Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου*
907.891 ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ Ο ΟΑΕΔ ΓΙΑ ΤΟ ΜΗΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ
Επιδοτούνται μόνο 273. 867, το 30,2%,
ΕΝΩ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ.
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΤΕΓΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΛΕΚΑΝΟΠΕΔΙΟΥ
Στην πόλη μας έκαναν ήδη την εμφάνισή τους.
Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΞΕΝΩΝΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΕΑ ΔΕΝ ΕΠΑΡΚΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟΥΣ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ.
1.7Ο0 ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΕΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ.
ΕΞΙ ΣΤΑ ΔΕΚΑ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΤΙΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ
ΤΟΥΣ ΚΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΡΟΦΗ.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΣΥΤΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΥΣΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣ.
ΔΥΣΚΟΛΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΔΙΑΘΕΤΟΙ.
Οι παραπάνω αριθμοί αναφέρονται σε ανθρώπινες ζωές, είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ο γείτονας, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο συγγενής. Είναι αυτός που μέχρι χθες συναντιόμαστε το πρωί στο λεωφορείο για να πάμε στη δουλειά μας. Και όμως σήμερα ζει τον εφιάλτη της ανεργίας και ο εφιάλτης αυτός εξαπλώνεται όλο και περισσότερο, αγγίζει πλέον κάθε οικογένεια. Αλίμονο σε αυτόν που θα απολυθεί, που θα αναγκαστεί να κλείσει το κατάστημά του, το γραφείο του. Όχι μόνο δε θα βρει δουλειά με τους όρους που εργαζόταν αλλά το πιθανότερο είναι ότι δε θα βρει καθόλου και θα παραμείνει μακροχρόνια άνεργος, θα πεταχτεί στο περιθώριο. Ο φόβος της απόλυσης, αναγκάζει τους εργαζόμενους να αποδέχονται τη μείωση του μισθού, τη μαύρη ανασφάλιστη εργασία, την εργασία χωρίς ωράριο. Η ουρά των συμπολιτών μας που επισκέπτονται καθημερινά τα τοπικά γραφεία του ΟΑΕΔ μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Και όμως οι υποχρεώσεις αυτών των εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων τρέχουν. Αρκετοί είναι αυτοί που υποχρεωθήκαν να γυρίσουν πίσω τα παιδιά τους που σπούδαζαν σε άλλες πόλεις, γιατί δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδα. Ένας κοινωνικός και οικονομικός πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, με όχημα την οικονομική καπιταλιστική κρίση, και σαν τυφώνας σαρώνει εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Η δοτή συγκυβέρνηση του μαύρου μετώπου θα αποδειχτεί αδίσταχτοι προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζιτών, του κεφαλαίου και το μονόδρομο της Ε. Ένωσης.
Πριν μερικές βδομάδες σοκαρίσθηκα όταν έξω από το σπίτι μου με πλησίασε ένας κύριος και μου ζήτησε λίγο νερό να ρίξει στο πρόσωπό του. Μου είπε ότι είναι άνεργος, ότι κοιμάται σε εγκαταλειμμένο σπίτι που δεν έχει φως και νερό και παίρνει φαγητό από την εκκλησία. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα που μας έχουν επιβάλει με τη βάρβαρη πολιτική τους και ας λένε ότι δήθεν γίνεται για το καλό μας, για να σωθεί η χώρα. Είναι πρώτη φορά από την κατοχή που επιβάλουν μια πρωτοφανή επίθεση σε βάρος του λαού ανατρέποντας τα πάντα, καταργώντας δικαιώματα και κατακτήσεις ενός αιώνα. Για εκατομμύρια συνανθρώπους μας ανατρέπεται η ζωή και ο προγραμματισμός της, με βίαιο τρόπο και αυτό δεν είναι εύκολο να αντιμετωπισθεί, οδηγεί ανθρώπους στην πείνα, την εξαθλίωση, στο περιθώριο.
