Για μια νέα κοινή λογική

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Ενώ συμβαίνουν τρομερά και τρομακτικά πράγματα γύρω μας, τα ΜΜΕ ασχολούνται στα δελτία ειδήσεων, για πάνω από τη μισή τους διάρκεια, με την έξαρση των εγκλημάτων και δολοφονιών στη χώρα. Εξαιρετικές λεπτομέρειες για την υπόθεση της Πάτρας, τεράστια έκταση στη δίκη για την δολοφονία της Καρολάιν, ρεπορτάζ για τα εγκλήματα στη Μονεμβασιά και τις γυναικοκτονίες σχεδόν σε όλη τη χώρα.

Παράλληλα, ενώ πληθαίνουν τα περιστατικά αιφνίδιων θανάτων σε τελείως υγιείς ανθρώπους και σε παιδιά, κι ενώ αρχίζουν και γίνονται παραδεκτές πολλές από τις επιπτώσεις της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, ο «διαιτητής» έχει σφυρίξει λήξη προσώρας (από Σεπτέμβριο βλέπουμε), ενώ καμία δικαστική αρχή δεν έχει κινηθεί να ερευνήσει τόσες καταγγελίες και ζητήματα. Σχεδόν κανένας επίσημος δεν νοιάζεται για την αύξηση των θανάτων από όλες τις αιτίες τον τελευταίο χρόνο, και οι επιστημονικοί σύλλογοι έχουν μουγγαθεί για τα θέματα αυτά.

Δεν μπορεί να ξεχνιέται ότι η συγκεκριμένη διαχείριση έφερε μεγαλύτερη διάλυση στο σύστημα υγείας και απομάκρυνση των πολιτών από τα νοσοκομεία, τους διαγνωστικούς ελέγχους, ακόμα και από αναγκαίες χειρουργικές επεμβάσεις – με παράλληλη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα για «όσους μπορούν». Ταυτόχρονα παρατηρείται μια τεράστιας κλίμακας επιβάρυνση της ψυχικής υγείας, συνέπεια της διαταραχής των ανθρώπινων και κοινωνικών σχέσεων που έφερε ο διαρκής εγκλεισμός. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τους χιλιάδες θανάτους από κορωνοϊό το τελευταίο διάστημα, συνιστούν πραγματικό Καιάδα, ειδικά για τους πιο αδύναμους.

Τα εγκλήματα των ΗΠΑ στο φως της επιστήμης

Παγκόσμια επιστημονική διάσκεψη για τον χημικό πόλεμο στο Βιετνάμ

Στο Παρίσι, μετά από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις εναντίον του κεφαλαιοκρατικού τρόπου ζωής, ακολούθησαν επίσης μεγαλειώδεις αντιδράσεις εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ. Το άρθρο που δημοσιεύουμε ζητήθηκε από κάποια αριστερή εφημερίδα της Ελλάδας. Ο συγγραφέας του, που ζούσε τότε στο Παρίσι, δεν ξέρει αν το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε τότε. Το δημοσιεύουμε σήμερα ως μαρτυρία για τους πολέμους της Νέας Τάξης.

Του Ευτύχη Μπιτσάκη

Στις 12 Δεκεμβρίου 1965 πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι Διεθνής Διάσκεψη Επιστημόνων με θέμα τον χημικό πόλεμο στο Βιετνάμ. Οργανωτές της Διάσκεψης ήταν η Παγκόσμια Ομοσπονδία Επιστημόνων. Στην οργανωτική επιτροπή μετείχαν μερικοί από τους πιο γνωστούς επιστήμονες της εποχής. Ανάμεσά τους τρεις κάτοχοι βραβείων Νόμπελ (Χόντκιν, Λβόφ, Ρουζίσκα). Στη συνάντηση πήραν μέρος περίπου 80 επιστήμονες από τις Ανατολικές Χώρες, την Ευρώπη και την Αμερική. Επίσης παρευρέθηκε και Έλληνας αντιπρόσωπος.

Σκοπός της συνάντησης ήταν να εξετάσει από αυστηρά επιστημονική άποψη τα δεδομένα και τα αποτελέσματα του χημικού πολέμου που διεξάγει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός εναντίον του λαού του Βιετνάμ και της Ινδοκίνας γενικότερα. Παρουσιάστηκαν πολλές επιστημονικές εργασίες και έγινε ευρεία συζήτηση. Τα υλικά που ανακοινώθηκαν αποκαλύπτουν τα τερατώδη εγκλήματα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και θέτουν για άλλη μια φορά υπόδικο μπροστά στην ανθρωπότητα τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Στην αποκάλυψη των εγκλημάτων αυτών και στην καταδίκη των ΗΠΑ πήραν ενεργό μέρος και διαπρεπείς Αμερικανοί επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Πφάιφερ, ο Αρ. Σίλβερστον και άλλοι.

Mητσοτάκης: Είμαι ΗΠΑλληλος και το…φωνάζω!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δηλώνοντας περήφανος πως θα επισκεφτεί τον πρόεδρο Μπαίντεν σε λίγες μέρες, έχοντας στα χέρια του την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις, εμφανίστηκε χωρίς κανέναν ενδοιασμό να ανταποκριθεί σε κάθε είδους πολιτική και στρατιωτική επιθυμία των Αμερικανών. Παράλληλα, δεν είχε κανένα πρόβλημα να δηλώσει ότι είναι, χωρίς καμία επιφύλαξη, υπέρ της ακόμα μεγαλύτερης εμπλοκής στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια στον πόλεμο στην Ουκρανία.

Ο πρωθυπουργός, στη συζήτηση στη Βουλή για την ελληνοαμερικανική συμφωνία για τις βάσεις είπε: «Είμαστε με τη συμμαχία της Δύσης». Διαβεβαίωσε ότι και στην περίπτωση των αμερικανικών βάσεων είναι έτοιμος να κάνει τη χώρα ακόμα μεγαλύτερο ορμητήριο πολέμου και μάλιστα επ’ αόριστον.

