Η Δύση και ο «εφτάψυχος» Ερντογάν – Μεγαλώνει η απόσταση μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το αποτέλεσμα  των χθεσινών εκλογών στην Τουρκία αποδεικνύει την αξιοθαύμαστη αντοχή του Ταγίπ Ερνταγάν ο οποίος παρά την οικονομική κρίση (ακρίβεια) και το πολιτικό κόστος που κατέβαλε μετά τους τρομακτικούς σεισμούς συγκέντρωσε  το 50% (παρά κάτι) των ψήφων.

Το βάθος της πολιτικής επιρροής του Ερντογάν θα αποτυπωθεί και στη νέα τουρκική εθνοσυνέλευση καθώς το κόμματο (ΑΚΡ) σάρωσε και στις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν χθες παράλληλα με τις προεδρικές.

Το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη  για όσους έχουν αίσθηση της τρέχουσας πολιτικής πραγματικότητας της Τουρκίας και δεν την διαμορφώνουν από τις «αναλύσεις»  των μεγάλων δυτικών media που απλώς διατυπώνουν ευχές και ευσεβείς πόθους για την κατάρρευση του συστήματος εξουσίας που έχει οικοδομήσει ο Ερντογάν.

Το Ποντίκι στις 4 Μαΐου έγραφε:

«Όσοι γνωρίζουν σε βάθος τα (οικονομικά / πολιτικά / κοινωνικά) πράγματα στην Τουρκία στοιχηματίζουν πως η «εκθρόνιση» του Ερντογάν από την  κεντρική πολιτική σκηνή αποκλείεται να επέλθει από το αποτέλεσμα των επικείμενων (14 Μαΐου) εκλογών, εκτός κι αν η κάλπη καταγράψει μια συντριβή η οποία είναι αδύνατον να «διορθωθεί» με γκρίζες θεσμικές ή εξωθεσμικές παρεμβάσεις».

Εξουσία και προπαγάνδα

Του Νίκου Γρυσπολάκη

Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι από τα αγαπημένες ασχολίες και στρατηγικές αυτής της εξουσίας.

Ενώ η Ελλάδα πέρσι "κατάφερε" και ξαναέφτασε στον μέσο όρο της περιόδου 2008-2014 στην απώλεια νέων επιστημόνων, η κυβέρνηση διαφημίζει ότι όλοι θέλουν να επιστρέψουν στην καταπληκτική ποιότητα ζωής που έχουν δημιουργήσει.

Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις στον ψηφιακό μετασχηματισμό στην ΕΕ (24η μεταξύ 27 χωρών) (https://www.kathimerini.gr/.../stis-teleytaies-theseis.../

) η κυβέρνηση διαφημίζει ότι τους ζητάνε άλλοι την τεχνογνωσία τους (!!!).

Ενώ το χρέος (ιδιωτικό, δημόσιο και κρατικό) έφτασε στα υψηλότερα επίπεδα της ιστορίας της χώρας, η κυβέρνηση διαφημίζει ότι η οικονομία πάει υπέροχα.

Με τα μάτια και το μυαλό στην επόμενη μέρα

7 μέρες πριν τις εκλογές, η γνώμη της ΚΟΕ 

Σε λίγες μέρες οι άνω των 17 ετών πολίτες της χώρας θα κληθούν να ψηφίσουν, και ένα μεγάλο μέρος τους θα βρεθεί μέσα στο παραβάν για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα (ενώ ένα άλλο μέρος, για διάφορους λόγους, δεν θα ψηφίσει καθόλου). Οι εκλογές διεξάγονται ενώ είναι μεγάλη η κρίση εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, και το αποτέλεσμά τους θα το επιβεβαιώσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τα δύο μεγαλύτερα κόμματα θα υποστούν απώλειες τόσο σε ψήφους όσο και σε ποσοστά σε σχέση με το 2019. Η σημαντική φθορά της Ν.Δ. φαίνεται και από τις σπασμωδικές κινήσεις του Μαξίμου σε μια σειρά μέτωπα: από την κατάρτιση του ψηφοδελτίου Επικρατείας και την πρόδηλη ανασφάλεια για τις μετεκλογικές εξελίξεις, έως τις μεθοδεύσεις για αποκλεισμό άλλων δεξιών ψηφοδελτίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, αδυνατεί να ξεφορτωθεί την αναξιοπιστία του, που επιτάθηκε αφού δεν άσκησε ουσιαστική αντιπολίτευση. Δεν δείχνει να έχει ρεύμα υπέρ του, και όσα υπόσχεται δεν πείθουν. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, τέλος, με το μάλλον αυτοκτονικό σύνθημα «θα συνεργαστώ με όποιον βγει πρώτος», ενδιαφέρεται απλά να συμμετέχει σε οποιαδήποτε κυβέρνηση τυχόν προκύψει… Τούτες τις ώρες θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας ορισμένες σκέψεις-εκτιμήσεις ουσίας:

Σκέψη πρώτη: Βρισκόμαστε μπροστά σε εκλογές που γίνονται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη «στιγμή» των τελευταίων δεκαετιών, σχεδόν ολόκληρης της μεταπολίτευσης. Όχι επειδή θα έρθει μια «αλλαγή» ή θα επιλεγεί η «σταθερότητα», αλλά επειδή την επόμενη των εκλογών –όπως όλοι οι δυναμικοί παράγοντες προαναγγέλλουν– θα έχουμε εξελίξεις στο Αιγαίο και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Ήδη προετοιμάζεται το κλίμα για την επιβολή διευθετήσεων στο πνεύμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Οι «Πρέσπες του Αιγαίου» είναι επί θύραις, και τα τρία συστημικά κόμματα –αλλά και άλλα, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής ή μη– τηρούν αξιοπρόσεκτη σιωπή γύρω από αυτό το κρίσιμο θέμα. Σαν να έχουν αποδεχθεί πως έτσι κι αλλιώς δεν μπορούν να αποφευχθούν παραχωρήσεις κυριαρχίας και ότι είναι αναγκαία η αμερικανοΝΑΤΟϊκή ομπρέλα, με ό,τι αυτή προστάζει για την επόμενη μέρα. Σαν να είναι ο Μπλίνκεν πρώτος στο Επικρατείας του πολιτικού συστήματος και η ΕΚΤ και ο Στουρνάρας στη δεύτερη θέση… Η προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στα κόμματα, και ιδιαίτερα ανάμεσα σε Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, η παροχολογία και οι υποσχέσεις, τα ιδιαίτερα ταξίματα κ.λπ., είναι όλα εντός του συναινετικού πλαισίου που έχει ήδη οριστεί. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας θα το υπηρετήσουν πιστά (και το ξέρουν όλοι), και η όποια «αντιπολίτευση» δεν θέτει επ’ ουδενί θέμα ειδικού καθεστώτος που έχει επιβληθεί στη χώρα. Απλά ενδιαφέρονται για τα ποσοστά και τις έδρες σε μια Βουλή, και για τη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης.