Δύο χρόνια τώρα όλοι αυτοί που ασκούν εξουσία σε κυβερνητικό και σε τοπικό δημοτικό επίπεδο, λένε ότι για το καλό μας κοπιάζουν και προσπαθούν. Και ας κατεδαφίζονται οι μισθοί, οι συντάξεις, τα μικρομάγαζα κλείνουν το ένα μετά το άλλο – μόνο οι μαυραγορίτες χρυσού ανοίγουν καταστήματα στην γειτονιά μου. Μέρα με την ημέρα με την πολιτική τους κάνουν όλο και περισσότερους από εμάς νεόπτωχους, φοβισμένους, ζητώντας να είμαστε υπάκουοι και να τηρούμε τους νόμους, να πληρώνουμε τα χαράτσια για να σωθεί δήθεν η χώρα. Στερούν από μικρούς και μεγάλους όχι μόνο το όνειρο για μια καλύτερη ζωή, αλλά και το χαμόγελο από τα χείλη. Οι άνθρωποι κυκλοφορούν σκυθρωποί, και με κάθε αφορμή βγάζουν το θυμό τους, κινδυνεύουμε να οδηγηθεί μεγάλο μέρος της κοινωνίας στην κατάθλιψη. Και όλοι μαζί, το μαύρο μπλοκ εξουσίας, το χορτάτο πολιτικό προσωπικό, τα ιδιωτικά Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, ζητάνε νέες θυσίες από τον εργαζόμενο λαό που ήδη βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση.
Η καθημερινή ζωή των πολιτών υποβαθμίζεται συνεχώς. Οι κρατικές και δημοτικές υπηρεσίες υποβαθμίζονται όλο και περισσότερο. Το Κέντρο Υγείας Βύρωνα μπορεί να επαναλειτουργεί μέχρι τις 10 το βράδυ μετά τις αντιδράσεις των πολιτών αλλά τα πέντε ευρώ παραμένουν και πρέπει να πληρώσεις για να εξεταστείς, ενώ το ιατρικό προσωπικό δεν επαρκεί για να καλύψει πλήρως τις ανάγκες. Αυξάνεται ο χρόνος παραμονής στις στάσεις των λεωφορείων, οι ουρές στις διάφορες υπηρεσίες μεγαλώνουν. Η δημοτική συγκοινωνία όχι μόνο αργεί να περάσει αλλά η μια γραμμή ένα μήνα τώρα δε λειτουργεί γιατί ο Δήμος δεν πλήρωσε τις ασφάλειες για να μπορούν να κυκλοφορούν όλα τα λεωφορεία, τα χρήματα στις σχολικές επιτροπές δεν φτάνουν στην ώρα τους και στο σύνολο τους, τα δημοτικά αναψυκτήρια παραμένουν κλειστά - με εξαίρεση τη Λαμπηδόνα που λειτουργεί χάριν της πρωτοβουλίας και της αυτενέργειας ορισμένων συμπολιτών - πετρέλαιο τα ΚΑΠΗ δεν έχουν για να ζεστάνουν τους ηλικιωμένους, τα απορρίμματα δεν μαζεύονται τα σαββατοκύριακα στην πόλη. Οι υπηρεσίες υπολειτουργούν και ο Δήμος αναζητώντας χρήματα αποφάσισε να τοποθετήσει βάσεις για κεραίες κινητής τηλεφωνίας σε χώρους άθλησης , στο γήπεδο Αθηναϊκού και στη Εργάνη, ακριβώς πάνω από το σχολικό συγκρότημα της Ταταούλων (στεγάζονται τέσσερα Γυμνάσια, τρία Λύκεια και δύο δημοτικά). Τη στιγμή που πάνω από διακόσιοι πενήντα συμπολίτες μας σιτίζονται καθημερινά από την εκκλησία, ο Δήμος στοχεύει μέσα από το πρόγραμμα ΑγκαλιάΖΩ που ετοιμάζει, να προσφέρει ένα γεύμα την εβδομάδα σε άπορους εξαντλώντας με αυτό τον τρόπο την κοινωνική του πολιτική και ευαισθησία. Η άσχημη κατάσταση που επικρατεί στο Δήμο είναι πλέον σε όλους εμφανείς, εξ αιτίας των πολιτικών που ασκήθηκαν και ασκούνται. Ότι θετικό δημιουργήθηκε σε αυτή την πόλη