Πανικόβλητοι Ενεργειακοί και Κλιματικοί ΑΠΑΤΕΏΝΕΣ κυκλοφορούν ανάμεσά μας!

Στις 27/5/2022, πριν μόλις 4 μήνες, δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ ο νέος "κλιματικός" (τρομάρα τους) νόμος 4936/2022, που στο άρθρο 17 προβλέπει πως "Από την 1η Ιανουαρίου 2025 απαγορεύεται η πώληση και εγκατάσταση καυστήρων πετρελαίου θέρμανσης". Θα πρέπει να σημειωθεί πως στην αρχική παρουσίαση του νόμου, το Νοέμβριο 2021, προβλεπόταν πως από το 2023 θα υπάρχει απαγόρευση καυστήρων πετρελαίου όπου υπάρχει δίκτυο φυσικού αερίου σε νέες οικοδομές, αλλά φαίνεται πως το 2023 τους φάνηκε τελικά πολύ κοντινό κι ακόμα και η προώθηση του φυσικού ερίου μέχρι τελικής πτώσης των Ελλήνων έχει κάποια όρια.

Στις 27/5/2022 είχαν περάσει κιόλας τρεις μήνες απ' την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, η τιμή του φυσικού αερίου TTF είχε εδώ και πολλούς μήνες εκτοξευθεί, αλλά αυτό ουδόλως πτόησε τους πλασιέ του φυσικού αερίου απ' το να απαγορεύσουν την πώληση καυστήρων πετρελαίου. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που αυτές τις ημέρες υποχρεώνουν τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο να κάνουν δοκιμές με καύση πετρελαίου! Μόνο που η ηλεκτροπαραγωγή με καύση πετρελαίου δεν είναι ούτε απλή ούτε φθηνή υπόθεση, το είχαν καταλάβει όλοι πολύ καλά πριν το 1950, γι' αυτό και μόλις τέλειωσε ο Εμφύλιος έκαναν την ενιαία, καθετοποιημένη και 100% ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΕΗ, για ν' αξιοποιήσει τους λιγνίτες και τα νερά. Ακριβώς τις ΕΓΧΩΡΙΕΣ πρώτες ύλες που οι τωρινοί πολιτικοί έχουν ασύστολα εγκαταλείψει, προδήλως για το δικό τους παντεσπάνι.

Στα μέσα Σεπτέμβρη σάλος ξέσπασε όταν, σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή, ο αναπλ. υπουργός Εσωτερικών Πέτσας, απαντώντας σε ερώτηση για τα χιλιάδες νοικοκυριά που υποχρεώθηκαν στα πρώτα χρόνια των μνημονίων να βάλουν με το ζόρι καυστήρες φυσικού αερίου, λόγω της υπερφορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης, είπε "είναι λαϊκισμός όταν αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα. Έχει αυξηθεί 1200% η τιμή του φυσικού αερίου. ... Το βασικό ζητούμενο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να δείχνουμε προσαρμογή. Όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει".

Κανονικό τσίρκο Μεντράνο

Οι Ευρωπαίοι θα παγώσουν, ο Πούτιν θα πλουτίζει

Της Κύρας Αδάμ

Στα διεθνή ύδατα, έξω από τις ακτές της Βρετανίας  (Σάφφολκ), στα διεθνή ύδατα της Πορτογαλίας στον Ατλαντικό, στα διεθνή ύδατα έξω από την Καλαμάτα  και στα διεθνή ύδατα έξω από την Αίγυπτο στη Μεσόγειο γίνονται αδιάκοπα οι μεταφορές  από πλοίο σε πλοίο ρωσικού πετρελαίου, που κατευθύνονται στις μεγάλες αγορές της Ινδίας και της Κίνας πρωτίστως, αποφέροντας τεράστια κέρδη στη Μόσχα, σε πείσμα των ευρωπαϊκών κυρώσεων σε ρωσικά ορυκτά καύσιμα, που πλήττουν πλέον βαριά τους Ευρωπαίους και όχι τον Πούτιν.

