"Άλλη μια περίεργη σχολική χρονιά τελειώνει"

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Περίεργη, επειδή  όσο και να θέλουν οι καθ΄ ολοκληρίαν υπεύθυνοι να μας πείσουν ότι επανήλθαμε στην προγενέστερη κατάσταση, αυτό δεν επαληθεύτηκε.

Τα σχολεία υποτίθεται λειτούργησαν κανονικά, αφού το 50+1 των κρουσμάτων δεν έκλεινε τυπικά τα τμήματα (παρά μόνο όταν σχεδόν όλο το τμήμα έβγαινε θετικό). Ουσιαστικά λειτουργούσαν αποδεκατισμένα, αφού οι γονείς και με ένα κρούσμα δεν έστελναν τα υπόλοιπα παιδιά. Αποτέλεσμα, όλα να φαίνονται φυσιολογικά (ούτε καν τηλεμάθημα δεν γινόταν!) χωρίς τίποτα να είναι φυσιολογικό!!!

Όσον αφορά την ψυχοκινητικότητα των παιδιών, τα πράγματα δεν είναι απλώς περίεργα. Φαίνεται πως έχουν εκτραχυνθεί. Συμπεριφορές ακραίες, διαβάζουμε τακτικά στα ΜΜΕ. Και μάλιστα όχι μόνο  μαθητών, συχνά και γονιών. Οι διευθυντές των σχολείων έχουν ιδιαίτερη εμπειρία επ’ αυτού. Ίσως τα «απόνερα» του εγκλεισμού και του διαδικτύου να είναι παρόντα για τις επόμενες σχολικές χρονιές. Μάλλον πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η «οριοθέτηση» και στο σχολικό και στο οικογενειακό και στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Συχνά και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί διαβάζουμε ότι υπερβαίνουν κάποια όρια. Μεμονωμένα παραδείγματα, αλλά γεννούν ανησυχία. Αφημένοι, χωρίς συμβουλευτική και διδακτική υποστήριξη, αναλώνονται πλέον σε δράσεις, δεξιότητες, εκδηλώσεις…  για να συμπληρώσουν την ιστοσελίδα του σχολείου, εκπληρώνοντας τους περίφημους στόχους της «αξιολόγησης». Η ουσία, που είναι η διδασκαλία και η παροχή αγωγής μένουν πολύ πίσω, όπως και αν. Το αίτημα, «τι σχολείο θέλουμε», «τι πρέπει να γνωρίζει ο μαθητής σε κάθε τάξη», καλύπτεται, στο θολωμένο μυαλό όσων χαράζουν πολιτική, από τις εξετάσεις τύπου pisa και από την επικοινωνιακή δεινότητα των φιλοκυβερνητικών μέσων ενημέρωσης.

Κα Υπουργέ της Παιδείας, ακούς;

Της Αγγελικής Τσιόγκα*

…Και ξαφνικά δεν αντέχω άλλο! Πνίγομαι! Σας γράφω λοιπόν κάποιες σκέψεις μου, γιατί, αν δεν τις πω, θα σκάσω. 

Περίπου δύο χρόνια πριν, ξεκινάει μία πανδημία, όπως όλοι γνωρίζουμε καλά! Και προκύπτει η εύλογη ανάγκη της τηλεκπαίδευσης. Όλοι, λοιπόν εμείς οι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί, τρέξαμε μόνοι μας, χωρίς καμία κρατική βοήθεια, να αγοράσουμε υπολογιστές, να εξοπλίσουμε τα σπίτια μας με οπτικές ίνες, να διαμορφώσουμε χώρους κατάλληλους και ήσυχους στην κρεβατοκάμαρα, στο σαλόνι,… για να τους μετατρέψουμε σε σχολικές τάξεις και φυσικά να μάθουμε τα πάντα για τη WEBEX, ρωτώντας ο ένας τον άλλον, με αυτοσχέδια σεμινάρια μεταξύ μας και πολύωρες συνδέσεις για να κατανοήσουμε πώς θα ανταπεξέλθουμε στη νέα πραγματικότητα, που ξεδιπλωνόταν μπροστά μας! Παράλληλα, προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε τους πιο φτωχούς μαθητές μας, φροντίζοντας να τους εξασφαλίσουμε ένα ταμπλετάκι ή ένα παλιό λαπ τοπ ή τέλος πάντων ό,τι μπορούσαμε να βρούμε από δω κι από κει. 

