία ή περί πατριωτικής αριστεράς

Επειδή μακρός και μακρόχρονος ο λόγος περί αριστεράς και πατρίδας, σκέφτηκα καλό να καταχωρίσω εδώ ορισμένες από τις θέσεις του Φιδέλ Κάστρο (1926-), ηγήτορος μέχρι προ τινός διαστήματος της Κούβας για τα θέματα που βλέπετε στον τίτλο. Ο Μπερντιάγεφ κατηγορούσε τους εξουσιαστές μαρξιστές ή «μαρξιστές  της χώρας του το 1918 ως φουτουριστές, που δεν συνδυάζουν την «δημιουργική αρχή με την συντηρητική αρχή», μία μομφή που ο Λ. Τρότσκι προσπάθησε αργότερα να αποσείση, και όχι επιτυχημένα, μάλλον.

Η ιστορική ομιλία του Φιντέλ Κάστρο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών



Φιντέλ Κάστρο: «Σοσιαλισμός ή θάνατος. Πατρίδα ή θάνατος. Θα νικήσουμε».

Η κατάρρευση (;)[1] συνομιλιών και ποιος ευθύνεται

Του Λευτέρη Ριζά

   Όπως είναι γνωστό κύκλοι του ενδοτισμού – στην Ελλάδα και την Κύπρο – και παράγοντες του εξωτερικού [ονόματα δεν λέμε, αλλά μπορείτε να φανταστείτε χωρίς να κάνετε  μεγάλο λάθος], έσπευσαν να αποδώσουν ευθύνες για την κατάρρευση των συνομιλιών – πιο προσεκτικοί παρατηρητές μιλάνε για αποτυχία – στην Ελληνική Κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα σε παρέμβαση του υπουργού Εξωτερικών κ. Ν. Κοτζιά. Στην ηλεκτρονική εφημερίδα TVXS (του δημοσιογράφου και  Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στέλιου Κούλογλου, παλιού στελέχους του ΕΚΚΕ και επίσης γνωστού λογοκλόπου[2]), δημοσιεύτηκε την Τετάρτη (23/11 και ώρα 12: 29) κατ’ αποκλειστικότητα η είδηση ότι «Βέτο Κοτζιά με απειλή παραίτησης πίσω από το αδιέξοδο στο Κυπριακό» !! Ακολούθησε «χαμός» στα τηλεοπτικά κανάλια και φυσικά οργισμένη διάψευση από τον υπουργό.

       Ποιο ήτανε αυτό το «βέτο» του Ν. Κοτζιά που δήθεν οδήγησε σε αποτυχία τις διαπραγματεύσεις στο Μον Πελεράν της Ελβετίας; Ότι ζήτησε «να υπάρξει συμφωνία Ελλάδος- Τουρκίας για τις διεθνείς εγγυήσεις και την ημερομηνία αποχώρησης των τουρκικών στρατευμάτων, πριν την διεθνή διάσκεψη που θα επικύρωνε την λύση του προβλήματος. Με βάση τα όσα είχαν μέχρι στιγμής συμφωνηθεί, σε πολύ γενικές γραμμές, η αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής θα γινόταν σταδιακά και μετά την επικύρωση της συμφωνίας. Στην προαναφερθείσα φόρμουλα  παρουσιάζεται να είχε συμφωνήσει αρχικά και ο Έλληνας πρωθυπουργός που στη συνέχεια άρχισε να επηρεάζεται από τις θέσεις του κ. Κοτζιά.». Αυτά κατά την «πολύ καλά ενημερωμένη» TVXS[3].

Η Λατινική Αμερική αποχαιρετά τον Φιντέλ Κάστρο

Για τους πολίτες της Λατινικής Αμερικής, ο Φιντέλ Κάστρο ήταν ένα σύμβολο επαναστάτη, ο πρώτος που νίκησε τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ. Έξω από τις πρεσβείες της Κούβας, σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, άνθρωποι άφησαν ένα λουλούδι και είπαν «Ευχαριστώ Φιντέλ».

