Έφεδροι στην πόλη της Γάζας: Ήλθον, είδον… ενίκησαν;

Σκίτσα για την κατάληψη μιας ανύπαρκτης πόλης και για τη γενοκτονία που συνεχίζεται…

Oλα είναι έτοιμα στο Ισραήλ για την έναρξη της επιχείρησης για την κατάληψη της πόλης της Γάζας. Μια επιχείρηση με την ονομασία «Άρματα του Γεδεών II», η οποία προβάλλεται ως συνέχιση της επιχείρησης «Άρματα του Γεδεών» του περασμένου Μαΐου.

Ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Ισραέλ Κατζ, ο οποίος ενέκρινε χθες 20/8 το σχέδιο, έδωσε εντολή για την επιστράτευση 60.000 εφέδρων του ισραηλινού στρατού και είπε: Mόλις ολοκληρωθεί η επιχείρηση, η Γάζα θα αλλάξει πρόσωπο και δεν θα μοιάζει πλέον με το παρελθόν.

Ωστόσο οι έφεδροι του Ολλανδού σκιτσογράφου Maarten Wolterink μόλις αντίκρισαν την πόλη της Γάζας είπαν:

Aυτό οι Άραβες το αποκαλούν πόλη;

Οι απειλές Τραμπ κατά της Ρωσίας και το σχέδιο ταχείας εξόντωσης των Παλαιστινίων

Για ποιο λόγο μοιάζει να θέλει μια κρίση με τη Μόσχα μέσα στις επόμενες μέρες;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *

Για ποιο λόγο ο πρόεδρος Τραμπ εξαπέλυσε ξαφνικά τελεσίγραφα και διάφορες απειλές κατά της Ρωσίας, για τον επείγοντα χαρακτήρα των οποίων δεν υπάρχει καμία προφανής ερμηνεία; Για ποιο λόγο μοιάζει να θέλει μια κρίση με τη Μόσχα μέσα στις επόμενες μέρες; Μια σοβαρή πιθανότητα είναι ότι ο Τραμπ ενεργεί έτσι κατ’ εντολή Νετανιάχου, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των Ρώσων και όλου του πλανήτη από την εξόντωση, εντός των επομένων ημερών ή λίγων εβδομάδων, όλου ή πάντως του μεγαλύτερου μέρους του παλαιστινιακού πληθυσμού της Γάζας, πιθανώς και την προσάρτησή της από το Ισραήλ. ⁽¹⁾

Αν άλλωστε αρκετές δυτικές κυβερνήσεις σπεύδουν τώρα να ανακοινώσουν ότι θα αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος αλλά τον Σεπτέμβριο, είναι γιατί θέλουν να μη θεωρηθούν συνυπεύθυνες του τρομακτικού εγκλήματος που ετοιμάζει ο Νετανιάχου εντός του Αυγούστου, αλλά και για να του αφήσουν το περιθώριο να συντρίψει τη Χαμάς και να τους αφήσει να αναγνωρίσουν μια Παλαιστίνη-τέρας! Προφανώς δεν θυμούνται ότι ουδόλως ωφέλησε την υστεροφημία του Ποντίου Πιλάτου το ότι πήγε, την κρίσιμη στιγμή, να πλύνει τα χέρια του. Ότι αυτό είναι το σχέδιο Νετανιάχου αποδεικνύεται από το ότι το Ισραήλ επιτρέπει, σύμφωνα με τα ίδια τα κυβερνητική στοιχεία, την παροχή στη Λωρίδα της Γάζας λιγότερης τροφής από το ελάχιστο αναγκαίο για επιβίωση. Ο μέσος Παλαιστίνιος στη Γάζα έχει στη διάθεσή του λιγότερη τροφή από τους κρατουμένους στα στρατόπεδα του Άουσβιτς, του Νταχάου κλπ.

Ο Άδωνις με τους γενοκτόνους εμείς με τους Παλαιστίνιους (ΑΕΚ - Μπερ Σεβά 1-0)

Ο υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης σχολίασε στον προσωπικό του λογαριασμό στα social media το γεγονός ότι οι οπαδοί της ΑΕΚ φώναξαν υπέρ της Παλαιστίνης, στον αγώνα με την Μπερ Σεβά.

