Αντί να φύγει το κράτος, φεύγει το έθνος

Της Μπέτης Μπιζά   

Αντί να φύγει το κράτος, φεύγει το έθνος

Το ελληνικό κράτος υπάρχει χάριν του ελληνικού έθνους, και όχι το αντίστροφο. 

Το ελληνικό έθνος αγωνίστηκε για την ελευθερία του απ' τους Τούρκους το 1821, και δημιούργησε ένα μικρό κράτος που σιγά σιγά μεγάλωνε καθώς απελευθερώνονταν κι άλλα εδάφη. Ως το 1821 ελληνικό κράτος δεν υπήρχε να βοηθήσει το έθνος να ελευθερωθεί. Υπήρχε μόνο η οθωμανική αυτοκρατορία και ο σουλτάνος.

Το έθνος επαναστάτησε όχι μόνο το 1821 αλλά και πρωτύτερα. Πολλές φορές. Χωρίς να έχει πρωθυπουργό, υπουργείο Άμυνας, στρατό. Το έθνος μόνο του αγωνιζόταν για την ελευθερία του.

Τους αιώνες της σκλαβιάς, που δεν υπήρχε κράτος, το έθνος είχε φυσικό αρχηγό του την Εκκλησία. Η Εκκλησία ήταν εθναρχούσα. Πατέρας του έθνους ήταν ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Και σε όλους τους αγώνες για ελευθερία, αρχηγός ήταν κάποιος κληρικός, συνήθως επίσκοπος. Όπως ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος που ηγήθηκε επαναστατικού κινήματος γύρω στο 1610, που καταπνίγηκε, κι αυτό, από τους Τούρκους με πολύ σκληρό τρόπο. Τον ίδιο τον επίσκοπο τον έγδαραν ζωντανό.

Τα πεπραγμένα της Χούντας

Ο μαύρος κατάλογος της εφταετίας. Βασανιστήρια, σκάνδαλα, ρουσφέτια, εκτόξευση του χρέους και υποταγή στους Αμερικάνους 

Χούντα και Παιδεία

-1. Εκδίωξη των εκπαιδευτικών που είχαν αριστερό φρόνημα.

-2. Επαναπρόσληψη συνταξιούχων εκπαιδευτικών με γνωστά φρονήματα.

-3. Πρόσληψη νέων εκπαιδευτικών που διέθεταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.

-4. Οι μαθητές υποχρεώθηκαν να υμνούν τους συνταγματάρχες.

-5. Απαγόρευαν στους εκπαιδευτικούς να χρησιμοποιούν μέχρι και την λέξη κόκκινο επειδή παρέπεμπε στο κομμουνισμό.

-6. Οι μαθητές που έγραφαν με το αριστερό υποχρεώνονταν να γράψουν με το δεξί, ακόμα και δια της βίας, επειδή η γραφή με το αριστερό ισοδυναμούσε με υποσυνείδητη ροπή προς τον κομμουνισμό και έπρεπε να παταχθεί!

-7. Οι μαθητές έπρεπε να κάνουν ομιλίες και να διαγωνίζονται σε εκθέσεις υπέρ της χούντας.

-8. Απαγορεύονταν-κατάσχονταν τα εξωσχολικά βιβλία με κόκκινο εξώφυλλο επειδή παρέπεμπαν στο κομμουνισμό!

-9. Απαγορεύονταν-κατάσχονταν βιβλία από συγγραφείς που η κατάληξή του επώνυμού τους θύμιζε Ρωσία ή κομμουνισμό, όπως Τσέχοφ, Ντοστογιέφσκι, Ζερβό (ζερβά=αριστερά) κτλ.

-10. Η εγκύκλιος 182 καθόριζε αυστηρώς την συμπεριφορά των εκπαιδευτικών και την καθημερινή εξύμνηση των συνταγματαρχών.

Λαοί χωρίς ταυτότητα: Οι «φελλάχοι» της μεταμοντέρνας Δύσης

Άρθρο του JMSMITH για την ιστοσελίδα Orthosphere
Απόδοση:Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

Ο σύγχρονος κόσμος χαρακτηρίζεται ολοένα και περισσότερο από έναν τύπο ανθρώπου ο οποίος ζει μονίμως σε ένα άχρονο παρόν, δίχως συγκεκριμένη και ισχυρή ταυτότητα, ρίζες και αξίες. Αυτό το είδος ατόμου, απολύτως προσηλωμένο στις τρέχουσες ανάγκες και απολαύσεις, αδιάφορο για τη θέση του στην ιστορία, χαρακτηρίστηκε από τον διάσημο Γερμανό ιστορικό Oswald Spengler ως «φελλάχος», από τους χωρικούς της Μέσης Ανατολής. Αυτή η κοσμοθέαση υμνήθηκε ως απελευθερωτική και προϋπόθεση για μία ξέγνοιαστη, εύθυμη ζωή. Αποδείχθηκε όμως ότι αποτελεί μία ζωή χωρίς θεμέλια.

* * *

«Το φελλάχικο αίσθημα για την ζωή, αυτή διαχρονική ευθυμία των ανθρώπων που δεν εμπλέκονται σε μεγάλα πολιτισμικά ζητήματα»

Lonesome Traveler (1960)
Jack Kerouac (Αμερικανός λογοτέχνης)

Στα αραβικά, fallaha σημαίνει οργώνω, και fellaheen, φελλάχοι, είναι συνεπώς το συλλογικό όνομα των χωρικών που οργώνουν τη γη της Αιγύπτου και της Ανατολής. Ο φελλάχος είναι ένας υπομονετικός, μονότονος γιος της γης, αντίθετα με τον ταχύ βεδουίνο που τριγυρνά τις σκληρές ερήμους της Αραβίας. Δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε πως οι φελλάχοι είναι ιδιαίτερα δοσμένοι σε αυτό που ο Kerouac θα αναγνώριζε ως «ευθυμία», καθώς είναι γενικά και εθιμικά ευσεβείς και λιτοί, αλλά εκείνος είπε πως ήταν εύθυμοι γιατί ήταν «διαχρονικοί», και είπες πως ήταν διαχρονικοί γιατί πίστευαν πως είχαν παρατήσει το βαρύ φορτίο του πολιτισμού.

21 Απρίλη 1967... αντιδικτατορικός αγώνας

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Οι πέντε διάτρητοι ισχυρισμοί του Βερολίνου για τις γερμανικές οφειλές

Του Σταύρου Λυγερού 

Παρότι η ηττημένη Γερμανία ευνοήθηκε γενναιόδωρα από τους νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν ανταποκρίθηκε στην ηθική και συμβατική υποχρέωσή της προς την Ελλάδα για την καταβολή επανορθώσεων και βεβαίως για εξόφληση του αναγκαστικού κατοχικού δανείου. Ακολούθησε παρελκυστική τακτική όσον αφορά τις γερμανικές οφειλές. Παρέπεμψε την ικανοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων μετά την ενοποίηση των δύο Γερμανιών. Όταν αυτή πραγματοποιήθηκε, το Βερολίνο ισχυρίσθηκε ότι το θέμα έχει κλείσει!

