Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2019

Αλλοεθνείς, αλλόδοξοι και η γαλανόλευκη με το σταυρό

Ένα έθνος χάνεται ολοκληρωτικά όταν δεν πολεμάει τον κατακτητή! Όταν στο όνομα της υπεράσπισης της ιστορικής του μνήμης και των συμβόλων του, παραδίνει την διαχείριση του παρόντος και του μέλλοντός του σε ξένα κέντρα αποφάσεων, όταν αφήνει την υπεράσπιση των εθνικών του συμφερόντων και των συνόρων του σε ισχυρούς «συμμάχους». 
Τότε και μόνο τότε, τόσο η ιστορική μνήμη του και τα σύμβολά του, όσο και οι εθνικές επετειακές εκδηλώσεις του θα λαμβάνουν φολκλορικό χαρακτήρα!
Ludovico Lipparini-Byron
Του Γ. Γεωργή
Το άρθρο του κ. Ιγγλέση «Η μεταναστευτική απειλή και η εγκληματική διαχείρισή της» το  οποίο και παραθέτουμε παρακάτω, στις 11.11.2019 καίτοι παρουσιάζει ενδιαφέρον κι έχει ορισμένα δυνατά σημεία, όπως η ανάδειξη της συμβολής του Ευρώ στην αύξηση των μεταναστευτικών ροών, κατά την άποψή μου πάσχει από σύνδρομα του συρμού:
  • Η στάση απέναντι στην ΕΕ και τους «θεσμούς» της δεν είναι τόσο ξεκάθαρη.
  • Υπάρχουν αποφάσεις της ΕΕ που επιβάλουν όσα καταγγέλλει ο αρθρογράφος, που απαγορεύουν όσα προτείνει… και πολλά ακόμα.
  • Η θέση για «εποίκους» κι «εποικισμό»…
  • Ο φόβος μπροστά στο αλλόδοξο, που εύκολα μετεξελίσσεται σε μισαλλοδοξία.
  • Το ίδιο το γεγονός της στόχευσης στον ξεριζωμένο κι όχι στον ξεριζωμό, στον μετανάστη κι όχι στην μετανάστευση.
Δεν διεκδικεί -πλάι στα όσα προτείνει- το προφανές:
  • Εισόδημα για τον άνεργο,
  • απαγόρευση πλειστηριασμών,
  • καλλίτερη και περισσότερη υγειονομική και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, προκειμένου να ασφαλίσουμε τις ήδη απασφαλισμένες υγειονομικές βόμβες των μεταναστευτικών ροών.
Αυτό όμως που με ώθησε να γράψω τούτο το σημείωμα είναι η παρακάτω παράγραφος:
«Η παγκοσμιοποίηση (globalization) δε θέλει σύνορα, δε θέλει οι άνθρωποι να έχουν ρίζες και ταυτότητα, δε θέλει να υπάρχουν εθνικά συμφέροντα, θέλει να δημιουργήσει έναν «κοινωνικό χυλό» που εύκολα θα χειραγωγείται προς τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντά της. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μιλώντας στη Βουλή στις 4-10-19 είπε μεταξύ άλλων: “Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας, είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων μείνουν (σ.σ. των μεταναστών) να αριστεύσουν, αφού πάνε σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση”.
»Στις δύο αυτές φράσεις εκφράζεται η εθνομηδενιστική ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Οι πολίτες που θέλουν να διατηρηθεί η εθνικά ομοιογενής ελληνική κοινωνία είναι τουλάχιστον ύποπτοι για ρατσισμό και ξενοφοβία».
Προφανώς και συμμερίζομαι την άποψη του γράφοντος περί παγκοσμιοποίησης και πολυπολιτισμικότητας, αλλά …γιατί ακριβώς ο ξένος αριστούχος μαθητής δεν μπορεί να έχει την τιμή να σηκώσει την Ελληνική Σημαία;
Γιατί αυτός που αρίστευσε, μετέχοντας στη νεοελληνικά παιδεία, δεν δικαιούται να τιμηθεί, και να τιμήσει το εθνικό σύμβολο;
Συνεχίζει ο Ιγγλέσης:
«Η γαλανόλευκη με το σταυρό υποβαθμίζεται από σύμβολο του ελληνικού έθνους σε διακριτικό του αριστούχου μαθητή, ακόμη κι’ αν αυτός είναι αλλοεθνής και μουσουλμάνος. Η βαμμένη με ελληνικό αίμα σημαία πρέπει, σιγά – σιγά, να γίνει ένα πανί που θα το κυματίζει ο οποιοσδήποτε σε εκδηλώσεις που θα τείνουν να λάβουν φολκλορικό χαρακτήρα. Το έθνος θα έχει ηττηθεί ολοκληρωτικά όταν θα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του και τα σύμβολά του». 
Έτσι λοιπόν:
  • Μολύνεται το εθνικό σύμβολο όταν το κρατά ο μουσουλμάνος; Δεν υπάρχουν λοιπόν Έλληνες μουσουλμάνοι; Έχει δίκιο ο Ερντογάν;
  • Μολύνεται όταν το κρατά ο αλλοεθνής; Οι Γαριβαλδινοί όταν έχυναν το αίμα τους πολεμώντας για την Ελλάδα, μόλυναν τη σημαία μας; ή την τιμούσαν;
  • Ακόμα και στην περίοδο της εθνεγερσίας υπήρξαν αλλοεθνείς-μουσουλμάνοι που πάλεψαν ενάντια στον οθωμανικό ζυγό. Δεν πήραν την άδεια του κυρίου Ιγγλέση! 
Η σημαία μας δεν βάφτηκε μόνο από ελληνικό αίμα, την τίμησαν με το αίμα τους αλλοεθνείς και αλλόδοξοι. Γι αυτό και δικαιούνται να τη σηκώνουν με τιμή και αλλοεθνείς και αλλόδοξοι!

Δεν τιμάει τον πατριώτη Ιγγλέση, τον δημοκράτη Ιγγλέση η συγκεκριμένη άποψη!
Οι πατριδοκάπηλοι, οι διορισμένοι από τους κατακτητές πρωθυπουργοί και υπουργοί της κατεχόμενης πατρίδας –ανάμεσά τους και δαφνοστεφείς στρατηγοί της νίκης του Αλβανικού έπους- θεώρησαν μεγάλη «συμβολική» νίκη τους, το ότι πάνω από την επίσημη έδρα της «Ελληνικής Πολιτείας», όπως ονομαζόταν το κατοχικό κράτος -ήδη μοιρασμένο σε τρείς κατοχικές ζώνες- η γαλανόλευκη με το σταυρό κυμάτιζε μόνη της, χωρίς να πλαισιώνεται από τη σημαία και τα σύμβολά του κατακτητή. Τρίχες! Φτηνές δικαιολογίες δοσίλογων, ανόητη απολογητική του δοσιλογισμού! Βαυκαλίζονται με συμβολικές νίκες όσοι δίνουν «γην και ύδωρ»! Δεν βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς ο Ιγγλέσης!
Ένα έθνος χάνεται ολοκληρωτικά όταν δεν πολεμάει τον κατακτητή! Όταν στο όνομα της υπεράσπισης της ιστορικής του μνήμης και των συμβόλων του, παραδίνει την διαχείριση του παρόντος και του μέλλοντός του σε ξένα κέντρα αποφάσεων, όταν αφήνει την υπεράσπιση των εθνικών του συμφερόντων και των συνόρων του σε ισχυρούς «συμμάχους». 
Τότε και μόνο τότε, τόσο η ιστορική μνήμη του και τα σύμβολά του, όσο και οι εθνικές επετειακές εκδηλώσεις του θα λαμβάνουν φολκλορικό χαρακτήρα!
Όχι όταν παρελαύνει ο αλλόφυλος ή αλλόδοξος αριστούχος με το εθνικό σύμβολο!
Η καταγγελλόμενη αντίληψη του Μητσοτάκη ταυτίζεται στην ουσία της, με την αντίληψη του καταγγέλλοντος Ιγγλέση, μόνο τα πρόσημα αλλάζουν: όπου βλέπει «θετικό» ο ένας, βλέπει «αρνητικό» ο άλλος. Και τούμπλαλιν!
Και οι δύο βλέπουν στη γαλανόλευκη, όχι το καθαγιασμένο με αίμα σύμβολο των αγώνων του λαού για εθνική λευτεριά και κοινωνική προκοπή, αλλά το διακριτικό γνώρισμα: του αριστούχου ο ένας, της εθνικής ομοιογένειας ο άλλος!
Και οι δύο κάνουν λάθος! Ο Μητσοτάκης από πολιτική σκοπιμότητα, από εθελοδουλεία.
Δεν είναι τέτοια η περίπτωση του Ιγγλέση. Τα περί εθνικής ομοιογένειας τα έχει απαντήσει σχεδόν δύο αιώνες τώρα, ο Κ. Παπαρηγόπουλος, πατέρας της σύγχρονης  εθνικής ιστοριογραφίας, ας μη πάμε πιο πίσω από αυτόν!
Ο κος Ιγγλέσης έχει δώσει πολλά στον κοινό αγώνα κατά των δανειστών και του πολιτικού τους προσωπικού στην πατρίδα μας. Δε συμφωνούμε πάντα, ούτε και χρειάζεται κάτι τέτοιο…
Αλλά, παρά ταύτα, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.

Η μεταναστευτική απειλή και η εγκληματική διαχείρισή της

Άφιξη μεταναστών και επιτροπή υποδοχής από ΜΚΟ
Του Νίκου Ιγγλέση
https://greekattack.wordpress.com
Η σημερινή κυβέρνηση, βαδίζοντας στα χνάρια της προηγούμενης και συνεπικουρούμενη από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, επιχειρεί, όχι να αντιμετωπίσει τις μεταναστευτικές ροές, αλλά να τις διαχειριστεί με το μικρότερο δυνατόν πολιτικό κόστος. Ο απώτερος στόχος παραμένει διαχρονικά ο ίδιος, δηλαδή, να μετατραπεί η ελληνική κοινωνία σε πολυπολιτισμική και να χάσει τα εθνικά χαρακτηριστικά της. Αυτό επιτάσσει η παγκοσμιοποίηση.
Η παγκοσμιοποίηση (globalization) δε θέλει σύνορα, δε θέλει οι άνθρωποι να έχουν ρίζες και ταυτότητα, δε θέλει να υπάρχουν εθνικά συμφέροντα, θέλει να δημιουργήσει έναν «κοινωνικό χυλό» που εύκολα θα χειραγωγείται προς τα πολιτικοοικονομικά συμφέροντά της. Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης μιλώντας στη Βουλή στις 4-10-19 είπε μεταξύ άλλων: « Μακριά από εμάς οποιαδήποτε λογική ρατσισμού και ξενοφοβίας, είμαι υπέρ της πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Μακάρι τα παιδιά όσων μείνουν (σ.σ. των μεταναστών) να αριστεύσουν, αφού πάνε σχολείο και να σηκώσουν την ελληνική σημαία στην παρέλαση».
