Η αντίσταση της Μπουρκίνα Φάσο στον Ιμπεριαλισμό

Του Στέλιου Ιορδάνου

Σεπτέμβριος του 2022

Το 2022 αποδείχθηκε και για τη ζώνη του Σαχέλ μια χρονιά καμπής. Τον Σεπτέμβριο αυτού του έτους, ο λοχαγός Ιμπραχήμ Τραορέ κατάφερε να καταλάβει την εξουσία, ανατρέποντας τον προηγούμενο ηγέτη Πολ-Ανρί Σαντάογκο Νταμιμπά, ο οποίος ακολουθούσε μια πολιτική υποταγής στο γαλλικό ιμπεριαλισμό και τη Δύση. Αυτή η κίνηση αγκαλιάστηκε από την πλειοψηφία του λαού της Μπουρκίνα Φάσο, ο οποίος ζούσε σε ένα περιβάλλον φτώχειας και ένοπλων συγκρούσεων.

Είχε ήδη προηγηθεί το 2021 αντιϊμπεριαλιστικό πραξικόπημα στο γειτονικό Μάλι, όπου ο στρατός ανέλαβε την εξουσία, απομακρύνοντας τις γαλλικές δυνάμεις, ενώ το 2023, πραγματοποιήθηκε αντίστοιχο και στο Νίγηρα, με τη νέα ηγεσία να απομακρύνει την δυτικόφιλη κυβέρνηση, ιχνηλατώντας και αυτή με τη σειρά της καινούργια μονοπάτια κόντρα στις βουλές της Αυτοκρατορίας. 

Στα μάτια του μέσου πολίτη της Δύσης, του οποίου ο εγκέφαλος έχει πολτοποιηθεί από τη νατοϊκή προπαγάνδα και κάθε λογής ιδεολογική παραφυάδα του αστικού φιλελευθερισμού, τα παραπάνω φαίνονται «περίεργα», αν όχι αποκρουστικά.

Η δυτική προπαγάνδα έχει κάνει τα πάντα ούτως ώστε να συκοφαντήσει από την αρχή τον αγώνα της Μπουρκίνα Φάσο, παρουσιάζοντάς τον ως μια προέκταση της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στη ζώνη του Σαχέλ. Ταυτόχρονα παρουσιάζει την ηγεσία αυτού του αγώνα ως μία ακόμη αιμοσταγή χούντα, προσπαθώντας να διεγείρει τα παυλοφικά αντανακλαστικά των υπηκόων με συνειρμούς από τις δικές της χούντες, που ήταν και λειτούργησαν ως καθεστώτα της αντεπανάστασης.

Η Δυτική αριστερά 

Την στιγμή όμως που τα φιλοδυτικά οχυρά στην Αφρική αντιμετωπίζουν την χειρότερη ήττα των τελευταίων 30 χρόνων, η δυτική αριστερά είτε σνομπάρει είτε αγνοεί αυτά τα γεγονότα.  Έτσι κερδίζει επάξια τον τίτλο της Νατοϊκής Αριστεράς- τις περισσότερες φορές ατενίζοντας από τον καναπέ της με μπόλικο σκεπτικισμό και καχυποψία τις μορφές με τις οποίες εκτυλίσσεται η ταξική πάλη εκτός των τειχών της αυτοκρατορίας. Έτοιμη να κουνήσει το δάχτυλο σε όσους δεν ακολουθούν τα αρτηριοσκληρωτικά προκάτ σχήματά της και ένα-ένα τα βήματα από τα δήθεν επιτυχημένα δικά της επαναστατικά εγχειρίδια, είναι έτοιμη ξανά, με την πρώτη ευκαιρία,να «διαχωρίσει» τη θέση της, δηλώνοντας πως εκείνη υποστηρίζει «τον αγώνα των λαών» και όχι αυτά τα «περίεργα» στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Η συγκλονιστική ομιλία του Ιμπραήμ Τραόρε στον ΟΗΕ. “Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας…”:

«Αγαπητοί σύνεδροι, αρχηγοί κρατών, ηγέτες εθνών, σεβαστοί εκπρόσωποι μεγάλων και μικρών εθνών, δεν σας χαιρετώ ως διπλωμάτης καριέρας ή ως άνθρωπος που έχει ανατραφεί για αίθουσες δεξιώσεων και χειραψίες. 

Δεν έρχομαι να σας μιλήσω με την επιδέξια γλώσσα της στιλβωμένης πολιτικής.

 Έρχομαι σε εσάς ως στρατιώτης του λαού μου, ως φύλακας μιας τραυματισμένης χώρας, ως γιος μιας ηπείρου που σήκωσε τον σταυρό του κόσμου, αλλά ποτέ το στέμμα του.

Ονομάζομαι Λοχαγός Ιμπραήμ Τραόρε, Πρόεδρος της Μπουρκίνα Φάσο. 

Σήμερα μιλώ όχι μόνο εκ μέρους των 22 εκατομμυρίων ψυχών στη χώρα μου, αλλά και εκ μέρους μιας ηπείρου της οποίας οι ιστορίες έχουν διαστρεβλωθεί, ο πόνος της έχει αγνοηθεί και η αξιοπρέπεια της έχει επανειλημμένα πουληθεί στο βωμό ξένων συμφερόντων.

Η Αφρική δεν είναι ζητιάνος. Η Αφρική δεν είναι πεδίο μάχης. Η Αφρική δεν είναι το πειραματόζωό σας, η μαριονέτα σας, η αποθήκη πρώτων υλών σας. Η Αφρική δεν σηκώνεται για να γονατίσει, αλλά για να σταθεί στα πόδια της. Ακόμα και σήμερα, μπροστά σε αυτή τη μεγάλη συνέλευση εθνών, λέω: "Η Αφρική δεν θα γονατίσει"