Ο Τσίπρας εγκλωβισμένος ανάμεσα στον «παλιό» Σύριζα και τον «νέο»…
Του Γιάννη Ξένου από την Ρήξη φ. 154
Ο Σύριζα, στη μετά τις εκλογές περίοδο δείχνει να είναι ένα κόμμα δίχως προσανατολισμό. Ένα κόμμα που πελαγοδρομεί μεταξύ από τη μία της θέλησης του Αλέξη Τσίπρα και του στενού του πυρήνα (Ν. Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Δ. Τζανακόπουλος κ.ά.) να μετασχηματιστεί σε ένα κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας για να συγκρατήσει το υψηλό ποσοστό των εθνικών εκλογών. Από την άλλη, το «βαθύ κόμμα» που εκπροσωπείται από τους «53», τον Ν. Φίλη, τον Ν. Βούτση και με μπροστάρη τον γραμματέα Πάνο Σκουρλέτη, που θεωρούν ότι αρκετά ανέχτηκαν το προηγούμενο διάστημα τις προσωπικές στρατηγικές του Τσίπρα και ότι ο Σύριζα θα πρέπει να ξαναβρεί τον υποτιθέμενο αριστερό του χαρακτήρα.
Πριν από έναν χρόνο, όταν στη θέση του γραμματέα του κόμματος τοποθετούνταν ο Π. Σκουρλέτης, σημειώναμε στην Ρήξη ότι «η υπό διαμόρφωση ενωμένη αντιπολίτευση δεν αποτελείται πια μόνο από την άοσμη κίνηση των «53» ή τον συνοδοιπόρο της Ν. Φίλη, αλλά και από τους ισχυρούς στο εσωτερικού του κόμματος, π.χ. τον προέδρου της Βουλής Ν. Βούτση και άλλους πρώην προεδρικούς. Η παλιά φρουρά του κόμματος, μετά από μια δεκαετία κατά την οποία συνέπλευσε και ανέχτηκε τον Τσίπρα, μπροστά στα νέα δεδομένα που φέρνει η βέβαιη ήττα του Σύριζα, ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα του κόμματος». Θυμίζουμε ότι ο Τσίπρας για τη θέση του γραμματέα προωθούσε κάποιον εκ των Ν. Παππά ή Δ. Τζανακόπουλο, αλλά η εσωτερική αντιπολίτευση τον αιφνιδίασε συγκεντρώνοντας υπέρ της υποψηφιότητας του Σκουρλέτη 80 υπογραφές μελών της Κεντρικής Επιτροπής σε σύνολο 150 μελών. Ως απάντηση σ’ αυτή την ανταρσία, ο Τσίπρας, στον ανασχηματισμό του Αυγούστου του 2018, προώθησε σε υπουργικές θέσεις πλήθος νεότερων στελεχών, που συνδέονται προσωπικά με αυτόν και έδωσε υπουργικές θέσεις σε αρκετά πασοκογενή στελέχη, θέλοντας να διαμορφώσει μια νέα ηγετική ομάδα.
Στους δύο μήνες που έχουν μεσολαβήσει από τις εκλογές, οι μόνες πολιτικές κινήσεις του Τσίπρα ήταν να συναντηθεί στα μέσα Ιουλίου με το συντονιστικό της Προοδευτικής Συμμαχίας (πρώην πασόκοι και Δημάρ) και να αφήσει να εννοηθεί ότι στο συνέδριο του κόμματος το 2020 θα εκλεγεί από τη βάση του κόμματος. Αυτός είναι άλλωστε ο μόνος τρόπος για να προσπαθήσουν να πιάσουν τον στόχο του να αυξηθούν τα μέλη του Σύριζα σε 170.000 από τις μόλις 20.000 που είναι σήμερα. Αυτή η προοπτική ενεργοποίησε το σύνολο της εσωτερικής αντιπολίτευσης, από τους «αριστερούς» «53» έως τους «δεξιούς» μπαλαφικούς (όπως ο Κώστας Ζαχαριάδης) και βεβαίως τον γραμματέα του κόμματος, Σκουρλέτη, και τοποθετήθηκαν αρνητικά σε φιέστες ανάλογες με αυτή που οργάνωσε ο ΓΑΠ το 2004, όταν και τον ψήφισαν 1 εκατ. πασόκοι. Ο σχεδιασμός στελεχών, όπως ο Σπίρτζης (που το 2004 ήταν κοντά στον ΓΑΠ) και ο Παππάς, ήταν να επαναληφθεί κάτι ανάλογο, ο Τσίπρας να είναι ο μοναδικός υποψήφιος και να εκλεγεί από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Παράλληλα, στον Σύριζα θα εισέρχονταν σαν πλημμυρίδα πασοκογενή στελέχη που θα άλλαζαν προς όφελος του Τσίπρα τους συσχετισμούς στο εσωτερικό του κόμματος.
