Το ΚΚΕ για το Κυπριακό: Στο απυρόβλητο το ΝΑΤΟ κι ο Ευρωατλαντισμός!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Στην 50η επέτειο του Αττίλα, διάλεξε το ΚΚΕ να επαναλάβει τις γνωστές, σχετικά πρόσφατα τροποποιημένες σε σχέση με το παρελθόν, θέσεις του για το Κυπριακό. Στις θέσεις αυτές έχουμε αναφερθεί, σχετικά αναλυτικά, στο παρελθόν (βλέπε άρθρο μας στις 30 Απρίλη 2021). Είναι, όμως, χρήσιμο να ξαναθυμίσουμε εδώ τις βασικές πλευρές εκείνης της κριτικής, εμπλουτισμένες από απαντήσεις σε νέα ζητήματα που έχει αναδείξει στο ενδιάμεσο η πολιτική και ιδεολογική πάλη.

Δεν είναι λίγοι οι σύντροφοι - και μάλιστα της πατριωτικής Αριστεράς - που βιάστηκαν να χαιρετίσουν αυτές τις θέσεις όταν πρωτοδιατυπώθηκαν, ως πράξη διαχωρισμού από την απροκάλυπτα φιλοϊμπεριαλιστική γραμμή του ΑΚΕΛ. Είναι άραγε έτσι τα πράγματα;

Στην πραγματικότητα, το ΚΚΕ κάνει - ΚΑΙ στο Κυπριακό - το ίδιο ακριβώς που κάνει σε όλα τα ζητήματα φλέγοντος πολιτικού ενδιαφέροντος, ακολουθεί την ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ μεθοδολογία: ανάμιξη σωστών επιμέρους διαπιστώσεων ως προς τις επιπτώσεις της κυρίαρχης πολιτικής, με ένα βαθιά λαθεμένο πλαίσιο ανάγνωσης της συγκυρίας, διεθνώς και τοπικά και, στο τέλος, υποκατάσταση των άμεσων, πολιτικών συνθημάτων πάλης από αφηρημένα συνθήματα ιδεολογικής ζύμωσης, έξω από τόπο, χρόνο και συνθήκες. Αυτή είναι η γραμμή του Περισσού, κυριολεκτικά σε ΟΛΑ τα βασικά ζητήματα. Δε θα μπορούσε το Κυπριακό να είναι εξαίρεση...

ΕΟΚΑ 68 χρόνια - Μαρτυρίες αγωνιστών στη "Σημερινή" (video)

Την 1η Απριλίου 1955 οι Έλληνες της Κύπρου ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα Ελλάδα.

Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Στις 10 Νοεμβρίου 1954 ο απόστρατος συνταγματάρχης Γεώργιος «Διγενής» Γρίβας (1897-1974) ως στρατιωτικός αρχηγός της οργάνωσης φθάνει στο νησί και οργανώνει τον αγώνα. Την 1η Απριλίου 1955 η ΕΟΚΑ αναλαμβάνει δράση κατά των Βρετανών αποικιοκρατών, σηματοδοτώντας την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα των Κυπρίων.

Παρά το αίμα που χύθηκε και τους αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους ο στόχος της «Ένωσης» δεν επιτεύχθηκε. Με τις συμφωνίες του Λονδίνου και της Ζυρίχης τον Φεβρουάριο του 1959, η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος.

Στο αφιέρωμα της «Σημερινής» για τον απελευθερωτικό αγώνα παρουσιάζονται οι ιστορίες τριών ανθρώπων που συμμετείχαν στον αγώνα ως μέλη της ΕΟΚΑ.

«Η απαγορευμένη επέτειος 15ης Ιανουαρίου και ο «Νόμος Ακιντζί».»

FILE PHOTO. Η συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων στις 7 Απριλίου, σημαδεύτηκε από εντάσεις και αντεγκλήσεις με τον Πρόεδρο του Σώματος να διακόπτει τη συνεδρία και ζητά εκκένωση της αίθουσας/ ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Του Λάζαρου Μαύρου

ΕΦΕΤΟΣ για πρώτη φορά, μετά από 68 χρόνια, είναι… απαγορευμένη η επέτειος του Ενωτικού Δημοψηφίσματος της Κύπρου της 15ης Ιανουαρίου 1950. Απαγορεύεται ν’ ακούσουν στα σχολεία οι μαθήτριες κι οι μαθητές, απ’ τις καθηγήτριες και τους καθηγητές τους, έστω και μια ολιγόλεπτη αναφορά για το Δημοψήφισμα του ’50. Αυτό απαίτησαν οι Τούρκοι Κατακτητές και το πέτυχε ο Μουσταφά Ακιντζί: 