Eίπε ότι η συμφωνία για τις βάσεις είναι συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και παραχωρεί στις ΗΠΑ επιπλέον τέσσερις βάσεις.

«Διεθνής Αλληλεγγύη για τους αγωνιστές "ελεύθερους πολιορκημένους" στο Αζοφστάλ, από τον δικτάτορα Πούτιν του Ρωσικού ιμπεριαλισμού!»

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας 

(φωτο) η "κυρία" Προκοπένκο, η Εύα Μπράουν του 2022 στην Ιταλική Κρατική Τηλεόραση

«Το ταξικό μίσος πρέπει να αποκατασταθεί.
Οι ισχυροί μισούν τους προλετάριους,
οι προλετάριοι πρέπει να κάνουν το ίδιο»
Εντοάρντο Σανγκουινέτι...
✔ «Ξέπλυμα του Ναζί κοκαϊνομανή... με χρήματα του ελληνικού Λαού!»

Σύζυγοι κι ερωμένες, ως πολλές Εύα Μπράουν, που αποτελούν τα ινδάλματα της "πολιτισμένης" δύσης, του 4ου   Ράιχ (Ευρωπαϊκή Ένωση), σαρώνουν τις τηλεθεάσεις στα αργυρώνητα ΜΜΕ της δύσης με ευρωπαϊκές περιοδείες χρηματοδοτούμενες από τον "φιλάνθρωπο" Σόρος και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Μάλιστα έγιναν δεκτές ακόμη κι από τον πάπα (βλέπε: Οι σύζυγοι των "αντιστασιακών" Ναζί Αζόφ... συναντούν τον πάπα Μπεργκόλιο!), για να ζητήσουν έλεος, βοήθεια στην απελευθέρωση συζύγων κι εραστών Ναζί των Ταγμάτων Αζόφ.

Στη φωτογραφία η Ναζί-Τσούλα, η "κυρία" Προκοπένκο, σύζυγος του νεοναζί διοικητή του Αζόφ, που μετά τις κραυγές για ηρωικό θάνατο για τον Ζελένσκι -τώρα εκκλήσεις για να μην συλληφθεί και να εκδοθεί σε τρίτη χώρα, μάλλον τελείωσε η κοκαΐνη των αρουραίων στους υπονόμους Αζοφστάλ.

Το καλύτερο ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που δεν έχει ΑΦΜ – ΠΡ€ΖΑ ΠΑΝΤΟΥ!

Είναι όλα υπέροχα γύρω μας. Αρκεί να έχεις πάρει ναρκωτικά… – Πόσα να δώσει και ο Μητσοτάκης;

ούμε σε μια υπέροχη χώρα -αν έχεις πάρει ναρκωτικά- όπου ένας πρώην πρωθυπουργός πανηγυρίζει για τα ποσοστά τηλεθέασης της σειράς για τον Παΐσιο. Όπου ένας νυν πρωθυπουργός λέει πως η φτηνότερη ενέργεια είναι αυτή που δεν καταναλώνεται ποτέ. Όπου το φτηνότερο γαμήσι είναι η μαλακία (Ζαραλίκος speaking) και οι καλύτερες συνθήκες είναι αυτές που ωρίμασαν (όπως θα έλεγε και ο ΓΓ). Όπου ο Σκρέκας ψάχνει να βρει υπερκέρδη και δε βρίσκει στα ιδιωτικά μονοπώλια του ηλεκτρικού ρεύματος και ετοιμάζει μάλλον κρατική ενίσχυση για τα κέρδη που έχασαν… Όπου δίνουμε λεφτά στους ιδιώτες της ανακύκλωσης, για να καταλήξει σε… καύση, με τόσα εργοστάσια που καίγονται. Όπου η κυβέρνηση κατηγορεί για Πουτινάκια τους αντιπάλους της, αλλά πετυχαίνει να εξαιρεθούμε από το εμπάργκο στο πετρέλαιο προς τη Ρωσία, για χάρη των εφοπλιστών, που πιάστηκαν με το δεξαμενόπλοιο στην πλάτη. (Είναι ο καπιταλισμός μανάρια…) Όπου το παρακράτος έφτιαξε το κράτος -και όχι ανάποδα (όλα τα σοβαρά κράτη δημιουργούν παρακράτος, κανένα κράτος δεν τρώει τα παιδιά του). Όπου είναι πιο πιθανό να ξηλωθεί αστυνομικός γιατί βρήκε πχ τους δολοφόνους του Καραϊβάζ, παρά το αντίθετο. Μια χώρα όπου η πιο φτηνή ζωή είναι αυτή του εργάτη. Και η οποία δεν μπορεί να απεξαρτηθεί από το ΠΑΣΟΚ…

Η κυριαρχία των χωρών στα παλιατζίδικα;

Του Ρούντι Ρινάλντι

Ο πόλεμος στην Ουκρανία διανύει τον τρίτο μήνα και όλα δείχνουν ότι θα παραταθεί για καιρό. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν αφορά δύο χώρες (Ουκρανία και Ρωσία) αλλά είναι πόλεμος ολόκληρης της Δύσης απέναντι στη Ρωσία και τους πιθανούς συμμάχους της. Και γίνεται εμφανές ότι διαμορφώνονται νέοι παγκόσμιοι συσχετισμοί. Όμως υπάρχει ένα θέμα, αυτό της κυριαρχίας των χωρών, που (όπως το «κοινωνικό ζήτημα», με το οποίο ασχοληθήκαμε στο προηγούμενο φύλλο) πηγαίνει πραχτικά στα αζήτητα. Μοιάζει σαν ρετρό ζήτημα, χωρίς πραγματικό νόημα. Επειδή η υποβάθμισή του, μέχρι και η εξαΰλωσή του πρακτικο-πολιτικά, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο θέμα, θα επιμείνουμε: δεν μπορεί κανένας να το προσπεράσει σαν να μην έχει τεράστια σημασία για τους λαούς, για τις μικρές, μεσαίες και ανίσχυρες χώρες και, με άλλους όρους, για την πορεία της συντριπτικής πλειοψηφίας στον πλανήτη. Με αυτό θα ασχοληθούμε στο σημερινό σημείωμα.

