Παύλος Ντεγκρές...

Έπεσε η Συρία…

Το editoriaal του Δρόμου της Αριστεράς που κυκλοφορεί

Η είδηση ήταν «βαριά». Μέσα σε λίγες μέρες μια κρατική οντότητα, η Συρία, κατέρρευσε και πέρασε στα χέρια δυνάμεων οπισθοδρομικών, αντιδραστικών, φιλοϊμπεριαλιστικών. Η απότομη, ραγδαία κατάρρευση ήταν σοκαριστική και έχει τεράστιο βάρος, αφού αλλάζει τον συσχετισμό δυνάμεων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Σοκαριστικό ήταν και το πώς εγκαταλείφθηκε από συμμάχους – γεγονός αποκαλυπτικό για τη μεταβλητή γεωμετρία συμμαχιών και αντιπαραθέσεων στην περιοχή αυτή.

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων κατανοεί αμέσως: Ισραήλ, Τουρκία και ΗΠΑ μεθόδευσαν αυτήν την «αιφνιδιαστική» κίνηση, αμέσως μετά την εκεχειρία στα πεδία του Λιβάνου. Δηλαδή ο πόλεμος συνεχίζεται, ο διαμοιρασμός είναι σε εξέλιξη. Οι «καλοί» τζιχαντιστές (οποία υποκρισία της Δύσης!) «απελευθερώνουν» τη Συρία, διαμοιράζουν τα ιμάτιά της (κοινώς επιδίδονται σε εκτεταμένο κατσαπλιαδισμό), ενώ ανενόχλητο το Ισραήλ μέσα σε 48 ώρες καταστρέφει όλες τις στρατιωτικές υποδομές της (αεροδρόμια, λιμάνια, αεροσκάφη, πλοία, πολεμοφόδια κ.ο.κ.). Η Τουρκία έχει αναλάβει την ολόπλευρη στήριξη των τζιχαντιστικών ομάδων και διευρύνει την επεκτατική της δύναμη, προβάλλοντας τον εαυτό της ως κύρια δύναμη της «ανοικοδόμησης της νέας Συρίας».

Το αισθητήριο των απλών ανθρώπων απορεί: Τι και πώς συζητήθηκε, και κυρίως τι αποφασίστηκε κατά τη συνάντηση Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας; Διότι αυτή η συνάντηση έλαβε χώρα λίγο πριν επέλθει η πτώση της Συρίας. Μένει να εκτιμηθεί το μέγεθος της σημασίας της πτώσης, επειδή είναι ένα κομβικό σημείο στον ευρύτερο γεωπολιτικό συσχετισμό και την πορεία των εν εξελίξει πολέμων. Έρχεται λίγο πριν αναλάβει ο «ειρηνοποιός» (τάχα) Τραμπ· έρχεται αφού ουκρανικά drones και Ουκρανοί εκπαιδευτές είχαν τελειώσει την «αναβάθμιση» των τζιχαντιστών, σε πλήρη συνεργασία Δύσης-Τουρκίας· έρχεται ως αποτέλεσμα προσπαθειών ελέγχου της κλιμάκωσης των πολέμων και παζαριών για ευρύτερους γεωπολιτικούς αναδασμούς.

Θυσίες…

Η ενσωμάτωση της Μέσης Ανατολής στη Νέα Διεθνή Τάξη

Η σημασία της κατάρρευσης του καθεστώτος Άσαντ

Του Τάκη Φωτόπουλου

Η Δύση (δηλαδή ΝΑΤΟ, ΕΕ και κoμπανία), όπως βέβαια αναμενόταν, ξέσπασε σε πανηγυρισμούς με την πτώση του «τυραννικού» καθεστώτος Άσαντ και τη δήθεν «δημοκρατικοποίηση» της Συρίας. Και, φυσικά, οι «ανεξάρτητες» δυτικές τηλεοράσεις (που έχουν σήμερα εργολαβικά αναλάβει- και πολύ αποτελεσματικά- τον ρόλο της μαζικής πλύσης εγκεφάλου των λαών!) έχουν επιδοθεί τώρα σε ένα όργιο «αποκαλύψεων» για το «τυραννικό» καθεστώς στη Συρία, σε αντίθεση βέβαια με τα «σουπερ-δημοκρατικά» δυτικά καθεστώτα! Όμως, τι σημαίνει στην πραγματικότητα η πτώση του καθεστώτος Άσαντ και οι αντίστοιχοι (όχι τυχαίοι!) δυτικοί πανηγυρισμοί;

H πτώση του καθεστώτος Άσαντ δεν ήταν βέβαια απλώς το αποτέλεσμα της άμεσης ή έμμεσης ΝΑΤΟϊκής επίθεσης κατά του καθεστώτος, αλλά -εξίσου σημαντικά- και της βαθμιαίας αποχώρησης από τη Μέση Ανατολή της Ρωσίας. Η αποχώρηση αυτή ήταν συνέπεια της ρωσικής οικονομικής κρίσης που οδήγησε στην αδυναμία της Ρωσίας να συνεχίσει να στηρίζει μαζικά τα αντι-δυτικά (εθνικο-απελευθερωτικά κ.λπ.) καθεστώτα στη Μέση Ανατολή. Η αναπόφευκτη συνέπεια ήταν, όπως θα προσπαθήσω να δείξω σύντομα, η μετατροπή ολόκληρης της Μεσογείου, για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (Β’ ΠΠ), σε μια Pax Americana, δηλαδή σε μια περιοχή απόλυτα ελεγχόμενη, πολιτικο-στρατιωτικά από το ΝΑΤΟ, και οικονομικά από την παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, την οποία ελέγχουν οι μεγάλες καπιταλιστικές χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία κ.λπ.).

Άσπρες Γάτες, Μαύρες Γάτες

Του Γεράσιμου Δεληβοριά

«Όταν δύο αριστεροί συναντιούνται, πάνε για διάσπαση» (ανέκδοτο, δεκαετία ’70)

Η Ιστορία στην Ελλάδα συνεχώς επαναλαμβάνεται. Ούτε φάρσα, ούτε τραγωδία. Απλή επανάληψη. Το 2023 είχαμε την κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, μετά την εκλογική συντριβή, την παραίτηση Τσίπρα κι όσα ακολούθησαν. Αρκετοί σοβαροί αναλυτές ισχυρίσθηκαν πως η εκλογή Κασσελάκη ήταν ένα σατανικό σχέδιο των Παππά - Τσίπρα  με σκοπό τον εξοβελισμό όσων υπονόμευαν τον Τσίπρα και την επιστροφή του τελευταίου σαν αδιαφιλονίκητου αρχηγού. Κι όμως. Πριν από 38 χρόνια είχαμε ανάλογες περιπέτειες στον χώρο της Αριστεράς, της «Ανανεωτικής Αριστεράς».