Η ανάρτηση του:

«Διάβασα στο τουιτερ αυτό και είναι απολύτως σωστό. Οι φίλαθλοι της ΑΕΚ φωνάζαν χθες υπέρ της Παλαιστίνης και κατά του Ισραήλ και το θεωρούσαν και εξυπνάδα. Όμως το έκαναν μέσα σε ένα γήπεδο που λέγεται «Αγιά Σοφιά» και που έξω έχει έναν όμορφο μεγάλο δικέφαλο αετό και δεν συνειδητοποιούν ότι οι Παλαιστίνιοι είναι σύμμαχοι των Τούρκων, πανηγύρισαν για την μετατροπή της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη σε Τζαμί και θεωρούν την Τουρκία «απελευθερωτή» της Κύπρου. Το Ισραήλ από την άλλη, είναι εχθρός της Τουρκίας, καταγγέλλει παντού την Τουρκική κατοχή της Κύπρου, διαμαρτύρεται για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί και δίνει μάχη για να μην πάρει η Τουρκία F35 και άλλα υπερσύγχρονα Αμερικανικά όπλα ώστε να κινδυνεύσει η Ελλάδα. Κοινώς στο μυαλό τους έχουν πλήρη σύγχυση για το ποιος είναι φίλος τους και ποιος εχθρός τους. Είμαστε με το @IsraelinGreece διότι το Ισραήλ είναι με την Ελλάδα τελεία και παύλα! Και φυσικά οι τουρίστες από το Ισραήλ είναι απολύτως ευπρόσδεκτοι εδώ».

Έλα που εμείς είμαστε με τους άλλους...

Τα λόγια είναι φτώχεια ...

Μια διαφορετική εικόνα, που καταγράφει το κουράγιο των ανθρώπων οι οποίοι έχουν αποφασίσει να μην υποταχθούν. Το στιγμιότυπο είναι από την αγορά της Ναμπλούς, στη Δυτική Όχθη: Ένας κατοχικός στρατιώτης προστάζει τον Παλαιστίνιο πωλητή καρπουζιών να φύγει από τον πάγκο του. Αυτός, με το τσιγάρο στο χέρι, εξακολουθεί να τον κοιτά, χωρίς να υπακούει…

«Πλεονάζοντες» άνθρωποι!!!

Του Γιώργου Μαργαρίτη

Τον Απρίλιο του 1941 οριστικοποιήθηκαν τα γερμανικά σχέδια για την εισβολή στην Σοβιετική Ένωση. Στα σχέδια αυτά, σε όλες τις εκδοχές τους — στρατιωτικές και οικονομικές — υπήρχε μια σταθερά. Η επιδίωξη εξόντωσης μεγάλου μέρους των κατοίκων της δυτικής Σοβιετικής Ένωσης — Λευκορώσων και Ουκρανών.

Στην έκθεση του στρατηγού Τόμας (ενσωματώθηκε στο σχέδιο Μπαρμπαρόσα) το ζήτημα αναγόταν σε ζωτικό:

«1.– Ο πόλεμος μπορεί να συνεχιστεί μόνο εάν οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις εξασφαλίσουν τον εφοδιασμό και την διατροφή τους από την Ρωσία στον τρίτο χρόνο του πολέμου.

2.– Δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι θα πεθάνουν από πείνα και στερήσεις εάν αφαιρέσουμε όσα έχουμε ανάγκη από την Ρωσία….»

Στα σχέδια εκτιμούσαν ότι το αγροτικό πλεόνασμα της ΕΣΣΔ έπρεπε να πάψει να κατευθύνεται στις βιομηχανικές ζώνες της χώρας σε τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί η επισιτιστική επάρκεια της Νέας Ευρώπης.

