Η συγκλονιστική ομιλία του Ιμπραήμ Τραόρε στον ΟΗΕ. “Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας…”:

«Αγαπητοί σύνεδροι, αρχηγοί κρατών, ηγέτες εθνών, σεβαστοί εκπρόσωποι μεγάλων και μικρών εθνών, δεν σας χαιρετώ ως διπλωμάτης καριέρας ή ως άνθρωπος που έχει ανατραφεί για αίθουσες δεξιώσεων και χειραψίες. 

Δεν έρχομαι να σας μιλήσω με την επιδέξια γλώσσα της στιλβωμένης πολιτικής.

 Έρχομαι σε εσάς ως στρατιώτης του λαού μου, ως φύλακας μιας τραυματισμένης χώρας, ως γιος μιας ηπείρου που σήκωσε τον σταυρό του κόσμου, αλλά ποτέ το στέμμα του.

Ονομάζομαι Λοχαγός Ιμπραήμ Τραόρε, Πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο. 

Σήμερα μιλώ όχι μόνο εκ μέρους των 22 εκατομμυρίων ψυχών στη χώρα μου, αλλά και εκ μέρους μιας ηπείρου της οποίας οι ιστορίες έχουν διαστρεβλωθεί, ο πόνος της έχει αγνοηθεί και η αξιοπρέπεια της έχει επανειλημμένα πουληθεί στο βωμό ξένων συμφερόντων.

Η Αφρική δεν είναι ζητιάνος. Η Αφρική δεν είναι πεδίο μάχης. Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας, η αποθήκη πρώτων υλών σας. Η Αφρική δεν σηκώνεται για να γονατίσει, αλλά για να σταθεί στα πόδια της. Ακόμα και σήμερα, μπροστά σε αυτή τη μεγάλη συνέλευση εθνών, λέω: "Η Αφρική δεν θα γονατίσει"

Από τα “Αμέρικαν μπαρ” στις “αμερικάνικες γωνιές” της Πρεσβείας

Της Ιωάννας Αναστασίου

“Ιεεπ, τι το κάναμε εδώ; Αμέρικαν μπαρ;” Η φωνή του Διονύση Παπαγιανόπουλου στην ταινία “Η βίλα των οργίων” έχει πια ξεθωριάσει κι ελάχιστοι θυμούνται τι ακριβώς γινόταν στην Ελλάδα της δεκαετίας του ‘60 σε ένα … “αμέρικαν μπαρ”. Τώρα που η Ελλάδα είναι “αυτοκόλλητη” των Ηνωμένων Πολιτειών, ανεξαρτήτως Προέδρων όπως εννοούσε και ο πρωθυπουργός στη συγχαρητήρια δήλωση του για την εκλογή Τραμπ, αντί του στρατού τα “μπαρ” προώθησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής τα κατέχει η Πρεσβεία. Οι χώροι που παραχωρούνται για να στήσει τις “αμερικάνικες γωνίες” της συνήθως είναι αυτοί που συγκεντρώνουν πολλούς νέους ανθρώπους.

Η πιο πρόσφατη τέτοια “γωνία” άνοιξε πρόσφατα και το μάθαμε με δελτίο Τύπου της ίδιας της αμερικάνικης πρεσβείας, στο γήπεδο “Γεώργιος Καραϊσκάκης” και ότι στα εγκαίνια του παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο δήμαρχος Πειραιά Γιάννης Μώραλης, ο Πρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός Βαγγέλης Μαρινάκης και ο Πρέσβης των Η.Π.Α. στην Ελλάδα Γιώργος Τσούνης. Ειδικά για το γήπεδο Καραϊσκάκη, ο τίτλος στον “πετυχημένο θεσμό” των “Γωνιών” αναβαθμίστηκε σε “Pop-Up American Space”. Η καινοτομία του, εκτός από την έως τώρα πληροφόρηση που προσφέρουν οι “αμερικάνικες γωνιές” για εκπαιδευτικές ευκαιρίες στις ΗΠΑ και χρηματοδοτούμενες εκδηλώσεις για την ωραία ζωή στην Αμερική, είναι η επέκταση τους και σε καλοκαιρινές κατασκηνώσεις.

