Μοχάμεντ Άλι (Κάσιους Κλέι)… Καλό ταξίδι…

O Μοχάμεντ Άλι (πραγματικό όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, γεν. 17 Ιανουαρίου 1942) ήταν Αμερικανός επαγγελματίας πυγμάχος. Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960. Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους σπουδαιότερους αθλητές του 20ού αιώνα.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του. Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας.

Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχει λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε. πηγή: Βικιπαιδεία

Να συμπληρώσω και εγώ μερικά στοιχεία για αυτόν τον μεγάλο και χαρισματικό αθλητή της πυγμαχίας,σαν χαρακτήρας όμως δεν έδινε και τις καλύτερες εντυπώσεις στον κόσμο,αφού μέσα από τις συνεντεύξεις του έβριζε τους λευκούς πολιτικούς και τους καλούσε στο ρινγκ να αποδείξουν πόσο άντρες είναι,αφού τους παρομοίαζε ως χειρότερους από τον τελευταίο αθλητή που νίκησε.

Πώς τα φέρνει η ζωή… Ενα κλεμμένο ποδήλατο στάθηκε η αφορμή για να θαυμάσει ο κόσμος όχι απλά τον κορυφαίο πυγμάχο (ή και αθλητή για πολλούς) όλων των εποχών, αλλά και μία από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα: Τον Μοχάμεντ Αλι. Στα 12, όταν ακόμη το όνομά του ήταν Κάσιους Κλέι, ξεκίνησε το μποξ και έξι χρόνια αργότερα, ως ερασιτέχνης ακόμα, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960. Εγινε ο δεύτερος νεαρότερος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών το 1964 όταν σε ηλικία 22 ετών έριξε στο καναβάτσο σε έξι μόλις γύρους τον παγκόσμιο πρωταθλητή Σόνι Λίστον.

Ο Cassius Marcellus Clay Jr γεννήθηκε (17-1-1942) στο Λούισβιλ του Κεντάκι και ξεκίνησε την πυγμαχία σε ηλικία 12 ετών. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών. Ο Κάσιους Κλέι ήταν ένας χαρισματικός πυγμάχος, σίγουρα από τους κορυφαίους του αθλήματος και μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου αθλητισμού όλων των εποχών. Ένας υπέροχος χορευτής και τεχνίτης.

Στη διάρκεια των αγώνων κρατούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρατσούκλι «ο Μέγιστος» (The Greatest). Ιστορική έχει μείνει η φράση με την οποία αυτοχαρακτηριζόταν: «πετάω σαν πεταλούδα, τσιμπάω σαν μέλισσα».

Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά με επιτυχία από τον Σόνι Λίστον τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή και την επομένη της νίκης του ανακοίνωσε πως είχε προσχωρήσει στους «Μαύρους Μουσουλμάνους», μια ακραία οργάνωση που αποκαλούσε «δαίμονα» τη λευκή φυλή. Λίγες μέρες αργότερα ο πνευματικός του καθοδηγητής, Ελάιζα Μοχάμεντ, του έδωσε το όνομα Μοχάμεντ Αλί. «Πλέον δεν χρειάζεται να είμαι αυτός που θέλετε εσείς να είμαι. Είμαι ελεύθερος να είμαι αυτός που θέλω εγώ» ήταν τα πρώτα του λόγια ως Αλί προς τους δημοσιογράφους.

Εντός ρινγκ «χόρευε». Σπάνια κρατούσε τα χέρια του στο πρόσωπο για να αποκρούει τις γροθιές του αντιπάλου, αφού προτιμούσε να κινείται ασταμάτητα προσπαθώντας να τις αποφύγει. Αηδιασμένος από το ρατσισμό που εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε έξαρση στις ΗΠΑ αποφάσισε να προσχωρήσει στην ακραία οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και παράλληλα να αλλάξει το όνομά του. Ο Κάσιους Κλέι δεν υπάρχει πια. Ολοι θα γνωρίσουν τον Μοχάμεντ Αλι.

