Απειράριθμοι πρόσφυγες που καταφτάνουν ως ικέτες ασύλου στο νησί, γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από σύγχρονους μαυραγορίτες καταγγέλει ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ Χίου, Γιώργος Αμπαζής | EUROKINISSI/ ΙΑΣΟΝΑΣ ΠΙΕΡΡΑΚΟΣ
Του Γιώργου Παγούδη
Ο Γιώργος Σεφέρης στο έργο του «Ἕξι νύχτες στὴν Ἀκρόπολη» και αναφερόμενος στον διωγμό της Σμύρνης περιγράφει: «Ἄκουσα σήμερα ἀπὸ ἕναν πρόσφυγα τοῦτο: Βγῆκαν κυνηγημένοι σ’ ἕνα ἑλληνικὸ νησί. Μαγαζιά, σπίτια, πόρτες, παράθυρα, ἔκλεισαν ὅλα μονομιᾶς. Αὐτὸς μὲ τὴν γυναίκα του μέσα στὸ κοπάδι. Τὸ μωρὸ ἕξι μέρες νὰ τραφεῖ· ἔκλαιγε, χαλνοῦσε τὸν κόσμο. Ἡ γυναίκα παρακαλοῦσε γιὰ νερό. Τέλος ἀπὸ ἕνα σπίτι τῆς ἀποκρίθηκαν: «Ενα φράγκο τὸ ποτήρι». Κί ὁ πατέρας συνεχίζει: «Τί νὰ κάνω, κύρ-Στράτη, ἔφτυσα μέσα στὸ στόμα τοῦ παιδιοῦ μου γιὰ νὰ τὸ ξεδιψάσω»».
Αυτό το νησί ήταν η Χίος, όπου -σύμφωνα με καταγγελίες, επώνυμες και μη- κάποια μειοψηφία έχει βάλει σκοπό να αναβιώσει τις πιο μαύρες σελίδες της πλούσιας κοσμοπολίτικης ιστορίας που διαθέτει το ακριτικό νησί, το οποίο διαχρονικά έχει στείλει δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι καταγγελίες του προέδρου της ΑΔΕΔΥ Χίου, Γιώργου Αμπαζή, σύμφωνα με τις οποίες απειράριθμοι πρόσφυγες που καταφτάνουν ως ικέτες ασύλου στο νησί, γίνονται αντικείμενο άγριας εκμετάλλευσης από σύγχρονους μαυραγορίτες, που πωλούν τα συνήθη προϊόντα σε τιμές πολλαπλάσιες απ’ τις κανονικές.
«Υπάρχουν μαρτυρίες όπου επαγγελματίες στο λιμάνι και αλλού χρεώνουν έως και δύο ευρώ τη φόρτιση του κινητού. Βάζουν ένα πολύπριζο και δίνουν ρεύμα στα κινητά με αυτή τη χρέωση», περιγράφει, θυμίζοντας τις αφηγήσεις του Σεφέρη.
Αυτές τις μαύρες σελίδες της τοπικής ιστορίας αναβιώνουν κάποιοι σήμερα, που δεν διστάζουν να πωλούν έως και πέντε ευρώ είδη, όπως ένα μπουκάλι νερό, ένα σάντουιτς με πατάτες ή ακόμα και μια κονσέρβα ψαριού.
Πρόκειται για καταγγελίες που έρχονται να επιβεβαιώσουν άλλες, παλαιότερες, σύμφωνα με τις οποίες η τακτική αυτή έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, όταν άγνωστο με ποιο τρόπο συγκεκριμένοι επαγγελματίες βρίσκονται παρόντες στην αποβίβαση των προσφύγων σε ακτές, ειδικά της βορειοανατολικής Χίου, ακόμα και ξημερώματα, πουλώντας το εμφιαλωμένο νερό δύο ευρώ το μπουκάλι, κουβαλώντας κιβώτια ολόκληρα με ιδιωτικά αυτοκίνητα.
«Είναι στο χέρι μας να τους απομονώσουμε και υποχρέωση των αρχών να παρέμβουν», τόνισε ο κ. Αμπαζής, φέρνοντας ως θετικό παράδειγμα τη στάση εκατοντάδων άλλων πολιτών του νησιού, που από το υστέρημά τους προσφέρουν καθημερινά ό,τι μπορούν στους κατατρεγμένους πρόσφυγες.
Επικερδής κομπίνα η περιπέτεια των προσφύγων
Στυγνοί εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου αποδείχτηκαν ένας 40χρονος από τα Νένητα της Χίου και ο γιος του, οι οποίοι έπεσαν στα δίχτυα του Λιμενικού. Ειδικότερα, πατέρας και γιος συνελήφθησαν από τις αρχές να έχουν στην κατοχή τους εννέα μηχανές θαλάσσης, τις οποίες αποσπούσε ο 40χρονος από τα φουσκωτά των προσφύγων, πριν ακόμα αυτοί αποβιβαστούν στην ακτή.
Η παράνομη δραστηριότητά τους έγινε γνωστή στις αρχές από καταθέσεις προσφύγων που κατήγγειλαν τις κλοπές. Οπως υποστηρίζουν στις καταθέσεις τους, ο 40χρονος εντόπιζε τα φουσκωτά και πριν ακόμα βγουν στην ακτή τα προσέγγιζε με δικό του σκάφος, λίγες δεκάδες μέτρα από την ακτή, και παρεμπόδιζε την αποβίβασή τους, την οποία επέτρεπε μόνο αν οι πρόσφυγες του παρέδιδαν τη μηχανή του φουσκωτού!
Ετσι, έπειτα από έρευνα που έγινε σε αποθήκη ιδιοκτησίας του, αλλά και στο σπίτι του γιου του, οι εννέα μηχανές κατασχέθηκαν και οι δύο άνδρες συνελήφθησαν με την κατηγορία της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος. Ωστόσο, το κατηγορητήριο ενδέχεται να διευρυνθεί περαιτέρω, εξαιτίας ακριβώς των μεθόδων που εφάρμοζαν.
Πάντως, σύμφωνα με το Λιμεναρχείο, ο νόμος είναι σαφής: «Στην περίπτωση που κάποιος εντοπίσει φουσκωτό με πρόσφυγες, οφείλει πρώτα από όλα να ειδοποιήσει το Λιμεναρχείο, ώστε να έρθει να παραλάβει τους πρόσφυγες, το σκάφος και τη μηχανή. Ωστόσο, στην περίπτωση που το σκάφος ή σκέτη η μηχανή βρεθούν εγκαταλελειμμένα, τότε οφείλει όποιος τα βρει να τα δηλώσει άμεσα στο Λιμεναρχείο. Τα πράγματα αυτά θα παραμείνουν στα χέρια αυτού που τα βρήκε και, αν μέσα σε ένα χρόνο δεν βρεθεί ο ιδιοκτήτης τους, τότε αυτοδίκαια περνούν στην ιδιοκτησία του».
Ανάρτηση από: http://www.efsyn.gr
