«Την επόμενη φορά, δεν θα αφήσουμε τίποτα στην τύχη» λόγια του πρώην πρέσβη της Αγγλίας, το 2008 όταν σε συνέντευξη του πριν φύγει από την Κύπρο εξηγούσε τους λόγους που απέτυχαν να περάσουν το Σχέδιο Ανάν.
Είναι γνωστό πως το καλοκαίρι είναι «νεκρό» πολιτικά. Συνήθως, όλες οι εξελίξεις λαμβάνουν χώρα μετά τα μπάνια του λαού, όταν όλοι θα έχουν επιστρέψει από τις διακοπές τους, τα παιδιά θα έχουν αρχίσει ξανά το σχολείο και η ζωή συνεχίζεται. Ποια ζωή, όμως; Οι αναλυτές, κομματικοί και μη, εδώ και έξι μήνες μάς προετοιμάζουν για τις εξελίξεις του φθινοπώρου. Μερικοί, μάλιστα, ισχυρίζονται πως οι εξελίξεις δεν θα αφορούν μόνο τα οικονομικά του τόπου αλλά και το φυσικό αέριο και το Κυπριακό, δηλαδή μας ετοιμάζουν ένα πακέτο που θα συμπεριλαμβάνει όλες τις πτυχές της νέας μας ζωής κάτω από την εποπτεία της τρόικας και των μνημονίων. Ελάχιστοι, προς το παρόν, Κύπριοι έχουν πάρει χαμπάρι τι μας περιμένει.
Όλοι νομίζουν πως οι ευρωπαίοι εταίροι μας θα μας συμπεριφερθούν με το γάντι, χωρίς να προκαλέσουν κανένα σοκ. Οι αριθμοί, όμως, όπως και η πραγματικότητα, έχουν άλλη άποψη. Οι αλλοπρόσαλλες δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών, όπως και άλλων παραγόντων, δείχνουν σαφέστατα ότι δεν υπάρχει κυβερνητικό ή άλλο πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης. Από τη μια μάς λένε πως δεν υπάρχει κίνδυνος για την Τράπεζα Κύπρου και από την άλλη σχεδόν ανακοινώνουν ότι η Τράπεζα θα μοιραστεί στα δύο. Από τη μια μάς λένε πως κινδυνεύει και το Συνεργατικό και από την άλλη δεν λαμβάνουν κανένα μέτρο για να επανακτήσει την εμπιστοσύνη του ο κόσμος στην οικονομία μας. Από τη μια όλο και περισσότερα ανώτερα στελέχη αυτής της κοινωνίας εμπλέκονται σε οικονομικά σκάνδαλα (Μιχαηλίδης, Χριστοδούλου, κτλ. κτλ.) και από την άλλη κανένας δεν έχει τιμωρηθεί, ούτε καν γνωρίζουμε πια ποιοι είναι οι απατεώνες και ποιοι οι έντιμοι πολίτες. Έτσι απαξιούμε τους πάντες και, άθελά μας, συγχύζουμε ακόμα περισσότερο τον πολίτη που προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο γύρω του. Δεν μας φτάνει αυτή η σύγχυση, έχουμε και συμβάντα πρωτόγνωρα για την Κύπρο, όπως ήταν η επίσκεψη του Άντρου Κυπριανού στο Μέλαθρον Αγωνιστών, η επίσημη επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου στα γραφεία του ΑΚΕΛ και, πριν από λίγες μέρες, η συνάντηση κορυφής Άντρου Κυπριανού – Αβέρωφ Νεοφύτου για τη «σφυρηλάτηση της λαϊκής ενότητας», όπως ανακοίνωσαν τα δύο κόμματα. Αυτές οι κοσμοϊστορικές αλλαγές στη νοοτροπία των δύο μεγάλων κομμάτων θα είχαν νόημα, εάν πίσω απ’ αυτά τα «ενωτικά» και «συμφιλιωτικά» μηνύματα, δεν κρυβόταν κάτι άλλο, όπως ο εφιάλτης του φθινοπώρου, όπου ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ έθεσαν ως βασικό στόχο της πολιτικής τους να τελειώνουν με το Κυπριακό και μαζί και με την οικονομία, με τρόπο μάλιστα που θα το εγκρίνει ο ίδιος ο λαός. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί αξιωματούχοι τονίζουν πως κανένα σχέδιο ΔΕΝ θα περάσει, εάν δεν το εγκρίνει η πλειοψηφία του λαού. Μερικοί, μάλιστα, έχουν προσδιορίσει αυτήν την πλειοψηφία στο 70%, τουτέστιν στα ποσοστά του ΔΗΣΑΚΕΛ και των δορυφόρων τους. Ο Πρόεδρος είναι ακόμη πιο σκληροπυρηνικός στις δηλώσεις του για το ίδιο ζήτημα. Παίρνει αυτό το σοβαρό ύφος, το ύφος που κατά κόρον χρησιμοποίει όταν καταφανώς ψεύδεται, και απειλεί πως δεν θα δεχτεί καμμία λύση που να μη συνάδει με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, το ευρωπαϊκό κεκτημένο και τη λαϊκή έγκριση, δηλαδή ένα νέο σχέδιο τύπου ΑΝΑΝ. Μερικοί πολίτες χάφτουν αυτά τα βαρύγδουπα του Προέδρου και των άλλων αξιωματούχων. Μερικοί, μάλιστα, κρετίνοι στον χώρο του κέντρου υποστηρίζουν κιόλας πως με αυτές τις θέσεις δικαιώθηκε και ο Κάρογιαν για την υποστήριξη που προσέφερε στον Αναστασιάδη, διότι προφανώς αυτός τον έπεισε να πάρει αυτές τις «εθνικές» θέσεις. Κούνια που μας κούναγε. Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που εμείς έχουμε ουσιαστικό πρόβλημα και με τη Συμμαχία Πολιτών και με την ΕΔΕΚ και με το ΕΥΡΩΚΟ. Φαίνεται ότι το σχέδιο Ανάν δεν μας δίδαξε τίποτα. Όταν αυτά τα κόμματα πιπιλίζουν ακόμη την ιερότητα των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τι μπορεί ν’ αναμένει κανείς. Ή, μήπως, δεν ήταν τα Ηνωμένα Έθνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση που μας έφεραν τα σχέδια Ανάν; Αν όντως η Συμμαχία Πολιτών, η ΕΔΕΚ και οι άλλες εθνικοαπελευθερωτικές δυνάμεις θέλουν να κτιστεί ένα δυνατό μέτωπο εναντίον των σχεδίων του ΔΗΣΑΚΕΛ, πρέπει από τώρα να ξεκαθαρίσουν αυτά τα ζητήματα και να πάψουν να υποστηρίζουν λύσεις που θα προέρχονται από τους εχθρούς μας και από τα δικά μας ηττημένα μυαλά. Πρέπει ανοιχτά πια να το διαλαλήσουμε παντού ότι μία είναι η λύση του Κυπριακού, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ, αυτή που ονειρεύονται όσοι μοχθούν και αγαπούν αυτόν τον τόπο και θέλουν να ζήσουν ελεύθεροι σ’ αυτόν και όχι σκλάβοι με ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο. Πρέπει να το διαλαλήσουμε παντού, αλλά κυρίως σε μας τους ίδιους, ότι το Κυπριακό είναι υπόθεση του λαού μας σε Κύπρο και Ελλάδα και δεν μπορεί να υπάρξει δίκαιος διακανονισμός χωρίς ελευθερία, δημοκρατία και αποχώρηση όλων των στρατευμάτων της κατοχής, των Τούρκων, των Άγγλων και του ΟΗΕ.
Το καυτό φθινόπωρο έρχεται, κι εμείς πρέπει να ετοιμαστούμε. Ο χρόνος είναι λίγος και το ποτήρι ξεχείλισε. Οι ηγεσίες μας μάς παίρνουν για αρνιά, μας υποτιμούν και νομίζουν πως θα μείνουμε ξανά αδρανείς. Δεν κατανοούν, όμως, πως όλοι οι Έλληνες έχουμε ένα κουμπάκι ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. Όταν το πατήσεις, τότε ξυπνά μέσα μας ο αγριορωμιός, και όποιον πάρει ο Χάρος. Παρά να κλάψει η μάνα μας, καλύτερα ας κλάψει η δική τους. Νοείται ότι ούτε και ’μεις θα αφήσουμε τίποτα στην τύχη.
Ανάρτηση από: http://vasosftohopoullos.wordpress.com
