Γάλλος πολιτικός στοχαστής και αντιεξουσιαστής εθνολόγος (για τον ίδιον, όλοι οι εθνολόγοι υποχρεούνται να είναι πρωτίστως πολιτικοί στοχαστές).
Ασχολήθηκε με τις «πρωτόγονες» κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής και ιδιαίτερα με τους Γκουαγιακί (Guayaki - Ache), Γκουαρανί (Guarani) και Τσάκο (Chako) της Παραγουάης, καθώς και με τους ευρύτερα γνωστούς Γιανομάμι (Yanomami) της Βενεζουέλας, οι οποίοι κατ’ αυτόν απετέλεσαν «την τελευταία ελεύθερη πρωτόγονη κοινωνία της Νοτίου Αμερικής και, χωρίς αμφιβολία, ολόκληρου του κόσμου».
ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΟΜΙΣΜΟ
Υπήρξε συνεργάτης του «Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας» (CNRS, «Centre national de la recherche scientifique») στην Γαλλία, που προώθησε συστηματικά την ανθρωπολογική έρευνα, ιδιαίτερα μετά την διεθνή απήχηση και ακτινοβολία που είχε το έργο του Κλωντ Λεβί – Στρως (Claude Levi – Strauss, 1908 - 2009), καθώς και μέλος του ανθρωπολογικού τμήματος του «College de France», του οποίου ιδρυτής και διευθυντής για πολλά χρόνια υπήρξε επίσης ο Λεβί - Στρως.
Ως μαθητής του τελευταίου, ο Κλαστρ δεν έμεινε ανεπηρέαστος από το έργο του μεγάλου εισηγητή του «Δομισμού» («Structuralisme»), όπως συνέβη άλλωστε και με πολλούς άλλους Γάλλους ερευνητές εκείνης της περιόδου, ωστόσο διαφοροποιήθηκε αρκετά ώστε να μπορέσει να διαφοροποιηθεί αρκετά από την ερμηνευτική ακαμψία και την απολιτική οπτική του «Δομισμού», χαρακτηρίζοντάς τον μάλιστα «θεολογία χωρίς Θεό και κοινωνιολογία χωρίς κοινωνία» και