 Όλα ξεκίνησαν το 1982, όταν τον Μπάμπη Δρακόπουλο διαδέχθηκε στην ηγεσία του ΚΚΕ εσωτ. σαν Γραμματέας του ο Γιάννης Μπανιάς. Σχεδόν αμέσως άρχισαν να δημοσιεύονται στην «Αυγή» επιστολές μελών που διαμαρτύρονταν για τον «παραγκωνισμό» του Λεων. Κύρκου από την ηγεσία. Επικράτησε κάποια αναταραχή, η οποία έληξε με την εκλογή του Κύρκου σαν Προέδρου του κόμματος.

 Όμως από την εποχή του Περίανδρου του σοφού Κορίνθιου, ίσχυε πως μονάχα προσκυνημένα κεφάλια δεν κόβονται. Ο Μπανιάς και η ομάδα του εξακολουθούσαν να είναι μια μόνιμη απειλή για την ηγεσία του Κύρκου. Το 1986, ο Κύρκος πρότεινε να αφήσουν πίσω τα κομμουνιστικά σύμβολα και ονομασίες προπορευόμενος κι από τους Ιταλούς συντρόφους, προκαλώντας την αποχώρηση των Μπανιά, Ελεφάντη και των περισσότερων μελών της νεολαίας.

 Η αποκήρυξη των συμβόλων και η μετονομασία σε ΕΑΡ δεν έσωσε τον Κύρκο και την ΕΑΡ, αλλά ούτε και την ΑΚΟΑ του Μπανιά. Η μετατροπή τους σε γκρουπούσκουλα ήταν μη αναστρέψιμη και σώθηκαν χάρη στην απόφαση του ΚΚΕ για την ίδρυση του Συνασπισμού. Γιατί δεν αρκεί η αποκήρυξη ή η διατήρηση των συμβόλων, όπως δεν αλλάζει ο Μανωλιός φορώντας άλλα ρούχα. Το πρόβλημα είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Και νοοτροπία των περισσότερων αριστερών από το 1918 και μέχρι σήμερα είναι η κατάληψη και διατήρηση της ηγεσίας. Και πάντα ο αγώνας για την επικράτηση εμφανιζόταν σαν αγώνας ιδεολογικός, αγώνας αρχών και αξιών.

Ζήτησαν οι συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί την επαναφορά τους στην τάξη;

Του Γιώργου Ηλ. Τσιτσιμπή

«Δεν βρέθηκε ένας να τους πει ότι οι εκπαιδευτικοί ψάχνουν τρόπο να φύγουν, όχι να επιστρέψουν»

Είναι να γελά κανείς, με την πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, για επαναφορά των συνταξιούχων εκπαιδευτικών στην υπηρεσία. Δεν γνωρίζουμε αν υπήρξε τέτοιο «αίτημα» προς το Υπουργείο, παραμένει όμως εντυπωσιακό ως μέτρο αντιμετώπισης των κενών στα σχολεία!

Δεν βρέθηκε ένας να τους πει ότι οι εκπαιδευτικοί ψάχνουν τρόπο να φύγουν, όχι να επιστρέψουν!!! Ψάχνουν τρόπο να απαλλαγούν από τον καθημερινό γραφειοκρατικό φόρτο, να απαλλαγούν από την υποκριτική και δήθεν «αξιολόγηση», να απαλλαγούν από πιέσεις των επικεφαλής, να απαλλαγούν από ορισμένους δύστροπους γονείς, να αφεθούν, τέλος πάντων, απερίσκεπτοι, να κάνουν αυτό που σπούδασαν και για το οποίο έχουν προσληφθεί. Να διδάξουν, δηλαδή, τα παιδιά μας.

Αν το Υπουργείο ήθελε πραγματικά να καλύψει τα κενά, θα έκανε απλές αλλά ουσιαστικές κινήσεις. Θα έκανε διορισμούς τόσους, όσες και οι ανάγκες. Δεν θα επέβαλε αποκλεισμούς σε όσους αναπληρωτές παραιτούνται, αφού είναι παγκοίνως γνωστό ότι οικονομικά δεν βγαίνουν. Αντέχουν, όσοι έχουν οικογενειακή υποστήριξη, ελπίζοντας ότι τα μόριά τους την επόμενη χρονιά, θα τους φέρουν σε καλύτερη, πιο κοντινή, θέση.

Ο Ευρωπαϊκός Τζιχαντισμός, η Ρωσία, η Συρία και ο εξευτελισμός της Ευρώπης

Του Ηλία Παπαναστασίου

Για την πτώση της Κυβέρνησης Άσαντ και ποιοι είναι οι λόγοι αυτού του γεγονότος θα προσπαθήσουμε με περισσότερα στοιχεία σε επόμενο άρθρο μας να τεκμηριώσουμε τα στοιχεία για την τεράστια βοήθεια των Ρώσων, της Μεγάλης χώρας του Βορρά, στην Συριακή Δημοκρατία. Επιγραμματικά θα μπορούσαμε να αναφέρουμε μερικές αιτίες γι’ αυτήν την πτώση, πολύ περισσότερο που πολλοί υποτιθέμενοι «φίλοι» της Ρωσίας, νιώθουν απογοητευμένοι και αρκετοί κάνουν άδικη κριτική στην Ρωσία, χάνοντας κάθε μέτρο και κάθε αίσθηση δικαιοκρισίας των γεγονότων.

 

(α) Πρώτο συμπέρασμα της πτώσης του Συριακού καθεστώτος είναι η κούραση, η ανοργανωσιά και το εξαιρετικά χαμηλό ηθικό των οπλιτών και αξιωματικών του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA). Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως «Κανένας σωτήρας δεν σε σώζει εάν δεν θέλεις να πολεμήσεις». Το να κατηγορείται η Ρωσία γιατί δεν πολέμησαν οι ίδιοι οι Σύριοι για την πατρίδα τους είναι ανέκδοτο. Δεν είναι δυνατόν να κυριεύουν οι Τζιχαντιστές σχεδόν όλη την Συρία, από το Ιντλίμπ έως την Νταράα με αγροτικά αυτοκίνητα (!) και μάλιστα σε χρόνο dt, γεγονός απίστευτο κι όμως αληθινό που δείχνει όμως την γενικότερη σαθρότητα και παρακμή του Συριακού Στρατού και Κρατικού Μηχανισμού.

 

(β) Η Ρωσία έσωσε κυριολεκτικά τον Άσαντ από του «Χάρου τα δόντια» την περίοδο 2012– 2020 όμως τότε δεν υπήρχε η Στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία και η συνολικότερη πολεμική της αντιπαράθεση με τον Αμερικανο/Ευρωπαϊκό κόσμο. Η Ρωσία από το 2022–2024 μάχεται για την ύπαρξή της, για την επιβίωσή της ως έθνος και για την εδαφική της σωτηρία από τα γαμψά νύχια του «Δυτικού» Γύπα που επιδιώκει δεκαετίες τώρα τον τεμαχισμό της και τον διαμοιρασμό του απίστευτου πλούτου της με στόχο την σωτηρία του Νεοφιλελεύθερου Αμερικανο/Ευρωπαϊκού Καπιταλισμού. Όποιος δεν το έχει αντιληφθεί, είναι είτε αόμματος και αγράμματος, είτε ηλίθιος είτε προβοκάτορας. Απλά.

