Τις τελευταίες εβδομάδες παρακολουθούμε τους αδελφούς Αρμενίους να εγκαταλείπουν τις πατρογονικές εστίες τους, χιλιάδων ετών. Το Στεπανακέρτ και το Ναγκόρνο Καραμπάχ αφαρμενίζονται. Το τουρκοαζερμπαϊτζάν κάνει αυτό που γνωρίζει καλά. Εθνοκάθαρση κι εκτοπισμό των λαών που ζούνε σε εδάφη, τα οποία θεωρεί δικά του κι ενοχλούν το βάρβαρο παραλήρημα αυτοκρατορικού μεγαλείου της Τουρκίας και του αδελφού κράτους της του Αζερμπαϊτζάν.
Της Ειρήνης Μαρούπα *
Βλέποντάς τους να ξεκληρίζονται, παππούδες, πατεράδες, μανάδες και παιδιά, μετά από στέρηση ακόμα και της στοιχειώδους τροφής και φαρμάκων επί 10 μήνες, λόγω του αποκλεισμού που τους επέβαλε το τουτρκοαζερμπαϊτζάν, αναλογίζομαι την γενοκτονία των αδελφών Αρμενίων τον 20ο αιώνα. Πάνω από 300.000 άνθρωποι εξοντώθηκαν κι εκτοπίστηκαν από το 1915 ως το 1918 από τους Οθωμανούς και τους Νεότουρκους, οι οποίοι ήθελαν τότε, να οικοδομήσουν το τουρκικό έθνος… Και το οικοδόμησαν. Πάνω στα πτώματα και το αίμα των λαών.
Η γενοκτονία των Ποντίων το 1921, αριθμεί πάνω από 600.000 ανθρώπους, με την αποκρουστική εικόνα των ποντίων γυναικών, γυμνών κι απαγχονισμένων να κρέμονται από τον ιστό του θανάτου τους, να χαράζει το μυαλό μου. Γυναίκες και κορίτσια βιασμένες, ατιμασμένες, ντροπιασμένες, σφαγμένες, μπρος στους άντρες και τα παιδιά τους. Άντρες και παιδιά τουφεκισμένα εμπρός σε ανήμπορους γονιούς. Αυτή είναι η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν.
Η γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού, στέριωσε για τα καλά το σύγχρονο τουρκικό κράτος. 1922. Σφαγές, αίμα ποτάμι, βιασμοί, εκτοπίσεις. Η φωτιά στην Σμύρνη που ξεκίνησε από την αρμένικη συνοικία και κατέκαψε και την ελληνική. Βία χωρίς όριο. Τα ίδια στην Κωνσταντινούπολη το 1955. Και ξανά τα ίδια ζήσαμε στην Κύπρο το 1974.
Κι όμως. Οι λαοί ξεχνούν. Ξέχασαν. Παράλογο αλλά αληθινό! Ξεχνούμε και θέτουμε τις βάσεις να ξαναπάθουμε τα ίδια! Πειθόμαστε από ξενόδουλες, αμετροεπείς και ολίγιστες ηγεσίες ότι δεν πειράζει που μέσα στον 20ο αιώνα ξεκληρίστηκαν λαοί ολόκληροι από τους Τούρκους. Κι εμείς μαζί. Πειθόμαστε ότι αυτό μαγικά, δεν θα ξανασυμβεί. Είναι το εύκολο βλέπετε. Κι ο άνθρωπος έχει την τάση να πείθεται από το εύκολο που του τάζουν, παρά από το δύσκολο που του λένε τα μάτια του και το ένστικτό του.
Πείσθηκαν οι Αρμένιοι αδελφοί, όπως και ο ελληνικός λαός σαν ζαλισμένο κοπάδι μοιάζει πεπεισμένος, ότι το διεθνές δίκαιο μας προστατεύει από τις γενοκτονίες και τις εθνοκαθάρσεις που λατρεύουν οι Τούρκοι (και οι Αζέροι τούρκοι είναι). Ότι κάποια αγαπημένη υπερδύναμη, της Δύσης ή της Ανατολής θα μας σώσει, ή δεν θα επιτρέψει στην βαρβαρότητα του τουρκικού κράτους, (το οποίο έχει οικοδομηθεί πάνω στο αίμα των λαών που ζούσαν στα εδάφη του), να ξεχυθεί με μανία ξανά πάνω στα κορμιά των λαών που έκαναν το λάθος να ζούνε χιλιάδες χρόνια πάνω στα εδάφη τα οποία η τουρκιά ορέγεται.
Πείθονται εύκολα οι λαοί ότι οι ηγεσίες τους επιδιώκουν τα εθνικά τους συμφέροντα. Είναι όμως έτσι; Ο Πασινιάν, για παράδειγμα, τι ρόλο έπαιξε στην εθνική αυτή καταστροφή, στο ξεκλήρισμα των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ; Ο ρόλος του είναι αναμφισβήτητα σκοτεινός.