Πανελλαδικό δίκτυο για τη στήριξη αμερικανικής πολιτικής

Η αμερικάνικη πρεσβεία στην Ελλάδα που έως και το 2012-2015 έχει πρώτο στόχο την άμβλυνση του έντονου “αντιαμερικανισμού” στον ελληνικό λαό, έστησε σταδιακά σε όλη τη χώρα τις “αμερικάνικες γωνιές” της ως δομές προώθησης της αμερικανικής πολιτικής. Η στρατηγική προσέγγισης της ελληνικής κοινωνίας περιγράφεται αναλυτικά από το State Department σε πληθώρα επίσημων εγγράφων αναρτημένων δημόσια. Σε ένα από αυτά αναφέρεται “Οι Αμερικανικοί Χώροι και Γωνιές” προσφέρουν πολιτιστικά και άλλα είδη προγραμμάτων που αντιπροσωπεύουν όλο το φάσμα του αμερικανικού πολιτισμού και της αμερικανικής κοινωνίας, εμπλέκουν πολλά διαφορετικά τοπικά ακροατήρια, παρέχουν ευκαιρίες σε ξένα ακροατήρια να αλληλεπιδράσουν με Αμερικανούς και αντανακλούν τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ”.

Τι είναι η νεοαποικιοκρατία;;;

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Να ένα ενδιαφέρον ερώτημα που τα γεγονότα μας επιτρέπουν σιγά - σιγά να το απαντάμε γρήγορα και απτά, χωρίς πολλές - πολλές αναλύσεις (όχι ότι αυτές είναι άσκοπες ή αχρείαστες, απλά στον πολύ κόσμο πια φτάνουν και πολύ πιο απλά πράγματα)...

Τι είναι, λοιπόν, η νεοαποικιοκρατία;

Είναι το να είσαι ΓΑΛΛΙΔΑ, πρέσβειρα της Γαλλίας στην Τυφλίδα και να αναλαμβάνεις Πρόεδρος της χώρας στην οποία είσαι Πρέσβυς.

Είναι το να βγαίνεις, μετά από τις εκλογές που οι εκλεκτοί της Δύσης καταποντίστηκαν, εσύ, η Γαλλίδα "πρόεδρος" (μάλλον ανθύπατος θα ήταν πιο σωστό), δίκην ηγέτη της συντετριμμένης αντιπολίτευσης και να καλείς σε ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ για την ανατροπή της λαϊκής ψήφου.

Είναι το να βγαίνουν ανακοινώσεις από τις δυτικές κυβερνήσεις που δεν αναγνωρίζουν την εκλεγμένη κυβέρνηση με 54%, αλλά τη δική τους εγκάθετη και τα "αποτελέσματα" που η Γαλλίδα υπάλληλός τους σκάρωσε στο γραφείο της (γιατί είναι ένα ερώτημα πώς προέκυψαν "αποτελέσματα" πανεθνικής εμβέλειας τόσο διαφορετικά από αυτά του επίσημου κρατικού μηχανισμού, δηλαδή με ποιον -επίσης πανεθνικό- μηχανισμό συνελέγησαν, πώς τεκμηριώθηκαν, σε ποια αποδεικτικά στοιχεία βασίστηκαν κλπ. - είναι φανερό ότι μόνο μηχανισμοί των ίδιων των δυτικών πρεσβειών μπορούσαν να έχουν "στήσει" αυτά τα "αποτελέσματα"). Κοντολογίς η επίσημη Δύση "αποδέχεται" τα αποτελέσματα που... η ίδια η Δύση έφτιαξε!!!

Τι δεν καταλαβαίνεις βαλκάνιε δουλοπάροικε;

Το πρώτο που σκέφτηκα,  μπέσα για μπέσα,  όταν έμαθα για το υπέρογκο πρόστιμο στην εταιρεία "Αίνος", η οποία πουλάει κατεψυγμένα λαχανικά πολύ φτηνότερα από τη γνωστή εταιρεία "Μπάρμπα Στάθης", ήταν ότι ο Μπαρμπαστάθης με κάποιον τρόπο είναι συμφερόντων του ΚΩΛΟΣΟΓΟΥ.

Μετά είδα αυτό που θα διαβάσετε παρακάτω. Εντάξει,  δεν έπαθα Αλζχάιμερ ακόμα, μέσα έπεσα. Οι σαρανταενατακατοί όμως ούτε που νοιάζονται, τα θεωρούν όλα αυτά "φυσιολογικά".