Στις δύο αυτές φράσεις εκφράζεται η εθνομηδενιστική ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Οι πολίτες που θέλουν να διατηρηθεί η εθνικά ομοιογενής ελληνική κοινωνία είναι τουλάχιστον ύποπτοι για ρατσισμό και ξενοφοβία. Η γαλανόλευκη με το σταυρό υποβαθμίζεται από σύμβολο του ελληνικού έθνους σε διακριτικό του αριστούχου μαθητή, ακόμη κι’ αν αυτός είναι αλλοεθνής και μουσουλμάνος. Η βαμμένη με ελληνικό αίμα σημαία πρέπει, σιγά – σιγά, να γίνει ένα πανί που θα το κυματίζει ο οποιοσδήποτε σε εκδηλώσεις που θα τείνουν να λάβουν φολκλορικό χαρακτήρα. Το έθνος θα έχει ηττηθεί ολοκληρωτικά όταν θα έχει χάσει την ιστορική μνήμη του και τα σύμβολά του.
Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Τσίπρας παραδίδει, στις 4-11-17 στο Μέγαρο Μαξίμου, την ελληνική σημαία στον 11χρονο Αμίρ, μουσουλμάνο από το Αφγανιστάν.
Η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια κατακλύζεται από κύματα λαθρομεταναστών. Εισέρχονται παράνομα στην ελληνική επικράτεια, υποβάλλουν αίτηση για άσυλο (δηλώνουν πρόσφυγες) και ουσιαστικά εγκαθίσταται στη χώρα. Δεν πρόκειται, στην συντριπτική πλειοψηφία τους, ούτε για πρόσφυγες ούτε για απλούς οικονομικούς μετανάστες που έρχονται να δουλέψουν για κάποια χρόνια και ύστερα να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, πρόκειται για εποίκους που θέλουν να «κτίσουν» μια νέα ζωή στο έδαφος μιας άλλης χώρας.
Οι πραγματικοί πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές έχουν τη δυνατότητα να προστατευθούν σε πολλές από τις χώρες που διασχίζουν πριν καταλήξουν στην Ελλάδα. Δεν ζητούν όμως άσυλο σ’ αυτές τις χώρες αλλά έρχονται εδώ ως προθάλαμο για την εν συνεχεία μετάβασή τους στη Β. Ευρώπη. Ο βαλκανικός διάδρομος όμως έχει κλείσει για όλους (πρόσφυγες και εποίκους) και έτσι εγκλωβίζονται στην Ελλάδα. Η χώρα μας που, για τους περισσότερους, δεν είναι ο αρχικός προορισμός τους έχει όμως ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Χρησιμοποιεί ένα διεθνές συναλλαγματικό νόμισμα, το ευρώ, με το οποίο αργότερα θα μπορούν να στέλνουν εμβάσματα στη χώρα καταγωγής τους, όπως κάνουν ήδη οι παλαιότεροι οικονομικοί μετανάστες. Αυτό αποτελεί ένα σημαντικό μαγνήτη έλξης σε αντίθεση π.χ. με τη γειτονική Βουλγαρία.
Ο εποικισμός της Ελλάδας απειλεί την εθνική υπόστασή της. Αμείλικτα ερωτήματα ζητούν απάντηση από την κυβέρνηση και όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα:
  1. Γιατί δε φυλάσσονται αποτελεσματικά τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα και το Λιμενικό Σώμα – Ελληνική Ακτοφυλακή έχει μετατραπεί σε επιτροπή υποδοχής των νέων εποίκων; Γιατί οι βάρκες των λαθρομεταναστών αφήνονται να εισέλθουν στα ελληνικά χωρικά ύδατα και δεν απωθούνται στα συνορεύοντα, στις περισσότερες περιπτώσεις, τουρκικά χωρικά ύδατα;
  2. Γιατί τόσα χρόνια το Λιμενικό και η Αστυνομία δεν έχει εφοδιαστεί με τα απαραίτητα μέσα (περιπολικά σκάφη, ραντάρ, κάμερες, θερμικές κάμερες κλπ) για τη φύλαξη των συνόρων;
  3. Γιατί οι διάφορες ΜΚΟ ενεργούν ως κράτος εν κράτει στην προσέλκυση και εξυπηρέτηση των λαθρομεταναστών, χρηματοδοτούμενες για το σκοπό αυτό από το εξωτερικό;
  4. Πώς συγκεντρώνονται τόσοι πολλοί μετανάστες απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα στην Τουρκία; Φτάνουν με τα πόδια, με λεωφορεία ή με φτηνές πτήσεις τσάρτερ που επιδοτεί η τουρκική κυβέρνηση; Πώς έρχονται στα ελληνικά νησιά ασυνόδευτοι ανήλικοι 10 ή 12 ετών π.χ. από το Αφγανιστάν; Κάνουν μόνοι τους όλο αυτό το ταξίδι; Μήπως η Τουρκία, μέσω των μυστικών υπηρεσιών της (ΜΙΤ) έχει μετατρέψει τους μετανάστες σε εργαλείο για να εκβιάζει την Ευρώπη και να διαλύει την κοινωνική συνοχή της χώρας μας;
  5. Γιατί αφέθηκαν τα νησιά του Α. Αιγαίου να καταστραφούν οικονομικά, τουριστικά και περιβαλλοντολογικά; Αυτά δεν είναι Ελλάδα;
  6. Γιατί δημιουργούνται στην ενδοχώρα «συνοικίες» και «χωριά» αλλοεθνών – αλλόθρησκων πληθυσμών; Μπορεί η αποσυμφόρηση των νησιών να είναι η δικαιολογία για την αποσάθρωση όλης της ελληνικής επικράτειας; Σύμφωνα με την ερμηνεία της Κοινής Δήλωσης ΕΕ – Τουρκίας, του 2016, η επαναπροώθηση των μεταναστών στην τελευταία μπορεί να γίνει μόνο εφ’ όσον αυτοί δεν έχουν φύγει από τα νησιά. Όσοι μεταφέρονται στην ηπειρωτική Ελλάδα θα μείνουν εδώ.