Αλήθεια!

Δ. Κουτσούμπας: Ο σοσιαλισμός του Βαρουφάκη είναι “μαντζουράνα στο κατώι, γάιδαρος στα κεραμίδια”…

Μια συνέντευξη που δε μοιάζει με τις άλλες – Ο ΓΓ ήρθε με φόρα στο θέατρο Καρέζη, είχε μια απάντηση για κάθε ατάκα του Ζαραλίκου, και ο “όρθιος κωμικός” αναρωτιέται μήπως ο Κουτσούμπας πρέπει να αλλάξει καριέρα…

Σε μια συνέντευξη που δε μοιάζει με τις άλλες, ο Ζαραλίκος στριμώχνει τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με κρίσιμες ερωτήσεις: Του πρότεινε ο Βελόπουλος ανταλλαγή επιστολών του Ιησού με μέιλ του Μαρξ; Αληθεύει ότι πήγε να του βουτήξει στο νιτμπέιτ την Παναγιά την γκέισα; Τον θέλει για το κορμί του ο Ανδρουλάκης; Πόσα ρόλεξ και κότερα του Χαρίλαου έχει στην κατοχή του; Γιατί ήρθε ασουλούπωτος, χωρίς γραβάτα, στο θέατρο Καρέζη; Οι χαμηλές θερμοκρασίες στο ντιμπέι ήταν ένα είδος γκούλαγκ; Πότε θα συζητήσει για τον σοσιαλισμό με τον Μητσοτάκη, που τα κάνει όλα με έξοδα του δημοσίου; Πότε θα πει την ατάκα του Χαλβατζή “μη μου πηδάς τη συζήτηση…”; Και πότε θα βρει έναν Πελετίδη για την Αθήνα;

Εργαστήριο ΕΣΥ με δύο άτομα

Ακόμη και με αναστολή λειτουργίας απειλούνται πολλά τμήματα, όπου υπάρχει σοβαρή υποστελέχωση

Της Πέννυ Μπουλούτζα

Σε οριακό σημείο βρίσκεται η λειτουργία πολλών εργαστηρίων νοσοκομείων του ΕΣΥ, λόγω της σοβαρής υποστελέχωσής τους. Το εργαστήριο ιστοσυμβατότητας στο νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία» τους επόμενους μήνες αναμένεται να μείνει με μόλις δύο άτομα προσωπικό, με κίνδυνο να χάσει την πιστοποίησή του, ενώ στο παθολογοανατομικό τμήμα του νοσοκομείου Νίκαιας, λόγω υποστελέχωσης, η καθυστέρηση στο αποτέλεσμα των βιοψιών μπορεί να φτάσει στους πέντε μήνες.

Οι εκπρόσωποι των γιατρών του Παίδων «Αγία Σοφία» προγραμματίζουν για την προσεχή Δευτέρα (1 μ.μ.), κινητοποίηση διαμαρτυρίας στον προαύλιο χώρο του νοσοκομείου ζητώντας προσλήψεις προσωπικού για το Τμήμα Ανοσολογίας-Ιστοσυμβατότητας, το οποίο είναι Κέντρο Παιδιατρικής Ανοσολογίας και Κέντρο Αναφοράς για τις Πρωτοπαθείς Ανοσοανεπάρκειες για τον ελλαδικό χώρο. «Κάθε παιδί που διαγιγνώσκεται με λευχαιμία, κάθε παιδί που έχει ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος και κάθε παιδί που προχωράει σε μεταμόσχευση μυελού των οστών είναι απαραίτητο να κάνει εξειδικευμένες εξετάσεις στο τμήμα», σημειώνουν σε ανακοίνωσή τους.

Όλα μπορούσαν να είναι αλλιώς!

Η μάνα μου

Του Μανώλη Γλέζου

«Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου, είναι η μάνα μου. Με ρωτάνε διαρκώς για τη σημαία. Εγώ όμως, ακόμα κι από την ιστορία της σημαίας, θυμάμαι τη μάνα μου. Όταν γυρίζαμε εκείνη την ημέρα στα σπίτια μας, η ώρα ήταν περασμένη, μετά τα μεσάνυχτα. Πάω στο σπίτι και βλέπω τη μάνα μου ένα κουβάρι στα σκαλοπάτια απ' έξω. Με περίμενε. Την πλησιάζω και της λέω, "Μάνα!". Σηκώνεται απότομα, με πιάνει από τον λαιμό, με πάει στην κουζίνα για να μην ακούσουν οι άλλοι και ξυπνήσουν και μου λέει, "Πού ήσουν;". Τότε εγώ ανοίγω το σακάκι και της δείχνω το κομμάτι της σβάστικας που είχαμε κόψει. Με αγκαλιάζει, με φιλάει και μου λέει, "Πήγαινε κοιμήσου". Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω τον εξής διάλογο: Ο πατριός μου τη ρωτάει, "Πού ήταν χθες το βράδυ ο μεγάλος σου γιος;". Του απαντάει, "Ανέβα στην ταράτσα και κοίταξε στην Ακρόπολη". Ποτέ μου δεν τη ρώτησα πώς το κατάλαβε. Θα το θεωρούσα προσβολή στη νοημοσύνη της. Αλλά για μένα αυτό ήταν το πιο συγκινητικό συμβάν στην ιστορία μου. Η μάνα μου». 

