Έτσι απλά...

Ο "Διεθνιστικός" πολυπολιτισμός τους...

 "Ευτυχώς υπάρχει στην Αγγλία ένας άνθρωπος που τον έσωσε (ενν. τον Σοσιαλισμό): Ο Εγγλέζος φιλέλληνας και ανθρωπιστής πρόεδρος (ενν. του Εργατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αγγλίας) Λάσκι. Ο σύντροφος Λάσκι μπόρεσε τουλάχιστον μέσα στον καταποντισμό του κόμματος να σώσει ένα υπόλειμμα: Το διεθνιστικό του πνεύμα. Από καιρό τώρα έχει γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας της ιδέας. Ο πολιτικός ραβδοσκόπος της Ευρώπης. Ακαταπόνητος ιεραπόστολος τρέχει με τ’ αεροπλάνα, με τραίνα και βαπόρια από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα. «Λαοί ενωθήτε! Κάτω τα σύνορα!»

    Κάτω οι γλώσσες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι σημαίες! (υπάρχει η Αγγλική).

    Κάτω οι τράπεζες! (υπάρχει η Αγγλική) "

  ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ "Ο Μεγάλος Δεκέμβρης", σελ. 77-78.

Αλλάζουν απλώς οι ρόλοι, οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν το σχέδιο!!!

«Το άπλυτο κορμί το πλένεις. Καθαρίζει. Η βρόμικη ψυχή πώς πλένεται;»

Μενέλαος Λουντέμης - Αγέλαστη άνοιξη

Στο «Αγέλαστη Άνοιξη» ο Μέλιος Καδράς δεν είναι πια παιδί ούτε μετράει τ’ άστρα… Έχει πλέον αποβληθεί από όλα τα γυμνάσια της χώρας, επειδή πολύ αγάπησε ή, επισήμως, για «τας ερωτικάς επιστολάς» του. Περιπλανιέται, λοιπόν, για άλλη μια φορά στην επαρχία της Βόρειας Ελλάδας (στην Έδεσσα), γνωρίζει μικρασιάτες πρόσφυγες, ξεχασμένους σε ξερά και άνυδρα χωριά, γύφτους πονηρούς μα φιλοσοφημένους, αγρότες και κτηνοτρόφους φτωχούς κι αγράμματους.

Συναντά και πάλι, την αδικία αλλά και την καλοσύνη. Θα καταφέρει ωστόσο να γίνει δάσκαλος σε ένα ορεινό χωριό και να βοηθήσει με όλες του τις δυνάμεις τους ανθρώπους που βρίσκονται στα διάβα του, θα εναντιωθεί σε κάθε λογής προκατάληψη και αδικία. Πάντοτε ευαίσθητος, αισιόδοξος μα και αποφασιστικός, θα επιστρέψει έπειτα, καβαλάρης, στην πόλη του για να ξαναβγεί τους σχολικούς του φίλους. Το πιο τραγικό σημείο του βιβλίου είναι όταν, επιστρέφοντας στην Έδεσσα, μαθαίνει ότι η αγαπημένη του Αγράμπελη παντρεύτηκε. Η είδηση αυτή τον οδηγεί και πάλι στη φυγή..

Τους φρόνιμους δεν τους πειράζει κανείς...

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Ελευθερία...

Ναι, είμαι ένοχος!

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΛΟΥΝΤΕΜΗ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟ 1956
«Ναι, είμαι ένοχος.
Οχι όμως γι' αυτά που έγραψα,
αλλά γι' αυτά που δεν έγραψα
και ακριβώς γιατί δεν τα έγραψα.
Κατηγορούμαι ότι έγραψα για τους απλούς ανθρώπους,
για τους...
ανθρώπους του μόχθου, 
για τους φτωχούς. 
Μα για ποιους έπρεπε να γράψω;