Η ΕΕ γίνεται απέραντο ορυχείο για την… πράσινη μετάβαση

Όταν μπλέκουν η γεωπολιτική, ο εμπορικός πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ, η πράσινη μετάβαση και η πλήρης εξάρτηση της ΕΕ από ξένες χώρες για την εξασφάλιση κρίσιμων πρώτων υλών, το αποτέλεσμα οδηγεί σε ένα γόρδιο δεσμό που η λύση του σκιαγραφείται μέσα από αμφιλεγόμενες στρατηγικές, με αντικρουόμενα αποτελέσματα και άγνωστες επιπτώσεις.

Η ιστορία που θα ξετυλίξουμε είναι αυτή τη στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα project της Κομισιόν, μια φιλόδοξη – και για πολλούς υπερφίαλη – στρατηγική απόφαση με τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος για το… καλό της οικονομίας και του περιβάλλοντος.

Αν η εισαγωγή του θέματος σας φαντάζει αντιφατική και οξύμωρη, η ανάλυση του θέματος θα καταδείξει ότι αυτή είναι, αυτή τη στιγμή, η πολιτική της Κομισιόν. Μια πολιτική, τρικυμία εν κρανίω.

Οι κρίσιμες πρώτες ύλες

Ήταν Μάρτιος του 2024 όταν η ΕΕ θέσπισε τον ευρωπαϊκό κανονισμό για τις κρίσιμες πρώτες ύλες (CRM), με την πρόβλεψη ότι η ζήτηση για σπάνιες γαίες αναμένεται να αυξηθεί εκθετικά τα επόμενα έτη.

Σύμφωνα με την Κομισιόν δύο ήταν οι λόγοι για τη θέσπιση του κανονισμού και συγκεκριμένα:

1] Η ζήτηση της ΕΕ για βασικά μέταλλα, υλικά μπαταριών, σπάνιες γαίες, καθώς η ΕΕ απομακρύνεται από τα ορυκτά καύσιμα και στρέφεται σε συστήματα καθαρής ενέργειας που χρειάζονται τέτοιου είδους πρώτες ύλες.

2] Η πράσινη μετάβαση της ΕΕ προϋποθέτει την επαρκή τοπική παραγωγή μπαταριών, ηλιακών συλλεκτών, μόνιμων μαγνητών και άλλων προϊόντων καθαρής τεχνολογίας. Προκειμένου να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση θα απαιτηθεί ανάλογη πρόσβαση σε διάφορες πρώτες ύλες.

Ι. Μπασιάς: Έστω κι αργά έρευνες για υδρογονάνθρακες, αρκεί να το εννοούν

Στροφή 180 μοιρών: «Εξορύξεις τέλος» το μήνυμα του Δένδια στην Άγκυρα!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Διαβάστε προσεκτικά τις ακόλουθες δηλώσεις, χωρίς όμως να στοιχηματίσετε για την προέλευσή τους:

«Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες. Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αρχίσει να τρυπάει το βυθό της θάλασσας στη Μεσόγειο για να βρει αέριο, για να βρει πετρέλαιο, για έναν πολύ, πολύ απλό λόγο. Χρειαζόμαστε 10 ως 20 χρόνια για να το βρούμε και να το εκμεταλλευτούμε και από πλευρά κόστους θα ήταν πολύ πιο ακριβό από εκείνο της Σαουδικής Αραβίας, για παράδειγμα. Έτσι, οικονομικά δεν οραματίζομαι ότι η Ελλάδα θα γίνει μια πετρελαιο-παραγωγική χώρα. Και με όλο το σεβασμό, το Αιγαίο, για παράδειγμα, είναι ένας παράδεισος στη γη. Δε σχεδιάζουμε να τον μετατρέψουμε σε Κόλπο του Μεξικού. Έτσι, η Ελλάδα ελπίζει ότι θα έχει προσφορά ενέργειας. Η Ελλάδα ελπίζει να έχει πολύ καλές σχέσεις με το Σαουδικό Βασίλειο, αλλά η Ελλάδα δε σχεδιάζει στο ορατό μέλλον να γίνει χώρα παραγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου».

Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιον ακτιβιστή της ριζοσπαστικής οικολογίας, διαπρύσιο πολέμιο των εξορύξεων και των ορυκτών καυσίμων. Προέρχονται από τον έλληνα υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, όπως ειπώθηκαν την Πέμπτη 22 Απριλίου σε συνέντευξή του στο δίκτυο Arab News, που αποτελεί όργανο της σαουδαραβικής μοναρχίας. Οι δηλώσεις του έλληνα υπουργού, που έγιναν σε λιγότερο από μια εβδομάδα από την κοινή συνέντευξή του με τον τούρκο ομόλογό του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, η οποία ερμηνεύτηκε ως ελληνική αντεπίθεση απέναντι στις προκλήσεις της Τουρκίας, προκάλεσαν σοκ στην Αθήνα και «θάφτηκαν» από τον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην ιστοσελίδα του υπουργείου όπου μεταφέρεται και η πιο ασήμαντη δήλωση των πολιτικών στελεχών της ελληνικής διπλωματίας, μέχρι το πρωί της Κυριακής τουλάχιστον, δεν υπήρχε η παραμικρή αναφορά. Αντίθετα, κατά την πάγια πρακτική, «κύκλοι» του υπουργείου έσπευσαν με διορθωτικές δηλώσεις να υποβαθμίσουν και να μετριάσουν τη βαρύτητα των υπουργικών δηλώσεων από το Ριάντ.

Η εξόρυξη Λιθίου για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, ληστεύει το νερό από τα χωριά της περιοχής στη Χιλή

Διαδήλωση κατά της εξόρυξης λιθίου: ο πλούτος της Χιλής δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί, λένε οι συμμετέχοντες

Άρθρο της Deutsche Welle (DW)Μετάφραση από τα γερμανικά: Γιώργος Κολέμπας

Σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται η ζήτηση για λίθιο, αλλά η εξόρυξη προκαλεί συγκρούσεις. Στα χωριά της ερήμου Atacama στη Χιλή, το νερό γίνεται όλο και πιο σπάνιογια ανθρώπους και χωράφια.

Στη μέση της ξηρότερης ερήμου στον κόσμο είναι μια τεράστια περιοχή με λεκάνες νερού σε τιρκουάζ  χρώμα(μια τεράστια ξηρολίμνη, όπως αποκαλείται). Κάθε τέτοια λεκάνη είναι μια τεράστια πισίνα, μέχρι και 20 φορές το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου. Οι πισίνες είναι γεμάτες με αλμυρό νερό, το οποίοαντλείται στην επιφάνεια από γεωλογικές εναποθέσεις που βρίσκονται κάτω από τη γη της ερήμου. Αυτή η άλμη περιέχει ανθρακικό λίθιο, την πρώτη ύλη για ένα ελαφρύ, ασημί μέταλλο που το βρίσκουμε σήμερα ως στοιχείο των μπαταριών σε όλους σχεδόν τους υπολογιστές, τα τηλέφωνα και τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα.

Με την πρώτη ματιά, η έρημος Ατακάμα της Χιλής μοιάζει με άγονο, αφιλόξενο μέρος. Αλλά όπως και η χλωρίδα και η πανίδα της, έτσι και οι ιθαγενείς έχουν προσαρμοστεί στο περιβάλλον τους. Μέχρι τώρα. Γιατί στο παρόν και το μέλλον, οι ντόπιοι έχουν ένα νέο ισχυρό ανταγωνιστή για τους λιγοστούς υδάτινους πόρους της ερήμου-τις μεταλλευτικές εταιρείες.

Δίκη για τις Σκουριές: Η τοπική κοινωνία στο εδώλιο

Ξεκίνησε σήμερα το πρωί στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης η πρώτη μεγάλη δίκη για τις Σκουριές. Σε μια αίθουσα που είναι εντελώς ακατάλληλη για να πραγματοποιηθεί μια ακροαματική διαδικασία με 21 κατοίκους της Ιερισσού κατηγορούμενους, δεκάδες δικηγόρους και πάνω από 70 μάρτυρες, ο πρόεδρος του δικαστηρίου κήρυξε την έναρξη της με σύντομες τοποθετήσεις από τους συνηγόρους υπεράσπισης.

Στην πορεία θα έχουμε αναλυτικό ρεπορτάζ από την δίκη.
Εδώ να σημειώσουμε επιγραμματικά κάποια πράγματα.
Οι 21 κάτοικοι βρίσκονται κατηγορούνται μεταξύ άλλων για απόπειρα ανθρωποκτονίας από κοινού και κατά συρροή και σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Το κατηγορητήριο τους αποδίδει ότι συμμετείχαν στον εμπρησμό στο εργοτάξιο της Eldorado Gold τον Φεβρουάριο του 2013.

