Τα λεφτά σου τις κάνουν πουτ@νες. Αν οι πελάτες σταμάταγαν να υπάρχουν τα μπουρδέλα θα κλείνανε. Απλό δεν είναι? Το πρόβλημα είναι πως οι πελάτες θα υπάρχουν, γιατί όπως λέει και το γνωστό ανέκδοτο η μ@λακια είναι καλή αλλά με το γ@μισι αποκτάς και γνωριμίες. Κι υπάρχουν τόσοι που τις χαρές της ζωής δεν μπορούν να τις δημιουργήσουν πρέπει να τις αγοράσουν. Υπάρχουν τόσοι άλλοι που οι χαρές τους είναι βρώμικα, διεστραμμένα γούστα που τα ψάχνουν στο πίσω μέρος της καθως πρέπει νοικοκυρεμένης κοινωνίας. Αρα η κοινωνία θα λειτουργεί μόνιμα με το προσωπείο του νοικοκύρη στο μπροστά μέρος του μυαλού και με το βρώμικο στο πίσω μέρος του κεφαλιού με όλες εκείνες τις επιθυμίες και τα θέλω που το αχόρταγο τομαράκι επιβάλλει. Το νόημα το έπιασε ο σοφός Αλέξης όταν είπε πως μ΄ενα δημοψήφισμα εκτονωθήκαμε. Τη ρίξαμε κάπου τη ψήφο, έτσι σαν ένα one night stand,. Ετσι βλέπουν τη ψήφο σου κακομοίρη. One night stand. Η για να το πούμε ελληνιστί, ξεπέτα.
Υπάρχει ένα κομβικό σημείο, αν σου έχει μείνει μέσα σου κάποιο ψίχουλο νοημοσύνης συνοδευόμενης βέβαια από ειλικρίνεια και τσίπα, γιατί νοήμων είναι κι ένας συριακός δολοφόνος και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, όπου θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις τελικά, πως για όλο αυτό το μπουρδέλο που βλέπεις γύρω σου δεν φταίνε οι τσατσάδες και οι πουτ@νες αλλά οι πελάτες. ΠΕΛΑΤΕΣ ΜΟΥ που έλεγε κι ο αείμνηστος. Ενα προϊόν για να πουλήσει θέλει πελάτες. Ενα τηλεοπτκό πάνελ για να πάρει παράταση και για δεύτερη φορά πρέπει να εχει τηλεθέαση. Ενας μπινές για να επιβιώσει και να ανέβει κοινωνικά, θέλει "σπρώχτες". Μια ιδέα για να ξεφύγει από το συρτάρι του δημιουργού και να γίνει δόγμα θέλει πιστούς, ένας βοιυλευτής για να καβατζώσει μια καρέκλα, χρειάζεται ψηφοφόρους.
Το δημιουργημα που βλέπεις όσο και να χτυπιέσαι κάτω για να βρεις τον υπεύθυνο δεν θα το καταφέρεις αν τελικά δεν δόσεις ένα γερό χτύπημα στη μούρη σου. Τη Δευτέρα μετά τις εκλογές αυτό που θα παίζει τρελά δεν θα είναι πόσοι έφτυσαν τις τσατσάδες αλλά πόσοι τις ψήφισαν. Θα πέφτουν ποσοστά στο τραπέζι από εκστασιασμένους δημοσιογράφους που θα δείχνουν πόσο καλά σε κρατάνε από τα.....
Συγνώμη γα τα γαλλικά σε όλο το κείμενο, αλλά κάποια στιγμή πρέπιει να σταματήσει το παραμύθι της κλαίουσας παρθένας που αναγκάστηκε να υποκύψει, της κλαίουσας κόρης που τι θα απογίνει μετά. Δεν μπορεί να γίνει δουλειά μ΄ενα λαό που αυτοχαρακτηρίζεται "φουκαριάρης" Δεν μπορείς να δείχνεις τόσο τρομαγμένος και εξαρτημένος και να σε πάρει κάποιος για σοβαρό αντίπαλο. Το πολύ πολύ να σου ρίξουν ένα ευρώ - και πολύ λέω - στο κυπελάκι.
Κάποια στιγμή και οι εναπομείναντες άνθρωποι θα σε βαρεθούν και θα σταματήσουν να ασχολούνται μαζί σου γιατί τελικά είναι ψυχοφθόρο να προσπαθεί κάποιος συνεχώς να μιλάει στο τοίχο. Το κάνεις μια δυο πέντε δέκα.. ε μετά βαριέσαι. Υπάρχουν τόσα όμορφα πράγματα να κάνει κάποιος έξω από το τοίχο. Καταντάει μαζοχισμός να συνεχίσει να βαράει το κεφάλι του με τους υπόλοιπους ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ που είναι η πόρτα εξόδου. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι για τη ξεπέτα. Εντάξει μια φορά το κάνεις αλλά μετά καταντάει βαρετό. Κάπου θέλεις να αράξεις με τον έρωτα σου, να ονειρευτείς, να δημιουργήσεις μαζί του το δικό σου κόσμο και να επιτρέπιες σ΄αυτόν να μπαινοβγαίνουν όσοι αξίζουν κάτι, όσοι δεν θα στον ποδοπατήσουν. Δεν μπορείς να έχεις βρει την αδελφή ψυχή σου και να επιμένεις να σε ταλαιπωρούν οι ξαδέλφες κι όλο το σόι τους. Καταλαβαίνεις τις αλληγορίες ελπίζω, γιατί αν δεν τις καταλαβαίνεις κι αυτές, το τερματίσαμε.
Πριν ψηφίσεις λοιπόν κάτσε και σκέψου λιγάκι. Αυτό το ιερό δικαίωμα που για να αποκτηθεί χυθήκανε κάποια γιγάντια ποτάμια από αίμα... μήπως με την επιλογή σου την ιερή ψήφο τη κάνεις ιερόδουλη? Καλό βόλι λοιπόν.
Ανάρτηση από: http://synithisypoptos.gr