Ανεκτικοί και φιλελεύθεροι ακροδεξιοί

Του Νίκου Μωραΐτη για το avantgarde

Τα έργα και οι μέρες των Φεμέν δεν χρειάζονται συστάσεις. Το χαφιεδολόι της CIA που ονομάζεται Femen δεν προπαγανδίζει μόνο τα Σλάβα Ουκραίνι. Κεντρικά στελέχη τους ήταν παρόντα στη σφαγή που έλαβε χώρα στο κτήριο των Συνδικάτων στην Οδησσό. Ζούμε σε μία παράξενη εποχή. Ποιος θα περίμενε ότι το πρόταγμα του φεμινισμού θα συγκατοικούσε τόσο άνετα με την ακροδεξιά; Από πότε και γιατί έχουν την άνεση να οικοδομούν ψευτο-οργανώσεις «από τα κάτω», αρπάζοντας μάλιστα το πρόταγμα της γυναικείας απελευθέρωσης για να το κάνουν ένα όργανο νατοϊκή προπαγάνδας;

Η ίδια αντίφαση φαίνεται να αναπαράγεται ακόμα και για το ίδιο το Κίεβο. Ο Ζελένσκι, δεν θα τον έλεγες ακριβώς ναζί. Τουλάχιστον παραδοσιακό, τύπου Χίτλερ ή Μιχαλολιάκο. Η πολιτική ιδεολογία του Ζελένσκι μάλλον αντανακλά τις πολιτικές αρχές του Δημοκρατικού κόμματος. Μιλά στο όνομα της Δημοκρατίας, του σεβασμού της εθνικής κυριαρχίας, παρουσιάζεται ως αμυνόμενος, και την ίδια στιγμή περνά άνετα την νομοθεσία για την προστασία των Lgbtq δικαιωμάτων. Εν πάση περιπτώσει δεν μιλά ο ίδιος στο όνομα κάποιας εθνικής καθαρότητας. Τι περίεργο, με το ένα χέρι να δίνει μετάλλια ανδρείας σε τελειωμένα ναζίδια, και με το άλλο να νομοθετεί στο όνομα της ανεκτικότητας, της συμπερίληψης, της διαθεματικότητας και της διαφορετικότητας.

Σίγουρα οι true ουκροφασίστες δεν γουστάρουν μία αυτή τη κατάσταση. Θα την βαφτίζουν παρακμή από τη φύση, εβραϊκή συνομωσία για να χαθεί το έθνος και ποια άλλη τρέλα. Όμως όσο και αν δεν την γουστάρουν, την ανέχονται. Φαίνεται λοιπόν πως έχει υπάρξει μια κάποια ισορροπία μεταξύ τους, ένα modus vivendi της σκληρής ακροδεξιάς και της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Αντί...

Μητσοτάκη πάρε δρόμο

Το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καθεστώτος…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Σε ένα υποθετικό ψηφοδέλτιο Επικρατείας του καθεστώτος, ποιοι φαντάζεστε ότι θα επιλέγονταν; Πρόκειται για 15 θέσεις που πρέπει να καλύψουν πρόσωπα με δυνατό συμβολισμό, που να αντιπροσωπεύουν ισχυρές «αξίες», που να αντανακλούν τα βαθύτερα συμφέροντα του καθεστώτος (κι όχι της χώρας ή της κοινωνίας – αυτά είναι διαφορετικά πράγματα). Πρόσωπα λοιπόν του βαθιού συστήματος, πρόσωπα που να «λένε» και να εκφράζουν πολύ περισσότερα πράγματα από τους απλούς εκτελεστικούς βραχίονες του συστήματος, δηλαδή τα κόμματα – τα οποία έχουν υποβαθμιστεί και ούτε πολιτική παράγουν (μόνο μικροπολιτική), ούτε διαχέουν αξίες, οράματα, νοήματα.

Τα τελευταία (αξίες, οράματα, νοήματα) δεν χρειάζονται πλέον, είναι παλιά υπόθεση. Ή, όπως λένε, ανήκουν στη σφαίρα των «μεγάλων αφηγήσεων» που πλανεύουν και ανήκουν στο παρελθόν. Σήμερα, στην ψηφιακή εξέλιξη της παγκοσμιοποίησης, του νεοφιλελευθερισμού και της αποδόμησης, πρέπει να καταργηθεί κάθε όριο, κάθε βαθύτερη υπόσταση ανθρώπων και κοινωνιών, εθνών και χωρών, ώστε να προχωρήσει πιο απρόσκοπτα ο οδοστρωτήρας του σύγχρονου καπιταλισμού – και δη στη Δυτική μορφή του, όπως τον θέλουν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., το ΔΝΤ, το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το ίδρυμα Σόρος, η λέσχη Μπίλντεμπεργκ και κάθε φασιστική παραφυάδα που τρέφεται από αυτά.

Από τον χρυσό στο ψηφιακό νόμισμα

Του Δημήτρη Μιχαλόπουλου

Ἀρχὴ σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις, λέγανε οι Αρχαίοι μας… και καλό είναι να το θυμηθούμε κι εμείς. Νόμισμα: παράγωγο του ρήματος “νομίζω”, που σημαίνει, σε γενικές γραμμές, θεσπίζω κάτι ως νόμιμο. Η διαπίστωση ότι, κατά κανόνα, οι άνθρωποι δεν είναι αυτάρκεις είναι πολύ παλιά. Και η προσπάθεια θεραπείας αυτού του μειονεκτήματος συχνά έπαιρνε τη μορφή ληστρικών πολέμων. Στη συνέχεια, καθώς παγιωνόταν η ανάγκη της ειρήνευσης, εμφανίστηκε το εμπόριο. Όσοι κατείχαν περίσσεια ορισμένων αγαθών μπορούσαν να περνάνε από τους “πόρους”, δηλαδή γενικώς τα “στενά”, και γίνονταν “ἐμποροι”. Οι άλλοι, οι δραματικώς φτωχοί, δεν είχαν καμιά διέξοδο και έμεναν  “άποροι”.

Επακολούθημα της ανάπτυξης του εμπορίου υπήρξε η θέσπιση “ανταλλακτικής μονάδας” διεθνώς αποδεκτής. Επικρατεί ουσιαστική άγνοια ως προς το τι αρχικώς επικράτησε, σε ελληνικές χώρες, ως τέτοιου είδους μονάδα. Στην αχλύ, πάντως, της ασάφειας που περιβάλλει την Πρωτοϊστορία μας, διαφαίνονται τα βοοειδή ως πρώτη μορφή “νομίσματος”. Ο ελλαδικός χώρος, πράγματι, είναι εκείνος όπου έρρεε -και εν πολλοίς ρέει- “γάλα και μέλι”, οπότε η οιονεί νομισματοποίηση αυτών των μεγαλόσωμων θηλαστικών δεν συνιστούσε παραλογισμό.

Εξυπακούεται πως αυτό δεν μπορούσε να διαρκέσει επί πολύ. Εισέβαλαν λοιπόν κάποια στιγμή στην Ελλάδα τα πολύτιμα μέταλλα, χρυσός, άργυρος (ασήμι) και ίσως λευκόχρυσος (πλατίνα). Η εν λόγω εισβολή έγινε από τη Μικρά Ασία και ευστόχως έχει επισημανθεί η συγγένεια των λέξεων “Κροίσος”, όνομα του πάμπλουτου  βασιλέα των Λυδών, και “χρυσός”. Δεν μπορεί, βέβαια, να αποκλειστεί η πιθανότητα πριν από τον χρυσό, άλλα μέταλλα να είχαν θεωρηθεί ως άξια αναγωγής σε “διεθνές ανταλλακτικό μέσον”. Ο χαλκός; Ο άργυρος; Κράμα χρυσού και αργύρου; Οι σχετικές  συζητήσεις είναι, ακόμη και σήμερα, ζωηρές… οπότε παρέλκει η διατύπωση κατηγορηματικών απόψεων.

Άδωνις Γεωργιάδης Κώστας Πλεύρης - Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα = Κυριάκος Μητσοτάκης

Προκαλεί και προεκλογικά ο Χατζηδάκης: Δεν καταργήσαμε το 8ωρο! – Τι λέει ο νόμος του

Του Γεράσιμου Λιβιτσάνου

Ο Κωστής Χατζηδάκης έχει εδώ και πολλά χρόνια «καπαρώσει» τον τίτλο ενός από τους πλέον προκλητικούς υπουργούς των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Την ιδιότητα του αυτή διατήρησε και επαύξησε κατά την θητεία στο υπουργείο Εργασίας στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, ιδίως όταν από αυτή την θέση πέρασε ακραία αντεργατικά νομοσχέδια.

Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται φυσικά το πολυνομοσχέδιο του για τις εργασιακές σχέσεις και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, αυτό που έγινε γνωστό ως νόμος για την κατάργηση του 8ωρου. Επίσης, είναι το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης και το νομοσχέδιο για τις αλλαγές στον ΟΑΕΔ.

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ακραία νεοφιλελεύθερες επιλογές που η κυβέρνηση, όπως και ο υπουργός της, θα είχαν κάθε λόγο να «ξεχαστούν» κατά την προεκλογική περίοδο, ο Κωστής Χατζηδάκης, πιστός στις συνήθειές του, επιλέγει το αντίθετο. Έτσι, με ανακοίνωσή που εξέδωσε υποστηρίζει πως «τα τελευταία 4 χρόνια “γκρεμίσαμε” το αφήγημα της Αριστεράς ότι δήθεν μόνο εκείνη νοιάζεται για τους εργαζόμενους και τους ανέργους. Και εφαρμόζουμε μια σύγχρονη πολιτική»! Επίσης, ειδικά για το θέμα της κατάργησης του μας καλεί ειρωνικά να διαβάσουμε «επιτέλους το άρθρο 55 του “τρισκατάρατου νόμου Χατζηδάκη”» για να δούμε πως το 8ωρο «κατοχυρώνεται με τον πιο ρητό τρόπο».

Επειδή τέτοια πράγματα προεκλογικά δεν πρέπει να μένουν αναπάντητα, θα ακούσουμε την «συμβουλή» του υπουργού και θα αναγνώσουμε το άρθρο που μας προτείνει. Δεν θα το διαβάσουμε, όμως, μόνο του αλλά σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα άρθρα που περιλαμβάνει ο νόμος του και αφορούν την διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Κυνηγετική περίοδος

Είναι Δημοκρατικές οι εκλογές με απόλυτα ελεγχόμενη Τηλεόραση και μαζικό εκμαυλισμό συνειδήσεων ;

Του Ηλία Παπαναστασίου

Παρακολουθώντας τα Μέσα Ενημέρωσης στη χώρα μας και ειδικότερα την τηλεόραση όταν αναφέρονται στα τρέχοντα γεγονότα – ενημερωτικές εκπομπές, ειδησεογραφικά δελτία, εκπομπές πολιτικής και εκλογικής ανάλυσης – παρατηρούμε πως εκτός από τα δελτία ειδήσεων, όλα τα υπόλοιπα «πολιτικά» προγράμματα αναφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο και με μια συγκεκριμένη άποψη ή κοσμοαντίληψη σε όλα τα θέματα. Ταυτόχρονα, «κάτι» ανάλογο συμβαίνει και με τα δελτία ειδήσεων. Τι ακριβώς; Και τα μεν και τα δε –πολιτικά/ενημερωτικά προγράμματα, δελτία ειδήσεων– διακατέχονται από τον ίδιο τρόπο σκέψης, ανάλυσης και παρουσίασης, είναι του «ιδίου φυράματος» πολιτικής και ιδεολογικής σήμανσης. Αφορούν τις ίδιες επαναλαμβανόμενες απόψεις και αντιλήψεις συν όλα τα ιδεολογήματα της φιλελεύθερης/νεοφιλελεύθερης αντίληψης περί ανταγωνιστικότητας και ελληνικής οικονομίας αλλά και εξωτερικής πολιτικής,  στηριγμένης στον έξαλλο και νοσηρό αντιρωσισμό, στον ψυχοπαθολογικού τύπου «αμερικανισμό» και στον ιδεολογικό μεταπρατισμό.

 

Όταν λέμε «ιδεολογικό μεταπρατισμό» απλά αναφερόμαστε σε μια χώρα που ουσιαστικά δεν παράγει αλλά μόνο εισάγει λειτουργώντας σαν μεταπράτης, μεταπωλητής και μεσάζων άλλων προϊόντων, παραγόμενων στο εξωτερικό. Με άλλα λόγια, μια παρόμοια χώρα όπως η Ελλάδα λειτουργεί σαν εισαγωγέας και έμπορος προϊόντων άλλων χωρών και όχι σαν παρασκευαστής δικών του προϊόντων και φυσικά το ίδιο αφορά και τις ιδέες, τρόπο ζωής και πολιτισμό. Ένας μεταπρατισμός που αντανακλάται σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας και ειδικότερα της τηλεοπτικής. Κατεξοχήν στις πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές –«πρωινάδικα» και μεσημεριανάδικα»– κυριαρχεί ατόφια η νεοελληνική κακογουστιά με όλες τις εισαγόμενες «αμερικανιές» της γλώσσας, της προπαγάνδας και της αμερικάνικης ηλιθιότητας «επί το ελληνικότερον».

«Εκλογές, το ψευδεπίγραφο της ισότητας και της δημοκρατίας»

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

Από τα μαθητικά μας χρόνια μαθαίνουμε πως, σύμφωνα με το Σύνταγμα (άρθρο 4), είμαστε όλοι ίσοι, έχουμε ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και άλλα τέτοια ωραία πράγματα. Είναι όμως έτσι ή όλα αυτά βρίσκονται στη σφαίρα της θεωρίας; Για να δούμε μια οπτική του θέματος.