Και να οι ευχαριστίες προς τους υπεύθυνους εκπαιδευτικούς που με τόσο ζήλο ανταποκρίθηκαν σε όλον αυτόν τον Γολγοθά! Δεν ξεχνάμε τα υπέροχα κυβερνητικά σποτ με τους ήρωες γιατρούς, ντελιβεράδες, εκπαιδευτικούς… 

Μαζί με μας τιτάνεια ήταν και η προσπάθεια των γονέων, να μεριμνήσουν κι αυτοί μόνοι τους, επίσης χωρίς καμία κρατική βοήθεια, ώστε τα παιδάκια τους να μη χάσουν την επαφή με την τάξη τους και την αναγκαστική, βίαια, νέα σχολική πραγματικότητα! 

Μπορεί να κερδηθεί η φετινή σχολική χρονιά;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

«Με αυτά τα δεδομένα, για να κερδηθεί η σχολική χρονιά ίσως θα πρέπει να μιλάμε για γενική και καθολική επανάληψή της. Η άλλη εναλλακτική είναι το υπουργείο με τους φορείς του, να σχεδιάσουν σχολαστικά και εις βάθος τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα» - Γράφει ο Γιώργος Ηλ. Τσιτσιμπής

Όλοι μιλάνε για μια δύσκολη, κουτσουρεμένη, προβληματική, σίγουρα περίεργη σχολική χρονιά. Μια χρονιά, που παρόλο το φιλότιμο των αβοήθητων εκπαιδευτικών, βαίνει προς το τέλος της, όχι όμως και της ολοκλήρωσής της. Μάλιστα, προέρχεται από μια δύσκολη περσινή χρονιά.

Τις δυσκολίες της τηλεκπαίδευσης-τηλεπικοινωνίας τις καταλαβαίνουμε όλοι, εκπαιδευτικοί-μαθητές-γονείς, Το θέμα μας δεν είναι να αναδείξουμε το ανεπαρκές της, αλλά την ανεπάρκεια κατάκτησης των στόχων του αναλυτικού προγράμματος, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών. Πόσο έτοιμα μπορούν να θεωρηθούν τα παιδιά μας για την μαθησιακή τους συνέχεια;

Κυρίως για τις μικρές ηλικίες και ιδίως για την μετάβαση σε άλλη βαθμίδα, όπως από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό και από κει στο γυμνάσιο κλπ., σε ποια κατάσταση είναι οι μαθητές; Πόσο έτοιμοι είναι να ανέβουν επίπεδο; Δεν μιλάμε για αυτούς που έχουν τα μορφωτικά εφόδια και την οικογενειακή στήριξη, αλλά για τους άλλους, που δεν έχουν ικανοποιητικό υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον, που έχουν μαθησιακές δυσκολίες, που είτε λόγω αδυναμίας είτε αδιαφορίας δεν παρακολουθούσαν καν τηλεκπαίδευση, που διέθεταν μόνο κινητό τηλέφωνο αν το είχαν και αυτό, που, που, που… Πόσα πρωτάκια κατάκτησαν την πρώτη ανάγνωση και γραφή ή τις βασικές μαθηματικές έννοιες για να ανταπεξέλθουν απρόσκοπτα στις άλλες τάξεις; Πώς έγινε η πολυαισθητηριακή προσέγγιση στην ψηφιακή τάξη; Ας είμαστε ειλικρινείς. Η φετινή χρονιά είναι μάλλον χαμένη για έναν μεγάλο αριθμό μαθητών.

Τηλεκπαίδευση

Από Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Μα, είναι πια γεγονός... πώς η ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι πλέον καθεστώς! Φευ! Σαν... τον ιό — "ήρθε (κι αυτή) για να μείνει"! 

Όλα τα άλλα είναι... άλλα λόγια να τηλε-αγαπιόμαστε...

Σε λίγο, ακόμα και οι καθηγητές (όλων των βαθμίδων) θα είναι "περιττοί", (αλήθεια, οι ίδιοι... δεν το καταλαβαίνουν, άραγε;) η ζωντανή παρουσία τους, δηλαδή, δεν θα είναι απαραίτητη — θα βιντεοσκοπούν απλώς τα τηλε-μαθήματά τους, κι οι μαθητές-φοιτητές θα τα παρακολουθούν από το e-class... και... χαχαχα... όλα καλά!