Εθνοκρατική συγκρότηση και σύγχρονος κόσμος

Σήμερα στον κόσμο υπάρχουν περίπου 208 χώρες. Τυπικά ανεξάρτητες, με συμμετοχή στον ΟΗΕ και διεθνώς αναγνωρισμένες, δηλαδή με κάποια ισχυρότερη ή ασθενέστερη μορφή κυριαρχίας, είναι 195.

Οι ρίζες της εθνοκρατικής οργάνωσης ανάγονται στα τέλη του 18ου αιώνα. Ωστόσο, μόνο στη σύγχρονη εποχή τόσο το κράτος-έθνος (ως ανθρώπινο σύνολο που διακρίνεται από τη δική του ταυτότητα) όσο και το εθνικό κράτος (ως πολιτική, νομική και στρατιωτική οργάνωση που απορρέει από την κυριαρχία του), καθώς και ο εθνισμός (ως πολιτιστικό και πολιτικό κίνημα που θεμελιώθηκε στην πρωτοκαθεδρία του κράτους-έθνους), αναδείχθηκαν και καθιερώθηκαν ως οι κύριοι πρωταγωνιστές των πολιτικών και στρατιωτικών γεγονότων που μεταμόρφωσαν την εσωτερική και διεθνή ζωή, διαδραματίζοντας επίσης καθοριστικό ρόλο στους μεγάλους οικονομικούς, κοινωνικούς και πολιτιστικούς μετασχηματισμούς που έχουν διαμορφώσει τον σημερινό κόσμο.Το εθνικό φαινόμενο έφτασε σε πλανητική διάσταση στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Σε αυτήν την περίοδο, μάλιστα, καταγράφεται το υψηλότερο ποσοστό δημιουργίας νέων κρατών, όπως αποδεικνύεται από την αύξηση των μελών του ΟΗΕ: 51 χώρες το 1945, κατά την ίδρυσή του, 82 το 1960, 135 το 1973, 159 το 1988, έως και 187 το 1997. Μετά το 1989, λόγω της κατάρρευσης του σοβιετικού μπλοκ, δυνάμωσε η τάση για την εμφάνιση νέων εθνικών κρατών: διάλυση της ΕΣΣΔ (1991), διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (1991-92), διαίρεση της Τσεχοσλοβακίας (1993) κ.λπ.

Αντιπροσώπευση...

Αγαπητοί αναγνώστες, καλημέρα σας

Είμαι ο Νίκος Παπαδογιάννης και αναζητώ έναν καλό οφθαλμίατρο, για να στείλω σούμπιτους όσους δεν μπορούν να δουν ότι ζούμε σε καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Από τη στιγμή που καταλύθηκαν και πέρασαν στα χέρια μίας αδυσώπητης σπείρας σχεδόν όλες οι εξουσίες, από την πρώτη μέχρι την τέταρτη και όλες τις ενδιάμεσες, το επιχείρημα περί «εκλογών που στοιχειοθετούν Δημοκρατία» είναι κίβδηλο.

Όταν κλείνεται στο παραβάν της κάλπης, ο πολίτης πρέπει να αποφασίζει ανεπηρέαστος και καλά πληροφορημένος. Χωρίς να φοβάται μη τυχόν πέσει στα χέρια κάποιου αλλήθωρου δικαστή και χωρίς να τρέμει την ατιμωρησία ενός μπάτσου με αιματοβαμμένα χέρια. Κάπου ανάμεσα στον εκμαυλισμό της Δικαιοσύνης, στην ασυδοσία της Αστυνομίας, στην αναλγησία της Πολιτείας και στον εξανδραποδισμό του Τύπου, η Δημοκρατία εξανεμίστηκε και τα κεφαλαία γράμματα έχασαν το νόημά τους.

Το «άλφα» της Αστυνομίας εξελίσσεται γοργά σε «ωμέγα» βγαλμένο από τον πάτο του βαρελιού όπου ζουν οι κατσαρίδες, το «δέλτα» θυμίζει μόνο τους πραιτωριανούς που αλλάζουν όνομα αλλά ποτέ προβιά, το «ταυ» μοιάζει με τον σταυρό του μαρτυρίου που όλοι κουβαλάμε στις πλάτες, το «πι» με το ορθοπεδικό εξάρτημα που χρειάζονται οι δυστυχείς θαμώνες των διαλυμένων νοσοκομείων.

Βόρεια Εύβοια, Το Σχέδιο

 

Η Υπερεθνική Ελίτ υπεύθυνη για τον πόλεμο στην Ουκρανία που μπορεί να καταλήξει σε παγκόσμια σύρραξη

1. Η σημερινή σφαγή στην Ουκρανία δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Αντίθετα, μπορεί να είναι το ξεκίνημα για μια γενικευμένη σφαγή. Δηλαδή, έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο, όπως ανακριβώς χαρακτηρίζεται, αφού στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για γενικευμένη σύρραξη μεταξύ κρατών-εθνών, όπως ήταν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.