«…Ο προοδευτικός θάνατος τόσο της βιομηχανίας όσο και μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού των ζωνών «κατανάλωσης» είναι απαραίτητος……»

Ζιαντ Μαντούχ: Γιατί δεν φεύγω από τη Γάζα. Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντακόπουλο (video)

Ο Παλαιστίνιος ποιητής και πανεπιστημιακός Ζιαντ Μεντούχ μιλάει στον Δημ. Κωνσταντακόπουλο.

«Πιστέψτε με, η αποφασιστικότητά μου, το κουράγιο μου, η αντοχή μου, η υπομονή μου και η αισιοδοξία μου δεν μπορούν να ξεπεράσουν την απόλυτη αγωνία μου… Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι είμαι ακόμα ζωντανός, γιατί βλέπω τον θάνατο χίλιες φορές κάθε μέρα και, αν και δεν φοβάμαι τον θάνατο, ανησυχώ για το μέλλον μας. Η θετική όψη σε όλα αυτά που με κάνει περήφανο είναι ότι δεν νοιώθω μίσος. Παρακαλώ δεχτείτε την έκφραση της φιλίας των Παλαιστινίων από τη Γάζα που δεν είναι πια Γάζα και από τον Ζιάντ που δεν είναι πια ο Ζιάντ.»

Αυτά τα λόγια, μεταξύ άλλων, έγραφε πέρυσι σε ένα μήνυμά του https://www.defenddemocracy.press/hea… προς τους Ευρωπαίους φίλους από τη Γάζα ο Παλαιστίνος κάτοικος της μαρτυρικής πόλης Ζιάντ Μεντούχ, που, ευτυχώς, παραμένει ζωντανός και αποφασισμένος να μείνει στη γη του, ζωντανός ή πεθαμένος. Γιατί, μας λέει, αν έφευγα θα συμμετείχα στη δεύτερη Νάκμπα (την «Καταστροφή» των Παλαιστινίων, την αρχική εκτόπισή τους το 1948, με την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ώστε να γίνουν πλειοψηφία οι Εβραίοι κάτοικοι https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%… ).

Χαρά στους λαούς που διαθέτουν διανοούμενους και πνευματικούς ηγέτες σαν τον Ζιαντ. Το μέλλον τούς ανήκει ότι και να συμβεί μέχρι να έρθει.

Τον αναζητήσαμε στη Γάζα, εκεί που ο Χριστός ξανασταυρώνεται, για να δώσουμε απευθείας, αδιαμεσολάβητα, σε αυτό τον λαό τη φωνή που κέρδισε με το ποτάμι του αίματός του και τον ανείπωτο πόνο του, να μας πει πως ζει, τι νοιώθει και τι σκέφτεται. ‘Οποια άποψη και αν έχει κανείς για το παλαιστινιακό ζήτημα, αν κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα μόνο τυφλοί και κουφοί, άνθρωποι χωρίς αξιοπρέπεια, μπορεί να μη βλέπουν ότι η υποτιθέμενη «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» του Ισραήλ έχει μετατραπεί σε γενοκτονία, είναι απαραίτητο κανείς να ακούει και να βλέπει τους πραγματικούς ανθρώπους, αυτό δηλαδή ακριβώς που δεν κάνουν τα ελληνικά και διεθνή μέσα όχι ενημέρωσης αλλά παραπληροφόρησης. 

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το σχέδιο της ολικής εξόντωσης των Ελλήνων του Πόντου

8 Μαΐου 1914: Ο Ταλαάτ πασάς σφραγίζει τη μοίρα των Ποντίων – «Κανένα έλεος»

Η σύσκεψη στην οποία αποφασίστηκε η αποστολή απόρρητων τηλεγραφημάτων ώστε οι διωγμοί των ανεπιθύμητων να γίνουν πιο συστηματικοί

Ο Ταλαάτ πασάς (πηγή: Wikipedia)

Μέλη του Κομιτάτου «Ένωση και πρόοδος» που οδήγησε στο Κίνημα των Νεότουρκων οι Ισμαήλ Εμβέρ, Μεχμέτ Ταλαάτ και Αχμέτ Τζεμάλ, οι οποίοι έμειναν στην Ιστορία ως οι «τρεις πασάδες»: πρόκειται για την τριανδρία που επέβαλε σκιώδη στρατιωτική δικτατορία μετά τη συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη Συνθήκη του Λονδίνου (1913) για τον τερματισμό του Α’ Βαλκανικού Πολέμου, και ουσιαστικά σφράγισε τη μοίρα των χριστιανών της Ανατολής.