  7. Γιατί νοικιάζονται, από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και την ΕΕ, διαμερίσματα και ξενοδοχεία για τους εποίκους και δε γίνεται κάτι ανάλογο για όσους έλληνες πολίτες έχουν τις ίδιες ανάγκες στέγασης; Οι πρόσφυγες δικαιούνται να ζουν καλύτερα από κάποιους Έλληνες;
  8. Γιατί δίνεται επίδομα και κάρτες αγορών στους λαθρομετανάστες και δε γίνεται το ίδιο για τους Έλληνες που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχιας; Μήπως οι έποικοι επιδοτούνται για να εγκατασταθούν στη χώρα μας;
  9. Γιατί δε γίνεται καμιά αναφορά στην επιβάρυνση του ΕΣΥ από ανθρώπους που δεν έχουν καταβάλει καμιά εισφορά υγείας;
  10. Γιατί τα παιδιά των εποίκων, που δε γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και έχουν περιορισμένες προσχολικές εμπειρίες, εντάσσονται στα δημόσια σχολεία υποβαθμίζοντας έτσι το εκπαιδευτικό μας σύστημα;
Η απάντηση σ’ όλα αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα δε δόθηκε ούτε πρόκειται να δοθεί ποτέ στον ελληνικό λαό. Αντίθετα υλοποιείται μια εθνικά εγκληματική διαχείριση του θέματος. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδης μιλώντας στις 6-11-19 στην Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου είπε μεταξύ άλλων: «Το μεγάλο ζητούμενο είναι η ένταξη και η ενσωμάτωση των προσφύγων, δηλαδή, η εκπαίδευση των παιδιών και η απασχόληση των γονέων, η διασφάλιση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων τους».
Είναι πασιφανές ότι η κυβέρνηση και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει την πληθυσμιακή αλλοίωση του ελληνικού χώρου με την εγκατάσταση εποίκων στο όνομα ενός ανθρωπισμού μόνο για τους αλλοδαπούς – όχι για τους Έλληνες – και της προστασίας των «προσφύγων». Η προπαγάνδα του «πολιτικά ορθού» που εκπορεύεται από τους νεοφιλελεύθερους γκλομπαλιστές και τους αριστερούς εθνομηδενιστές επιχειρεί να πείσει τους Έλληνες ότι πρέπει να οδηγηθούν σε ευθανασία. Αμφότεροι μας λένε ότι οι νεοφερμένοι δεν είναι και πολλοί και οφείλουμε να μάθουμε να συμβιώνουμε μαζί τους. Μα αν εγκαθιστούμε τους σημερινούς αύριο θα έρθουν κι’ άλλοι. Τους τελευταίους 4 μήνες οι αφίξεις έφθασαν τις 40.000 όπως δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη Γ. Κουμουτσάκος, αρμόδιος για τη μετανάστευση.
Επιχειρείται να μπολιαστεί η ελληνική κοινωνία με μια τραγελαφική λογική. Οι πρόσφυγες έχουν ανώτερα δικαιώματα απ’ αυτά των Ελλήνων. Έτσι, αν π.χ. δύο φυλές ή εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες στο Πακιστάν, στο Κονγκό ή οπουδήποτε αλλού, πολεμούν μεταξύ τους, η χώρα μας έχει υποχρέωση να δώσει άσυλο στα μέλη τους (θεωρούνται πρόσφυγες πολέμου) και να τους εξασφαλίσει στέγη, τροφή, εργασία, εκπαίδευση στα παιδιά τους και αργότερα, σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, να χορηγήσει στα τελευταία την ελληνική ιθαγένεια.
Η μέγιστη απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας είναι η δημιουργία στο εσωτερικό της μιας σημαντικής μουσουλμανικής μειονότητας που θα εκμεταλλευτούν, την κατάλληλη στιγμή, ξένες δυνάμεις (Τουρκία και άλλες) για γεωστρατηγικούς σκοπούς. Θα χρησιμοποιήσουν, δηλαδή, τη μουσουλμανική μειονότητα ως «στρατηγική μειονότητα». Όσες χώρες γνώρισαν εμφύλιους πολέμους, υπέστησαν εξωτερική εισβολή ή διαλύθηκαν αυτό οφειλόταν στην ύπαρξη στο εσωτερικό τους «στρατηγικών μειονοτήτων» που χειραγωγήθηκαν εντέχνως από εξωτερικούς δρώντες.
Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

Στρατιώτες της Βέρμαχτ είχαν ενταχθεί στον ΕΛΑΣ! Η απίστευτη ιστορία τους!

Στρατιώτες της Βέρμαχτ είχαν ενταχθεί στον ΕΛΑΣ! Η απίστευτη ιστορία τους!

Στην Ελλάδα, η αντίσταση των Γερμανών στρατιωτών στο ναζισμό ήταν ισχυρότερη στις τάξεις των «πειθαρχικών ταγμάτων 999» (Bewährungsbataillone). Τα τάγματα αυτά, τριάντα τον αριθμό, συγκροτήθηκαν στα μέσα του 1942 και επανδρώθηκαν με 28.000 στρατιώτες που είχαν κριθεί παλαιότερα «ανάξιοι να υπηρετήσουν», κυρίως για πολιτικούς λόγους. Αντίθετα, στο «αναμορφωτικό σώμα 500» δύναμης 27.000 ανδρών υπερείχαν οι καταδικασμένοι για ποινικά και στρατιωτικά αδικήματα. Η μαχητική ικανότητα αυτού του σώματος ελάχιστα υπολειπόταν από εκείνη των κανονικών μονάδων.  Μετά, όμως, τις αρνητικές εμπειρίες κατά την εκστρατεία της Βόρειας Αφρικής, η διοίκηση της Βέρμαχτ ενσωμάτωσε σε κάθε τάγμα 999 έναν σημαντικό αριθμό ποινικών καταδίκων για να ελέγχει τους πολιτικούς. Οι κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου είχαν την ευκαιρία να αποκατασταθούν με την επίδειξη καλής διαγωγής και ανδρείας. Οι πολιτικοί στα τάγματα 999 ανέρχονταν συνολικά σε 11000, αντιπροσώπευαν δηλαδή περίπου το 30% της δύναμής τους.