Στη δεκαετία του ’70 μελετά το Κοράνι και στρέφεται στο «ορθόδοξο» Ισλάμ. Αποτελεί τον εφιάλτη για τους αντιπάλους του, αφού τους πληγώνει τόσο εντός ρινγκ με τις γροθιές του όσο και εκτός, όπου τους ταπεινώνει χρησιμοποιώντας την ευστροφία του σε συνδυασμό με τη φαρμακερή του γλώσσα. Ηταν ένας σόουμαν για τους φίλους της πυγμαχίας και η χαρά κάθε δημοσιογράφου, δεδομένου ότι όποτε άνοιγε το στόμα του έβγαζε είδηση. Είχε ξεπεράσει κατά πολύ το στερεότυπο του απλού αθλητή που κοιτάζει απλά τη «δουλειά» του. Αρχισε να γίνεται ενοχλητικός. Αλλωστε τα ημίμετρα δεν ταιριάζουν με την προσωπικότητά του. Είτε τον λατρεύουν αρρωστημένα είτε τον μισούν θανάσιμα.

Τα επόμενα χρόνια ο Αλί κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του πετυχαίνοντας επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων όπως ο Λίστον, ο Φλόιντ Πάτερσον, ο Χένρι Κούπερ και ο Μπράιαν Λόντον. Για να καταλάβετε για τι «μηχανή» μιλάμε, στις 14 Νοεμβρίου του 1966, στην αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμ, σε μόλις τρεις γύρους, πρόλαβε να χτυπήσει τον αντίπαλό του περισσότερες από εκατό φορές, τον σώριασε τέσσερις φορές, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία χτυπήματα.

Τον Απρίλιο του 1967, στη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, αρνήθηκε να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό για θρησκευτικούς λόγους, δηλώνοντας εντυπωσιακά και αιχμηρά : «Δεν έχω να χωρίσω τίποτα με τους Βιετκόνγκ. Αλλωστε κανείς από αυτούς δεν με έχει αποκαλέσει νέγρο!». Για τη στάση του αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, ενώ του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και η πυγμαχική άδεια. Αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεισήμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ.Οταν τον ρώτησαν αν του λείπει η πυγμαχία, εκείνος είχε απαντήσει: «Εγώ λείπω της πυγμαχίας».

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Μοχάμεντ Αλί ξεχώρισε για τη στάση του σε θέματα σχετικά με την ελευθερία και τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών, ασκώντας μεγάλη επιρροή στην αμερικάνικη προοδευτική νεολαία. Όσο συνέβαιναν όλα αυτά, οι διοργανωτές αγώνων επαγγελματικού μποξ προσπαθούσαν να βρουν τον διάδοχο του Μοχάμεντ Αλί. Και δεν άργησαν να τον ανακαλύψουν στο πρόσωπο – ή μάλλον στις γροθιές – του Τζο Φρέιζερ.

Ο Αλι δεν έσκυψε το κεφάλι. Ξαναμπήκε στα ρινγκ το 1970. Το Μάρτιο του ’71 αντιμετώπισε τον πρωταθλητή Τζο Φρέιζερ στην «αναμέτρηση του αιώνα». Επειτα από 15 γύρους ο Μοχάμεντ Αλι γνώρισε την ήττα (για πρώτη φορά στην καριέρα του) στα σημεία. Επέστρεψε δριμύτερος. Πήρε τη ρεβάνς από τον Φρέιζερ, ο οποίος νωρίτερα είχε χάσει τον τίτλο του πρωταθλητή, και το 1974 αντιμετώπισε το νέο «βασιλιά» Τζορτζ Φόρμαν στο Ζαΐρ. Υστερα από οκτώ γύρους ο Αλι έριξε στο καναβάτσο τον Φόρμαν και αναδείχθηκε για δεύτερη φορά πρωταθλητής. Προσέφερε μια ακόμα εκπληκτική παράσταση και πήρε μια ακόμα νίκη εναντίον του Φρέιζερ στις Φιλιππίνες.

