Άμεση στάση πληρωμών, τώρα!

Του Άρη Οικονόμου

Πρόκειται βέβαια για κάτι επώδυνο, αλλά απολύτως αναγκαίο – ενώ δεν πρέπει να επιτρέπουμε τους εμφυλίους πολέμους ανάμεσα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ή/και των πολιτικών κομμάτων μεταξύ τους, τους οποίους πυροδοτούν έντεχνα οι σύγχρονοι Γκέμπελ.

Άποψη

Η ημιμάθεια είναι χειρότερη της άγνοιας, όταν η μερική γνώση χρησιμοποιείται για να ενημερώσει κανείς τους άλλους και όχι για να μάθει ο ίδιος. Στα πλαίσια αυτά, όταν τηλεοπτικοί οικονομικοί σχολιαστές με ελλιπείς γνώσεις του αντικειμένου αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, αναφέροντας πως το «μείγμα πολιτικής» της είναι το λάθος, στο οποίο οφείλονται τα μαρτύρια των Ελλήνων από τα μνημόνια, παρέχουν πολύ κακές υπηρεσίες στην κοινωνία – ειδικά όταν ισχυρίζονται πως οι αποφάσεις αύξησης των φόρων είναι δική της επιλογή και όχι των πιστωτών (=της πρωσικής κυβέρνησης).

Η αλήθεια όμως, την οποία δεν έχει το δικαίωμα να διαστρεβλώνει κανείς, ούτε καν  καλοπροαίρετα, είναι πως οι πιστωτές υπαγορεύουν δικτατορικά την οικονομική πολιτική – αφού ζητούν ανέκαθεν «τιμολογημένες διορθώσεις», όχι θεωρητικές. Για παράδειγμα, εάν η κυβέρνηση αντί να αυξήσει τους φόρους επέλεγε τη μείωση των κρατικών δαπανών (του υπερδιογκωμένου δημοσίου κατά το συμπαθέστατο παρουσιαστή του SKAI), δεν θα γινόταν αποδεκτή μία τέτοια γενίκευση – επειδή οι πιστωτές θα ζητούσαν ακριβή ποσά, τα οποία θα μπορούσαν να προέλθουν μόνο από μειώσεις μισθών ή/και από απολύσεις, αφού οι δημόσιες επενδύσεις έχουν σχεδόν μηδενισθεί.

Ο μονόδρομος της ρήξης

Του Αλέξη Ζακυνθινού

Εάν δεν τηρηθούν οι υποσχέσεις περί μείωσης του δημοσίου χρέους παρά τα θηριώδη πρωτογενή πλεονάσματα που πέτυχε η Ελλάδα, εντός του 2017, θα υπάρχει πλέον μόνο μία επιλογή στη διάθεση μας: η στάση πληρωμών.

Όπως έχουμε γράψει στο παρελθόν (άρθρο), καλώς ή κακώς οι μοναδικές επιλογές της Ελλάδας ήταν οι εξής:

(α) είτε η νέα χρεοκοπία της, καθαρή αυτή τη φορά, για να ξεκινήσει από την αρχή χωρίς τα βάρη του παρελθόντος (χρέη) – όπου οφείλει να επιλέξει εντός ή εκτός του ευρώ (άρα την εσωτερική υποτίμηση ή την πληθωριστική, όσον αφορά την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της),

(β) είτε η υποταγή της στις εντολές των δανειστών βασιλικότερα του βασιλιά, έτσι ώστε να μειωθεί ακόμη περισσότερο το «κόστος λειτουργίας» της (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικό κράτος κλπ.), τα χρέη της (ιδιωτικοποιήσεις), καθώς επίσης να ελαφρυνθούν τα υπόλοιπα – με στόχο να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών και να διενεργηθούν επενδύσεις, οπότε να κινηθεί ξανά η οικονομία της (αύξηση του ΑΕΠ και των δημοσίων εσόδων, άνοδος της παραγωγικότητας των εργαζομένων ως προς το ΑΕΠ κοκ.).

Αδέρφια, συνεχίζουμε να νικάμε!

Του πιτσιρίκου

Σήμερα συμπληρώνονται έξι χρόνια από το πρώτο Μνημόνιο και το αξέχαστο Καστελόριζο, και, καθώς πάμε για το τέταρτο και το πέμπτο 

Μνημόνιο και το δημόσιο χρέος έχει πια εκτοξευτεί, θέλω να στείλω ένα αισιόδοξο μήνυμα σε όλους τους Έλληνες, αφού τα ληξιπρόθεσμα χρέη των ιδιωτών προς το Δημόσιο έφτασαν στο επίπεδο ρεκόρ των 87,71 δισεκατομμυρίων. Μαζί με τα χρέη των ιδιωτών από εισφορές και πρόστιμα στα ασφαλιστικά ταμεία και τα χρέη προς τις Τράπεζες, φτάνουμε σε ένα τεράστιο ποσό· δεν το γράφω το ποσό, γιατί δεν θέλω να το πάρετε πάνω σας και να σταματήσετε τον αγώνα για περισσότερα χρέη.