Από την άνοιξη του 1943 άρχισαν να σταθμεύουν πειθαρχικά τάγματα 999 στην Ελλάδα (Πελοπόννησος, νησιά Ανατ. Αιγαίου, Θεσσαλία και για κάποιο διάστημα και στα Ιόνια). Χρησιμοποιούνταν για τη φύλαξη των ακτών και τοποθετούνταν ανάμεσα σε κανονικές μονάδες του στρατού και των SS. Παρ’ όλο που ως αξιωματικοί και υπαξιωματικοί υπηρετούσαν στα 999 κυρίως φανατικοί Ναζί, η στρατιωτική ηγεσία δεν είχε εμπιστοσύνη στις μονάδες αυτές και δεν τις χρησιμοποιούσε σε δύσκολες επιχειρήσεις.. Αυτό, όμως, επέτρεπε την επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό και την αυτομόληση στρατιωτών με τον οπλισμό τους στον ΕΛΑΣ
Ήδη τον Ιούλιο του 1943 στρατιώτες από τις μονάδες αυτές είχαν συνδεθεί με ιταλικές μονάδες και σχεδίαζαν να αυτομολήσουν ομαδικά στον ΕΛΑΣ. Το σχέδιο προδόθηκε και ο επικεφαλής κομμουνιστής Φραντς Τσέρνυ, που ανέλαβε την αποκλειστική ευθύνη για την απόπειρα, εκτελέστηκε στην Άνω Μανωλάδα.  Οι στρατιώτες των ταγμάτων 999 στην περιοχή της Αμαλιάδας συνέχισαν να έχουν επαφή με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ μέσω μιας παράνομης ομάδας με ηγέτες τον Βερολινέζο κομμουνιστή Βέρνερ Ίλμερ και τον πρώην αθλητή Φραντς Σάιντερ από το Μόναχο.. Η ελληνική Αντίσταση , ενημερωμένη για τη φύση των γερμανικών μονάδων, ανέγραφε στους τοίχους της Αμαλιάδας συνθήματα που απευθύνονταν στους Γερμανούς κομμουνιστές στρατιώτες, οι οποίοι, κατά τη μαρτυρία του Κουρτ Νέτμπαλ, αντιλαμβάνονταν το περιεχόμενό τους παρ ‘ όλο που ήταν γραμμένα στα ελληνικά. Στα ταβερνάκια της περιοχής γινόταν η ανταλλαγή των πληροφοριών:  «Από μας οι αντάρτες έπαιρναν κάθε πληροφορία που επιθυμούσαν, δύναμη των μονάδων, είδος του οπλισμού, ονόματα των αξιωματικών, σχέδια ενεργειών καθώς και ονόματα Ελλήνων που είχαν κοινωνικές επαφές με τους αξιωματικούς, για να προλάβουμε έγκαιρα τους καταδότες»
Χάρη σε αυτές τις πληροφορίες, τον Ιούλιο του Ι943 διέφυγαν τη σύλληψη οι άνδρες του χωριού Γεράκι, στη διάρκεια μιας επιχείρησης τιμωρίας της Βέρμαχτ. Το ΕΑΜ, με τη σειρά του, αναλάμβανε την εκτύπωση προκηρύξεων που συνέτασσαν οι Γερμανοί αντιφασίστες και ρίχνονταν στις γερμανικές μονάδες. Όταν η δραστηριότητα του Ίλμερ κινδύνευε να γίνει αντιληπτή απ’ τους αξιωματικούς του, αυτός διέφυγε με δύο συνεργάτες του. τον Φεβρουάριο του 1944, και αυτομόλησε στον ΕΛΑΣ. απ’ όπου συντόνιζε την προπαγάνδα που απευθυνόταν στις γερμανικές μονάδες. H τοπική διοίκηση της Βέρμαχτ δεν είχε ψευδαισθήσεις για τη μαχητική αξία των μονάδων αυτών και σε έκθεση της, τον Μάιο του 1944, τις θεωρούσε έτοιμες να αυτομολήσουν
Στις αρχές του 1944 σι Γερμανοί αντιφασίστες εφοδίασαν τον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου με δύο ασυρμάτους υπερβραχέων κυμάτων από τα γερμανικά αποθέματα και εκπαίδευσαν στη χρήση τους νεαρούς ελασίτες. Με τις συσκευές αυτές επικοινωνούσαν κατευθείαν οι αντιφασιστικοί πυρήνες..  Οι τελευταίοι, την άνοιξη του 1944, συνέταξαν μια προκήρυξη που κυκλοφόρησε στις τάξεις των Πειθαρχικών ταγμάτων και καλούσε τους άνδρες τους να αυτομολήσουν στον ΕΛΑΣ. Το επόμενο διάστημα αυξήθηκε πραγματικά ο αριθμός των Γερμανών που αυτομόλησαν κατά μονάς ή σε μικρές ομάδες. Ακόμη και στην 117 Ορεινή Μεραρχία, μια επίλεκτη μονάδα, είχαν  σημειωθεί αυτομολήσεις. Τα σχέδια, όμως, για μια γενικευμένη εξέγερση των μονάδων αυτών ματαιώθηκαν όταν οι έξι επικεφαλής της συνωμοσίας καταδόθηκαν από συστρατιώτες τους και εκτελέσθηκαν στις 6 Ιουνίου 1944,
