Τ' αντίμετρα

Του Πέτρου Αργυρίου

Αποτελούν νεολογισμό του νεολογισμού ισοδύναμα κι αποτελούν μέρος μιας χυδαίας προπαγάνδας που επιχειρεί λεκτικά μόνο να χρυσώσει το δηλητηριώδες χάπι που οι μνημονιακές κυβερνήσεις συνταγογραφούν στον ελληνικό πληθυσμό.

Είδαμε τι θα συμβεί στον σημερινό συνταξιούχο που η σύνταξη του έχει ήδη κατακρεουργηθεί και έφθασε μετά από συνεχείς περικοπές στα 700, ζώνη στην οποία ανήκουν οι περισσότεροι μεσοαστοί του παρελθόντος. 

Όπως καταδείξαμε, το 2019 η σύνταξη του θα φθάσει στα 530 ευρώ, ζώνη φτωχοποίησης σε μια χώρα που το κατά κεφαλήν εισόδημα του μέσου Έλληνα καταρρακώνεται με το κόστους ζωής παραδόξως να αυξάνεται σε όλα τα επίπεδα, φαινόμενο που οφείλεται στην πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης εντός ενός σκληρού νομίσματος. 

Ο αριστερός καθεστωτισμός...

Του Πέτρου Αργυρίου

Για χρόνια, ο αριστερός τύπος φώναζε και δικαίως για τις διατλαντικές και διειρηνικές συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. 

Όταν ήρθε η ώρα, η αριστερά ψήφισε στο ευρωκοινοβούλιο το δούρειο ίππο της διατλαντικής συμφωνίας, τη CETA, σαν το καλό και φρόνιμο παιδί που είναι όταν βρίσκεται αυτή στην εξουσία. 

Ακριβώς δηλαδή όπως έκανε και με τα μνημόνια. 

«Η CETA και η TTIP είναι συμφωνίες κομμένες και ραμμένες στα μέτρα των μεγάλων πολυεθνικών. Το 1% του πλούτου από αυτή τη συμφωνία θα πλουτίσει περισσότερο και το 99% θα υποφέρει, αυτό συμβαίνει εδώ και χρόνια με την επικράτηση μιας οικονομικής ολιγαρχίας που έχει επιβάλει τη θέλησή της και στην πολιτική…

Το γαλατικό χωριό το παίξαμε πέρυσι, στις περυσινές διαπραγματεύσεις και δυστυχώς δεν είχαμε θετική κατάληξη, γιατί ο συσχετισμός των δυνάμεων ήταν τελείως αρνητικός. Και τώρα, θα γινόμασταν πάλι το θέμα, ήταν έτοιμοι»

Έτσι προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ο πολύς Στέλιος Κούλουγλου. 

Όταν ο Trump με μια υπογραφή σκότωσε τις εμπορικές συμφωνίες, ο μόνος από την αριστερά που δήλωσε στήριξη για κάτι που αποτελούσε σημαία της αριστεράς ήταν ο Bernie Sanders.

Ο αριστερός τύπος στην Ελλάδα έκανε γαργάρες. 

Οι «προοδευτικοί» στις ΗΠΑ πάλι οργιάζουν: Αστέρες λένε ότι θέλουν να βομβαρδίσουν το λευκό οίκο, αξιωματούχοι του Ομπάμα προτρέπουν σε σταρτιωτικό πραξικόπημα, περιοδικά προτείνουν τη δολοφονία του προέδρου των ΗΠΑ, ξύλο κι τραμπουκισμοί που μπορούν να οδηγήσουν σε κοινωνικό χάος παρουσιάζονται ως κοινωνική επανάσταση και κινήματα. 