Εννοείται πως αυτά τα χρέη δεν θα πληρωθούν ΠΟΤΕ. Οι Έλληνες έχουν κάνει στάση πληρωμών -χωρίς να το ξέρουν- και πληρώνουν μόνο τα κορόιδα.

Δεν θα αργήσει η μέρα που οι Έλληνες θα καταφέρουν να φτάσουν το ιδιωτικό χρέος στο ύψος του δημοσίου χρέους.

Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων των Ελλήνων: να φτάσει το ιδιωτικό χρέος το δημόσιο χρέος.

Τότε θα υπάρχει μια ισοροπία ιδιωτικού και δημοσίου χρέους -γύρω στα 500 δισεκατομμύρια ευρώ το καθένα υπολογίζω πως θα είναι όταν επιτευχθεί η …ισοτιμία-, οπότε θα έρθει επιτέλους η ανάπτυξη.

Θεωρώ μαγκιά του Αλέξη Τσίπρα και των περήφανων Ελλήνων να γιορτάζουν την έκτη επέτειο του πρώτου Μνημονίου με ένα ακόμα Μνημόνιο. Αυτά μόνο οι Έλληνες μπορούν να τα κάνουν.

Στάση πληρωμών

Του πιτσιρίκου

Δεν ξέρω τι ακριβώς περιμένουν οι Έλληνες έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία της χώρας και με το τέταρτο Μνημόνιο να έρχεται -ούτε ξέρω αν έχει κάποιο νόημα να ασχολούμαι- αλλά ο μόνος ουσιαστικός τρόπος αντίδρασης των Ελλήνων πια, είναι η στάση πληρωμών. 

Ναι, ξέρω πως το έχω γράψει δεκάδες φορές αλλά θα το γράψω ακόμα μια. 

Η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τους πολιτικούς πολιτικούς και τα κόμματα. 

Το έργο τους το είδατε. Όλων. Όλοι αυτοί είναι ένα σύστημα. Ένα σύστημα διαίρεσης των Ελλήνων και ξεπουλήματος της χώρας. 

Τα πραγματικά μηνύματα της Αργεντινής

Του Τάκη Φωτόπουλου

Με αφορμή τη νέα «τεχνική» χρεοκοπία της Αργεντινής, ξεκίνησε μια εντελώς αποπροσανατολιστική συζήτηση μεταξύ «μνημονιακών» (δηλαδή, των ελίτ που στηρίζουν την κοινοβουλευτική Χούντα του προτεκτοράτου μας) και «αντιμνημονιακών» (Σύριζα κ.λπ.) για τα δήθεν «μηνύματα της Αργεντινής». Στην πραγματικότητα, υπήρξαν βέβαια σημαντικά μηνύματα από την εμπειρία της Αργεντινής, τα οποία όμως δεν έχουν σχεδόν καμιά σχέση με τα δήθεν αυτά μηνύματα που πρόβαλλαν οι παραπάνω «μονομάχοι».
Έτσι, για μεν τους «μνημονιακούς, τα δήθεν αυτά μηνύματα » ήταν ότι η αιτία της νέας περιπέτειας της Αργεντινής ήταν η στάση πληρωμών που κήρυξε η χώρα το 2001 για ένα χρέος που, σε αναλογία με το ΑΕΠ της, ήταν κάτω από το μισό του δικού μας όταν άρχισε η διαδικασία χρεοκοπίας το 2009/10! Με άλλα λόγια, για τους παρ’ημίν επαγγελματίες καρπαζο-εισπράκτορες της Υ/Ε, η μόνη λύση είναι η πλήρης υποταγή μιας χώρας στις επιταγές της Νέας Διεθνούς Τάξης της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Πολιτική που ακολούθησαν πιστά, η οποία βέβαια δεν έσωσε την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού από την οικονομική καταστροφή, αλλά έσωσε όμως τις «καρέκλες» που τους έδωσαν τα αφεντικά τους. Και, φυσικά, και τις συνακόλουθες παχυλότατες ―συνήθως έμμεσες― οικονομικές απολαβές, που φανερώνουν ακόμη και τα «Πόθεν Έσχες» τους με τα δεκάδες σπίτια ο καθένας τους, τις καταθέσεις κ.λπ., και βέβαια την πολιτική και κοινωνική προβολή τους. Το τελευταίο άλλωστε παράδειγμα εθνικής μειοδοσίας των οργάνων της Υ/Ε στη χώρα μας είναι η παραπέρα καταστροφή του αγροτικού τομέα μας (στην οποία έχει ήδη οδηγήσει η ένταξή μας στην ΕΕ) που θα φέρει το τυχόν Ρωσικό εμπάργκο στα προϊόντα μας, σαν αποτέλεσμα της από μεριάς τους δουλικής στήριξης της εγκληματικής πολιτικής των γκάνγκστερς της Υ/Ε (ΗΠΑ και ΕΕ) κατά του Ρωσικού λαού και των Ρωσόφωνων στην Ουκρανία…

"Ευτυχώς δε γίναμε Αργεντινή" και γίναμε Ελλάδα...