Το 1978 ο «χρυσός» ολυμπιονίκης του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς του απέσπασε τον τίτλο. Οχι για πολύ. Επτά μήνες μετά η ζώνη επέστρεψε στα χέρια του καλύτερου. Την ίδια χρονιά αποχώρησε από την ενεργό δράση. Γύρισε εκ νέου δύο χρόνια αργότερα σε ηλικία 38 ετών με στόχο να κατακτήσει για τέταρτη φορά τη ζώνη του πρωταθλητή από τον Λάρι Χολμς. Φυσικά ουδεμία σχέση είχε με τον παλιό καλό Μοχάμεντ Αλι. Αποχώρησε στο δέκατο γύρο. Την ήττα υπέστη και στον επόμενο αγώνα -που έμελλε να είναι ο τελευταίος της καριέρας του- κόντρα στον Τρέβορ Μπέρμπικ. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί. Ο Μοχάμεντ Αλι έχει παντρευτεί τέσσερις φορές και έχει αποκτήσει εννέα παιδιά.

Δύο μέρες μετά τη νίκη του επί του Σόνι Λίστον και την κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ο Κλέι αποφάσισε να αλλάξει το όνομά του σε Μοχάμεντ Αλι.

Ηταν η πρώτη φορά που προκάλεσε σάλο για κάτι που έκανε εκτός ρινγκ. Ο ίδιος εξηγεί για ποιο λόγο προέβη σε αυτήν την κίνηση: «Κάσιους Μαρσέλους Κλέι. Ηταν ένας λευκός, του οποίου σκλάβος ήταν ο προπάππους μου, στον οποίον έδωσε το όνομά του. Στη συνέχεια το ίδιο όνομα πήρε ο παππούς μου, μετά ο πατέρας μου και τώρα εγώ. Πήραμε δηλαδή τα ονόματά μας από το λευκό αφέντη μας. Κάσιους Κλέι είναι το όνομά μου ως δούλος. Κλέι σημαίνει βρωμιά. Δεν το διάλεξα ούτε το θέλησα. Είμαι ο Μοχάμεντ Αλι, ένα ελεύθερο όνομα. Μοχάμεντ σημαίνει »άξιος επαίνων» και Αλι »μέγιστος». Επιμένω να το χρησιμοποιείτε όταν μιλάτε σε μένα ή για μένα».

Πως ξεκινησαν ολα

Οσο, λοιπόν, και αν ακούγεται παράδοξο ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών ενδεχομένως να μην είχε καμία επαφή με το άθλημα αν δεν του είχαν κλέψει το ποδήλατο σε ηλικία 12 ετών. Ο νεαρός -τότε- Κάσιους ανακαλύπτει ότι το ποδήλατό του έχει κάνει φτερά. Μες στην τσαντίλα βρίσκει έναν αστυνομικό και του λέει: «Αυτόν που μου έκλεψε το ποδήλατο θα τον πλακώσω». Ο αστυνομικός ονόματι Τζο Μάρτιν, ο οποίος παράλληλα προπονούσε πυγμάχους, του απάντησε: «Πριν αρχίσεις να προκαλείς άτομα που θέλεις να πλακώσεις, καλό είναι να μάθεις να παλεύεις». Εξι μήνες μετά ο Κλέι κέρδιζε τον πρώτο του πυγμαχικό αγώνα. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι…

Η ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Είναι δεδομένο ότι ο Αλι ήταν πρωτότυπος. Από πολλές απόψεις. Ακόμα και όταν διηγιόταν πώς έκανε προπόνηση ήταν ξεκαρδιστικός: «Οταν ήμουν μικρός ζητούσα από τον αδερφό μου να μου πετάει πέτρες. Νόμιζε ότι ήμουν τρελός, αλλά εγώ απέφευγα καθεμία από αυτές. Ετσι έμαθα να αποφεύγω και τις γροθιές μέσα στο ρινγκ». Στην πορεία βέβαια αποκάλυψε ότι υπάρχει και άλλος τρόπος: «Εχω ένα… ραντάρ μέσα μου για να αποφεύγω τις γροθιές». Πέρα από την πλάκα, στη διάρκεια μιας 15λεπτης συνέντευξης ο Μοχάμεντ έπιασε και σκότωσε με το χέρι του οκτώ μύγες εξηγώντας: «Το να πιάνεις μύγες είναι πολύ καλύτερη προπόνηση από το να χτυπάς το σάκο του μποξ».