Ο πρώτος γερμανικός ισχυρισμός είναι ότι το ζήτημα έχει κλείσει με υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή το 1960 και την καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας 115 εκατ. μάρκων. Η αλήθεια είναι πως για να επιτύχουν την αποφυλάκιση του δημίου των 54.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης Μαξ Μέρτεν, που είχε καταδικαστεί σε 25 χρόνια φυλάκιση, η γερμανική κυβέρνηση κατέβαλε 115 εκατ. μάρκα ως αποζημίωση, την οποία «δικαιούνται Έλληνες υπήκοοι διωχθέντες από 6 Απριλίου 1941 μέχρι τέλους του 1945, υπό οργάνων του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού καθεστώτος δια λόγους φυλετικούς, θρησκευτικούς ή αντιθέσεως προς την εθνικοσοσιαλιστικήν κοσμοθεωρίαν». Δηλαδή για αποζημίωση κυρίως των Εβραίων θυμάτων του Γ’ Ράιχ.

Πολιτιστικό αντάρτικο (Αθήνας)

Οφείλουμε να μετατρέψουμε την βιομηχανία ελεύθερου χρόνου σε «παιχνίδι σχέσεων» πολύτιμου χρόνου.

Του Τάσου Αναστασίου* 

Είναι εμφανές στις μέρες μας πως ο ιστός της κοινωνίας έχει διαρραγεί, η κοινωνική συνοχή φθίνει, τη στιγμή που ο καθένας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ιδωμένο ως σχετιζόμενο με μια οθόνη ή εμφορούμενο από μια ουσία ή ένα οποιοδήποτε πάθος.

Ο Αθηναίος σήμερα, πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον Έλληνα, είναι αποξενωμένος, αγχωμένος, εγκλωβισμένος μέσα στην θεοποίηση της οθόνης των έξυπνων κινητών (με την οπουδήποτε σύνδεση στο διαδίκτυο και τα εκατοντάδες εγκατεστημένα «παιχνίδια»), της τηλεοπτικής οθόνης (με την κομματική προπαγάνδα, τα ναρκισσιστικά ριάλιτι τύπου Σαρβάιβορ, το αποχαυνωτικό Νέτφλιξ), της οθόνης του υπολογιστή και τις αμέτρητες επιλογές που αυτή προσφέρει μέσω του Διαδικτύου. Η οθόνη είναι η νέα θεά που υποκαθιστά εύκολα και άμεσα τις ανθρώπινες σχέσεις, την επαφή μας με τον «άλλον».

Παράλληλα, προκειμένου να καταπραΰνει τη ρουτίνα της καθημερινότητας, την οικονομική δυσχέρεια, τις προσωπικές ανασφάλειες, το βάναυσο της πολύωρης εργασίας ή της εξοντωτικής ανεργίας, ο σύγχρονος Αθηναίος καταφεύγει ανεμπόδιστα στην υποβοηθούμενη με ουσίες και τζόγο «διασκέδαση»: Η κάνναβη νομιμοποιείται προσεχώς, το αλκοόλ ρέει άφθονο στην τουριστική μας μπαρούπολη, ενώ σε κάθε γειτονιά υπάρχει κι ένα μικρό καζίνο, δημιούργημα της πρώτης φοράς αριστερά. Με όλες αυτές τις «επιλογές», κατορθώνει να σκοτώσει το χρόνο του και συγχρόνως το νόημα της ύπαρξης του. Αναντίρρητα, αποδέχεται παθητικά τον τρόπο ζωής που του σερβίρεται.

Ακριβώς επειδή ο τρόπος αυτός του βίου είναι εισαγόμενος, η απάντηση μας πρέπει να είναι ενδογενής. Να έχει ταυτότητα τις εγχώριες τέχνες και τα ελληνικά γράμματα. Ο ατομικός-παθητικός χρόνος του Αθηναίου μπορεί να μετατραπεί σε συλλογικό-δημιουργικό, μέσω της δημιουργίας νέων χώρων συν-ύπαρξης, οάσεων στην έρημο της αθηναϊκής παγκουσμιούπολης.

Για την απεξάρτηση από την οθόνη είναι αναγκαία μια Πολιτιστική ανάταση, χρειάζονται πόλοι δημιουργίας και δεκάδες «εκκλησίες τέχνης». Αυτοί οι πόλοι δεν έχει νόημα να χωροθετηθούν κεντρικά, σε κάποια ευρύχωρη αίθουσα της οδού Πανεπιστημίου ή σε κάποιο ανακαινισμένο κτήριο στη Διονυσίου Αεροπαγίτου. Θα πρέπει να είναι δεκάδες και να είναι ακροβολισμένοι στις γειτονιές της Αθήνας, εκεί που κατοικούν οι Αθηναίοι, σε απόσταση ανάσας από τα σπίτια τους. Τα αδιάθετα διαμερίσματα και άλλα κτήρια ιδιοκτησίας Δήμου Αθηναίων μαζί με εκατοντάδες «κοιμώμενα» τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα σχολεία, όλη δηλαδή η ανεκμετάλλευτη κτηριακή υποδομή μπορεί και πρέπει να γίνουν τέτοιου είδους πόλοι.

Τοπικές βιβλιοθήκες, ομάδες ανάγνωσης, μαθήματα αρχαίων ελληνικών και ετυμολογίας, δημιουργική γραφή, θεατρικές παραστάσεις, κινηματογράφος (προβολές και πειραματισμός), μαθήματα βυζαντινής μουσικής, παραδοσιακών χορών (κυκλωτικών δηλαδή, όχι ατομικών ξεσπασμάτων), ομάδες λαϊκής τέχνης και χειροτεχνίας, ζωγραφική, γλυπτική, αγιογραφία, εκθεσιακοί χώροι, παρουσιάσεις βιβλίων, ομιλίες, συν-ζητήσεις.

Στο αντάρτικο χτυπάς και φεύγεις. Πολλά μικρά χτυπήματα μπορούν να έχουν αποτέλεσμα ακόμα και όταν οι άλλοι βομβαρδίζουν. Ο σύγχρονος βομβαρδισμός τους που τροφοδοτεί τις εγωκεντρικές εκτονώσεις κουκουλώματος της ανασφάλειας θα είναι άστοχος όταν απεξαρτηθούμε από αυτόν.

Οφείλουμε , λοιπόν, να μετατρέψουμε την βιομηχανία ελεύθερου χρόνου σε «παιχνίδι σχέσεων» πολύτιμου χρόνου. Παρεμβάσεις ανθρωπιάς και δημιουργίας, αντίδοτο στην αποβλάκωση, την αυτοϊκανοποίηση, την κατρακύλα των υποβοηθημάτων.