Σημειώσεις για την κατάσταση στην ΣΥΡΙΑ

Όλα ξεκίνησαν από την Ιντλίμπ

Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου

Θεωρώ απαραίτητο να ξεκινήσουμε την ανάλυση από την Idlib. Δηλαδή την έδρα της τελευταίας επαρχίας, η οποία παρέμεινε εκτός ελέγχου του συριακού στρατού μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2024. Το Ιντλίμπ έπεσε στα χέρια του Μετώπου Αλ Νούσρα τον Μάρτιο του 2015, τη στιγμή που ο Μπασάρ Αλ Άσαντ από τη Δαμασκό εξέτασε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ζητήσει άμεση επέμβαση από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι ισλαμιστές πολιτοφύλακες δεν έφυγαν ποτέ από την Ιντλίμπ, ούτε κατά τα χρόνια της προέλασης του κυβερνητικού στρατού. Πράγματι, η επαρχία έχει μετατραπεί σε προπύργιο αντικυβερνητικών ομάδων, λόγω και της στήριξης που παρείχε η γειτονική Τουρκία σε πολλές από τις ομάδες που είναι παρούσες στην περιοχή. Μετά τη σύνοδο κορυφής της Αστάνα μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας το 2016, η Μόσχα και η Άγκυρα δεσμεύονταν συνεχώς να διασφαλίζουν την εκκένωση στο Ιντλίμπ των πολιτοφυλάκων που αποφάσισαν να παραδοθούν στις κυβερνητικές δυνάμεις.

Στη Δαμασκό λοιπόν θεωρήθηκε ότι η επαρχία δεν θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο από το τελευταίο κομμάτι που θα ανασυντεθεί, ίσως με το χρόνο και ίσως με τη βοήθεια της διπλωματίας. Λανθασμένη εκτίμηση όμως. Ο Αλ Τζολάνι, ηγέτης του πρώην Μετώπου Αλ Νούσρα που στο μεταξύ μετατράπηκε σε Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (Hts), ίδρυσε μια πραγματική κυβέρνηση εδώ μαζί με άλλες αντικυβερνητικές ομάδες.

Μια σύνοψη του τι συμβαίνει στη Συρία

Του Κώστα Ράπτη

Όταν ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου ανακοίνωνε την κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο έστελνε δημοσίως το μήνυμα στον Μπασάρ αλ Άσαντ της Συρίας ότι "παίζει με τη φωτιά”. Μόλις ένδεκα μέρες αργότερα, το καθεστώς που εγκαθιδρύθηκε το 1970 από τον πατέρα Άσαντ και που για περισσότερο από δεκατρία χρόνια έδινε μάχη για την επιβίωσή του δεν υπήρχε πια.

Αλλά αυτός που εμφανίσθηκε ενδιαμέσως στο προσκήνιο της δράσης δεν ήταν το Ισραήλ, παρά η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος την Παρασκευή, εγκαταλείποντας τις διπλωματικές κοινοτοπίες, ουσιαστικά ανέλαβε την "πατρότητα” της προέλασης των αντικυβερνητικών ανταρτών στη Συρία, εκφράζοντας μάλιστα την "ελπίδα” ότι σύντομα θα εισέλθουν στη Δαμασκό, όσο και αν διατύπωσε επιφυλάξεις για το ποιον ορισμένων εξ αυτών.

Η είσοδος των ανταρτών στη Δαμασκό πραγματοποιήθηκε σήμερα Κυριακή και ο Άσαντ αγνοείται, μαζί με το αεροπλάνο που τον φυγάδευσε από την πρωτεύουσα. Όμως η "θανατική καταδίκη” του καθεστώτος είχε υπογραφεί από χθες Σάββατο στην Ντόχα του Κατάρ, όπου σε μία προσπάθεια "αναβίωσης”, κατά την χαρακτηριστική έκφραση του Χακάν Φιντάν, της τριμερούς "Διαδικασίας της Αστάνα”, οι υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας, της Ρωσίας και του Ιράν συμφώνησαν ότι υπάρχει περιθώριο εξομάλυνσης των τουρκο-συριακών σχέσεων και συμφιλίωσης της κεντρικής εξουσίας της Δαμασκού με την "νόμιμη” αντιπολίτευση.

Η Ανεξάρτητη Συρία, η Συρία της Αντίστασης στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, στην Τουρκία, στον ISIS έπαψε να υπάρχει σήμερα το πρωί.

Του Γιάννη Ραχιώτη

Η Ανεξάρτητη Συρία, η Συρία της Αντίστασης στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, στην Τουρκία, στον ISIS έπαψε να υπάρχει σήμερα το πρωί. 

Η Συρία κέντρο του άξονα της αντίστασης, στυλοβάτης της ανεξαρτησίας του Λιβάνου, στρατηγικό βάθος της  Χεζμπολάχ  και της αντικατοχικής αντίστασης στο Ιράκ η σύμμαχος  του Ιράν ανήκει πλέον στο ηρωικό παρελθόν του αραβικού κόσμου.  

Μαζί της τελειώνει  και ο άξονας της αντίστασης και - τουλάχιστον για αυτή την ιστορική περίοδο- οι αραβικές ελπίδες για απελευθέρωση από τη δυτική νεοαποικιοκρατία. Η Μέση Ανατολή περνάει στον ολοκληρωτικό έλεγχο των ΗΠΑ  - Ισραήλ που θα προσφέρουν βέβαια το κατάλληλο αντάλλαγμα στη χώρα που αποδείχθηκε ο πολυτιμότερος σύμμαχός τους την κρίσιμη στιγμή. Στην Τουρκία. 

Το σχέδιο που είχε εξαγγείλει ο πατέρας Μπους στις αρχές τις 10ετίας του '90 για μιά νέα = υποτελή στις ΗΠΑ, Μέση Ανατολή ολοκληρώθηκε σήμερα.  Μετά τους αραβικούς λαούς, ο δεύτερος μεγάλος χαμένος είναι η Ρωσία, αλλά η ίδια δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει ακόμη.

Ελληνορθόδοξος Επίσκοπος Χαλεπίου Εφραίμ: θα μείνουμε στο Χαλέπι ακόμα κι αν είναι να μας κόψουν τα κεφάλια..!

Ελληνορθόδοξος Επίσκοπος Χαλεπίου Εφραίμ: θα μείνουμε στο Χαλέπι ακόμα κι αν είναι να μας κόψουν τα κεφάλια..!