ΤΟ ΒΙΕΤΝΑΜ

Είναι λίγο πολύ γνωστή η ιστορία με πρωταγωνιστή τον Αλι, ο οποίος αρνήθηκε να πολεμήσει στο Βιετνάμ. Μια ιστορία που πολύ ταλαιπώρησε τον πρωταθλητή. Ο ίδιος κατά καιρούς είχε μιλήσει για τον πόλεμο του Βιετνάμ:

«Κανένας Βιετναμέζος δεν με αποκάλεσε ποτέ νέγρο».

«Αν πίστευα ότι πηγαίνοντας στον πόλεμο θα έδινα ελευθερία και ισότητα σε 12 εκατ. ανθρώπους μου (σ.σ.: τους μαύρους) δεν θα χρειαζόταν να με επιλέξουν να πάω. Αύριο κιόλας θα πήγαινα μόνος μου».

«Δεν έχω τίποτα να χάσω υψώνοντας ανάστημα και ακολουθώντας τα πιστεύω μου. Ημασταν φυλακισμένοι για 400 χρόνια».

«Καθαρίστε το κελί μου, πάρτε τα μέτρα μου, χωρίς εγγύηση, γιατί είναι προτιμότερο να βρίσκομαι σε ομοσπονδιακή φυλακή παρά στο Βιετνάμ νεκρός».

«Η Αμερική είναι η χώρα που γεννήθηκα. Αυτοί φτιάχνουν τους κανόνες και αν θέλουν να με στείλουν στη φυλακή, ας το κάνουν. Εγώ όμως είμαι Αμερικανός και δεν πρόκειται να το σκάσω».

«Να κάνω αυτό που λένε οι λευκοί, δηλαδή να πολεμήσω εναντίον των Βιετναμέζων για τους οποίους δεν γνωρίζω απολύτως τίποτα; Να μονομαχήσω για την ελευθερία κάποιων ανθρώπων τη στιγμή που δεν την έχουν καν οι δικοί μου άνθρωποι εδώ στις ΗΠΑ; Θέλετε να φοβάμαι τόσο τους λευκούς, ώστε να πάω στον πόλεμο με δύο όπλα ανά χείρας, να πάρω και δέκα μετάλλια, ώστε να μου δώσετε ένα χαμηλό μισθό και να μου χτυπήσετε το κεφάλι λέγοντας: »Καλό αγόρι. Πολέμησε για την πατρίδα του»; Κάθε μέρα σκοτώνεται κόσμος στο Βιετνάμ χωρίς κανένα λόγο».

«Αν η Αμερική συμμετείχε σε ένα δίκαιο πόλεμο θα δήλωνα εθελοντής για την πρώτη γραμμή και θα κέρδιζα τον πόλεμο».

ΟΙ ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ

Ο κορυφαίος πυγμάχος όλων των εποχών τις περισσότερες φορές ήταν εριστικός, αλαζόνας με τους αντιπάλους του. Στους θαυμαστές του, ωστόσο, φερόταν ως αντι-σταρ. Ο ίδιος για να εξηγήσει το λόγο διηγήθηκε ένα περιστατικό: «Οταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω σαν τον Σούγκαρ Ρέι Ρίτσαρντσον. Διένυσα με τα πόδια μια τεράστια απόσταση για να τον συναντήσω και να του πω ότι τον θαυμάζω πολύ. Οταν έφτασα στο γυμναστήριό του, περίμενα απ’ έξω όλη την ημέρα. Θα μπορούσα να περιμένω και μία εβδομάδα. Στις 10 το βράδυ έφτασε. Ενθουσιάστηκα. Τον πλησίασα και του είπα από πόσο μακριά ήρθα και ότι ήταν ο ήρωάς μου. Ούτε καν με κοίταξε. Μου είπε: »Αργότερα μικρέ. Εχω δουλειά τώρα». Και έφυγε. Από εκείνη τη στιγμή ορκίστηκα να μη γυρίσω την πλάτη μου σε κανέναν φαν».

OI ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Εκτός από τις ατάκες του ο Μοχάμεντ Αλι ήταν απολαυστικός και στους διαλόγους του. Είτε μιλώντας σε δημοσιογράφους είτε σε αεροσυνοδούς.