Αυτές οι μεταφορτώσεις ρωσικού πετρελαίου δεν είναι παράνομες, αφού γίνονται στα διεθνή ύδατα, ενώ αυξάνονται συστηματικά οι κόμβοι θαλάσσιων μεταφορτώσεων ρωσικού πετρελαίου.

Ένας από τος κόμβους αυτούς με αυξανόμενη δραστηριότητα είναι ο κόλπος της Καλαμάτας , όπου στα διεθνή ύδατα γίνονται συνεχώς μεταφορτώσεις ρωσσικού πετρελαίου σε πλοία SUEZMAX, δηλαδή σε τάνκερ ειδικά ναυπηγημένα για να περνούν  απρόσκοπτα το Κανάλι του Σουέζ προς τους προορισμούς της Ασίας και της Κίνας.

Οι άλλες μεγάλες μεταφορτώσεις ρωσσικού πετρελαίου γίνονται με πλοία τύπου ΑFRAMAX  από τα παράλια της Αφρικής.

Kolotoumba.eu

Το σοβιετικής εμπνεύσεως φαιδρό μόρφωμα με μηδενική νομιμοποίηση από τα 500 εκατομμύρια πληθυσμού της ΕΕ, που ακούει στο όνομα Κομισιόν και του οποίου ηγείται κάποια κυρία φον ντερ κάτι, υποχρεώνεται και επισήμως στην πρώτη kolotoumba. Από την «αυστηρή απαγόρευση εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου/πετρελαίου» με σκοπό να καταρρεύσει ο παλιάνθρωπος Βλαντιμίρ Πούτιν, πήγαμε προ λίγων εβδομάδων στην «αναζήτηση σωστών ισορροπιών», ώστε να μην καταρρεύσουν οι ευρωπαϊκές οικονομίες και παράλληλα να δεχτεί πλήγμα η ρωσική οικονομία –θαυμάστε την περίτεχνη διατύπωση των γραφειοκρατών-. 

Από καιρό γνωρίζουμε ότι τα πράγματα στο πεδίο της μάχης δεν πάνε καθόλου καλά για την ουκρανοευρωαμερικανική πλευρά. Μετά την κατάληψη της κατεστραμμένης Μαριούπολης και την υψηλού συμβολισμού εκκένωση του εργοστασίου «Αζοφστάλ», τα ρωσικά στρατεύματα και οι τοπικές πολιτοφυλακές  κοντεύουν να ολοκληρώσουν την «ειδική επιχείρηση» στην ανατολική Ουκρανία (Ντανμπάς-Λουχάνσκ) χωρίς μεγάλη αντίσταση από πλευράς  ουκρανικού στρατού και των ναζιστικών ταγμάτων που εγκαταλείπουν τις θέσεις τους. Η δε «στρατιωτική βοήθεια» της Δύσης εξαερώνεται μέρα πάρα μέρα από τους ρωσικούς πυραύλους υψηλής ακριβείας, μόλις περάσει τα πολωνοουκρανικά σύνορα, συντελώντας στην κατάρρευση του ηθικού των Συμμάχων και του καθεστώτος του Κίεβο.

Τιμές καυσίμων: σε ιστορικά υψηλά, αλλά η διεθνής τιμή του πετρελαίου σε επίπεδα 2011-2014. Τι συμβαίνει;

Μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, η τιμή της βενζίνης, του πετρελαίου κίνησης και του πετρελαίου θέρμανσης έχουν εκτοξευθεί σε πρωτοφανή ιστορικά επίπεδα, τροφοδοτώντας τον πληθωρισμό, που είχε ήδη απογειωθεί μήνες πριν την εισβολή. Τιμή πετρελαίου θέρμανσης στα 1,65-1,70€/λίτρο σημαίνει πως οι πολίτες είναι αδύνατο να το πληρώσουν για να ζεσταθούν εν μέσω του πιο ψυχρού Μάρτη απ' το 1987. Την ίδια στιγμή η ενεργειακή πολιτική έχει εκτοξεύσει τις τιμές φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού, κάνοντας εξίσου απαγορευτικές για τους πολίτες αυτούς τους τρόπους θέρμανσης. Καλωσορίσατε στην εποχή της ξυλόσομπας και του μαγκαλιού!