Έπος γελοιότητας

Του Πέτρου Αργυρίου

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς;

Ας ξεκινήσουμε από τα τελευταία:

«Εμπιστευτήκαμε  όλον αυτόν τον καιρό τον Αλέξη Τσίπρα, δεχθήκαμε το μεγαλύτερο πόλεμο που έχει υποστεί κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά πλέον δικαιωνόμαστε.  Πετύχαμε μετά από σκληρή διαπραγμάτευση την έξοδο της Ελλάδος από τον καιρό των μνημονίων. Ξεκινούν, πλέον, καλύτερες ημέρες για τον ελληνικό λαό,  και μετά τη συμφωνία που θα σφραγιστεί στις 24 Μαίου, ξεκινά και η ανάπτυξη για την οικονομία της χώρας.  Ο ελληνικός λαός απαλλαγμένος από το χθες,  προχωρά στο αύριο για καλύτερες ημέρες με τη στήριξη των ευρωπαίων εταίρων. Θέλω προσωπικά να ευχαριστήσω την κοινοβουλευτική ομάδα των ΑΝ.ΕΛ για τη στήριξη που πρόσφεραν στην κυβέρνηση.  Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες είναι το αναγκαίο καλό»

Πάνος Καμμένος, όνομα και πράμα.

Έπεσε μόλις μερικές μέρες έξω από την «εκτίμηση» για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα. Η ανάσταση ήρθε. Γαμιώντας.

Και για να το γιορτάσει ο Καμμένος έκανε δώρο στον Τσίπρα δύο γραβάτες, αν κι ο λαός ονειρεύεται ξύπνιος να τους κάνει δώρο κολομβιανές γραβάτες.

Η κυβέρνηση συνεχίζει με το λαθρεμπόριο ελπίδας κι αισιοδοξίας πιο αναίσχυντα από ποτέ.

Τσίπρας: «Μπορείτε να μας κατηγορήσετε για αυταπάτες όχι ότι δεν τηρήσαμε την εντολή κι είπαμε ψέματα»

Ο λαός δεν τρέφει πλέον αυταπάτες κι αναγνωρίζει την απάτη που έγινε εις βάρος του.

Όταν οι άντρες έχουν τις μπάλες στο πάνω κεφάλι τους

Η απάντηση του Πέτρου Αργυρίου στο φανατικό παραλήρημα του Νίκου Μπογιόπουλου για τη μπάλα

Του Πέτρου Αργυρίου

Ο Νίκος ο Μπογιόπουλος είναι από τους λίγους δημοσιογράφους που εκτιμώ.
Ποτέ του δεν έκρυψε ότι είναι στρατευμένος κομμουνιστής.

Ούτε ότι είναι στρατευμένος ποδοσφαιρόκαυλος.

Δικαίωμά του.

Αυτό που δεν αποτελεί δικαίωμα του είναι να επιχειρεί μεθοδευμένα να επιβάλει λογικές προληπτικής λογοκρισίας σε όσους δυσφορούν με την ποδοσφαιρομανία- κυρίως όταν είναι ο ίδιος που στο πεδίο της πολιτικής είναι δριμύτατος πολέμιος της προληπτικής λογοκρισίας.

Αυτό που δεν αποτελεί δικαίωμά του είναι να δικαιολογεί το φασισμό του ποδοσφαίρου- κυρίως όταν ο ίδιος είναι πολέμιος του φασισμού στο πολιτικό πεδίο.

Στο άρθρο του http://blogvirona.blogspot.gr/2014/06/blog-post_457.html στις 25/06/2014 με τον “εμπνευσμένο” τίτλο “Γκόοοολ” (με πόσα οοοο γράφονται αυτές οι λέξεις-επιφωνήματα πλέον Νίκο;), ο Μπογιόπουλος κάνει ακόμη περισσότερα από αυτά που στις πρώτες γραμμές αυτού του άρθρου του προσάπτονται. Ο Μπογιόπουλος κάνει μια φασίζουσα προπαγάνδα υπέρ του ποδοσφαίρου, απομονώνοντας το από όλα τα εκφυλιστικά φαινόμενα διαφθοράς, βίας, ξεπλύματος χρημάτων, πολιτικών εκβιασμών και χειραγώγησης μαζών που το συνοδεύουν, καταγγέλλοντας μεν τα φαινόμενα αλλά απαλλάσσοντας από κάθε κατηγορία το έδαφος πάνω στα οποία αυτά αναπτύσσονται: τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

Να γελάς και να κλαις

Του Πέτρου Αργυρίου

Πλούσια και ανούσια η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών.

