Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα

Ένας χρόνος με τον ΣΥΡΙΖΑ στον έλεγχο των κέντρων της Παιδείας
Του Τάσου Χατζηαναστασίου* 

Αν θέλαμε να κάνουμε έναν απολογισμό με μία φράση για τον έναν χρόνο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο της Παιδείας, θα λέγαμε ότι έχουμε επαναφορά του πασοκικού μπάχαλου, με ενισχυμένες όμως τις εθνομηδενιστικές εμμονές και με εξαιρετικά μειωμένους πόρους.
Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ξηλώνεται μεν ο, αυταρχικός σε πολλές πλευρές του και οπωσδήποτε τεχνοκρατικός, νόμος Διαμαντοπούλου, για να αποκατασταθεί το απόλυτο μπάχαλο και η αυθαιρεσία που επικρατούσαν παραδοσιακά. Η μεσότης του Αριστοτέλη δεν προκρίνεται πλέον ούτε για το Αριστοτέλειο! Η μεγάλη διαφορά με το παρελθόν όμως είναι ότι τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ δεν μπορούν πλέον να καλύψουν βασικές λειτουργικές τους ανάγκες και κοιτάζουν να εξασφαλίσουν πόρους κυρίως μέσω μεταπτυχιακών προγραμμάτων. Έτσι, διά της… φυσικής, ή μάλλον της εμπορικής επιλογής, θα λυθεί το πρόβλημα, καθώς η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο για το ποια τμήματα ή σχολές είναι απαραίτητα όχι για την παραγωγική ανασυγκρότηση, την προστασία του περιβάλλοντος, την ανάδειξη του πολιτισμού και την πνευματική καλλιέργεια, αλλά απλώς για την αναπαραγωγή των βασικών λειτουργιών στη χώρα. Οι σχολές που θα επιβιώσουν, θα επιβιώσουν μόνες τους, λοιπόν. Όσο για την ανανέωση του προσωπικού, σε λίγα χρόνια κάθε τμήμα θα έχει ελάχιστους καθηγητές των μεγαλύτερων βαθμίδων και δεκάδες συμβασιούχους και κανέναν άλλον!
Στο μεταξύ, έχει ξεκινήσει ο περίφημος «εθνικός διάλογος» για την Παιδεία, με επιτροπή αποκλειστικά σχεδόν απαρτιζόμενη από ανθρώπους που απεχθάνονται ακόμη και το όνομα: «εθνικός»! Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζαμε στο όνομα ποιου έθνους θα αναμορφώσουν την Παιδεία, προφανώς όμως πρόκειται απλώς για τίτλο χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Ήδη επιχειρούνται αλλαγές στο κρίσιμο, για την αποικιοκρατικής αντίληψης διανόησή μας, μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία.
Εν τω μεταξύ έχουν ήδη ολοκληρωθεί τα χρηματοδοτούμενα από το ΕΣΠΑ νέα αναλυτικά προγράμματα, τα οποία μάλλον κινούνται σε μια μετριοπαθή, αν όχι σε μία καθαρά δημοκρατική πατριωτική κατεύθυνση, όπως εξάλλου προβλέπει το άρθρο 16 του Συντάγματος και υπαγορεύει η συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού… Προφανώς, την αναμενόμενη απαγόρευση από την ΕΕ αλλαγής των ήδη πληρωμένων προγραμμάτων θα τη χρεώσουν στους κακούς… δανειστές και η κυβέρνηση θα σηκώσει και πάλι τη σημαία της… εθνικής αντίστασης, που δεν μας αφήνουν να εξαλείψουμε κάθε ίχνος εθνικής υπερηφάνειας και προτύπων ηρωισμού από τη σχολική μας Ιστορία!
Αυτό που έχει αποκαλυφθεί πλήρως και είναι πλέον πασιφανές, ακόμη και για όσους ακόμη και τώρα εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πως η νέα ηγεσία αποδεικνύεται παντελώς ανίκανη έστω και για τη στοιχειώδη διαχείριση.
Στο θέμα της στελέχωσης των σχολείων εξακολουθούν να υπάρχουν κενά σε δασκάλους και καθηγητές, με την εξαίρεση της Ειδικής Αγωγής, που έστω και με καθυστέρηση κατάφεραν να διορίσουν πλεονάζον… προσωπικό! Στην εξεταστέα ύλη των πανελλαδικών, αποφασίζουν αλλαγές ακόμη και μέσα στον Γενάρη! Στην ανάδειξη στελεχών, μετά από παλινωδίες και αναβολές, έθεσαν τέτοια κριτήρια και εμπνεύστηκαν τέτοιους τρόπους, που κατάφεραν να νεκραναστήσουν το παλιό και φθαρμένο προσωπικό του ΠΑΣΟΚ κυρίως και δευτερευόντως της ΝΔ! Έφτασαν δε να στείλουν, παραμονή Πρωτοχρονιάς, εγκύκλιο για τον θεσμό της μαθητείας στην επαγγελματική εκπαίδευση, χωρίς να καθορίζουν τον τρόπο λειτουργίας της! Στο μεταξύ, ειδικά το λύκειο, είναι τόσο απαξιωμένο μετά τις παρεμβάσεις της κυβέρνησης την περασμένη άνοιξη, που το μάθημα έχει καταντήσει μάλλον παρωδία, αφού ελάχιστοι πλέον μαθητές συμμετέχουν σοβαρά και με συνέπεια.
Εκατοντάδες άλλα θέματα που απασχολούν άμεσα την Παιδεία λύνονται με πρόχειρες εμβαλωματικές λύσεις, εν αναμονή των αποτελεσμάτων του «εθνικού διαλόγου». Γιατί είναι λογικό να απαιτείται ένας εκσυγχρονισμός δομών, λειτουργειών και διαδικασιών καθώς είναι τεράστια πλέον η διαφορά στα μέσα και στις συνθήκες που επικρατούν, από ό,τι ήταν τη δεκαετία του ’80, όταν με τον Ν1566/85 είχαμε την τελευταία πλήρη νομοθετική ρύθμιση του συνόλου των ζητημάτων της Παιδείας. Με αυτήν τη σύνθεση όμως, με δεδομένη την έλλειψη πόρων και κυρίως βούλησης και αντίληψης υπέρ μιας Παιδείας άξιας του ονόματός της, δεν κρατάμε απλώς μικρό καλάθι, περιμένουμε την περαιτέρω κατεδάφισή της. Θα ξυπνήσει άραγε αυτή τη φορά ο κοιμώμενος κόσμος της Παιδείας, ή θα εξακολουθεί να γηράσκει αεί ανώφελα εργαζόμενος και με υποσχέσεις αμειβόμενος;

*αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Αργολίδας
Ανάρτηση από:http://ardin-rixi.gr