Πολλοί γρίφοι μια απάντηση

Του Σπύρου Μαστροδήμου

Τα ερωτηματικά των πρώτων ημερών σχετικά με την επιτυχημένη πορεία μιας νέας κυβέρνησης είναι και πολλά και αναμενόμενα. Αν όμως πρόκειται για το ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε συνεργασία με τους ΑΝΕΛ, τότε γεννιούνται ‘‘ύποπτες’’ ερωτήσεις από το ‘‘βραχυ- κύκλωμα’’ δημόσιας διατύπωσής τους. Αυτές, περισσότερο στοχεύουν σε δημιουργία κλίματος αποτυχημένης Κασσάνδρας και λιγότερο σε εύλογες απορίες. Ακόμα και στην πρόταση-κοινωνικό αναπνευστήρα αναφορικά με την αύξηση του βασικού μισθού, ορθώνεται επιχειρηματολογία επιστημόνων έγκυρων ‘‘βοϊδοσχολών’’ οικονομικής σκέψης. Τι χρειάζεσαι τα παραπάνω χρήματα εφόσον η δαπάνη τους ως κατανάλωση, αντί να δημιουργήσει ανάπτυξη στο εσωτερικό, θα ενισχύσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας της οποίας τα αγαθά εισάγεις <<υποχρεωτικά>> λόγω παγκόσμιας αποδοχής του ελεύθερου εμπορίου! Συμφορά μου! Αν δεν έχω λεφτά εξαθλιώνομαι, αν μου τα δώσεις, καταστρέφω την οικονομία της χώρας μου! Κι όμως υπάρχει απάντηση! Εγώ, ο οικονομολόγος της <<συμφοράς>> έχω το κλειδί της σωτηρίας σου! Λέγεται ανταγωνιστικότητα! Βγάλε στην αγορά τα προϊόντα της οικονομίας σου φθηνότερα από τα κινεζικά, τουρκικά, πακιστανικά κλπ, και θα δεις πλούτος, ευημερία, χαρά και προκοπή που θ’ ανατείλει στη ζωή σου, στα Νταχάου των Ελεύθερων Οικονομικών Ζωνών την υλοποίηση των οποίων ονειρεύτηκε η δωσίλογη απερχόμενη κυβέρνηση.

Στο ίδιο μοτίβο αναφορικά με το πολύκλαδο αγκάθι της ελληνικής οικονομίας, και σε μια παρόμοια πτυχή του παραπάνω ζητήματος, παρουσιάζεται κι η ρητορική ερώτηση, ΑΝ οφείλεται επιστροφή δανικών χρημάτων. Η καταφατική απάντηση φαίνεται αυτονόητη και θεωρείται θέσφατο.

Είναι όμως το απόλυτο ΝΑΙ ως ‘’ρητορική’’ απάντηση, σωστό;

·      Αν ναι, οφείλει το Σωστό να ταυτίζεται με το Κοινωνικά Δίκαιο;

·      Αν ναι, το κοινωνικά δίκαιο ταυτίζεται με την Ωφέλεια των πολλών;

·      Αν ναι, η Δημοκρατία ταυτίζεται με το πολίτευμα εξασφάλισης ωφέλειας στους πολλούς;

·      Αν ναι, το πρακτικό Μέτρο Ποιότητας της Δημοκρατίας, ταυτίζεται με την ποσοτικοποίηση τόσο του μεγέθους της ωφέλειας, όσο και του μεγέθους των <<πολλών>> ;

·      Αν ναι, μήπως η Απαίτηση αποπληρωμής Λογιστικού Χρέους δια της μεθόδου οικονομικής –και κυριολεκτικής ενίοτε-  θανάτωσης των πολλών θα έπρεπε να απαγορεύεται, να εμποδίζεται αλλά και να τιμωρείται από το δημοκρατικό πολίτευμα;

Ίσως τα παραπάνω έχουν φιλοσοφική χροιά που επιδέχεται σύνθετες ερμηνείες. Ας δούμε όμως συγκεκριμένα και ξεκάθαρα το φερόμενο ως σημαντικότερο οικονομικό πρόβλημα που προεκλογικά αποτέλεσε το βαρύ πυροβολικό της σημερινής μείζονος ‘‘τραγικής’’ αντιπολίτευσης, και μετεκλογικά βιάζονται πολλοί να το θεωρήσουν καθοριστικό σταυροδρόμι ανάμεσα σε αυτά που υποσχέθηκες και σε αυτά που μπορείς να πραγματοποιήσεις. Υποχρεωτική επιστροφή του χρέους ακόμα και με ανθρώπινη θυσία,.. Ή πρώτη σου προτεραιότητα η αποφυγή εξαθλίωσης των πολλών; Τη λύση στο γρίφο δίνει πάντα είτε η αριθμητική είτε η πολιτική, με τους εξής δυο τρόπους σύνθεσης.

·      Η Πραγματική Δημοκρατία προσαρμόζει την αριθμητική στην πολιτική και γλυτώνει ζωές ανθρώπων αφαιρώντας χρήμα από το περίσσευμα αυτών που το κατέχουν**

·      Η νεοφιλελεύθερη δημοκρατία προσαρμόζει την πολιτική στην αριθμητική και αφανίζει ζωές προσθέτοντας χρήμα στο περίσσευμα αυτών που ήδη το κατέχουν** 

Στην κοινωνία που γεωμετρικά της ταιριάζει το σχήμα της πυραμίδας, ας αποφασίσει η κορυφή, ποιο τρόπο θα υλοποιήσει. Αλλά κι η βάση της ας μη μένει ακίνητη. Ας βοηθήσει ενεργά στην ανάδυση της μοίρας της, σε αυτό που της αξίζει. 

**(κι ΑΝ η κατοχή ‘‘περισσεύματος’’ είναι προϊόν ‘‘κλοπής’’;)

  

Ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΣΤΡΟΔΗΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ Ο.Π.Α ΓΕΩΠΟΝΟΣ ΤΕ MSC IN STATISTICS