ΠΡΙΝ από εννέα μήνες, την Παρασκευή, 7 Απριλίου 2017, οι Τριάκοντα Βουλευτές ΔηΣυ & ΑΚΕΛ στην Βουλή, ψήφισαν τον «Νόμο Ακιντζί»: Διά του οποίου απαγορεύθηκε στα ελληνικά σχολεία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η έστω και 10λεπτη ετήσια αναφορά στο Δημοψήφισμα του 1950. Κατά το οποίο, το 95,7% του υπόδουλου στους Εγγλέζους Αποικιοκράτες κυπριακού λαού ψήφισε το «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα»:

ΑΝΔΡΕΣ και γυναίκες, οι παππούδες, οι γιαγιάδες κι οι γονείς των σημερινών γενιών όλων των ενηλίκων Ελλήνων της Κύπρου, όλων των κομματικών και πολιτικών παρατάξεων, έκαστος με ολόγραφο τ’ όνομα και την υπογραφή του, πέντε χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη νίκη των Ελευθέρων Λαών επί του Ναζισμού και του Φασισμού, αξίωσαν από τους Συμμάχους στον Πόλεμο Βρετανούς, τον σεβασμό στην πρώτιστη διακήρυξη των νικητριών επί του Χίτλερ δυνάμεων:

Θέλετε να κλαιν τα μωρά σας; Ψηφίστε ΔΗΣΑΚΕΛ

ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟ Η ΚΥΠΡΟΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ

Της Σύνταξης

Τα όνειρά σου μην τα λες
γιατί μια μέρα κρύα
μπορεί και οι φροϋδιστές
να ’ρθουν στην εξουσία.

Οι εκλογές δεν είναι αναγκαίες πια. Έχουν παρέλθει εκείνες οι μέρες που μιλούσαν για γιορτή της δημοκρατίας και άλλες καλλωπιστικές φράσεις και έχουν έρθει οι μέρες της μετριότητας και του υποβιβασμού της αξιοπρέπειας και των ηθών. Ο ένας τρώει τον άλλον χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα και χωρίς οποιοδήποτε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης.

Οι εκλογές δεν είναι απαραίτητες. Παρ’ όλα αυτά, η ΕΝΩΣΙΣ ψηφίζει. Δεν μπορεί, καλώς ή κακώς, να κρατηθεί μακριά από αυτό το πανηγύρι και θα αναγκαστεί να ψηφίσει εναντίον του ΔΗΣΑΚΕΛ. Αναγνωρίζουμε, λοιπόν, το γεγονός ότι ο Αναστασιάδης δεν πρέπει να επανεκλεγεί. Αν συμβεί αυτό, τότε στο Κυπριακό δεν θα μας σώσει ούτε η Τουρκία ούτε ο Ακιντζί ούτε κανένα Μπαρμπαρός. Άλλωστε, ο Αναστασιάδης απέδειξε πριν δεκατρία χρόνια πως δεν λαμβάνει υπ’ όψιν καμιάν αδιαλλαξία.

ΝΑΤΟ ΟΧΙ – ΕΝΩΣΙΣ ΝΑΙ

Του Γιώργου Τάττη

 

ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΦΕΝΕ (ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΣΕΡΡΑΧΗ)

 

Το καφενείο πλέον έχει ετοιμαστεί πλήρως. Πήρα τρεις χωρκανούς και πετάξαμε εκ των προτέρων «αυκά πας στους τοίχους», για να μην έρθουν οι λογιών λογιών υποψήφιοι και μας πουν μετά «Εμείς τα λέγαμε, δεν μας ακούγατε», πάντα σε μια προσπάθεια να πλανέψουν ακόμη περισσότερο τον πλανεμένο κοσμάκη. Ο οποίος κοσμάκης δεν είναι τίποτε άλλο από τον υποκινητή της μοίρας του. Και δεν θέλει να ακούσει αλήθειες, θέλει χάιδεμα στα αυτιά. Θέλει να βγει από την κρίση, χωρίς να ανασυντάξει την προβληματική οικονομία του, χωρίς να αναγκαστεί να παραγάγει. Τοιουτοτρόπως, θέλει να λύσει το Κυπριακό, χωρίς να διεκδικήσει τη σωτηρία του.

Ήταν Μια Λέξη Μοναχά…

Του Σόλωνα Αντάρτη

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά.
Ήταν μια λέξη μοναχά Ελευθερία
Κι έπειτα είπαν πως την έγραψαν παιδιά. (1)

Ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία μας, ολόκληρη η πολιτική σχιζοφρένεια που μαστίζει το νησί μας έχει τις ρίζες της σε εκείνον τον Αγώνα και στον τρόπο που το κράτος-μπανανία που δημιουργήθηκε και οι πολιτικοί λιμοκοντόροι προσπάθησαν και προσπαθούν να αμαυρίσουν εκείνον τον Αγώνα.

Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας - όχι όλοι, υπήρξαν και αυτοί που προτίμησαν τη βεβαιότητα των κομματικών τους τοποθετήσεων και ιδεοληψιών, υπήρξαν και αυτοί που λάτρεψαν την αποικία μέσα τους – έλαβαν μέρος στον αγώνα με πυξίδα την ομοούσια και αδιαίρετη τριάδα Ελευθερία, Ελλάδα, Έρως η οποία ενσαρκωνόταν στην μία λέξη μοναχά: Ένωσις!

Τά παιδιά τῆς ΕΟΚΑ… οἱ ἄλλοι ἥρωες τοῦ ’21!!

Του Δημήτρη Νατσιού

Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν’ φυλή συνότζιαιρη τοῦ κόσμου
Κανένας δέν εὑρέθηκεν γιά νά τήν ἠξηλείψει,
κανένας, γιατί σσέπει την πού τά ’ψη ὁ Θεός μου.
Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν’ νά χαθεῖ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!
(Βασίλης Μιχαηλίδης )

Τούτοι οἱ στίχοι πού θά τούς ζήλευε –ἄς μοῦ συγχωρεθεῖ ἡ ὑπερβολή–κι ὁ Σολωμός, εἶναι ἀπό τό ἀριστούργημα τοῦ ἐθνικοῦ ποιητῆ τῆς Κύπρου (καί τῆς Ἑλλάδας ὅλης), Βασίλη Μηχαηλίδη (1849-1917), πού ἔχει τίτλο « Ἡ 9η Ἰουλίου 1821 ἐν Λευκωσίᾳ ἤ τό τραούδιν τοῦ Κυπριανοῦ». Αὐτά τά ἀθάνατα καί ἀνδρεῖα λόγια βάζει ὁ ποιητής στό στόμα τοῦ ἐθνομάρτυρος ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Κυπριανοῦ, νά λέει στούς Τούρκους, λίγο πρίν τόν ἀπαγχονίσουν στήν Λευκωσία. Μαζί του ἀποκεφαλίζονται τρεῖς μητροπολίτες, ὁ Πάφου Χρύσανθος, ὁ Κιτίου Μελέτιος, ὁ Κυρηνείας Λαυρέντιος καί ἑκατοντάδες ἄλλοι κληρικοί, ἡγούμενοι μονῶν, προύχοντες τῆς νήσου, ὡς ἀντίποινα γιά τήν Ἐθνική Ἐπανάσταση τοῦ ’21. (Κατά τά ἄλλα –σύμφωνα μέ τούς γνωστούς διανοούμενους τοῦ συρμοῦ, ἐκκλησιομάχους- ἡ Ἐκκλησία στάθηκε ἀρνητική στόν Ἀγώνα. Ὅσοι ἀσχολοῦνται μέ τήν ἱστορία μας, γνωρίζουν ὅτι ὅλοι οἱ κατακτητές, τούς πρώτους πού κρεμοῦσαν ἦταν οἱ παπάδες. Ἐκεῖνοι γνώριζαν καί γνωρίζουν ὅτι τά λάβαρα τῆς ἀντίστασης καί τῆς ἐπανάστασης τά κρατάει, σέ τούτη τήν πατρίδα, τό τιμημένο ράσο).

Το ενωτικό δημοψήφισμα: Γεγονός-σταθμός στη σύγχρονη ιστορία της Μεγαλονήσου

Την απόφαση της Βουλής για το Ενωτικό Δημοψήφισμα προσπαθεί να εκμεταλλευθεί η Τουρκία για να αποφύγει τις ευθύνες της. 

Του Νίκου Χριστοδουλιδη* 

Το δημοψήφισμα που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο τον Ιανουάριο του 1950, βάσει του οποίου οι Ελληνες της Κύπρου εκλήθησαν να τοποθετηθούν ως προς την επιθυμία τους ή μη για Ενωση με την Ελλάδα αποτέλεσε γεγονός-σταθμό στη σύγχρονη ιστορία της Μεγαλονήσου. 

Στην πραγματικότητα το δημοψήφισμα αποτέλεσε την πρώτη ουσιαστική προσπάθεια της Λευκωσίας για διεθνοποίηση του αιτήματος της Ενωσης, αποτελώντας συνέχεια προηγούμενων προσπαθειών όπως τα γεγονότα του Οκτωβρίου 1931.