Ανάμεσα στους εκτελεσθέντες ήταν και ο Χέρμαν Μπόντε, πρώην κομμουνιστής δημοτικός σύμβουλος στο Mπραουνσβαΐχ, ο οποίος απολάμβανε μεγάλης εκτίμησης από τους συστρατιώτες του. Άλλοι Γερμανοί αντιφασίστες καταδόθηκαν από Έλληνες συνεργάτες των κατακτητών. Θύμα τους έπεσε ο καταγόμενος από τη Δρέσδη κομμουνιστής Χάιντς Στάιερ, που υπηρετούσε ως τηλεφωνητής στην Κομαντατούρ στα Λεχαινά και εκτελέσθηκε στις 12 Ιουλίου 1944, στο χωριό Άγιος Ιωάννης
Όσοι πρόλαβαν να διαφύγουν στον ΕΛΑΣ σχημάτισαν περί τον Ίλμερ, στις 20 Ιουλίου 1944 στο χωριό Τρόπαια, το Σύνδεσμο Γερμανών Αντιφασιστών Πελοποννήσου (Verbanddeutscher Antifaschisten auf dem Pelopones), στον οποίο ανήκαν περίπου 60 μέλη, ορισμένα από τα οποία παρέμεναν ακόμη στις μονάδες τους. Λίγες μέρες μετά την ίδρυση του συνδέσμου ο Ίλμερ, φέροντας ελληνικά χαρτιά ταυτότητας, έπεσε πάνω σε γερμανική περίπολο, πυροβολήθηκε, συνελήφθη, δικάσθηκε και καταδικάσθηκε τρις σε θάνατο και εκτελέσθηκε. Η σορός του τάφηκε από τους Γερμανούς στο νεκροταφείο της Αμαλιάδας. Την επομένη τουφεκίσθηκε, ύστερα από κατάδοση, ο Άντον Μπέργκχουμπερ, ενώ 120 στρατιώτες στάλθηκαν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία. Ανάλογες καταστάσεις επικράτησαν και στο τάγμα 999 που στάθμευε στην περιοχή Καλαμάτα-Μεσσήνη-Πύλος-Κυπαρισσία. Και εδώ η καταστολή από τους αξιωματικούς υπήρξε αμείλικτη. Στην παραλία της Καλαμάτας εκτελέσθηκαν 13 στρατιώτες, ενώ μεμονωμένες εκτελέσεις έγιναν στην Πύλο και την Κυπαρισσία. Στο Γύθειο μια άλλη ομάδα στρατιωτών προμήθευσε τον ΕΛΑΣ με πυρομαχικά, ενώ 32 Γερμανοί στρατιώτες επωφελήθηκαν από μια επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον θέσεων της μονάδας τους στη Μονεμβασία για να αυτομολήσουν στους αντάρτες. Όταν τμήμα αυτού του τάγματος μεταστάθμευσε στη Ζάκυνθο, οι Γερμανοί αντιφασίστες ήρθαν σε επαφή με την ελληνική Αντίσταση και την ενίσχυσαν ποικιλοτρόπως. Αρκετοί από αυτούς που είχαν προηγουμένως αυτομολήσει παρέλασαν στην πρωτεύουσα του νησιού μετά την εκκένωσή του από τη Βέρμαχτ..
Στα τάγματα 999 που προωθήθηκαν στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου οι αυτομολήσεις άρχισαν ήδη κατά τη διάβασή τους από την Αθήνα και τον Πειραιά. Ανάμεσα σε αυτούς που ήρθαν οε επαφή με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ ήταν ο Γκέρχαρντ Ράινχαρτ, που προωθήθηκε στο βουνό. Κατά τη μεταφορά τους στα νησιά τα τάγματα 999 είχαν μεγάλες απώλειες από αγγλικές επιθέσεις, που βύθισαν τα πλοία και τα καΐκια στα οποία είχαν επιβιβασθεί. Στον νησιωτικό χώρο οι αντιφασιστικοί πυρήνες στα τάγματα 999 ήταν ισχυροί στη Σάμο και τη Μυτιλήνη. Με τη βοήθειά τους ο ΕΛΑΣ Σάμου διέλυσε και αφόπλισε μια μονάδα Ιταλών μελανοχιτώνων, που πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών. Αυτό επέτρεψε στους Άγγλους να αποβιβασθούν στη Σάμο χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Σε εφαρμογή, όμως, μιας πάγιας πολιτικής, οι Άγγλοι απαίτησαν την παράδοση των Γερμανών αντιφασιστών που πολεμούσαν από τις τάξεις του ΕΛΑΣ, τους οποίους προώθησαν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων.