Το οικονομικό κόστος για τον Δήμο Αθηναίων μικρό. Η πολιτική απόφαση αναγκαία.

Ο Τάσος Αναστασίου είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το συνδυασμό Αθήνα για την Ελλάδα με υποψήφιο Δήμαρχο τον Γιώργο Καραμπελιά.

Φωτογραφία: EUROKINISSI

Ανάρτηση από: https://www.huffingtonpost.gr

Μεταμοντέρνα Αριστερά – Η Λούμπεν Αριστερά (10 Θέσεις)

Του Ηλία Παπαναστασίου

Θέση 1η 
Η Λούμπεν Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσωπεί παραγωγικά στρωματά αλλά στηρίζεται σε Δυο συνιστώσες: 
(α). Την ανώτατη και ανώτερη Δημοσιοϋπαλληλία (Άνω Μανδαρινάτο) που είναι η Στρατηγική δύναμη κρούσης. (β). τους καθαυτούς Λούμπεν (Lumpen) που εκπροσωπούν την «βαθιά» τραγωδία των τελείως εξαθλιωμένων. 

Με την πρώτη κατηγορία υλοποιεί την ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗ Governability (Κυβερνησιμότητα) χαράζοντας το Γενικό Σχέδιο Αντιστροφής της Πραγματικότητας και στο οποίο οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ διαπρέπουν παίρνοντας Άριστα. 

Με την δεύτερη κατηγορία μαζικοποιούνται, «απευθύνονται στο λαό» μοιράζοντας επιδόματα ελεημοσύνης και τα οποία – στην ΣΥΡΙΖΑΙΙΚΗ διάλεκτο– βαφτίζονται Κοινωνικό Κράτος. 

Θέση 2η 

Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το Ιστορικό Εργατικό Κίνημα – παραδοσιακό και σύγχρονο– κυμαίνεται από ανύπαρκτη έως μηδαμινή όσον αφορά τους Μισθωτούς Εργαζομένους στον Ιδιωτικό Τομέα και οι οποίοι αντιπροσωπεύουν τον κύριο όγκο των δυνάμεων του Μισθωτού Προλεταριάτου. Η όποια μέτρια αντιπροσώπευση του ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται σε εργαζομένους των ΔΕΚΟ και στις χαμηλότερες και μεσαίες βαθμίδες του Δημόσιου Τομέα. 

Σοφιανός: Ο Σόρος έχει τον σταθμό Λαρίσης

Ανάρτηση από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com

Παιδοφύλαγμα στον Ψυχρό Πόλεμο: Απαγωγές, εμπόριο και αντικομμουνισμός

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Παρακολούθησα, κρατώντας σημειώσεις, με τεταμένη προσοχή, τη διάλεξη της Gonda Van Steen στη Βρετανική Αρχαιολογική Σχολή, για τα παιδιά που στάλθηκαν για υιοθεσία στις ΗΠΑ (3.200) και την Ολλανδία (600), στις δεκαετίες του 1950 και 1960. Συνολικά, 3.800 παιδιά από την Ελλάδα «εξήχθησαν» μέσα από ένα κύκλωμα που αποτελείτο από «ευυπόληπτους» πολίτες με ιδιοτελή συμφέροντα και στρατηγικά εντασσόταν σε γενικότερα σχέδια εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Μέσα στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου ενάντια στον κομμουνισμό όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις ΗΠΑ, στην εποχή του Μακάρθι, μας άφησε να καταλάβουμε η ομιλήτρια. Πέρα από τα ποσά που διακινούνταν προς όφελος των διαμεσολαβητών, είναι εντονότατη η πολιτική πλευρά του ζητήματος.

Η ερευνήτρια, η οποία είναι επικεφαλής του Τμήματος Σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας, Γλώσσας και Λογοτεχνίας και διευθύνουσα του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του King’s College του Λονδίνου, δεν απέκρυψε τις πολιτικές διαστάσεις του φαινομένου χωρίς να είναι πολύ αναλυτική γύρω απ’ αυτά τα ζητήματα. Ήταν, όμως, πολύ διεξοδική στην περιγραφή του τρόπου οργάνωσης των υιοθεσιών, στην έκτασή τους και στις τρομακτικές τους παρενέργειες. Οι περιπτώσεις αυτές έχουν κοινά χαρακτηριστικά, αλλά δεν ταυτίζονται με τις περιπτώσεις που αποκαλύφθηκαν πριν από χρόνια για τις παράνομες υιοθεσίας που μεθοδεύονταν και πραγματοποιούνταν μέσα από το Δημοτικό Βρεφοκομείο «Άγιος Στυλιανός» στη Θεσσαλονίκη.

Ζαμάν φου και «εμπεδωμένη αμφισβήτηση»

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Από ό,τι φάνηκε και σε πρόσφατη δημοσκόπηση (Metron Analysis), οι πολίτες δεν εμπιστεύονται καθόλου το πολιτικό σύστημα. Γίνεται λόγος για «εμπεδωμένη απαισιοδοξία». Αρνητική γνώμη για την κυβέρνηση έχει το 66% και για την αντιπολίτευση το 61%.

Εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα; 3,6 με βάση το 10. Καταλληλότερος για πρωθυπουργός: Μητσοτάκης 28%, Τσίπρας 23%, Κανένας 34%. Το 67% απαντά πως τα πράγματα πάνε προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ το 28% εμφανίζεται αισιόδοξο για την πορεία της χώρας.

Βέβαια, έχουμε ένα πολιτικό σύστημα «ζαμάν φου». Αδιάφορο για τον τόπο, εθισμένο στην εξουσία, βουτηγμένο όπου υπάρχει χρήμα (κυρίως μαύρο). Πειθήνιο στις εντολές των «έξω», ενδιαφέρεται κυρίως για την αναπαραγωγή και διαιώνισή του σε βάρος της κοινωνίας.

Για αυτό και ο λαός κρατά αποστάσεις, για να μην πούμε ότι το έχει φτυσμένο. Βέβαια, ο Μητσοτάκης είπε σε πρόσφατο συνέδριο ότι είναι θολή η έννοια «λαός» και οι φιλελεύθεροι προτιμούν το «πολίτης»…

Ορισμένες σκέψεις για τις αυτοδιοικητικές εκλογές

Του Σπύρου Παναγιώτου

Είναι γνωστό ότι η έννοια και το περιεχόμενο της αυτοδιοίκησης έχουν υποστεί τέτοιες τροποποιήσεις ώστε να έχει χαθεί και το πραγματικό της νόημα. 