Οι Εμβέρ πασάς, Ταλαάτ πασάς και Τζεμάλ πασάς (όπως αποκαλούνται λόγω των τίτλων τους) έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς το συνέδριο της Θεσσαλονίκης του 1911, κατά το οποίο αποφασίστηκε ότι η «Τουρκία ανήκει στους Τούρκους».

Στις 19 Μαΐου 1912 η εφημερίδα Χατέμ Μιλέτ της Κερασούντας έγραφε: 

«Ημείς οι Τούρκοι δεν διακρίνομεν την λεπτότητα της πολιτικής ήτις εστίν απάτη, γνωρίζομεν όμως κάλλιστα την μεταχείρισιν της σπάθης. Από δύο αιώνων η πολιτική διαμελίζει την πατρίδα ημών παραδίδουσα αυτήν εις σκύλους. Πρέπει ήδη να εξέλθη εκ της θήκης η σπάθη, διότι αι κυβερνήσεις των πιστευόντων εις τον Σταυρόν συνεννοήθησαν διαβολικώς απέναντι του αθώου ισλαμικού κόσμου.

»Η σπάθη εις τας χείρας των εχόντων την Ημισέληνον είναι όργανον δυνάμενον ν’ αμβλύνη την όρασιν των σταυροπιστευόντων, ενώ εις τας χείρας των άλλων είναι απλούν τεμάχιον σιδήρου. Αυτή θα απαλλάξη το Ισλάμ εκ της κατ’ αυτού συνωμοσίας».

Με τέτοια άρθρα ο τουρκικός Τύπος αφιόνιζε τον τουρκικό όχλο προετοιμάζοντας τις μεγάλες σφαγές.

Βασίλης Ασημακόπουλος: « Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Το Ποντιακό ως πολιτικό και επιστημονικό ζήτημα. Η σημασία της 19ης Μαϊου »

Του Βασίλη Ασημακόπουλου

Ευχαριστώ από καρδιάς τους διοργανωτές, τον Σύλλογο Ποντίων Φοιτητών Νομού Αττικής γι’ αυτήν την εξαιρετικά τιμητική πρόσκληση να συμμετάσχω σε μια ημερίδα με εξαιρετικούς συνομιλητές, που έχουν βαθιά γνώση στο θέμα. Μια ημερίδα αφιερωμένη στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.  

Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν οι φοιτητές. Είναι πολύ τιμητικό να σε καλούν να μιλήσεις στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι πολύ τιμητικό να μιλάς για τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και το Ποντιακό Ζήτημα. Τιμητικό και συγκινητικό συνάμα.

Θυμάμαι εδώ σ’ αυτό το ίδιο αμφιθέατρο που βρισκόμαστε σήμερα, στις 8 Μαρτίου 1998, ημέρα της γυναίκας, εκδήλωση της Διεθνούς Ένωσης για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών με ομιλητές τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη και Γυναίκες που είχαν υποστεί  οι ίδιες, αλλά και ως μητέρες, σύζυγοι, αδελφές, κόρες, τη βία, τη βαρβαρότητα αυταρχικών-φασιστικών καθεστώτων  στις περιοχές της Νότιας Αμερικής και της Ανατολικής Μεσογείου.   