Οικονομική ενίσχυση κομμάτων

Πόσο ίσοι είναι οι εκλογικοί σχηματισμοί, όταν ήδη υπάρχουν χρηματοδοτήσεις μόνο για ορισμένους απ’ αυτούς;

Είναι γνωστό, ότι για να τύχει χρηματοδότησης ένα κόμμα θα πρέπει το ποσοστό του να είναι μεγαλύτερο του 1,5%. Έτσι, με απόφαση της 5ης Απριλίου 2023, η Ν.Δ. λαμβάνει 3.741.000 €, ο ΣΥΡΙΖΑ 3.019.000 €, το ΠΑΣΟΚ 991.000 €, το ΚΚΕ 749.000 €, η Ελληνική Λύση 610.000 €, το ΜΕΡΑ 25 525.000 €, η Χρυσή Αυγή 207.000 € (δεν θα δοθούν), η Πλεύση Ελευθερίας 62.000 €, το Ποτάμι 62.000 € (σύμφωνα με παλιά ανακοίνωση θα δοθούν σε υποτροφίες). Όμως, εκτός των ποσών αυτών, υπάρχει και η ετήσια τακτική επιχορήγηση, με αντίστοιχα μεγάλα ποσά, που σε μερικές περιπτώσεις είναι και μεγαλύτερα των προαναφερθέντων.

Από τα 36 κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές, ήδη τα εφτά ξεκινούν σαφώς από καλύτερη θέση, τουλάχιστον όσον αφορά τις οικονομικές δυνατότητες και τις δαπάνες που μπορούν να αντιμετωπίσουν σχετικά με τον προεκλογικό τους αγώνα. Αφήνοντας κατά μέρος τα έξοδα διαφήμισης και προβολής, τα οποία ούτε αμελητέα είναι, ούτε ασήμαντη η συμβολή τους στην επιρροή της κοινής γνώμης, ας σκεφτούμε ότι υπάρχουν έξοδα εκτύπωσης ψηφοδελτίων και αποστολής (ειδικά φέτος σε όλο τον κόσμο, αφού συμμετέχουν οι απόδημοι) και τα οποία σύμφωνα με τον εκλογικό νόμο βαραίνουν τα ίδια τα κόμματα. Δεν θα μπορούσαν, τουλάχιστον αυτά, να αποφευχθούν, αναλαμβάνοντας το Υπ. Εσωτερικών να διεκπεραιώσει, κεντρικά και για όλους, αυτή την διαδικασία; Γιατί στα έξοδα υπάρχει ισονομία , ενώ δεν υπάρχει στα έσοδα;

Η προβολή

Η (επίσημη) Τέταρτη Διεθνής. Σκέψεις για μια παράδοξη φιλοϊμπεριαλιστική παρέκκλιση

Του Δημήτρη Σκαρπαλέζου (*)

18 Απριλίου 2023

Σε σύγκριση με τις συγκρούσεις του παρελθόντος, αυτό που χαρακτηρίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι η πλειοψηφική προσχώρηση, στην Ευρώπη, ακόμη και της ποικίλων αποχρώσεων “ριζοσπαστικής” αριστεράς στο μανιχαϊστικό αφήγημα της προπαγάνδας της αμερικανικής κυβέρνησης για το θέμα!

Στον υπόλοιπο κόσμο, η τοποθέτηση αυτή προκαλεί αισθήματα απορίας και απογοήτευσης.

Στην πρώτη γραμμή αυτής της φιλοϊμπεριαλιστικής στάσης, και με αντίκτυπο στο θέμα που υπερβαίνει κατά πολύ την επιρροή του σε άλλα θέματα, βρίσκεται το πολιτικό ρεύμα που προέκυψε από την επίσημη Τέταρτη Διεθνή. Οι θέσεις του έχουν παίξει εξαιρετικά επιζήμιο ρόλο στην παράδοξη ιδεολογική τοποθέτηση της ευρωπαϊκής αριστεράς, γιατί δίνει το άλλοθι του “αριστερού ριζοσπαστισμού” σε ένα μανιχαϊστικό όραμα που απέχει τραγελαφικά από την πραγματικότητα, και πιέζει για την αποστολή όπλων που θα εξασφαλίσουν την κλιμάκωση του πολέμου μέχρι να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι του ΝΑΤΟ, ακόμα και αν αυτό σημαίνει κίνδυνο πυρηνικής σύγκρουσης!

Οι θέσεις αυτές προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς τις θέσεις που είχαν λάβει τα τροτσκιστικά κινήματα και ο ίδιος ο Τρότσκι στο παρελθόν. Ο Τρότσκι είχε πάντοτε τη θέση της υπεράσπισης του “γραφειοκρατικά εκφυλισμένου εργατικού κράτους”, το οποίο, όπως έλεγε, ήταν η Σοβιετική Ένωση, ενάντια στις επιθέσεις των ιμπεριαλιστικών χωρών και πάντοτε εναντιωνόταν σε όλους τους αποικιοκρατικούς και νεοαποικιοκρατικούς ελιγμούς χωρίς καμία παραχώρηση σε “ανθρωπιστικά” ή ηθικιστικά επιχειρήματα. Παρέμεινε πιστός σε αυτή τη θέση μέχρι τη δολοφονία του από τους σταλινικούς.

Μετά το θάνατό του, υπό την ηγεσία του Μχάλη Ράπτη (Pablo) (Ο Πάμπλο και η σοβιετική εμπειρία) από το 1943 έως το 1963, η Τέταρτη Διεθνής υποστήριξε ενεργά όλα τα αντιαποικιακά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα. Η συμμετοχή της Τέταρτης Διεθνούς, υπό τον Michel Pablo, στον απελευθερωτικό αγώνα του αλγερινού λαού ήταν εξαιρετικά σημαντική. Η Τέταρτη Διεθνής υποστήριξε επίσης με όλα της τα μέσα τους απελευθερωτικούς αγώνες των πορτογαλικών αποικιών. (**)

Σπάνιο βίντεο από τη δίκη που έστειλε στην αγχόνη τους Καραολή και Δημητρίου

Σαν σήμερα, στις 10 Μαΐου 1956, οι δύο αγωνιστές της ΕΟΚΑ, Ανδρέας Δημητρίου και Μιχαλάκης Καραολής, οδηγούνται -από τους Βρετανούς αποικιοκράτες- στην αγχόνη για τη δράση τους στον απελευθερωτικό αγώνα.