Την ίδια στιγμή το δημοψήφισμα αποτέλεσε και προϊόν απογοήτευσης των Ελλήνων του νησιού οι οποίοι, μετά και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τις διακηρύξεις των νικητών περί ελευθερίας, για άλλη μια φορά αντιμετώπιζαν την άρνηση του Λονδίνου σε σχέση με το αίτημά τους για Ενωση. Επιπλέον, η απόφαση για διενέργεια του δημοψηφίσματος αποσκοπούσε στο να λειτουργήσει ως μοχλός πίεσης προς την Αθήνα, που τη δεδομένη χρονική στιγμή ήταν επιφυλακτική ως προς τη διεθνοποίηση του ζητήματος.

Συμμετείχε το 95,7% των Ελληνοκυπρίων 

Τα γεγονότα του 1963-64 και η παραχάραξη

Εκείνος που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.

Εκείνος που ελέγχει το παρόν, ελέγχει το παρελθόν.

                                                Τζορτζ  Όργουελ

 Του Στέφανου Κωνσταντινίδη 

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ του 1963-64 είναι σημαντικά, διότι ουσιαστικά επαναφέρουν το Κυπριακό στη διεθνή σκηνή εκεί που εθεωρείτο ότι είχε κλείσει οριστικά με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Τα τελευταία χρόνια κάποιοι μεταμοντέρνοι νεοφιλελεύθεροι ιστορικοί ανακάλυψαν -σε σχέση με αυτά τα γεγονότα που χαρακτηρίστηκαν από την ελληνική πλευρά ως τουρκική ανταρσία για την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας- την καταπίεση των Τουρκοκυπρίων από τους Ελληνοκύπριους. Όλα τα στοιχεία που διαθέτουμε σήμερα δείχνουν ότι επρόκειτο για μια καλά προετοιμασμένη ανταρσία που στόχευε στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στην παροχή της δυνατότητας στην Άγκυρα να επέμβει στην Κύπρο. Ήδη πριν ακόμη την επίσημη ανεξαρτησία είχε συλληφθεί στις ακτές της Καρπασίας το τουρκικό πλοιάριο «Ντενίζ» (18 Οκτωβρίου 1959) που μετέφερε μεγάλες ποσότητες οπλισμού για την ΤΜΤ. Παρά τα όσα λέγονται για την ελληνική πλευρά, αυτή δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει την ανταρσία και απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι οι ομάδες πολιτοφυλακής δεν διέθεταν παρά μόνο απηρχαιωμένο οπλισμό και σε πολλές περιπτώσεις κυνηγετικά όπλα! Ήταν φυσικό η νόμιμη Κυβέρνηση της Κύπρου, που ως τέτοια άλλωστε αναγνωρίστηκε με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών (ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας 186/1964), να αμυνθεί στην προσπάθειά της να επιβάλει τη νομιμότητα. Είναι γεγονός ότι υπό τις περιστάσεις χρησιμοποιήθηκαν για τον σκοπόν αυτό εκτός από τις κανονικές δυνάμεις της Δημοκρατίας και διάφορα εθελοντικά ένοπλα σώματα πολιτών, πάντα όμως στο πλαίσιο της κρατικής νομιμότητας. Αυτό έγινε για ένα μικρό χρονικό διάστημα μέχρις ότου συγκροτηθεί η Εθνική Φρουρά για την άμυνα του τόπου. Σε αυτά τα εθελοντικά σώματα αναφέρονται κατά κανόνα οι νεοφιλελεύθεροι ιστορικοί για να υποστηρίξουν την άποψη της καταπίεσης των Τουρκοκυπρίων. Παραβλέπουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε άλλη επιλογή από του να αμυνθεί με όλα τα μέσα, διαφορετικά θα είχε επιβληθεί έκτοτε η διχοτόμηση. Άλλωστε, παρά την άμυναν αυτή δημιουργήθηκαν αυτόνομοι τουρκικοί θύλακοι με την καθοδήγηση Τούρκων στρατιωτικών. Ασφαλώς στις συγκρούσεις του 1963-64 υπήρξαν και αθώα θύματα, πολίτες και από τις δύο πλευρές. Δεν ξέρω κανέναν απελευθερωτικό αγώνα, καμιά επανάσταση, καμιά εμφύλια σύρραξη που να μην οδήγησε σε παρόμοια αποτελέσματα.

Ο γάιδαρος που ξεφτίλισε τους Βρετανούς στην Κύπρο... 16 Αυγούστου 1956...