Για εμένα όπως και για χιλιάδες άλλους ανθρώπους, που δεν έχουμε την τιμή να είμαστε ποντιακής καταγωγής, το Ποντιακό ζήτημα είναι ταυτισμένο, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο και τη διαδρομή, την πολιτική παρέμβαση του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Πολύ περισσότερο για ανθρώπους που προερχόμαστε από τον κομματικό σχηματισμό του οποίου ο Μιχάλης συνέβαλε από την εποχή της ηλικιακής του νεότητας  - η γνώμη μου είναι ότι παρέμεινε για πάντα νέος - και βγαίνοντας από τον αγώνα κατά της δικτατορίας μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ, στην ίδρυση και συγκρότησή του. Το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα. Ακόμα περισσότερο, για ανθρώπους που εντάχθηκαν στο ιδεολογικό ρεύμα που καθοδηγούσε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και που τον ακολούθησαν, όταν ο Μιχάλης διαφωνώντας συνολικά πια με την εξέλιξη του κομματικού αυτού σχηματισμού, αποχώρησε, συγκροτώντας την Δημοκρατική Περιφερειακή Ένωση. Ένα σχήμα που αντιμετωπίστηκε με τους όρους της «καρτελοποιημένης πολιτικής» στην Ελλάδα, μια περίοδος  που καθορίστηκε από τη Siemens και το Χρηματιστήριο, για ν’ αναφέρω δύο λέξεις που συμπυκνώνουν το πνεύμα και τις υλικές πρακτικές της εποχής.  Αυτά ως μια κατ’ αρχάς γνωριμία μαζί σας και αυτοπαρουσίαση, αν μου επιτρέπετε,  σε σχέση με τον Μιχάλη.

Eurovision 2024

Κοινή Ανακοίνωση των οργανώσεων της Παλαιστινιακής Αντίστασης (Hamas, PFLP, PIJ, DFLP PFLP-GC )

Κοινή δήλωση που εξέδωσαν στη Βηρυτό στις  28/12/2023, το Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης (Χαμάς), το Λαϊκό  Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP),  το Παλαιστινιακό Κίνημα Ισλαμικής Τζιχάντ (PIJ), το  Δημοκρατικό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (DFLP),  το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης - Γενική Διοίκηση Βηρυτός 

Η ηγεσία των παρατάξεων της Παλαιστινιακής αντίστασης πραγματοποίησε συμβουλευτική συνάντηση στη Βηρυτό, όπου συζήτησαν τις εξελίξεις της πλημμύρας στο Al-Aqsa μάχη εν μέσω της συνεχιζόμενης σιωνιστικής επίθεσης στη γη, τους ανθρώπους και τους ιερούς τόπους μας, ειδικά στη Λωρίδα της Γάζας, στην Παλαιστινιακή Δυτική Όχθη και στο Αλ Κουντς. Η συνάντηση ολοκληρώθηκε με τα ακόλουθα αποτελέσματα: 

[1] : Με κάθε υπερηφάνεια και τιμή, οι παρευρισκόμενοι επαίνεσαν την ηρωική σταθερότητα του λαού μας στα κατεχόμενα εδάφη, ιδιαίτερα τη θρυλική σταθερότητα του λαού μας στη Λωρίδα της Γάζας, όπου τα παιδιά, οι γυναίκες και όλοι μας ο λαός μας, με γυμνό στήθος, αντιμετωπίζει τις βάναυσες ενέργειες του «ισραηλινού» εχθρού, ο οποίος στόχευσε καταφύγια εκτοπισμένων, σπίτια, τζαμιά, εκκλησίες, σχολεία, νοσοκομεία και τις γενικές εγκαταστάσεις υποδομής, ως μέρος της εφαρμογής μιας γενοκτονίας και καμένης- επίγεια πολιτική ενάντια στον ακλόνητο λαό μας, που ματαίωσε σθεναρά το σχέδιο μαζικών εκτοπισμών στους Άραβες γείτονες, για να αδειάσει την ακλόνητη Λωρίδα των κατοίκων της και να την προσαρτήσει στο κράτος κατοχής και μαζικών δολοφονιών. Αυτό το σχέδιο στοχεύει ξεκάθαρα στον τερματισμό της παλαιστινιακής εθνικής υπόθεσης και την εκκαθάριση των νόμιμων εθνικών δικαιωμάτων του λαού μας, στον καθορισμό της μοίρας, στην ίδρυση του ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Αλ Κουντς και στη διασφάλιση του δικαιώματος επιστροφής για τους πρόσφυγες του λαού μας. στα σπίτια και τις περιουσίες τους, σύμφωνα με το ψήφισμα 194, σε αντίθεση με την προσάρτηση εδαφών που κατέλαβαν στον επιθετικό πόλεμο του 1967 και την ίδρυση του «μεγάλου Ισραήλ» σε βάρος του εθνικού μας σχεδίου, της ταυτότητας του λαού μας και του δικαιώματός του στην κυριαρχία στη γη τους και στην ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους τους με πρωτεύουσα την Αλ Κουντς. 

