Ένα τέτοιο «δελτίο θυμάτων» που έχει η τάξη μας στον ταξικό πόλεμο διαβάζουμε σήμερα στην φυλλάδα του Μπόμπολα. « ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ 3 εκατ. Ελληνες στα όρια της φτώχειας. Σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, το 20,1% του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, το οποίο ορίζεται στα 7.178 ευρώ τον χρόνο σε ατομικό επίπεδο και στα 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια. Το ποσοστό 20,1% «μεταφράζεται» σε 868.597 νοικοκυριά, με περισσότερα από 2,2 εκατ. μέλη. Ομως οι φτωχοί και οι κοινωνικά αποκλεισμένοι είναι πολύ περισσότεροι και φθάνουν τα 3,03 εκατ. άτομα αν υπολογιστούν και τα "νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας" όπως αναφέρεται στην έρευνα. Δηλαδή τα μέλη τους εργάστηκαν το πολύ δύο μήνες κατά τη διάρκεια του χρόνου», γράφει το «Εθνος».
Και εδώ είναι το ζητούμενο. Να μπορέσουμε να μετατρέψουμε αυτό που γράφει η φυλλάδα «απελπισία» σε ταξικό μίσος. Στον ταξικό πόλεμο να φτιάξουμε το δικό μας μετερίζι. Τώρα για να αντισταθούμε και αύριο για να κάνουμε επίθεση ενάντια στο πολιτικό σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των αιματορουφηχτρών καπιταλιστών και οδηγεί τον κόσμο της εργασίας σε ένα κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα.
Σήμερα, έχουμε μπροστά μας μια εικόνα όπως στις κινηματογραφικές ταινίες γουέστερν, όπου συμμορίες ληστών μπούκαραν σε μικρά χωριά, άρπαζαν, σκότωναν, λεηλατούσαν, βίαζαν και έφευγαν. Ετσι είναι και η κυβερνητική συμμορία του Παπαδήμιου που μας κυβερνά σήμερα. Η μόνη διαφορά με τους ληστές του Φαρ Ουεστ είναι ότι οι σημερινοί λήσταρχοι δεν εισβάλλουν σε μικρά χωριά αλλά σε κάθε λαϊκό νοικοκυριό, όλης της Ελλάδας. Δεν σκοτώνουν και δεν βιάζουν στην κυριολεξία, αλλά πετσοκόβουν μισθούς και συντάξεις, ξεπουλούν την δημόσια περιουσία, κάνουν παρελθόν κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους, οδηγούν στην εξαθλίωση εκατομμύρια κόσμου απ’ τα λαϊκά στρώματα.
Εχουν και μια άλλη μικρή διαφορά οι συμμορίες ληστών στα γουέστερν, απ’ την σημερινή ληστοσυμμορία που μας διόρισαν άλλοι για μας και ενάντια σε μας. Οι ληστές στο Φαρ Ουέστ δεν είχαν ανάγκη να επικαλεστούν καμιά δικαιολογία στα θύματα τους για τις πράξεις τους. Τούτοι εδώ, κρατούν τα … προσχήματα. Μας κλέβουν, μας εξοντώνουν, μας εξαθλιώνουν για να μας … «σώσουν», λένε. (είναι η δέκατη, εντέκατη φορά που μας «σώζουν» …χάσαμε τον λογαριασμό).
Και επειδή το πρόσχημα τους –η απάτη τους καλύτερα- είναι ότι εξαθλιώνουν τον λαό για να μειώσουν το δημόσιο χρέος και να κάνουν βιώσιμη την ελληνική οικονομία, παραθέτουμε τους δικούς τους αριθμούς που τους διαψεύδουν κατηγορηματικά. Όταν μας έριξαν στα νύχια της τρόικας με το μνημόνιο το ελληνικό δημόσιο χρέος ήταν στο 125% του ΑΕΠ. Όταν πήραν τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου έφτασε στο 140% ενώ τώρα οι εκτιμήσεις του ΔΝΤ προβλέπουν ότι το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 189% στο τέλος του φετινού χρόνου.
Πέρα απ’ τις διαπιστώσεις όμως πρέπει να παλέψουμε για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου –αυτή την φορά στην κυριολεξία- για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της να υπάρξει ένα λαϊκό και εργατικό κίνημα που θα βγει στο προσκήνιο και θα στείλει στα αζήτητα της ιστορίας, δημαγωγούς, πατριδοκάπηλους, πιστά τσιράκια των καπιταλιστών που μας οδηγούν σε μια κοινωνική και εργασιακή βαρβαρότητα άνευ προηγουμένου.
Και επειδή ξεκινήσαμε αναφέροντας ένα άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου ας ακούσουμε τον ίδιο δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» να μας λέει που καταλήγει ο κλεμμένος ιδρώτας των εργατών, που βρίσκεται ο κλεμμένος πλούτος του προλεταριάτου που σήμερα οδηγείται σε συνθήκες όπως υπήρχαν στην κατοχή της χώρας μας από τις δυνάμεις του άξονα το 1940.