Αφενός, διότι το 2020 δεν είχε προετοιμάσει στρατιωτικά το κράτος του για να αντιμετωπίσει έναν πόλεμο κατάληψης του ανεξάρτητου αρμένικου Ναγκόρνο Καραμπάχ. Τα τούρκικα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θέριζαν του γενναίους, αρμένιους πολεμιστές και τα τεθωρακισμένα στην πορεία προς το θέατρο του πολέμου. Δεν προμηθεύθηκε ποτέ ραντάρ αντιντρόν να καταρρίπτουν και να αποπροσανατολίζουν τα τουρκικά drones, ώστε να μην έχει φθορές και κατατριβή, να μην υποστεί πανωλεθρία πριν την μάχη.
Η ρωσική εκεχειρία τότε, διασφάλισε την παραμονή των Αρμενίων αδελφών στα εδάφη τους.
Το ΝΑΤΟ παρά τις διετείς συνεχώς ανανεούμενες συμφωνίες συνεργασίας με την Αρμενία από το 1997 κι εντεύθεν, δεν ανοιγόκλεισε ούτε βλέφαρο, εμπρός στην εθνοκάθαρση που επιχειρείτο. Παρότι η Αρμενία συμμετέχει ενεργά στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο.
Αλλά όπως μας διαβεβαιώνει η ιστοσελίδα του ΝΑΤΟ, «απόλυτη προτεραιότητά του είναι να δυναμώσει τον πολιτικό διάλογο και να παράσχει στην Αρμενία επικεντρωμένη συμβουλή και βοήθεια για να στηρίξει τις δημοκρατικές, θεσμικές και αμυντικές μεταρρυθμίσεις στην Αρμενία». Ενώ για το Ναγκόρνο Καραμπάχ, «δεν έχει άμεσο ρόλο στις διαπραγματεύσεις που αποσκοπούν στην επίλυση της διαμάχης. Ενθαρρύνει όλα τα μέρη να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για μία ειρηνική επίλυση της διαμάχης». Καταλάβατε δηλαδή. Το μόνο που νοιάζει τις ΗΠΑ είναι να φύγει η Αρμενία από την Ρωσική επιρροή. Το πέτυχε. Κατά τα λοιπά μόνοι τους καλούνται να αντιμετωπίσουν το Αζερμπαϊτζάν, μην τυχόν και στενοχωρήσουν την αγαπημένη τους Τουρκία… Τα δύο μέτρα και δύο σταθμά σε σχέση με την Ουκρανία είναι κάτι συνηθισμένο για το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισαν την Κύπρο. Δεν μας βλέπουν σαν συμμάχους, αλλά σαν υποτακτικούς. Μόνο τα δικά τους συμφέροντα έχουν σημασία.
Μετά την ήττα της Αρμενίας το 2020, ο Πασινιάν περιέργως επανεξελέγη.
Και ο Αρμένικος λαός στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, συνέχισε να τρέφει την ίδια φρούδα ελπίδα περί σωτηρίας του, άνωθεν. Το διεθνές δίκαιο, η ομόδοξη Ρωσία, το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ, έλπιζε ο Αρμένικος λαός ότι θα τον προστάτευαν. Μπορεί και να είχε παραιτηθεί όμως, αποδεχόμενος το διαφαινόμενο κακό του τέλος. Και σταμάτησε να εργάζεται για την επιβίωσή του, επαφιέμενος την τύχη του σε ακατάλληλους για την υπεράσπισή του.
Η αφέλεια του Αρμένικου λαού, από όποια σκοπιά και να την δει κανείς, προεδιέγραψε την μοίρα του. Του στοίχισε την ύπαρξη και την ίδια του την ζωή στα πατρογονικά εδάφη του. Διότι ούτε το διεθνές δίκαιο απονέμεται μόνο του, ούτε οι μεγάλες δυνάμεις σε σώζουν χωρίς λόγο. Ιδίως όταν οι ηγεσίες του κράτους σου, ο Πασινιάν εν προκειμένω, αλλοιθωρίζουν και προς άλλη υπερδύναμη χωρίς εγγυήσεις ασφάλειάς σου. Τα σύνορα τα βάζει το αίμα των λαών.
Περιέργως πως διέλαθε στους Αρμενίους αδελφούς, ότι ο Πασινιάν το 2022 στην Πράγα, «αναγνώρισε την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν», για λογαριασμό της Αρμενίας, με βάση την Διακήρυξη της Άλμα-Άτα του 1991, η οποία θα αποτελούσε την βάση των εργασιών των επιτροπών οριοθέτησης των συνόρων! Δηλαδή αναγνώρισε τα σύνορα του Αζερμπαϊτζάν με το Ναγκόρνο Καραμπάχ αζέρικη επικράτεια.