8Χάουαρντ Κόσελ (δημοσιογράφος): «Μοχάμεντ, είναι φανερό ότι δεν είσαι ο ίδιος πυγμάχος που ήσουν δέκα χρόνια πριν».

Αλι: «Χάουαρντ, μόλις μίλησα με τη γυναίκα σου και μου είπε ότι δεν είσαι ο ίδιος άνδρας που ήσουν δύο χρόνια πριν!».

Αλι: «Εχω το πιο γρήγορο αριστερό χέρι στην ιστορία της πυγμαχίας».

Λόις (δημοσιογράφος): «Θα μπορούσα να σου ονομάσω ένα σωρό αθλητές ελαφρύτερων κατηγοριών που ήσαν γρηγορότεροι. Ο Σούγκαρ Ρέι Ρόμπινσον, Ο Γουίλι Πεπ…».

Αλι: «Οχι! Είμαι ο γρηγορότερος στην ιστορία της πυγμαχίας. Θέλεις να το δεις;».

Λόις: «Ε, λοιπόν, ναι».

Και χωρίς καν να κουνηθεί ο Αλι του αποκρίνεται: «Θέλεις να το ΞΑΝΑΔΕΙΣ;»!

Στο αεροπλάνο:

Αεροσυνοδός: «Φορέστε τη ζώνη σας, κύριε Αλι.»

Αλι: «Ο Σούπερμαν δεν χρειάζεται ζώνη».

Αεροσυνοδός: «Ο Σούπερμαν δεν χρειάζεται ούτε αεροπλάνο».

Το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου

Μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους ο Αλι ως ισλαμιστής βρέθηκε σε δύσκολη θέση.

Καταδίκασε μεν την επίθεση, αλλά δεν παρέλειψε να ρίξει βέλη για τους χριστιανούς: «Αυτό δεν είναι δικαιοσύνη. Δεν υποστηρίζω θανατηφόρα χτυπήματα σε αθώους. Το Ισλάμ συμβολίζει την ειρήνη. Οσοι το έκαναν είναι φανατικοί ρατσιστές που αυτοαποκαλούνται μουσουλμάνοι. Αλλά και κάποιοι άλλοι που αυτοαποκαλούνται χριστιανοί εισχώρησαν στην Κου Κλουξ Κλαν λιντσάροντας μαύρους και καίγοντας σταυρούς. Ο χριστιανισμός διδάσκει αδελφοποίηση και αγάπη, όπως και ο ισλαμισμός».

Τα ποιήματα και οι προβλέψεις

Ο Μοχάμεντ Αλι δεν ήταν τεράστιο ταλέντο μόνο στην πυγμαχία, αλλά διακρινόταν για τα ποιήματά του και τις εύστοχες προβλέψεις του.

Ποιητική συλλογή θα μπορούσε να εκδώσει. Οταν ήθελε να χλευάσει αντίπαλο ή να αποθεώσει τον… εαυτό του απλά άρχιζε να απαγγέλλει πολύ επιτυχημένα ποιήματα, τα οποία έκαναν και… ρίμα.

Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά του ήταν το παρακάτω: «Είμαι νέος, είμαι όμορφος, είμαι γρήγορος και είναι αδύνατο να ηττηθώ. Πετάω σαν πεταλούδα, τσιμπάω σαν μέλισσα. Τα χέρια σου δεν μπορούν να χτυπήσουν αυτό που τα μάτια σου δεν μπορούν να δουν».

Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες με τα ποιήματα του Αλι, αλλά το αποφεύγουμε διότι «χάνουν» στη μετάφραση στα ελληνικά. Συν τοις άλλοις είχε καθιερώσει να προβλέπει όχι απλά το νικητή των αγώνων του (αυτό, άλλωστε, ήταν εύκολο?), αλλά και σε ποιο γύρο θα τελειώσει ο αγώνας ή καλύτερα σε ποιο γύρο θα πέσει στο καναβάτσο ο αντίπαλός του. Οι προβλέψεις του ήταν σχεδόν πάντα εύστοχες, ακόμη και με? σύνθετο τρόπο. Διαβάστε την πρόβλεψή του για το ματς κόντρα στον Νταγκ Τζόουνς: «Αποφάσισα ότι θα »πέσει» στον έκτο γύρο. Τώρα αλλάζω την πρόβλεψη που έκανα νωρίτερα.