υποβαθμίζεται και κινδυνεύει να χαθεί, να το καταβροχθίσει η κρίση. Μόνο η Δημοτική Επιχείρηση Α. Ε- κοιμητήριο- συνεχίζει να είναι μαγαζί γωνία και θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να πληροφορηθούν οι πολίτες πόσα χρήματα εισπράττει το χρόνο, που διατίθενται και πως αυτά τα χρήματα αλλά και ποιός είναι ο μηνιαίος μισθός των νέων στελεχών της; Μαζί με όλα αυτά ανακοινώθηκε σύμφωνα με δημοσιεύματα και το πρόστιμο τον 305. 000 ευρώ που επέβαλε το ΣΔΟΕ στο Δήμο για το Θέατρο των Βράχων.
Μπορούν άραγε να σώσουν τη χώρα από την καταστραφεί αυτή που μας έφεραν ως εδώ, αυτοί που συγκρότησαν την μαύρη συγκυβέρνηση χωρίς καμία λαϊκή έγκριση. Αυτοί που μας τρομοκρατούν, απειλούν λέγοντας ότι όλα αυτά που γίνονται είναι για να αποφύγουμε την άτακτη χρεωκοπία, τη στιγμή που με την πολιτική τους έχουν ήδη οδηγήσει τα λαϊκά νοικοκυριά στην χρεοκοπία, στη φτώχεια και ανέχεια. Που μέσα σε δυο χρόνια με το ΔΝΤ , την Ε. Ένωση και τα μνημόνια ανέτρεψαν τα πάντα.
Το ίδιο συμβαίνει και στο Δήμο, αυτοί που με την πολιτική τους τον οδήγησαν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, αυτοί που έκαναν καθεστώς τη σπατάλη, την κακοδιαχείριση, την κακοδιοίκηση, τις πελατειακές σχέσεις, την πολιτική εξυπηρέτησης των ημετέρων. Αυτοί που υποβαθμίζουν καθημερινά τη λειτουργία του Δήμου και η ζωή των πολιτών. Που διακατέχονται από κατεστημένη νοοτροπία και αλαζονεία - έφτασαν στο σημείο να αξιοποιούν τα δημόσια σχολεία και τους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς για να διακινούνται φυλλάδια που διαφημίζουν οικογενειακές επιχειρήσεις- μπορούν να μας σώσουν, να ακολουθήσουν μια άλλη πολιτική προς όφελος των πολιτών και των καθημερινών σύγχρονων αναγκών τους;
Πληθαίνουν οι πολίτες που αναρωτιούνται και η αριστερά τι κάνει; Άλλοι δικαιολογούν την κατακερματισμένη πολιτική της, άλλοι θεωρούν ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων, άλλοι τη θεωρούν πλέον καθεστωτική δύναμη, άλλοι μιλούν για την ανασύνθεση και την υπέρβαση των σημερινών σχημάτων της, άλλοι βλέποντας την άνοδο της αριστεράς στις δημοσκοπήσεις ζητάνε να συνεργασθεί σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα και να ανατρέψει το πολιτικό σκηνικό και άλλοι συνεχίζουν να ελπίζουν σε αυτή, επιδιώκοντας την εκλογική ενίσχυση του κάθε κόμματος ξεχωριστά. Από την κριτική των πολιτών δεν απουσιάζουν ούτε οι Δημοτικές Παρατάξεις που δρουν στη πόλη και αναφέρονται στην αριστερά οι οποίες -σχεδόν πάντα- αρκούνται σε μια πολιτική πίεσης και καταγγελίας απέναντι στην τοπική εξουσία, χωρίς να ξεδιπλώνουν το δικό τους πρόγραμμα για την πόλη και τη ζωή των πολιτών και ταυτόχρονα να οικοδομούν ένα μέτωπο ανατροπής της υπάρχουσας κατάστασης με στόχο την αλλαγή εξουσίας στο Δήμο και την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής .
Τα δύσκολα σίγουρα είναι μπροστά μας. Ακόμα έχουν πολλά ράμματα για τη γούνα μας. Βρισκόμαστε στην αρχή ενός ταξιδίου που μας βγάζει στη βαρβαρότητα, εάν δεν τους εμποδίσει ο λαός. Θα τους αφήσουμε όμως, να χειροτερεύουν τη ζωή μας, να θεωρούμε ότι το μέλλον των παιδιών μας είναι ο δρόμος προς την Αυστραλία ή θα σκεφτούμε και θα πράξουμε διαφορετικά σηκώνοντας ανάστημα για να φύγουν αυτοί από του λαού το σβέρκο;
Είναι στο χέρι μας να τους ανατρέψουμε, να τους υπερβούμε. Να μην αφεθούμε και μας κυριαρχήσει ο φόβος, η απογοήτευση, η αδράνεια. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι λύση, αντίθετα τους διευκολύνει να περνάνε τη βάρβαρη πολιτική τους. Μας φαίνονται ανίκητοι γιατί είμαστε γονατιστοί. Εάν σηκωθούμε όρθιοι μπορούμε να τους ανατρέψουμε, να τους διώξουμε και να ξεκινήσει μια διαφορετική ζωή που στο κέντρο της θα βρίσκεται ο άνθρωπος και οι σύγχρονες καθημερινές του ανάγκες. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την υπέρβαση μας και την χειραφέτησή μας . Η ατομική προσπάθεια πρέπει να συναντιέται με τη συλλογική για να έχουμε αποτέλεσμα για την αναγέννηση της ελπίδας. Μέσα από τη συμμετοχή μας στα διάφορα κινήματα, όπως είναι η άρνηση πληρωμής των χαρατσιών, με μια κουλτούρα κοινής συμπόρευσης και δράσης ξεπερνώντας τις διαχωριστικές γραμμές του χθες. Κάνοντας τις αναγκαίες κομματικές μας υπερβάσεις. Διαμορφώνοντας μια ανεξάρτητη λαϊκή ενότητα και κοινή δράση υπερβαίνοντας κομματικές αντίληψης και πρακτικές που μας καθηλώνουν στο χθες. Αναπτύσσοντας συλλογικές εστίες αλληλεγγύης και αντίστασης ξεπερνώντας το φόβο και τη μιζέρια. Χρειάζεται να συγκρουστούμε για να ανατρέψουμε το σάπιο αστικό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που διαμόρφωσαν μετά τη μεταπολίτευση και το πολιτικό έμμισθο προσωπικό που το υπηρετεί.
Αυτό τον δρόμο ατομικά και συλλογικά πρέπει να διαβούμε εάν θέλουμε να μην μας επιβάλουν το μεσαίωνα και τη βαρβαρότητα. Εάν θέλουμε να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή σε μια ανθρωπινή πόλη και κοινωνία. Όλοι Μαζί Μπορούμε.
*Παναγιωτόπουλος Χρήστος . Εργαζόμενος στο Δήμο Βύρωνα, μέλος του Δ. Σ. του σωματείου των εργαζομένων.
Υ.Γ. Το σημείωμα αυτό ίσως δώσει ερεθίσματα για να ανοίξει μια δημόσια συζήτηση μεταξύ των πολιτών για το ξεπέρασμα της πρωτοφανούς επίθεσης που ισοπεδώνει την ζωή μας.
Βύρωνας 17/1/2012