Εθνοκάθαρση ή γενοκτονία; Τίποτα από τα δύο, αλλά αντίσταση!

Όσες φορές και να ακούσουμε για το αιματοκύλισμα του παλαιστινιακού λαού, όσες φορές και να δούμε τις ασύλληπτα φρικιαστικές εικόνες νεκρών αμάχων και βομβαρδισμένων πολιτικών κτιρίων και, τελικά, όσες φορές και να έρθει στην επιφάνεια ο εγγενής εγκληματικός χαρακτήρας του κράτους του Ισραήλ, οι εντεταλμένοι ποντικο-δημοσιογράφοι, οι αναλυτές και οι ακαδημαϊκοί που λογίζουν ως νόμιμη πρακτική μιας «δημοκρατίας» την εθνοκάθαρση της Παλαιστίνης, μας λένε ότι το άσπρο είναι μαύρο.

Μέσα από μια συστηματική εκστρατεία αντιστροφής της πραγματικότητας, επιδιώκουν να μας πείσουν ότι ο θύτης είναι το θύμα, ότι ο σιωνιστικός ρατσισμός είναι δημοκρατία και ότι όποιος αντιστέκεται στην επαπειλούμενη γενοκτονία είναι ‘ισλαμοφασίστας’.1 Αν εκείνοι που ανακάλυπταν φασισμό στο Brexit και στα Κίτρινα Γιλέκα μιλάνε σήμερα για «τρομοκρατία» και «φασισμό» της παλαιστινιακής αντίστασης, τότε συνεπάγεται ότι εκείνοι οι αδικοχαμένοι νεκροί της Γάζας και της Δυτικής Όχθης μπολιάζουν το πνεύμα της γενικευμένης αντίστασης στη Νέα Διεθνή Τάξη.

Από την ιστορία στην καθημερινή ζωή

Τα ψέματα και οι συκοφαντίες των πληρωμένων δημοσιολόγων του συστήματος καταφέρνουν να περνούν το μήνυμά τους μόνο επειδή εσκεμμένα αρνούνται να δουν τη σύγκρουση στο ιστορικό της πλαίσιο. Αν η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα του πολέμου, τότε όποιος προσπαθεί να μένει από τη μεριά της αντίστασης καλείται να βρει την αλήθεια στην ιστορία.2

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Γενοκτονία είναι η μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. Αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια – ως επί το πλείστον – μέσα επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις.

Η γενοκτονία αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της. Με βάση αυτό τον ορισμό, η συστηματική εκδίωξη και δολοφονία των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί γενοκτονία.

Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου χωρίζεται σε τρεις φάσεις:

• Η πρώτη φάση ξεκινά το 1908 και κρατά μέχρι την έναρξη του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η άνοδος των Νεοτούρκων, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και η είσοδος της Γερμανίας στο Οθωμανικό κράτος δημιουργούν τις συνθήκες για την έναρξη των διωγμών.
• Η δεύτερη φάση ξεκινά το 1915, όταν οι συγκρούσεις του πρώτου παγκοσμίου πολέμου αναβαθμίζουν την πολιτική της γενοκτονίας. Ο Αυστριακός Πρόξενος στην Τραπεζούντα υπολόγιζε, τον Ιανουάριο του 1918, σε 80.000 – 100.000 τους εκτοπισμένους Έλληνες του Πόντου, ενώ ελληνικές μαρτυρίες ανεβάζουν στις 233.000 τους νεκρούς και σε 85.000 όσους εκδιώχθηκαν στη Ρωσία¹.
• Η περίοδος 1919-1924 αποτελεί την τρίτη, τελευταία και πιο έντονη φάση της γενοκτονίας, όταν η εδραίωση του Μουσταφά Κεμάλ στο οθωμανικό εσωτερικό συμπίπτει με την δημιουργία της ΕΣΣΔ και τη βοήθειά της προς το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα, την ελληνική παρουσία στην Ιωνία και την ανατολική Θράκη, καθώς και την αλλαγή στους προσανατολισμούς στην εξωτερική πολιτική των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Είναι η στιγμή που το ζήτημα της ίδρυσης ανεξάρτητου Ποντιακού Κράτους αν και τίθεται, συναντά την αντίθεση του Ελευθερίου Βενιζέλου και η χρονική φάση που ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Τοπάλ Οσμάν ενώνουν τις δυνάμεις τους².

Μιχάλης Χαραλαμπίδης: «Ο Μάιος είναι ο μήνας των ανθρωπιστών. Την 19η Μαϊου ανάβουμε δύο κεριά-δύο λαμπάδες. Στεφανώνουμε τα θύματα των θαλάσσιων Νταχάου, των αμφίβιων Άουσβιτς»

Ποια ήταν η ευγενής επιδίωξη μου, ο ευγενής στόχος μου προτείνοντας την 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής γενοκτονίας τον Αύγουστο του 1988. Το Σεπτέμβριο του 2004 πρότεινα στις Βρυξέλλες την προέκταση της ως Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.

Τότε η Εργκενεκόν και οι Αλβανοί πριν επιστρέψω στην Ελλάδα κατέστρεψαν την ιστοσελίδα μου. Παρ΄ όλο που δεν ασχολήθηκα με τους δεύτερους.

Αυτή ήταν η διαδρομή της μετατροπής, της μεταμόρφωσης μιας ημέρας Θανάτου σε Ημέρα Ζωής. Είναι η Νίκη της Ζωής επί του Θανάτου είπα στο συμβολικό Χαϊδάρι το 1990 μιλώντας για την σημασία, τον συμβολισμό της ημέρας.

Ορισμένοι, ένας υπόκοσμος επίσημων και ανεπίσημων, προσπάθησαν βρώμικα να ιδιοποιηθούν την πατρότητα της, να περιορίσουν το ισχυρό μήνυμα της ημέρας. Άλλοι όπως κόμματα και κυβερνήσεις, το ΥΠΕΞ, συντονισμένοι μαζί τους, να την καταργήσουν.

Πολλοί έχουν χάσει τον ύπνο τους από αυτό το ιστορικό τρόπαιο μου.

Η Ιστορία όμως δεν ασχολείται με τα σκουπίδια. Έμμισθα μάλιστα σκουπίδια.

19 ΜΑΗ - ΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ. Επίκαιρα όσο ποτέ τα διδάγματα απ' τη Γενοκτονία των Ποντίων

Μέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων σήμερα, έναν αιώνα και πλέον από τον βάρβαρο ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, περίπου 350.000, και πάνω από 1 εκατομμύριο εκτοπισμένους, που οδηγήθηκαν στην προσφυγιά.

Ηταν στις 19/5/1919 που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Βασικοί παράγοντες που συντέλεσαν στη Γενοκτονία των Ποντίων ήταν: Η άνοδος του τουρκικού αστικού εθνικισμού, καθώς για την ανερχόμενη τουρκική αστική τάξη, που διεκδικούσε το έθνος - κράτος της, το χτύπημα των βασικών ανταγωνιστών της (κυρίως της ελληνικής και της αρμενικής αστικής τάξης) αποτελούσε απαραίτητη προϋπόθεση για την εδραίωση της κυριαρχίας της στον συγκεκριμένο γεωγραφικό - οικονομικό χώρο.