Απλά πολύ απλά...

Σχόλιο του Αναστάση Ασκητά

Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να μην προσαρμόζει τη φορολογία στα καύσιμα, ούτε καν με πρόφαση το μη εκτροχιασμό του προϋπολογισμού.

Πρώτα από όλα, ο προϋπολογισμός είναι ήδη εκτροχιασμένος. Είναι εξ ορισμού εκτροχιασμένος. Εκτροχιάστηκε τη στιγμή που γράφτηκε με υπόθεση πως ο πληθωρισμός θα είναι 0,8%.

Και κυρίως, ο ειδικός φόρος κατανάλωσης βενζίνης δεν είναι αναλογικός της τιμής. Είναι αναλογικός της ποσότητας. Δεν είναι σαν τον ΦΠΑ που είναι ποσοστό επί της τιμής.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα έχει τον τέταρτο υψηλότερο στην Ευρώπη, ύψους 0,7 ευρώ ανά λίτρο βενζίνης που πωλείται. Συνεπώς, τα έσοδα από τον ΕΦΚ θα μειωθούν, όσο η τιμή της βενζίνης είναι ψηλά.

Ανεβαίνει η τιμή, δεν κουνάς το αμάξι σου, μειώνεται η κατανάλωση, μειώνονται τα λίτρα, μειώνονται τα 0,7 ευρώ ανά λίτρο που αντιστοιχούν στον ειδικό φόρο.

Ακόμα και όσον αφορά το ΦΠΑ όμως, που είναι ποσοστό επί της τιμής, υπάρχει ένα επίπεδο τιμών από το οποίο και έπειτα, η ποσότητα που καταναλώνεται μειώνεται πιο γρήγορα από την αύξηση της τιμής.

Κοροϊδία...

Στροφή 180 μοιρών: «Εξορύξεις τέλος» το μήνυμα του Δένδια στην Άγκυρα!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Διαβάστε προσεκτικά τις ακόλουθες δηλώσεις, χωρίς όμως να στοιχηματίσετε για την προέλευσή τους:

«Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αρχίσει να τρυπάει το βυθό της θάλασσας στη Μεσόγειο για να βρει αέριο, για να βρει πετρέλαιο, για έναν πολύ, πολύ απλό λόγο. Χρειαζόμαστε 10 ως 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε και από πλευρά κόστους θα ήταν πολύ πιο ακριβό από εκείνο της Σαουδικής Αραβίας, για παράδειγμα. Έτσι, οικονομικά δεν οραματίζομαι ότι η Ελλάδα θα γίνει μια πετρελαιο-παραγωγική χώρα. Και με όλο το σεβασμό, το Αιγαίο, για παράδειγμα, είναι ένας παράδεισος στη γη. Δε σχεδιάζουμε να τον μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού. Έτσι, η Ελλάδα ελπίζει ότι θα έχει προσφορά ενέργειας. Η Ελλάδα ελπίζει να έχει πολύ καλές σχέσεις με το Σαουδικό Βασίλειο, αλλά η Ελλάδα δε σχεδιάζει στο ορατό μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου».

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιον ακτιβιστή της ριζοσπαστικής οικολογίας, διαπρύσιο πολέμιο των εξορύξεων και των ορυκτών καυσίμων. Προέρχονται από τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, όπως ειπώθηκαν την Πέμπτη 22 Απριλίου σε συνέντευξή του στο δίκτυο Arab News, που αποτελεί όργανο της σαουδαραβικής μοναρχίας. Οι δηλώσεις του έλληνα υπουργού, που έγιναν σε λιγότερο από μια εβδομάδα από την κοινή συνέντευξή του με τον τούρκο ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, η οποία ερμηνεύτηκε ως ελληνική αντεπίθεση απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας, προκάλεσαν σοκ στην Αθήνα και «θάφτηκαν» από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ιστοσελίδα του υπουργείου όπου μεταφέρεται και η πιο ασήμαντη δήλωση των πολιτικών στελεχών της ελληνικής διπλωματίας, μέχρι το πρωί της Κυριακής τουλάχιστον, δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά. Αντίθετα, κατά την πάγια πρακτική, «κύκλοι» του υπουργείου έσπευσαν με διορθωτικές δηλώσεις να υποβαθμίσουν και να μετριάσουν τη βαρύτητα των υπουργικών δηλώσεων από το Ριάντ.