Αντί για τον έκτο ο Νταγκ θα πέσει στον τέταρτο». Οταν τελικά ο Τζόουνς βγήκε νοκ άουτ στο 10ο γύρο ο Αλι υποστήριζε ότι και πάλι δικαιώθηκε: «Λοιπόν, στην αρχή είπα στον έκτο γύρο, μετά είπα στον τέταρτο, αυτά αν τα προσθέσεις μας κάνουν δέκα!». Δεν τον πιάνεις πουθενά

ΤΟ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ

Παρά το γεγονός ότι ο Μοχάμεντ Αλι κέρδισε χρήματα, δόξα, τίτλους, καταξίωση η μοίρα τού έπαιξε πολλές φορές άσχημο παιχνίδι. Το μεγαλύτερο χτύπημα ήταν όταν προσβλήθηκε από τη νόσο Πάρκινσον.

Μιλώντας γι’ αυτό είναι φανερή η πικρία του: «Εγινα παγκόσμιος πρωταθλητής. Παντοδύναμος. Και στη συνέχεια ο Θεός πήρε την υγειά μου. Μου είναι δύσκολο να μιλήσω. Δύσκολο να περπατήσω. Είμαι ευγνώμων στο Θεό γιατί καταλαβαίνω ότι με δοκιμάζει. Μου έδωσε αυτήν την αρρώστια για να μου θυμίσει ότι δεν είμαι εγώ το νούμερο ένα. Αυτός είναι».

ΟΙ ΑΤΑΚΕΣ

Οταν ο Μοχάμεντ Αλι είχε όρεξη (σχεδόν πάντα είχε…) και άνοιγε το στόμα του, ήταν απολαυστικός. Τα σχόλια είναι περιττά:

«Ολη την ώρα πρέπει να μιλάω. Ο κόσμος αυτό περιμένει. Οι δημοσιογράφοι μου λένε: »Δεν θέλουμε να σου κάνουμε ερωτήσεις, απλώς μίλα». Το στόμα μου έχει κουραστεί!».

«Δεν γνωρίζω πάντα για τι πράγμα μιλάω, αλλά ξέρω ότι αυτό που λέω είναι σωστό!».

«Φαντάζομαι ότι αν το πω αρκετές φορές θα πείσω τον κόσμο ότι πραγματικά ήμουν ο μέγιστος».

«Ο πιο σκληρός μου αγώνας ήταν εναντίον της πρώτης μου γυναίκας».

«Είμαι τόσο γρήγορος που χθες το βράδυ έκλεισα το φως στην κρεβατοκάμαρά μου και βρισκόμουν στο κρεβάτι μου πριν σκοτεινιάσει το δωμάτιο!».

«Δεν αντέχω τη θέα του αίματος. Σε πολλούς από τους αγώνες μου αναγκάζομαι να κοιτάζω αλλού».

«Σιχαινόμουν κάθε λεπτό της προπόνησης, αλλά έλεγα: Μην τα παρατάς. Υπέφερε τώρα και ζήσε την υπόλοιπη ζωή σου σαν πρωταθλητής».

«Εύχομαι οι άνθρωποι να αγαπούσαν αλλήλους με τον τρόπο που αγαπούν εμένα. Θα ήταν ένας καλύτερος κόσμος».

Ο Αλι φωνάζει στους ρεπόρτερ μετά τη νίκη του κόντρα στον Λίστον: «Είμαι ο βασιλιάς. Βασιλιάς του κόσμου. Καταπιείτε τα λόγια σας. Καταπιείτε τα. Είμαι ο μέγιστος».

Οταν δεχόταν απειλές για τη ζωή του, αρνήθηκε προστασία της αστυνομίας: «Ο Αλλάχ θα με προστατέψει. Αλλωστε είμαι πολύ γρήγορος για να με χτυπήσει μια σφαίρα».