Ο νυν Ελληνορθόδοξος Επίσκοπος Χαλεπίου Εφραίμ Μααλουλί είπε: «Δεν θα φύγω από το Χαλέπι και θα μείνω στην ενορία…ακόμα κι αν είναι να μας κόψουν τα κεφάλια…θα μείνουμε στο Χαλέπι σε κάθε περίπτωση».

Βαριά η παρακαταθήκη του Μάρτυρα Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ Οι τζιχαντιστές σχεδιάζουν κι απειλούν ν΄αποκεφαλίσουν και το νυν Ελληνορθόδοξο Επίσκοπο Χαλεπίου Εφραίμ!…. Νέος Χαλεπίου!

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ Οι τζιχαντιστές απειλούν ν΄αποκεφαλίσουν και το νυν Ελληνορθόδοξο Επίσκοπο Χαλεπίου Εφραίμ! ….Νέος Χαλεπίου!!! Θα πρέπει να υπάρξει γενική κινητοποίηση τώρα πριν είναι αργά η απόφαση έχει ληφθεί το σχέδιο είναι έτοιμο …ακονίζουν τα μαχαίρια..Δίνουν και λεπτομέρειες πριν του κόψουν το κεφάλι θα του κάψουν τα γένια και τ΄αυτιά και θα τα ακρωτηριάσουν.. Να μην επαναληφθεί η τραγωδία με Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλο…

Και 2ος μάρτυρας Ορθόδοξος επίσκοπος στο Χαλέπι;

Διέρρευσε επικοινωνία 3 τζιχαντιστών στο διαδίκτυο όπου αναφέρουν πως θα αποκεφαλίσουν το νυν Ελληνορθόδοξο επίσκοπο Χαλεπίου Εφραίμ (Μααλουλί)/Maalouli απόφοιτο της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Στην αρχή παραθέτουν το μήνυμα του κι έπειτα τον καθυβρίζουν και λένε ότι θα τον αποκεφαλίσουν αφού πρώτα τον βασανίσουν:

Με τη συναίνεση Ελλάδας και Κύπρου εξελέγη Τούρκος στη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ

 

Αλέξης Μητρόπουλος: Εμπαιγμός με τα ποσοστά ανεργίας Οκτωβρίου 2024 μεταξύ ΔΥΠΑ-ΕΛΣΤΑΤ

Του Αλέξη Μητρόπουλου

399.140 λιγότερους ανέργους από την ΔΥΠΑ (τ. ΟΑΕΔ) ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ για τον Οκτώβριο 2024

Συγκεκριμένα:

●466.858 (9,8%) οι άνεργοι τον Οκτώβριο 2024, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ

●833.058 (17,8%) οι άνεργοι τον Οκτώβριο 2024, σύμφωνα με τη ΔΥΠΑ

Κυβέρνηση και φιλικά της ΜΜΕ επικαλούνται μόνο τα ευνοϊκά για την κυβέρνηση ευρήματα της ΕΛΣΤΑΤ και αποσιωπούν τα ευρήματα της ΔΥΠΑ

Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) ανακοίνωσε 466.858 ανέργους (ποσοστό 9,8%) για τον Οκτώβριο 2024 ενώ η Δημόσια Υπηρεσία Απασχόλησης (ΔΥΠΑ-πρώην ΟΑΕΔ) ανακοίνωσε (Πίνακας 2: Μεταβολές Εγγεγραμμένων και Επιδοτουμένων»), για τον ίδιο μήνα, 833.058 ανέργους (ποσοστό 17,8%).

Όπως προκύπτει με σαφήνεια από τα παρακάτω επίσημα στοιχεία, η ΕΛΣΤΑΤ καταμέτρησε 366.200 λιγότερους ανέργους από την ΔΥΠΑ για τον Οκτώβριο 2024 (ποσοστό απόκλισης 7,8%). Πάντως, αμφότεροι οι Οργανισμοί συμφωνούν στην αύξηση της ανεργίας τον Οκτώβριο 2024.

Στοιχεία από ΕΛΣΤΑΤ

Στοιχεία από ΔΥΠΑ (τ. ΟΑΕΔ)

Ελλείμματα…

Λεξιλογικά

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Και για να τελειώνουμε και μ' αυτούς που κάνουν τρομοκρατία με το φανατικό τους πατριωτισμό και με αυτούς που μας τρομοκρατούν μην τυχόν και βάλουμε στην κουβέντα μας τη λέξη «γένος», «έθνος» και «πατρίδα». Ε, λοιπόν, η ονομάτων επίσκεψις μας καθοδηγεί να πλησιάζουμε με σεμνότητα και νηφαλιότητα τις έννοιες.

Και η λέξη «γένος» παράγεται από το ρήμα γίγνομαι (κι όχι γεννώμαι), που σημαίνει εξελίσσομαι, άρα το γένος είναι μια οντότητα προερχόμενη από μια συνεχή εξέλιξη.

Από την ίδια ρηματική ρίζα προέρχεται η «Γένεσις» της Αγίας Γραφής, που σημαίνει τη νομοτελειακή εξέλιξη του σύμπαντος κόσμου μετά το Γενηθήτωσαν του Δημιουργού ή της τύχης ή της Φύσης· δεν πέφτω στην παγίδα, εγώ, των ιδεολογημάτων.

Η λέξη «έθνος» σημαίνει ομάδα που έχει κάποια αναγνωρίσιμα κοινά χαρακτηριστικά. Στον Ομηρο και στους αρχαίους υπάρχουν και τα έθνη των ορνίθων, το σμάρι των πουλιών, π.χ. τα αποδημητικά, τα λιμναία, τα αρπακτικά κ.τ.λ.

Και η λέξη «πατρίς» είναι επίθετο, αδελφοί, επίθετο. Στον Ομηρο ευρίσκεται ως επίθετο του ουσιαστικού γαία, πατρίς γαία, η γη του πατέρα μου. Εκεί που γεννήθηκε, μόχθησε, παντρεύτηκε, τεκνοποίησε, όργωσε, ψάρεψε και πέθανε και θάφτηκε ο πατέρας μου.