2. Ο πόλεμος αυτός, όπως και οι προηγούμενοι στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δεν είναι πόλεμος μεταξύ εθνών-κρατών, επειδή στη ΝΔΤ δεν υπάρχουν πια έθνη-κράτη με την έννοια της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, απλούστατα διότι στη ΝΔΤ δεν υπάρχει πια εθνική και οικονομική κυριαρχία. Για παράδειγμα, σε οικονομικές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) δεν υπάρχει εθνική κυριαρχία ούτε με την τυπική έννοια, αφού τα Κοινοβούλια των χωρών-μελών απλά επικυρώνουν τους νόμους που έρχονται από τις Βρυξέλλες οι οποίοι τυπικά μόνο συζητούνται στο Ευρωκοινοβούλιο ενώ τις κύριες αποφάσεις τις παίρνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή όπου επικρατεί βέβαια ο Γερμανό-Γαλλικός άξονας–γεγονός το οποίο ήταν βασικός λόγος που ώθησε τους Βρετανούς στο Brexit.

Ελεύθερη δημοσιογραφία

Ή μάνα μου

Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως ακόμα κι απ' την ιστορία της σημαίας θυμάμαι τη μάνα μου.

Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ' έξω….

Με περίμενε …

Την πλησιάζω και της λέω « Μάνα» !!! Σηκώνεται απότομα με πιάνει απ' το λαιμό με πάει στη κουζίνα Για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει « που ήσουν?» τότε ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει .Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει «Πήγαινε κοιμήσου».

Την άλλη μέρα το πρωί ακούω τον εξής διάλογο. Ο πατριός μου τη ρωτάει «που ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γυιός?» του απαντάει «Ανέβα στη ταράτσα και κοίταξε την Ακρόπολη»

Κυριακή κατά της γυναικοκτονίας

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Αν. Καθηγητής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας                                  

Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Την δεύτερη Κυριακή μετά την Κυριακή του Πάσχα, μέσα στην αναστάσιμη ακόμα ατμόσφαιρα, περάστε από την εκκλησία. Η προτροπή μου αυτή απευθύνεται σε όλους όσους νοιάζονται: ένθεους και άθεους. Περάστε όσοι νοιάζεστε για τις οδύνες των γυναικών, ώστε να μοιραστούμε μια χαρά: τα τραγούδια μιας απελευθέρωσης που έσκασε μύτη μπροστά σε έναν αδειασμένο τάφο, μιας απελευθέρωσης που μπολιάζει την ιστορία μα και που ταυτόχρονα εκκρεμεί.

Η δεύτερη Κυριακή μετά την Κυριακή του Πάσχα είναι η γιορτή των Μυροφόρων, δηλαδή των γυναικών εκείνων οι οποίες, σύμφωνα με την αφήγηση των ευαγγελίων, πήγαν με αρώματα στον τάφο του Χριστού για να τιμήσουν τον αγαπημένο νεκρό.

Έτσι ειπωμένο, μοιάζει με μια αναμενόμενη, στερεότυπη αφήγηση για παραδοσιακά γυναικείες δουλειές. Έλα όμως που δεν είναι έτσι! Άλλο πράγμα λένε τα ευαγγέλια, καθώς και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι. Κάτι ανατρεπτικό, κάτι που δένει την ανάσταση με μια επ-ανάσταση! Αλλά τα ανατρεπτικά δεν αντέχονται. Και γι’ αυτό ξεδοντιάζονται και καταλήγουν να μοιάζουν με άνευρες ιστοριούλες της σειράς…

Ας ψηλαφίσουμε λοιπόν την δυναμική της γιορτής:

ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ συνέχεια στην ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ!

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Οι Βρετανικές Βάσεις στην ΚΥΠΡΟ θα εορτάσουν τα 70χρονα της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’ στο θρόνο, γνωστό ως Πλατινένιο Ιωβηλαίο (Platinum Jubilee)!

σε εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί προς τιμή της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Αρχαίο Κούριο.

Στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους (του οποίου ένα 37% κατέχεται παράνομα από την Αναθεωρητική Τουρκία), εδώ που έχουν θαφτεί οι ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του, εκδηλώσεις προς τιμή της Βασίλισσας που υπέγραψε τον απαγχονισμό τους, δεν έχουν θέση.

  "Είναι απαράδεκτο να διοργανώνεται και να τελείται σε έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας εκδήλωση προς τιμή της Βασίλισσας Ελισάβετ Β’.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η συγκεκριμένη Βασίλισσα υπέγραψε τον απαγχονισμό 9 ηρώων της ΕΟΚΑ, περιμένοντας μάλιστα να συμπληρώσει ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης τα 18 του χρόνια για να υπογράψει, χωρίς καμία αιδώ, την θανατική του καταδίκη.

Στο έδαφος ενός ανεξάρτητου κράτους που έχουν θαφτεί οι ήρωες που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του και στο οποίο οι Βάσεις εξακολουθούν να παραμένουν παράνομα, αυτές οι εκδηλώσεις δεν έχουν θέση.

Εξάλλου πώς μπορεί να τιμάται σε κυπριακό έδαφος η Βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας, μίας χώρας που ευθύνεται για την κατάσταση που επικρατεί στην πατρίδα μας και την τουρκική κατοχή και που οι προσπάθειές της δεν είναι η δίκαιη λύση του κυπριακού αλλά μια λύση που να νομιμοποιεί την παρουσία των δικών της στρατιωτικών βάσεων." (από ανακοίνωση της ΕΔΕΚ).

Δυστυχώς για άλλη μια φορά, οι "ελίτ" του Ελληνισμού, είτε αδιαφορούν είτε πάσχουν -διαχρονικά- από το φοβικό σύνδρομο. Είτε απέναντι στην κατοχική Τουρκία είτε απέναντι στους χθεσινούς αποικιοκράτες.Ο αγώνας πέφτει πάλι στις πλάτες του "λαϊκού παράγοντα".

Επανέρχομαι ξανά στα διαχρονικά αυτονόητα, που τόσο για την Ελληνική όσο και την Κυπριακή Δημοκρατία, ισχύει:

Ουκρανία...

