Όλα ξεκίνησαν από την Ιντλίμπ
Του Γιώργου Παπαγιαννόπουλου
Θεωρώ απαραίτητο να ξεκινήσουμε την ανάλυση από την Idlib. Δηλαδή την έδρα της τελευταίας επαρχίας, η οποία παρέμεινε εκτός ελέγχου του συριακού στρατού μέχρι τις 27 Νοεμβρίου 2024. Το Ιντλίμπ έπεσε στα χέρια του Μετώπου Αλ Νούσρα τον Μάρτιο του 2015, τη στιγμή που ο Μπασάρ Αλ Άσαντ από τη Δαμασκό εξέτασε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να ζητήσει άμεση επέμβαση από τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Οι ισλαμιστές πολιτοφύλακες δεν έφυγαν ποτέ από την Ιντλίμπ, ούτε κατά τα χρόνια της προέλασης του κυβερνητικού στρατού. Πράγματι, η επαρχία έχει μετατραπεί σε προπύργιο αντικυβερνητικών ομάδων, λόγω και της στήριξης που παρείχε η γειτονική Τουρκία σε πολλές από τις ομάδες που είναι παρούσες στην περιοχή. Μετά τη σύνοδο κορυφής της Αστάνα μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας το 2016, η Μόσχα και η Άγκυρα δεσμεύονταν συνεχώς να διασφαλίζουν την εκκένωση στο Ιντλίμπ των πολιτοφυλάκων που αποφάσισαν να παραδοθούν στις κυβερνητικές δυνάμεις.
Στη Δαμασκό λοιπόν θεωρήθηκε ότι η επαρχία δεν θα έπρεπε να αντιπροσωπεύει τίποτα περισσότερο από το τελευταίο κομμάτι που θα ανασυντεθεί, ίσως με το χρόνο και ίσως με τη βοήθεια της διπλωματίας. Λανθασμένη εκτίμηση όμως. Ο Αλ Τζολάνι, ηγέτης του πρώην Μετώπου Αλ Νούσρα που στο μεταξύ μετατράπηκε σε Χαγιάτ Ταχρίρ Αλ Σαμ (Hts), ίδρυσε μια πραγματική κυβέρνηση εδώ μαζί με άλλες αντικυβερνητικές ομάδες.
Μια κυβέρνηση που έλαβε βοήθεια από την Türkiye, αλλά που ήταν επίσης σε θέση να χρηματοδοτηθεί μέσω της είσπραξης φόρων. Οι στρατιωτικές ακαδημίες που ιδρύθηκαν στην Idlib Το Κράτος εντός του Κράτους που ιδρύθηκε στην Ιντλίμπ άρχισε λοιπόν να έχει τη δική του δυναμική και να οργανώνεται με έναν πραγματικό στρατό. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όλοι οι πολιτοφύλακες που παρέμειναν στην επαρχία όλα αυτά τα χρόνια καλλιέργησαν τη φιλοδοξία να επιστρέψουν στις πόλεις από τις οποίες έφυγαν και να εκδικηθούν την κυβέρνηση.Έτσι, ενώ στο Χαλέπι και τη Δαμασκό ο πόλεμος θεωρούνταν πλέον κερδισμένος, στο Ιντλίμπ πολλοί ετοιμάζονταν για να πάρουν ξανά τα όπλα. Όπως τονίζεται από την Wall Street Journal, τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο ίδιος ο Al Jolani έχει προωθήσει την ίδρυση πολλών στρατιωτικών ακαδημιών. Εδώ οι πολιτοφύλακες έμαθαν τεχνικές μάχης, τεχνικές επίθεσης σε χαρακώματα και οχυρές θέσεις. Μια περίσταση που δεν ήταν εντελώς άγνωστη σε διεθνές επίπεδο: μόλις πέρυσι γυρίστηκε μια αναφορά του Γαλλικού Πρακτορείου σε ένα από τα στρατόπεδα εκπαίδευσης στην επαρχία Ιντλίμπ, όπου πολλοί πολιτοφύλακες ορκίστηκαν εκδίκηση εναντίον του Άσαντ μιλώντας στα μικρόφωνα των ρεπόρτερ που έφτασαν μέχρι εκεί.
Η επιχείρηση προετοιμαζόταν πολύ καιρό πριν. πριν από ένα χρόνο: Και προφανώς «η Άγκυρα γνώριζε», υπήρχε τουλάχιστον ένα είδος «σιωπηρής έγκρισης» από την Άγκυρα. Εξ ου και ο αναλυτικός σχεδιασμός και οι πρώτες συγκρούσεις της περασμένης 27ης Νοεμβρίου. Η κατάληξη είναι γνωστή: κατάληψη εντέλει της Δαμασκού, ανατροπή του “καθεστώτος Άσαντ”.
-Το πέρασμα του ελέγχου της Δαμασκού στα χέρια ενός τζιχαντιστικού συνασπισμού, με επικεφαλής τον Ahmed al-Sharaa (γνωστός περισσότερο ως al-Jolani), ηγέτη της Hayat Tahrir al-Sham, σηματοδοτεί την αλλαγή σελίδας, με -προσωρινά;- νικητές την Τουρκία και το Ισραήλ (πίσω από το τελευταίο και οι ΗΠΑ). Ίσως και οι Κούρδοι. Οριστικά χαμένο το Ιράν που έχασε τον δίαυλο τροφοδότησης μέσω της Συρίας, της Σιϊτικής. Χεζμπολάχ στο Λίβανο. Προσωρινά ή οριστικά χαμένη,- μένει να φανεί σύντομα-, και η Ρωσία.