Ανάρτηση από: http://www.jodigraphics.net

Χρεοκόπησε η Αργεντινή; Όχι δα!

Πολλοί είτε από άγνοια, είτε σκόπιμα θέλουν να συγχέουν τη χρεοκοπία του 2001 της Αργεντινής με τη σημερινή, που ουσιαστικά δεν είναι καν χρεοκοπία. Το 2001 η Αργεντινή χρεοκόπησε, δηλαδή σταμάτησε να πληρώνει τους τόκους των πιστωτών της επειδή δεν είχε χρήματα, μιας και το ΔΝΤ σταμάτησε να τη δανείζει, για το καλό της τελικά. Το ότι η Αργεντινή τότε πήγαινε απ' το κακό στο χειρότερο ήταν απόρροια των απανωτών μνημονίων που της είχαν επιβληθεί. Οι σκηνές με τις λεηλασίες των supermarkets και τις ταραχές και τους νεκρούς είναι από αυτή την τελευταία, προ της χρεοκοπίας, περίοδο. Τρεις μήνες μετά τη χρεοκοπία του Δεκεμβρίου του 2001, η Αργεντινή είχε μπει για καλά σε τροχιά ανάπτυξης, την οποία συνέχισε να διατηρεί μέχρι αυτή τη στιγμ¨η, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα.

1η Αυγούστου από το Μπουένος Ά'ι'ρες της Αργεντινής...

Μεγάλο λαϊκό πανηγύρι για το χαστούκι της πατρίδας τους στους τραπεζίτες!

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr

Η Αργεντινή σωστά χρεοκόπησε

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Παραθέτω την ελληνική μετάφραση άρθρου που θα δημοσιευθεί στη μεγάλη εφημερίδα του Μπουένος ‘Αιρες, Pagina 12, και το οποίο έγραψα από κοινού με τον Ντανιέλ Μουνέβαρ. Για τη μετάφραση ευχαριστώ θερμά το ThePressProject. Να παρατηρήσω μόνο ότι η λέξη default που υπάρχει στον αρχικό τίτλο δεν αποδίδεται καθόλου εύκολα στα ελληνικά, ενώ η λέξη ΄χρεοκοπία’ δεν έχει ακριβώς την ίδια έννοια. Ο τίτλος θα μπορούσε επίσης να αποδοθεί ως ‘Η Αργεντινή είχε δίκιο να κάνει στάση πληρωμών’.  

Για δεύτερη φορά σε μόλις μια δεκαετία η Αργεντινή έκανε ουσιαστικά στάση πληρωμών του χρέους της. Η πρώτη, το 2001, ήταν αποτέλεσμα των καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που επέβαλε στη χώρα από τη δεκαετία του 90 το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί. Η σημερινή ήρθε μετά από μια πολυετή άνιση νομική μάχη ως απόρροια της χρεοκοπίας του 2001. Μέσα από μια σειρά έντονα αμφιλεγόμενων αποφάσεων ο Νεοϋορκέζος δικαστής Thomas Griesa επιχείρησε να επιβάλει στην Αργεντινή την πλήρη εκπλήρωση των αιτημάτων μιας ομάδας ομολογιούχων, γνωστών και ως «vulture funds» (αρπακτικά κεφάλαια).

Παύση πληρωμών του δημόσιου χρέους!

Το μόνο που απαιτείται είναι πολιτική βούληση!