(Εννοείται πως και οι απολαβές, ως εκ τούτου... θα μειωθούν... Οι τιμές των τηλε-καθηγητών θα εξισωθούν ίσως τότε (χα χα χα) με των τηλε-ηθοποιών — πόσες ώρες, ημέρες γύρισμα κ.λπ. κ.λπ.... Οι καθηγητές θα πληρώνονται, όπως και οι ηθοποιοί στα σήριαλ — με το επεισόδιο! Μάθημα, κι επεισόδιο...)

Τα ΤΗΛΕ-Πανεπιστήμια δε της χώρας (τι περίεργο...) πρωτοστάτησαν σε αυτήν την νέα (τηλε)συνθήκη — έδωσαν το ΚΑΛΟ τηλεΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ, ως δείγμα τηλε-προόδου και τηλε-πολιτισμού!!! Μην μας παρεξηγήσουν δα και οι Ευρωπαίοι... ("Ανήκομεν εις την Δύσην" — βλέπεις...) Δεν κρατήθηκαν... ούτε ΚΑΝ τα προσχήματα...

Αποφασίζω και διατάζω... τον εαυτό μου και μόνο αυτόν !!!

Του Ηλία Περάκη

«Με απόφαση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας απαγορεύτηκαν οι συγκεντρώσεις άνω των 100 ατόμων από σήμερα Τρίτη 26/1/2021 έως Δευτέρα 1/2/2021».

1. Να μη βάλω βαθμούς στο Α’ τετράμηνο στους μαθητές μου για τους εξής λόγους:

•   Από την αρχή του σχολικού έτους και μέχρι την καραντίνα στα τμήματα που έχω, μπήκα από καθόλου έως ελάχιστες ώρες και εννοείται όλοι πάντα με μάσκα, πράγμα που σημαίνει ότι τα παιδιά δεν πρόλαβα να τα γνωρίσω από κάθε άποψη, κυρίως βέβαια εκπαιδευτικά.
•   Από την καραντίνα και ύστερα τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο αφενός γιατί αρκετά παιδιά δεν έχουν μπει καθόλου στην τηλεκπαιδευτική τάξη και άλλα παροδικά και αφετέρου οι κλειστές κάμερες των παιδιών συνέχισαν και επέτειναν το πρόβλημα της μη αναγνωρισιμότητας.

Άρα το να έχουμε σχηματίσει γνώμη για κάποιους μαθητές και να βάλουμε βαθμούς μόνο σ’ αυτούς, θεωρώ ότι είναι εντελώς άδικο για τα υπόλοιπα παιδιά.

Συμπέρασμα η τηλεκπαίδευση στα σχολεία Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με αναλογία εκατοντάδες μαθητές ανά καθηγητή, δεν έχει καμία σχέση με την εκπαίδευση από κοντά.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΩ

ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΝ !!!

2. Στο καίριο θέμα των απουσιών προτείνω στο σύλλογο των καθηγητών του σχολείου μας να πάρει απόφαση να μην βάλουμε τις απουσίες εκείνων των μαθητών, που αποδεδειγμένα δεν είχαν πρόσβαση στο διαδίκτυο μόνιμα ή προσωρινά.

Είναι προφανές ότι το υπουργείο θέλει για άλλη μια φορά να δείξει τον ξεκάθαρο ταξικό χαρακτήρα της κυβέρνησης.

Μην ξεχνάμε βέβαια ότι στη περσινή καραντίνα, το υπουργείο έδωσε το δικαίωμα στους μαθητές να μην έρχονται καν στο σχολείο με μια απλή δήλωση!!

Σημαντική πρωτοβουλία δήμου Βύρωνα: Προμηθεύτηκε tablets για την τηλεκπαίδευση των μαθητών

Του Αντώνη Ρηγόπουλου

Περισσότερα από 230 tablets προμηθεύτηκε με δικά του έξοδα ο δήμος Βύρωνα προκειμένου να στηριχθούν οι μαθητές που δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν την τηλεκπαίδευση λόγω περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων.