Ο γάιδαρος που ξεφτίλισε τους Βρετανούς στην Κύπρο, όταν κάλεσαν τους μαχητές της ΕΟΚΑ να παραδοθούν

Στις 16 Αυγούστου 1956, η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών, με προκήρυξη της, ανακοίνωσε την προσωρινή παύση των επιχειρήσεών της εναντίον των Βρετανών, προκειμένου να διευκολύνει την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης μέσω της διπλωματικής οδού.

Ο Βρετανός κυβερνήτης της Κύπρου Χάρντιγκ θεώρησε την προκήρυξη ως δείγμα αδυναμίας της ΕΟΚΑ και απαίτησε τη διάλυση της οργάνωσης εντός 20 ημερών και την παράδοση των Κυπρίων μαχητών. Στις 22 Αυγούστου ανακοινώθηκαν από το ραδιόφωνο οι λεπτομέρειες των βρετανικών προτάσεων, στις οποίες δίνονταν και οδηγίες για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να παραδοθούν οι «τρομοκράτες».

Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του 55….

Με αφορμή την επέτειο έναρξης του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στην Κύπρο (1η Απριλίου 1955)

Το ’νιν αντάν να τρώει την γην τρώει την γην θαρκέται
μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Όσοι επιπόλαια και ακατάπαυστα προσπαθούν να συκοφαντήσουν την ΕΟΚΑ, μα και όσοι επαίσχυντα και εσφαλμένα προσπαθούν να την οικειοποιηθούν,  είναι επιεικώς απαράδεκτοι. Όσοι είναι άξια τέκνα των αποικιοκρατών και όσων «μεγάλωσαν» στα κυβερνεία τους είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τι αποτελεί η ΕΟΚΑ για την Κύπρο, την Ελλάδα, τον Ελληνισμό. Είναι τόσο μικροί, που αν κατανοούσαν το «ασύγκριτο» της ΕΟΚΑ, θα έτρεμαν κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους για να αναφερθούν στους μάγκες του 1955-1959.

Το κείμενο αυτό δεν είναι μνημόσυνο και επ’ ουδενί δεν αναφέρεται σε κάτι νεκρό, σε κάτι που προσφέρεται μόνο για ιστορικές μελέτες. Η ΕΟΚΑ ζει. Η ΕΟΚΑ κράζει και επειδή ακόμα κράζει, οι συνεχιστές των φασιστών Άγγλων αποικιοκρατών και των γερμανοτσολιάδων (ή βρετανοτσολιάδων), ενίοτε στελέχη του αριστερού ΑΚΕΛ, έχουν βάλει στόχο της ζωής τους να την αποδομήσουν. Και επειδή ακόμα κράζει, οι φουστανελάδες (είτε εντός είτε εκτός Προεδρικού), ενίοτε στελέχη του δεξιού ΔΗΣΥ, έχουν βάλει στόχο να την υποτιμήσουν «μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες» τους.

Σαν σήμερα: 15 Γενάρη 1950

Του Λευτέρη Ριζά

Στο μακρινό μας 1950, τέτοια ημέρα διεξάγεται στην Κύπρο από την Εκκλησία δημοψήφισμα για την ένωση με την Ελλάδα. Υπέρ της ένωσης ψηφίζει το 95,7%. Μικρή συμβολή για την «ξεχασμένη» από πολλούς επέτειο το παρακάτω άρθρο του Γ. Σέρτη από τον σημερινό «ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ» (της Κύπρου εννοείται)

Προς Αναστροφείς

Γ. Σέρτης   Παρασκευή, 15 Ιανουαρίου 2016

Στο κλίμα της -ετεροχρονισμένης- παραϊστορικής διαστροφής και της υποκουλτούρας της ανάποδης ανάγνωσης, και οι ανάλογες αντιλήψεις των αυτοαποκαλούμενων ρεαλιστών και εκσυγχρονιστών:

— Φταίει ο μαξιμαλισμός και σοβινισμός μας!

Ανήμερα της επετείου του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, ακόμη και την ώρα της -σύνολης- χρεοκοπίας, τα ηττημένα μυαλά δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι ο αδιάλειπτος μινιμαλισμός της συνεχούς υποχώρησης μάς έσυρε στην τωρινή κατρακύλα:

Από το Ένωσις ή Θάνατος υποχωρήσαμε στην Αυτοδιάθεση, από την Αυτοδιάθεση στο... δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης, από το... δικαίωμα της Ανεξαρτησίας στο δοτό -και δόλιο- Σύνταγμα από τη Βρετανία, από το δοτό Σύνταγμα στη Διπεριφερειακή Ομοσπονδία, από τη Διπεριφερειακή στη Διζωνική, από τη Διζωνική στην... πολιτική ισότητα, από τη Διζωνική με πολιτική ισότητα στα δύο συνιστώντα κράτη με τους... δύο προέδρους κ.λπ.