✅ Η εταιρία «Μπάρμπα Στάθης» πουλάει τα φασολάκια 5,67€ το κιλό (από 8,05 που τα πουλούσε πριν την «εφαρμογή» της μείωσης των τιμών με το «πρόγραμμα» του υπουργείου)

✅ Η εταιρία «Αίνος» πουλάει τα ίδια φασολάκια 2, 34€ το κιλό. Σταθερά. Σε συσκευασία του κιλού, στην ίδια σχεδόν τιμή που ο Μπάρμπα Στάθης πουλάει τα 420 g. 

✅ Το υπουργείο επέβαλε, σε μια από τις δυο εταιρίες, πρόστιμο ύψους 742,000€ για «αθέμιτη κερδοφορία».

✅ Η εταιρία «Μπάρμπα Στάθης» ανήκει στη «Vivartia», η οποία με τη σειρά της ανήκει στη «CVC Capital Partners», μέσω εξαγοράς της από τη «Marfin Investment Group». Στην CVC στην οποία εργάζεται η κόρη Μητσοτάκη, συνεπώς ήταν λογικό το πρόστιμο να επιβληθεί στην εταιρία «Αίνος»

Η ενσάρκωση του "αριστερού" αποικιοκράτη!

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη 

Πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια, οι άνθρωποι στην Αριστερά γνώριζαν δίχως αμφιβολίες, πως η κοινωνική αδικία, η φτώχεια, το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας, ήταν συνέπειες της ξένης εξάρτησης της χώρας. 

Τα παραμύθια της ατομικής ευθύνης, του "τέτοιος λαός που είμαστε αυτά μας αξίζουν", οι "τεμπέληδες Έλληνες", το "όλοι μαζί τα φάγαμε, τα κάψαμε", το "Ελλαδιστάν", η "Δυστυχία του να είσαι Έλληνας" και λοιπά,  δηλαδή η αποσιώπηση της αποικοκρατίας και η πλήρης υιοθέτηση και εσωτερίκευση των κυρίαρχων ιδεών απαξίωσης και ενοχοποίησης του ελληνικού συλλογικού, θα ακούγονταν τότε αδιανόητα. 

Οι άνθρωποι στην Αριστερά ήταν πεισμένοι πως η ατομική και συλλογική φτώχεια τους ήταν ένα ακόμη σύμπτωμα (και) της αποικιοκρατίας και των ντόπιων εντολοδόχων της. 

Και γι' αυτό το αίτημα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με το αίτημα της Εθνικής Ανεξαρτησίας. 

Που πάει να πει το ένα δεν γίνεται χωρίς το άλλο. 

Εντούτοις, τα τελευταία 30-40 χρόνια ήταν ικανά για να απομονωθεί-αποσυναρτηθεί το ένα αίτημα από το άλλο και αυτό με κύρια ευθύνη της αριστερής διανόησης (μάλλον και οι δυο λέξεις σε εισαγωγικά) που κατάπιε αμάσητη την αποικιοκρατική αφήγηση και "ζήλευε" που εκείνη δεν ζούσε στις Βρυξέλλες ή δεν καταγόταν από το Brighton, αλλά από ένα "κωλοχώρι" της Καρδίτσας.

Δήλωση της κεντρικής οργανωτικής επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κένυας

(μτφρ: Π. Παπαδομανωλάκης)

Σύντροφοι και συντρόφισσες Αφρικανοί. Η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος Κένυας εκδίδει αυτή την κρίσιμη ανακοίνωση αναφορικά με τα πρόσφατα πραξικοπήματα που εκτυλίσσονται στην Αφρική και στην ύπουλη απειλή που θέτουν οι ιμπεριαλιστικές προσπάθειες για την κυριαρχία των εθνών μας.

Αντιλαμβανόμαστε ακράδαντα την ιστορική πραγματικότητα ότι η αφρικανική αστάθεια εντάθηκε μετά την παραπλανητική κατάκτηση της ανεξαρτησίας, όπου αναδύθηκαν νεοαποικιακά κράτη, με τους μαύρους καταπιεστές να ενεργούν ως πληρεξούσιοι των πρώην αποικιοκρατών. Η Δυτική Αφρική, ειδικότερα, έχει επωμιστεί το μεγαλύτερο βάρος αυτής της κληρονομιάς.