Σκληρή, πράσινη εποχή

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Λοιπόν, πολύ νόστιμο αυτό που είπε ο Δένδιας στο Arab News με τα πετρέλαια και τα αέρια του Αιγαίου. Θυμίζω τα βασικά: «Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο… Οικονομικά δεν οραματίζομαι η Ελλάδα να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου… Το Αιγαίο είναι ένας παράδεισος στη Γη -δεν σκοπεύουμε να το μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού».
Τον Κυριάκο τον ρώτησε; Μάλλον όχι. Εξ ου και πλάκωσαν μετά οι διευκρινίσεις και οι αποσαφηνίσεις και οι επανατοποθετήσεις ότι «δεν θα πειραχτεί το υπάρχον ενεργειακό πρόγραμμα της χώρας», ότι «οι απόψεις του υπουργού για την πράσινη ενέργεια είναι γνωστές» κ.λπ.

Λοιπόν, δεν του το ’χα του Δένδια, με τον οποίο στα μακρινά νιάτα μας υπήρξαμε συμφοιτητές, χωρίς ωστόσο ν’ ανταλλάξουμε και πολλές κουβέντες εξ όσων θυμάμαι, δεν το επέτρεπε το ιδεολογικό πρωτόκολλο της μεταπολιτευτικής έντασης των αμφιθεάτρων. Ανευ σημασίας αυτό. Περισσότερη σημασία έχει ότι αυτή η φευγαλέα αναφορά ενταφιάζει πανηγυρικά την εθνική μυθολογία δεκαετιών, που συνέδεε την ελληνοτουρκική και όλη τη γεωπολιτική ένταση στο Αιγαίο και σε όλη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο με τα τεράστια κοιτάσματα των υδρογονανθράκων που θα μας έλυναν κάθε πρόβλημα για τις επόμενες πολλές δεκαετίες, μέχρι που θα έλυναν και το Κυπριακό, άσε που θα διέγραφαν και το δημόσιο χρέος με μια μονοκοντυλιά και θα καθιστούσαν την Ελλάδα, μαζί και την Κύπρο, εκτός από θαλασσοκράτειρες, πετρελαιοκράτειρες και αεριοκράτειρες. Ετσι, θα λυνόταν διαμιάς και το διάσημο βασανιστικό δίλημμα σε ποιον ανήκει το Αιγαίο: στους Ελληνες, στους Τούρκους ή στα ψάρια του; Θα ανήκε πολύ απλά στην Total, τη Repsol, την Exxon, την Gazprom και σε όλους τους σούπερ σταρ της μαύρης πετρελαϊκής εποχής, που κάποτε κυριαρχούσαν ως Επτά Αδελφές πριν χάσουν το παγκόσμιο μονοπώλιό τους από το καρτέλ του ΟΠΕΚ και από τις «Νέες Επτά Αδελφές», που εκτείνονται από την Κίνα μέχρι τη Βενεζουέλα και από τη Μαλαισία μέχρι τη Ρωσία.

Εταιρείες ως κυρίαρχα ιδιωτικά κράτη: η περίπτωση της Total

Του Alain Deneault

H Total θεωρείται μια «γαλλική εταιρεία πετρελαίου» αλλά στην πραγματικότητα – όπως πολλές άλλες πολυεθνικές εταιρείες – πρόκειται για μια κυρίαρχη δύναμη ιδιωτικών συμφερόντων.