Στη Ρόδο και την Κάρπαθο η τοπική διοίκηση της Βέρμαχτ επέδειξε ιδιαίτερη αγριότητα όσον αφορά την καταπίεση του ελληνικού πληθυσμού και την καταστολή των κρουσμάτων ανυπακοής και συνεργασίας με την Αντίσταση των «πολιτικών» των ταγμάτων 999. Κατά την υποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, ήταν πολύ δύσκολο λόγω της αγγλικής ναυτικής υπεροχής να εκκενωθούν τα Δωδεκάνησα. Οι πιο αξιόμαχες μονάδες απομακρύνθηκαν αεροπορικώς, κάποιες με απώλειες διά θαλάσσης, αλλά τελικά έμειναν αποκλεισμένοι περίπου 11.000 Γερμανοί στρατιώτες. Ανάμεσά τους ήταν φανατικοί έτοιμοι να πολεμήσουν μέχρι την τελευταία σφαίρα, που ονειρεύονταν να μετατρέψουν τη Ρόδο σε πυρήνα του μελλοντικού Τέταρτου Ράιχ, αλλά και «πολιτικοί» των ταγμάτων 999 που υφίσταντο άγρια καταπίεση. Ανάμεσα στον Ιανουάριο και τον Μάρτιο του 1945 εκτελέστηκαν στη Ρόδο 11 Γερμανοί στρατιώτες και καθώς οι Βρετανοί, μετά τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου 1945, άφησαν τους τυπικά παραδοθέντες Γερμανούς της Ρόδου κάτω από την παλαιά τους διοίκηση, οι διώξεις των αντιφασιστών στρατιωτών συνεχίστηκαν. Οι επικεφαλής μιας μικρής έκτασης τοπικής ανταρσίας παραδόθηκαν από τους Γερμανούς αξιωματικούς στους Άγγλους, οι οποίοι τους μετέφεραν και τους φυλάκισαν σε απομόνωση στην Αίγυπτο

Στη Λήμνο επίσης δρούσε ανάμεσα στις γερμανικές δυνάμεις ένας ισχυρός αντιφασιστικός πυρήνας, στον οποίο ανήκε μεταξύ άλλων ο κατοπινός ιστορικός του εργατικού κινήματος , καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μάρμπουργκ , Βόλφγκανγκ Άμπεντροτ .. Κατά την εκκένωση του νησιού από τους Γερμανούς, ο Άμπεντροτ αυτομόλησε μαζί με άλλους πέντε στρατιώτες στον ΕΛΑΣ , από τον οποίο προωθήθηκαν στη Λέσβο , όπου χρησιμοποιήθηκαν στην προπαγάνδα που απευθυνόταν στη γερμανική φρουρά
Αντιφασιστικοί πυρήνες υπήρχαν και στους κόλπους των γερμανικών μονάδων της φρουράς της Κέρκυρας. Η στάση τους ανησύχησε τους ανωτέρους τους, που διέταξαν τον αφοπλισμό του πειθαρχικού τάγματος, ο οποίος, όμως, απετράπη όταν η διαταγή ανακλήθηκε την τελευταία στιγμή μετά από στάση των στρατιωτών. Κατά τα άλλα, η δράση των αντιφασιστών περιλάμβανε την παροχή πληροφοριών και εφοδίων στο ΕΑΜ /ΕΛΑΣ, δολιοφθορές και περιορισμένο αριθμό αυτομολήσεων κατά την εκκένωση του νησιού
Στη Θεσσαλία οι στρατιώτες των ταγμάτων 999 χρησιμοποιούνταν κυρίως στη φύλαξη της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου – Καρδίτσας- Τρικάλων. Οι «πολιτικοί» ανάμεσά τους ανέρχονταν σε περίπου 150 οργανωμένους, μέλη του ΚΚ Γερμανίας, του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και άλλων αριστερών οργανώσεων. Η δράση τους συνίστατο σε παροχή πληροφοριών και εφοδίων, στην κάλυψη της απελευθέρωσης ομήρων από τον ΕΛΑΣ και σε δολιοφθορές. Τον Αύγουστο του 1944 αυτομόλησαν ομαδικά 58 στρατιώτες από τη φρουρά των Φαρσάλων, πέρα από τις μεμονωμένες περιπτώσεις αυτομόλησης.  Την ίδια εποχή, στον Βόλο, υπήρξαν ομαδικές αυτομολήσεις μετά την προδοσία σχεδίων εξέγερσης των «πολιτικών» των μονάδων 999. Οι φυγάδες σύστησαν την Αντιφασιστική Επιτροπή Βόλου και Περιχώρων , στο όνομα της οποίας κυκλοφόρησαν προκηρύξεις προς τους Γερμανούς στρατιώτες. Παράλληλα , συγκρότησαν στο πλαίσιο του ΕΛΑΣ μια διμοιρία μ ε διοικητή τον Λούντβιχ Γκεμ , μέλος του άλλοτε Διεθνούς Μαχητικού Σοσιαλιστικού Συνδέσμου (Internationaler Sozialistischer Kampfbund). Ο Γκεμ , πριν επιστρατευθεί στα 999, ήταν κρατούμενος επί χρόνια στις φυλακές και τέλος στο στρατόπεδο του Mπoύxενβαλντ. Στην περιοχή Λάρισας-Βόλου δρούσαν και άλλες ομάδες. Στο 54ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ οι γερμανοί αντάρτες εξέδιδαν την εφημερίδα Die Wahrheit (Αλήθεια). Τον Αύγουστο του 1944 ιδρύθηκε η Αντιφασιστική Επιτροπή Γερμανών Στρατιωτών «Ελεύθερη Γερμανία» , κατά το πρότυπο της επιτροπής που λειτουργούσε στη σοβιετική πλευρά του ανατολικού μετώπου . Ανάμεσα στους αρχηγούς της συγκαταλεγόταν ο Φαλκ Χάρνακ, αδελφός του μ έλους του κατασκοπευτικού δικτύου «Κόκκινη Ορχήστρα» Άρβιντ Χάρνακ. Στόχος τους ήταν η ενιαία πολιτική και στρατιωτική οργάνωση των Γερμανών που είχαν προσχωρήσει στον ΕΛΑΣ , αλλά η διοίκηση της ελληνικής οργάνωσης προτίμησε την ένταξη των Γερμανών στρατιωτών ανά μικρές ομάδες σε διαφορετικές μονάδες. Τελικά η ίδρυση της ενιαίας Αντιφασιστικής Επιτροπής ως μετωπικής οργάνωσης πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1944 στην Καστανιά , παρουσία του Σαράφη και του Δεσπoτόπoυλoυ. ‘Το πρόγραμμά της έθετε ως στόχους: «1. Το συνασπισμό όλων των Γερμανών αντιφασιστών ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση. 2. Την πάλη για την απελευθέρωση του γερμανικού .λαού και της Ευρώπης από τη σκλαβιά στην οποία τους είχαν υποβάλει ο Χίτλερ, ο εθνικοσοσιαλισμός και η Γκεστάπο. 3. Τον τερματισμό του άσκοπου πολέμου και την άμεση ειρήνευση 4. Την ετοιμότητα για την οικοδόμηση μιας Νέας Γερμανίας. 5. Την πολιτική και οικονομική συνεργασία των λαών στη βάση των ίσων δικαιωμάτων.»