Ως επαναστάτες, καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι όλα τα πραξικοπήματα ίδια. Κάνουμε διάκριση μεταξύ προοδευτικών πραξικοπημάτων, τα οποία καθοδηγούνται από γνήσια λαϊκή υποστήριξη και επιδιώκουν να διαλύσουν διεφθαρμένα καθεστώτα-μαριονέτες που είναι μπλεγμένα με τις δυτικές δυνάμεις, και αντιδραστικών πραξικοπημάτων, τα οποία τροφοδοτούνται και υποστηρίζονται από ξένες παρεμβάσεις για εξυπηρέτηση συμφερόντων.

Με μεγάλη δυσαρέσκεια παρακολουθούμε την υποκριτική στάση των δυτικών δυνάμεων. Υποστηρίζουν επιλεκτικά τα πραξικοπήματα που ευθυγραμμίζονται με τα συμφέροντά τους, ενώ καταδικάζουν εκείνα που αμφισβητούν την ηγεμονία τους. Καταγγέλλουμε αυτή την αλαζονεία και καλούμε τη Δύση να σεβαστεί την κυριαρχία των αφρικανικών εθνών, επιτρέποντάς μας να αντιμετωπίσουμε ανεξάρτητα τα εσωτερικά μας ζητήματα. Τα πρόσφατα πραξικοπηματικά γεγονότα αποκάλυψαν τη βαθιά ριζωμένη επιρροή του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, που επεκτείνει τα πλοκάμια του σε περιφερειακές οργανώσεις όπως η ECOWAS. Η επιρροή αυτή χειραγωγεί τις αφηγήσεις για να εξυπηρετήσει τη δυτική κυριαρχία αντί να προστατεύσει πραγματικά τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη.

Το πραξικόπημα στο Νίγηρα και η μοίρα της Αφρικής

Με πάνω από 100 πραξικοπήματα τα τελευταία 50 χρόνια, εκ των οποίων ελάχιστα απασχόλησαν τόσο τον Τύπο, η κατάσταση στην περιοχή του Σαχέλ σήμερα παίρνει θέση στα παγκόσμια πρωτοσέλιδα και αναλύεται στα δελτία ειδήσεων, ελέω Νίγηρα. Οι λόγοι πολλοί, οι οπτικές συγκεκριμένες.

Της Λαμπρινής Θωμά

Μόλις το Μαη που μας πέρασε, με τη Γαλλία να καίγεται και τους λαούς της Αφρικής να δίνουν νέο αγώνα για την οριστική απελευθέρωση από την αποικιοκρατία, ο Μωχάμεντ Μπαζούμ, που χαρακτηρίζονταν ως «ο μεγαλύτερος σύμμαχος της Δύσης στην περιοχή», ήταν από τους λίγους που έβρισκε κάτι καλό να πει τον πρόεδρο της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν. «Είναι αλήθεια ότι η γαλλική πολιτική στην Αφρική δεν παρουσιάζει ακόμη κάποιες μεγάλες επιτυχίες. Φταίει η Γαλλία; Δεν νομίζω. Οι αντίπαλοί της θέλουν να παρουσιάσουν τη Γαλλία ως νεοαποικιοκρατική δύναμη. Κάποιοι κολλάνε σε αυτό το κλισέ, που δεν είναι αλήθεια, αλλά είναι πολύ χρήσιμο στην προπαγάνδα. Η Γαλλία είναι απλώς ο εύκολος στόχος για τους λαϊκιστές, και ειδικά όσους δρουν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και επηρεάζουν την Αφρικανική νεολαία» δήλωνε στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς.

Εκείνο που ξέχασε να πει είναι πως η Νεολαία είναι η Αφρική.

Αν ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων της ηπείρου είναι τα 19, στο Νίγηρα είναι τα 15 χρόνια. Ένας δεκαπεντάχρονος του Νίγηρα έχει μεγαλώσει με την παρουσία Γάλλων, Αμερικάνων στον τόπο του, και Ρώσων – αλλά χωρίς το βάρος της αποικιοκρατίας και νεοαποικιοκρατίας πάνω τους – να διαφεντεύουν με την άδεια κυβερνήσεων της μικρής χώρας, και πρόφαση/ αιτία τους τζιχαντιστές, κατά των οποίων, ωστόσο, πολύ λίγα έχουν καταφέρει. Για τους λίγο μεγαλύτερους, η Γαλλία θεωρείται υπεύθυνη για την καταστροφή της Λιβύης, το θάνατο του – ιδιαίτερα αγαπητού σε όλη την Αφρική – Μουαμάρ Καντάφι, και για τη στήριξη σε εχθρικά προς τους λαούς καθεστώτα. Οι μνήμες των γαλλικών ευθυνών για την γενοκτονία της Ρουάντας είναι παρούσες στη λαϊκή μνήμη, επίσης, κάτι που αναγνώρισε και ο ίδιος ο Μακρόν. Και δεν είναι οι μόνες μνήμες γενοκτονιών στην Αφρική, ειδικά αλλά όχι μόνον, από τους Γάλλους.