Γιατί ποτέ δεν έπαιξε αμερικάνικο ποδόσφαιρο: «Μπορείς να… χτυπήσεις παίζοντας ποδόσφαιρο».

Μιλώντας για το αν είναι καλός στο γκολφ: « Είμαι ο καλύτερος! Απλά δεν έχω παίξει ακόμα…».

Γιατί ταξιδεύει με πούλμαν και όχι με αεροπλάνο: «Το πούλμαν αν υποστεί βλάβη δεν πρόκειται να πέσει από 30.000 πόδια».

Απευθυνόμενος στο αγγλικό κοινό: «Εχετε ήδη βασίλισσα. Αυτό που χρειάζεστε είναι ένας βασιλιάς. Εγώ είμαι βασιλιάς».

Το 2003 παραμένει το ίδιο μετριοπαθής: «Δεν είμαι τόσο όμορφος πια. Τώρα είμαι απλά ένας μαύρος… Κλαρκ Γκέιμπλ».

Ο… νονός Μοχάμεντ

Τα παρατσούκλια και οι φραστικές επιθέσεις του Αλι στους αντιπάλους του

Ο Μοχάμεντ Αλι ήταν άριστος όχι μόνο εντός ρινγκ, αλλά και στον ψυχολογικό πόλεμο.

Για να κάνει σαφές ότι τους αντιπάλους του όχι μόνο δεν τους σέβεται, αλλά τους υποτιμάει και τους θεωρεί σαφώς κατώτερούς του ο Αλι δεν δίσταζε να τους βγάζει διόλου τιμητικά παρατσούκλια, τα οποία αιτιολογούσε μάλιστα. Να ποιο ήταν το αποτέλεσμα όταν είχε έμπνευση:

Αρτσι Μουρ: Ο γέρος («Είναι τόσο μεγάλος που θα μπορούσε να είναι παππούς μου»)

Σόνι Λίστον: Η μεγάλη άσχημη αρκούδα («Είναι άσχημος και βρωμάει σαν αρκούδα»)

Φλόιντ Πάτερσον: Ο λαγός («Φοβάται τον ίδιο του τον ίσκιο»)

Τζορτζ Τσουβάλο: Η πλύστρα («Χτυπάει σαν μια γυναίκα που πλένει ρούχα»)

Κλίβελαντ Ουίλιαμς: Ο τρελός γάτος («Τον φωνάζουν μεγάλο γάτο, αλλά αν νομίζει ότι μπορεί να με κερδίσει, είναι τρελός»)

Ερνι Τέρελ: Το χταπόδι («Οταν πυγμαχεί αρπάζει τον αντίπαλο και τον κρατάει»)

Τζο Φρέιζερ: Ο γορίλας («Είναι πιο άσχημος και από τον Κινγκ Κονγκ»)

Τζίμι Ελις: Ο σκίουρος («Μπορεί να τρέχει, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί»)

Μπάστερ Ελις: Το βουνό («Είναι μεγαλόσωμος σαν βουνό»)

Τζορτζ Φόρμαν: Η μούμια («Είναι μούμια και εγώ θα γίνω η κατάρα της μούμιας»)

Αντόνιο Ινόκι: Ο πελεκάνος («Εχει το μεγαλύτερο σαγόνι που έδωσε ποτέ ο Θεός σε άνθρωπο»)

Ερνι Σέιβερς: Το βελανίδι («Εχει ένα ξυρισμένο κεφάλι που μοιάζει με βελανίδι»)

Λάρι Χολμς: Το φιστίκι («Το κεφάλι του μοιάζει με φιστίκι και εγώ πρόκειται να τον ξεφλουδίσω»)

«Ολική έκλειψη του Σόνι»

Ο «αγαπημένος», ωστόσο, του πρωταθλητή ήταν αναμφισβήτητα ο Σόνι Λίστον, τον οποίον «περιποιόταν» αρκετά συχνά.