Μετά τις πρώτες αντιδράσεις, η δεύτερη κίνηση του επιτελείου Τσίπρα ήταν να οδηγήσουν τον Σκουρλέτη σε παραίτηση. Εμφανίστηκαν μια σειρά δημοσιεύματα στην εφημερίδα του Μπαξεβάνη, Ντοκουμέντο, και σε διάφορες ιστοσελίδες, όπως το Ανοιχτό Παράθυρο, του προερχόμενου από το Πασόκ, αλλά πια ακραιφνή υποστηρικτή του Τσίπρα, Γιώργου Λακόπουλου, που έβαλλαν ευθέως εναντίον του γραμματέα. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι το κείμενο του Γ. Λακόπουλου με τίτλο, «Πάνος Σκουρλέτης: Καλός γραμματέας, αλλά να τον έχει ο αντίπαλος…» και ρίχνει όλο το φταίξιμο για την παταγώδη αποτυχία του Σύριζα στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης στον Σκουρλέτη.
Η απάντηση του Σκουρλέτη, που προφανώς θεωρεί ότι οι συσχετισμοί εντός του κόμματος είναι υπέρ του, ήταν άμεση, και στις δύο συνεδριάσεις της ΠΓ του κόμματος στα τέλη Αυγούστου έβγαλε στη σέντρα τόσο τον Ν. Παππά, ότι απ’ αυτόν προέρχονται τα επιθετικά δημοσιεύματα στα φιλικά Μέσα, όσο και τον Τσίπρα, ζητώντας του να ξεκαθαρίσει την κατάσταση. Ο Τσίπρας αναγκάστηκε να μαζέψει τα περί εκλογής από τη βάση γιατί βρήκε τον τοίχο της εσωτερικής αντιπολίτευσης και πλέον παρήλθαν οι εποχές που ως πρωθυπουργός μπορούσε να μην την υπολογίζει. Πιθανώς, όμως, μέσα στο καλοκαίρι να αντιλήφθηκε ότι τα υπεραισιόδοξα σενάρια των πασόκων, ότι θα κατάφερναν να φέρουν εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους, δεν είναι και τόσο εύκολα πραγματοποιήσιμα. Ο πήχης της Φώφης Γεννηματά, καθώς στις εκλογές του Κινήματος Αλλαγής συμμετείχαν πάνω από 200.000 ψηφοφόροι, είναι πολύ υψηλός και δύσκολα θα τον ξεπερνούσε τον χειμώνα.
Με αυτά όμως ο Τσίπρας αυτοεγκλωβίστηκε και πάλι, μεταξύ του παλιού Σύριζα και του «νέου» που θέλει να φτιάξει με τους σαραντάρηδες και τους πρώην πασόκους. Ήδη ακούγονται οι πρώτες φωνές από τους προερχόμενους από το Πασόκ ότι, αν δεν κινηθεί άμεσα και δεν λάβει ξεκάθαρες αποφάσεις, το 31,5% των πρόσφατων εκλογών γρήγορα θα πετάξει.
Όπως φαίνεται, καμιά από τις αντιμαχόμενες πτέρυγες του Σύριζα δεν έχει κατανοήσει ότι το 31,5% τους αποχαιρέτισε ήδη από την επόμενη μέρα της 7ης Ιουλίου και, όσο συνεχίζουν την εσωκομματική φαγωμάρα και δεν ξεκινούν πολιτική δουλειά, όλο και θα πέφτει το ποσοστό τους. Αλλά, από την άλλη, μπορεί ο Σύριζα να κάνει πολιτική δουλειά; Η απάντηση είναι μονολεκτική: Όχι. Άρα η φαγωμάρα θα συνεχιστεί, καθώς θα απολαμβάνει τα οφέλη που προκύπτουν από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που δεν είναι και λίγα.
Ανάρτηση από: http://ardin-rixi.gr