Takis Moschov

9 ώρες · 

Γάταρος ... Να προσέχεις τον Μιχάλη

Η ενηλικίωση του κινεζικού εθνικισμού – Το Κίνημα της 4ης Μαΐου

Του Αντώνη Πολέντα

Η 4^η Μαΐου του 1919 είναι μια ημερομηνία με πλούσιο συμβολικό περιεχόμενο για τη σύγχρονη Κίνα. Όχι τόσο για τα γεγονότα της ημέρας, όσο για το νόημα που απέκτησαν στις συνειδήσεις Κινέζων που έπαιξαν σημαντικό ρόλο εκείνα τα χρόνια στη διαμόρφωση των συνθηκών που τελικά θα οδηγούσαν στην ανάδυση της σημερινής Κίνας. Αυτό που ονομάστηκε λίγες μέρες αργότερα “Κίνημα της 4^ης Μαΐου” αποτέλεσε σημείο αναφοράς τόσο για το εθνικιστικό, όσο και για το κομμουνιστικό κόμμα.

Το “Κίνημα της 4^ης Μαΐου” συνδέθηκε (και συχνά ταυτίστηκε) με το κίνημα “Νέας Κουλτούρας” στην Κίνα και αποτέλεσε έναν σημαντικό οδηγό ερμηνείας των εξελίξεων και δράσης απέναντι στις ξένες δυνάμεις, αλλά και στους κινέζους πολέμαρχους που είχαν διασπάσει την Κίνα σε σφαίρες επιρροής.

Το Κίνημα επηρέασε όχι μόνο την πολιτική, αλλά και τομείς όπως η λογοτεχνία και έδωσε ώθηση στις γλωσσικές μεταρρυθμίσεις που κατέληξαν στην ανάδειξη της σημερινής “Κοινής Κινεζικής” (ή “Εθνικής Γλώσσας”) ως επίσημης στην Κίνα. Επίσης, το “Κίνημα της 4^ης Μαΐου” αποτέλεσε σημείο αναφοράς για εκδηλώσεις διαμαρτυρίας τις επόμενες δεκαετίες, όπως κατά την Πολιτιστική Επανάσταση και στην Τιεν Αν Μεν το 1989.

Το ιστορικό πλαίσιο 

Ο σύγχρονος κινεζικός εθνικισμός έχει τις ρίζες του στα γραπτά και τις δράσεις Κινέζων Χαν κατά της δυναστείας των Qing που ήταν Μαντσού. Οι αντιδράσεις πύκνωσαν το 19^ο αιώνα και κυρίως μετά τους Πολέμους του Οπίου, που εξέθεσαν την αδυναμία της Κίνας σε σχέση με τις σύγχρονες δυτικές δυνάμεις. Παρά τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού, η Κίνα δεν κατάφερε αυτό που πέτυχε η Ιαπωνία το 2^ο μισό του 19^ου αιώνα (λόγω έκτασης, ισχυρής κομφουκιανής παράδοσης, αλλά και λόγω των ξένων δυνάμεων).

Συνέχεια εδώ: Η ενηλικίωση του κινεζικού εθνικισμού – Το Κίνημα της 4ης Μαΐου

Ανάρτηση από: https://slpress.gr/

Η κυβέρνηση των Πινόκιο σε νέα ψέματα: "μην αντιδράτε στα αιολικά, θα έχετε τζάμπα ρεύμα!"

Ότι η κυβέρνηση των Πινόκιο έχει χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα συμφέροντα, το έχει καταλάβει πια κάθε Έλληνας, απ' τη στιγμή που παίρνει στα χέρια του το λογαριασμό της ηλεκτρικής ενέργειας.

Ο γνωστός ανερμάτιστος πολιτικός, αυτός που παριστάνει τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του κόμματος που είχε αποκαλέσει "Νέρωνα σε συσκευασία πολλών ανθρώπων", σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε το απύθμενο θράσος να ξεστομίσει το απίθανο "Αν βάλουμε παντού αιολικά έργα, μπορούμε να έχουμε τζάμπα ρεύμα"! Αυτά είναι τα λόγια που του αποδίδονται, χαρακτηριστικά μέσα σε εισαγωγικά. Φέρεται μάλιστα να είπε πως ο λόγος που έχουμε ακριβό ρεύμα στην Ελλάδα είναι γιατί κάποιοι διαμαρτύρονται όταν η κυβέρνηση προσπαθεί να βάλει ανεμογεννήτριες σε κάποιο δάσος (το οποίο πιθανότατα έχει καεί το προηγούμενο καλοκαίρι, όπως π.χ. στη Βόρεια Εύβοια).

Όπως λοιπόν βλέπουμε στο πιο πάνω διάγραμμα, που δείχνει την απόδοση των "υπέροχων" θαλάσσιων αιολικών της Γερμανίας τις τελευταίες ημέρες, η αξιοπιστία ηλεκτροδότησής τους έπιασε για ακόμα μια φορά ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΗΔΕΝ. Τα στοιχεία είναι απ' το Agorameter του agora-energiewende.de. Αν μάλιστα θέλετε και τα ακριβή νούμερα, μπορείτε, πχ για τις 2/5/2022, να τα δείτε στο Transparency Platform του Entso-e. Δεν ξέρω λοιπόν πού είδε ο επονομαζόμενος και "Μπουμπούκος" πως θα έχουμε "τζάμπα ρεύμα", τη στιγμή που είναι απολύτως σίγουρο πως αν βάλουμε παντού αιολικά, για να τα 'κονομήσει ο γνωστός "εθνικός εργολάβος" των αιολικών, κάποιες μέρες δεν θα έχουμε καθόλου ρεύμα!

Για τα απογευματινά – επί πληρωμή – χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία

Αν και ο αναλυτικός τιμοκατάλογος αναμένεται, αποτελεί πρόκληση το γεγονός ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά λέει στον λαό που έχει χρυσοπληρώσει για την υγεία του, με τις ασφαλιστικές εισφορές, τη φορολογία, τα διάφορα χαράτσια, πως για να χειρουργηθεί έγκαιρα, πρέπει να βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη.