Ο Αλι είχε προσφερθεί να δείξει πώς θα έπρεπε να περιγραφεί ο πρώτος μεταξύ τους αγώνας: «Ο Κλέι βγαίνει να συναντήσει τον Λίστον, ο οποίος αρχίζει να οπισθοχωρεί. Ο Κλέι κινείται με ένα δεξί, τι όμορφη κίνηση και η γροθιά κτυπάει την »Αρκούδα». Τώρα ο Λίστον είναι άφαντος. Το κοινό έχει τρελαθεί. Αλλά τα ραντάρ μας τον εντόπισαν. Βρίσκεται κάπου πέρα από τον Ατλαντικό. Ποιος από τους θεατές θα το πίστευε ότι θα γινόταν μάρτυρας της ρίψης ενός ανθρώπινου δορυφόρου; Ναι, οι θεατές ούτε που το είχαν ονειρευτεί ότι θα έβλεπαν την ολική έκλειψη του Σόνι»!

Στο δεύτερο μεταξύ τους αγώνα ο Λίστον βρίσκεται πεσμένος στο καναβάτσο και σαν να μην του έφτανε αυτό, έχει τον Μοχάμεντ πάνω από το κεφάλι του να ουρλιάζει: «Σήκω και πάλεψε κορόιδο! Σήκω και πάλεψε άχρηστε! Υποτίθεται ότι είσαι τόσο κακός. Κανείς δεν πρόκειται να το πιστέψει».

Ο Σόνι Λίστον χτυπώντας ένα σάκο του μποξ απευθύνεται στον Κάσιους: «Κοίτα Κλέι, αυτό είναι για σένα». Και η απάντηση του νεαρού Αφροαμερικανού: «Ναι, αλλά ο σάκος δεν μπορεί να ανταποδώσει το χτύπημα».

Αλλη μια «φιλοφρόνηση» για τον Σόνι: «Ο Λίστον είναι ο τελευταίος άνθρωπος του κόσμου που θέλεις να τον δεις να κατεβαίνει από την καμινάδα σου ανήμερα της Πρωτοχρονιάς».

«Πολύ άσχημος για πρωταθλητής»

Ούτε ο Τζο Φρέιζερ, πάντως, θα πρέπει να έχει… παράπονο: «Ο Τζο Φρέιζερ δεν είναι άσχημος; Είναι πολύ άσχημος για να είναι πρωταθλητής κόσμου. Ο πρωταθλητής πρέπει να είναι όμορφος σαν και εμένα». Οσο γιατί δεν κυκλοφόρησε ποτέ κολόνια με την επωνυμία του Φρέιζερ ο Αλι εξηγεί: «Δεν θα μύριζε καθόλου ωραία».

«Τι έχεις σε αυτό το κεφάλι. Πέτρες;» φώναζε στον Φρέιζερ την ώρα που τον «σφυροκοπούσε» στο μεταξύ τους αγώνα στη Μανίλα («Thrilla in Manila»).

«Δε μου αρέσει ο Τζο Φρέιζερ. Είναι φλύαρος. Δεν μου αρέσουν οι πυγμάχοι που φλυαρούν». Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί…

Το 2001, ωστόσο, ο Αλι απολογήθηκε για όσα είχε σούρει στον Φρέιζερ: «Είπα πολλά στην ένταση της στιγμής. Δεν θα έπρεπε να τα πω. Τον αποκάλεσα με ονόματα που δεν έπρεπε. Ζητώ συγγνώμη. Ηταν όλα μέρος του προμόσιον του αγώνα».

«Ali Bomaye!»

Οταν πάτησε το πόδι του στο Ζαΐρ για το μεγάλο αγώνα -γνωστό και ως «Rumble in the jungle»- κόντρα στον Τζορτζ Φόρμαν (για τον οποίο έχει δηλώσει: «Είδα τον Φόρμαν να πυγμαχεί με τη σκιά του. Και η σκιά κέρδισε…») άκουσε τους Αφρικανούς να φωνάζουν: «Ali Bomaye!». Ρώτησε τι σημαίνει και του απάντησαν: «Αλι, σκότωσέ τον!». Ο Μοχάμεντ ενθουσιάστηκε και μέχρι την ημέρα του αγώνα παρότρυνε τους Ζαϊρινούς να φωνάζουν το παραπάνω σύνθημα.

Πηγές :

womenonly , του Αντώνη Τσιμόπουλου

tovimaonline , του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Ανάρτηση από: https://bluebig.wordpress.com