Στην πραγματικότητα δεν έχουμε «αυτοδιοίκηση», αλλά «ετεροδιοίκηση». Δήμοι και περιφέρειες αποτελούν προέκταση της κρατικής δομής στις σύγχρονες συνθήκες, σε στενή συνάρτηση και εξάρτηση από το κεντρικό κράτος και τις νέες υπερεθνικές δομές και δίκτυα. Κεντρικό κράτος και Ευρωπαϊκή Ένωση φορτώνουν στην αυτοδιοίκηση συνεχώς νέες αρμοδιότητες στερώντας της παράλληλα τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους και το ανθρώπινο δυναμικό που θα τις υπηρετήσει. Τα έσοδα των ΟΤΑ προκύπτουν από την διπλή φορολόγηση των πολιτών, την επέκταση των ανταποδοτικών τελών και την ολοένα και ισχυρότερη διασύνδεσή της με την αγορά. Έτσι απελευθερώνουν χώρους και διαύλους για την ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών και παράλληλα περικόπτουν ουσιαστικά πεδία άσκησης πολιτικής από τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια. Σε συνθήκες μνημονιακής επιτροπείας ή διαχειριστικής επιτροπείας, οι δημοτικές και περιφερειακές δομές υπάγονται πιο άμεσα στους νέους μηχανισμούς στραγγαλισμού και αρπαγής της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων υπηρεσιών.

Εθνική ΝΤΡΟΠΗ! Ποιοι Έλληνες ευρωβουλευτές ΔΕΝ ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Ποντιακής Γενοκτονίας

Οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τίμησαν την ιστορική αλήθεια και τον ποντιακό ελληνισμό και ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Αντιθέτως, οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού δεν ψήφισαν υπέρ της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Οι πατριώτες κρίνονται από τις πράξεις τους και η πατριδοκαπηλία καταρρέει ως χάρτινος πύργος όταν κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Μετά τον Δημήτρη Καιρίδη ήρθε και νέο «κτύπημα» από τη ΝΔ καθώς οι ευρωβουλευτές της μαζί με αυτούς από ΚΙΝΑΛ και από το Ποτάμι, δεν ψήφισαν την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. 

Ψήφισαν μόνο οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του Λαϊκού Συνδέσμου.

«Σε μια συνεδρίαση όπου συμμετείχαν μόνο επτά από τους 27 συνολικά Έλληνες και Κύπριους ευρωβουλευτές, οι ευρωβουλευτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και ο Μάνφρεντ Βέμπερ, όπως και οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι και ο Γκι Φερχόφστατ στάθηκαν στο πλευρό του Ερντογάν και καταψήφισαν την πρόταση» του καθηγητή Νότη Μαριά να συζητηθεί και να εκδοθεί ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Το ΠΑΣΟΚ δεν μένει πια εδώ ...

Ανάρτηση από: Ελλάδα 2021

«Όταν ο “αντιεθνικισμός” γίνεται όχημα σοσιαλφασισμού.»

Του Γιάννη Παπαμιχαήλ

Όπως ο διάβολος, έτσι και ο φασισμός έχει πολλά ποδάρια. Ανάλογα την ιστορική συγκυρία, διαλέγει κάθε φορά με ποιο θα περπατήσει καλύτερα ανάμεσα στους πολιτικά αποπροσανατολισμένους και κοινωνιοοικονομικά εξαθλιωμένους μικροαστούς, έτσι ώστε να φαίνεται κοινωνικά δίκαιος, ιστορικά αναγκαίος, πολιτικά αναμενόμενος και λογικά ορθός.

Το σημερινό “αυγό του φιδιού” έχει σπάσει προ πολλού και πολλά “φιδάκια” έχουν ήδη εκκολαφθεί. Κυκλοφορούν παντού γύρω μας, χωρίς καν να έχουν πάντα σαφή συνείδηση του ιστορικού και πολιτικού τους ρόλου. Σέρνονται κάτω από τα μάτια του δημοκρατικού πληθυσμού της χώρας και ασταμάτητα τον προκαλούν. Ίσως όμως σφάλλουν, υποτιμώντας, λόγω της μεγάλης σιγουριάς τους, την εσωτερική δομή του αντιστασιακού και αντικαθεστωτικού φρονήματος ενός πραγματικά αντικομφορμιστικού τμήματος του ελληνικού λαού. Είναι οι πολίτες, το νευρικό σύστημα των οποίων δεν έχει ακόμα παραλύσει από τις δηλητηριώδεις, νεοφασίζουσες, σοσιαλκοσμοπολίτικες επιθέσεις της τελευταίας εικοσαετίας.

Μαζί με τα παιδιά των πρώην αριστερών και των απογοητευμένων οπαδών του πράσινου ήλιου που σαν “λαός στην εξουσία” έγιναν κάποια στιγμή καθεστώς, κόλλησαν “αριστεροφροσύνη” και τα εγγόνια ή τα δισέγγονα των υπερπατριωτών αμερικανόφιλων της δεκαετίας του ’50. Εκείνων που μετά τον εμφύλιο απαιτούσαν τον έλεγχο των πολιτικών φρονημάτων του προδομένου και ηττημένου ελληνικού δημοκρατικού λαού.

Ασάνζ: “Καπιταλισμός της παρακολούθησης” ή ψηφιακός ολοκληρωτισμός

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τον περασμένο Οκτώβριο είχα γράψει άρθρο για τον Ασάνζ, το οποίο δυστυχώς έγινε σήμερα πιο επίκαιρο από τότε. Η ελευθερία και η ζωή του Ασάνζ είναι ασφαλώς σε μεγάλο κίνδυνο. Μόνο μια πολύ μεγάλη, παγκόσμια κινητοποίηση θα μπορέσει να τον σώσει. Είναι φανερό ότι οι δυνάμεις του ανερχόμενου ολοκληρωτισμού θα επιχειρήσουν, πλήττοντάς τον, να τρομοκρατήσουν οποιονδήποτε θελήσει στο μέλλον να αμφισβητήσει το μονοπώλιο της εξαπάτησης που θέλουν να εγκαταστήσουν στο παγκόσμιο πεδίο της πληροφόρησης. Τα παραθέτω: 

Οι άνθρωποι που γεννιούνται τώρα είναι η τελευταία γενιά ελεύθερων ανθρώπων στον πλανήτη. Μόνο τεχνικά πολύ ικανοί άνθρωποι θα μπορούν να επιλέγουν μόνοι τους τον δρόμο τους στο μέλλον. Αυτή την απαισιόδοξη εκτίμηση κάνει ο Αυστραλός Τζούλιαν Ασάνζ, ένας από τους ανθρώπους που σφράγισαν, ίσως περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, τα ψηφιακά πράγματα της εποχής μας, με το Wikileaks.

Περιέχεται σε μια μεγάλη, εκ βαθέων συνέντευξη, στην οποία θέτει πολλά ζητήματα που αφορούν το μέλλον της ανθρωπότητας. Κατά την άποψη του ιδρυτή των Wikileaks αυτό που απειλεί τον Άνθρωπο είναι η ταχύτητα της διαδικασίας της πληροφορίας, που έχει πολλαπλασιαστεί εκθετικά την τελευταία επταετία, οδηγώντας κατ’ ανάγκην στην όλο και μεγαλύτερη ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης. Αλγορίθμων, δηλαδή, που εν τέλει θα αποφασίζουν στη θέση των ανθρώπων. 