Παρακολουθούσαν τον Μανόλη Αναγνωστάκη μέχρι το 1980

Ούτε ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, γλίτωσε από τους «φακέλους φρονημάτων». Από νεαρή ηλικία στρατευμένος στην Αριστερά, υπήρξε αρχισυντάκτης του φοιτητικού περιοδικού «Ξεκίνημα» (1944), πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο για την παράνομη πολιτική του δράση (1949).
Η αρχισυνταξία του περιοδικού «Ξεκίνημα» την περίοδο της Κατοχής είναι η στιγμή που βάζει τον Μανόλη Αναγνωστάκη στο στόχαστρο των αρχών, σύμφωνα με το ντοκουμέντο που έρχεται στο φως.
Πρόκειται για υπηρεσιακό έγγραφο που έχει σταλεί από τον Στρατό στην Ασφάλεια το 1956 με θέμα «Έλεγχος νομιμοφροσύνης εφέδρων αξιωματικών». Ο «έλεγχος» δεν προβιβάζει τον ποιητή σε εθνικόφρονα, αλλά αντίθετα καταγράφεται η καταδίκη του από το έκτακτο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης και συμπληρώνεται από τα εξής: «Κατά την εν τω στατεύματι υπηρεσίαν του ετήρησεν στάσιν άκρως επιφυλακτικήν μη παρέχουσαν αποδείξης μεταστροφής του. Ούτως έχει υπαχθή παρ’ ημών εις την κατηγορία των μη εμπνεόντων εμπιστοσύνην εξακριβωμένων κομμουνιστών».

Εντουάρντο Γκαλεάνο: Φόρος τιμής στον Φιντέλ

Οι εχθροί του λένε ότι ήταν ένας μη εστεμμένος βασιλιάς που μπέρδευε την ενότητα με την ομοφωνία. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Οι εχθροί του λένε πως εάν ο Ναπολέων είχε μια εφημερίδα όπως η Granma, κανένας Γάλλος δεν θα είχε μάθει την καταστροφή στο Βατερλό. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Οι εχθροί του λένε ότι άσκησε την εξουσία μιλώντας πολύ και ακούγοντας λίγο, γιατί είχε μάθε να ακούει περισσότερο ήχους παρά φωνές. Και σ' αυτό οι εχθροί του έχουν δίκιο.
Αλλά υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν τα λένε οι εχθροί του:

Μην φοβάστε... Δεν θα γίνουμε Κούβα...

Εμείς θα συνεχίσουμε μέσα στα μνημόνια 

Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης

Του Θύμιου Παπανικολάου

Έφυγε ο Φιντέλ Κάστρο: Ένας από τους πιο ιστορικούς και ασυμβίβαστους ηγέτες και εμβληματικούς Επαναστάτες του 20ού αιώνα. 
Ο Φιντέλ, ακριβώς επειδή έγινε επαναστατικό σύμβολο, βρέθηκε στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα… 
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε μια ενορχηστρωμένη καμπάνια κατασυκοφάντησης του κουβανικού καθεστώτος και του ηγέτη του, Φιντέλ Κάστρο: Τα εναπομείναντα επαναστατικά σύμβολα…


Από τους πρώτους που έσυραν το χορό εναντίον της Κούβας και του Φιντέλ ήταν οι υπόδουλοι «προοδευτικοί στοχαστές και τα «αριστερά» νεοταξικά μορμολύκεια (τύπου «Ιών» και ΙΝΤΥ). 

Κατόπιν «συνωστίστηκαν» στον ίδιο χορό κάθε καρυδιάς καρύδι. Όλες οι ποικιλίες του αντικομουνισμού, τα ποικίλα «βαποράκια» των μυστικών υπηρεσιών… 

Ποτάμια χολής και μίσους ξεχύθηκαν εναντίον του Φιντέλ, από όλους τους μισθοφόρους και τα φερέφωνα της παγκοσμιοποίησης, κάθε χρώματος. 

Οι σημαίες της Αντίστασης εναντίον της τρομοκρατίας, του σιωνισμού κι ιμπεριαλισμού!


Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Κάστρο, Τσε και οι απατεώνες της παγκοσμιοποιητικής Αριστεράς

Ο Κάστρο μαζί με τον Τσε πρωτοστάτησαν στην τελευταία επανάσταση του 20ου αιώνα: την Κουβανέζικη Επανάστασηπου στηρίχτηκε από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία, παρά το ότι το 1959 δεν ήταν πια η μετεπαναστατική Ρωσία τού 1917, δεν έπαυε να έχει την ίδια (όπως στην αρχή της Επανάστασης) ιδεολογία και να συνεχίζει να δημιουργεί μια κοινωνία όπου οι βασικές ανάγκες όλων των πολιτών καλυπτόντουσαν. Με αυτή την έννοια εξακολουθούσε να αποτελεί για πολλούς τον φωτεινό επαναστατικό φάρο ανά την Υφήλιο.
Αυτό προσπάθησαν και οι Κάστρο και Τσε να κάνουν και στην Κούβα, όπου κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα μοναδικό καθεστώς στη Λατινική Αμερική, που δεν ενσωματώθηκε (όσο τουλάχιστον τα ηνία τα είχε ο ίδιος ο Φιντέλ) στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Έτσι μπόρεσαν και αυτοί να δημιουργήσουν, μέσα στην κοιλιά μάλιστα του πιο κτηνώδους καπιταλιστικού κράτους στην Ιστορία, ένα κοινωνικό κράτος με αξιοζήλευτη κάλυψη των βασικών αναγκών των πολιτών για υγεία, εκπαίδευση, κοινωνικές υπηρεσίες κλπ. Ο δε Τσε έγινε και το σύμβολο της επανάστασης γενικά, όταν, αντί να κάτσει στην υπουργική καρέκλα του στην Κούβα, προσπάθησε να μεταφυτεύσει την επανάσταση και στους άλλους λαούς της Λατ. Αμερικής, με πλήρη γνώση βέβαια ότι θα το πλήρωνε αυτό με τη ίδια του τη ζωή.

Ο γόρδιος δεσμός κράτους και δημοσίου

Για το δημόσιο ένα και μόνο κριτήριο αξιολόγησης πρέπει να υπάρχει: Η εθνική και κοινωνική ωφέλεια 
Του Γιώργου Ρακκά από την Ρήξη φ. 128 
Σήμερα το δημόσιο στην Ελλάδα βάλλεται από δύο κυρίους πόλους, που διατηρούν εντελώς ανταγωνιστικές μεταξύ τους στοχεύσεις. Αφενός, τους νέους ξένους επιστάτες της χώρας, που θέλουν να διαγράψουν όποια ενοχλητική απόκλιση ανεξαρτησίας και αυτοτέλειας, συσσώρευσης εθνικού πλούτου, που βρίσκεται στα χέρια του ελληνικού κράτους, και έχει κατακτηθεί μέσα στους δύο αιώνες αγώνων αυτού του λαού.
Και αφετέρου… ενός μεγάλου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας που δεν ζει από το κράτος, αλλά το βιώνει ως τον μεγάλο τύραννο που του καταδυναστεύει την ζωή σε όποια στιγμή κι αν έρχεται σε επαφή μαζί του.
Στο βάθος αυτής της αντίθεσης κρύβεται ένας γόρδιος δεσμός: Το κράτος, είναι την ίδια στιγμή, απαραίτητη και πρωταρχική προϋπόθεση για την ελεύθερή μας ύπαρξη, την οποία όμως έχει καταντήσει να… υπονομεύει καθοριστικά καθώς πλέον δεν λειτουργεί με βιώσιμο τρόπο, αποτελώντας τρόπον τινά τον πομπό του παρασιτισμού ο οποίος ρήμαξε και ρημάζει αυτήν την χώρα.

Αντιπαγκοσμιοποιητική ψήφος σε Μολδαβία και Βουλγαρία

Ένα ιδιαίτερα σημαντικό(και διπλό) γεγονός για το άτυπο αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα έλαβε χώρα την προηγούμενη βδομάδα, με τα συστημικά αλλά και δήθεν εναλλακτικά μέσα της «αριστεράς» να το αποσιωπούν πλήρως. Σε δύο χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού η κάλπη των προεδρικών εκλογών που στήθηκε στις 14 του μήνα ανέδειξε νικητές τους δύο αντιδυτικούς-φιλορώσους υποψήφιους! Ο λόγος για τους Βούλγαρους και τους Μολδαβούς που έδειξαν με ηχηρό τρόπο την αντίθεσή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πλέον, και μετά τη νίκη Τραμπ στην Αμερική, μία νίκη που ανήκει αποκλειστικά στα αμερικανικά θύματα της παγκοσμιοποίησης, μπορούμε να μιλάμε για μία χιονοστιβάδα αντιδράσεων των λαών σε όλο τον κόσμο ενάντια στην επέλαση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Μία χιονοστιβάδα που προκλήθηκε από την επαναστατική ψήφο των Βρετανών για έξοδο από την ΕΕ και την επανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας, έστω και αν τώρα επιδιώκεται να αντιστραφεί η απόφαση αυτή.
Στη Μολδαβία οι προεδρικές εκλογές αντιμετωπίστηκαν, ουσιαστικά, ως μία μονομαχία μεταξύ εκείνων που επιθυμούν στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία με εκείνους που επιδιώκουν την ενσωμάτωση της χώρας στην ΕΕ. Η έκβαση της διαδικασίας βρήκε νικητή τον Ιγκόρ Ντόντον, ο οποίος είχε διετελέσει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Κομμουνιστικού Κόμματος πριν το 2009. Ο Ντόντον κατέβηκε με ένα πρόγραμμα που είχε ως βασικό του συστατικό όχι απλά την αποκατάσταση των σχέσεων της χώρας με τη Μόσχα, αλλά και το πάγωμα της ενταξιακής διαδικασίας της Μολδαβίας στην ΕΕ.

Σε ένα χωριό 3.000 κατοίκων όπως η Ιερισσός έχουμε 450 διωκόμενους...


Ανάρτηση από: Jo Di

Καλό ταξίδι σύντροφε


Το blog του Βύρωνα

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Μαύρη Παρασκευή #blackfriday

Μαύρη Παρασκευή , Καστελόριζο   #blackfriday

Ανάρτηση από: http://www.skitso.biz

Ανάπτυξη για τους λίγους, ανέχεια για τους πολλούς: Υποσιτισμός σε Αγγλία και Ελλάδα

Ένα γνωστό σύνθημα λέει πως «Η φτώχεια είναι η πιο σκληρή μορφή βίας» και είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Ειδικά, όσοι διαβιώνουμε στο ελληνικό προτεκτοράτο αντιλαμβανόμαστε ότι η οικονομική βία της παγκοσμιοποίησης και των θεσμών της είναι βάναυση.
Με αφορμή τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στη Μεγάλη Βρετανία για τον υποσιτισμό θα θίξουμε το εν λόγω θέμα που φανερώνει ποια είναι η κοινωνική κατάσταση και στην Ελλάδα. Ας δούμε πρώτα εν τάχει τα ελληνικά νούμερα για να κάνουμε έπειτα τη σύγκριση με την «πολιτισμένη» Ευρώπη, το μοντέλο της οποίας οι ελληνικές ελίτ επιδιώκουν πάση θυσία να φέρουν και εδώ.
Στην Ελλάδα των μνημονίων το ποσοστό των μαθητών στα σχολεία της χώρας, τους οποίους απειλεί η επισιτιστική ανασφάλεια εκτιμάται ότι είναι μεγαλύτερο του 55%, το οποίο αντιστοιχεί σε 222.000 παιδιά. Παράλληλα, ο αριθμός των μαθητών οι οποίοι διαβιώνουν κάτω από το όριο της φτώχειας ανέρχεται σε 452.000 άτομα, με βάση στοιχεία του 2014.
Ένας συστημικό κάθαρμα θα έλεγε ότι τα νούμερα αυτά οφείλονται στην ύφεση και ότι  η κατάσταση θα βελτιωθεί όταν έρθει η πολυπόθητη «ανάπτυξη». Γι’ αυτό ας φωνάξουμε ζήτω οι ιδιωτικοποιήσεις και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και να πούμε ευχαριστώ όταν θα μας κάνουν εδώ Λατινική Αμερική!