Η αγορά των tablets έγινε την προηγούμενη εβδομάδα και ήδη βρίσκονται στα σχολεία απ' όπου θα μπορέσουν να τα παραλάβουν άμεσα οι μαθητές που τα δικαιούνται, όπως εξηγεί στο Κουτί της Πανδώρας ο δήμαρχος Βύρωνα, Γρηγόρης Κατωπόδης. Όπως αναφέρει, οι διευθυντές των σχολείων είχαν από καιρό ενημερώσει το υπουργείο για τις ανάγκες των μαθητών τους σε tablets, ωστόσο, η πολιτεία εξασφάλισε πολύ μικρότερο αριθμό συσκευών για κάθε σχολείο σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του δήμου Βύρωνα, αγοράστηκαν συνολικά 233 tablets, εκ των οποίων τα 215 για μαθητές της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και τα 18 για μαθητές Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Διακόψτε την τηλεκπαίδευση. Πειραματίζεστε με τα Παιδιά μας. Προτάσεις για την Επαναλειτουργία της.

Του Γιάννη Περάκη

Ένας «φίλος» με τον οποίον διαφωνώ σε πολλά αλλά και συμφωνώ σε άλλα «επέβαλλε» τις γραμμές αυτές. Βέβαια όταν συντάχθηκε το προηγούμενο άρθρο http://sioualtec.blogspot.com/2020/11/blog-post_53.html και με δεδομένο ότι οι εξελίξεις τρέχουν με ταχύτητα φωτός, τα πολιτικά δεδομένα άλλαξαν. Η καθολική απαγόρευση στα σχολεία είναι γεγονός.

Προυποθέσεις της τηλεκπαίδευσης 

1) Διακοπή της τηλεκπαίδευσης μέχρι όλα τα παιδιά μας να διαθέτουν πρόσβαση στο διαδίκτυο αλλά και ηλεκτρονικό υπολογιστή,

2) Η τηλεκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο θα λειτουργήσει ως έκτακτο μέτρο λόγω της πανδημίας.

Ας προσδιορίσουμε την υλικοτεχνική υποδομή που είναι αναγκαία για την λειτουργία της τηλεκπαίδευσης σε μια δωρεάν δημόσια παιδεία:

Το πρώτο πρόβλημα είναι πόσοι μαθητές και φοιτητές έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν την τηλεκπαίδευση;

Το δεύτερο πρόβλημα είναι με ποιο τρόπο και πότε χρονικάμπορούν να προμηθευτούν τους Η/Υ;

Α) Αριθμός των μαθητών, των φοιτητών του και διδακτικού προσωπικού:Τα στοιχεία αντλήθηκαν από την ΕΛΣΤΑΤ (Η Ελλάδα σε αριθμούς Ιούλιος-Σεπτέμβριος-2020 σελίδα 131-135) και αναφέρονται μόνο τα δημόσια σχολεία και εκπαιδευτικά ιδρύματα, στην λήξη του σχολικού έτους 2017/2018):

Το σχολείο του μέλλοντος- Σχολείο και νέες τεχνολογίες

 Από Δημήτρης Τσουκάλης και το γερμανικό κανάλι ZDF

-Μαθαίνοντας από το λοκντάουν

Από το fb του εξαιρετικού συναδέλφου, Δημήτρη Τσουκάλη

Με αφορμή το λοκντάουν και το κλείσιμο των σχολείων η τεχνολογία εισβάλλει βίαια στην εκπαίδευση των μαθητών.

Πολλοί διαμαρτύρονται για την έλλειψη υποδομής στα σχολεία, όχι μόνο στην Ελλάδα, και για τις δυσκολίες που παρουσιάζει η εκπαίδευση με τη χρήση της νέας τεχνολογίας.

Στο μεγάλο γερμανικό κανάλι ZDF, στην ηλεκτρονική του σελίδα, παρουσιάζεται ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για το φλέγον ζήτημα των ημερών, την ψηφιοποίηση της εκπαίδευσης.

(Δυστυχώς δεν υπάρχουν υπότιτλοι και θα προσπαθήσω να περιγράψω λίγο ελεύθερα όσα διαδραματίζονται στο ντοκιμαντέρ. Αν μπορεί κάποιος να το κάνει νομίζω έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον)

Στην αρχή του ντοκιμαντέρ ο παρουσιαστής παρουσιάζει τις δύο αντιλήψεις που συγκρούονται στο ζήτημα της ψηφιοποίησης.