Έχοντας μελετήσει, γράψει (γι’ αυτές) και συμμετάσχει στο δημόσιο διάλογο για τις πολυεθνικές εταιρείες, έχω φτάσει στο συμπέρασμα ότι δεν είμαστε συλλογικά καταρτισμένοι να σκεφτούμε τη δύναμη που αντιπροσωπεύουν, τις σιωπηρές μεθόδους με τις οποίες ασκούν την ιδιαίτερη μορφή κυριαρχίας τους καθώς και τους πολυάριθμους μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να παρακάμπτουν το νόμο οπουδήποτε έχουν συμφέροντα.

Για να μορφοποιήσω το συμπέρασμα αυτό, θα εστιάσω σε μια μόνο εταιρεία – την Total – σαν τυπική περίπτωση και θα δείξω για τι είναι πράγματι ικανή σε διεθνές επίπεδο και δε θα συνθέσω μεμονωμένα παραδείγματα που θα μπορούσαν να κατηγορηθούν για σκοπιμότητες προκειμένου να ικανοποιηθούν οι ερευνητικές μας ανάγκες.

Η Total είναι ένας επιχειρηματικός όμιλος που εδρεύει στη Γαλλία, με δραστηριότητα σε 130 χώρες, 100.000 υπαλλήλους και «συνεργάτες» και μια ημερήσια παραγωγή 2,8 εκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου. Το 2018 η Total ανακοίνωσε καθαρά κέρδη 13,6 δις δολαρίων. Αυτός ο ενεργειακός γίγαντας, η πέμπτη μεγαλύτερη εταιρεία πετρελαίου του κόσμου που λειτουργεί για σχεδόν έναν αιώνα, κερδίζει την προσοχή λόγω του ότι έχει υπάρξει το θέμα πολύ περιορισμένης ανάλυσης και προβολής, παρά την εκπληκτική σωρεία παραβιάσεων αναφορικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα, το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία και την επιχειρηματική ηθική.

Η αιματοβαμμένη ιστορία του «μαύρου χρυσού»

Του Γιώργου Στάμκου

“Η λίθινη εποχή δεν τέλειωσε επειδή τέλειωσαν οι πέτρες. Η πετρελαϊκή εποχή δεν θα τελειώσει λόγω ελλείψεως πετρελαίου…”. Σείχης Γιαμανί, τ. υπουργός πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας και εμπνευστής του εμπάργκο του ΟΠΕΚ το 1973

Στις 27 Αυγούστου 1859 ο Έντγουιν Λ. Ντρέικ, ένας ιδιότροπος συνταξιούχος σιδηροδρομικός που είχε εγκατασταθεί στο χωριό Τάιτουσβιλ της Πενσυλβάνια, κατασκεύασε ένα πρωτόγονο γεωτρύπανο και μ’ αυτό ανακάλυψε για πρώτη φορά πετρέλαιο σε βάθος 211 μέτρων. Ο ίδιος, που αναφέρονταν στον εαυτό του ως ο «Συνταγματάρχης», είχε παρατηρήσει προηγουμένως στην ίδια περιοχή ίχνη ενός σκουρόχρωμου και γυαλιστερού υγρού, που ονομάζονταν πετρέλαιο (το πετρέλαιο ήταν γνωστό στους αρχαίους Αιγυπτίους, Μεσοποτάμιους και Έλληνες αλλά ποτέ πριν δεν είχε γνωρίσει ευρεία εκμετάλλευση). Ο  Ντρέικ φιλοδοξούσε να ανοίξει μια τρύπα στο έδαφος για να αντλήσει αυτό το παράξενο υγρό, ελπίζοντας να το πουλήσει ως φωτιστικό μέσο ή λιπαντικό. Και τα κατάφερε. Από το πηγάδι του άρχισε να βγαίνει πετρέλαιο με ρυθμό 20 βαρέλια την ημέρα. Το παράδειγμα του ακολούθησαν κι άλλοι και σύντομα η περιοχή ονομάστηκε Oil Creek («Ποτάμι του Πετρελαίου»).