Το σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό δημοσίευσε η ιστοσελίδα «Κυπριακός Χρονογράφος», κάνοντας εκτενή αναφορά σε όλα τα γεγονότα που είχαν διαδραματιστεί τότε, οδηγώντας τους δύο αγωνιστές στην αγχόνη.

Στη δικαστική διαδικασία τότε, το 1955, συμμετείχαν ως δικηγόρος των αγωνιστών ο Γλαύκος Κληρίδης και ως δημόσιος κατήγορος ο Ραούφ Ντενκτάς.

Το φοβερό τίμημα και οι ύπουλοι υπηρέτες της εξάρτησης

Η ουκρανική διαμάχη, ένα αποφασιστικό κριτήριο για το τι μπορούν και θέλουν να κάνουν οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας για την Ελλάδα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Δεν είναι εύκολο να βγει κανείς και να πει, όπως έκανε ο πρόεδρος Βούτσιτς, όπως είπα και εγώ, ότι σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας στη στεριά, τη θάλασσα και στον αέρα. Τι σημαίνει αυτό; Αυτό σημαίνει ευθεία αντιπαράθεση με την Τουρκία. Είμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα, αλλά για αυτό πιστεύουμε ότι θα ήταν σωστό αν εμείς σεβόμαστε την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας τότε και οι αποφάσεις της να ευθυγραμμίζονται με αυτή τη θέση».

Ίβιτσα Ντάτσιτς, αναπληρωτής πρωθυπουργός της Σερβίας, σχολιάζοντας την απόφαση Μητσοτάκη-Δένδια για το Κόσοβο.

Θα επιχειρήσουμε σε αυτό το άρθρο να δείξουμε γιατί η στάση των ελληνικών πολιτικών δυνάμεων ως προς την ουκρανική διαμάχη, το σπουδαιότερο παγκόσμιο ζήτημα των καιρών μας, αλλά και τις σχέσεις μας με τη Ρωσία και τους άλλους εναλλακτικούς πυλώνες του διεθνούς συστήματος, είναι ένα αποφασιστικό κριτήριο για το τι μπορούν και θέλουν να κάνουν για την Ελλάδα, αλλά και για την γενικότερη αξία και ποιότητα αυτών των πολιτικών δυνάμεων.

«Να στείλετε το λογαριασμό στον Πούτιν» είπε, αναφερόμενος στην ακρίβεια, ο Άδωνις Γεωργιάδης, το κατ’ εξοχήν σύμβολο του σημερινού «ελληνικού πολιτισμού».

Μόνο που οι πολίτες της Ουγγαρίας, της Σερβίας και της Τουρκίας δεν χρειάζεται να στείλουν κανένα λογαριασμό σε κανένα, τουλάχιστο για το ενεργειακό τμήμα της ακρίβειας. Χωρίς να τα ‘χουν σπάσει με τη Δύση, παρά ακολουθώντας μιαν όχι αντιδυτική, αλλά πιο ανεξάρτητη και πιο αξιοπρεπή πολιτική από τη δουλοπρεπή που ακολουθεί η δική μας χώρα, κατάφεραν η Βουδαπέστη, το Βελιγράδι και η Άγκυρα να παίρνουν σχεδόν τζάμπα το φυσικό αέριο που χρειάζονται από τη Ρωσία.

Στον Πούτιν πρέπει τώρα να στείλουμε το λογαριασμό ή μήπως στον Άδωνι, τον Δένδια και τον Κυριάκο;

Ξαναζεσταμένο «καλοκαίρι του 2015»

Του Γιώργου Πατέλη

«Ψηφίζεις ΠΑΣΟΚ, σου βγαίνει πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας και υπουργός Οικονομικών Γ. Βαρουφάκης». Η παραπάνω φράση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη συμπυκνώνει τη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας κόντρα στα κόμματα της αντιπολίτευσης και το μετεκλογικό ενδεχόμενο σχηματισμού «κεντροαριστερής» κυβέρνησης – «κυβέρνησης των ηττημένων» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει). Τα παραπάνω διανθίζονται με έντονη κινδυνολογία για «σχέδιο Δήμητρα», «κλείσιμο τραπεζών», «απώλεια της επενδυτικής βαθμίδας» ακόμη και «εθνικό νόμισμα».

Η Ν.Δ. σερβίρει ένα ξαναζεσταμένο «καλοκαίρι του 2015», προσπαθεί να επιβάλει την «ανασφάλεια» ως επίκεντρο του προεκλογικού διαλόγου και να εμφανίσει την ίδια ως τον μοναδικό πυλώνα σταθερότητας της χώρας. Άμεσος στόχος του Κ. Μητσοτάκη είναι να πιέσει το κοντινότερο προς αυτόν κόμμα, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη, αποσπώντας από αυτό ψηφοφόρους του λεγόμενου «ακραίου κέντρου» που δεν βλέπουν με θετικό μάτι την πιθανότητα κυβερνητικής συγκατοίκησης με τον ΣΥΡΙΖΑ – ψηφοφόροι που στις προηγούμενες εκλογές μπορεί να στήριξαν τη Ν.Δ. αλλά τώρα έχουν απογοητευτεί από την πολιτική της.

Για να μοιράζεις 50ευρα...

Κυβέρνηση ΝΔ: Το τέλος

Εκλογές σε περιβάλλον υποτέλειας

ΜΕΡΑ25 και Συμμαχία για την Ρήξη -Αριστερή εναλλακτική λύση ή επανάληψη αδιεξόδων;

Του Δημήτρη Μπελαντή,

Δρ. Νομικής, Συγγραφέα

Η τελευταία τετραετία υπήρξε μια πολύ δύσκολη περίοδος για την Αριστερά στην Ελλάδα. Όχι ότι η Αριστερά σε ευρωπαϊκή   και σε διεθνή κλίμακα   βρίσκεται σε ανοδική κατάσταση- η  στρατηγική κρίση της Αριστεράς όλων των μορφών  (σοσιαλιστικής, κομμουνιστικής, αυτόνομης, δικαιωματικής κλπ)  είναι δεδομένη. Ιδίως στην κλασσική Δύση ( ΗΠΑ-ΕΕ-Αυστραλία-Καναδάς) μπορεί να μιλήσει κανείς και για  υπαρξιακή κρίση υπόστασης.