• Η μία πλευρά, λέει ο παρουσιαστής, υποστηρίζει ότι το σχολείο προετοιμάζει για τη ζωή. Η ζωή θα είναι στο μέλλον ψηφιακή και το σχολείο αυτονόητα πρέπει να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. 
• Η άλλη πλευρά υποστηρίζει ότι το σχολείο υπάρχει και δεν χρειάζεται να το ξανα-ανακαλύψουμε. Υπερβολική τεχνολογία τόσο νωρίς στο σχολείο βλάπτει παρά ωφελεί

Στα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια το μάθημα γίνεται με τη χρήση των ηλεκτρονικών μέσων. Είναι όμως το μάθημα πιο αποτελεσματικό;

Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό γίνεται ένα ενδιαφέρον πείραμα.

Να Κληθεί σε Απολογία από την Δικαιοσύνη. Η Ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας.Παρανομεί με την Τηλεκπαίδευση

Του Γιάννη Περάκη

Εάν υπήρχε δικαιοσύνη στην Ελλάδα...: Όλες οι διατάξεις για την τηλεκπαίδευση είναι παράνομες και αυθαίρετες. Οι λόγοι:

Η φτώχια στην Ελλάδα

1α) Ας δούμε πως επιδρά η φτώχια στην τηλεκπαίδευση:

Πίνακας 1. Κίνδυνος φτώχειας μετά τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, κατά φύλο και ομάδες ηλικιών, Έτος 2019 σε %

Έτος 2019

Κατώφλι κινδύνου φτώχειας         4.917

(σε ευρώ)

Κατά φύλο

Άρρενες                                         17,7%

Θήλεις                                           18,0%

Σύνολο                                          17,9%

Κατά ομάδες ηλικιών

0- 17                                              21,1%

18- 64                                            18,9%

65+                                                12,2%

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ (η Ελλάδα σε αριθμούς Ιούλιος-Σεπτέβριος-2020)

Η ανάλυση του Πίνακα-1 έχει «ένα βασικό λάθος». Το όριο φτώχιας ανέρχεται ετήσια στα 4.917 ευρώ. Το μηνιαίο ανέρχεται σε 409,75 ευρώ.Δηλαδή ισχυρίζονται ότι μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος με 409 ευρώ.

Η τηλεκπαίδευση στην Ελλάδα και η Cisco Webex

Του Γιάννη Νικολόπουλου

Στις 9 Νοεμβρίου, ξεκινούσε η πρώτη σχολική μέρα στο δεύτερο λοκντάουν με τηλεκπαίδευση για τους μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τους φοιτητές των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Μετά από περίπου 40 λεπτά της ώρας, η τηλεκπαίδευση έληξε άδοξα και το σύστημα “κατέρρευσε”.

Το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων μέσω της υφυπουργού, Σοφίας Ζαχαράκη επέρριψε όλες τις ευθύνες για την κατάσταση στην εταιρεία που έχει αναλάβει το έργο της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης. Η εταιρεία είναι η αμερικανικών συμφερόντων Cisco Webex που από το έτος της ίδρυσης της, το 1995, εξειδικεύεται στις μέσω διαδικτύου παροχές υπηρεσιών τηλεδιάσκεψης. Οπότε, για να καταλάβουμε τι ακριβώς τρέχει με την τηλεκπαίδευση στην Ελλάδα και την Cisco Webex αξίζει μια περιήγηση στο παρελθόν της εταιρείας και μια γνωριμία με το παρόν της – και τα προβλήματα που η ίδια έχει παραδεχτεί κατά καιρούς για τις υπηρεσίες της.

Η Cisco Webex ιδρύθηκε ως Webex το 1995 από τον Ινδό προγραμματιστή, Σουμπράχ Ιγιάρ και τον Κινέζο επιχειρηματία, Μιν Τζου στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, όπου και σήμερα βρίσκεται η έδρα της επιχείρησης, στην πόλη Μίλπιτας.

3μηνες συμβάσεις αναπληρωτών για τηλεκπαίδευση Ανατροπή όλων των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων

Με μια πρωτοφανή αιφνίδια κίνηση η κυβέρνηση της ΝΔ και η υπουργός παιδείας επιδιώκει να εισάγει νέες εργασιακές σχέσεις γαλέρας στην εκπαίδευση –τον θεσμό του προσωρινού αναπληρωτή- καθώς και να εγκαθιδρύσει το σχολείο της τηλεκπαίδευσης, με εκπαιδευτικούς της τηλεκπαίδευσης και με τα παιδιά της τηλεκπαίδευσης. 