Η πετρελαιοκρατορία του Ροκφελερ

Χρειάστηκε ωστόσο να περάσουν είκοσι χρόνια για να περάσει το πετρέλαιο στη βιομηχανία. Το 1868 ένας πρωτοπόρος λογιστής από το Κλίβελαντ, ο Τζον Ροκφέλερ, ίδρυσε την εταιρεία Stantard Oil Trust, προβλέποντας ότι το πετρέλαιο θα γινόταν το κυρίαρχο καύσιμο της βιομηχανικής εποχής. Ο Ροκφέλερ εξ αρχής αντιλήφθηκε πως το κλειδί δεν ήταν μόνο στην κατοχή πετρελαιοπηγών, αλλά και στον έλεγχο της διύλισης, της διακίνησης και της διάθεσης των τελικών προϊόντων. Σύντομα είχε υπό τον έλεγχο του το 95% των διυλιστηρίων στις ΗΠΑ. Ο ίδιος ήρθε σε συμφωνία με τους σιδηροδρόμους για τη μεταφορά και προμήθεια πετρελαίου. Ο Ροκφέλερ έβαλε έτσι τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας πανίσχυρης μονοπωλιακής επιχείρησης, που θα γινόταν σύμβολο της βιομηχανοποιημένης Αμερικής, που μόλις είχε ανακαλύψει και το αυτοκίνητο. Αν και τελικά η αμερικανική κυβέρνηση τον μήνυσε το 1906 με βάση τον Αντιμονοπωλιακό Νόμο και διέταξε την κατάτμηση του ομίλου του, ο Ροκφέλερ άνοιξε το δρόμο για τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες –τις περιβόητες «επτά αδελφές»– του μέλλοντος.

Αυτός είναι ο Γκουαηδο-τσόγλανος…

Ε ναι, ο Γκουαηδο-τσόγλανος είναι ΚΑΙ μασώνος. Δεν είμαστε εμείς ψεκασμένοι, το καυχώνται οι ίδιοι οι μασώνοι εδώ: https://archive.fo/JPL9L#selection-443.0-443.60

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Η Ουάσιγκτον ομολογεί: Είναι για τα Πετρέλαια

Να φύγει ο Μαδούρο για να μπουν οι Εταιρείες των ΗΠΑ

O πολιορκούμενος Πρόεδρος της Βενεζουέλας Νικόλας Μαδούρο δεν έχει άδικο να πιστεύει ότι έχει στηθεί εναντίον του,  διεθνής συνωμοσία, όταν κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι μηχανεύτηκαν ένα πραξικόπημα και διεξάγουν έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της κυβέρνησής του, αφού ειδικά τώρα και Αμερικανοί προεδρικοί σύμβουλοι ομολογούν απροκάλυπτα ότι περί αυτού ακριβώς πρόκειται.

Πράγματι, ακριβώς μετά την βαλλόμενη επανεκλογή του Μαδούρο και την ορκωμοσία του για μια δεύτερη εξαετή θητεία, ο υπουργός του των εξωτερικών Γιόργκε Αρεάζα δήλωσε στον (αμερικανικό τηλεοπτικό σταθμό) «Δημοκρατία Σήμερα»: «Τίποτα  δεν κάνει η αντιπολίτευση χωρίς την άδεια ή την εξουσιοδότηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ… Λένε, «Πρέπει να συμβουλευτούμε την πρεσβεία. Πρέπει να συνεννοηθούμε με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ.» Ενώ αυτό μοιάζει παρατραβηγμένο, οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου σπεύδουν να επιβεβαιώσουν όσα ο Μαδούρο καταλογίζει στην αντιπολίτευση.

Επίθεση στη Συρία: Mε την «ευγενική» χορηγία των πετρελαϊκών εταιριών

Του Δημήτρη Μηλάκα

Τι (και γιατί) γίνεται στη Συρία; Στις ακτές της Συρίας βρίσκεται διαπιστωμένο κοίτασμα υδρογονανθράκων το οποίο υπολογίζεται ότι είναι δεκαπλάσιο από το αντίστοιχο (χαρακτηρισμένο γιγαντιαίο) κοίτασμα που βρίσκεται στην Ισραηλινή ΑΟΖ και έχουν αρχίσει οι διαδικασίες εκμετάλλευσής του. Ταυτόχρονα η Συρία βρίσκεται σε μια γεωγραφική περιοχή η οποία είναι κρίσιμη για τους δρόμους που μπορούν να τραβήξουν οι αγωγοί μεταφοράς Φυσικού Αερίου άλλων ενεργειακών δεξαμενών (είτε του Κατάρ είτε του Ιράν). 