Η χούντα των ντόπιων τοποτηρητών του μνημονίου κλυδωνίζεται από σεισμικές δονήσεις. Τα ποντίκια θέλουν να εγκαταλείψουν τη βαρκούλα την οποία ίδια ροκάνισουν και δεν μπορούν.

Η ομερτά έχει αρχίσει να σπάει. Οι βαρόνοι των εξοπλιστικών ανησυχούν βαθύτατα για το σπάσιμο του αποστήματος που τους έτρεφε δεκαετίες ολόκληρες, απομυζώντας (ή μάλλον απομιζόντας εκ της λέξεως Μίζα) το ελληνικό δημόσιο και κατά συνέπεια τον ελληνικό λαό.

Τα θαλασσοδάνεια του ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου θα πνίξουν πολλούς από αυτούς βρίσκονταν στον αφρό με δανεικά και αγύριστα.

Και όπως τονίσαμε παλαιότερα, αυτή είναι μόνο η αρχή της αποκάλυψης της οικονομικής αλητείας που χαρακτήριζε τις συστημικές τράπεζες πολύ περισσότερο από το ΤΤ.

Η Κύπρος συνεχίζει να κυνηγά τον Βγενόπουλο γιατί την διέφθειρε, διασφαλίζοντας ότι και αυτή θα έχει τη μοίρα της Ελλάδας.

Το γυαλί ραγίζει. Το πλεκτό ξεπλέκεται. Ο ιστός της αράχνης καταρρέει.

Η πολιτικοτραπεζική συμμορία των τελευταίων τριάντα χρόνων που κατέστρεψε τη χώρα πρώτα για να πλουτίσει και έπειτα για να διασφαλίσει τα κέρδη της, αρχίζει πλέον να βουλιάζει μαζί της. Για πρώτη φορά οι μοίρες μας αρχίζουν να συνδέονται καθοδικά.

Για όλα φταίει ο Σύριζα – Put the blame on Syriza !!!

Του Πέτρου Αργυρίου 

Όπως γράψαμε παλιότερα, ο δρόμος της ανάπτυξης περνάει από τα νεκροταφεία.

13 χρονώ κορίτσι νεκρό.Κομμένο ρεύμα, μάνα σε απόγνωση, κρύο, κορίτσι που έπρεπε κάπως να ζεσταθεί.
Το τέντεξ των μνημονιακών κυβερνήσεων έχει τρελαθεί: 323 δις χρέους, 30% ανεργία, 30% των Ελλήνων θα φτάσουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Φτωχοποίηση, εξαθλίωση, απόγνωση και τσάμπα μαγκάλια που θα λεγε και ο Βενιζέλος.
Πέρσι άλλοι τρεις φοιτητές ψοφήσαν από μαγκάλι. Μόνο μαλάκες που δεν τους είπανε οι κυβερνητικοί.
Φυσικά: μέριμνα μιας κυβέρνησης είναι να ληστεύει το λαό για να κρατά τις τράπεζες ανοιχτές.
Το λεγε και ο Σερίφης του Νότινχαμ στον Ρομπέν των Δασών: είσαι αλήτης και δημιουργείς πολιτική αστάθεια. Τα ίδια λέγαν και για τους κλέφτες επί τουρκοκρατίας. Άλλο που ο λαός τους κατέγραψε ως ήρωες της επανάστασης του 21.
Επανάσταση; Πιπέρι στο στόμα μου.
Ο τόπος χρειάζεται πολιτική σταθερότητα. Μόνο η εξουσία έχει το απόλυτο προνόμιο της κλοπής.
Ο Κεδικ Ογλού κατηγόρησε το Σύριζα για «πολιτική εκμετάλλευση» του συμβάντος.
Φυσικά: κάθε φορά που η κυβέρνηση σκοτώνει κάποιον να σου τα περί αντιμνημονιακών συνεπειών και πολιτικής ανευθυνότητας.