Αυταρχική Αριστερά(;): Το μονοπάτι της realpolitik και ο ακροδεξιός τοίχος

Της Δανάης Κολτσίδα

Η πλέον διαδεδομένη περιγραφή του πολιτικού πεδίου είναι αυτή ενός δισδιάστατου χώρου που οριοθετείται από δύο άξονες: έναν οριζόντιο, που μετρά τις απόψεις των κομμάτων και των ψηφοφόρων για την οικονομία και την κοινωνική ισότητα σε μια κλίμακα από τα αριστερά ως τα δεξιά, και έναν κάθετο, που μετρά την αξιακή/πολιτισμική διάσταση σε μια κλίμακα μεταξύ πράσινων-εναλλακτικών-ελευθεριακών και παραδοσιακών-αυταρχικών-εθνικιστικών απόψεων.[1]

Πρόκειται για μια προσέγγιση που έχει επηρεάσει καθοριστικά τόσο την ακαδημαϊκή ανάλυση όσο και την τρέχουσα πολιτική πράξη. Ωστόσο, επιδέχεται αρκετής κριτικής. Πρώτα απ’ όλα, μεθοδολογικά, είναι υπεραπλουστευτική και σε πολύ μεγάλο βαθμό αυθαίρετη.[2] Η ίδια η εννοιολογική κατασκευή των  αξόνων συχνά πάσχει, ειδικά σε ό,τι αφορά τον πολιτισμικό/αξιακό άξονα και τον τρόπο που ορίζει την προοδευτική και τη συντηρητική κουλτούρα[3]. Ταυτόχρονα, η συγκεκριμένη πρόσληψη του πολιτικού πεδίου είναι σε μεγάλο βαθμό ανιστορική, αφού παραγνωρίζει τη σημασία του εκάστοτε συγκεκριμένου εθνικού ή χρονικού/ιστορικού πλαισίου: αν όλες οι επιμέρους ενδείξεις συντηρητισμού ή προοδευτισμού αθροίζονται ως ισότιμες συνιστώσες μιας συνολικής ταυτότητας χάνεται η κατανόηση του ειδικού βάρους, που ενδεχομένως έχει σε μια συγκεκριμένη χρονική συγκυρία ή σε ένα συγκεκριμένο εθνικό πλαίσιο το ένα ή το άλλο ζήτημα.

Ακόμα όμως κι αν τα προβλήματα αυτά μπορούν να ξεπεραστούν με μια πιο εκλεπτυσμένη μεθοδολογία, παραμένει ένα δεύτερο και σημαντικότερο -ουσιαστικό αυτή τη φορά- πρόβλημα. Η ύπαρξη δύο τεμνόμενων αξόνων υπονοεί ότι η κίνηση μεταξύ αριστερών και δεξιών λύσεων στο οικονομικό πεδίο και η κίνηση μεταξύ προοδευτικών-φιλελεύθερων και συντηρητικών-αυταρχικών επιλογών στο αξιακό πεδίο μπορούν να συντελούνται ανεξάρτητα η μία από την άλλη. Κάτι που η διαλεκτική σκέψη, αλλά και η ίδια η πρόσφατη και παλαιότερη πολιτική εμπειρία δείχνουν ότι δεν ισχύει. Οικονομία και πολιτική, ισότητα και ελευθερία είναι, σε τελική ανάλυση, αλληλένδετα στοιχεία. Μόνο η ιστορία των τελευταίων είκοσι χρόνων αρκεί για να δείξει πως οι (νεο)φιλελεύθεροι καταλήγουν σχεδόν πάντα στον αυταρχισμό, όταν το κοινωνικο-οικονομικό σχέδιό τους συναντήσει κοινωνικές αντιστάσεις. Η εμπειρία της ελληνικής οικονομικής κρίσης και της επιβολής των πολιτικών λιτότητας από το 2010 και μετά, αλλά και τα πρόσφατα πεπραγμένα του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία το αποδεικνύουν. Και αντίστροφα, όμως, συνήθως οι αυταρχικές πολιτικές υποκρύπτουν εξ αρχής ή καταλήγουν εντέλει και σε δεξιές επιλογές στο πεδίο της οικονομίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επίθεση στα δικαιώματα των μεταναστών, που αποτελεί πάντα το όχημα για τη συνολικότερη επίθεση στα δικαιώματα της εκάστοτε εθνικής εργατικής τάξης.

Ρουμανία: Άκυρος ο πρώτος γύρος των προεδρικών λόγω ρωσικής ανάμιξης!

EPA/ROBERT GHEMENT 

Μεγάλη ανατροπή έρχεται στο πολιτικό σκηνικό της Ρουμανίας, καθώς το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, επικαλούμενο ρωσική ανάμειξη υπέρ του πρωτεύσαντος υποψηφίου Καλίν Γκεοργκέσκου.

Οι εκλογές στη Ρουμανία απέκτησαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ακύρωσε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, καθώς υπάρχουν στοιχεία για ανάμιξη της Ρωσίας στην διαδικασία. Ειδικότερα, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας διευκρίνισε ότι ολόκληρη η εκλογική διαδικασία θα πρέπει να ξαναγίνει από την αρχή, με την χρονική συγκυρία να είναι κρίσιμη λόγω των εντάσεων που έχουν κλιμακωθεί ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία.

Το Δικαστήριο «ακυρώνει ολόκληρη τη διαδικασία εκλογής Ρουμάνου προέδρου» για να «διασφαλίσει την εγκυρότητα και τη νομιμότητα» των εκλογών και απαιτεί να ξαναδιεξαχθεί «ολόκληρη η εκλογική διαδικασία», αναφέρεται στην ανακοίνωση. Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών επρόκειτο να διεξαχθεί αύριο Κυριακή και η ψηφοφορία για αυτό τον δεύτερο γύρο βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη σε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού.

Στον πρώτο γύρο, ο αντιευρωπαίος και φιλορώσος υποψήφιος Καλίν Γκεοργκέσκου ήρθε πρώτος προς έκπληξη όλων. Αντίπαλός του είναι η Έλενα Λασκόνι, κεντροδεξιά δήμαρχος μιας μικρής πόλης. «Η εκλογική διαδικασία για την εκλογή προέδρου της Ρουμανίας θα ξαναγίνει από την αρχή και η κυβέρνηση θα ορίσει νέα ημερομηνία και… χρονοδιάγραμμα για τα απαραίτητα βήματα», τόνισε το Δικαστήριο. Τα ακροδεξιά κόμματα κατέγραψαν καλές επιδόσεις στις ρουμανικές βουλευτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής, αν και οι κυβερνώντες Σοσιαλδημοκράτες που κατέγραψαν πρωτιά θα δυσκολευτούν να σχηματίσουν μια φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση συνασπισμού.

Αντι – ΝΑΤΟ Δράσης για τις εξελίξεις στη σημερινή Ρωσία (β΄ μέρος)

 

Εικόνες από την εκδήλωση της Αντι – ΝΑΤΟ Δράσης για τις εξελίξεις στη σημερινή Ρωσία, με ομιλητή τον δημοσιογράφο Θανάση Αυγερινό και με παρεμβάσεις από τον Βασίλι Κολτασόφ, ιστορικό, την Σβετλάνα Πίκτα, Ουκρανή πολεμική ανταποκρίτρια από το Ζαπαρόζιε και τον Νικίτα Τρετιακόφ, δημοσιογράφο (τραυματία από τα πολεμικά μέτωπα στην Ουκρανία) Πέμπτη 31 Οκτώβρη στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ. 

Επέτειος Γρηγορόπουλου: «Η φλόγα του Δεκέμβρη δεν έσβησε ποτέ» – Φοιτητές και μαθητές στους δρόμους για τον Αλέξανδρο (Photos)

Δεκαέξι χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα συμπληρώνονται σήμερα, και πλήθος κόσμου έσπευσε στο σημείο όπου έπεσε νεκρός για να αφήσει λουλούδια και στεφάνια στη μνήμη του.