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Σε εφιάλτη χωρίς τέλος έχει εξελιχθεί η διαχείριση του δημόσιου χρέους από το 2010, όταν η τύχη του εναποτέθηκε στα χέρια των πιστωτών. Ακόμη και τώρα, 3,5 ολόκληρα χρόνια μετά την εφαρμογή του πρώτου Μνημονίου που συνόδευσε το πρώτο δάνειο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα κρέμεται για πολλοστή φορά από τα γερμανικά χείλη για να μάθει τι ακριβώς θα αποφασίσει το Βερολίνο για το χρέος, με την «ώρα της κρίσης» εσχάτως (αφού όλοι αναμέναμε το φθινόπωρο του 2013 μετά τις γερμανικές εκλογές) να έχει μετατεθεί για το καλοκαίρι του 2014, αφού θα έχουν ολοκληρωθεί κι οι ευρωεκλογές. Έστω κι έτσι όμως αυτό που ομολογείται από κάθε πλευρά, από το Βερολίνο που αποφασίζει για την ΕΕ, την Ουάσινγκτον όπου έχει την έδρα του το ΔΝΤ και την ελληνική κυβέρνηση που απλά περιμένει να της ανακοινωθούν οι αποφάσεις, είναι ότι το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Τα μεγέθη είναι εξόχως αποκαλυπτικά, όσο κι αν τα καλύπτει ένα πέπλο σιωπής, σε εμφανή αντίθεση με ό,τι συνέβαινε για παράδειγμα το 2010 όταν έπρεπε να δημιουργηθεί η αναγκαία συναίνεση για να γίνουν δεκτά τα Μνημόνια από την ελληνική κοινωνία, σαν να επρόκειτο για την μία και μοναδική θεραπεία απέναντι στον θανάσιμο κίνδυνο που διέτρεχε. Με βάση λοιπόν την εισηγητική έκθεση του κρατικού προϋπολογισμού που ψηφίστηκε από την Βουλή το Σάββατο 7 Νοεμβρίου, το δημόσιο χρέος φέτος θα φτάσει τα 321 εκ. ευρώ (175,5% του ΑΕΠ), ενώ τον επόμενο χρόνο, το 2014, αν δεν γίνει καμία άλλη παρέμβαση αναμένεται να φτάσει τα 320 εκ. (174,8%). Η Ελλάδα δηλαδή θα συνεχίσει να έχει ένα δημόσιο χρέος πολύ πάνω (κατά 50% μεγαλύτερο σχεδόν) του ορίου του 120% που διασφαλίζει την βιωσιμότητα του. Είναι προφανές επομένως ότι επιβάλλεται μια σημαντική του μείωση.

Η Ελλάδα δε χρειάζεται ακόμη ένα πακέτο 'διάσωσης'. Χρειάζεται μια διέξοδο.

Του Κώστα Λαπαβίτσα

Άρθρο στην Guardian, 27/8/2013

Η Ελλάδα έχει γίνει κύριο θέμα στις γερμανικές εκλογές, καθώς οι πολιτικοί της Γερμανίας συζητούν την αποτελεσματικότητα της παρέμβασης της ΕΕ και την πιθανή σπατάλη των χρημάτων των Γερμανών φορολογουμένων. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο ισχυρός Υπουργός Οικονομικών, δήλωσε ανοιχτά ότι θα υπάρξει νέο πακέτο για την Ελλάδα, αν και τα ποσά μάλλον θα είναι μικρά. Στο μεταξύ το ΔΝΤ πιέζει την ΕΕ να δεχτεί αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η συζήτηση έχει βρει απήχηση και στην Ελλάδα, με κυβερνητικές πηγές να αφήνουν να εννοηθεί ότι ίσως υπάρξει κάποια ελάφρυνση του χρέους μετά τις γερμανικές εκλογές, το λόμπι των τραπεζών να επιχειρηματολογεί εναντίον της αναδιάρθρωσης και την αντιπολίτευση να απορρίπτει την παρέμβαση εξ ολοκλήρου.

Ρουμπίνι: Η Ελλάδα να βγει από το ευρώ και να κηρύξει στάση πληρωμών

«Πρέπει η Ελλάδα να κάνει στάση πληρωμών και βγει από το ευρώ;» Το πρωί της Τρίτης η απάντηση που έδωσαν η Αθήνα και οι εταίροι της στις Βρυξέλλες ήταν ένα ξεκάθαρο «ΟΧΙ». Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όμως, ο Νουριέλ Ρουμπίνι μιλώντας στο σχετικό ντιμπέιτ που διοργάνωσε η Intelligence Squared Greece στην ελληνική πρωτεύουσα απάντησε με ένα μεγαλοπρεπέστατο «ΝΑΙ».

Του Γιώργου Ι. Μαύρου

Ο διάσημος οικονομολόγος που απέκτησε διεθνή φήμη ως ο άνθρωπος που προέβλεψε την μεγάλη πιστωτική κρίση του 2008, υποστήριξε πως η έξοδος από το ευρώ αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα, αποδομώντας κυριολεκτικά την προχθεσινή συμφωνία των Βρυξελλών.

Η τελευταία, είπε, κάθε άλλο παρά αποτελεί «διάσωση» για την Ελλάδα, καθώς την επιβάρυνε με επιπλέον χρέος 130 δισ. Ευρώ. Αυτά, τόνισε, είναι χρήματα που δεν της χαρίστηκαν αλλά θα πρέπει να τα επιστρέψει. Κι αυτό, για τον ίδιο αποτελεί, πρόβλημα, ιδιαίτερα αν συνδυαστεί με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα και η οποία, όπως επισήμανε ενισχύει έναν φαύλο κύκλο ύφεσης και επιδείνωσης του χρέους της χώρας.