Συγκεκριμένα, το κατάπτυστο άρθρο 24 που αφορά την εκπαίδευση και συμπεριλήφθηκε στο νομοσχέδιο για την υγεία αναφέρει: «… Η διάταξη του άρθρου 24 με την οποία παρέχεται η δυνατότητα να προσλαμβάνονται προσωρινοί αναπληρωτές εκπαιδευτικοί ή μέλη Ε.Ε.Π. ή Ε.Β.Π., πλήρους ή μειωμένου ωραρίου, με συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου τρίμηνης κατ’ ελάχιστον διάρκειας… …για να παρέχουν διδακτικό ή υποστηρικτικό έργο, κατά περίπτωση, δια ζώσης… …ή της ανάγκης παροχής τηλεκπαίδευσης που πιθανολογείται ότι θα προκύψουν, λόγω της πανδημίας.» 

Μάλιστα, για να εκβιάσει σε αποδοχή αυτών των εξευτελιστικών συμβάσεων για τους εκπαιδευτικούς αλλά και για την ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία και τα μορφωτικά δικαιώματα δίνει στο άρθρο 24 παρ.4 «…μοριοδότηση προσαυξημένη κατά μισό έκαστης περίπτωσης». 

Υγειονομική κρίση: Συνευθύνη και πολιτική χειραγώγηση

Γ. Π. Τριμπέρης, ομότιμος καθηγητής τμήματος Φυσικής ΕΚΠΑ

Έφθασε λοιπόν η ημέρα που οι λάτρεις των βιβλίων και ταινιών επιστημονικής φαντασίας έμελλε να βιώσουν ανάλογες καταστάσεις στην καθημερινή τους ζωή. Και όχι μόνο αυτοί αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα. Η πανδημία, η ανασφάλεια, ο φόβος του θανάτου, οι κρατικές παρεμβάσεις, οδηγούν σε μια πρωτόγνωρη, πολυεπίπεδη Αποκάλυψη.

Κατασκευασμένοι μύθοι, στερεότυπα που καλλιεργήθηκαν συστηματικά χρόνια τώρα κατέρρευσαν. Οικονομικά «πανίσχυρες» χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Μ. Βρετανία κα.,  χώρες που οι ηγεσίες τους υπερηφανεύονταν ότι «εξασφαλίζουν την ασφάλεια του πλανήτη», ουσιαστικά δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τη ζωή των πολιτών τους, που χάνονται κατά χιλιάδες. Χιλιάδες πολίτες «προηγμένων» χωρών πεθαίνουν καθημερινά, λόγω έλλειψης αναπνευστήρων, σε αυτές τις χώρες στων οποίων τις αποθήκες στρατιωτικού υλικού στοιβάζονται χιλιάδες, τόνοι πανάκριβων βομβών και πολεμικών όπλων κάθε είδους.

«Πολιτισμένες» χώρες μπλοκάρουν και κατάσχουν, πειρατική αδεία,  στα αεροδρόμιά τους διερχόμενο υγειονομικά υλικό, που προορίζεται για άλλες χώρες, για να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες.

Ο Ζακ Ελλύλ για τα gagets της κα Κεραμέως

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, τα βιντεομαθήματα της κ. Κεραμέως και του Μπιλ Γκέιτς, είναι το αντίδωρο στους μαθητές από τους "σταυροφόρους" της νέας εποχής. 

Τα gadgets είναι το γλυκάδι της υπόσχεσης ενός δυστοπικού, νέου κόσμου. Η Τεχνική προμηθεύει τα gadgets, σαν αντιστάθμισμα για μια άχρωμη ζωή ρουτίνας χωρίς περιπέτειες, χωρίς συναισθήματα και έρωτα, όπως περιγράφεται στο "Θαυμαστό καινούργιο κόσμο" του Χάξλεϋ.