Νοσεί η ελληνική δημόσια διοίκηση;

Η ασθένειά της δεν είναι ανίατη
Του Στράτου Μεϊντανόπουλου από την Ρήξη φ. 128 
Η πρώτη μου εμπειρία από δημόσιο της αλλοδαπής ήταν στη Γερμανία, το μακρινό 1989. Ως φοιτητής, χρειαζόμουν κοινωνική ασφάλιση, προσήλθα λοιπόν στη σχετική υπηρεσία εφοδιασμένος με ένα ελληνικό πιστοποιητικό. Η πρώτη μου έκπληξη ήταν όταν ρώτησα ποιος είναι ο αρμόδιος υπάλληλος και μου υποδείχθηκε πάραυτα, χωρίς να περάσω από πολλούς αρμόδιους και χωρίς κανείς να με ρωτήσει δυσαρεστημένα ποιος με έστειλε εδώ. Η μεγαλύτερη έκπληξη, όμως, ήταν όταν εξήγησα τον σκοπό της επίσκεψής μου: Περίμενα να μου ζητηθούν επίσημες μεταφράσεις, επικυρωμένες από διάφορες αρχές, σφραγισμένες από ακόμα περισσότερες αρχές, οι οποίες θα έπρεπε να προσκομιστούν με ένα κατάλογο άλλων δικαιολογητικών, τα οποία με τη σειρά τους θα έπρεπε να είναι επικυρωμένα κ.ο.κ. Αντ’ αυτού ο υπάλληλος μού ζήτησε να του πω, στα γερμανικά, τι λέει το ελληνικό έγγραφο. Όταν τελείωσα την πρόχειρη αυτή διερμηνεία, μου ανακοίνωσε ότι η αίτησή μου εγκρίνεται! Φαίνεται διέγνωσε την έκπληξή μου και μου είπε ότι ασφαλώς και με εμπιστεύεται ότι του μετέφερα επακριβώς το περιεχόμενο του ξένου εγγράφου.

Σε ρυθμούς μαυρίλας...


Ανάρτηση από: http://vavanta.blogspot.gr

Τι κρίθηκε στις αμερικάνικες εκλογές: Μια επανάσταση τύπου Brexit στις ΗΠΑ;

Του Τάκη Φωτόπουλου

Το άρθρο αυτό, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν τις αμερικάνικες εκλογές, βασίζεται στο βιβλίο του Τάκη Φωτόπουλου που μόλις κυκλοφόρησε, The New World Order in Action: Globalization, The Brexit Revolution and the “Left” (σύντομα και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Γόρδιος). Δημοσιεύτηκε αρχικά στο Global Researchκαι στο διεθνές θεωρητικό περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy.Σύντομα θα ακολουθήσει άρθρο (που θα αποτελέσει μέρος νέου κεφαλαίου της Β’ έκδοσης του βιβλίου) για την ιστορική σημασία της λαϊκής ετυμηγορίας στις ΗΠΑ  και την άγρια αντεπανάσταση που είναι σήμερα σε πλήρη εξέλιξη για την ακύρωση της βούλησης των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης στην Αμερική.
Περίληψη
Σε αυτό το άρθρο το κίνημα για το Brexit στη Βρετανία καθώς και το κίνημα για τον Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζονται ως τμήματα της ανόδου ενός νέου κινήματος ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, που ξεκίνησε από την Ευρώπη και έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για ένα παγκόσμιο κίνημα των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, της συντριπτικής πλειονότητας του παγκόσμιου πληθυσμού, για την οικονομική και την εθνική κυριαρχία ως απαραίτητης προϋπόθεσης για οποιαδήποτε ριζική κοινωνική αλλαγή. Το γεγονός ότι αυτό το κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση εκφράζεται σήμερα από νεο-εθνικιστικά κινήματα (καμία σχέση με τα παλιά εθνικιστικά κινήματα) είναι απλά η συνέπεια της θεωρητικής και πολιτικής χρεοκοπίας της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», δηλαδή της Αριστεράς η οποία έχει ενσωματωθεί πλήρως στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των υπερεθνικών θεσμών της.

Δεν υπάρχει καμιά ελπίδα για την έρμη πατρίδα...

Black Friday από την Πέμπτη στη Θεσσαλονίκη για ένα κραγιόν.

blackfriday


Ανάρτηση από: https://georgopalis.com