Κριτική "Ριζοσπάστη" σε "Λαϊκή Ενότητα" και Πέτρο Παπακωνσταντίνου

Του Γ. Γ.

Στην ουσία έχει δίκιο ο σημερινός «Ριζοσπάστης» να χαρακτηρίζει εντελώς ρεφορμιστικές της απόψεις της «Λαϊκής Ενότητας» όπως αυτές που εκφράστηκαν από τον Πέτρο Παπακωνσταντίνου –σε εκπομπή της ΕΡΤ- ότι η εθνικοποίηση των τραπεζών είναι ένα ριζοσπαστικό –φιλολαϊκό μέτρο.

Σε μια καπιταλιστική οικονομία  είτε ιδιωτικό είτε κρατικό είναι το τραπεζικό σύστημα λειτουργεί με στόχο το καπιταλιστικό κέρδος. Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και με όλες τις επιχειρήσεις. Ηταν σοσιαλιστής δηλαδή ο «εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραμανλής που μετά την μεταπολίτευση  προχώρησε σε εθνικοποιήσεις τραπεζών (Eμπορική-Aνδρεάδης) και ιδιωτικών εταιρειών (Oλυμπιακή - Ωνάσης);

Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος. Οτι οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν και κρατήθηκαν σε λειτουργία με εκατοντάδες εκατομμύρια του ελληνικού λαού. Αρα το δημόσιο πρέπει να έχει ουσιαστικό λόγο στην λειτουργία τους.

Και σ’ αυτή την περίπτωση όμως είναι ουτοπία να πιστεύει κάποιος ότι δεν θα λειτουργούν με τους όρους της καπιταλιστικής αγοράς αλλά θα αποσκοπούν στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Με αυτό το σκεπτικό έχει δίκιο το ΚΚΕ όταν ισχυρίζεται ότι η εθνικοποίηση τομέων της οικονομίας έχει νόημα μόνο αν υπάρχει κεντρικός οικονομικός σχεδιασμός, λαϊκή οικονομία, με τα μέσα παραγωγής να ανήκουν σ’ αυτούς που παράγουν τον πλούτο.

Υπάρχει και η αντίληψη όμως ότι και σε καπιταλιστικές συνθήκες (ανάλογα τους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς) το δημόσιο μπορεί να παρέμβει ουσιαστικά και χωρίς φυσικά να αλλάζει την ουσία του καπιταλισμού, να πάρει κάποια φιλολαϊκά μέτρα.

Είναι η αντίληψη περί «ανάθεσης» που γράφαμε σε περασμένες αναρτήσεις, αυτή που θεωρεί τον πολίτη απλό ψηφοφόρο και όχι παράγοντα που με την παρέμβασή του μπορεί καθοριστικά να επιβάλλει το πολιτικό γίγνεσθαι.

Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή και κρίμα που από τον δημόσιο λόγο συνήθως απουσιάζουν τέτοιες θεωρητικές συζητήσεις. (Και δικιά μας αδυναμία που σαν μπλοκ δεν δίνουμε βαρύτητα σε τέτοιες αναρτήσεις).

Ας δούμε το κείμενο του δημοσιογραφικού οργάνου του ΚΚΕ, το οποίο αναφέραμε αρχικά, και πιθανόν να επανέλθουμε σ’ αυτό το θέμα με ποιο θεωρητική προσέγγιση

 Οταν η ΛΑΕ...

Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια η προχτεσινή τοποθέτηση του Π. Παπακωνσταντίνου (πρώην ΝΑΡ και τώρα υποψηφίου με τη ΛΑΕ) στη ΕΡΤ. Γιατί, όχι μόνο αποκαλύπτει τη γνήσια διαχειριστική φύση των προτάσεων της ΛΑΕ, αλλά και γιατί προέρχεται από κάποιον που μέχρι χτες δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ αλλά ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και μάλιστα σημαίνον στέλεχος του ΝΑΡ, και βρήκε υποτίθεται στη ΛΑΕ την πραγμάτωση του «αντικαπιταλιστικού μετώπου». Διαλέξαμε το πιο χαρακτηριστικό κομμάτι, όπου εξηγεί τι είναι αυτή η περιβόητη πρόταση για εθνικοποίηση των τραπεζών. 

Τι μας είπε λοιπόν ο Π. Παπακωνσταντίνου «Εθνικοποιούμε τις τράπεζες. Χωρίς να πάρουμε ούτε ένα ευρώ από τις καταθέσεις του πολίτη. Οταν λέμε εθνικοποιούμε εννοούμε ότι εμείς έχουμε πληρώσει τις τράπεζες, μετατρέπουμε με έναν απλό νόμο τις προνομιούχες μετοχές σε κοινές και αποκτά τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος το δημόσιο, χωρίς να χάσει ούτε ένας καταθέτης μικρός ή μεγάλος ένα ευρώ. 

Για ποιο λόγο; Οχι επειδή είμαστε κρατιστές ή επειδή θέλουμε να κάνουμε σοβιετία, αλλά για να δώσουμε στην αγορά που διψάει την απαιτούμενη ρευστότητα, στη μικρή και μεσαία επιχείρηση...»

... αποκαλύπτεται

Τι να σχολιάσει κανείς για αυτόν τον ...γνήσιο ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό λόγο. Η τοποθέτηση μιλάει από μόνη της. Με έναν «απλό νόμο» (σας θυμίζει κάτι;) παίρνει τον έλεγχο των τραπεζών το Δημόσιο. 

Ποιο είναι το Δημόσιο; θα ρωτήσει κάποιος. Το καπιταλιστικό κράτος βέβαια, που δε μας εξηγούν εκεί στη ΛΑΕ πώς θα γίνει να λειτουργήσει προς όφελος του λαού. Λες και οι κρατικές τράπεζες (που θα συνεχίσουν βέβαια να είναι μετοχικές εταιρείες κατά το πρότυπο Παπακωνσταντίνου), όπως όλες οι κρατικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις που υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν, λειτουργούν όχι με γνώμονα το κέρδος, αλλά με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες. 

Και για να μην παρεξηγηθεί κανείς διευκρινίζεται ότι όλα αυτά γίνονται με στόχο την «ενίσχυση της αγοράς», «της μικρής και μεσαίας επιχείρησης». 

Γιατί τότε σκίζουν τα ρούχα τους, όταν το ΚΚΕ τούς λέει ότι το πρόγραμμά τους είναι πρόγραμμα για την καπιταλιστική διαχείριση και ότι ενδιαφέρονται για την ανάκαμψη του κεφαλαίου; Μόνοι τους τα λένε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φτάνουν να υιοθετούν (και μάλιστα από πρώην στέλεχος του ΝΑΡ) τις λασπολογίες και συκοφαντίες για «σοβιετία», που θα μπορούσε κάλλιστα να τα λέει κάθε άλλος αστός πολιτικός. Απλά ντροπή. Κάτι τέτοια ακούνε οι κεφαλαιοκράτες, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες και «τρέμουν» από τα «μεταβατικά» ή τα «αντιμνημονιακά» προγράμματα.

Ανάρτηση από: http://tsak-giorgis.blogspot.gr