Η ΠΛΗΡΩΜΕΝΗ απάντηση του Κέμι Σίμπα στον Μακρόν και τη γιαγιά Μπριζίτ!

Του Νίκου Κλειτσίκα 

«Καλύτερα να πεθάνεις αγωνιζόμενος στους δρόμους
της πατρίδας εναντίον της νεοαποικιοκρατίας,
παρά να πνιγείς στη... Μεσόγειο γιατί θέλεις να πας στη Δύση»

Kemi Seba (Κέμι Σίμπα)
22 Ιούλη 2018: Γιατί δεν γνωρίζουμε τον Kemi Seba;

Ο Μακρόν σε μια προσπάθεια να ανατρέψει την πλήρη ταύτιση των Αφρικανικών χωρών με την επιχείρηση ΑποΝαζιστικοποίηση της Ουκρανίας και την πετυχημένη περιοδεία του Λαβρόφ στην Αφρική [βλέπε, 25 Ιούλη 2022, σε: Πλήρης η απομόνωση της Ρωσίας στη διεθνή σκακιέρα!], επιχείρησε μια γελοία -πραγματικά γελοία, όπως την παρουσιάζει η Νατοϊκή αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία ως πετυχημένη-, δική του περιοδεία για να κάμψει τη ρωσική επιρροή στην Αφρική.
Ο Kemi Seba (Κέμι Σίμπα), ο "ενοχλητικός άγνωστος" για τους ιμπεριαλιστές, αλλά και τη Νατοϊκή ευρωπαϊκή αριστερά (κοινοβουλευτική κι εξωκοινοβουλευτική), που έχουν "ερωτευτεί" την μετανάστευση και πουλάνε "φιλανθρωπία", δηλαδή τη μεταφορά δούλων στην Ευρώπη για τα συμφέροντα του υπερεθνικού κεφαλαίου, δίνει μια πληρωμένη απάντηση στον επίδοξο νεοαποικιοκράτη Μακρόν:

«Δεν πολεμάμε για τα πετρέλαια»…

Του Γιώργου Παπαϊωάννου

«Δεν πολεμάμε για τα πετρέλαια». Πολύ βολικό. Το καλύτερο, σχεδόν μαγικό. Ξεμπερδεύεις εύκολα, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, ξεχωρίζεις κι από την πλέμπα που παραμυθιάζεται, είσαι ψαγμένος και διαφορετικός.

Ο καλύτερος. Και δεν έχει να σου πει κανείς τίποτα. Επίσης «δεν πολεμάμε για βραχονησίδες». Κι αν και τα βράχια έχουνε και τίποτα παππούδια πάνω, δεν αλλάζει και κάτι. Ίσα ίσα, καλύτερα (ωραία η Ελλάδα αλλά έχει Έλληνες). «Χαχαχα».

Για τις θάλασσες γενικώς δεν πολεμάμε, εννοείται. Πολεμάνε βέβαια οι άλλοι αλλά δεν πειράζει. Καλά, το Καστελόριζο είναι πολύ μακριά, δεν το συζητάμε καν. Δεν γίνεται μια κουτσουλιά να κόβει στη μέση τη «γαλάζια πατρίδα» του άλλου. Με το μάτι ρε παιδί μου, δες τον χάρτη. Άσε τώρα τα διεθνή δίκαια, με το μάτι. Όταν περισσεύει κάτι τόσο πολύ, είναι θέμα. Εκτός αν είναι τα «Φόκλαντς» ξέρωγω, αλλά δεν είμαστε και Αγγλία, τι να κάνουμε.