Οι Κερδισμένες
Η Τουρκία που θέλει διακαώς να καθιερώσει τον ρόλο της ως περιφερειακή δύναμη, με τη Συρία –κι όχι μόνο– να είναι τμήμα αυτής της περιφέρειας.Μια ψευδαίσθηση, μια “μίνι αναβίωση” της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”; Αναφερθήκαμε ανωτέρω για την σχέση της και την εμπλοκή της με τις τζιχαντιστικές οργανώσεις.
Το Ισραήλ,που επιδιώκει την εξάλειψη της παρουσίας του Ιράν στη περιοχή και την εγκατάσταση ελεγχόμενων καθεστώτων στις γειτονικές χώρες. Επειδή η αμερικανική πολιτική στην περιοχή έχει πάντα στο κέντρο της τα συμφέροντα του Ισραήλ, ΗΠΑ και Ισραήλ μπορούν να θεωρηθούν ως ένας και ο αυτός παίκτης στην περιοχή.
Ειδικότερα για το Ισραήλ: Εκμεταλλευόμενο την πτώση του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, εξαπέλυσε μια μεγάλης κλίμακας επίθεση κατά της Συρίας, χτυπώντας μια σειρά από «στρατηγικές στρατιωτικές τοποθεσίες»: στόχος είναι η καταστροφή, με εκατοντάδες αεροπορικές επιχειρήσεις να συνεχίζονται επίσης τις τελευταίες λίγες ώρες, οι αποθήκες όπλων και οι υλικοτεχνικές δομές του πρώην πλέον Συριακού Αραβικού Στρατού για να μην καταλήξουν σε «λάθος» χέρια. Όχι μόνο αυτό. Ο ισραηλινός στρατός ανέλαβε γρήγορα τον έλεγχο μιας αποστρατιωτικοποιημένης «ζώνης προστασίας» που δημιουργήθηκε μετά την εκεχειρία του 1974 μεταξύ των δύο χωρών.
Το Ισραήλ έχει δηλώσει ότι η επιχείρηση είναι «προσωρινή» και στοχεύει στη διασφάλιση της ασφάλειας των συνόρων, αν και οι αμφιβολίες ότι η κίνηση του Ισραήλ είναι «προσωρινή» είναι κάτι παραπάνω από θεμιτές, δεδομένου ότι το Τελ Αβίβ κατέχει παράνομα τα Υψίπεδα του Γκολάν, που απέσπασε από τη Συρία κατά τη διάρκεια του πολέμου του 1967 και προσαρτήθηκε επίσημα το 1981 Στη συνέχεια, αρκετοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι είπαν στους New York Times ότι οι ισραηλινές δυνάμεις προχώρησαν πέρα από τη ζώνη ασφαλείας, φτάνοντας. να ελέγχει τη συριακή πλευρά του όρους Ερμών και πολλές άλλες τοποθεσίες.
Ο ΟΗΕ θεωρεί τα Υψίπεδα του Γκολάν κατεχόμενο έδαφος και πιστεύει ότι η ισραηλινή προσάρτηση παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, ιδίως τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τη Σύμβαση της Γενεύης του 1949, που απαγορεύουν την απόκτηση εδάφους με τη βία. Υπάρχουν δύο ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που το Ισραήλ έχει παραβιάσει κατά τη διάρκεια των δεκαετιών σχετικά με τη Συρία: το ψήφισμα 242 του 1967 και το ψήφισμα 497 του 1981. Μπροστά σε αυτές τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις πρωτοβουλίες του κύριου συμμάχου τους στη Μέση Ανατολή.Η κυβέρνηση Μπάϊντεν στηρίζει ποικιλοτρόπως
Η υποκρισία του Μπάιντεν Σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ,.το Ισραήλ έχει δηλώσει “ότι αυτές οι ενέργειες είναι προσωρινές για την υπεράσπιση των συνόρων του. Δεν πρόκειται για μόνιμες ενέργειες», . Την ίδια ώρα, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δήλωσε ότι τα Υψίπεδα του Γκολάν θα είναι «για πάντα» μέρος του Ισραήλ, χωρίς να διευκρινίζει αν αυτό ισχύει και για τα εδάφη που κατέλαβαν τις τελευταίες ημέρες. Ωστόσο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν – που υποστηρίζεται καλά από πολλά μέσα ενημέρωσης – έχει μιλήσει τα τελευταία χρόνια για μια «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες», ζητώντας σεβασμό του διεθνούς δικαίου σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Διεθνές δίκαιο το οποίο, προφανώς, επικαλείται ανάλογα με την κατάσταση…
Κλείνω με μια φράση για την Ελλάδα: “Εν τω μεταξύ, στην Αθήνα χτενίζονται..” Με το ζόρι έγινε ένα τηλεφώνημα στον Πατριάρχη Αντιοχείας, καμία πρόληψη για την προστασία των 2.500.000 Χριστιανών της Συρίας. Το φοβικό σύνδρομο των Αθηνών που κυριαρχεί στις διεθνείς σχέσεις της Χώρας, με τον έωλο ισχυρισμό της δήθεν μη εμπλοκής, δεν δημιουργεί σιγουριά για το μέλλον (μας).