Ηταν ακόμα οι επιδιώξεις της αστικής τάξης της Ελλάδας, για την οποία, λόγω των βλέψεών της στην ιδιαίτερα πλούσια περιοχή της Μικράς Ασίας, ο Πόντος ερχόταν σε «δεύτερη μοίρα» και υποτιμήθηκε η οργάνωση ή η βοήθεια οποιασδήποτε μορφής προς αυτόν. Η προέλαση του ελληνικού στρατού στα ενδότερα της Τουρκίας (κάνοντας τον «χωροφύλακα» των αγγλογαλλικών συμφερόντων στην περιοχή) σίγουρα υπονόμευσε - αν δεν σφράγισε - την τύχη των ελληνικών πληθυσμών του Πόντου, αλλά και γενικότερα.

«Λευτεριά - Δικαίωση, Πόντος, Κύπρος, Αρμενία, όχι άλλη Γενοκτονία»

  Του Γιώργου Τασιόπουλου

Έγινε η πορεία μνήμης για τα 107 χρόνια από τη Γενοκτονία των Αρμενίων και την εισβολή στο Αρτσάχ.

Την αρμενική γενοκτονία ο ελληνικός λαός πολύ σωστά την θεωρεί ενιαία με αυτή του Πόντου, της Μ. Ασίας, των Ασσυρίων.

Έχουν την υπογραφή του ίδιου σφαγέα. Είναι τα εγκλήματα του παντουρκισμού εις βάρος του Αρμενικού Έθνους, αλλά και κατά του Ελληνισμού.

Εγκλήματα που συνεχίζονται σήμερα στην Κύπρο, στη Συρία, στο Κουρδιστάν, στο Ιράκ και με την εισβολή Αζέρων-Τούρκων στο Αρτσάχ. Εγκλήματα που δεν θα τα τολμούσαν οι νεο-Οθωμανοί αν δεν είχαν την ανοχή των δυτικών συμμάχων.

«Λευτεριά - Δικαίωση, Πόντος, Κύπρος, Αρμενία, όχι άλλη Γενοκτονία», «Το αίμα κυλάει, δικαίωση ζητάει», «Τούρκοι φασίστες γενοκτόνοι» και «Λευτεριά στην Αρμενία», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούγονταν κατά τη διάρκεια της πορείας, ενώ δεν έλειψαν αναφορές στο Αρτσάχ και στον πρόσφατο πόλεμο που έγινε εκεί.

Δυστυχώς στην εισβολή των Αζερότουρκων στο Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ) δεν υπήρξε καμία ένδειξη αλληλεγγύης από τους ευαίσθητους που υποκριτικά ολοφύρονται στους τηλεοπτικούς δέκτες μας ολημερίς για την εισβολή στην Ουκρανία. Δεν εστάλη στρατιωτική βοήθεια!

Οι Αζέροι σβήνουν τα ίχνη των Αρμενίων! Συνεχίζεται η πολιτιστική γενοκτονία στο Αρτσάχ

Καταστράφηκε κοιμητήριο του 18ου αιώνα

Αρμενία – Αζερμπαϊτζάν: Δεύτερο νεκροταφείο καταστράφηκε στο κατεχόμενο έδαφος Αρτσάχ από το Αζερμπαϊτζάν. Οι γενοκτονικές προθέσεις του Αλίγεφ. Τα νεκρά σώματα Αρμενίων στρατιωτών

Την καταστροφή αρμενικού κοιμητηρίου στο χωριό του Σγκνάχ στο κατεχόμενο έδαφος από τις αζερικές δυνάμεις του Αρτσάχ (Ναγκόρνο-Καραμπάχ) καταγγέλουν το «Παρατηρητηρίου Μνημείων» και το «Παρατηρητήριο της Κληρονομιάς του Καυκάσου».

Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, η περιοχή ισοπεδώθηκε προκειμένου να γίνει η σύνδεση οδικού δικτύου! Οι φωτογραφίες μαρτυρούν το πολιτιστικό έγκλημα.

Δεν ξεχνώ την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου

Γενοκτονία των Ποντίων ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!

Γενοκτονία Αρμένιων ...