Οι τελευταίες εξελίξεις στη Λιβύη και επιπτώσεις του (παράνομου) Τουρκο-Λιβυκού Μνημονίου”

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Ο στρατάρχης Χάφταρ εξαπέλυσε πριν ένα χρόνο μεγάλη επίθεση για να πάρει τον έλεγχο της πρωτεύουσας της Λιβύης Τρίπολη, καθώς και άλλων τοποθεσιών της βορειοδυτικής Λιβύης. Από το 2014, η Λιβύη έχει χωριστεί μεταξύ περιοχών που ελέγχονται από τη διεθνώς αναγνωρισμένη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ) με έδρα την Τρίπολη, στα βορειοδυτικά, και της περιοχής που κατέχουν οι δυνάμεις του Χάφταρ στα ανατολικά, με έδρα τη Βεγγάζη. Ο Χάφταρ υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Αίγυπτο και τη Ρωσία, ενώ η ΚΕΕ υποστηρίζεται από την Τουρκία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του OHE επέβαλε εμπάργκο όπλων στη Λιβύη το 2011.Στην αρχή της εβδομάδας, οι  δυνάμεις του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ, αποσύρθηκαν από περιοχές της Τρίπολης όπως ανακοίνωσαν, αφού έχασαν ένα από τα βασικά τους προπύργια στη δυτική Λιβύη, ένα ισχυρό πλήγμα στην εκστρατεία για την κατάκτηση της πρωτεύουσας που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο.

 Ο εκπρόσωπος του Λιβυκού Εθνικού Στρατού (ΛΕΣ) Άχμεντ αλ Μισμάρι δήλωσε ότι οι δυνάμεις προχώρησαν «σε αναδιανομή και ανατοποθέτηση στα πεδία του μετώπου, αποσυρόμενες από κάποιες πυκνοκατοικημένες περιοχές». Τη Δευτέρα, ο στρατός που στηρίζει την κυβέρνηση εθνικής ενότητας (της Τρίπολης) κατέλαβε την αεροπορική βάση Ουατίγια, δυτικά της πρωτεύουσας έπειτα από εβδομάδες συγκρούσεων, σημειώνοντας τη μεγαλύτερη νίκη του εδώ και ένα χρόνο και στερώντας από τον ΛΕΣ το μοναδικό του αεροδρόμιο κοντά στην Τρίπολη.

Νεο-αποικιοκρατία: Μια υπενθύμιση

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Δρ. Θεολογίας

Διδάσκοντα στην Ανώτερη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας

25 Μαΐου, η «Μέρα της Αφρικής».

Η ιδέα της καθιέρωσής της, ως Ημέρας της Αφρικανικής Ελευθερίας αρχικά, έχει τις ρίζες της στην πρώτη διάσκεψη ανεξάρτητων αφρικανικών κρατών το 1958, στην Γκάνα.

Αποτινάζοντας την αποικιοκρατία, οι λαοί της περιοχής είχαν συγκροτήσει το κράτος της Γκάνα μόλις την προηγούμενη χρονιά (1957), υπό την ηγεσία του Κουάμε Νκρούμαχ. Ενδεικτικά: Η Κένυα, το Κονγκό, η Νιγηρία, το Καμερούν ιδρύθηκαν ως ελεύθερα κράτη έξι χρόνια αργότερα.

Οραματιστής και μεγάλος σε όλα του –και στις αντιφάσεις του– ο Νκρούμαχ (Kwame Nkrumah, 1909-1972) αγωνίστηκε κατά της αποικιοκρατίας σε κάθε της μορφή. Αυτός καθιέρωσε τον πολύτιμο όρο «νεο-αποικιοκρατία», για να επισημάνει ότι η κατάρρευση της κλασσικής αποικιοκρατίας δεν σήμανε το τέλος της εκμετάλλευσης χωρών και λαών. Η αποικιοκρατία συνεχίζεται σε νέες και «έξυπνες» μορφές, με την μεθόδευση οικονομικής υποτέλειας υπό την επίφαση ελεύθερου πολιτικού βίου. Στο ιστορικό πλέον βιβλίο του, «Νεο-αποικιοκρατία. Το τελευταίο στάδιο του ιμπεριαλισμού» (1965), ο Νκρούμαχ είχε επιχειρηματολογήσει για την ιδιαίτερη επικινδυνότητα της νέας επιβολής*. Τα πράγματα έκτοτε αλλάζουν ραγδαία σε όλο τον κόσμο, μα οι επισημάνσεις του για τους νέους τρόπους της απανθρωπιάς**, είναι εντελώς επίκαιρες, επικαιρότατες.