Κείμενο – επιστολή του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Κορυδαλλού

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου, ήταν η μέρα όπου ο χρόνος σταμάτησε για άλλη μια φορά για εμένα. Κουκουλοφόροι της αντιτρομοκρατικής, χειροπέδες, κρατητήρια, τηλεοπτικές κάμερες, δελτία ειδήσεων, δημοσιογραφικά σενάρια, αστυνομικές θεωρίες. Πίσω από αυτό το γνώριμο μοτίβο και την επικοινωνιακή καταιγίδα ενοχής, υπάρχει μία άλλη πραγματικότητα.

Είναι τα τραύματα που επαναφέρονται και επιδράνε πολλαπλασιαστικά, τσακίζοντας οικογένειες, καταστρέφοντας ανθρώπινες σχέσεις, εκμηδενίζοντας όνειρα, ελπίδες, σχέδια μίας ζωής που καταδικάζεται για άλλη μία φορά στον θάνατο του παγωμένου χρόνου.

Επειδή η γλώσσα της αλήθειας δεν μπορεί να κρυφτεί, επαναλαμβάνω, αρνούμαι το κατηγορητήριο στο σύνολό του. Ένα κατηγορητήριο αίολο, αβάσιμο, διογκωμένο, αστήριχτο, που προκύπτει καταχρηστικά, δημιουργώντας περισσότερα ερωτήματα από τις απαντήσεις που πραγματικά δίνει. Ακολουθώντας την πάγια πολιτική λογική του αντιτρομοκρατικού νόμου ο οποίος δημιουργεί μια κατηγορία διωκόμενων η οποία βρίσκεται εκτός του νομικού δικαίου, αφού όλοι είναι ένοχοι μέχρι αποδείξεως του εναντίον. Η γλώσσα που μίλησε το σύστημα έβγαλε ήδη την καταδίκη της. Έγινα ένα περιφερόμενο λάφυρο προς πάσης φύσεως εκμετάλλευση. Ένα έκθεμα στις προθήκες των μουσείων του ψεύδους και της λήθης. Με κρεμασμένη την ταμπέλα του «τρομοκράτη» στο παράρτημα «ένοχοι παντός καιρού», προς παρατήρηση από συνήθως αφελείς, αλλά κυρίως τρομαγμένους και φιλήσυχους επισκέπτες.

Δεν αντέχουν να είναι έξω...

Γιόρταζε ο Νίκος και πήγαν με τον Αλέξανδρο βόλτα να τους κεράσει στα Εξάρχεια.

Συμμαθητές και φίλοι αγαπημένοι.

Τη συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι.

Η κατάχρηση εξουσίας, η εγκληματική ενέργεια του ένστολου Κορκονέα... που πυροβόλησε εν ψυχρώ και τραυμάτισε με σφαίρα στην καρδιά τον Αλέξανδρο που ξεψύχησε ακαριαία στα χέρια του Νίκου.

Από κείνο το βράδυ δύο ψυχές βασανισμένες κατοικούν στο ίδιο σώμα.

Ο Νίκος Ρωμανός είναι καταδικασμένος να ζει και για τον Αλέξανδρο.

Αυτό δεν του συγχωρούν.

Υπάρχει και τους θυμίζει η ύπαρξη του το φριχτό έγκλημα τους.

Όλη αυτή η αστυνομοκρατία, οι αδίστακτοι τιμωροί αθώων ανθρώπων... επειδή έτσι γουστάρουν και φυσικά επειδή δεν θα τους δικάσει κανένας δικαστής σε αυτό το κράτος.

Όπως δεν δικάζονται τόσο καιρό αυτοί που έκαψαν ζωντανά τα παιδιά του λαού στα Τέμπη...

Ο Ρωμανός μας είναι συμπαθής, γιατί είναι πρόσωπο βγαλμένο από αρχαία τραγωδία... μας ταξιδεύει αιώνες πίσω, τότε που η αξία της φιλίας ήταν υπέρτατη.

Ο Ρωμανός θα είναι το κυνηγημένο αγρίμι του συστήματος, διότι πίσω από τα κάγκελα αντί να τον λυγίσουν κάθισε και διάβασε, μορφώθηκε πήρε πτυχίο, είχε άμεμπτη συμπεριφορά και αποφυλακίστηκε για τα αδικήματα που είχαν σχέση με ληστείες τραπεζών...

Δεν αντέχουν να είναι έξω.

Τον μισούν.

Συμμαχία Τουρκίας, Ισραήλ και Ουκρανίας κατά Συρίας. Τα ανταλλάγματα ΗΠΑ προς Άγκυρα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Λίγες μέρες μετά τη σύναψη εκεχειρίας στον Λίβανο, αν υποθέσουμε ότι πρόκειται όντως περί εκεχειρίας και ενώ συνεχίζεται, προσλαμβάνοντας όλο και πιο άγριες μορφές, η γενοκτονία των Παλαιστινίων, μια νέα φωτιά πολέμου άναψε στη Μέση Ανατολή.

Στις 18 Νοεμβρίου ο αρχηγός της Ισραηλινής υπηρεσίας κατασκοπείας Σιν Μπετ πραγματοποίησε μυστική συνάντηση με την ηγεσία της τουρκικής ΜΙΤ. Στις 25 Νοεμβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Ρούτε συναντήθηκε με τον Ταγίπ Ερντογάν. Στις 26 Νοεμβρίου, τρομοκράτες της ISIS και της Αλ Κάιντα πραγματοποίησαν μεγάλη αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Συρίας, που συνεχίζεται καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές.

Η επίθεση αυτή θα ήταν αδύνατο να γίνει χωρίς την υποστήριξη της Τουρκίας, αφού η μόνη πρόσβαση των Ισλαμιστών ανταρτών της Συρίας προς τον έξω κόσμο είναι μέσω Τουρκίας. Η χρηματοδότησή τους από ορισμένες αραβικές χώρες διοχετεύεται μέσω Τουρκίας και μέσω Τουρκίας επίσης εξοπλίζονται. Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων AFP οι μαχητές της συνδεόμενης με την Αl-Qaeda οργάνωση Hayat Tahrir al-Sham (HTS) δρουν στο Χαλέπι υπό τις διαταγές της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας. Κατά τη συνήθως καλά πληροφορημένη ρωσική Izvestia, την επίθεση των τζιχαντιστών στο Χαλέπι συντόνισαν οι τουρκικές, ουκρανικές και γαλλικές υπηρεσίες, με την υποστήριξη των Ισραηλινών και την έγκριση των Αμερικανών. Σχεδιαζόταν εδώ και δύο μήνες και επρόκειτο να εκδηλωθεί τον Μάρτιο, αλλά οι εξελίξεις στον Λίβανο την επιτάχυναν.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι και γιατί συμβαίνει τώρα στη Συρία αν δεν εντάξουμε τη σύγκρουση στο γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου διεξάγεται.