Δυο ουρές παρακαλώ!

Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί

Τελικά ο ταλαντούχος υπουργός Εσωτερικών κος Χαρίτσης έλυσε το πρόβλημα. Τέσσερις κάλπες στις εκλογές σε δύο διαφορετικές αίθουσες. Στη μια για περιφέρεια και ευρωβουλή, στην άλλη για δήμαρχο και κοινότητα. Οι εκλογείς θα πρέπει να σχηματίσουν δύο ουρές, να μη μπερδέψουν τα πολυάριθμα ψηφοδέλτια και να κάνουν υπομονή. Οι πιο νευρικοί ας πάρουν κι ένα χάπι πριν, αν και υπάρχουν κι άλλες επιλογές.

Στο Γαλάτσι, εκεί που γυρίζονται και διάφορα reality, ο ΣΥΡΙΖΑ δοκίμασε την πρώτη εμφάνιση της «Προοδευτικής Συμμαχίας». Πρασίνισε αρκετά ο χώρος, αφού μίλησαν αναστημένοι πρώην πασόκοι, ενώ εμφάνιση σταρ έκανε ο Πέτρος Κόκκαλης συνοδευόμενος από στενή συνεργάτιδα του Αλέξη Τσίπρα.

«Να σηκώσουμε και την πράσινη σημαία της Αριστεράς» κάλεσε ο Τσίπρας Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει τώρα μάλλον στο παρελθόν σαν κόμμα «ριζοσπαστικής» κοπής. Το «radical» (ριζοσπαστικό) και τα παράγωγά του άλλωστε, αναφέροντα συχνά σε χώρους όπως του ισλαμικού τζιχαντισμού. Ο κορμός, ως κεντροαριστερός, πρέπει να απο-ριζοσπαστικοποιηθεί τελείως. Το «Προοδευτική Συμμαχία» με Τσίπρα αρχηγό, είναι πιο ταιριαστό στο πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται.

…εντελώς σιωπηλός

Δεν μου αρκεί αυτός ο αλήτης να πάει φυλακή μόνο επειδή τα τσέπωνε απ’ την Novartis. Πρέπει να οδηγηθεί εκεί ως ηθικός αυτουργός για τον θάνατο της Κατερίνας και της Μαρίας

«Πέρναγα το φανάρι, πηγαίνοντας για φαγητό. «Μπες στο περιπολικό για εξακρίβωση», μου είπαν. Με μετέφεραν σ’ ένα υπόγειο για εξετάσεις. Μου είπαν απλά «έχεις AIDS. Θα πας φυλακή»».

Παραμονές εκλογών, ο τότε υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος ξεκινά ένα κυνήγι μαγισσών. Δεκάδες γυναίκες προσαγάγονται, λοιδορούνται και διαπομπεύονται. Τα πρόσωπα τους βγαίνουν στα μανταλάκια των ειδήσεων με λεζάντα Δημόσιος κίνδυνος. Τελικά 32 γυναίκες συνελήφθησαν ανάμεσα τους και μια ανήλικη. Οδηγήθηκαν στη φυλακή χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. 
Διαπομπεύτηκαν επειδή έτυχε να είναι φτωχές, επειδή κάποιες έκαναν χρήση ουσιών, επειδή ήταν γυναίκες. Τους φέρθηκαν λες και ήταν σκουπίδια και οι ίδιες δεν άντεξαν αυτό το βάρος. Κάποιες έκοψαν τις φλέβες τους αλλά σώθηκαν. 
Η Κατερίνα και η Μαρία όμως έφυγαν. Η Κατερίνα αυτοκτόνησε τον Νοέμβρη του 2014. Ο θάνατος της Μαρίας έγινε γνωστός μέσα απ’ το ακόλουθο γράμμα της μητέρας της.

Μόνο ο Αλέξης μπορούσε: Πως εξευτέλισε «εθνομηδενιστές», πολιτικάντηδες, «πατριώτες»

Ο πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μιλάει από το βήμα στην Πανελλαδική Συνάντηση Για μια Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία σε Ελλάδα και Ευρώπη, που πραγματοποιείται στο κλειστό στάδιο του Γαλατσίου. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

Με ένα δικό του άρθρο στην ιστοσελίδα hellasjournal.com σχολιάζει την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα για την Προοδευτική Συμμαχία το Σάββατο που μας πέρασε, ο δημοσιογράφος και χρόνια ανταποκριτής στις ΗΠΑ Μιχάλης Ιγνατίου. 

Με τίτλο «Μόνο ο Αλέξης μπορούσε: Πως εξευτέλισε «εθνομηδενιστές», πολιτικάντηδες, «πατριώτες», ο γνωστός δημοσιογράφος γράφει για την «προοδευτική συμμαχία» επισημαίνοντας ότι «ο Πρωθυπουργός απολαμβάνει να ταπεινώνει αυτούς που του πάνε κόντρα. Και μπορεί να βρει κανείς την απόδειξη, σε όλους αυτούς που μάζεψε στον ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει μεγαλύτερο ρεζιλίκι για ένα άνθρωπο -οι πολιτικοί τελικά δεν είναι(!)- να γλύφει εκεί που έφτυνε; Υπάρχει μεγαλύτερη ταπείνωση από το να κάνεις θριαμβευτικές δηλώσεις για ένα ηγέτη που μέχρι χθες καθύβριζες; Σ’ αυτό το θέμα, μου είπε ο ψυχολόγος, ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει πράγματι στον Ανδρέα Παπανδρέου…»

Το άρθρο του Μιχάλη Ιγνατίου 

Παρακολούθησα, όπως φαντάζομαι και χιλιάδες συμπατριώτες την ομιλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε ένα γήπεδο στο Γαλάτσι, και άκουσα με προσοχή όσα είπε ανακοινώνοντας τη Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία, που φαντάζομαι θα αντικαταστήσει σύντομα τον παλαιομοδίτικο και γεμάτο αμαρτίες ΣΥΡΙΖΑ. 

Τα λόγια πέταξαν και έφυγαν. Στο μυαλό μου έμειναν τα πρόσωπα που παρακολουθούσαν την πρωθυπουργική ομιλία, όχι τα λόγια του Πρωθυπουργού, διότι αυτά που έδειχνε η τηλεόραση έβγαζαν μάτια. 