Όμως, η ελληνική (υπαρκτή)  Αριστερά βιώνει ένα  δικό της, πολύ ιδιαίτερο «τραύμα» και αποτυχία. Το μεγαλύτερο  ποσοτικά τμήμα της υπό την μορφή του ΣΥΡΙΖΑ διακυβέρνησε με τραγικά αποτελέσματα:  ακύρωσε  συντριπτικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του καλοκαιριού του 2015,  ψήφισε και εφάρμοσε σκληρά το Τρίτο Μνημόνιο, προώθησε την λιτότητα και  τις ιδιωτικοποιήσεις, πέρασε την Συμφωνία των Πρεσπών, υπήρξε ως κυβέρνηση νατοϊκότερη του ΝΑΤΟ  (μεταξύ άλλων και με τη διαπραγμάτευση και προετοιμασία της συμφωνίας για τη δημιουργία ενός τεράστιου πλέγματος αμερικανικών βάσεων, συμφωνία που τελικά υπέγραψε η ΝΔ). Αυτό παγίωσε την αίσθηση στην κοινωνία  ότι  όλες οι παρατάξεις «είναι το ίδιο» και ότι η δημόσια πολιτική έχει αποτύχει (μεταδημοκρατική κατάσταση).  Το τμήμα της Αριστεράς που αντιτάχθηκε σε αυτήν την εξέλιξη ( ΚΚΕ, ΛΑΕ, Ανταρσύα, ΜΕΡΑ25)   διαφοροποιήθηκε μεν ηθικά  και αξιακά,  αλλά δεν μπόρεσε να ανατρέψει για μια σειρά λόγους (και προγραμματικούς) αυτήν την κατάσταση κατάπτωσης. Οι επόμενες μεγάλες κρίσεις  (υγειονομική κρίση, πόλεμος στην Ουκρανία, διεθνής οικονομική κρίση και διαμόρφωση δύο μεγάλων στρατοπέδων) βρήκαν την ελληνική Αριστερά πιο απροετοίμαστη ακόμη και από την μέση στάθμη  της διεθνούς.  Το γεγονός ότι μια τόσο μεγάλη τραγωδία και κρατικό έγκλημα όπως τα Τέμπη δεν προκάλεσαν μια διαρκέστερη κοινωνική αντίδραση σχετίζεται με την κατάσταση της Αριστεράς και την έλλειψη εμπιστοσύνης της κοινωνίας  σε αυτήν.

Για σκέψη...

Ρωσία: Οι ΗΠΑ πίσω από την απόπειρα δολοφονίας του Πούτιν

Η Ρωσία κατηγορεί τις ΗΠΑ ότι βρίσκονται πίσω από την επίθεση με μη επανδρωμένο αεροσκάφος κατά του Κρεμλίνου, η οποία -όπως υποστηρίζει η Μόσχα- είχε ως στόχο να σκοτώσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ προέβη στον ισχυρισμό αυτό σε ενημέρωση των δημοσιογράφων, λέγοντας πως η Ουάσινγκτον θα πρέπει να έχει υπόψιν ότι η Ρωσία γνωρίζει ότι επιλέγει τους στόχους και η Ουκρανία απλώς υλοποιεί τα σχέδια των ΗΠΑ. Δεν παρέθεσε κανένα στοιχείο για να στηρίξει τον ισχυρισμό περί εμπλοκής των ΗΠΑ.

Βίντεο καταγράφει δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη να εκρήγνυνται πάνω από το Κρεμλίνο με διαφορά 15 λεπτών, τα ξημερώματα της Τετάρτης (3/5). Η Ρωσία έκανε λόγο για ανεπιτυχή «απόπειρα κατά της ζωής του προέδρου» από την Ουκρανία, η οποία αποτράπηκε από ρωσικά «συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου», αλλά δεν έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία για ουκρανική σύνδεση.

Η Ουκρανία αρνείται την εμπλοκή της.

Mία επίθεση στο Κρεμλίνο «δεν θα άλλαζε τίποτα στο πεδίο της μάχης» και πιθανότατα «θα προκαλούσε τη Ρωσία προς πιο επιθετικές ενέργειες» διαμήνυσε το Κίεβο. Ο Ουκρανός πρόεδρος, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, ανέφερε σε δηλώσεις του ότι «δεν κάνουμε επίθεση στον Πούτιν ή τη Μόσχα, δίνουμε μάχες στο δικό μας έδαφος», ενώ ο σύμβουλός του Μιχαήλο Ποντόλιακ την ίδια στιγμή προειδοποίησε ότι πρώτα με τη ρωσική ανακοίνωση περί εξάρθρωσης από την FSB «δικτύου τρομοκρατών» που σχεδίαζε επίθεση κατά της διορισμένης ηγεσίας της Κριμαίας και έπειτα με τις κατηγορίες για τα drone στο Κρεμλίνο, «η Μόσχα ξεκάθαρα προετοιμάζει τρομοκρατική επίθεση μεγάλης κλίμακας». Κατά τον Ποντόλιακ, η επίθεση στο Κρεμλίνο είναι έργο ρωσικών «αντιστασιακών δυνάμεων».

Κυβέρνηση Αθηνών κατά Σερβίας, Κύπρου και… Ελλάδας

Η Αθήνα καταστρέφει εν προκειμένω τις ελάχιστες σχέσεις που της έχουν απομείνει, προκειμένου οι πολιτικοί της να αποσπάσουν την εύνοια των δυτικών Πατρώνων

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σοκ, όπως και σχόλια για «πισώπλατη μαχαιριά», προκάλεσε στο Βελιγράδι η απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη-Δένδια, να απόσχει η Αθήνα από την ψηφοφορία για την αποδοχή του αιτήματος του Κοσόβου να γίνει μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η ελληνική αποχή (που επέτρεψε τη συνέχιση της εξέτασης του αιτήματος του Κοσόβου) εξέπληξε, εκτός των άλλων, γιατί η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο.

Στην πραγματικότητα βέβαια, η αποχή πρέπει να θεωρηθεί προανάκρουσμα της πλήρους αναγνώρισης του Κοσόβου από την Ελλάδα, εφόσον επανεκλεγεί η Νέα Δημοκρατία στις επικείμενες εκλογές. Απλώς η κυβέρνηση της Αθήνας δεν θέλει να το κάνει ακόμα (όπως και να στείλει μαζικά νέα όπλα και άρματα μάχης στην Ουκρανία) πριν γίνουν οι εκλογές, για να μην καταβάλει εκλογικό κόστος.