Η Λευτεριά κερδίζεται μονάχα με το αίμα...

Από τον αιώνιο Ιάκωβο Κουμή στους πρόσκαιρους «εθνικάφρονες»…

Του Αλέκου Μιχαηλίδη

Πολέμησα καιρό σε όλα τα πεδίακαι με τυφλή μανία ξέσκιζα τον εχθρό.

Τώρα με χειρουργεί μια αλλήθωρη νεολαία,μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική.

Ξέρουν άραγε αυτοί που μιλούν και ξαναμιλούν για «μύθο του Πολυτεχνείου» (λες και θα πείσουν κανένα λογικό άνθρωπο) γιατί κατέβηκε ο Ιάκωβος Κουμής σ’ εκείνη την πορεία της 16ης Νοεμβρίου 1980, γιατί δέχτηκε τη δολοφονική επίθεση της ελληνικής αστυνομίας, γιατί άφησε την τελευταία του πνοή 7 μέρες αργότερα; Μάλλον όχι.

Διότι αν ήξεραν, θα ένιωθαν την ελάχιστη ντροπή όταν μιλούσαν για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου, θα προτιμούσαν να σιωπήσουν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες. Δεν συνέλαβαν στιγμή το νόημα της εξέγερσης των φοιτητών του Πολυτεχνείου, δεν κατάλαβαν τίποτα από την επταετία της Χούντας. Συνεχίζουν να θεωρούν ότι επρόκειτο για «ανθρώπους» που αγαπούσαν την πατρίδα τους, αλλά παρασύρθηκαν. Παρασύρθηκαν και έδωσαν τη μισή Κύπρο;

1η Απριλίου 1955 - 1η Απριλίου 2015: Από την ΕΟΚΑ και την Αυτοδιάθεση-Ένωση στη Διζωνική-Δικοινοτική Ομοσπονδία

Του Λευτέρη Ριζά

Σήμερα κλείνουν 60 χρόνια από την έναρξη του αγώνα των Κυπρίων αδελφών για την αποτίναξη του Αγγλικού ζυγού και την απόκτηση της Αυτοδιάθεσης τους, με στόχο βέβαια την Ένωση τους με τους υπόλοιπους Έλληνες αδελφούς τους. Ένας αγώνας που διεξήγαγε  η ΕΟΚΑ – υπό τον Γεώργιο Γρίβα (Διγενή) – και στήριξε η Εθναρχία και ο κυπριακός λαός. Ένας αγώνας που δεν έτυχε της ενεργού στήριξης της επίσημης αριστεράς της Κύπρου – του ΑΚΕΛ – με αστεία λογική κι επιχειρήματα, ενώ έτυχε της υποστήριξης του ελληνικού λαού και της αριστεράς του (ΚΚΕ).

       Από τον φιλόξενο ΟΙΣΤΡΟ έχουμε γράψει ουκ ολίγα για το Κυπριακό – όπως βέβαια και στο Monthly Review και την ιστοσελίδα του: www.monthlyreview.gr . Δεν θα τα επαναλάβουμε εδώ.

       Έχουμε, επίσης, γράψει πολλές φορές για τη σημερινή στάση της ελληνικής αριστεράς για το Κυπριακό. Και για το ΚΚΕ, ιδιαίτερα στην ιστοσελίδα του Monthly Review – και για τον ΣΥΡΙΖΑ (πολλά εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ). Και για την ιστορία του μια σειρά από 6 συνέχειες [δεν ξεχνάμε ότι δεν τελειώσαμε όπως είχαμε προγραμματίσει και υποσχεθεί, αλλά χρόνο έχουμε].

Αξιούμεν σεβασμό στα δημοψηφίσματα

Του Λάζαρου Μαύρου

65 χρόνια απ’ το πρώτο Δημοψήφισμά μας 15 Ιανουαρίου 1950 (όπου 97% του λαού: «Αξιούμεν την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα»).

Δεν Ξερνώ …20 χρόνια πριν

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Για δες καιρό που διάλεξε,
καρδιά μου, το μαράζι,
τώρα π’ ανθίζουν μεσπιλιές
κι ο νους αλλού καλπάζει.

