Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη
Διαβάζω πολλούς συντρόφους (χωρίς εισαγωγικά) που, τις τελευταίες μέρες και με σημείο αναφοράς τον Πελετίδη, καλούν σε κριτική υπερψήφιση της Λαϊκής Συσπείρωσης (Λ.Σ., δηλαδή του ΚΚΕ) στις εκλογές της 8ης Οκτώβρη. Χωρίς, φυσικά, να θέλω να υποδείξω σε κανέναν τι να κάνει, είναι νομίζω σωστό να διευκρινίσω τη δική μου θέση.
Καταρχάς, η συζήτηση του τύπου "να βγάλουμε κι άλλους Πελετίδηδες" δεν αφορά την κάλπη των Περιφερειών. Δεν πιστεύω να έχει κανείς την αυταπάτη ότι η Λ.Σ. "χτυπάει" τη νίκη σε κάποια περιφέρεια. Με βάση και το αντιδραστικό εκλογικό σύστημα, δεν υπάρχει καν η δυνατότητα μπλοκαρίσματος αντιδραστικών αποφάσεων στα Περιφερειακά Συμβούλια. Επόμενως, μιλάμε για εκλογική καταγραφή καθαρά και, μάλιστα, στην κατεξοχήν "κεντρική πολιτική" κάλπη της ημέρας. Από αυτή την κάλπη θα εξαχθούν κατεξοχήν τα πολιτικά συμπεράσματα και οι συσχετισμοί στο τέλος της ημέρας.
Όποιος σ. μας καλεί, λοιπόν, να ψηφίσουμε Λ.Σ. στις Περιφέρειες, στην ουσία μας καλεί να δώσουμε ψήφο στο ΚΚΕ γενικώς. Σεβαστή άποψη, αλλά να αφήσουμε στην άκρη τον Πελετίδη και να ξέρουμε για τι μιλάμε. Ψήφος στη Λ.Σ. στις Περιφέρειες σημαίνει ψήφος:
* στη γραμμή υποταγής στο ΝΑΤΟ μέσω των συγκαλυμμένων σοσιαλσοβινιστικών θέσεων περί "δικαίου πολέμου του Ουκρανικού Λαού", των ίσων αποστάσεων κλπ.
* στη διασπαστική, προβοκατόρικη γραμμή διάσπασης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και στοίχισης του πίσω από τις αστικές τάξεις του ευρωατλαντισμού με δήθεν "λενινιστική" φρασεολογία
* στη γραμμή άρνησης του πολιτικού αγώνα ενάντια στο καθεστώς της Αμερικανοκρατίας και υποκατάστασης του από έναν χυδαίο οικονομισμό σε συνδυασμό με ένα κρεσέντο κοινοβουλευτικού κρετινισμού που θυμίζει τις χειρότερες μέρες του ευρωκομμουνισμού
* στη γραμμή καθήλωσης του εργατικού κινήματος στην ουρά της αστικής ΓΣΕΕ, άρνησης να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του κινήματος με πρωτοβουλίες ενιαιομετωπικής δράσης όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην ταξική πάλη
* στη γραμμή αντιδραστικής αναθεώρησης της ιστορίας του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος, με τη δικαίωση χρεωκοπημένων αντιμαρξιστικών-αντιλενινιστικών αντιλήψεων για το χαρακτήρα της εποχής, για τη στρατηγική και την τακτική, για τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα και διεθνώς κλπ.