Η απάντηση του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου στη μαζική προσβολή μνήμης νεκρών από τον Πάγκαλο

Του Πέτρου Αργυρίου

Πάγκαλε.

Κάθε φορά που το σύστημα χρειάζεται κάποιον να τραβήξει τα πυρά από πάνω του για να κάνει απερίσπαστα τις βρωμοδουλειές του, εμφανίζεσαι εσύ ως αναπόφευκτος αντιπερασπισμός. 

Αμετανόητα κυνικός, με μια αναισθησία που σου δίνει τη δύναμη να τσαλαπατάς ευαισθησίες.

Με κάθε δυνατό τρόπο και όποτε χρειαζόταν, ξεφτίλισες τους ζώντες Έλληνες αφού πρώτα οι σύντροφοι σου τους εκμαύλισαν. Τώρα ξεφτιλίζεις και τους νωπά νεκρούς, τα θύματα του δικού σου συστήματος, τους αυτόχειρες της κρίσης αφού πρώτα οι σύντροφοι σου τους οδηγήσαν στην απόγνωση.  

Μια από αυτούς τους αυτόχειρες ήταν η μητέρα μου. Είχα το θάρρος να της δώσω την υστεροφημία που αξίζει σε κάθε αθώα ελληνίδα μάνα. Είχες το θράσος όχι μόνο να μετατρέψεις την οδύνη των συγγενών και φίλων των χιλιάδων αυτοχείρων σε πολιτικό καλαμπούρι αλλά και να  προτρέψεις και άλλους Έλληνες σε μαζική αυτοκτονία στην περίπτωση που δεν τους αποτρέψεις από το να διακόψουν την πολιτική αυτοκτονία στην οποία επιδίδονται εδώ και δεκαετίες. 

Έχει όνομα: τη λένε Βαρβάρα Αργυρίου. Και ήταν η μητέρα μου

Του γιου της Πέτρου Αργυρίου 

(Η μητέρα μου Βαρβάρα Αργυρίου, με την λατρεμένη της κορούλα, Καλοκαίρι 2012)

Δεν κρατάω πλέον λογαριασμό για τις αυτοκτονίες της κρίσης. Είμαι όμως απόλυτα βέβαιος ότι από χθες είναι +1. Και είμαι τόσο βέβαιος, γιατί αυτό το +1 που προστέθηκε στα μαθηματικά του θανάτου ήταν… η μητέρα μου.

Από τους γονείς μου αποσυνδέθηκα συναισθηματικά πολύ νωρίς γιατί εκείνοι υποστήριζαν το σύστημα και με προετοίμαζαν για αυτό όπως κάναν όλοι οι νοικοκυραίοι της εποχής.

Στα εφηβικά μου μάτια, η συναισθηματική μου απομάκρυνση από τους γονείς μου ήταν μια τιτάνια μάχη κατά του συστήματος που γνώριζα από τα μικρά μου πόσο στρεβλό και διεφθαρμένο ήταν χωρίς να χρειάζομαι κάποια δηλητηριώδη πολιτική κατήχηση για να με προγραμματίσει.

Φυσικά, όσο δίκιο και αν είχα, είχα άδικο. Γιατί οι γονείς μου, όπως εκατομμύρια άλλοι γονείς, ήταν απλοί και αφελείς άνθρωποι που παγιδεύτηκαν από την γαλαντόμο τοκογλυφία του συστήματος της εποχής τους.