Ο δεύτερος λόγος που εξέπληξε η απόφαση είναι γιατί στρέφεται κατά της Σερβίας που είναι επί δύο αιώνες η πιο φιλική χώρα προς την Ελλάδα στα Βαλκάνια, σύμμαχος του ελληνικού λαού στους αγώνες και κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας και του Ναζισμού και Φασισμού.

Πειράματα...

Το «λευκό» ως ψήφος αμφισβήτησης (;)

EUROKINISSI

Με ποιο σκεπτικό οι λευκές έγκυρες ψήφοι καταγράφονται χωριστά;

Της Βανέσσας Ντόμη, Φιλόλογος – Πολιτικός Επιστήμων

Ενόψει των επικείμενων εκλογών της 21ης Μαΐου είναι χρήσιμο να εξετάσουμε το ζήτημα της λευκής ψήφου, την οποία συχνά οι εκλογείς αντιλαμβάνονται ως επιλογή αμφισβήτησης ή και αποδοκιμασίας των υποψήφιων κομμάτων και των μεμονωμένων υποψηφίων, ενώ δεν είναι αμελητέα και η παραφιλολογία ότι το λευκό “πηγαίνει υπέρ του πρώτου κόμματος”.

Σύμφωνα με την ισχύουσα εκλογική νομοθεσία, οι ψήφοι διακρίνονται σε τρεις κατηγορίες που καταγράφονται χωριστά:

Α) τα έγκυρα υπέρ συνδυασμού ή υποψηφίων

Β) τα έγκυρα λευκά και

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Γ) τα άκυρα.

Η πρώτη διαπίστωση που αφορά τον σκοπό του συγκεκριμένου άρθρου αφορά στην κατάταξη των λευκών ψηφοδελτίων στα έγκυρα επί της οποίας τα αρμόδια όργανα ομοφωνούν. Άλλωστε, η συνταγματική αρχή της πολιτικής ισότητας ενέχει την εκδοχή αφενός της αριθμητικής ισότητας (κάθε εκλογέας έχει μία ψήφο), αφετέρου της αρχής ισοδυναμίας της ψήφου (κάθε ψήφος έχει την ίδια νομική βαρύτητα).

Η δεύτερη κρίσιμη παρατήρηση επικεντρώνεται στο γεγονός χωριστής καταγραφής της λευκής ψήφου, αν και χαρακτηρίζεται έγκυρη.

Έτσι απλά...

Τεχνητή Νοημοσύνη: Καμπανάκι κινδύνου από τον «νονό» της τεχνολογίας ΑΙ

Του Χρήστου Καλουντζόγλου

Ο άνθρωπος που συχνά αναφέρεται ως «νονός» της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΑΙ), ο Τζέφρι Χίντον παραιτήθηκε από την Google, επικαλούμενος ανησυχίες για το κύμα ψευδών ειδήσεων, φωτογραφιών και βίντεο που διακινείται και την πιθανότητα να αλλοιωθεί η αγορά εργασίας λόγω της ΑΙ

Ο Δρ. Τζέφρι Χίντον, ο οποίος μαζί με δύο φοιτητές του στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, έφτιαξαν ένα νευρωνικό δίκτυο το 2012, εγκατέλειψε την Google  προ ημερών, σύμφωνα με τους New York Times.

Ο 75χρονος καθηγητής επισήμανε ότι οι κίνδυνοι από τα chatbots είναι «αρκετά τρομακτικοί» και προειδοποίησε ότι μπορούν να εξελιχθούν «σε κακούς παράγοντες». Ο Τζέφρι Χίντον δήλωσε ότι παραιτείται για να μπορεί να μιλήσει ελεύθερα για τους κινδύνους εξαιτίας της Τεχνητής Νοημοσύνης και πρόσθεσε ότι σε κάποιο βαθμό λυπάται για την συμβολή του στον συγκεκριμένο τομέα. Ο Χίντον είχε προσληφθεί πριν από μία δεκαετία από τη Google για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της τεχνολογίας Τεχνητής Νοημοσύνης της εταιρίας. Η έρευνα του καθηγητή οδήγησε στη δημιουργία συστημάτω όπως το ChatGPT.

Ο καθηγητής Χίντον δήλωσε στους New York Times ότι μέχρι πέρυσι πίστευε ότι η Google ήταν «ο σωστός διαχειριστής» της τεχνολογίας, αλλά αυτό άλλαξε από τότε που η Microsoft άρχισε να ενσωματώνει ένα chatbot στη μηχανή αναζήτησης Bing και η εταιρία έδειξε να ανησυχεί για τους κινδύνους στο θέμα της αναζήτησης. Κάποιοι από τους κινδύνους στα AI chatbots είναι «αρκετά τρομακτικοί», δήλωσε στο BBC, προειδοποιώντας ότι μπορεί να γίνουν πιο έξυπνα από τον άνθρωπο και να εξελιχθούν σε «κακούς παράγοντες».

Δημοσκοπήσεις

Εργατική πρωτομαγιά με συγκεντρώσεις και πορείες

"Αλέξανδρος Παναγούλης...ωραίος ως Έλλην" | 01/05/2019 | ΕΡΤ

4 χρόνια Νέα Δημοκρατία (ανασκόπηση)

Πάμε μπροστά

Η ιστορία της Εργατικής Πρωτομαγιάς

 Η Εργατική Πρωτομαγιά ή Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών γιορτάζεται ανά τον κόσμο με διαδηλώσεις και πορείες, με σκοπό την προβολή των κοινωνικών και οικονομικών επιτευγμάτων της διεθνούς εργατικής τάξης.

Καθιέρωση της Πρωτομαγιάς H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Ωθούμενοι από τις πετυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συντρόφων τους, τα εργατικά συνδικάτα των ΗΠΑ αποφάσισαν την έναρξη απεργιακών κινητοποιήσεων την 1η Μαΐου 1886.

Βασικό τους αίτημα αποτελούσε το οκτάωρο, καθώς την περίοδο εκείνη δεν υφίστατο στις ΗΠΑ κανονιστικό εργασιακό πλαίσιο και οι εργαζόμενοι αναγκάζονταν να εργάζονται αμέτρητες ώρες, ακόμα και Κυριακές. Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία.

Οι βίαιες συμπλοκές έλαβαν χώρα τρεις μέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου, στην πλατεία Χέιμαρκετ του Σικάγο, κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης προς συμπαράσταση των απεργών, στην οποία συμμετείχαν ενεργά μέλη του αναρχικού κινήματος. Παρά τον ειρηνικό χαρακτήρα της πορείας, η αστυνομία έλαβε την εντολή να διαλύσει με τη βία την κινητοποίηση.