Του Γιώργου Σιδέρη (μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας – Πρόνοιας της ΚΕ)

Στο πρόσφατο νομοσχέδιο της κυβέρνησης, που αποτελεί τμήμα του κυβερνητικού σχεδίου για το «νέο ΕΣΥ», θεσπίζεται η λειτουργία απογευματινών – επί πληρωμή – χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία (άρθρο 44).

Τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης είναι πως το συγκεκριμένο μέτρο θα μειώσει τη λίστα αναμονής για τα πρωινά χειρουργεία, θα βελτιώσει τους απαράδεκτους μισθούς των γιατρών και άλλων υγειονομικών, θα συμβάλει στα έσοδα των νοσοκομείων διότι θα αξιοποιούν τις ανεκμετάλλευτες υποδομές σε μέρες και ώρες που δεν εφημερεύουν.

Τα επιχειρήματα αυτά έχουν ως κοινό παρονομαστή την ενίσχυση των κανόνων της αγοράς για τη «λύση» των προβλημάτων των ασθενών, τα οποία γεννιούνται και αναπαράγονται ακριβώς από την πολιτική ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της εμπορευματοποίησης των εργασιών των δημόσιων μονάδων Υγείας.

Παρουσιάζουν δηλαδή την αιτία ως λύση και χρησιμοποιούν τα ίδια αντιλαϊκά εργαλεία που θα έχουν το ίδιο και χειρότερο αντιλαϊκό αποτέλεσμα. Τέτοιας κατεύθυνσης μέτρα εφαρμόστηκαν απ’ όλες τις κυβερνήσεις, με τα επιχειρήματα του «εξορθολογισμού των δαπανών» και της «βιωσιμότητας» των μονάδων Υγείας, τα οποία διαμόρφωσαν τη σημερινή κατάσταση.

Με ρέγουλα το φαγητό

Έκθεση: Η Ελλάδα χειρότερη χώρα της ΕΕ στην ελευθερία τύπου

Συνεχίζεται η κατρακύλα της Ελλάδας στην κατάταξη για την Ελευθερία του Τύπου που δημοσίευσαν για το 2022 οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα την Τρίτη, καθώς συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ βρίσκεται στη χειρότερη θέση, ξεπερνώντας ακόμη και την Βουλγαρία.

Η Ελλάδα κατρακύλησε 38 θέσεις και από την 70η θέση το 2021 βρέθηκε στην 108η μέσα σε ένα χρόνο, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για τη Δημοκρατία στη χώρα.

Πρόκειται για τη χειρότερη θέση στην κατάταξη που έχει καταγράψει η Ελλάδα ανάμεσα σε 180 χώρες.

Η Ελλάδα βρίσκεται κάτω από την Ουγγαρία (85η), τη Βουλγαρία (91η) την Αλβανία (103η) και την Ουκρανία (106η), καταγράφοντας την χειρότερη επίδοση με 55,52 βαθμούς στις χώρες της ΕΕ ενώ ξεπερνά από τις χώρες της ευρωπαϊκής ηπείρου μόνο την Τουρκία, την Λευκορωσία και την Ρωσία.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα προειδοποιούν για την κατάσταση των ΜΜΕ στην Ελλάδα.

H Σουηδία είναι δημοκρατία ή δικτατορία;

Πώς είναι τότε δυνατόν οι δυτικές κυβερνήσεις να ασκούν πολιτικές αντίθετες με όσα πρεσβεύουν οι πολίτες τους;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η Δύση ισχυρίζεται αυτάρεσκα ότι είναι το μπλοκ των Δημοκρατιών που αγωνίζεται κατά των αυταρχικών καθεστώτων παγκοσμίως. (Εμείς οι Έλληνες το μάθαμε αυτό πολύ καλά και με τη χούντα που μας επέβαλαν οι Αμερικανοί το 1967 και με το πραξικόπημα και την απόπειρα δολοφονίας του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο το 1974, που άνοιξε τον δρόμο στην τουρκική εισβολή. Και το έμαθαν εξίσου καλά και δεκάδες άλλες χώρες του κόσμου, από τη Χιλή και τη Βραζιλία, μέχρι το Ανατολικό Τιμόρ και την Ινδονησία.

Στην τελευταία, το πραξικόπημα που οργάνωσαν οι Αγγλοαμερικανοί – με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ιντέλιτζενς Σέρβις – στη δεκαετία του 1960, οδήγησε στη σφαγή 600.000 κομμουνιστών!

Αν όμως συμβαίνει αυτό όντως, αν δηλαδή είναι ο δήμος, ο λαός, και όχι το μεγάλο Κεφάλαιο (και οι … υπερκείμενοι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ) που ασκεί με διάφορους, δημοκρατικοφανείς τρόπους την εξουσία στις δυτικές χώρες, πώς είναι τότε δυνατόν οι δυτικές κυβερνήσεις, σχεδόν στο σύνολό τους, να ασκούν πολιτικές αντίθετες με όσα πρεσβεύουν οι πολίτες τους, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις, αλλά και τα δημοψηφίσματα, οσάκις γίνονται;

Σε όλα τα δημοψηφίσματα που διεξάγονται στην Ευρώπη εδώ και είκοσι χρόνια, η βούληση των λαών αποδεικνύεται συστηματικά αντίθετη με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του δυτικού υποτίθεται δημοκρατικού συστήματος. Ενδεικτικά παραδείγματα τα δημοψηφίσματα σε Κύπρο (2004), σε Γαλλία (2005), σε Ολλανδία (2005), σε Ιρλανδία (2008), Ελλάδα (2015), Βρετανία (2016) κλπ. (Να θυμίσουμε με την ευκαιρία και κάτι που το έχουν τώρα ξεχάσει όλοι και να δούμε τι νομική αλχημεία θα σκεφτούνε για να το ξεπεράσουν. Το 2016, οι πολίτες της Ολλανδίας ψήφισαν εναντίον της έγκρισης της Συμφωνίας Σύνδεσης Ουκρανίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Το «κοινωνικό ζήτημα» ως μία ακόμα αναγκαία προϋπόθεση