Η εισαγωγή όλων αυτών των τεχνικών μέσων στην εκπαιδευτική διαδικασία δεν είναι η απάντηση μόνο στα σημεία των καιρών, η ανάγκη για εκπαίδευση λόγω πανδημίας. Ο τόσο αυταρχικός τρόπος για επιβολή των βιντεομαθημάτων και η σαγήνη για τις νέες τεχνολογίες στο σχολείο είναι μια κατάσταση προσαρμογής και προσομοίωσης των μαθητών και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος στη νέα εποχή της ρομποτικής, της τεχνητής νοημοσύνης και των "ανθρώπων" cyborg, την εποχή του Τεχνικού Συστήματος όπως την ονομάζει ο Ζακ Ελύλ.

Τηλεκπαίδευση και διδασκαλία οι αβεβαιότητες του αύριο

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Έχουν γραφτεί (και γράφονται) πάρα πολλά για τα θετικά και αρνητικά της τηλεκπαίδευσης. Οφείλουμε να αποσαφηνίσουμε ότι το συνθετικό τηλε- δεν έχει την ίδια βαρύτητα, ούτε την ίδια ποιοτική αξία σε κάθε σύνθετη λέξη που φτιάχνει. Έτσι, άλλη «αξία» έχει στο τηλέ-φωνο, τηλε-όραση, τηλε-κοντρόλ και άλλη στο τηλ-εκπαίδευση και τηλε-διδασκαλία. 

Αναμφισβήτητα, το να μπορεί κάποιος από απόσταση να ελέγχει την λειτουργία κάποιου μηχανήματος ή το να παίρνει πληροφορίες, είναι πάρα πολύ σημαντικό και διευκολυντικό εργαλείο. Εργαλείο όμως, που δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πληρότητα της προσωπικής επαφής. Ως εκ τούτου, δεν πρέπει να δαιμονοποιείται, αλλά να αξιολογείται κάθε φορά για την προσφορά του.

Ως εργαλείο, έχει ρόλο και στα της εκπαίδευσης. Πάρα πολλοί εκπαιδευτικοί το χρησιμοποιούσαν και το χρησιμοποιούν για να εμπλουτίσουν την διδασκαλία τους, να δείξουν με ασφάλεια ένα πείραμα, να ζωντανέψουν και με εικόνα τον αφηγηματικό ή επεξηγηματικό τους λόγο, να παραπέμψουν σε κάτι ιδιαίτερο ή να επικοινωνήσουν με κάποιους από απόσταση. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, ακόμα και να συντονίσουν την μάθηση, όπως για παράδειγμα στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Συνεπώς, διαφοροποιείται ανάλογα με τον χώρο και τον χρόνο, την ηλικία του εκπαιδευόμενου.

Το ερώτημα, για τον δικό μας προβληματισμό, είναι αν από εργαλείο θα το μετατρέψουμε μελλοντικά (στο άμεσο μέλλον) σε στόχο. Αν θα το κάνουμε κυρίαρχο μέσο διδασκαλίας αντικαθιστώντας τα έως τώρα παραδεχτά. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι δεν έχει επικρατήσει ο όρος τηλεδιδασκαλία αλλά ο όρος τηλεκπαίδευση, δηλώνοντας κάτι πιο γενικό και πιο αόριστο. Σωστά, επειδή διδασκαλία είναι άλλο πράγμα. Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εκεί που ο σπουδαστής έχει διαμορφωμένο πλέον το μαθησιακό του προφίλ, δεν χρειάζεται την διδασκαλία, με την στενή έννοια του όρου, αλλά περισσότερο έναν καθοδηγητή, έναν συντονιστή, έναν μέντορα κατά κάποιο τρόπο, για να διεκπεραιώσει το ακαδημαϊκό του έργο. Στις μικρότερες όμως ηλικίες; κυρίως στο νηπιαγωγείο και στο δημοτικό, μπορεί να γίνει αυτό;

Η ψηφιακή αποβλάκωση: μια μαζική παιδοκτονία

Για το Δίκτυο Psy-Counsellors
Μετάφραση, Προσαρμογή στα Ελληνικά και Επιμέλεια
Γιάννης Παπαμιχαήλ,
τ. Καθηγητής Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας Παντείου Πανεπιστημίου
Η καραντίνα και η απαγόρευση κυκλοφορίας που έχουν επιβληθεί λόγω κορωνοϊού γεννά μεταξύ άλλων κάποια ζητήματα διαχείρισης χρόνου των ατόμων μέσα στα σπίτια που βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στα αστικά κέντρα και είναι συχνά διαμερίσματα.Ποια είναι η πιο εύκολη και αποτελεσματική διέξοδος; Βεβαίως, οι οθόνες με όλες τις εκδοχές τους, από την συμβατική τηλεόραση μέχρι το διαδίκτυο.