Στις κατηγορίες ότι στον αγώνα τους άσκησαν βία, απάντησε σε περασμένη δήλωση του ο Λάζαρος Τόσκας, μέλος της Επιτροπής Αγώνα ενάντια στις εξορύξεις χρυσού στη Χαλκιδική:

 Βία είναι η ίδια η στάση της κυβέρνησης και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ απέναντι μας. Που έχουν στόχο να κάμψουν την αντίσταση μας.
Βία οι κατηγορίες σε δεκάδες συμπολίτες μας, με έωλες και κατασκευασμένες κατηγορίες, την στιγμή που οι νεοναζί αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους.

Τα μετέωρα βήματα του υπουργού ΠΕΝ #skouries

" Βήματα περιττά, αδέξια, μετέωρα και παλινδρομούντα. Βήματα στο κενό. Που, κοίτα να δεις, αυτά ακριβώς κάνει. Και η μεν Διαιτησία είναι απρόβλεπτη στις αποφάσεις της, ο κόσμος όμως στις κερκίδες τα βλέπει τα βήματα."

Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ

 Ας πούμε πως μια εταιρεία, σοβαρή υποτίθεται, αναλαμβάνει την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου και μαζί την κατασκευή μιας μεγάλης γέφυρας στη διαδρομή του, στοιχείου κομβικού και εντελώς απαραίτητου για την λειτουργία του αυτοκινητόδρομου, χωρίς το οποίο αυτός δεν μπορεί να λειτουργήσει και η κατασκευή είναι ασύμφορη και περιττή.

  Η σύμβαση κατασκευής υπογράφεται με το Δημόσιο μετά την έγκριση από το δεύτερο της απαιτούμενης για το σύνθετο αυτό έργο αυτό περιβαλλοντικής μελέτης που η εταιρεία εκπόνησε προς τούτο. Έγκριση, που βασίστηκε εν πολλοίς στον ισχυρισμό της εταιρείας ότι για την κατασκευή της γέφυρας κατέχει και θα εφαρμόσει την παγκοσμίως βέλτιστη διαθέσιμη τεχνική (state of the art) για την κατασκευή παρόμοιων γεφυρών.

Μελισσοκομία και Μεταλλεία, πόσο συμβατές μπορεί να είναι;

(Υδρογον) άνθρακες ο θησαυρός για την Ήπειρο !

Του Γιάννη Παπαδημητρίου

Ο όρος εξορυκτισμός περιγράφει το οικονομικό μοντέλο, που είναι προσανατολισμένο στην εξαγωγή πρώτων υλών, στις μέρες μας κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου. Έχει ασφαλώς μια μακρά ιστορία αλλά αναζωπυρώθηκε στο σημερινό νεοφιλελεύθερο πλαίσιο της υποχώρησης των κρατικών πολιτικών, καθώς οι ιδιωτικές, πολυεθνικές κατά κανόνα, εταιρίες βρήκαν την ευκαιρία να κινηθούν πιο επιθετικά σε νέες περιοχές. Βεβαίως στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία και το Εκουαδόρ, υποστηρίχθηκε και ένα εναλλακτικό μοντέλο, με βασικά στοιχεία την προσπάθεια ελέγχου των κερδών των εταιριών και τις εθνικοποιήσεις, τη διοχέτευση μέρους των εσόδων σε προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και αναδιανομής και βέβαια με την εκφώνηση ενός πατριωτικού λόγου για την υπεράσπιση της εθνικής ανάπτυξης και κυριαρχίας.

Στην πραγματικότητα πάντως οι δυσμενείς επιπτώσεις ήταν οι ίδιες και στις δύο εκδοχές : ρύπανση υδατικών αποθεμάτων και γεωργικής γης από διαρροές, ανεξέλεγκτη απόθεση των αποβλήτων της εξόρυξης, αποψίλωση τεράστιων δασικών εκτάσεων, παραγωγή τοξικών αποβλήτων από τη χρήση χημικών ουσιών, αύξηση των αέριων εκπομπών που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, σεισμικότητα, προβλήματα υγείας, καταστολή και εκδίωξη των τοπικών κοινοτήτων, στρατιωτικοποίηση και πολεμικά επεισόδια. Το ίδιο απρόθυμες αποδείχτηκαν οι κυβερνήσεις στον κοινωνικό και περιβαλλοντικό έλεγχο των εξορυκτικών δραστηριοτήτων, όποιος και αν ήταν ο φορέας τους.