Αναδρομικά για επιβίωση

2035 ώρες κακοπληρωμένης εργασίας

Τα στοιχεία του ΟΟΣΑ δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι στην κορυφή των ευρωπαϊκών κρατών, με τον μέσο Έλληνα να δουλεύει 2.035 ώρες τον χρόνο.
 Κακοπληρωμένες ώρες, με εκβιασμούς λόγω της υψηλής ανεργίας... - και εδω στην κορυφή της Ε.Ε. - με τους πιο υψηλούς φόρους - και εδώ κορυφή στην Ε.Ε. - με τιμές σε βασικά καταναλωτικά αγαθά επίσης πολύ υψηλές, με διαλυμένο κοινωνικό κράτος, με τον πολίτη στο στόχαστρο χωρίς καμιά προστασία.
 Με τους νέους επιστήμονες να έχουν φύγει στο εξωτερικό - άλλη μία κορυφή -
 Ελλάδα 2019, μια χώρα που άφησε πίσω τα μνημόνια, αλλά και την
ανεξαρτησία της - όση της είχε απομείνει - την αξιοπρέπειά της, τη λογική, τη συνοχή της, την διάθεση για δημιουργία για πρόοδο. Μια χώρα που βουλιάζει μέσα στα αδιέξοδα, το μίσος, τον ρατσισμό, το χρέος, την απελπισία.
 Μια χώρα που οι Πολίτες της εμπιστεύθηκαν την τύχη τους και την τύχη της χώρας σε αυτούς που θα αποφάσιζαν για αυτούς, χωρίς αυτούς. 

Με το ψέμα στο στόμα

Του Στάθη

Η τηλεόραση της ΕΡΤ το έχει τερματίσει.

Δεν υπάρχει Συριζοειδές της δημοσιογραφίας ή άλλο τέτοιου είδους πλάσμα, που να μην προσκαλείται να πιάσει στασίδι στις εκπομπές του καναλιού ολημερίς κι ολονυχτίς.

Οι εκ των ένδον Συριζαίοι
καλούν τους απ’ έξω Συριζαίους να συζητήσουν τα πάντα, όπως τα βλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν υπάρχει προηγούμενο απ’ τον καιρό της Χούντας και ύστερα. Το φαινόμενο βεβαίως εξηγείται. Διότι όταν στην ΕΡΤ επικρατούσε η διαχρονική κακκορομαχία ΠΑΣΟΚ - Ν.Δ. υπήρχε πάντα ο «χρήσιμος αριστερός».

Όταν έδιωχναν οι Νεοδημοκράτες τους Πασόκους ο «χρήσιμος αριστερός» έμενε στο απυρόβλητο. Και όταν οι Πασόκοι κατεδίωκαν τους Νεοδημοκράτες ο «χρήσιμος αριστερός» ήταν στήριγμα.

Γ. Κοντογιώργης: Γονυπετείς εθελόδουλοι απέναντι στον ξένο, δυναστικοί αλαζόνες κατέναντι στην κοινωνία των πολιτών, ενδιάθετοι ιδιοκτήτες του κράτους και της κοινωνικής βούλησης

Γονυπετείς εθελόδουλοι που εξέθρεψαν τα πιο σκοτεινά καταγώγια της ελληνικής
κομματοκρατίας, υποτάσσουν εσκεμμένα τα συμφέροντα της χώρας στον εκτατικό εθνικισμό των «άλλων». 
Δόκιμοι ιεροεξεταστές που θήτευσαν στις πιο σκοτεινές ιδεολογικές γειτονιές της δυτικής δεσποτείας, αντιμετωπίζουν τον αντίλογο της κοινωνίας ως ύβρη στην αυθεντία της εξουσίας τους. 
Πολιτικά απόβλητα, που χωρίς αιδώ ανάγουν την πολιτική αγυρτεία σε επιτομή της προόδου και την επιλεκτική ανομία σε πεμπτουσία της δημοκρατίας, διαχειρίζονται το κράτος και το δημόσιο αγαθό ως φέουδο δικό τους και της αυλής των συγκατανευσιφάγων. 
Στο μέτρο που το μίσος της πολιτικής (και της στοχαστικής) νομενκλατούρας προς την κοινωνία των πολιτών ξεχειλίζει, διακύβευμά της δεν θα γίνει ποτέ η μεταβολή πολιτείας, ώστε να εναρμονισθούν οι λειτουργίες της με το κοινό συμφέρον, αλλά η αλλαγή του λαού που της αντιλέγει. 
Επειδή ο φασισμός είναι τρόπος, που εάν αφεθεί επί μακρόν να αγρεύει στον κορμό της χώρας γίνεται καθεστώς, η διαπίστωση του βάθους του μετριέται με την απάντηση στο ερώτημα: «ποιος κυβερνάει, για λογαριασμό τίνος και πώς»    

Η Αποικιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο!!!

Η Αποικιοκρατία σε όλο της το μεγαλείο!!!

Μια ταινία των "αδελφών του φωτός", δείχνει ότι οι δυτικές γυναίκες ρίχνουν ψίχουλα στα παιδιά σαν να ταΐζουν περιστέρια.

Υποσημείωση:  Τα συσσίτια στα σχολεία μας επιτελούν τον ίδιο ακριβώς σκοπό. Εκσυγχρονισμένο βέβαια, μετά από τόσα χρόνια που πέρασαν... Οι αλυσίδες της εξάρτησης και της καταλήστευσης του τόπου παραμένουν... Τα παιδιά μας είναι αυτά τα παιδιά...

«Αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας…»

Του Θανάση Σκαμνάκη

Με αφορμή την απόρριψη των αιτήσεων Κουφοντίνα και Σάββα Ξηρού προκύπτει το ζήτημα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων του νομικού πολιτισμού, κατακτημένου με αγώνες, και των ανθρώπων που πέφτουν θύματα της επίθεσης αυτής, ακόμα περισσότερο κι όταν διαφωνούμε μαζί τους, όχι ως πράξη αλληλεγγύης, είναι ως πράξη αντίστασης.  

Ο τίτλος του δημοσιεύματος είναι αποκαλυπτικός: «Καταπέλτης ο εισαγγελέας για τον Σάββα Ξηρό».

Το ρεπορτάζ ήταν ακόμα πιο αποκαλυπτικό, επεξηγώντας σε τι συνίσταται ο καταπέλτης: «Ο εισαγγελικός λειτουργός, που απέρριψε το προηγούμενο αίτημα του “αγιογράφου” της 17Ν με το οποίο ζητούσε να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας, απαντώντας αρνητικά στο αίτημα αποχής που κατέθεσε η πρόεδρος του Συμβουλίου Εφετών, το οποίο θα εξετάσει τη νέα αίτησή του, είναι κατηγορηματικός: “Ο Σάββας Ξηρός δεν πιστεύει στην έννομη τάξη, παρά μόνο, ως φαίνεται, στην πέραν των φυσικών δικαστών ένοπλη τάξη”.

Το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα, με σχεδόν φυσική αθωότητα (!), πως δεν μπορεί να απελευθερωθεί λόγω ανήκεστης βλάβης της υγείας του, ακόμα κι όταν η κατάσταση αυτή τον καθιστά ανίκανο όχι για ένοπλη πάλη αλλά και για την ικανοποίηση βασικών αναγκών.

Όπου η ανήκεστος βλάβη της υγείας ορίζεται με πολιτικά δεδομένα: «δεν πιστεύει στην έννομο τάξη»!..

Έφοδος στην κοινωνία

Του Στάθη

Σε συντηρητικούς ανθρώπους υπήρχε ο φόβος (και στους προοδευτικούς η ελπίδα) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε «έφοδο στα Χειμερινά Ανάκτορα» και θα ασκούσε φιλολαϊκή διακυβέρνηση.

  Όντως, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέλαβε το Μαξίμου αλλά από φιλολαϊκή διακυβέρνηση, γιοκ. Κι επ’ αυτού έχει δίκιο ο θρήνος της κυρίας Μπαζιάνα υπό τη μορφή της σοφιστείας: «πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία». Πράγματι, την εξουσία ασκούν στη χώρα, αυτοί που την ασκούσαν, δηλαδή η Υποτέλεια και η Διαπλοκή (και η συνακόλουθη Διαφθορά). Το μόνον που προσέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτήν τη δυστοπία είναι ο κατιμάς που εγκατέστησε στο Μαξίμου.

  Αυτός ο κατιμάς κυβερνά υπέρ των Δυνατών και εναντίον της κοινωνίας. Αυτός ο κατιμάς κάνει από τα «Χειμερινά Ανάκτορα» έφοδο κατά της κοινωνίας. Σε όλους τους τομείς. Που αφορούν στην οικονομία, το αυτεξούσιο, την εκπαίδευση, το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τους θεσμούς και την αξιοπρέπεια (με την έννοια της dignitas κατά τους Ρωμαίους – της αξιοπρέπειας δηλαδή ως δημοσίου αγαθού). 

Στηρίζουμε την Ελλάδα!

Του Βασίλη Βιλιάρδου

Ορισμένοι ισχυρίζονται πως αρκετά δικά μας προϊόντα είναι ακριβότερα από τα εισαγόμενα, οπότε δεν μπορούν να τα αγοράζουν με τους σημερινούς χαμηλούς μισθούς ή συντάξεις – αδυνατώντας να καταλάβουν πως έτσι διαιωνίζουν τα προβλήματα της χώρας, καθώς επίσης τα δικά τους, ενώ τα επιδεινώνουν, αφού τότε θα συνεχίσουν να μειώνονται οι μισθοί, να αυξάνεται η ανεργία, να κλιμακώνεται η μετανάστευση των παιδιών μας, να παραμένει υπό κατοχή η Ελλάδα κλπ.

Άποψη

Είχαμε γράψει πως εάν πράγματι ήθελε μία χώρα να μας βοηθήσει, υποθετικά οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Κίνα ή η Γερμανία, θα έπρεπε απλά «να ανοίξει την αγορά της στα ελληνικά προϊόντα» – αφού αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι δανεικά χρήματα, με τα οποία δεν εξοφλεί ποτέ κανείς τις υποχρεώσεις του (πόσο μάλλον η Ελλάδα που ευρίσκεται σε τρισχειρότερη θέση συγκριτικά με το 2009, αφού δεν έχει αυξηθεί μόνο το δημόσιο χρέος της από 301 δις € συμπεριλαμβανομένης της παραποίησης της ΕΛΣΤΑΤ στα 359 δις € σήμερα, με υποθηκευμένα τα πάντα συν το αγγλικό δίκαιο και παρά το PSI αλλά, επίσης, το κόκκινο ιδιωτικό – από αμελητέο τότε, σχεδόν στα 300 δις €!). Αυτό που χρειαζόμαστε είναι δουλειά για να «παράγουμε» εισοδήματα – αφού διαφορετικά δεν λύνεται κανένα πρόβλημα μας.

Οι «υπερδυνάμεις» (Ν.Δ.-ΣΥΡΙΖΑ) ως χάρτινες τίγρεις

Του Ρούντι Ρινάλντι

Μερικοί θα θυμούνται την μαοϊκή έκφραση «ο ιμπεριαλισμός και όλοι οι αντιδραστικοί είναι χάρτινες τίγρεις». Όπως θα θυμούνται την κινέζικη πολιτική ενάντια στις «δύο υπερδυνάμεις». Τώρα στη χώρα μας, που επιπλέει όπως-όπως σε ένα σμπαραλιασμένο και αποσυντονισμένο σωστικό καρυδότσουφλο, προβάλλουν δύο «υπερδυνάμεις», δύο κόμματα που θέλουν διά του διπολισμού να μονοπωλήσουν την πολιτική σκηνή και να εμφανιστούν ως μεγάλοι αντίπαλοι. Η δε σύγκρουσή τους συγκρίνεται με την πάλη του σκοταδιού εναντίον του φωτός…

«Μάθε καλά τον εχθρό σου για να είσαι σε θέση να τον νικήσεις»

Η πολύ παλιά αλήθεια που διατύπωσε ο Σουν Τσού (500 π.Χ.) και ακολούθησε κάθε θεωρητικά αδύναμος για να νικήσει υπέρτερους εχθρούς, ίσως να μας οδηγούσε να μελετήσουμε καλά τις «δύο υπερδυνάμεις» που μάχονται στο πολιτικό σκηνικό. Κι όμως, δεν πρόκειται σε αυτές καθαυτές που πρέπει να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας. Δεν είναι ακριβώς διμέτωπος ο αγώνας που πρέπει να κάνουμε. Και ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και ενάντια στην Ν.Δ. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος είναι καλύτερος, δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Τίθεται μόνο για τους «αριστερούληδες» που ευνοήθηκαν από τη Συριζική διαχείριση και αναπαράγουν το παραμύθι του τιτάνιου αγώνα σκότους και φωτός, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.

Κατά τα άλλα εορτάσανε...

Του Αχιλλέα Ομήρου

ΕΜΕΝΑ πάντως με καθησύχασε – μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής και του μυαλού μου με συγκίνησε – η δήλωση του πρωθυπουργού μας μετά την τελευταία Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (22-3-19) : «Το δίλημμα είναι σαφές. Η Ελλάδα, για άλλη μια φορά, είναι στη σωστή πλευρά της ιστορίας και δεν θα βρεθεί στη λάθος πλευρά.» [Το δίλημμα σε σχέση τι πρέπει να ψηφίσουμε στις Ευρωεκλογές].

Ο κ. Τσίπρας με καταπλήσσει κάθε φορά που ανοίγει τα στόμα του για να μας εξηγήσει επί τέλους την Ιστορία και τις πλευρές της, με λίγα λόγια τις «νομοτέλειες», όλα όσα δεν ξέρουμε, δεν μας απασχόλησαν ή δεν τα καταλάβαμε ως λαός και Έθνος αν όχι από το 1821, τουλάχιστον από το 1940 και μετά. Ώστε για μια φορά δεν βρισκόμαστε στην λάθος πλευρά, αλλά σε αυτή την σωστή, της Ιστορίας!!! Η σωστή πλευρά από ό,τι εγώ τουλάχιστον καταλαβαίνω είναι ότι ανήκουμε και θα ανήκουμε στην Δύση – εκεί που σωστά άρα αποφάσισαν όλες οι μεταπολεμικές και μετεμφυλιακές κυβερνήσεις, συμπεριλαμβάνεται και η Χούντα για μας επανέφερε στα «συγκαλά» μας μόλις ακούστηκαν κάποια συνθήματα που θα μας έβαζαν σε μεγάλο εθνικό και κοινωνικό κίνδυνο. Βέβαια ο λαός συνέχισε να απαιτεί κάποιες φορές να περάσουμε στην άλλη πλευρά της Ιστορίας: θα θυμάστε εκείνα τα κατάπτυστα συνθήματα: «Έξω οι Αμερικάνοι», «Έξω από το ΝΑΤΟ», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», «Εθνική Ανεξαρτησία» κλπ.κλπ. Συνθήματα | Αιτήματα ενός «παραπλανημένου» λαού – με ευθύνη ενός μεγάλου μέρους του φθαρμένου και αναξιόπιστου παλιού πολιτικού συστήματος. 

Υποψήφιο με τη Ρένα Δούρου το Τζέισον - Αντιγόνη

Το Τζέισον Αντιγόνη αποφάσισε να εμπλακεί στην τοπική αυτοδιοίκηση και κατεβαίνει υποψήφιο με τη Ρένα Δούρου στις περιφερειακές εκλογές του Μαΐου.

Το όνομα του Ιάσονα Δούση ή Τζέισον Αντιγόνη, όπως επιθυμεί να ονομάζεται, βρίσκεται στη λίστα με τους υποψηφίους περιφερειακούς συμβούλους στον Κεντρικό Τομέα Αθηνών με την παράταξη της Ρένας Δούρου «Δύναμη Ζωής».

Άλλος ένας λόγος που δεν ψηφίζουμε Κούλη και ΝΔ...

«Είμαι φίλαθλος του Ολυμπιακού, αλλά έχω πάει στην Τούμπα 17 ετών.»

Τοπικές ταυτότητες και καταγωγές στην Αθήνα

και η ευθύνη μιας άλλης δημοτικής αρχής

Του Μανώλη Εγγλέζου – Δεληγιαννάκη 

Η Αθήνα συγκροτήθηκε κυριολεκτικά αποστερώντας την υπόλοιπη Ελλάδα από μεγάλο μέρος του πληθυσμού της. Οι άνθρωποι που συνέρρευσαν για μια καλύτερη ζωή στην πρωτεύουσα, διωγμένοι από τα χωριά τους λόγω της εγκατάλειψης αυτών από το κράτος, έφεραν μαζί τους τις επί μέρους ταυτότητες των περιοχών τους. Αυτές τους στήριξαν στα πρώτα τους βήματα στην πόλη, αυτές δημιούργησαν τις πρώτες συσσωματώσεις στην πρωτεύουσα μέσα από κοινές παρέες και αργότερα συλλόγους διατήρησης, για τους παλιούς, και μεταλαμπάδευσης, για τους νεότερους, των αξιών και των εθίμων της ιδιαίτερης πατρίδας.
Ο χορός, το τραγούδι, η τέλεση τοπικών εθίμων, η ίδρυση ναών αφιερωμένων σε τοπικούς αγίους, μαζί με την αρχική συγκέντρωση στην ίδια γειτονιά των νεοφερμένων από την επαρχία (καθώς ο ένας τραβούσε τον άλλο χωριανό σε χώρο που θα ήταν πιο οικείος λόγω της ύπαρξης γνωστών), κράτησαν την τοπική ταυτότητα ζωντανή, παράλληλα με την ενσωμάτωση στο άστυ. Στην πράξη, έμπαιναν στον χώρο της πρωτεύουσας συνεισφέροντας την ταυτότητά τους και συνυπήρχαν με όρους αμοιβαίου σεβασμού με τις υπόλοιπες επί μέρους ταυτότητες των ομοιοπαθών που συνέρρεαν στην Αθήνα από κάθε μεριά της επικράτειας και όχι μόνο.

Ο πόλεμος του μελιού

Του Στράτου Σαραντουλάκη

Η Κίνα ήταν ανέκαθεν μία χώρα που πουλούσε μέλι σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές. Παρά την κακή φήμη όμως που πάντα συνόδευε το Κινέζικο μέλι αρκετοί εισαγωγείς στις ΗΠΑ το επέλεγαν ώστε να το χρησιμοποιήσουν κυρίως ως συστατικό στη βιομηχανία τροφίμων. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής μελιού στον κόσμο. Το 25% του παραγόμενου μελιού της γης καταναλώνεται στις ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί είναι ταυτόχρονα ο 3ος μεγαλύτερος παραγωγός του κόσμου και 1η χώρα σε εισαγωγές μελιού παγκοσμίως χωρίς πρακτικά να εξάγουν τίποτα. Είναι δηλαδή μία τεράστια αγορά.

ΕΟΚΑ-1η Απριλίου 1955

Σαν σήμερα ξεκίνησε ο αντιαποικιακός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου, ο οποίος αναλαμβάνοντας να πραγματώσει το συντριπτικό αίτημα (95,7% στο δημοψήφισμα του 1950) για ένωσης της αγγλοκρατούμενης Κύπρου με την Ελλάδα, έγραψε μερικές από τις τελευταίες ένδοξες σελίδες της αντιστασιακής ιστορίας του ελληνικού λαού:Ένας παλλαϊκός αγώνας που κατάφερε το μέχρι τότε στρατηγικά ακατόρθωτο, της διενέργειας ένοπλης πάλης εναντίον της μεγαλύτερης –τότε– αποικιακής δύναμης της Ευρώπης σε νησί, το οποίο δεν διέθετε μάλιστα σημαντικούς ορεινούς όγκους που θα επέτρεπαν την εύκολή του ανάπτυξη και επιπροσθέτως είχε να αντιμετωπίσει τις πολύ προηγμένες τεχνικές ελέγχου και αντιεξέγερσης που είχε αναπτύξει η Βρετανία, η δύναμη εκείνη που με την δραστηριότητά της έδωσε το περιεχόμενο που ξέρουμε όλοι στην έννοια του ιμπεριαλισμού.

Τζόγος και Δημοτικές εκλογές

Το στοίχημα μπήκε και στις Δημοτικές εκλογές του 2019...

Επόμενος Δήμαρχος Βύρωνα

Κλείνει: 26/05 07:00

Γρηγόρης Κατωπόδης 1.85

Χρήστος Γώγος 3.50

Μίλτος Μπαντής 8.00

Αλέξης Σωτηρόπουλος 9.00

Βασιλική Σαρόλα 9.00

Βαγγέλης Γείτονας 30.00