Ενώ από το 1994 υπάρχει η Δημοκρατία του Αρτσάχ, και αποτελεί ένα de facto ανεξάρτητο αρμένικο κράτος μέσα στο Αζερμπαϊτζάν! Στην πρόσφατη μαζική στρατιωτική επίθεση του Αζερμπαϊτζάν κατά της Δημοκρατίας του Αρτσάχ, ο Πασινιάν δεν αντέδρασε. Για το επίσημο αρμένικο κράτος, ερήμην του αρμένικου λαού, το Ναγκόρνο Καραμπάχ κείται μακράν, όπως για το επίσημο ελληνικό κράτος η Κύπρος!
Οι Αρμένιοι αδελφοί μας, υπέλαβαν εσφαλμένα ότι η μητέρα πατρίδα δεν θα τους εγκατέλειπε στην τουρκοαζέρικη βαρβαρότητα, ή ότι η διεθνής κοινότητα και το διεθνές δίκαιο θα απονεμόταν και στην περίπτωσή τους. Ο Αρμένικος λαός αποδείχθηκε στρατηγικά αφελής.
Το διεθνές δίκαιο απονέμεται με αποκλειστικό γνώμονα την κρατική ισχύ. Η στρατιωτική και οικονομική ισχύς πολλαπλασιάζεται, με γεωμετρική αύξηση, από την στρατηγική νοοτροπία, τον στρατηγικό σχεδιασμό και τελικά την πολιτική βούληση. Όταν η στρατηγική νοοτροπία, ο σχεδιασμός και η πολιτική βούληση του ενός κράτους, είναι να επεκταθεί εδαφικά και του άλλου να υποχωρήσει εμπρός στην ισχύ του αντιπάλου, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η πολιτική βούληση είναι υπέρ πάντων των άλλων παραμέτρων της ισχύος ενός κράτους.
Οι Αρμένιοι αδελφοί μας, δεν διείδαν ότι αυτή η απόλυτη συναρμογή του Πασινιάν στο δυτικό άρμα, θα τους οδηγήσει στην καταστροφή. Κι αν το αντελήφθησαν, πάντως δεν το απέτρεψαν, μολονότι ετίθετο ζήτημα υπαρξιακής απειλής τους.
Και βέβαια, ας μην γελιέται κανείς. Η όρεξη του Τουρκοαζερμπαϊτζάν, λόγω της αρμένικης υποχωρητικότητας, άνοιξε. Σειρά θα πάρει και η κυρίως Αρμενία. (Βλέπετε η Αρμενία εμποδίζει το όραμα της μεγάλης Τουρκίας, καθώς κείται μεταξύ Τουρκίας και Αζερμπαϊτζάν κι εμποδίζει την ένωσή τους).
Το πάθημα των Αρμενίων αδελφών μας, ας μας γίνει μάθημα, για να προλάβουμε το κακό που έρχεται σε Ελλάδα και Κύπρο από την Τουρκία. Ίδιο πάθημα μάθημα, αποτέλεσαν το 1915 οι Αρμένιοι αδελφοί μας. Τότε, η στρατηγική αφέλεια των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας δεν επέτρεψε να αντιμετωπίσουν ακαριαία κι αποφασιστικά τον αντάρτικο τσέτικο στρατό του νεότουρκου Κεμάλ. Ο Βενιζέλος απέτρεψε τον αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο, και τους Πόντιους να αφανίσουν τον αντάρτικο στρατό του Κεμάλ. Τελικά αφέθηκε σύξυλος, ο ποντιακός και μικρασιατικός ελληνισμός στον ολοκληρωτικό αφανισμό του.
Η Στρατηγική αφέλεια των λαών αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα. Ο Σουν Τσου μας προειδοποίησε. Ο καλύτερος τρόπος για να καταλάβεις το αντίπαλο κράτος, χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα, είναι να φυτέψεις στις ηγεσίες του πράκτορές σου, οι οποίοι θα κάνουν να φαίνεται επιθυμητή, ή έστω ανεκτή η υπαγωγή του στην επικυριαρχία σου.
Η στρατηγική αφέλεια του ελληνικού λαού κατά την διάρκεια του 20ου αιώνα, έχει στοιχίσει περισσότερες από 2.000.000 ανθρώπινες ζωές, εκτοπισμούς και χαμένες πατρίδες.
Ας έχουν γνώσιν οι φύλακες. Η ιστορία επαναλαμβάνεται όταν το πάθημα δεν γίνεται μάθημα. Οι ηγεσίες μας στραβά αρμενίζουν, δεν είναι στραβός ο γυαλός. Δεν μας λένε ξεκάθαρα ότι το πραγματικό δίλημμα είναι ένα και μόνο, με την Τουρκία. Αν θα πολεμήσουμε για την εδαφική μας ακεραιότητα και την εθνική ανεξαρτησία μας, ή αν θα εξαφανιστούμε σιωπηλά και τα εδάφη μας θα γίνουν επαρχία της Τουρκίας. Τίθεται ζήτημα επιβίωσης ή ιστορικής ευθανασίας μας.
* Ειρήνη Μαρούπα, Δικηγόρος
Ανάρτηση από: https://www.militaire.gr/