Επιπρόσθετα, η Συρία έχει στενούς συμμαχικούς και σε στρατιωτικό επίπεδο δεσμούς με τη Ρωσία η οποία διατηρεί στο έδαφος της χώρας ναύσταθμο και άλλα στρατιωτικά προγεφυρώματα.

Με πιο απλά λόγια: ο έλεγχος της περιοχής είναι κρίσιμης σημασίας για τη διατήρηση και διαιώνιση της δυτικής ηγεμονίας σ ότι αφορά τη διαχείριση (εκμετάλλευση και διανομή) των τεράστιων ενεργειακών πόρων ολόκληρης της περιοχής.

Αυτός ήταν ο σκοπός (ο έλεγχος της περιοχής) της επιχείρησης ανατροπής του καθεστώτος Ασαντ η οποία ξεκίνησε από το 2003 τουλάχιστον (κυρώσεις) και κορυφώθηκε από το 2011 όταν οι δυτικοί υποκίνησαν τον εμφύλιο χρηματοδοτώντας, εξοπλίζοντας και εκπαιδεύοντας κάθε ομάδα (συμπεριλαμβανομένων και του isis) που θα μπορούσε να στραφεί κατά της Συριακής κυβέρνησης.

Τώρα κατάλαβες;

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Είμαστε πλούσιοι !

Ευχαριστώ τον φίλο Γιώργο Σ.

Ποιος πραγματικά είναι ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Ένα νέο ήρωα έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ στο πρόσωπο του ηγέτη της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, Λεοπόλντο Λόπεζ.

Ενώ όμως τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εστίασαν την προσοχή τους στο γεγονός ότι τέθηκε σε κατ’οίκον περιορισμό, κατηγορούμενος για την παρακίνηση βίαιων επεισοδίων στις πρόσφατες εκλογές που στοίχισαν τη ζωή τουλάχιστον δέκα ανθρώπων, ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το παρελθόν του.

Γεννημένος στο εύπορο προάστιο Τσακάο του Καράκας – του οποίου αργότερα έγινε δήμαρχος – ο Λόπεζ είναι γόνος δυναστείας πολιτικών της Βενεζουέλας, η οποία φτάνει μέχρι τον πρώτο πρόεδρο της χώρας Κριστομπαλ Μεντόζα.

Ο ίδιος εξηγούσε σε δημοσιογράφους ότι ανήκει στο 1% των κατοίκων της χώρας που απέκτησαν υψηλή μόρφωση για να βοηθήσουν, όπως λέει, τη Βενεζουέλα.

«ΗΠΑ και ExxonMobil κήρυξαν πόλεμο στον Μαδούρο»…

«Η αυτοκρατορία και οι υποτακτικοί της δεν δραστηριοποιούνται λόγω της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Αυτό είναι απάτη. Το πετρέλαιο θέλουν» γράφει ο ακτιβιστής δημοσιογράφος Ντέιβιντ Πιρ σε εκτενές άρθρο του στην ιστοσελίδα Counterpunch σχετικά με τις αιτίες που έφεραν τη Βενεζουέλα στη σημερινή κατάσταση.
Μεταξύ άλλων, αναφέρεται στις επιχειρηματικές κινήσεις του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον. «Ο Τϊλερσον ήταν στην ExxonMobil πάνω από 40 χρόνια και βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να βλέπει τον Τσάβες και τον Μαδούρο να εθνικοποιούν επιχειρηματικές δραστηριότητες της ExxonMobil αξίας 10 δισ. δολαρίων. Ακονίζει λοιπόν το σπαθί του για να αντεπιτεθεί Λίγο μετά την παραίτησή του από τη θέση του επικεφαλής της εταιρείας, ερευνητές της ExxonMobil βρήκαν μία από τις μεγαλύτερες παράκτιες πηγές πετρελαίου και φυσικού αερίου του κόσμου. Η θαλάσσια περιοχή όπου βρέθηκε το κοίτασμα διεκδικείται από τη Βενεζουέλα, αλλά η ExxonMobil ισχυρίζεται ότι τα νερά ανήκουν στη γείτονα της Βενεζουέλας, τη Γουιάνα» επισημαίνει ο Πιρ.