Η ντροπιαστική ατιμωρησία των δωσίλογων σε 5 λεπτά (video)

Συγκλονίζουν τα στοιχεία που παραθέτει ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης πάνω στο ζήτημα των δωσίλογων και της τιμωρίας τους

Του Χρήστου Αβραμίδη

Ο ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης, συγγραφέας του βιβλίου «Οι δωσίλογοι: Ένοπλη, πολιτική και οικονομική συνεργασία στα χρόνια της Κατοχής» εισηγήθηκε πάνω στο ζήτημα των δωσίλογων και της τιμωρίας τους και τα στοιχεία που παρέθεσε από την έρευνά του, πραγματικά συγκλονίζουν.

Στα δύο μεγαλύτερα ειδικά δικαστήρια της χώρας μηνύθηκαν για δωσιλογισμό 20.000 άτομα, ενώ σημειώνεται ότι το νούμερο θα ήταν πολύ μεγαλύτερο αν δεν επικρατούσε κλίμα τρομοκρατίας μετά τα Δεκεμβριανά. «Υπήρχε ο κίνδυνος άμα πας να μηνύσεις κάποιον ως δωσίλογο να συλλάβουν εσένα ως κομμουνιστή» σημείωσε χαρακτηριστικά ο Μ. Χαραλαμπίδης.

Είναι ενδεικτικό ότι ενώ στο μπλόκο της Κοκκινιάς είχαμε 170 νεκρούς, μόνο οι 19 οικογένειας κατέθεσαν μήνυση. Από τα 20.000 άτομα, μόλις τα 3.227 παραπέμφθηκαν σε δίκη Άρα τα δικαστικά συμβούλια αποφάνθηκαν ότι στο 84% των περιπτώσεων λόγω του ότι «δεν συντρέχουν επαρκείς αποδείξεις για να στοιχειοθετηθεί κατηγορία».

Μάλιστα, από τους 3.227 που δικάστηκαν οι 2.251 αθωώθηκαν ή η κατηγορία θεωρήθηκε αποσβεσμένη, ενώ από τους 976 που καταδικάστηκαν οι 420 δεν πήγαν καν στο δικαστήριο. Στη συνέχεια απ’ τους 556 καταδικασμένους που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο τουλάχιστον 243 έλαβαν χάρη απ’ τον βασιλιά και αποφυλακίστηκαν λίγο μετά. Δηλαδή από τα 20.000 άτομα τιμωρήθηκαν μόνο 300 (με μικρές ποινές) ενώ μόλις 2 άτομα οδηγήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Άρα τιμωρήθηκε κάτι λιγότερο από 2%, των έτσι κι αλλιώς ελάχιστων μηνύσεων που έγιναν λόγω παρακρατικής τρομοκρατίας.

Γιατί η Ελλάδα σιωπά;

Κραυγή αγωνίας από την Ελληνική Οργάνωση της Αντιόχειας, η οποία με επιστολή της στον υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας Γιώργο Γεραπετρίτη, καλεί σε βοήθεια.

Του Γιώργου Τασιόπουλου

Στη βόρεια Συρία, οι κουρδικές και άλλες εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες αντιμετωπίζουν τις επιθέσεις των ισλαμοφασιστών υπό την καθοδήγηση των Τούρκων.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί τζιχαντιστές για να καταλάβει τη Συρία. 

Ανάμεσα στους αμυνόμενους οι Ρωμιοί της Συρίας στο έλεος των βαρβάρων. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί αναζητούν καταφύγιο στις κουρδικές περιοχές.

Το νεο-οθωμανικό όραμα σε πλήρη εξέλιξη. Παρά τη σοβαρότητα των εξελίξεων, η Ελλάδα ως τώρα δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση.

Οι απειλούμενοι είναι αυτές οι κοινότητες, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ήττα του ISIS και στη διατήρηση της σταθερότητας στην περιοχή, απειλούνται τώρα με διωγμό κα γενοκτονία.

Καθώς πλησιάζουμε τη 10η επέτειο από την απελευθέρωση του Κομπάνι -μια ιστορική νίκη κατά του ISIS που επιτεύχθηκε με τεράστιες θυσίες- είναι αποκαρδιωτικό να βλέπουμε τον κουρδικό λαό και τους συμμάχους του για άλλη μια φορά να εκτοπίζονται και να κινδυνεύουν. 

Πάνω από 12.000 Κούρδοι μαχητές έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα κατά του ISIS, προστατεύοντας τις αξίες της δημοκρατίας, της θρησκευτικής ανεκτικότητας και της εθνικής συνύπαρξης που όλοι αγαπάμε.

Δεν γίνονται αυτά…

Η αντι-Ρωσική ψύχωση της παρανοϊκής «Δύσης», οδηγεί σε Πυρηνικό Πόλεμο ή πως κινδυνεύουμε από τους Ψυχασθενείς

Του Ηλία Παπαναστασίου

  

Διαβάζουμε στον τύπο τις δηλώσεις Γάλλου Υπουργού που μάλλον παριστάνει τον Ναπολέοντα:
«Δεν μπορεί να υπάρχουν κόκκινες γραμμές στη στήριξη της Ουκρανίας, δηλώνει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Jean-Noël Barrot. «Έχει καθοριστεί η αρχή... τα μηνύματά μας προς τον Πρόεδρο Zelensky έχουν γίνει καλώς αποδεκτά», δήλωσε ο Barrot. Ταυτόχρονα, υπογράμμισε ότι οι δυτικοί σύμμαχοι δεν πρέπει να επιβάλουν περιορισμούς στη στήριξη της Ουκρανίας κατά της Ρωσίας και «να θέτουν ή να εκφράζουν κόκκινες γραμμές».

   

«Θα στηρίξουμε την Ουκρανία με ένταση και για όσο διάστημα είναι απαραίτητο. Γιατί; Επειδή διακυβεύεται η ασφάλειά μας. Κάθε φορά που ο ρωσικός στρατός προχωράει κατά ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο, η απειλή πλησιάζει κατά ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο στην Ευρώπη», δήλωσε.» (Banking news, 23/11/2024).

   

Έτσι, από την Γαλλία του 1789 και της Άλωσης της Βαστίλης και την Γαλλία της Παρισινής Κομμούνας του 1871, μεταπηδήσαμε στην εποχή της «Φιλελεύθερης Παράνοιας» του Μακρόν που παριστάνει τον ηγέτη και του Υπουργού Μπαρό που υποδύεται τον ρόλο του στρατηγού του Ναπολέοντα, Νέυ. Φαίνεται πως 212 χρόνια μετά την συντριβή της Grande Armée (Μεγάλης Στρατιάς) του Ναπολέοντα όπου ο Γαλλικός Στρατός κουρεύτηκε «γουλί» 5 φορές –από 500.000 Γάλλοι στρατιώτες, γύρισαν πίσω 100.000– έμειναν τεράστια απωθημένα συμπλέγματα στους Γάλλους από το στραπάτσο που έπαθαν στην Ρωσία. Το ίδιο βέβαια «μαρτύριο απωθημένων» παρατηρούμε και στους δύστυχους Γερμανούς μετά τον «κάζο» της ολικής συντριβής του Γερμανικού στρατού στον πόλεμο του 1941-45, όταν οι Σοβιετικές στρατιές των Ζούκωφ, Βασιλιέφσκυ κ.α. πήραν φαλάγγι τους πανικόβλητους Γερμανούς από την Μόσχα έως το Βερολίνο.