Του Ρούντι Ρινάλντι

Πρωτομαγιά ως παγκόσμια μέρα της εργατικής τάξης και των αγώνων της έχει πλέον μικρή σημασία για τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Γης. Αυτή η φθίνουσα πορεία της στη συνείδηση των ανθρώπων ακολουθεί τη μεγάλη κρίση, έως και διάλυση, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Το εργατικό κίνημα, αφότου έκανε την ορμητική του εμφάνιση στις σύγχρονες κοινωνίες, για μια εκατονταετία (1880-1980) αποτελούσε μια πρωταγωνιστική δύναμη – η οποία επηρέασε αποφασιστικά τις κοινωνικές και πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, προκαλώντας μεγάλα προβλήματα και αναδιαρθρώσεις στην οικονομική διαδικασία καθώς οι άρχουσες τάξεις επιχειρούσαν να το αντιμετωπίσουν.

Αυτά που πέτυχε το εργατικό κίνημα δεν ήταν καθόλου λίγα: κατόρθωσε να αλλάξει τον σύγχρονο κόσμο, να βελτιώσει τις συνθήκες εργασίας, να βγάλει από την απόλυτη σκλαβιά τους εργαζόμενους, να πετύχει κοινωνικές παροχές για όλα τα στρώματα που καταπιέζονταν, να δρομολογήσει νέες κοινωνίες μέσα από επαναστάσεις και εξεγέρσεις, να εμπνεύσει μεγάλα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, να δώσει πλήγματα στον παγκόσμιο καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό.

Κείμενο του πολιτικού κρατούμενου Πολύκαρπου Γεωργιάδη για τη “Νομική Συνηγορία υπέρ του Ισραήλ”

ΞΥΣΕ ΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΤΑ: Σχετικά με την έκδοση του βιβλίου “Νομική Συνηγορία υπέρ του Ισραήλ”

Ι

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα τέλη του 2020 από τις εκδόσεις Λειμών. Ενδιαφέρον όχι τόσο για το περιεχόμενό του, όσο για τη χρονική συγκυρία μέσα στην οποία εκδίδεται και τους σκοπούς τους οποίους εξυπηρετεί. Άλλωστε, με ειλικρίνεια οι συντελεστές της έκδοσης φανερώνουν πως στόχος τους είναι να συνεισφέρουν στο βάθεμα της ελληνοισραηλινής συμμαχίας, η οποία εξελίσσεται σε πολλαπλά επίπεδα (οικονομικό, ενεργειακό, στρατιωτικό, διπλωματικό, ακαδημαϊκό κλπ) [1]. Πρόκειται για τη “Νομική Συνηγορία υπέρ του Ισραήλ” του καθηγητή της Νομικής Σχολής του Harvard, Alen Dershowitz. Σύμφωνα με τον ίδιο τον συγγραφέα ξεκίνησε να επεξεργάζεται το βιβλίο το 1967 (προφανώς με αφορμή το ξέσπασμα του Πολέμου των Έξι Ημερών) και το ολοκλήρωσε το 2003, ενώ αφιερώνει την έκδοση στον Πρόεδρο του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ, Aharon Barak.

Η έκδοση του εν λόγω βιβλίου όχι μόνο τυχαία δεν είναι, αλλά εντάσσεται ξεκάθαρα μέσα στο πλαίσιο της επιχείρησης ιδεολογικής εξομάλυνσης που έχει σαν στόχο, από τα κυβερνητικά δελτία ειδήσεων και τις ακαδημαϊκές συνεργασίες μέχρι τις εκδόσεις βιβλίων όπως αυτό, να εξωραΐσει την εικόνα του ισραηλινού κράτους και να κάνει “μασάζ στους εγκεφάλους της ελληνικής κοινωνίας για να θεωρήσει ως φυσιολογική και αναπόφευκτη την πολυεπίπεδη συνεργασία Ελλάδας και Ισραήλ.

Αγωνία

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

(με λαχτάρα να σε νοιάζομαι):

Ήχοι μακρόθεν:

-επανεξοπλισμός της Γερμανίας μετά 70 έτη;

Ήχοι ενταύθα:

-αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του Αιγαίου;

σπέρνει ο αέρας μυρωδιές, άνθισε ο τόπος

ευλογημένοι εμείς- ποιο βόρεια, όχι και τόσο…

Αν στήσεις προσεκτικά το αυτί σου

υπόκωφος ήχος διαπερνά υπόγεια-

αμφισβητεί τις βεβαιότητες.

Δεν τον σκεπάζουν τα δάκρυα, ούτε ο ήχος της βροχής.

Πατρίδα μας, «ομίχλη του πολέμου» πλησιάζει…

Ευρώ και δραχμή: Που η ευλογία και που η κατάρα;

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

Με την ευκαιρία των είκοσι χρόνων ζωής του ευρώ, επανέρχομαι στους προβληματισμούς, γύρω από το εθνικό μας νόμισμα, μέσα από την αντικειμενική ματιά της Κυριακάτικης Εστίας. Είχα αποστασιοποιηθεί από το θέμα, εδώ και κάποιο καιρό, καθώς πλήθος ιδεοληψιών το έχουν ουσιαστικά αναγάγει σε Κυριακάτικη «απαγορευμένη συζήτηση», θέτοντας ταυτόχρονα το ευρώ στο απυρόβλητο. Ωστόσο, με τις νέες περιπέτειες της Ευρώπης και κυρίως της πατρίδας μας, το εθνικό μας νόμισμα χτυπά και πάλι την πόρτα μας. 