Ιδού γιατί οι ΗΠΑ ανέτρεψαν τον Σαντάμ Χουσεΐν

Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου

Το 1991 είναι η χρονιά έναρξης των οικονομικών και άλλων κυρώσεων εναντίον του Ιράκ. Αυτές, μεταξύ άλλων απαγόρευαν τις εξαγωγές πετρελαίου και συνεχίζονταν μέσω διαφόρων ψηφισμάτων του ΟΗΕ μέχρι το 2002 που αρχίζει ο δεύτερος πόλεμος του Ιράκ. Η οικογένεια Μπους είχε και έχει τεράστια συμφέροντα στην βιομηχανία πετρελαίου.

Κατά την προεκλογική εκστρατεία του Μπους νεότερου, οι αμερικανικές εταιρίες πετρελαίου χρηματοδότησαν αφειδώς τους Μπους και Τσέινι, υπό τον όρο να ανατραπεί ο Σαντάμ Χουσεΐν, ώστε να επαναληφθούν οι εξαγωγές πετρελαίου. Την ίδια πίεση εδέχθη και ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, από τις βρετανικές εταιρείες πετρελαίου και γι’ αυτό συντάχθηκε με τον Μπους στο θέμα των ανύπαρκτων όπλων μαζικής καταστροφής.

Ο λόγος ήταν, ότι το οικονομικό εμπάργκο που είχε επιβάλλει ο ΟΗΕ δεν μπορούσε να ανακληθεί όσο ο Σαντάμ ήταν στην εξουσία. Η μέθοδος των «χρωματιστών» και «λαϊκών» επαναστάσεων δεν περνούσε στο Ιράκ, οπότε η μόνη λύση ήταν η βίαιη ανατροπή του Σαντάμ.

Το μεγάλο μοίρασμα της Λιβύης: μια λεία τουλάχιστον 130 δισ.

Το άρθρο υπερασπίζεται με σαφήνεια τα συμφέροντα της Ιταλίας (του Ιταλικού κεφαλαίου) στη Λιβύη και αυτό το κάνει κυνικό αλλά παράλληλα, για τον αναγνώστη, πολύ διαφωτιστικό για το τι και το πώς στα νότια σύνορά μας. Δεν είναι τυχαίο, δημοσιεύεται στην εφημερίδα“Ilsole 24 ore” της Confidustria δηλαδή του Ιταλικού ΣΕΒ(μεταφ.)

Του Alberto Negri, με την ανάλυση του Vittorio Emanuele Parsi 6 Μαρτίου 2016

Στην συνάντησή τους στο παλάτι των Δόγηδων στη Βενετία, ο Matteo Renzi και ο François Hollande, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον στα μάτια θα έπρέπε να κάνουν μια ερώτηση: για ποιους λόγους θα πολεμήσουμε στη Λιβύη;

Η πιο προφανής απάντηση - το Χαλιφάτο - είναι και η πιο βολική. Ο πόλεμος της Λιβύης ξεκίνησε το 2011 με την επέμβαση Γάλλων, Βρετανών και Αμερικανών, ενώ μετά το τέλος του Καντάφι μετατράπηκε σε σύγκρουση μεταξύ φυλών, ένοπλων ομάδων και ενδοισλαμικών διαφορών, η οποία ωστόσο, ήτανκαι παρέμεινε υπόθεση γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Το αποτέλεσμα, δεν ήταν η έλευση της δημοκρατίας, συνοψίζεται στα εξής δεδομένα: η Λιβύη κατείχε την πρώτη θέση στην Αφρική στον δείκτη των Ηνωμένων Εθνών για την ανθρώπινη ανάπτυξη, σήμερα είναι ένα κατεστραμμένο κράτος.