Μητσοτάκης: Ελλάδα 2.0

 Κακοκαιρία Bora / Εικόνες απόλυτης καταστροφής στη Ρόδο

Το “Μπλόκο των Νοσοκομείων”: Όταν οι φασίστες τα βάλανε με τους ανάπηρους του Αλβανικού Μετώπου (video)

Στις 30 Νοεμβρίου 1943 τα Τάγματα Ασφαλείας της κυβέρνησης συνεργασίας του Ιωάννη Ράλλη εισέβαλλαν ταυτόχρονα σε 11 νοσοκομεία της Αθήνας με σκοπό να πατάξουν το αντιστασιακό κίνημα των αναπήρων του Αλβανικού Μετώπου – οι οποίοι είχαν συγκροτήσει ένα από τα πλέον δυναμικά τμήματα της Εθνικής Αντίστασης.

Οι άνθρωποι που είχαν πολεμήσει και νικήσει το φασισμό στα βουνά της Αλβανίας, και μετέπειτα στα μέτωπα εναντίον των Γερμανών στα ανατολικότερα σύνορα της Βόρειας Ελλάδας, αντίκριζαν τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση ως την άμεση συνέχεια του πολέμου. Ένα νέο έπος μετά από αυτό του 1940-’41.

Η κυβέρνηση Ράλλη δεν δίστασε να στραφεί εναντίον των ηρώων στρατιωτών του Αλβανικού Μετώπου για να πατάξει την αντιστασιακή τους δράση. Μετά τις πρώτες δύο δολοφονίες αναπήρων αντιστασιακών στις αρχές 1943, ακολούθησε το περίφημο “Μπλόκο των Νοσοκομείων” στις 30 Νοεμβρίου 1943.

Στις συντονισμένες, ταυτόχρονες επιχειρήσεις εκείνης της ημέρας από τα Τάγματα Ασφαλείας, περίπου 1.500 ανάπηροι αιχμαλωτίστηκαν και οδηγήθηκαν στο κτίριο του Ορφανοτροφείου Χατζηκώνστα στην οδό Πειραιώς – το οποίο είχε μετατραπεί σε φυλακή, υπό τη διοίκηση της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής. Περισσότεροι από 250 ανάπηροι πολέμου, μέλη του ΕΑΜ, θα θανατώνονταν μέσα στον επόμενο χρόνο σε ομαδικές εκτελέσεις.

Για το μεγάλο Κουρδιστάν και τις «ευαισθησίες» των ισχυρών

Του Αλέκου Μιχαηλίδη 

Τι αποδέχονται πραγματικά Ισραήλ και ΗΠΑ, ποια η σχέση με το PKK και τι δικαιούται ο κουρδικός λαός που αντιστέκεται αδιάλειπτα από το 1978;

Στις 27 Νοεμβρίου 1978, μετά από ένα διήμερο συνέδριο στο χωριό Φις της κουρδικής Αμίδας (Ντιγιάρμπακιρ), ιδρύεται το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν. Το πασίγνωστο πια PKK εκλέγει επταμελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Αμπντουλάχ Οτσαλάν, Σαχίν Ντονμέζ, Μαζλούμ Ντογάν, Μπακί Καρέρ, Μεχμέτ Χαϋρί Ντουρμούς, Μεχμέτ Καρασουνγκούρ και Τζεμίλ Μπαγίκ. Αυτή η ιστορική στιγμή αποτέλεσε την κορύφωση μιας μεγάλης κινητοποίησης με μπροστάρη τον τότε φοιτητή Οτσαλάν και πυλώνα την εγκαθίδρυση γλωσσικών, πολιτιστικών και πολιτικών δικαιωμάτων για την κουρδική μειονότητα της Τουρκίας.

Έξι χρόνια μετά την ίδρυσή του, στις 15 Αυγούστου 1984, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν ανακοίνωσε την έναρξη της κουρδικής επανάστασης. Το PKK στελεχώνεται με 35-40 χιλιάδες άτομα και ο ένοπλος αγώνας εκφράζεται με ναρκοθετήσεις οδών, ενέδρες, επιθέσεις σε χωροφύλακες, εκτελέσεις εντεταλμένων της τουρκικής χωροφυλακής και πυρπολήσεις τουρκικών χώρων. Η Τουρκία επιβάλλει στρατιωτικό νόμο, εκκενώνει 900 κουρδικές πόλεις και 3.000 χωριά, βαφτίζει «τρομοκράτη» τον Οτσαλάν και «τρομοκρατική οργάνωση» το PKK. Τη δεκαετία του ’90, το τουρκικό καθεστώς εντείνει τον «ειδικό πόλεμο» εναντίον των Κούρδων και επιτείνει την ανάγκη σύλληψης του ηγέτη του PKK. Ο Οτσαλάν συλλαμβάνεται το 1999 στο Ναϊρόμπι της Κένυας και παραδίδεται στις τουρκικές Αρχές, με την εμπλοκή της ελλαδικής κυβέρνησης και των ελλαδικών μυστικών υπηρεσιών.

Όλα αυτά επαναλαμβάνονται για να σημειωθεί εκ νέου η ανάγκη αναγνώρισης του μεγάλου Κουρδιστάν, το οποίο οριοθετείται επί των σημερινών συνόρων τεσσάρων χωρών (Τουρκία, Συρία, Ιράκ, Ιράν). Αλλά και για να αμφισβητηθούν οι όψιμες ευαισθησίες, κυρίως από το Ισραήλ, όσον αφορά την ίδρυση κουρδικού κράτους και την προστασία του κουρδικού λαού. Έσχατη ένδειξη αυτής της «ευαισθησίας» η δήλωση του προσφάτως διορισθέντα Ισραηλινού Υπουργού Εξωτερικών, Γκιντόν Σάαρ. Παραλαμβάνοντας το υπουργείο, ο Σάαρ επεσήμανε πως ο κουρδικός λαός είναι «φυσικός σύμμαχος» του Ισραήλ και τόνισε πως η χώρα του οφείλει να προσφέρει «χείρα βοηθείας. Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν τα τελευταία χρόνια -μετά το 2010 και τη διάρρηξη των σχέσεων Τουρκίας και Ισραήλ ασφαλώς- και από άλλους Ισραηλινούς αξιωματούχους.