Να θυμίσω, σύντομα, τη σαθρή κατασκευή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, και στη συνέχεια να αναφερθώ στις συνέπειές του στην Ευρώπη, στο Νότο της, αλλά και στην Ελλάδα. 

Το ανάπηρο ευρώ 

Η Ευρώπη έσπευσε να δημιουργήσει το ευρώ, χωρίς προηγουμένως να το θωρακίσει με τις απαραίτητες στέρεες βάσεις, για τη λειτουργία του. Όπως δήλωσε ο Jacques Delors «Η Οικονομική και Νομισματική Ένωση υπήρξε θύμα του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και είχε μια ήττα που προκλήθηκε από την ανευθυνότητα των ηγετών μας, οι οποίοι θέλησαν να κάνουν νομισματική ένωση, χωρίς οικονομική ένωση». Αυτή η βεβιασμένη δημιουργία του ευρώ το κατέστησε ανίκανο για το ρόλο του, ως κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Πρέπει, δηλαδή, να συνυπάρχει με το Σύμφωνο Σταθερότητας, που αποτελεί το «δεκανίκι» του, όπως το εφεύρε η ΕΕ. Από το Σύμφωνο αυτό αναμένεται η αναπλήρωση του ρυθμιστικού ρόλου της ανεξάρτητης εθνικής κυβέρνησης, που είναι ανύπαρκτη στην Ευρωζώνη. Η έλλειψη αυτή αποδεικνύεται εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς ένα σχετικά μικρό έλλειμμα κράτους-μέλους της Ευρωζώνης προκαλεί εύκολα χρεοκοπία, αν δεν εξασφαλιστεί άμεση χρηματοδότησή του από τις αγορές, όπως συνέβη στην ελληνική περίπτωση. 

Αξιοκρατία...

Άριστο βιογραφικό...

Μα γιατί φοβάστε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το χρηματιστήριο ενέργειας και η μνήμη ''αριστερού'' χρυσόψαρου (video)

Για όσους έχουν μνήμη "αριστερού" χρυσόψαρου, το παρακάτω βιντεάκι θα φρεσκάρει λίγο τη μνήμη τους.

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Οτι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει “γδύσει” τον λαό με τις τιμές στο ρεύμα, ότι ο θατσερισμός της δεν έχει προηγούμενο, ότι η εξυπηρέτηση των καπιταλιστών αποτελεί την πρώτη φύση της, ότι πανηγύριζε για το γεγονός ότι ένα κοινωνικό αγαθό όπως η ενέργεια έχει παραδοθεί στην γκανιότα του χρηματιστηρίου, όλα αυτά είναι γνωστά και αυταπόδεικτα.   

Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν – για μια ακόμα φορά – να βγάλουν την ουρίτσα τους απέξω. 

Για όσους, λοιπόν, έχουν μνήμη “αριστερού” χρυσόψαρου, το παρακάτω βιντεάκι θα φρεσκάρει λίγο τη μνήμη τους. Οταν, επομένως, μας εξηγήσουν τι έγινε και από την κατάργηση των μνημονίων πήγαμε στην ψήφιση και 3ου Μνημονίου, αμέσως μετά ας βρουν λίγο χρόνο να μας εξηγήσουν και τούτο:

Οι φάμπρικες (γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά) - Πρ.Τσαουσάκης, Μ.Νίνου, Β.Τσιτσάνης 1950

Γρήγορη Μόδα και Εργασιακή Εκμετάλλευση

Της Ιωάννας Μπάλλα, ερευνήτριας της ομάδας «Κοινωνικά & Ανθρωπιστικά Ζητήματα»

Τα τελευταία 30 χρόνια η παγκοσμιοποίηση έχει δώσει ένα διαφορετικό χαρακτήρα στην ανάγκες των κοινωνιών. Μια από αυτές τις ανάγκες είναι η ένδυση. Η βιομηχανία των ρούχων είναι μια από τις πιο παγκοσμιοποιημένες και σημαντικές του σύγχρονου κόσμου. Η μόδα σήμερα είναι ένα ακόμα επιχειρησιακό μοντέλο, είναι ένα μέσο κατανάλωσης με τις υλιστικές αξίες να προωθούνται. Μεγάλες εταιρίες ρούχων προωθούν μαζικά φτηνά ρούχα για κάθε γούστο σε χαμηλές τιμές.

Οι αλυσίδες αυτές απομυζούν τεράστια κέρδη ετησίως και ανήκουν στην κατηγορία fast fashion, δηλαδή παραγωγή και η προώθηση φθηνών και εύκολα διαθέσιμων ρούχων.

Οι έμποροι λιανικής πώλησης που αναδιαμορφώνουν τη βιομηχανία είναι ευρωπαϊκές και αμερικανικές εταιρείες όπως η Zara, H & M, GAP, οι οποίες προσφέρουν φτηνό εμπόρευμα. Με τις διαρκείς διαφημιστικές καμπάνιες παρακινούν το κοινό να αγοράσει περισσότερο πριν προλάβει να αναρωτηθεί εάν έχει πραγματική ανάγκη για κάτι καινούργιο. Οι αλυσίδες καθημερινής ένδυσης ανανεώνουν ακόμα και καθημερινά τις συλλογές τους με νέα σχέδια και με τεράστιες ποσότητες ρούχων. Το 60% των ρούχων που παράγονται δεν θα φορεθούν ποτέ και θα καταλήξουν σε χωματερές, χωρίς να είναι βιοδιασπώμενα ή θα καούν αυξάνοντας τα περιβαλλοντολογικά ζητήματα.[1]Η βιομηχανία ρούχων είναι η δεύτερη πιο ρυπαίνουσα στον κόσμο μετά την πετρελαϊκή βιομηχανία.