Εάν ο Αντρέ Μπρετόν ζούσε και επισκεπτόταν την Κύπρο, σίγουρα θα έφευγε λέγοντας ότι η Κύπρος είναι η μοναδική ΜΕΤΑΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ χώρα στον κόσμο. Το κίνημα του σουρεαλισμού στην Κύπρο αρχίζει το 1960, όταν, μετά από μία οδυνηρή ήττα στη Ζυρίχη και στο Λονδίνο, ο Μακάριος επιστρέφει στην Κύπρο και αμολά το περιβόητο ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ. Έκτοτε, η Κύπρος πρωτοπορεί παγκοσμίως, προσθέτοντας στον σουρεαλισμό μία άλλη διάσταση, η οποία δεν εκφράζεται μόνο στις τέχνες, όπως έγινε σε άλλες πολιτισμένες χώρες, αλλά και στην καθημερινή ζωή, στην ίδια την κοινωνία. Ο κοινωνικός σουρεαλισμός της ιδιαίτερης μικρής μας πατρίδας ή παρτίδας κορυφώνεται, κατά την άποψή μας, τον Νοέμβριο του 1983, όταν ο GRECUS GRECUSI Ραούφ Ντενκτάς ανακηρύττει ΚΡΑΤΟΣ στα κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου και η τότε εθνική μας ηγεσία αντιδρά για πρώτη φορά με μία εντελώς καινούργια μέθοδο. Ο μεν πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού νίφτηκε, βγήκε στους κήπους του Προεδρικού ψάχνοντας για ΝΤΟΥΝΤΟΥΚΑ να μιλήσει στο πλήθος το οποίο μαζεύτηκε εκεί για να διαμαρτυρηθεί, ο δε πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού κάτι ένιψε, απείλησε ότι θα διακόψει διπλωματικές σχέσεις με το καημένο το κράτος του Μπαγκλαντές!

Ενωτικό ΑΚΕΛ και Οκτωβριανά

Του Λάζαρου Μαύρου

ΕΠΕΙΔΗ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ 21η Οκτωβρίου επέτειος της εθνικο-λαϊκής μας εξέγερσης του 1931
τότε που οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, τη νύχτα της Τετάρτης 21ης Οκτωβρίου 1931,
ανεβαίνοντας διαδηλωτές για την ΕΝΩΣΗ,
από την Φανερωμένη, μέσω Λήδρας
και ΓΣΠ στους Αγίους Ομολογητές, και
τραγουδώντας τον τότε “Ύμνο της Κύπρου”
του Ιωάννη Περδίου,
“Η Κύπρος μας / που στέναζε / τόσους αιώνες σκλάβα / και μάτωναν τα χέρια της / τόσα δεσμά βαριά,/ απ’ την ψυχή της έχυσε / την όμορφη της λάβα / κι άνοιξε δρόμο φωτεινό να βρεί τη λευτεριά”….,
ΠΥΡΠΟΛΗΣΑΝ
το κυβερνείο των Εγγλέζων αποικιοκρατών
όταν ο κυβερνήτης σερ Ρόναλντ Στορς, αντί να δεχθεί το υπόμνημά τους με την ΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ, διέταξε τους αστυνομικούς του να πυροβολήσουν το άοπλο πλήθος….

Υπάρχει κατοχή;

