Τα Συστήματα βγήκαν στο βουνό και οργανώνονται!

Της Βάλιας Μπαζού

Και όταν λέμε Συστήματα, εννοούμε εγχώρια και αλλοδαπά επιχειρηματικά σχήματα αλλά και ξένες κρατικές επιχειρήσεις όπως η γερμανική Fraport, που είχαν μπει στο παιγνίδι για την αγορά βασικών υποδομών της χώρας όπως ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) και στη συνέχεια η «Μικρή ΔΕΗ», τα περιφερειακά αεροδρόμια, τα μεταλλεία χρυσού και το Ελληνικό.
Και πήραν τα βουνά σε κατάσταση delirium tremens μετά την σαφή εξαγγελία της νέας κυβέρνησης ότι οι προεκλογικές υποσχέσεις για ανάσχεση του κύματος ιδιωτικοποιήσεων κρατικών υποδομών, θα διατυπωθούν σαφώς στις προγραμματικές δηλώσεις στη Βουλή.
Η στάση που τηρούν είναι αυτή της αναμονής με μπόλικες κινήσεις στο παρασκήνιο προκειμένου να διερευνήσουν τα όρια της νέας κυβέρνησης.
Έτσι ενώ τα Συστήματα βγήκαν στο βουνό, οι φίλιες δυνάμεις κάνουν το πρώτο παιγνίδι σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Βάζουν καρφιά για να μην κοιμούνται οι άστεγοι!

Της Βάλιας Μπαζού

Οποία προσβολή, οποία ξευτίλα. Οι άστεγοι να αντιμετωπίζονται σαν τα περιττώματα της πόλης. Και η «λύση» του εκρηκτικού προβλήματος λόγω οικονομικής κρίσης να είναι η «εξαφάνισή» τους, ο αποκλεισμός τους από την πρόσοψη των κτηρίων, τις γέφυρες και τα παγκάκια. Η αντιμετώπιση του προβλήματος να είναι η ίδια που ακολουθείται για τη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των περιστεριών… Η τοποθέτηση μεγάλων μεταλλικών καρφιών σε κάθε πιθανό σημείο που μπορεί να ξαποστάσουν!

Και τώρα αγαπητέ Έλληνα τι θα τον κάνεις τόσο θυμό;

Της Βάλιας Μπαζού

Η ερώτηση προκύπτει αβίαστα εάν διαβάσει κανείς τα αποτελέσματα της έρευνας του τελευταίου ευρωβαρομέτρου που καταδεικνύει ότι οι Έλληνες τα έχουν πάρει στο κρανίο! Έρευνα που καταδεικνύει ότι οι Έλληνες είναι οι πιο θυμωμένοι, οι πιο δύσπιστοι και οι πιο απαισιόδοξοι από όλους τους ευρωπαίους. Και όταν λέμε θυμωμένοι και δύσπιστοι εννοούμε καταλυτικά, ολοκληρωτικά. Οι δείκτες είναι εντυπωσιακοί:
-Το 87% των Ελλήνων πολιτών δεν εμπιστεύεται την ελληνική κυβέρνηση. Μόνο 1 στους 10 Έλληνες δηλώνει ότι εμπιστεύεται την εθνική κυβέρνηση (10 %). Ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος διαμορφώνεται στο 23%.
-Το 86% των Ελλήνων πολιτών δεν εμπιστεύεται τη Βουλή και το 75% δεν εμπιστεύεται τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης
-Το 94% δεν εμπιστεύεται τα πολιτικά κόμματα της χώρας του, ποσοστό που είναι το υψηλότερο αρνητικό του συνολικού ευρωπαϊκού δείγματος
-Το 82% είναι δυσαρεστημένο από τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
-Το 98% των Ελλήνων πολιτών εκφράζει δυσαρέσκεια για την κατάσταση της οικονομίας στην Ελλάδα και το 75% για την κατάσταση της οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Το μεγάλο κόλπο με τα mini-jobs και τα 1euro-jobs

Της Βάλιας Μπαζού

Είναι απλό. Η Γερμανία έφτασε στο ιστορικό χαμηλό ποσοστό ανεργίας του 6,8%, κάνοντας αόρατους τους ανέργους και πραγματοποιώντας στα μουγκά τη μεγαλύτερη αλλαγή προς το χειρότερο στις εργασιακές σχέσεις από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Δεν το έκανε τώρα, το κάνει συστηματικά τα τελευταία 10 χρόνια. Απλώς τότε ήταν παχιές οι μύγες και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες δεν ασχολούνταν με το γερμανικό «θαύμα». Τώρα, όμως, που έσφιξαν τα γάλατα, άλλοι διαμαρτύρονται για αθέμιτο ανταγωνισμό όπως το Βέλγιο που πρόσφατα  προέβη σε καταγγελία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τις γερμανικές «μίνι θέσεις εργασίας», υποστηρίζοντας ότι υπονομεύουν τους κοινοτικούς κανόνες ανταγωνισμού και άλλοι, καλή ώρα εμείς, θα το εφαρμόσουμε για τη «σωτηρία» της πατρίδας.

Η πιο διαδεδομένος θεσμός στη Γερμανία είναι η λεγόμενη «μικροεργασία» (mini job) στην οποία απασχολούνται 7,8 εκατομμύρια στη Γερμανία και η «εργασία του 1 ευρώ την ώρα» (1 euro job).

Ο πιο φτωχός πρόεδρος του πλανήτη

Της Βάλιας Μπαζού

 

Ο κύριος που βλέπετε να βγαίνει με δυσκολία από τον παλιό «Σκαραβαίο» είναι ο πρόεδρος της Ουραγουάης, Χοσέ Μουχίκα, αντάρτης των Τουπαμάρος στα χρόνια της δικτατορίας.

Και το παλιό αυτό σκαρί της Volkswagen, που η αξία του είναι, μόλις, 1.945 δολάρια, είναι η μοναδική «πολυτέλεια» που έχει επιτρέψει στον εαυτό του.

Ο 77χρονος πολιτικός, που δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό αλλά ούτε και χρέη, απέκτησε πριν από λίγες ημέρες ακόμα έναν τίτλο τιμής, αυτόν του πιο φτωχού προέδρου στον κόσμο!

Το παρατσούκλι βγήκε μετά την αποκάλυψη ότι εάν και ο μηνιαίος μισθός τους είναι 12.500 δολάρια εκείνος κρατάει μόνον 1.250 δολάρια για τα έξοδά του και το υπόλοιπο ποσό, το 90%, το επιστρέφει στο κράτος προκείμενου να ενισχυθούν τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας.