Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2023

Παλαιστίνη: κατοχή, αντίσταση και η ιστορία που πολλοί ξεχνούν…


Του Αλέξανδρου Γεωργάκη

Το “όραμα” και ο εποικισμός
Ήταν ένας εβραϊκής καταγωγής Αυστριακός δημοσιογράφος, ο Theodore Hertzl, στα τέλη του 19ου αιώνα, που οραματίστηκε τη δημιουργία εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.
Εμπνεύστηκε, δηλαδή, το σιωνιστικό όραμα.
Τότε η Παλαιστίνη τελούσε υπό οθωμανική κατοχή και η ιδέα του, η οποία δεν είχε πάντως μεγάλη απήχηση στην εβραϊκή διασπορά, απερρίφθη από το σουλτάνο, αλλά ξεκίνησε, μια προσπάθεια  εποικισμού της με την αγορά γης και την χρηματοδότηση διαφόρων υποδομών από τον Γάλλο σιωνιστή Edmond de Rothschild.
Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Βρετανοί συμμαχούν με τους εξεγερθέντες Άραβες  και απελευθερώνουν τα αραβικά εδάφη από τον οθωμανικό ζυγό.
Οι Βρετανοί, όμως, έχουν τα δικά τους σχέδια.
Το 1917 ο Βρετανός υπουργός εξωτερικών απευθύνει στον σιωνιστή Βρετανό Εβραίο τραπεζίτη Λόρδο Rothschild επιστολή, γνωστή ως Διακήρυξη Balfour, δια της οποίας η Βρετανική κυβέρνηση δεσμεύεται να δημιουργήσει “εθνική εστία” για τους Εβραίους στην Παλαιστίνη η οποία πλέον τελούσε υπό την κατοχή της.
Ήταν μια μοιραία απόφαση που σε πρώτη φάση ενέτεινε τον συστηματικό εποικισμό της Παλαιστίνης που οργάνωνε η Jewish Agency με σκοπό τη δημιουργία των δημογραφικών προϋποθέσεων για την υλοποίηση του “σιωνιστικού οράματος”.
Μεσολαβεί το Ολοκαύτωμα του εβραϊκού λαού και η απόφαση των Βρετανών να αποχωρήσουν από την Παλαιστίνη.
Οι Βρετανοί παραπέμπουν το θέμα του καθεστώτος της Παλαιστίνης στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ όπου το 1947 υιοθετείται  τελικά ένα σχέδιο που προβλέπει τη δημιουργία  ξεχωριστού εβραϊκού κράτους. Η Ελλάδα ψηφίζει κατά.
Ο Στάλιν υποστηρίζει ενεργά τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ και η σοσιαλιστική τότε Τσεχοσλοβακία παρέχει κρίσιμο οπλισμό στις σιωνιστικές οργανώσεις στην Παλαιστίνη.

Πόλεμος και Ελλάδα


Του Ρούντι Ρινάλντι

Βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, πιθανά με συνέπειες για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Άλλος ένας μεγάλος πόλεμος εξελίσσεται στη Μέση Ανατολή, τη στιγμή που συνεχίζεται ο ουκρανικός πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης με αντιμέτωπους τη ΝΑΤΟϊκή Δύση και τη Ρωσία. Ο «λεκές» του πολέμου, ως βασική τάση της περιόδου, απλώνεται και σε Αρμενία, Κουρδιστάν-Βόρεια Συρία, Λιβύη και Κόσοβο. Όλα πολύ κοντά στη γειτονιά μας. Το casus belli και οι απειλές της μεγάλης πλέον Τουρκίας ενάντια στην Ελλάδα συνυπάρχουν με την «πρόταση» δορυφοροποίησής μας από αυτήν, υπό τις ευλογίες ΗΠΑ, Γερμανίας, ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Ο νέος μεγάλος πόλεμος στη Μέση Ανατολή θα αναδιατάξει πολλούς σχεδιασμούς. Και η Ελλάδα είναι ένα ορμητήριο των ΗΠΑ ή και αυτοανακηρύσσεται «χώρα στρατηγικού βάθους για το Ισραήλ»! Η δε Βουλή μας ντύνεται τα χρώματα της σημαίας του Ισραήλ, ενώ λίγο πριν είχε φιλοξενήσει Ζελένσκι και Αζόφ…

Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε λοιπόν να παρουσιάσουμε μια θέση ουσίας και προοπτικής, με γνώμονα πάντα την εθνική και κοινωνική συνοχή της χώρας απέναντι σε κλιμακούμενες απειλές. Μια θέση ουσίας, ρεαλισμού, διερεύνησης δυνατοτήτων και αποτροπής απειλών που φέρνει η υποβάθμιση, η μη άσκηση κυριαρχίας, η συνεχιζόμενη αποικιοποίηση και διάλυση υποδομών και υπηρεσιών, η γενική αδιαφορία του πολιτικού συστήματος για το μέλλον της χώρας, και φυσικά η προϊούσα πολιτική συντηρητικοποίηση που έχει καταγραφεί σαν κυρίαρχη εκδήλωση του Πολιτικού τα τελευταία χρόνια (μετά την υποχώρηση του αντιμνημονιακού κινήματος και την επικράτηση της «προσαρμογής»).

Το χαμένο στοίχημα του Μητσοτάκη στις αυτοδιοικητικές εκλογές

Μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα από αυτή που περιέγραφε ο πρωθυπουργός την πρώτη Κυριακή των εκλογών έφεραν οι δεύτερες κάλπες των αυτοδιοικητικών εκλογών, με την πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης του Μεγάρου Μαξίμου να πετάει στη φωτιά τον Κώστα Μπακογιάννη για να σώσει το ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που υπέστη ένα βαθύτατο πολιτικό πλήγμα και την πρώτη τόσο εκκωφαντική ήττα του.

Η παταγώδης αποτυχία του προσωπικού στοιχήματος του «13 στα 13 στις περιφέρειες και 3 στα 3 στους δήμους» που ο Κυριάκος Μητσοτάκης έβαλε για τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές είναι από το βράδυ της Κυριακής γεγονός.

Στις περιφέρειες, με την προσθήκη του εκλεκτού του Αντώνη Σαμαρά, Δημήτρη Πτωχού που κατάφερε τελικά να πάρει την Πελοπόννησο, οι επίσημες υποψηφιότητες των γαλάζιων κατάφεραν να επικρατήσουν μόλις σε οκτώ, με τον πρώην πρωθυπουργό μάλιστα να προκύπτει ενισχυμένος. Ακόμα και αυτή η επικράτηση όμως, δεν αρκεί για να ισοσκελίσει την καταπόντιση του Κώστα Αγοραστού στη Θεσσαλία, εκεί όπου βούλιαξαν και οι κυβερνητικοί εκβιασμοί. Στους δε δήμους, ο Κωνσταντίνος Ζέρβας πήρε την άγουσα από τη Θεσσαλονίκη, ακολουθώντας την ήττα του Κώστα Μπακογιάννη, με αρκετούς μικρότερους δήμους να φεύγουν από τα γαλάζια χέρια με αντίστοιχες ανατροπές της δεύτερης Κυριακής.

Τα ίδια τα πολιτικά κριτήρια που είχε θέσει προσωπικά ως πήχη ο Κυρ. Μητσοτάκης για τις αυτοδιοικητικές εκλογές κατέγραψαν μία σημαντική ήττα της κυβέρνησης. Το «σίγουρα δεν ήταν μία ιδιαίτερα καλή βραδιά για τη Νέα Δημοκρατία» ήταν απλώς το προκάλυμμα του πρωθυπουργού στις δηλώσεις του, αφού η ένταση με την οποία επιχείρησαν να υποβαθμίσουν την πολύκροτη καταψήφιση κομβικών επιλογών του, είναι ευθέως ανάλογη των ρωγμών της «απόλυτης ηγεμονίας» που επικαλούνται στο Μοσχάτο.

Κυριακή 15 Οκτωβρίου 2023

Έχασε ο Χαρδαλιάς τον Δήμο Βύρωνα

Έφερε και τον Μητσοτάκη στο Βύρωνα για να υποστηρίξει τον εκλεκτό τους Μπαντή. Οι πολίτες του Βύρωνα σήμερα έδωσαν την απάντηση.

Τελευταία ενημέρωση
15/10/2023 21:35
Ενσωμάτωση
98,86 
Συμμετοχή
36,27
Ποσοστό
Σωτηρόπουλος Αλέξιος
59,18 
21
Μπαντής Μιλτιάδης (Μίλτος)
40,82 
7

Ο Μπακογιάννης (ανιψιός του Κούλη) μπορεί να κάνει... μεγάλο περίπατο στο κέντρο της Αθήνας


Τελευταία ενημέρωση
15/10/2023 21:39
Ενσωμάτωση
100,00 99
Ποσοστό
Δούκας Χρυσόστομος (Χάρης)
55,96 
26
Μπακογιάννης Κωνσταντίνος
44,04 
8

Μεγάλη προσοχή στον Δήμο Αθηναίων

H ματωμένη Παλαιστίνη, ο γελοίος ραγιάς που λέγεται Ελλάδα, το φασιστικό Ισραήλ και η ανήθικη Προπαγάνδα της «Δύσης»


Του Ηλία Παπαναστασίου

Με τα αιματηρά γεγονότα σε βάρος του πολύπαθου λαού της Παλαιστίνης κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν θυμηθήκαμε μερικά γεγονότα, έτσι για να συνειδητοποιήσουμε το πόσο αδιάφοροι, παχυδερμικά ανήθικοι σαν λαός και γελοία σαν χώρα έχουμε γίνει.

Μέσα δεκαετίας '70, κάπου στο 1975-76, μήνας Αύγουστος και Σεπτέμβρης θυμόμαστε διαδηλώσεις στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη με το σύνθημα «Ελλάδα-Κύπρος-Παλαιστίνη Αμερικανός δεν θα μείνει!». Απίστευτες μέρες, με τεράστιες μάζες ανθρώπων να φωνάζουν υπέρ των δίκαιων, υπέρ των «βωμών και εστιών» της χώρας τους. Μαζί Έλληνες και Άραβες που έμεναν στις μεγάλες πόλεις και φυσικά Παλαιστίνιοι. Διαδηλώσεις του πάθους, με πάθος από το πάθος για το πάθος. Από έναν λαό που μόλις βγήκε από την χούντα με μια Κύπρο κατειλημμένη και κατεστραμμένη. Κάντε μια σύγκριση με το σήμερα. Λαός κατατονικός, με έντονα χαρακτηριστικά παρακμής και ανείπωτου εκφυλισμού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Έχεις την εντύπωση πως έχει πάθει «Οξείας Μορφής Κρεττινίτιδα» από την φρενιτιώδη Αμερικανοποίηση που υπέστη τις τελευταίες δεκαετίες. Υπάρχει καμιά σύγκριση μεταξύ των δύο λαών που είναι οι Έλληνες σε δύο διαφορετικές εποχές; Όχι βέβαια! Και μην μου πείτε πως «άλλαξαν οι εποχές», «άλλαξαν τα ενδιαφέροντα» κλπ. γιατί τίποτα από αυτά δεν ισχύει! Ήταν η εποχή της «ακμής της ιστορικής αισιοδοξίας» και ζούμε την εποχή της παρακμής και του εκφυλισμού. Τόσο απλά.

 


Σεπτέμβρης 1982. Τότε γίνονται οι σφαγές χιλιάδων Παλαιστίνιων προσφύγων από τους παρακρατικούς και τον τακτικό στρατό του Ισραήλ. Οι χιλιάδες πρόσφυγες ζήτησαν άσυλο στις λεγόμενες «πολιτισμένες» χώρες και η μόνη που προσφέρθηκε ήταν η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου που παρείχε αφειδώς κάθε είδους βοήθεια στους Παλαιστίνιους και τους υποδέχτηκε στο λιμάνι του Πειραιά με πλοίο που τους μετέφερε από την Βηρυτό και με έξοδα της Ελληνικής Κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου υποδέχτηκε τους Παλαιστίνιους με τον αρχηγό τους τον Γιασέρ Αραφάτ. Συγκινήθηκαν θυμάμαι χιλιάδες Ελλήνων ακόμη και δεξιών και η ατμόσφαιρα δεν ήταν μόνο συγκλονιστική αλλά κυριολεκτικά επική.

Θεέ μου...

Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2023

Πόλεμος…

Το editorial του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Πόλεμος πατήρ πάντων», αλλά όχι ακριβώς. Είναι πάντως μία από τις κύριες τάσεις της περιόδου που διανύουμε, και πολλαπλασιάζονται τα επίκεντρά του ανησυχητικά. Μετά την Ουκρανία –που άνοιξε μια νέα μεγάλη φάση στις διεθνείς σχέσεις– τώρα γίνεται κορυφαίο γεγονός ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, με επιπτώσεις και σημασία για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν αποκλείεται να προμηνύει την είσοδο σε έναν μεγάλο διεθνή πόλεμο, που αργότερα όλοι θα αποκαλέσουν Γ΄ Παγκόσμιο… Ο 21ος αιώνας ίσως ακολουθήσει τα χνάρια του 20ού όσον αφορά τις καταστροφικές δυνάμεις, την αλληλοεξόντωση. Και τα τεχνικά μέσα που υπάρχουν σήμερα μπορούν να λειτουργήσουν πολύ πιο καταστροφικά, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τον παγκόσμιο πληθυσμό, τους λαούς, το περιβάλλον.

Ο πόλεμος σαν βασική τάση σήμερα περιγράφει τους σπασμούς που διαπερνούν τον πλανήτη για το πέρασμα σε έναν άλλο παγκόσμιο συσχετισμό: από την παντοκρατορία της Δύσης και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού σε μια άλλη κατάσταση που αποκαλείται «πολυπολικός κόσμος», όπου θα υπάρχουν περισσότερα κέντρα. Αυτή η «μετάβαση», αυτή η «γέννα», δεν θα γίνει με ροδοπέταλα ή λουκουμόσκονη. Η Δύση και οι ΗΠΑ θα κάνουν ό,τι μπορούν, εξαπολύοντας πολέμους, φασιστικοποιώντας και στρατιωτικοποιώντας ολόκληρη τη Δύση, για να εμποδίσουν την ιστορική υποχώρησή τους. Η αμερικάνικη αυτοκρατορία είναι σε αποδρομή, αλλά έχει δόντια και νύχια. Μπορεί να προχωρήσει σε πολλούς τυχοδιωκτισμούς για να μην χάσει τα πρωτεία. Όταν ολόκληρη η Δύση είναι σε βαθιά κρίση, ο πόλεμος είναι μια διέξοδος… Ο πόλεμος θα ήταν μια διέξοδος και για τη βαθιά δομική κρίση που διαπερνά τον καπιταλισμό σαν σύστημα, αλλά και τον ιμπεριαλισμό σαν ιδιαίτερη φάση του.

Η χώρα μας έχει την «τύχη» να βρίσκεται αυτή τη στιγμή σχεδόν περικυκλωμένη από μεγάλους πολέμους και ενεργές εστίες πολέμου: Ουκρανία, Μέση Ανατολή, Αρμενία-Κουρδιστάν-Συρία, και Λιβύη. Για να μην προσθέσουμε και τα Βαλκάνια (ειδικά το Κόσοβο).

Ο Κασσελάκης και η παρένθετη Μητέρα


Της Κατερίνας Μάτσα

Δυο αγόρια με παρένθετη μητέρα θέλει να αποκτήσει ο “αριστερός επιχειρηματίας” Στέφανος Κασσελάκης, ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν επιθυμεί να είναι κορίτσια για να τα μεγαλώσουν μαζί με τον σύντροφό του. Η προτίμηση αποτελεί μια «ενσυναίσθηση»(!), όπως δήλωσε ο ίδιος στην τηλεοπτική εκπομπή του πρώην “Ποταμίσιου” και νυν δεξιότατου μητσοτακικού Σταύρου Θεοδωράκη. Ελπίζει, πρόσθεσε, ότι τα παιδιά θα πάρουν και την προσωπικότητα του ίδιου και του συντρόφου του.

Η παρένθετη μητέρα είναι μια κερδοφόρα επιχείρηση που έχει αναπτυχθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην Αμερική και σε πολλές χώρες μαζί και στην Ελλάδα από ασφαλιστικές εταιρείες, μεγαλογιατρούς και διεφθαρμένους δικηγόρους σαν μια εμπορευματική μηχανή, που δίνει τη δυνατότητα σε ευκατάστατα ζευγάρια να αποκτήσουν παιδί. Φτωχές γυναίκες από ρημαγμένες χώρες που βρίσκονται τώρα στη μαύρη προσφυγιά δέχονται να γονιμοποιήσουν ωάρια και να γεννήσουν παιδί για να πληρωθούν από αδίστακτους εκμεταλλευτές στην υπηρεσία πλούσιων ζευγαριών. Είναι γι’ αυτές ένα μέσον επιβίωσης. Γι’ αυτό και δέχονται τους όρους τού συμβολαίου που απαγορεύει οποιαδήποτε επαφή της βιολογικής μητέρας με το παιδί που θα γεννηθεί. Συχνά ο τοκετός γίνεται με καισαρική, ώστε όταν η μητέρα ξυπνήσει να έχει ήδη απομακρυνθεί από αυτήν το νεογέννητο. Η γυναίκα, αντιμετωπίζεται καθαρά ως μηχανή αναπαραγωγής, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Σε κάποιες περιπτώσεις, για να μην δημιουργηθούν προβλήματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι μέλλουσες μητέρες υποχρεώνονται να παραμείνουν εσώκλειστες μέχρι τον τοκετό. Τα παιδιά που γεννιούνται συνήθως μεταφέρονται μακρυά από τη χώρα που γεννήθηκαν για να διοχετευθούν στην αναπαραγωγική αγορά ή ακόμα και στην αγορά ζωτικών οργάνων. Κανένας θεσμικός φορέας δεν εποπτεύει αυτές τις γεννήσεις, κανένας νόμος δεν προστατεύει αυτά τα παιδιά, που αντιμετωπίζονται σαν κοινά εμπορεύματα στην καπιταλιστική αγορά.

Πικρή η αλήθεια... Το νου σας...

Παρασκευή 13 Οκτωβρίου 2023

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή με τα μάτια ενός Έλληνα που έζησε στη Λωρίδα της Γάζας- Βαγγέλης Πισσίας

 Ο κ.Βαγγέλης Πισσίας είναι Δρ Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων. Έχει ζήσει στη Λωρίδα της Γάζας και συνεπώς γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή και την ιστορία της… Μιλά στο militaire channel για όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και αναμένεται να συμβούν στη Μέση Ανατολή. Από την αρχή της τοποθέτησης του λέει ότι δεν πρόκειται να συμπλεύσει με όλα όσα έχουν ακουστεί τα τελευταία 24ωρα για την επίθεση της Χαμάς. Έχει να καταθέσει την άλλη άποψη και το κάνει χωρίς περιστροφές. Χρησιμοποιεί μόνο ισραηλινά στοιχεία και ισραηλινές πηγές για να μιλήσει για όλα όσα γίνονται εδώ και πολλές δεκαετίες στη Μέση Ανατολή, στο Ισραήλ , στη Παλαιστίνη.

Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 2023

Εγγραφές

Παλαιστίνη, οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και ο κόσμος

Ξεφτίλες!

Παλαιότερη φωταγώγηση της βουλής με τη σημαία της Ουκρανίας

Οι θαμμένοι-ζωντανοί της Γάζας δεν είχαν να χάσουν, παρά μόνο τις αλυσίδες τους...

Της Ιωάννας Υψηλάντη

Ο ισχυρισμός ότι Μοσσάντ και CIA γνώριζαν ότι οι Παλαιστίνιοι θα επιτεθούν είναι το... μεγαλύτερο ψέμα και προέρχεται από τους ίδιους, που πριν καιρό υποστήριζαν ότι οι ΗΠΑ δεν αποχωρούν από το Αφγανιστάν.
Πρόκειται για μία εύκολη δικαιολογία, για να χρυσώσουν το χάπι του αιφνιδιασμού, που τους βρήκε στον ύπνο.
Τόσο οι ΗΠΑ, όσο και το Ισραήλ δεν ήξεραν τίποτα! Έχουν υποστεί τέτοιο σοκ, που μόνο με αίμα μπορούν να το μειώσουν. Όχι να το εξαφανίσουν!
Η σχεδίαση και η υλοποίηση της επίθεσης ήταν τόσο αριστοτεχνικά κατασκευασμένες και άκρως μυστικές, γεγονός που αποδεικνύεται με την πλήρη αποτυχία της Ισραηλινής άμυνας.
Η θεωρητικά στρατιωτική παντοδυναμία του Ισραήλ και των ΗΠΑ, έγινε σε μια μέρα χαρτοπόλεμος! Το ίδιο και οι μυστικές τους υπηρεσίες.
Η Γεωγραφία της περιοχής άλλαξε, χωρίς οι "υπερδυνάμεις" να το κατανοήσουν έγκαιρα. Τα γύρω Αραβικά κράτη ισχυροποιήθηκαν, παρά τις συνεχείς επιθέσεις του Ισραήλ, σε Συριακούς, Ιρανικούς και Λιβανικούς στόχους. Η επιρροή τους φθίνει συνεχώς, σε Ασία, Αφρική, Μέση Ανατολή και μάλιστα, χωρίς επιστροφή.
Οι Παλαιστίνιοι, για πρώτη φορά, μετά από 50 χρόνια, πέρασαν από την άμυνα στην επίθεση και βρέθηκαν στην κατεχόμενη γη τους. Το σοκ του Ισραήλ ήταν τεράστιο και η υπεροχή του ποτέ δεν θα επανέλθει!
Ακόμα κι αν καταστρέψει την Γάζα, ακόμα κι αν σκοτώσει όλον τον άμαχο πληθυσμό, η εξίσωση έχει αλλάξει. Ολα τα γύρω κράτη  θα γίνουν πεδία μάχης, όσο το Ισραήλ επιτίθεται.
Κανείς δεν μπορεί ν΄αντέξει τέτοιους πολέμους, όσο πλούσιος και νάναι. Θα χάσει.

Ελλάδα, Κύπρος, Αρμενία – και αντιστρόφως

Του Ρούντι Ρινάλντι

πάρχουν πολλά ζητήματα σε ένα πολύπλοκο σκηνικό, που περιλαμβάνει εσωτερικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις σε κάθε ξεχωριστή χώρα. Και στη δική μας, όπου είναι πολλές, πυκνές, βαριές, συνεχόμενες –σε ρυθμό ενός διαρκούς σοκ– για περίπου 13 χρόνια τώρα, κι όπου έχουμε αξιοσημείωτα «πειράματα» ή «πρωτοπορίες». Δείτε το σχετικό σημείωμα του Ιταλού πανεπιστημιακού Αντρέα Τζοκ στη σελίδα 15, που δείχνει πώς μας «βλέπουν», πώς «λειτουργούμε» ως παράδειγμα προς εξαγωγή σε άλλες χώρες, αλλά και τι τεράστιο έλλειμμα ουσιαστικής πληροφόρησης υπάρχει για το τι γίνεται σε κάθε χώρα. Για παράδειγμα, έχουμε μια πολύ θολή ιδέα για το τι γίνεται αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια, ή στην Ιταλία. Αντίθετα μαθαίνουμε απίθανες λεπτομέρειες για τη ζωή ή τις προτιμήσεις του κ. Κασσελάκη…

Πέρα όμως από τις εσωτερικές κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις και τις «ατζέντες» που τρέχουν οι εκπρόσωποι του «ακραίου κέντρου» σε κάθε χώρα (δεξιοί, κεντρώοι, σοσιαλιστές, αριστεροί οπαδοί της παγκοσμιοποίησης), υπάρχουν και εντείνονται σε πολύ επικίνδυνο βαθμό τα αποκαλούμενα γεωπολιτικά ζητήματα, οι νέοι διεθνείς και περιφερειακοί συσχετισμοί, οι προσπάθειες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε. να διατηρήσουν με κάθε μέσο τις αμφισβητούμενες θέσεις τους και να ανακόψουν την τεράστια κρίση που τις διατρέχει. Και παράλληλα με τις προσπάθειες νέων ισχυρών κέντρων που αναδύονται (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κ.λπ.), έχουμε την εμφάνιση επεκτατικών περιφερειακών δυνάμεων όπως η Τουρκία, που νοιώθει ότι είναι η «χρυσή στιγμή» για να δυναμώσει την ισχύ της, να μετατραπεί σε μια μεγάλη διεθνή δύναμη, με παρουσία όχι μόνο στη Ν.Α. Μεσόγειο αλλά σε 3 ηπείρους συνολικά.

Τρίτη 10 Οκτωβρίου 2023

Και μη ξεχνάς...

Το σύστημα...

Βομβαρδισμοί στην Γάζα από το Ισραήλ (2006-2022)

Η κοινωνία μας...

Δευτέρα 9 Οκτωβρίου 2023

Η στρατηγική αφέλεια των λαών, το παράδειγμα της Αρμενίας

Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε τους αδελφούς Αρμενίους να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους, χιλιάδων ετών. Το Στεπανακέρτ και το Ναγκόρνο Καραμπάχ αφαρμενίζονται. Το τουρκοαζερμπαϊτζάν κάνει αυτό που γνωρίζει καλά. Εθνοκάθαρση κι εκτοπισμό των λαών που ζούνε σε εδάφη, τα οποία θεωρεί δικά του κι ενοχλούν το βάρβαρο παραλήρημα αυτοκρατορικού μεγαλείου της Τουρκίας και του αδελφού κράτους της του Αζερμπαϊτζάν.

Της Ειρήνης Μαρούπα *

Βλέποντάς τους να ξεκληρίζονται, παππούδες, πατεράδες, μανάδες και παιδιά, μετά από στέρηση ακόμα και της στοιχειώδους τροφής και φαρμάκων επί 10 μήνες, λόγω του αποκλεισμού που τους επέβαλε το τουτρκοαζερμπαϊτζάν, αναλογίζομαι την γενοκτονία των αδελφών Αρμενίων τον 20ο αιώνα. Πάνω από 300.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν κι εκτοπίστηκαν από το 1915 ως το 1918 από τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους, οι οποίοι ήθελαν τότε, να οικοδομήσουν το τουρκικό έθνος… Και το οικοδόμησαν. Πάνω στα πτώματα και το αίμα των λαών.

Η γενοκτονία των Ποντίων το 1921, αριθμεί πάνω από 600.000 ανθρώπους, με την αποκρουστική εικόνα των ποντίων γυναικών, γυμνών κι απαγχονισμένων να κρέμονται από τον ιστό του θανάτου τους, να χαράζει το μυαλό μου. Γυναίκες και κορίτσια βιασμένες, ατιμασμένες, ντροπιασμένες, σφαγμένες, μπρος στους άντρες και τα παιδιά τους. Άντρες και παιδιά τουφεκισμένα εμπρός σε ανήμπορους γονιούς. Αυτή είναι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.

Η γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, στέριωσε για τα καλά το σύγχρονο τουρκικό κράτος. 1922. Σφαγές, αίμα ποτάμι, βιασμοί, εκτοπίσεις. Η φωτιά στην Σμύρνη που ξεκίνησε από την αρμένικη συνοικία και κατέκαψε και την ελληνική. Βία χωρίς όριο. Τα ίδια στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Και ξανά τα ίδια ζήσαμε στην Κύπρο το 1974.

Κι όμως. Οι λαοί ξεχνούν. Ξέχασαν. Παράλογο αλλά αληθινό! Ξεχνούμε και θέτουμε τις βάσεις να ξαναπάθουμε τα ίδια! Πειθόμαστε από ξενόδουλες, αμετροεπείς και ολίγιστες ηγεσίες ότι δεν πειράζει που μέσα στον 20ο αιώνα ξεκληρίστηκαν λαοί ολόκληροι από τους Τούρκους. Κι εμείς μαζί. Πειθόμαστε ότι αυτό μαγικά, δεν θα ξανασυμβεί. Είναι το εύκολο βλέπετε. Κι ο άνθρωπος έχει την τάση να πείθεται από το εύκολο που του τάζουν, παρά από το δύσκολο που του λένε τα μάτια του και το ένστικτό του.

Αυτοδιοικητικές εκλογές

Κυριακή 8 Οκτωβρίου 2023

Αθήνα , μια ξένη πόλη

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Μπορεί η πόλη στην εποχή μας να καταστρέφεται πότε με ευθύνη του κράτους και πότε για τις ανάγκες της "αγοράς" καθώς οι πολίτες της παραμερίζονται για χάρη της  κατανάλωσης, ξεχνώντας ότι ο λόγος ύπαρξης της πολιτικής και της οικονομίας είναι οι κοινωνίες.

Ας είναι η σημερινή μας ψήφος απαρχή της επίλυσης του προβλήματος: πώς θα εξαναγκάσουμε την πολιτική να βάλει ως σκοπό του πολιτεύεσθαι όχι μόνο το συμφέρον των αγορών, αλλά και το συμφέρον των κοινωνιών.

Η Αθήνα στην παρελθούσα δημοτική της διοίκηση πέρα από τα προαναφερθέντα ζητήματα ατύχησε, μάλλον δυστύχησε, στο πρόσωπο του δημάρχου της Κώστα Μπακογιάννη που απέδειξε την πλήρη ανικανότητά του, αλλά που έπρεπε να γίνει δήμαρχος της πρωτεύουσας, αφού αυτό επέβαλε η παράδοση της οικογενειακής δυναστείας και η αποδοχή από το λαό ενός παράδοξου εκλογικού συστήματος που ο Γιώργος Κοντογιώργης σωστά το ονομάζει "εκλόγιμη μοναρχία".

ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ο Γιάννης Τσιώμης στο πρόλογο του βιβλίου του, "Η Αθήνα ξένη στον εαυτό της", αποτυπώνει παραστατικά τις αιτίες της κρίσης της Αθήνας, ως μητροπολιτικής πρωτεύουσας καθώς επισημαίνει:

"...Όσο για την έννοια της πρωτεύουσας, φαίνεται και αυτή να παρακμάζει, αφού χωρίς εθνικό κράτος η πρωτεύουσα χάνει το νόημά της....

Ο συγγραφέας αναρωτιέται στη συνέχεια:
Το έθνος-κράτος είναι άραγε υπό εξαφάνιση, μία έννοια απογυμνωμένη από κάθε περιεχόμενο πέρα από το καθαρά συμβολικό, στον κόσμο των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών και των παγκοσμιοποιημένων οικονομιών;

....Όσο για την πόλη, είναι ξεπερασμένη ακόμη και ως έννοια, όπως υποστηρίζουν οι κοινωνιολόγοι, γεωγράφοι, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι, φιλόσοφοι, τονίζοντας ότι, στον καιρό της παγκοσμιοποιημένης μητροπολιτικής συγκέντρωσης, της εξάπλωσης και της διάχυσης των ανθρώπινων οικισμών, ο όρος πόλη είναι παρωχημένος.

...Η συμπαγής, παγιωμένη πόλη - ας την αποκαλέσουμε "ιστορική", όχι λόγω αρχαιότητας, αλλά επειδή διαθέτει ευδιάκριτα όρια και αναγνωρισμένη "πολιτισμική κληρονομιά" - δεν μοιάζει τάχα με απολίθωμα, αμφιταλαντευόμενη επιπλέον ανάμεσα στο "παγκόσμιο" και το "τοπικό";..."

Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2023

Για την απογραφή στην γειτονική Αλβανία

Αξίζει άραγε η σιωπή του Ελληνικού κράτους, η πλήρης υποταγή του στα αμερικανοΝΑΤΟϊκά και -με μια δόση Γερμανίας- κελεύσματα, έτσι ώστε να χαθεί ο Ελληνισμός στην Αλβανία, οι Βορειοηπειρώτες;

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Πραγματοποιείτε, μέχρι τις 17 Οκτωβρίου, Απογραφή πληθυσμού στην γειτονική Αλβανία. Προφανώς μας αφορά διότι καταγράφεται και η Εθνική Ελληνική Μειονότητα εκεί, αφού στο ερωτηματολόγιο υπάρχουν ερωτήσεις για την γλώσσα, το θρήσκευμα και την καταγωγή του κάθε απογραφέντος. Να σημειώσουμε ότι το ενδιαφέρον του Ελληνικού κράτους είναι μηδαμινό. Αυτό, μαζί με την μη έγκαιρη πληροφόρηση των εδώ Βορειοηπειρωτικών Αδελφοτήτων και την αντίστοιχη μικρή κινητοποίηση για την μετάβαση στα χωριά τους για απογραφή, θα δείξει την Εθνική Ελληνική Μειονότητα περαιτέρω συρρικνωμένη.

Επισημαίνω τα κάτωθι (όπως προκύπτουν κι από τις επισημάνσεις της Ομάδας “Για την Εθνική Ελληνική Μειονότητα- Οι απ΄εκεί”):

α.την σκοπιμότητα και τις μεθοδεύσεις του αλβανικού κράτους να απομειώσει συντριπτικά την Ελληνική αυτόχθονα Κοινότητα και ειδικά στους μικτούς Δήμους ή σε πόλεις που κατοικούν Έλληνες

β.την αδιαφορία του Ελληνικού κράτους για το ΚΟΜΒΙΚΟ ζήτημα της απογραφής σε αντίθεση με το σκοπιανό και το βουλγαρικό κράτος που ερίζουν πομπωδώς για μια ολιγοπληθή σλαβόφωνη κοινότητα ή και το ρουμανικό που συστηματικά επιδιώκει τον εκρουμανισμό των Βλάχων.

γ.Το γεγονός της ευθύνης από πλευράς του Συμβουλίου της Ευρώπης να αναθέσει την εποπτεία της απογραφής σε έναν Αζέρο (η χώρα του πραγματοποιεί παράνομη επέμβαση και εθνοκάθαρση στο αρμενικό Αρτσάχ) και σε έναν Ρουμάνο παρατηρητή (διαχρονικός ο ρόλος της Ρουμανίας να υιοθετήσει τους Βλαχόφωνους). Οι εκπρόσωποι της ΔΕΕΕΜ συνομίλησαν αναγκαστικά με αυτούς για τις παραβάσεις του αλβανικού κράτους στην απογραφή. Ποιος άραγε έδωσε σημασία στις καταγγελίες τους για την απογραφή παρωδία;

δ.Τον μικρό αριθμό απογραφέων στους δυο επίσημα αναγνωρισμένους δήμους που έχουν μεγάλη έκταση.

ε.Τους φόβους που εκφράζονται από μέλη της ΕΕΜ για μια πιθανή ένωση ή προσάρτηση των δυο δήμων από αλβανικούς στο μέλλον με μια τροπολογία του νόμου για τη διοικητική διαίρεση.

Παρασκευή 6 Οκτωβρίου 2023

Η χώρα, ο χώρος και οι δυνάμενοι χωρείν

Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου 

Αναπλ. Καθηγητής στην Ανώτατη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθήνας. Αρχισυντάκτης του περιοδικού «Σύναξη» 

Πάρα πολλές διαδρομές έχει να διανύσει και πάρα πολλή ομίχλη να αντιμετωπίσει η προσπάθεια απάντησης στο υπαρξιακό ερώτημα της χώρας μας. Εδώ θα ψηλαφίσω ένα από τα ζητήματα που νιώθω ότι χρειάζεται να τεθούν, ξεκάθαρα με την επίγνωση ότι είναι ένα από τα πολλά.

Έχω την αίσθηση ότι η συγκυρία είναι εξαιρετικά περίεργη λόγω μιας πολύ ακραίας αντίφασης: Από τη μια εντείνεται η φτωχοποίηση τμημάτων του πληθυσμού, από την άλλη αυξάνεται η εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς που υπόσχονται ευμάρεια μέσω δρόμου που περνά από την φτωχοποίηση! Αν καθένα από αυτά τα δύο συμβαίνει σε διαφορετικό τμήμα του πληθυσμού, τότε έχουμε ένα συγκρουσιακό, πλην καθαρό σκηνικό. Ωστόσο έχω την υποψία ότι σε ικανό βαθμό αυτά τα δύο συμβαίνουν ταυτόχρονα σε ένα και το αυτό πληθυσμιακό τμήμα. Θα χρειάζονταν βέβαια έρευνες και μετρήσεις για να λεχθεί αυτό με σιγουριά (επίσης θα χρειαζόταν να γνωρίζουμε ποια κοινωνικά στρώματα τροφοδότησαν την αποχή από τις εθνικές εκλογές), πάντως αυτή η υποψία με πολιορκεί – μαζί με την αίσθηση ότι αυτοί που ευθύνονται για την φτωχοποίηση πείθουν τους φτωχοποιούμενους με την αποφασιστικότητά τους. Νομίζω ότι η αποφασιστικότητα των κυβερνωσών ελίτ στην υλοποίηση των επιλογών τους μετρά πολύ στον ψυχισμό πολλών. Μετρά όχι αρνητικά (ως κάτι εφιαλτικό και καταστροφικό), αλλά θετικά: σαν κάτι που, έστω δια πυρός και σιδήρου, θα οδηγήσει όλους στην ευμάρεια. Όχι απλώς στην έξοδο από την φτωχοποίηση, αλλά στην ικανότητα για κοινωνική επιτυχία (επιτυχία με την έννοια της διακεκριμένης καριέρας και της συμμετοχής στις ελίτ). Αν σε όλα αυτά νιώθετε αντιφάσεις, μην παραξενευτείτε. Το είπα εξαρχής ότι πρόκειται για δυνατή αντίφαση.

Η εν λόγω υπόσχεση για επικείμενη καθολική ευμάρεια διατυπώνεται μέσω μεταρρυθμίσεων οι οποίες δημιουργούν στον ψυχισμό την αίσθηση ότι κάτι κινείται σε έναν βαλτωμένο τόπο. Φαίνεται ότι η αίσθηση πως κάτι κινείται, ικανοποιεί τόσο πολύ, ώστε δεν αφήνει χώρο στο σπουδαιότερο: στην κριτική αξιολόγηση των μεταρρυθμίσεων, του προσανατολισμού τον οποίον έχουν και των κριτηρίων με τα οποία αποφασίζονται.

Ο Υπεράνθρωπος των μαζών (*)


Του Γεράσιμου Δεληβοριά

«Νάχαμε ένα βασιλιά, για να μας θαμπώνει, με λειρί στο κούτελο, με φωνή τρομπόνι» Κ.Βάρναλης

Τον Ιούνιο του 1984 γίνονταν ευρωεκλογές. Ακούγοντας την προεκλογική ομιλία του αρχηγού τους Αβέρωφ, οι νεοδημοκράτες παραπονιόντουσαν: «Είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσουμε κόμμα και όχι αρχηγό». Λίγους μήνες αργότερα, όταν αρχηγός της ΝΔ εκλέχθηκε ο Κων. Μητσοτάκης  ο Αν. Παπανδρέου τον συνέκρινε με τον Εφιάλτη τον Τραχίνιο, τον προδότη των Θερμοπυλών, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά της ΝΔ. Στην πραγματικότητα όμως οι επικεφαλής της ΝΔ πανηγύριζαν. Επιτέλους, να κάποιος που ο Παπανδρέου φοβόταν. Αυτός ήταν ο τρίτος Μεσσίας της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας.

 Από κει και ύστερα, η αναζήτηση Μεσσία έγινε ρουτίνα για τα δύο μεγάλα κόμματα, στην προσπάθεια τους να επιστρέψουν στην εξουσία. Εξουσία για τα ελληνικά κόμματα σημαίνει πρώτα και πάνω απ’ όλα, το όφελος των φιλόδοξων και αυτάρεσκων στελεχών τους. Οικονομικά οφέλη, κοινωνική άνοδος, ικανοποίηση πολιτικών φιλοδοξιών.

 Εύκολα λοιπόν καταλαβαίνει ο καθένας γιατί η αρχική δήλωση Κασσελάκη, «εγώ μπορώ να νικήσω τον Μητσοτάκη» ηλέκτρισε μονομιάς μεγάλο μέρος των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Ήττα του Μητσοτάκη σημαίνει  πως ανοίγει ο δρόμος της επιστροφής στον χαμένο Παράδεισο.

 Μέχρι και σχεδόν τις εκλογές του 2012, οι μεσσιανικές ανησυχίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν υποτυπώδεις. Η κατάσταση αλλάζει όταν το εκλογικό του ποσοστό τριπλασιάζεται και παρουσιάζεται η πιθανότητα αριστερής διακυβέρνησης. Τον επόμενο χρόνο κι ενώ το κόμμα πλέον ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση, ο Τσίπρας επανεκλέγεται πρόεδρος με ποσοστό 74%. Η περίοδος της λατρείας έχει αρχίσει. Μαζί έχει αρχίσει και η έφοδος των «μαζών» για την ένταξη τους στο νέο κόμμα εξουσίας. Τρία χρόνια σχεδόν, στίφη υποψηφίων μελών πολιορκούσαν την Κουμουνδούρου.

Στις κάλπες, να μη γίνουμε νεροκουβαλητές κανενός!

Του Γρηγόρη Γρηγοριάδη

Διαβάζω πολλούς συντρόφους (χωρίς εισαγωγικά) που, τις τελευταίες μέρες και με σημείο αναφοράς τον Πελετίδη, καλούν σε κριτική υπερψήφιση της Λαϊκής Συσπείρωσης (Λ.Σ., δηλαδή του ΚΚΕ) στις εκλογές της 8ης Οκτώβρη. Χωρίς, φυσικά, να θέλω να υποδείξω σε κανέναν τι να κάνει, είναι νομίζω σωστό να διευκρινίσω τη δική μου θέση.


Καταρχάς, η συζήτηση του τύπου "να βγάλουμε κι άλλους Πελετίδηδες" δεν αφορά την κάλπη των Περιφερειών. Δεν πιστεύω να έχει κανείς την αυταπάτη ότι η Λ.Σ. "χτυπάει" τη νίκη σε κάποια περιφέρεια. Με βάση και το αντιδραστικό εκλογικό σύστημα, δεν υπάρχει καν η δυνατότητα μπλοκαρίσματος αντιδραστικών αποφάσεων στα Περιφερειακά Συμβούλια. Επόμενως, μιλάμε για εκλογική καταγραφή καθαρά και, μάλιστα, στην κατεξοχήν "κεντρική πολιτική" κάλπη της ημέρας. Από αυτή την κάλπη θα εξαχθούν κατεξοχήν τα πολιτικά συμπεράσματα και οι συσχετισμοί στο τέλος της ημέρας. 

Όποιος σ. μας καλεί, λοιπόν, να ψηφίσουμε Λ.Σ. στις Περιφέρειες, στην ουσία μας καλεί να δώσουμε ψήφο στο ΚΚΕ γενικώς. Σεβαστή άποψη, αλλά να αφήσουμε στην άκρη τον Πελετίδη και να ξέρουμε για τι μιλάμε. Ψήφος στη Λ.Σ. στις Περιφέρειες σημαίνει ψήφος:
* στη γραμμή υποταγής στο ΝΑΤΟ μέσω των συγκαλυμμένων σοσιαλσοβινιστικών θέσεων περί "δικαίου πολέμου του Ουκρανικού Λαού", των ίσων αποστάσεων κλπ.
* στη διασπαστική, προβοκατόρικη γραμμή διάσπασης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και στοίχισης του πίσω από τις αστικές τάξεις του ευρωατλαντισμού με δήθεν "λενινιστική" φρασεολογία
* στη γραμμή άρνησης του πολιτικού αγώνα ενάντια στο καθεστώς της Αμερικανοκρατίας και υποκατάστασης του από έναν χυδαίο οικονομισμό σε συνδυασμό με ένα κρεσέντο κοινοβουλευτικού κρετινισμού που θυμίζει τις χειρότερες μέρες του ευρωκομμουνισμού
* στη γραμμή καθήλωσης του εργατικού κινήματος στην ουρά της αστικής ΓΣΕΕ, άρνησης να συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του κινήματος με πρωτοβουλίες ενιαιομετωπικής δράσης όλων των δυνάμεων που αναφέρονται στην ταξική πάλη
* στη γραμμή αντιδραστικής αναθεώρησης της ιστορίας του ελληνικού και διεθνούς κομμουνιστικού και επαναστατικού κινήματος, με τη δικαίωση χρεωκοπημένων αντιμαρξιστικών-αντιλενινιστικών αντιλήψεων για το χαρακτήρα της εποχής, για τη στρατηγική και την τακτική, για τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα και διεθνώς κλπ.

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2023

Ελεύθεροι να ξεφορτωθούμε την ελευθερία μας


Του Θανάση Ν. Παπαθανασίου

Αν. Καθηγητής της Ανώτατης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Αθήνας                                  

Διευθυντής του περιοδικού «Σύναξη»

Εκλογές ενόψει. Η ρητορεία περί συμμετοχής και περί ενεργών πολιτών, περί σηκώματος από τον καναπέ και περί γιορτής της δημοκρατία, αποτελεί κοινό τόπο. Πάρτε τις εκθέσεις ιδεών τις οποίες αναμασά η συντριπτική πλειονότητα των υποψηφίων και διαβάστε τες, αλλά χωρίς να δείτε από πριν ποιας παράταξης είναι. Η ρητορεία που προανέφερα είναι κυριολεκτικά κοινός τόπος!

Είναι λιγοστές οι αλλιώτικες φωνές. Εκείνες οι φωνές που δεν επιχειρηματολογούν απλώς για το «ποιο από τα σαμπουάν στα ράφια του σούπερ μάρκετ είναι το καλύτερο», αλλά θέτουν το πρωταρχικό ζήτημα, «γιατί και πώς σούπερ μάρκετ». Απρόθυμη και ανίκανη να θέσει αυτό το θεμελιακό ερώτημα, η κυρίαρχη ρητορεία είναι απλώς μοδάτο ψεύδος που κολακεύει καταναλωτές και αγρεύει πελάτες.

Το καίριο ζήτημα είναι, με άλλα λόγια, αν οι εκλογές αποτελούν εκδήλωση της βασικής ιδιότητας του πολίτη (δηλαδή της συμμετοχής) ή αν, αντιθέτως, λειτουργούν ως πράξη συμμετοχής, με την οποία ο πολίτης προβαίνει... σε παραίτηση από την συμμετοχή! Η ελευθερία και η ευθύνη είναι πράγματα βαριά. Μοιάζει με ανακούφιση το ξεφόρτωμά τους, η ανάθεσή τους σε εκ-προσώπους και η μετατροπή της ψήφου σε συναλλακτικό μέσο. Κοντολογίς, η μετατροπή του πολίτη σε ανδράποδο δεν γίνεται με την επιβολή δικτατορίας η οποία απαγορεύει τις εκλογές, αλλά μέσω μιας εικονικής δημοκρατίας, όπου ελεύθερα ο πολίτης απεμπολεί την ελευθερία του.

Θα προτείνω κάτι, το οποίο μόνο ως τρολάρισμα μπορεί να ακουστεί στις μέρες μας – και μάλιστα στο κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, το οποίο κραδαίνει την αποτελεσματικότητα της λογιστικής και παθαίνει αναφυλαξία με την φιλοσόφηση και τον ανθρωπολογικό στοχασμό. Προτείνω λοιπόν, εκλογείς και υποψήφιοι να σκύψουν σε ένα εμβληματικό κείμενο και εκεί να αναλογιστούν τον πραγματικό εαυτό τους. Σαν μπροστά στον μαγικό καθρέφτη που φανέρωνε πάντα την αλήθεια – ακόμα κι όταν αυτή δυσαρεστούσε.

Εξαρτήσεις…

Παμπελοποννησιακό Στάδιο - Το λαϊκό Στάδιο, το στολίδι της Πάτρας

Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 2023

Εθελοδουλία

Απόσπασμα συνέντευξης του Τζίμη Πανούση

Ο Μαρξ λέει ότι κάποια στιγμή η Γη θα γίνει κόκκινη. Όμως, προσθέτει ο Καστοριάδης με έναν αστερίσκο, μπορεί να θελήσει ο λαός να μείνει και δούλος. Υπάρχει κι αυτή η επιλογή. Μπορεί να θέλουμε να είμαστε δούλοι. Πως βλέπω τα παιδιά τώρα; Και το λέω αυτό με λύπη. Βλέπω πολλά παιδιά με τρία κατοσταρικάκια -πολύ λίγα γιατί τα λένε άνεργα-και λίγο χαρτζηλικάκι από τον μπαμπά, ένα καφεδάκι, λίγο μαστούρα, λίγο χασισάκι και λίγο το κινητάκι μας και δεν θέλουμε τίποτε άλλο. Είμαστε μια χαρά ευτυχισμένοι. Μπορεί να θελήσουμε κι αυτό. Δεν είμαστε εμείς νταβατζήδες τι θα κάνει ο κόσμος.

Για τους Αριστερούς που (δήθεν) «έπεσαν από τα σύννεφα»

Του Ηλία Παπαναστασίου

Διαβάσαμε –και είδαμε– πολλά τους τελευταίους τρεις μήνες «προεκλογικής κονταρομαχίας και υβρεολόγιου» στον ΣΥΡΙΖΑ. Μάθαμε πως η Έφη Αχτσιόγλου –«Μαρία Αντουανέτα των Γιαννιτσών»– μαζί με τον Ευκλείδη αποτελούν την τσιμεντένια και ηρωικώς φυλασσόμενη πτέρυγα του «Αριστερού, ριζοσπαστικού» ΣΥΡΙΖΑ ενώ ο Κασσελάκης είτε είναι είτε μέλλει να αποδειχτεί «άνθρωπος των Αμερικανών και μάλιστα του Βαθέως κράτους». Ας τα πάρουμε με την σειρά.

Στην χώρα όχι της «Φαιδράς πορτοκαλέας» άλλα της «Φαιδρής φαιδρότητας και του ασύλληπτου γελοίου» πρέπει να αρχίζεις από το παρελθόν «ακτινογραφώντας» την πρόσφατη σχετικά Νεοελληνική Πολιτική Ιστορία. Και ας αρχίσουμε από τους «υπερ-αριστερούς» που διαμαρτύρονται για την «αρπαγή» της ελληνικής αριστεράς από τον Κασσελάκη. Γι αυτό ας γυρίσουμε στο 1974, για να μην πάμε πολύ παλιότερα.

Ήταν οι πρώτες εκλογές (Νοέμβρης 1974) μετά την πτώση της Χούντας και η ήδη διασπασμένη Τριτοδιεθνιστική Αριστερά των ΚΚΕ, ΚΚΕεσ και της ΕΔΑ, υπό την σκέπη της «Ενωμένης Αριστεράς» συμμετείχαν στις εκλογές του 1974. Στα Γραφεία της Ενωμένης Αριστεράς Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, θεωρούσαν τον πρωτοεμφανιζόμενο σαν Σοσιαλιστή, Πρόεδρο Κόμματος Ανδρέα Παπανδρέου σαν «Άνθρωπο των Αμερικανών» και πολύ πιθανόν και «άνθρωπο της CIA» που ήρθε από την Αμερική» για να εμποδίσει την «Ελληνική Αριστερά» να πάρει την εξουσία! Ακούγαμε και πολύ χειροτέρα για την γυναίκα του που ήταν Αμερικανή, όταν έγινε Πρωθυπουργός αλλά και για την πολιτική του παρόλο που η μόνη πρώτη Αριστερή Κυβέρνηση ήταν αυτή του ΠΑΣΟΚ και η περίοδος 1981–89, η πλέον ριζοσπαστική, σχεδόν επαναστατική της Νεώτερης Πολιτικής και Κοινωνικής Ιστορίας.