Τι μ’ ωφελούν οι άνοιξες


κι οι ομορφιές του κόσμου,
 αφού ο κόσμος χάνεται,
 ψεύτη ντουνιά,


έξαφνα από εμπρός μου…

Μάρκος Βαμβακάρης

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Δεν μου αρέσουν οι έξυπνες και βαθυστόχαστες αναλύσεις, αυτές δηλαδή που, διά μέσου της λογοτεχνίας ή της τέχνης, προσπαθούν να ερμηνεύσουν το Κυπριακό ή τον κόσμο της Κύπρου. Ούτε μου αρέσουν οι «γεωστρατηγικές αναλύσεις», αυτές που γνωρίζουν δήθεν τι θα κάνει η Αμερική σε πέντε χρόνια, η Kίνα σε δύο και η Pωσία τώρα. Πέραν ίσως κάποιων αρετών και των δύο τρόπων αναλύσεως των φαινομένων της πολιτικής ζωής, στην ουσία οι οπαδοί αυτού του είδους γραψίματος πέφτουν EΞΩ στις αναλύσεις τους. Oι διανοουμενίστικες, οι επιστημονικές και οι θεολογικές αναλύσεις των προβλημάτων μας ΔEN κατάφεραν ούτε να πείσουν κάποιους να αλλάξουν πορεία στην πολιτική ζωή του τόπου ούτε και να προσθέσουν τίποτα στον πιο γενικό προβληματισμό περί του εθνικού μας προβλήματος και βίου. Σαράντα χρόνια αναλύσεων και καλής θέλησης και σπουδαίων ψηφισμάτων στους διεθνείς οργανισμούς και εντάξεων σε ευρωπαϊκές και άλλες ενώσεις και συνομιλιών με όλους τους παράγοντες δεν κατάφεραν τίποτα. Oι ηγέτες μας, όλοι, μοιάζουν μεταξύ τους. Μαζί με τους ηγέτες της άλλης πλευράς και τον λεγόμενο «διεθνή παράγοντα» κάνουν χειραψίες, χαμογελούν, δηλώνουν αισιοδοξία, κάποτε επιμένουν κιόλας πως έγινε πρόοδος, χωρίς όμως να φτάνουν στην πολυπόθητη λύση παρά τις τολμηρές και άλλες υποχωρήσεις μας. Γιατί άραγε; Ποιες σκοτεινές ή και μυστήριες δυνάμεις δεν αφήνουν όλους αυτούς τους καλοπροαίρετους κυρίους να βρουν μία λύση; Πώς γίνεται OΛOI, Έλληνες, Τούρκοι, Αγγλοαμερικανοί, Ευρωπαίοι και Εγγλέζοι (ναι, αυτούς τους βάζω και μόνους τους), OHEδες, κόμματα, κόμματοι, κομιτάτα και η κουτσή Μαρία, να θέλουν τη λύση και να μην τα καταφέρνουν; Yπάρχουν πολλές απαντήσεις, μένω όμως μόνο σε μία που υποψιάζομαι ότι είναι και η μόνη λογική. H απάντηση είναι ότι ΔEN YΠAPXEI ΠPOBΛHMA, πως το Κυπριακό δεν υφίσταται, βρίσκεται μόνο στη σφαίρα της φαντασίας μας –τη λέξη αυτήν τη χρησιμοποιώ όπως λέμε «αυτή είναι φαντασμένη»– και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να λυθεί κάτι που δεν υπάρχει. Aυτή είναι η μεγάλη δυσκολία και γι’ αυτό δυσκολεύονται τόσες και τόσες σοβαρές δυνάμεις. Δεν υπάρχει πρόβλημα, όπως δεν έγινε εισβολή, όπως δεν υπάρχει συνεχιζόμενη κατοχή. H απόδειξη πως δεν υπάρχει κατοχή είναι ολοφάνερη. Kανένας δεν φωνάζει εναντίον της κατοχής, κανένας δεν διεκδικεί την απελευθέρωση του νησιού και κανένας ή σχεδόν κανένας δεν ξοδεύει έστω και μία ώρα στις 20 του Iούλη να αναλογιστεί τι έχουμε πάθει. Aκόμη και το συλλαλητήριο εναντίον της κατοχής στις 20 του Iούλη το καταργήσαμε, όπως καταργήσαμε και τις διαδηλώσεις στην πράσινη γραμμή. Mόνο κάποιοι νέοι, ρομαντικοί και «φαιδροί», επιμένουν κάθε χρόνο να μας θυμίζουν πως ναι, οι TOYPKOI είναι AKOMH EΔΩ.

Κριμαία αγάπη μου…

Αποκάλυψη Τώρα

Του Βάσου Φτωχόπουλου

Το ΕΝΩΤΙΚΟ δημοψήφισμα της Κριμαίας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το δικό μας του 1950. Το 97% του λαού της Κριμαίας αξίωσε ΕΝΩΣΗ και την κέρδισε. Όπως και σε μας, μόνο ελάχιστοι, πιόνια του αποικιοκρατικού συστήματος, δεν ψήφισαν υπέρ. Υπέρ ψήφισαν και πολλοί Τάταροι, όπως ακριβώς και σε μας ψήφισαν ακόμη και κάποιοι Τουρκοκύπριοι. Πέραν της συμβολικής αξίας των δρωμένων στην Κριμαία, συγκινηθήκαμε και για έναν άλλον λόγο, ο οποίος μας δίνει θάρρος για να αντιμετωπίσουμε τις ορδές των δικών μας «ΟΥΚΡΑΝΩΝ». Φαίνεται ότι οι λαοί δεν επιθυμούν την αυτοκτονία τους, κάτι ξυπνά μέσα τους και, όσα χρόνια και αν περάσουν, καταφέρνουν να εκφράσουν με την καρδιά τους μα και με τον νου τους τις πραγματικές τους επιθυμίες, που δεν είναι άλλες από το να βρεθούν στη ζεστή αγκαλιά της ΜΑΝΑΣ τους. Είναι γνωστό πως η ΜΑΝΑ μπορεί να είναι και πουτάνα, μπορεί να είναι και μικρόψυχη, μπορεί ακόμη να είναι σκληρή, μια σκύλα-δολοφόνος, όμως δεν παύει να είναι μάνα και σε αυτή να προσδοκά ο κόσμος ένα καλύτερο μέλλον. Κάλλιο η μάνα παρά η κακιά μητριά ή η ξένη «προστάτιδα».