Η διακήρυξη δημοσιεύθηκε σε δύο εφημερίδες του ΕΑΜ και κοινοποιήθηκε στους Γερμανούς στρατιώτες μέσω προκηρύξεων. Η δραστηριότητα της Επιτροπής Ελεύθερη Γερμανία ενθαρρύνθηκε από τον αρχηγό της σοβιετικής στρατιωτικής αποστολής στην ελληνική Αντίσταση Ποπώφ, αλλά συνάντησε, σύμφωνα με τις μεταγενέστερες μαρτυρίες των μελών της, δυσκολίες από την πλευρά της αγγλικής αποστολής
Το καλοκαίρι του 1944 υπήρχαν περισσότεροι από 600 Γερμανοί αντιφασίστες στις τάξεις του ΕΛΑΣ. ΤΟ 80% από αυτούς υπήρξαν μέλη κάποιας οργάνωσης του γερμανικού εργατικού κινήματος, ορισμένοι είχαν συμμετάσχει στον ισπανικό Εμφύλιο και οι μισοί από αυτούς είχαν περάσει από τις ναζιστικές φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με την έναρξη της αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα αυξήθηκε ο αριθμός των αυτομολησάντων . Οι περισσότεροι έμειναν οργανωμένοι σε μικρές ομάδες και ενταγμένοι σε διαφορετικές μονάδες του ΕΛΑΣ… Τελικά συγκροτήθηκαν μια εκατονταρχία στον Βόλο , άλλη μία στη Λάρισα και μια τρίτη, μειωμένης δύναμης, στο Αγρίνιο. Σε αυτή την τελευταία φάση προσχώρησαν και λίγοι αξιωματικοί της Βέρμαχτ
Μετά την εκκένωση της Λήμνου από τους Γερμανούς ορισμένα τμήματα του τάγματος 999 διατάχθηκαν στη Μακεδονία. Στα μέσα Σεπτεμβρίου συμμετείχαν σε επιχειρήσεις αντιποίνων στην περιοχή της Νιγρίτας. Εκεί αυτομόλησε, εφοδιασμένος με το πιστοποιητικό που του είχε χορηγήσει ο ΕΛΑΣ Λήμνου, ο Αυστριακός Άουγκουστ Πίρκερ. Από τις τάξεις του ΕΛΑΣ πλέον. ο Πίρκερ παρακίνησε να αυτομολήσουν και άλλοι Γερμανοί στρατιώτες, με τους οποίους συγκρότησε μια μαχητική ομάδα 35 ανδρών . Μια λίγο μεγαλύτερη ομάδα Γερμανών μαχητών του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκε βόρεια της Θεσσαλονίκης. Και οι δύο αυτές μονάδες ενεπλάκησαν στο πλευρό του ΕΛΑΣ σε συγκρούσεις με τους αποχωρούντες Γερμανούς. Την 1η Νοεμβρίου 1944 πήραν μέρος στη θριαμβευτική είσοδο του ΕΛΑΣ στη Θεσσαλονίκη και τρεις μέρες αργότερα στη μάχη του Κιλκίς μεταξύ του ΕΛΑΣ και των διαφόρων σωμάτων που είχαν συνεργασθεί με τους Γερμανούς.  Μετά την απελευθέρωση οι Βρετανοί απαίτησαν να τους παραδοθούν όλοι οι Γερμανοί που βρίσκονταν στον ΕΛΑΣ είτε ως μαχητές είτε ως αιχμάλωτοι. Ο ΕΛΑΣ έθεσε τους Γερμανούς που βρίσκονταν στις τάξεις του μπροστά στο δίλημμα είτε να παραδοθούν στους Άγγλους είτε να οδηγηθούν στα σύνορα και να διαφύγουν στη Γιουγκοσλαβία και τη ΒουλγαρίαΑπό τους Γερμανούς ελασίτες 50 ζήτησαν να προωθηθούν προς την πρώτη κατεύθυνση και 40 προς τη Βουλγαρία , όπου έλπιζαν να έρθουν οε επαφή με τον Κόκκινο Στρατό και να πολεμήσουν από τις τάξεις του εναντίον των Ναζί στη Γερμανία. Τελικά χρησιμοποιήθηκαν ως προπαγανδιστές σε στρατόπεδα Γερμανών αιχμαλώτων στη Βουλγαρία και την Ουκρανία. Ορισμένοι Γερμανοί αυτόμολοι, που πολεμούσαν με τον ΕΛΑΣ κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, πέρασαν στην Αλβανία και εντάχθηκαν στον Εθνικοαπελευθερωτικό Στρατό ΑλβανίαςΟι περισσότεροι , όμως, επέλεξαν να παραδοθούν στους Βρετανούς, οι οποίοι τους μετέφεραν σε στρατόπεδα αιχμαλώτων στην Αίγυπτο, στα οποία λόγω των πολιτικών τους φρονημάτων κατά κανόνα αντιμετώπισαν χειρότερη μεταχείριση από εκείνη των πρώην αξιωματικών τους.
Συνολικά περί τους χίλιους Γερμανούς στρατιώτες αυτομόλησαν στον ΕΛΑΣ. Γνωρίζουμε ότι περίπου 200 στρατιώτες που   επιχείρησαν να αυτομολήσουν ή αντιτάχθηκαν άλλως πώς στους Ναζί τoυφεκίσθηκαν από τη Βέρμαχτ ή τα SS. Από τους εκτελεσθέντες είναι εξακριβωμένα τα ονόματα περίπου 60 στρατιωτών. Σε αυτά τα θύματα των Ναζί θα πρέπει να προστεθούν και όσοι εκτελέσθηκαν συνοπτικά και εν κρυπτώ στη διάρκεια της Κατοχής.
Ανάρτηση από: https://seisaxthia.wordpress.com