Δεν περίμεναν βέβαια οι άνθρωποι τον κορωνοϊό για να την ανακαλύψουν, τώρα όμως μοιάζει να συνιστά σε μεγάλο βαθμό μονόδρομη διέξοδο των έγκλειστων και απομονωμένων ατόμων, ειδικά μάλιστα όσων έχουν παιδιά και οικογένειες.

Αποφασίσαμε λοιπόν να δημοσιεύσουμε μια βιβλιοκριτική από το γαλλικό περιοδικό «Eléments» προσαρμοσμένη και μεταφρασμένη στα ελληνικά για λογαριασμό του Δικτύου Psy-Counsellors, αναφορικά με την εγκατάλειψη των παιδιών μας στις «οθόνες- νταντάδες». Για να μην κερδίσουμε την «μάχη με τον κορωνοϊό» και την χάσουμε, με τις ζωές τις δικές μας και των παιδιών μας…

************************

Ο Φίλιππος, χλωμό αγοράκι πέντε ετών, λίγο παχύσαρκο, χωμένο στην πολυθρόνα του ένα ωραίο πρωινό του Οκτώβρη, πληκτρολογεί πυρετωδώς το αγαπημένο του playstation.

"Τηλεκπαίδευση και εικονική πραγματικότητα"

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Το ότι οι υπολογιστές έχουν μπει στη ζωή μας, είναι δεδομένο. Το ότι ως εργαλείο έχουν θετικά και αρνητικά, επίσης είναι δεδομένο.

Αυτό που είναι ζητούμενο, και αυτές τις μέρες φαίνεται να ξεφεύγει του μέτρου, είναι η ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κάνουν σχεδόν τα πάντα, ακόμα και να αντικαταστήσουν την πραγματικότητα.

Βάλθηκαν να μας τρελάνουν!!! Πρωτίστως τις οικογένειες των εκπαιδευτικών και βέβαια όχι μόνο αυτές. Γενικά, τις οικογένειες που έχουν παιδιά σχολικής ηλικίας από Νηπιαγωγείο έως Λύκειο που κάθονται με τις ώρες μπροστά στον Η/Υ για να βγάλουν κωδικούς, να δούνε φύλλα εργασίας, να παρακολουθήσουν τηλεδιασκέψεις και πάει λέγοντας. «Το σύστημα δεν άντεχε να εκτυπώσουμε τα απολυτήρια της Γ΄ Λυκείου», λένε οι καθηγητές, όχι τώρα που έπεσε τόσος όγκος πάνω του! Πάντως, πράγματι οι εκπαιδευτικοί, αυτόν τον καιρό, δουλεύουν περισσότερο από πριν.

Έχει όμως νόημα; Αυτό είναι το ζητούμενο σε έκτακτες συνθήκες; Να είναι ο καθένας κλεισμένος στο δωμάτιό του με τις ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή; Και δεν είναι μόνο το σώμα του υπολογιστή αλλά τόσα άλλα, εξοπλισμός, σύνδεση, ταχύτητα, γνώση… Σκεφτείτε μια οικογένεια με δύο παιδιά, χρειάζονται σίγουρα δύο υπολογιστές. Αν είναι και οι γονείς εκπαιδευτικοί ή αν πρέπει να διεκπεραιώσουν και δικές τους δουλειές, χρειάζονται τέσσερις. Αν είναι πολύτεκνοι; Άστο καλύτερα. Μια τρέλα! Δυστυχώς, η πρόσβαση δεν είναι ισότιμη και δεν διασφαλίζεται η καθολικότητα, κάτι που οφείλει να εξασφαλίζει η εκπαίδευση. Αφήστε που κάναμε τόση προσπάθεια μέσα από τα σχολεία για απεξάρτηση των παιδιών από τις οθόνες και τώρα αυτοακυρώνουμε τις  προσπάθειές μας. Μήπως θα έπρεπε ένας παιδοψυχίατρος να μας ενημερώσει επ’ αυτού; Εικονική πραγματικότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά!